Το συναισθημα της ημέρας.

[youtube][/youtube]

Απο'δω και πέρα μόνος σου
Δίχως σχοινιά να σε κρατάνε
Κρυψώνες για να σε χωράνε
Ό,τι φοβόσουν , έχει γίνει πιά ο δρόμος σου
Ό,τι δεν πίστευες θα ζήσεις , είναι εδώ

Σαν θαύμα που δεν χάθηκα μέσα σε τόσα χρόνια
που δεν με σήκωσε ψηλά ο δυνατός αέρας
Σαν όνειρο που έφτασα εδώ και μου'χουν μείνει πιόνια
κι ακόμη η βασίλισσα παλεύει με το τέρας

Απο'δω και πέρα ελεύθερος
Σ'ό,τι καινούριο σε παλιώσει
Ό,τι παλιό σε ξανανιώσει
Ένας ο ορίζοντας και δεν υπάρχει δεύτερος
Άλλη μια νίκη και θα παίξεις τελικό

Και τα τρια αφιερωμενα!
Σας αγαπαω πολύ αδέλφια μου!!!!! Είμαστε εδώ! ΕΔΩΩΩΩΩΩ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!! ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!

maggisoula έγραψε:

Και τα τρια αφιερωμενα!
Σας αγαπαω πολύ αδέλφια μου!!!!! Είμαστε εδώ! ΕΔΩΩΩΩΩΩ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!! ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!

:cccvz: :cccvz: :cccvz:

Αχ δεν ξέρετε πόσο μου λείπετε, και πόσο στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να μπαίνω τόσο συχνά!
Τώρα σας γράφω από το σπίτι μίας φίλης μου. Σύντομα θα βάλω πάλι ίντερνετ και ανυπομονώ! Σας αγαπώ πολύ και δεν φεύγετε στιγμή απ το μυαλό μου.
Αιθηρόη σε έχω μέσα στην καρδιά μου, στην ψυχή μου και πάντα στην σκέψη μου. Είμαι πολύ καλά και πετάω σε όμορφους κόσμους.
Αγαπημένοι μου σας φιλώ με πολύ αγάπη!

maggisoula έγραψε:

Με εξοργίζει...


Υπατία...Γυναίκα...
Πόσο πολεμήθηκες;

Και...να ήταν όντως έτσι;Αυτός που την αγάπησε να της έδωσε τον λιγότερο χειρότερο θάνατο;
Γιατί η ιστορία θέλει να τον λυτρώσει με αυτόν τον τρόπο στο τέλος;Αρκεί;
Τελικά,την αγάπησε ή την μίσησε που δεν την έφτανε;

Ενας έρωτας χωρίς ανταπόκριση σύμφωνα με τις προσδοκίες κάποιου, εύκολα κι ανύποπτα μπορεί να βλάψει.

Όχι ladosifa δεν ήταν έτσι. Την εκτέλεσαν με απάνθρωπο τρόπο. Μισές αλήθειες, για να αντέχουν τα μάτια και ότι άλλο!
Κι ο τύπος εδώ που δήθεν της χαρίζει έναν ευκολότερο θάνατο, αν και κανένας θάνατος δεν είναι εύκολος, την πρόδωσε σκληρότερα. Γιατί την γνώριζε. Και γιατί γνώριζε και τις προθέσεις αυτών την πλευρά που διάλεξε. Και γιατί την αγαπούσε. Ναι, πολλά τα είδη της αγάπης σε αυτόν τον πλανήτη! Μήπως δεν είχε άλλές επιλογές; Είχε! Και δυστυχώς ο τύπος που τόσο θλίβεται τις στιγμές που της αφαιρεί την ζωή, και το λέω με ειρωνία, δεν έχει το άλλοθι της άγνοιας που θα τον αθωώσει.

Οι μισές αλήθειες είναι χειρότερες από τα ψέμματα...δεν την σκότωσαν έτσι...βασανίστηκε με τον πιο άγριο τρόπο...οι συντελεστές της ταινίας,καθώς και όλοι όσοι ορίζουν την ιστορία μας,επέλεξαν το ψέμα και την δικαιολόγηση των αδικαιολόγητων.

Όσο για τον άντρα...δικαιολογίες δεν υπάρχουν,τουλάχιστον δεν τις δέχομαι.
Κι αν την αγαπούσε,όπως λένε,δεν έκανε το άλμα που όφειλε.

