Το συναισθημα της ημέρας.

[youtube][/youtube]

Αριστέα μου...ξέρω δεν θες να σου λένε...ξέρω.

Αυτό είναι το φως,αυτή είναι η δύναμη.
Ακόμη και η οργή σου αγάπη είναι και όλα τα μετουσίωσες,όλα αποδυναμώθηκαν.
Φως και Δύναμη είσαι!!!


Σε λατρεύω!!

ladosifa έγραψε:

Αριστέα μου...ξέρω δεν θες να σου λένε...ξέρω.

Αυτό είναι το φως,αυτή είναι η δύναμη.
Ακόμη και η οργή σου αγάπη είναι και όλα τα μετουσίωσες,όλα αποδυναμώθηκαν.
Φως και Δύναμη είσαι!!!


Σε λατρεύω!!

Ακριβώς!

ahilleas έγραψε:

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα έγραψες.. Απόλυτο δίκιο!
Τελικά είχε δίκιο η ΑΓΓΕΛΙΚΗ.. Είναι για λίγους τούτος ο χώρος.

'Εχεις το λόγο μου, θα έχω τα μάτια μου ανοιχτά.

Θα συμφωνήσω σ αυτό!

ahilleas έγραψε:

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα έγραψες.. Απόλυτο δίκιο!
Τελικά είχε δίκιο η ΑΓΓΕΛΙΚΗ.. Είναι για λίγους τούτος ο χώρος.

'Εχεις το λόγο μου, θα έχω τα μάτια μου ανοιχτά.

Οχι δεν είναι για λίγους κι ας λεει όποιος θέλει ότι θέλει. ο καθε΄νας βλέπει αυτό που θέλει να δει.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΓΙΣΟΥΛΑ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ,ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΛΕΤΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΜΕΣΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΚΛΙΚΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΡΙΝΑΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ TOPIC.ΕΤΣΙ ΚΟΒΕΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΚΑΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ.Ο ΝΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ.

[youtube][/youtube]

Για όλα τα παιδιά του κόσμου......κι ότι μπορώ γι αυτά.......κι εγώ με τα δικά μου νύχια και το δικό μου λάδι και τη δικ΄η μου καρδιά.

[youtube][/youtube]

Απ τον Ηλιόδωρο

"Ο κόσμος δεν έγινε τώρα κακός... πάντα ήταν"

"Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει"



Irena Sendler
Ιρένα Σέντλερ

Πρόσφατα πέθανε μια 98χρονη κυρία που την έλεγαν Ιρένα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η Ιρένα εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική

υδραυλικός υπονόμων.
Είχε όμως κι έναν απώτερο σκοπό.
Όντας Γερμανίδα ΗΞΕΡΕ ποια ήταν τα σχέδια των ναζί για τους Εβραίους.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!
Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει 2.500 παιδιά και βρέφη.



Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια.
Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.



Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Δεν επελέγη.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως "οργανωτής κοινότητας" για το ACORΝ...
και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης...


Είναι τώρα πάνω από 60 χρόνια που τέλειωσε ο Β΄Παγκόσμιος στην Ευρώπη.

Αυτό το e-mail που μου στάλθηκε ως "μνημόσυνη αλυσίδα", εις μνήμην των 2 εκατομμυρίων Εβραίων, 20 εκατομμυρίων Ρώσων, 500.000 Ελλήνων, 10 εκατομμυρίων χριστιανών, που δολοφονήθηκαν, σφαγιάστηκαν, βιάστηκαν, κάηκαν, λιμοκτόνησαν και ταπεινώθηκαν, και προορίζεται να φτάσει σε 40 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλιστεί ότι ο κόσμος ποτέ δεν θα ξεχάσει, γιατί υπάρχουν άλλοι που θα το ξανά έκαναν...


Ενωθείτε κι εσείς και γίνετε ένας κρίκος της "μνημόσυνης αλυσίδας" και βοηθήστε να φτάσει στην άκρη του κόσμου...
Στείλτε κι εσείς αυτό το μήνυμα στους γνωστούς σας και ζητείστε τους να συνεχίσουν αυτή την αλυσίδα.



Εις μνήμην της - 63 χρόνια μετά...

Βάζω το λιθαράκι μου προωθώντας αυτό το μύνημα

Ελπίζω να κάνετε κι εσείς το ίδιο...

