Δωμάτιο σκέψης....το μαύρο δωμάτιο...

Νιώθω τελείως............μόνη......ξένη..........θυμωμένη..........με όλα.........Δεν υπάρχει κάτι που να με κρατάει "εδώ" κ γίνετε όλο κ πιο δύσκολο να θέλω να μείνω.........κ η κούραση απίστευτη.....κ η απογοητευση μεγάλη....απο όλους.......

Και πάντα δικαιολογούσα μέσα μου τους πάντες κάποτε τώρα δύσκολα βρίσκω να πω κάτι...Φωνάζω κ κανείς δεν ακούει την φωνή μου......

Να τα παρατήσω?με τι δύναμη να συνεχίσω όταν μέσα μου δεν υπάρχει τίποτα για να νιώσω?

...........τεσπα.....καληνύχτα σε όλους....gn.....

''Κοίτα την ζωή με αισιοδοξία..δεν ειναι πάντα μαύρο κ άσπρο υπάρχουν κ άλλα χρώματα...κ πραγματικά δεν πιστεύω πως όλος ο κόσμος είναι γεμάτος υποκρισία κτλ είμαστε εδώ κ ελπίζουμε για έναν καλύτερο κόσμο αλλα αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ηδη η βάση για να γίνει αυτό πραγματικότητα...

Να'σαι πάντα καλα κ να προσέχεις τον εαυτό σου...''
...ειναι λογια δικα σου,οταν δεν αντεχα να συνεχισω...δεν ξερω να εμψυχωνω με τον τροπο της αγαπημενης αιθηροης,αλλα,θελω να σου πω οτι αν και δεν σε γνωριζω,εισαι για μενα κατι σημαντικο,ας ακουγετε γελοιο,παρτο οπως θες...και ποναω οταν νιωθω καποιον που θεωρω ''δικο μου'' να πεφτει ετσι...σηκω και παμε παρεα,ελα...!

https://youtu.be/ne9ChiWD20Y

Καληνύχτα

KΑλημέρα Ιλια!!!!!!!!!!!

χαμογελα ιλια!

Μαύρος ο ουρανός που κοιτώ κ τα αστέρια λάμπουν τόσο δυνατά μαζί με το φεγγάρι...

Το νερό γεμίζει απο την λάμψη τους κ εγω κάθομαι δίπλα κ απλά κοιτώ...

Η σιωπή απλώνετε στο δάσος το σκοτεινό μα εγω δεν νιώθω φόβο...η ασφάλεια που προσφέρει το σκοτάδι με κάνει να νιώθω ήρεμα...κανείς να μην με δεί.......

Κανεις να μην δεί τι πραγματικά είμαι.......καλύπτω τον εαυτό μου με ένα χαμόγελο κ κάνω πως δεν πονώ κ δεν σκέφτομαι...

Και οι πληγές απο τους αιώνες ανοιξαν κ το αίμα έπεσε στην γή κ ο πόνος αβάστακος...

Και άρχισα να απορώ γιατί είμαι εδω....ακομα...

Τον σταυρό φιλώ κ το σπαθί μου αγγίζω κ κοιτώ....πόσο αίμα στα χέρια μου θα έχω ακόμα?πόσες μάχες να δω ακόμα?

Όλοι ξέχασαν....κανείς δεν θυμάτε..δεν μας θυμάτε...κ εγω ξέχνάω....όλο έδινα κ έδινα...κ δίνω κ τελικά τι έκανα?

Όσα έμαθα κ όσα προστάτεψα αιώνες εδώ....για αυτούς τα έκανα....κ για εκείνους...

Για μένα όμως,τι έκανα?εννοώ καθαρά για μένα....

Και περιφέρομαι στο σκοτάδι αιώνες κ κυνηγώ...ψάχνω....για να είναι αυτοί ασφαλείς....

Απολογισμό κάνω αυτών που έκανα κ κάνω....τελικά έκανα κάτι?μήπως η θυσία του εαυτού μας μας έκανε να χάσουμε ένα μέρος μας?ε φίλοι μου?ε Αιθηρόη?

Το αίμα πέφτει στο χώμα κ η μεταμόρωση γίνετε αργά κ οι αναμνήσεις μου φέρνουν ταραχή που τις ξέχασα....κ οι φωνές....μου θυμίζουν κ μια νοσταλγία νιώθω...

Δεν έχω χρόνο να κάτσω να ξεκουραστώ...γιατρεύω τις πληγές τις εξωτερικές κ σηκώνομαι να συνεχίσω...

Θεε μου ...θεοι μου κάνεμε να μην τους μισήσω κ να συγχωρώ....την πίστη να μην χάσω κ εμένα........

