ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

ποιος είμαι; ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;

Είμαι αυτός που οφείλει "να ρέει" ακολουθώντας "τη ροή των πάντων".

Είμαι αυτός που "δεν είναι ταιριαστό να μπαίνει δυο φορές στο ίδιο ποτάμι" γιατί αυτό οδηγεί σε δεινά και οδύνες.

Είμαι αυτός που μπορεί να θεραπεύσει και ν αυτοθεραπευτεί.

Είμαι αυτός που με μια ΛΕΞΗ ή μια ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ μπορεί να ερεθίσει τα δαιμόνια ή να αναδείξει τοΘΕΙΟ.

Είμαι ΟΜΩΣ αυτός που δεν κάνει τίποτα από τα παραπάνω(γιατί ίσως και να μη τα γνωρίζει ή να μη τα ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ) εκτός από τον ερεθισμό των δαιμονίων

Είμαι ΟΜΩΣ αυτός που την ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ μέσα του μετατρέπει σε στάχτες και αποκαΐδια

Είμαι κι αυτός που θέτει λάθος ερωτήσεις για να εισπράξει ακόμα πιο λάθος απαντήσεις που τις ονομάζει Σοφία...

Είμαι αυτός που τη στασιμότητα βαφτίζει πορεία.

Είμαι αυτός που βελάζει μέσα στην αγέλη ακόμα (αν και έχει ονειρευτεί ή και κρυφοκοιτάξει το ελεύθερο βλέμμα των λύκων)

Είμαι το ΟΝΕΙΡΟ μέσα στο ΟΝΕΙΡΟ κάποιου που ΜΕ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ.

Είμαι σκιά εκεί που θα'πρεπε να διαχέεται άπλετο ΦΩΣ.

Είμαι ο δολοφόνος, το θύμα και ο μπάτσος μαζί.

Είμαι το ΟΝ που έπεσε και ξέπεσε μέσα στον ανήλιαγο βούρκο.

....και ξέχασε...

ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ!

κι εσύ;

Πολύ μ αρέσαν όσα γράψατε όλοι σας. Πολύ μου άρεσε αυτά που έγραψε ο christos5d. Μακάρι να μπορούσα να γράψω τα ίδια. Να μπορώ να τα δω κι εγώ αυτά όλα όμως για να τα γράψω. Μόνο έτσι θα τα έγραφα αληθινά. Ρωτάς, Κι εσύ; Αυτό που ξέρω προς το παρών, είναι αυτό που ανακάληψα πρόσφατα, ότι είμαι χρόνια τώρα σε μια πλάνη του κόσμου. Νομίζω ότι μόνο όταν είμουνα κοριτσάκι ήξερα τι είμαι γιατί μπορούσα να είμαι ότι θέλω. Μετά καθώς μεγάλωνα με έβαζαν στην κοσμόφουσκα του ψέματος. Δεν μπόρεσα ποτέ έτσι να βρω ποια είμαι, με τη συνείδηση μου εννοώ, και να βρω επίσης και τι είμαι και σαν πλάσμα ανθρώπινο και συμπαντικό. Τώρα αρχίζω να παίρνω μια ιδέα. Και επειδή παίρνω αυτή την ιδέα, μπόρεσα να συγκρίνω και να καταλάβω ότι είμαι σε μια φυλακή που λέγεται πλάνη. Άλλοι το λένε κοπάδι. Δεν μ αρέσει που το σκέφτομαι αυτό. Αλλά έτσι είναι. Θέλω όμως να βγω από αυτή τη φυλακή. Ναι μόνο εγώ μπορώ να με σώσω. Αλλά αν δεν ήταν κάποιοι για να με σκουντήξουν και να μου μιλήσουν για τα άλλα που υπάρχουν και είμαι, δεν θα καταλάβαινα τίποτα. Οπότε συμφωνώ με κάποια πράγματα που έγραψε η angels1 κάπου αλλού. Όταν βρω κάτι αληθινό μέσα μου που θα το νιώσω πραγματικά και θα είναι δυνατό, θα απαντήσω με σιγουριά γιατί δεν μ αρέσει να αμφιβάλλω. Σας ευχαριστώ όλους σας! Για όλα όσα κάνετε και γράφετε. Με πολύ εκτίμηση παιδιά, έχετε όλοι την αγάπη μου και τον σεβασμό μου!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ....ΓΡΑΦΩ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΝΑΟ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ...ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΣΥΖΗΤΗΣΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ....ΑΥΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΑΚΟΜΗ...ΑΛΛΑ...ΤΟΝ ΚΡΑΤΩ...ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ....ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ...ΕΧΩ ΕΓΚΛΩΒΙΣΕΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ...Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ....ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ...ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ...ΘΑ ΧΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΕΜΕΝΑ...

