Δωμάτιο σκέψης....το μαύρο δωμάτιο...

Αααχ καλό μου ξωτικό! Η κάθε πλευρά θέλει το δικό της μερτικό! Να τις αγαπάς και τις δυο. Που στην ουσ΄ια βέβαια ένα είναι. Γιατί αν δεν είναι ένα αυτά τα δυο τότε πολύ φοβάμαι πως υπάρχουν περισσότερες πλευρές! Βασικά εννοώ ότι διάφορα πράγματα μέσα μας ταίζουν αλλά και ταίζονται από τα ανάλογα διάφορα πράγματα της ζωής μας. Το ερωτικό μας στον έρωτα, το μητρικό μας στα παιδιά μας, το φιλικό στους φίλους μας και πάει λέγοντας. Τώρα ότι του φανεί του λολοστεφανή μοιάζω. ¨εχω αυτή την ρημάδα ημικρανία και είμαι σαν μαστούρα. Κανονικά δεν θα πρεπε καν να ειμαι μπροστα στο κομπιούτερ αλλά τεσπά!

ilia pου είσαι κοριτσάκι μου; Είσαι καλά; Σ έβλεπα στον ύπνο μου. Τώρα θα μου πεις πως το ξέρω!!!!!!!!!!! Ε απλά το ξέρω. κάποια πράματα απλά τα ξέρεις και δεν χρειάζονται πολλές εξηγ΄'ησεις. Και πέρασα που λες να δω τι κάνεις. Φιλιάαααααααααααα κοριτσάκι μου!

Καλησπέρα ξωτικο....καλησπέρα καλή μου maggisoula....η αλήθεια έιναι πως τις τελευταιες μέρες σκέφτομαι να πάρω μια σημαντική απόφαση κ για να την πάρω πρέπει να βγάλω κ να αντιμετωπίσω κάποια συναισθηματά μου...

ξωτικο...καταλαβαίνω απόλυτα τι λες...οι δύο πλευρές πάντα βρίσκοντε σε πόλεμο αλλά δεν χρειάζετε να αναρωτιέσαι τι πολεμούν....απλά δέξου κ τις 2...και οι δυο πλευρές μας είναι ενωμένες κ μας κάνουν ολόκληρους κ μοναδικούς...κ έχουν να μας πούν πολλά για το τι είμαστε...έχεις κλειδώσει τον εαυτό σου κ έχεις πετάξει τα κλειδιά κάπου για να μην ανοίξει κάνεις την πόρτα κ δεί ποιος πραγματικά είσαι κ πόσο ευαίσθητος είσαι...μην το κάνεις αυτό...δεν το καταλαβαίνεις πως το έχεις κάνει αλλα....τεσπα μιλάω εγω που το κάνω αυτό απο μόνη μου....με αυτον τον τρόπο πιστεύεις πως προστατεύεις τον εαυτό σου?

Καλή ημέρα.....και όμορφη.....έξω,κάθετη βροχή να με ποτίζει.....και απέναντι,ομίχλη.....και μέσα της ένα βουνό ζωσμένο
από έλατα.....δεν ξέρω.....αλλά κάθε φορά που αντικρύζω φύση καθρεφτίζεται η θέση μου.....τα κλειδιά μάλλον σε κάποιο
άγριο και παρθένο δάσος τα πέταξα.....με την αφέλειά μου θεώρησα πως θα βρω αυτή που θα ξεκλειδώσει με αλήθεια την καρδιά μου.....τα κλειδιά στα χέρια της.....που και που με παρασέρνει και εμένα.....

ξωτικο...μην κλειδώνεις τον εαυτό σου κ τα συναισθηματά σου...μονο κακό κάνει αυτο...εκτός κ αν υπάρχει λόγος....όλα θα πάνε καλά...

Ο "κακός" εαυτός μου θα σου έλεγε οτι δεν 'εχουμε ανάγκη τα ανθρώπινα συναισθήματα γιατι δηλώνουν αδυναμία αλλά...τα ανθρώπινα συναισθήματα μας κινούν κ μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε να υπομένουμε τον πόνο για να πετύχουμε τον σκοπό μας...

ioessa σε ευχαριστώ καλή μου!!!!

Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι πολύ το θέμα φόβου...τι φοβάμαι? Παλιά φοβόμουν το σκοτάδι και πάντα άφηνα ένα φώς για να κοιμηθώ τώρα πλέον δεν έχω πρόβλημα να κοιμάμαι και με απόλυτο σκοτάδι...παλιά φοβόμουν αυτά που "έβλεπα" ,"ένιωθα" και "άκουγα" τώρα πλέον τα έχω συνηθίσει και δεν με τρομάζουν...παλιά φοβόμουν την ιδέα του θανάτου πλέον το θεωρώ σαν κάτι φυσιολογικό και σαν μια κατάσταση...παλιά φοβόμουν εμένα αλλά πλέον με έχω δεκτεί...

Το οτι πλέον δεν φοβάμαι τίποτα να αρχίσω να ανησυχώ?ο φόβος δεν υπάρχει αλλά η ανησυχία μου για τους άλλους έχει μεγαλώσει...όχι για εμένα αλλά για όλους τους άλλους...

Και όλοι μιλάνε για αγάπη...αλλά τι είναι?αν η ανησυχία ή το αίσθημα αυτοθυσίας και προστασίας είναι αγάπη μάλλον τότε αγαπάω...ίσως γιατί έτσι την έχω βιώσει...αλλά πραγματικά αυτο το αίσθημα με μπερδεύει...

Όμορφη ερώτηση και σε ευχαριστώ για την σκέψη...

Ποιόν μπορείς τελικά να εμπιστευτείς?...........

arigatou nenya-chan!kawaii!!!

Όμορφο βράδυ για ήρεμες "βόλτες"...θέλω απλά να σε "δω"...και ας μην υπάρχεις...

Όνειρα γλυκά...κ ασφαλείς περιπλανήσεις σε όλους...

"Γιατί να βοηθήσουμε τους ανθρώπους?" "γιατί τους βοηθάτε?" ερωτήσεις που μας κάνουν....μας έχετε κοντά σας τόσους αιώνες που ξεχάστε να πολεμάτε μόνοι σας....που επαναπαυτήκατε....που σταματήσατε να πιστεύεται κ σε εμάς πλέον...χάσατε την αθωότητα σας....την αγνοτητά σας....κ έτσι χάσατε τα μάτια σας...δεν μας βλέπεται πλέον...κ μετά σκέφτεστε υπάρχουν νεράιδες?σκέφτεστε κ βλέπετε μονο με την λογική...


Μαζί σου!!!!

Καλώ το κορίτσι μας!

...............