[youtube][/youtube]

[youtube][/youtube]

Βάλε κάτω μαέστρο το πείσμα σου
κι εγώ θ' ανοίξω όλα τα φύλλα της καρδιάς μου
Ξεφύλλισέ τα, χάρισέ τα στο κρίμα σου
για να παντρέψεις μουσικές και μυστικά μου
Έχω στριμώξει μέσα τους τα παιδικά καλοκαίρια
μεσημέρια στην Καρδίτσα ποτισμένα με βροχή
Ανεπρόκοπους φίλους και ξεχασμένα ταίρια
και γιασεμί απ΄της γιαγιάς μου την άυλη
Θα βρεις κι ανθρώπους φτιαγμένους από μια κοψιά
του μαστρο- Στέφανου το πρωινό τραγούδι
Στο Παυσίλυπο βόλτες απ' το σχολείο σκαστά
σώνει και καλά ταξίδι σε κάθε κορφοβούνι
Θα δεις το φως του ήλιου απ' τη βεράντα
τις φωνές από παιδιά στο χωματόδρομο
Της πενταήμερης μια πρωινή μπαλάντα
και μια πατέντα για το παλιό μικρόφωνο
Το πρώτο τρακ στο πρώτο ραντεβού
και μια "συγγνώμη" τις ανάσες που 'σμίξαν σαν τα σύννεφα
Μια βραδιά στη Σαλονίκη που βρεθήκαμε μόνοι
το ξημέρωμα στον Πύργο ένα "αντίο" κι ας το ήξερα
Θα βρεις τα λόγια της "αλεπούς του βάλτου"
τα γραφεία στο Βορά και ντέμο στα υπόγεια
τον αέρα απ' το Ρόδον και το σανίδι του πάλκου
που με κράτησε επάνω οχτώ ολάκερα χρόνια
Μα ότι άλλαξε μου γύρισε την πλάτη
κι ότι ραπάρω απόψε χάρισμά σου
Αφού ξεμείναμε μαζί θέλω μια χάρη
πες μου μαέστρο τι κρύβεις στα φύλλα της καρδιάς σου;
(((Εγώ στα φύλλα της καρδιάς κρύβω βαθιά τον πόνο)))
Πες μου που κρύβεις τον πόνο και την λησμονιά
Εκεί βαθιά στα φύλλα της καρδιάς μου
Που βρίσκεις χάρτες για της φυγής την πεθυμιά
Κάπου βαθιά στα φύλλα της καρδιάς μου
Που βάζεις στίχους και τους ταιριάζεις με ζωή
Κάπου εκεί στα φύλλα της καρδιάς μου
Και που παντρεύεις τις στιγμές με μουσική
Όλα μαζί στα φύλλα της καρδιάς μου....
Εδώ στα φύλλα της καρδιάς έχω κρύψει και ονόματα
άλλα μικρά κι άλλα σκέτα σα ξυράφια
Αστέρια που γίναν οδηγοί σε ξένα χώματα
κι όσων δεν πάτησαν σε αδελφών χωράφια
Θα δεις αυτούς που τα όχι τους προβάλανε
όσους ξεπλύνανε με δάκρυα τη σκουριά τους
Σκιές που γίνανε φως και δεν προλάβανε
μα κρυφτήκαν κει ψηλά με τη φωτιά τους
Άδεια τρένα που με πήγαιναν με φέρνανε
και κάθε κύμα που μου έδερνε τα πόδια
Και μια φίλη που χαμόγελα μου κέρναγε
κάποια όμορφα και βαθυγάλαζα λόγια
Μπορεί να βρεις του φεγγαριού ξεσπάσματα
πράσινα μάτια που γίναν η φυγή μου
Μικρές φωνές στου κόσμου τα χαλάσματα
και τη βελόνα που κεντούσε το κορμί μου
Έχω στριμώξει και ευχές συλλαβιστές
που ξεροστάλιασαν μαζί μες στο κρύο
Συχτίρια στη σκοπιά και παρέες απ' το χθες
ένα παράξενο και θλιβερό βιβλίο
Λοιπόν μαέστρο απόψε με ξεγέλασες
κρυφά με έφερες στα μέρη τα δικά σου
κι αφού με μαντινάδα με κέρασες
τραγούδησέ μου τι κρύβεις στα φύλλα της καρδιάς σου;
(((Εγώ στα φύλλα της καρδιάς κρύβω βαθιά τον πόνο)))
Πες μου που κρύβεις τον πόνο και .....
Έβαλες κάτω μαέστρο το πείσμα σου
κι εγώ άνοιξα όλα τα φύλλα της καρδιάς μου
Τα ξεφύλλισα τα χάρισα στο κρίμα σου
για να παντρέψεις μουσικές και μυστικά μου
Και τι να δεις και που να ζήσεις

[youtube][/youtube]

έτσι την είδα σήμερα.

Το γουστάρω τρελά αυτό το τραγούδι!!!!!!!
την έχει η ψυχή μου τη φωτιά!!!!!!

μπορεί εκεί πάνω στο βουστασιο που το λέμε βουλή να ναι 300 πουλημένα τομαρια και μπορε΄ι να χουμε χασει ταυτότητα κι όλα όσα μας σέρνουν και σέρνουμε κι εμείς οι ίδιοι αλλάαααααααααααααααα..........................................ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΥΡ ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΟ ΣΑ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΒΡΟΝΤΗ ΠΟΥ ΣΥΕΙ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Και δε πα να λετε ότι θετε.