Υπατία...Γυναίκα...πόσες φορές;
πόσοι κύκλοι;

τελικά δεν θέλω να μου περάσει,δεν είναι νεύρα,είναι αγανάκτηση,γιατί και οι σιωπηλοί θεατές όχι μόνο γράφουν την ιστορία,την σφραγίζουν...
Κοιτάς την Ομορφιά,την θαυμάζεις,λούζονται τα κύτταρά σου από την όψη της,φωτίζει τα εσώτερα σου και σε κοιτάζει και αυτή και σου δείχνει τα μέσα σου,σου μιλά,σου λέει,μπορείς και παραπάνω,απλώσου,γίνε αυτό που είσαι..
Και σου θέτει στα πόδια σου τα πάντα,όλες τις δυνατότητες,μαζί με όλες τις επιλογές και τις διακλαδώσεις αυτών των επιλογών,δρόμους,μέσα σε δρόμους,ατέλειωτους...έτσι,για να μην βρεθείς ποτέ σε αδιέξοδο.
Όλα για σένα,για να γίνεις αυτό που είσαι:αγάπη,έρωτες,αίμα,φιλία..
Και σύντροφος πιστή να σε ακολουθεί στα βήματά σου,να μην νιώσεις μοναξιά.
Πεδία εκδήλωσης σου διαθέτει,ηρωισμού,δυνάμεων και αντοχών...γνώση..ταξίδι..
Πόσα;Άπειρα,όσες και οι επιλογές που σου προσφέρονται.
Πόσες φορές;Όσες μέχρι εσύ φτάσεις τον στόχο της βαθύτερης επιθυμίας σου.
Η Ομορφιά στα έθεσε όλα.
Κοίταξες την Ομορφιά,την ερωτεύτηκες,την αγάπησες...μα κάποιο σαράκι σκίρτησε μέσα σου,την φτάνω;Και αν ναι,μπορώ και παραπάνω αυτής;
Και θα σου απαντήσει ''ναι'',μπορείς και πάνω από μένα..συνέχισε.
Δειλιάζεις,αμφιβάλεις..δεν θα την φτάσω την Ομορφιά στο παραπάνω της,δεν θα την ξεπεράσω..και επιλέγεις να θρέψεις το σαράκι που θα σου φάει τα σωθικά σου,όλα όσα πίστεψε η Ομορφιά σε σένα,προδίνεις όλα όσα υπήρξαν,όλες σου τις δυνατότητες.Στενεύεις και περιορίζεσαι.
Και λίγο πριν το τέλος,σαν δεις την αγριότητα των επιλογών σου,τα μάτια σου θα τρέμουν και εκείνη δεν θα το αντέξει...ξανά πάμε,πάλι από την αρχή,θα σου πει.
Ναι,αλλά..πόσες ακόμα φορές;

Ω, πολύ δυνατό κείμενο και δυνατά συναισθήματα!


Δεν ξέρω για μια ποια ομορφιά μιλάς τώρα συγκεκριμένα, αλλά για μια τέτοια ομορφιά που θα ήξερα ότι θα είχα την ευκαιρία κάποτε, να ανέβω εκεί που υπόσχεται;; Εγώ προσωπικά θα γκρέμιζα και θα έχτιζα την ψυχή μου και τον κόσμο μου ξανά και ξανά, μέχρι να είμαι ικανός για να βιώσω τα δώρα της. Θα ντρεπόμουν να τα παρατήσω. Θα ένιωθα ευγνομωσύνη για την συνεχόμενη δυνατότητα που μου δίνει. Θα αρπαζόμουνα από αυτή!

Πολύ δυνατό κι εκφραστικό! Πολύ μου άρεσε! Ευχαριστώ ladosifa!

Δεν υπόσχεται,δεν τάζει,δεν ζητά προσκύνημα και θυσία.
Πονάει στα γονατίσματα,χαίρεται στην όρθια στάση.
Εκείνη δεν καλεί,απλά είναι.

Είναι παντού και είναι στα πάντα.

Ελεύθερη η επιλογή της εστίασης των ''ματιών''.


Υπάρχουν ''μάτια'' που στην όψη της αηδιάζουν..οι αποστάτες της Ομορφιάς.
Μα και χειρότερο,υπάρχουν και ''μάτια'' που δεν άντεξαν την ωραιότητα της...οι λιποτάχτες της Ομορφιάς.

Δεν ζητά να την ασπάζονται με λατρεία,υπενθυμίζει να κοιτάς εσένα,την δική σου ομορφιά και για την δική σου να παλέψεις και να γίνεις αυτό που είσαι και το γνωρίζει.

Πιστεύει σε σένα,ακόμη κι όταν έχεις χάσει την πίστη του εαυτού σου.
Μην της απλώσεις το χέρι με απαίτηση,ούτε με ζητιανιά.