Ειμαστε ζωντανη Υπαρξη ...
με ακρα ωστε να εκφρασουμε αυτο που νιωθουμε ...
Τι νιωθουμε αραγε καθε στιγμη ;
Τι συγκρινουμε καθε στιγμη ;
Λιγη αληθεια με πολυ ψεμα ;
Η πολυ ψεμα με λιγη αληθεια ;

Αλλο ο ανθρωπος της κοινωνιας
και αλλο το ον, η δυνατοτητα της υπαρξης ...

Ειμαστε αυτο που κατακτουμε
και κατακτουμε αυτο που ειμαστε ... .......( ειμαστε ενεργεια, ενα συμπαν , Ενα ... )

Συνδιασμοι, ποικιλια συνδιασμων , αμετρητοι ..

Ποσες και ποσες φορες εχουμε πεσει στην αβυσσο και ξανα παλι πανω κατω;
Μπορουμε να το διατηρησουμε ;
Το σημειο της διατηρησης της αισθησης που Να μας ωθει συνεχως ;

Ναι ....
Οταν ημασταν παιδια , ειχαμε και θελω να πιστευω πως εχουμε φαντασια ...
Μπορουμε να ζωντανεψουμε το καθε τι με οποια μορφη επιθυμουμε ...
Παιρνουμε μαθηματα, ζωης, υπαρξης, κινησης, αισθηματων ...
Μπορουμε να προβλεψουμε την ΚΑΘΕ κινηση

και δεν χρειαζεται καποιος ιδιαιτερος λογος ,
ειναι απλα και μονον
η αισθηση της ελευθεριας κινησεων

Η φαντασια χανει την ζωηραδα της, οταν δεν νιωθεις ζωντανος ...
Δεν υπαρχει απλα ...
Ειναι εργαλειο ...
Το πως θα το χρησιμοποιησει ο καθενας μας εξαρταται και απο το ποσο μακρια θελει να δει ..
Ειμαστε ολοι μας ακριβως το ιδιο ..

Φανταστειτε την ελευθερια κινησεων που εχετε, δημιουργηστε
νιωστε την ,
γελαστε, χαρειτε ........
Μην ξεχνατε φιλοι μου, μην ..

Γεια σου Οδυσσέα αδελφέ μας! ¨ολοι αδέλφια είμαστε! ¨ολοι! Σχεδόν όλοι μάλλον γιατί δεν είναι όλοι άνθρωποι έχουμε και κάποια πλάσματα που μεταμορφόνονται σε ανθρώπους αλλά δεν είναι! Πάντως πολύτιμο πράμα η αδελφοσύνη! Πολύτιμο!

Είμαι αυτός που έχει και το φως και το σκοτάδι μέσα του. Και αυτά τα δύο παλεύουν δυνατά ποιο να κυριαρχήσει. Είμαι αυτός που διαλέγει το φως. Και που παλεύει σκληρά γι αυτό. Το σκοτάδι είχε έρθει κάποτε από μόνο του με την συγκατάθεση μου βέβαια. Το φως όμως είναι κάτι που όταν το ανακάλυψα το διάλεξα με απόλυτη συνείδηση. Πολεμιστής του εαυτού μου. Και θέλω να γίνω και πολεμιστής του κόσμου. Μόνο για το φως.