....πολυ ομορφο,αλλα ερωτηση,απορια...ποιον πολεμας;και για ποιον;αν επιτρεπετε...

...και ξερω ειμαι κουραστικη με τις ερωτησεις μου...και περιεργη,και,και,και...αν θες μου λες...δεν παρεξηγω!

καποιος μου ειπε...η ζωη θελει χρωμα...!με αγαπη...

Ποιον πολεμώ...σαν άτομο δεν μου αρέσει η αδικία σε όλους τους τομείς...κ γενικά όλους αυτούς που με διάφορους τρόπους βλάπτουν τους άλλους...

Και για ποιον με ρωτας...για αυτους που η υπαρξή μου αγαπά....κ προστατεύει.

Να΄σαι καλά...και οι απώλειες μέσα στο πρόγραμμα είναι...

" Στο γνωστό μύθο λέει ο σκορπιός στο βάτραχο «Θέλεις ν’ ανέβω πάνω σου και να με μεταφέρεις κολυμπώντας στην απέναντι όχθη του ποταμού;». Κι ο βάτραχος του απαντά «…κι αν με δαγκώσεις στα μισά της διαδρομής;». «Μα αν σε δαγκώσω θα πνιγούμε κι οι δυο» τον διαβεβαιώνει ο σκορπιός. Ο βάτραχος συμφωνεί αλλά στα μισά της διαδρομής ο σκορπιός τον τσιμπά. Καθώς πνίγονται ο βάτραχος του φωνάζει «Μα γιατί με δάγκωσες, αφού θα πνιγείς κι εσύ;». Κι ο σκορπιός του απαντά «Το ήξερα αλλά είναι η φύση μου τέτοια»… "

Καλημέρα!!!

Νενυα κατάλαβα τι θες να πεις έτσι είναι....καπως...

Αγγελάκι ευχαριστώ...Αιθηρόη .....

Την αγάπη μου σε όλους...

Επειδή δεν είμαι κ στα καλυτερά μου....

Θα λείψω για λίγο....αλλα η παρουσια μου θα είναι εδώ άσχετα εαν μιλάω ή όχι.Ξέρω λάθος ώρα το κάνω αυτό αλλα...πραγματικα δεν μάρεσει που είμαι έτσι....οπότε καλύτερα να "κρυφτώ" λίγο μέσα μου....

Να προσέχετε τον εαυτό σας...θα τα πούμε σύντομα...

Καληνύχτα Ιλια

Να μην κρυφτείς μέσα σου... να "φανερωθείς"... κατανοείς τι εννοώ...

Η κρούστα είναι... τίποτα άλλο... δεν θέλει πολύ για να ραγίσει και να σπάσει...

Χαμόγελο... Αν δεν φέρεις εσύ την αντίρρηση και την επανάσταση στην καρδιά σου... τότε ποιος;

Νικητής ή ηττημένος;

Είναι μια απόφαση, που μπορείς να πάρεις μόνο αν πραγματικά συνειδητοποιήσεις που και πώς έχεις φτάσει...

Βαθιά ανάσα και... χαμόγελο... ψυχής...

Ευχαριστώ...ναι το κατανοώ...

Αλλα....Όσο "φανερωνόμαστε" κ όσο συνειδητοποιούμε τι είμαστε τόσο πιο μόνοι νιώθουμε...αλλα θα το ξεπεράσω και αυτό που θα πάει...

Ευχαριστώ κ πάλι...

Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμάς. Καταβάθος κανείς δεν είναι μόνος του. Μην στεναχωριέσαι ilia μου!!! Κάτι είχα γράψει στην Αιθηρόη και μου είπε κάτι που μπορεί να σου φανεί χρήσιμο. Θα στο κάνω επικόληση όπως το έγραψε.


Μου είπε ότι { το να ανακαλύπτουμε τι είμαστε, μπορεί να μας τρομάζει και να είναι δύσκολο, αλλά αξίζει τον κόπο... Και σοφό είναι, να το χρησιμοποιούμε ως μέγα ευτύχημα. Διότι είναι η ένδειξη που χρειαζόμαστε για το πού ανήκουμε... είναι το σπουδαίο σημάδι, που μας δείχνει τον δρόμο για το Σπίτι μας... είναι η αναγνώριση του παρόντος σκοπού... είναι ο σπουδαιότερος λόγος για να μην νιώθουμε μόνοι... διότι μόνος δικαιολογείται να νιώθει εκείνος που δεν ξέρει ποιος είναι, ποιοι είναι οι δικοί του, από πού ήρθε, πού πάει, ποιο σκοπό επιτελεί... } Δεν είναι πολύ ωραίο; Γι αυτό σου λέω να μην στεναχωριέσαι καθόλου!!! Σε φιλώ!