Θα σου κρατήσει το χέρι φίλη και σύμμαχος,στην πορεία που επέλεξες.

Ευλογημένος ο δρόμος που ανοίγει στο πέρασμά της.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ευγνωμοσύνη απέραντη για την ύπαρξη της και μόνο.

...το είδα και το δουλεύω

[youtube][/youtube]

Είμαι η θεά που ποθεί να σε κάψει
Στήνοντας γλέντια με σκιές και με λάμψεις
Βουλιάζω μέσ' στο μολυσμένο μετάξι
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

Είμαι θεός πληγωμένος, σακάτης
Γιος της φωτιάς, της βροχής και της σταχτής
Πιασμένος στον ιστό μιας γριάς αράχνης
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης
Δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
Καθηλωμένοι στην σκιά μιας ανάγκης
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

[youtube][/youtube]

Με φύτεψε χέρι ανθρώπου,
δεκάδες χρόνια πριν εδώ στην κορυφή του λόφου,
και από τότε κοιτώ
είμαι κομμάτι αυτού του τόπου,
και ότι έχει ζήσει καλό και κακό του,
το έχω ζήσει και εγώ,
έχω ζήσει και έχω θάψει τρεις γενιές,
έχω θρηνήσει με τους ντόπιους τις πιο μεγάλες καταστροφές,
θυμάμαι ήταν Οκτώβρης του σαράντα,
οι άνδρες βγήκαν για το μέτωπο,
οι πιο πολλοί χαθήκανε για πάντα,
τότε μετά στρατός κατοχής μετά φωτιά και πείνα,
τι να πρωτοπώ για τα μαύρα τα χρόνια εκείνα,
στα χώματα αυτά νεκρά θαμμένα γυναικόπαιδα,
κι αφήσαν εμένα για να σας πω τι έγινε αργότερα,
ήρθε ο εμφύλιος μετά,
τα αδέρφια σκότωναν αδέρφια,
πάντα στάχτη για δεύτερη φορά,
τι να σου πω άμα δεν το δεις,
τι να σου πω άμα δεν το ζήσεις,
οικογένειες ξεκληρίστηκαν σπίτια κλείσαν ξανά,
ήταν χειμώνας τόσα χρόνια,
χρόνια γεμάτα μίσος και διχόνοια,
ότι πιο άρρωστο στον κόσμο είδα,
τα πάντα γύρω νεκρά το μόνο που έμεινε όρθιο,
στων ανθρώπων την καρδιά να την ζεσταίνει ελπίδα,
καμένη γη όνειρα καμένα σπίτια καμένα,
μονάχα χώμα πέτρες και σκοτάδι είχανε γύρω,
παρόλα αυτά παλέψανε πολέμησαν,
και πάντοτε ελπίζανε πως θα ξαναφέρουνε πίσω τον ήλιο.

Μνήμες νοπές από τον πόλεμο
ακόμα θάνατος μυρίζει και η ίδια νέκρα γύρισε στο νου τους,
αφήσαν πίσω εικόνες απ’τον όλεθρο,
το μόνο στήριγμα που υπήρχε γι’αυτούς το χέρι του διπλανού τους,
πέτρα στην πέτρα χτίσανε τα σπίτια τους,
μέρα την μέρα ανέπνεαν τα στήθια τους,
ώρα την ώρα ξέχναγαν και όσο τα χρόνια πέρναγαν,
πολλοί το ίδιο εύχονταν να μην ξανάρθει μέρα,
που απ’τον τόπο τους θα έφευγαν,
και έτσι περνούσανε τα χρόνια,
χαμογελούσανε οι άνθρωποι,
και ας υπήρχε γύρω τους τόση φτώχια,
κάθε χειμώνα μ’αγώνα την άνοιξη σοδειά τους,
με ιδρώτα πότιζαν το χώμα να ζήσουν τα παιδιά τους,
δεν είχαν να τους δώσουν σχεδόν τίποτα,
έτσι και εκείνοι αρκέστηκαν να πάρουν,
μονάχα από αυτούς τα ελάχιστα,
γι’αυτό κι όταν μεγάλωσαν στιγμή δεν το μετάνιωσαν,
στην οικογένεια τους δεν φέρθηκαν ποτέ αχάριστα,
τώρα κοιτώ την γενιά σου από δω,
κι αναρωτιέμαι τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό και στην ψυχή σας,
κανείς δεν αγωνίζεται για τίποτα κανείς σας,
δεν ελπίζεις σε τίποτα λες και χάθηκε η φωνή σας,
να βρείτε τα όνειρα σας παιδί μου να πολεμήσετε,
ν’ανοίξετε τον δρόμο να ‘ναι εκεί για τους νεότερους,
και εγώ θα σας κοιτώ από δω θα γράφω ότι δω,
και τον αγώνα σας θα πω σαν δίδαγμα και στους επόμενους.