Το χέρι που κουνά την κούνια κουνά τον κόσμο όλο.....
Σωστά το πες γιαβρί μου!!!!

[youtube][/youtube]

[youtube][/youtube]


Αλαααααα!

[youtube][/youtube]

[youtube][/youtube]


Στίχοι: Σοφία Κατζούρη
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Πρώτη Εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Σκηνές από την ταινία "The Sea Inside Me"

Στίχοι:

Χάρτες τα μάτια σου και ταξιδεύω,
μέσα στο βλέμμα σου νησιά γυρεύω,
γλύκα κι αλμύρα σα θάλασσες μοιάζουν,
κύματα στέλνουνε και με τρομάζουν.

Χάρτες τα μάτια σου κι όλο γυρίζω,
κάθε λιμάνι σου κρυφό γνωρίζω,
δρόμοι και σύνορα, όλα δικά σου,
δέκα τηλέτυπα μεσ' στη ματιά σου.

Χιλιάδες νύχτες με ταξιδεύεις
σα στρώμα με βεγγαλικά το σώμα μου παιδεύεις,
χιλιάδες νύχτες με ταξιδεύεις
στα βάθη του Ατλαντικού το σώμα μου γυρεύεις.

Χάρτες τα μάτια σου και ταξιδεύω,
μέσα στο βλέμμα σου νησιά γυρεύω,
γλύκα κι αλμύρα σα θάλασσες μοιάζουν,
κύματα στέλνουνε και με τρομάζουν.

Χιλιάδες νύχτες με ταξιδεύεις
σα στρώμα με βεγγαλικά το σώμα μου παιδεύεις,
χιλιάδες νύχτες με ταξιδεύεις
στα βάθη του Ατλαντικού το σώμα μου γυρεύεις....

Αχ τι ωραιο Ηλιοδωρε μου!!! Εγώ άκουγα αυτό τωρα.................

[youtube][/youtube]

Μη γυρεύεις να σου πω
πιο πολύ τι αγαπώ
τη ζωή μου θα μικρύνεις
αν μου πεις ότι μ' αφήνεις.

Λυγαριά μου γλυκιά
μη γέρνεις μην κλαις
μοναχοί μας θα ζούμε για πάντα
στο κορμί σου θ' αράξουν καρδιές πολλές
μα καμία δεν θα μείνει για πάντα.



Την αγάπη σου φορώ
στο κορμί μου και μπορώ
ό,τι θέλεις να σου τάξω
και μαζί σου να πετάξω.

[youtube][/youtube]

Αυτό θελω να το αφιερωσω σ έναν ΕΚΕΙΝΟΝ που αγαπαει καποια πολυ ομορφη και μοναδικη πανω σ αυτο το πλανήτη και δε μπορε΄ι να πλησιασει. Ας μη τον ξερω........εγω τον αγαπαω το ιδιο πολυ μ αυτη!!!!!

Αχχχ! Εμένα τωρα δε ξερω τι μ εχει πιασει. ειναι και το τραγουδι. Ο αετος. Ειναι κατι παλλικαρια που ναι αετοι. αετοι κι οχι λιονταρια γιατι εμενα δε μ αρεσουνε τα λιοντ΄αρια! μονο τ ονομα! εχουν αναισθητα ζωα που χουν τις λεαινες να τρεχουν γι αυτους αντε! ετσι το βλεπω εγω δηλαδη και δε τα παω ρε παιδι μου τελος! Λοιπον εγω μιλαω γι αετους. Κι εχω εναν αετο στη σκεψη σημερα και δε ξερω γιατι. Εναν αετο που πεταει μονος ψηλα σιωπηλα και κοιτ΄αζει τη καλη του χωρις να μπορει να τη πλησιασει να την αγκαλιάσει να της σταθει να τη προστατεψει να τη παρηγορησει. Ναι υπαρχουν τετοια παλλικαρια. μιλαμε γι αετισια αγαπη. ερωτα αιωνιο κι απ τους δυο. Αλλά δε μπορουν να ναι μαζι γιατι καποιος θα χαθει. Κι αυτός ο εκείνος αντεχει γι αυτην. Κι αυτη αντεχει γι αυτόν. Και δε ξερω ποιος υποφερει πιο πολύ. Θελω μονο να πω οτι σ αυτον τον εκεινον στεκομαι και του στελνω την αγαπη μου. Πολυ αγάπη γενναια μου ψυχη. Γιατι έχουν αυτε΄ς οι ψυχες μια γεναιότητα παράξενη αλλιώτικη. Ετσι ηθελα να τα πω.