Να πας στους ανθρώπους να πεις,
πως ότι κι αν συμβεί ποτέ μην χάσουν την πίστη και την ελπίδα τους,
πως αν χαθήκανε στο λαβύρινθο της εποχής,
να πολεμήσουν μέχρι τέλους για να αλλάξουνε την μοίρα τους,
πως αν θέλουν να βιώσουν την ανάσταση τους,
πρώτα μία βόλτα πρέπει να παν στον Γολγοθά τους,
κι αν λείπει ο σεβασμός κι αγάπη μέσα απ’την ψυχή τους,
να ψάξουν να τα βρούνε μέσα στην οικογένεια τους.

Ladosifa σε συνέχεια από αυτά που έγραψες, θα ήθελα να προσθέσω κάτι που έγραψα εχθές τη νύχτα. Με βοήθησαν σ' αυτό τα κείμενα σου βέβαια. Ήταν η σπίθα της έμπνευσης μου. Το πάθος σου στην ομορφιά και την ελευθερία. Το προσωποποιώ λίγο βέβαια, αλλά έτσι μου βγήκε, κι έτσι το άφησα.


Ω ομορφιά εσύ που δεν φοβήθηκες ποτέ σου το σκοτάδι!
Σε βλέπω σαν σε όνειρο να στέκεσαι όρθια μπροστά απ' την μαύρη φωτιά!
Εκεί ψηλά! Στη μέση του ουρανού!
Να πολεμάς με ότι ασχημαίνει του κόσμου την μορφή.

Με μίσος σου ορμούν ομορφιά! Με λύσσα στα στόματα τους τα απαίσια. Κι εσύ μπροστά, σαν την έκρηξη θεών.
Μόνο το μίσος τους σώζει απ' τον τρόμο που νιώθουν στην θωριά σου την αβάσταχτη.

Ω ομορφιά ξεχύνεσαι και σπας την μαύρη νύχτα.
Γελάς κι αυτοί σαστίζουν.
Άνοιξες τα φτερά σου σαν τοίχος και πίσω σου κρατάς όλα αυτά που θες να σώσεις κι αγαπάς.
Σαν όνειρο σε βλέπω, σε αργή κίνηση να μου ανοίγεις όραμα να δω τον τρόπο σου.
Ατρόμητη ομορφιά κι εχθρέ του άσχημου προσώπου!
Σύμβολο αγάπης κι αρμονίας της ζωής.
Ανίκητη είσαι! Πάντα το φόβο θα σκορπάς, σε ότι προσκύνησε το άθλιο θηρίο του κόσμου.

Ω ομορφιά σύμβολο των ρομαντικών γενναίων πλασμάτων! Έμπνευσε με μόνο για σένα να μιλώ και τα έργα σου να βλέπω!
Ομορφιά γενναία ιδέα και ανθέ του κόσμου!
Ανίκητη είσαι και ατρόμητη κόρη του κόσμου κι όνειρο.

Πολυ ωραίο! Υμνος στην ομορφιά! Μπράβο stargate! η εμπνευση είναι σαν το αποκρυφο βλέμμα.

Μου άρεσε αυτό το βίντεο και η σκέψη. Αν και με τον Λιαντίνη, δεν έχω μεγάλη επαφή στις απόψεις του. Κάτι με απωθεί. Πάντως ευχαριστώ.
Ήθελα να σημάνω και κάτι άλλο. Δεν υπάρχει μια περίεργη σιωπή; Μία απουσία; Μήπως είναι η ιδέα μου; Μιλάω γι αυτές τις μέρες. Σαν να υπάρχει μία κοινή σιωπή. Συγνώμη που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι περίεργη η αίσθηση.

Δε ξέρω αν το προσέξατε αλλά έβγαλα την ηλικία μου. αποφάσισα  ότι δεν έχω ηλικία. Είπε κανείς τίποτα;;;;

maggisoula έγραψε:

Δε ξέρω αν το προσέξατε αλλά έβγαλα την ηλικία μου. αποφάσισα  ότι δεν έχω ηλικία. Είπε κανείς τίποτα;;;;

Άμα τώρα θα σε λέω πάλι ''κοριτσάκι μου'',δεν θα μου πεις τίποτα,όπως μου πες ότι τώρα εσύ είσαι η μεγαλύτερη μου...ναι;