Αυτή είναι η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω εδώ. Δεν ήταν εύκολο. Γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής και δίκαιος να μιλάς για τον εαυτό σου. Άργησα γιατί ήθελα να μπορώ να είμαι τουλάχιστον αυτά τα δύο με τον εαυτό μου. Άργησα αλλά το έκανα.

Αυτό για όλους σας!

ποια ειμαι;;; να μια ερωτηση που ποτε δεν περασε απο το μυαλο μου, εγωισμος;...αδιαφορια;;;...αγνοια;;;...ισως ολα μαζι! παντα κρυβομουν πισω απο το ονομα μου 'γεωργια' και θεωρουσα δεδομενο πως αυτο ειμαι ''η γεωργια'' , μπορω ομως να γραψω τι νοιωθω και τι αισθανομαι, νοιωθω πως εχω ερθει σ αυτον τον πλανητη για να αποτελειωσω το σκοπο μου, να καλυτερευσω τη ψυχη μου και να προσπαθησω να φτασω στη 'θεωση'..πραγμα απιστευτα δυσκολο αφου ειμαι γεματη αδυναμιες, που ομολογω παλευω να νικησω... αισθανομαι.. πως μονος δρομος ειναι ο ερωτας, μην παρεξηγηθω,,δεν εννοω σεξ, ερωτα σε ψυχη για ψυχη ,μεσα απο τον ερωτα μπορω να νικησω τα παθη μου και να μειωσω τα λαθη μου. διαβαζοντας το κειμενο που εγραψα διακρινω εναν ανθρωπο ρομαντικο και λιγο υπεροπτη;;; αφου θεωρω εαυτον ικανο να υπερβει το κυκλο το γηινο.!!!!! ,,,, κι αν;;; δυναμη ευθητητα και δικαιοσυνη τα υλικα,,, αραγε τα διαθετω;;; θα προσπαθησω...

Δυσκολη ερωτηση.. βουνο. Δεν γνωριζω ποια ειμαι, με πλαθω αναλογα με τις καταστασεις. εχω πιασει το μονοπατι και βαδιζω, μου κολλανε ταμπελες, ολοι νομιζουν οτι ξερουν ποια ειμαι ,μου κολλανε ταμπελες. Εγω τις ξεκολλαω.. περνω το επομενο μονοπατι και συνεχιζω.. παει και αυτη .. αφου δεν βρισκω καμια να μου ταιριαζει, εχω χαθει σε ενα λαβυρινθο να ψαχνω να βρω ποια ειμαι.Δεν μπορω με επιασε μια ζαλη..ξερεις τι? Δεν θελω να μαθω ,δεν θελω να μαθω το ποια ειμαι εγω.Θελω απλα να χαθω μεσα στην πνοη του Ανεμου και να μην με νοιαζει το ποια ειμαι εγω,θελω να χανομαι μεσα στο ΕΜΕΙΣ. αυτο θελω..ειναι υπεροχη αισθηση.
Μου ελεγε.. εχεις ισια μυτη ελληνικη, μπα, απο την μυτη φαινεται; Την εσπασα
Μου ελεγε .. ο λαιμος σου ,τα κοκκαλα του στερνου σου ,εχεις την κατατομη.. μπα ? απο τα κοκκαλα φαινεται; Εσπασα τις κλειδες μου και κοψανε την βαση του λαιμου μου στην μεση.Εκει λεει κατοικει η ψυχη μου..και εγω την κατακρεουργησα.
Μια ζωη στην αρνηση, δεν ηθελα,ουτε θελω,δεν θελω για μενααα,φωναξα. Μετα κουραστηκα..
Αρχισα να λεω οτι θελω,εκανα οικογενεια,δημιουργησα δεσμους , σ'αυτο τον κοσμο της υλης εδωσα χωρο σε κατι να γινει εστω και προσωρινα δικο μου και γω δικο τους. Σας εμπλεξα ε? συγνωμη ,οποιος θελει με διαβαζει και οποιος δεν θελει δεν πειραζει,ευχαριστω.
Οι σκεψεις μπλεγμενες, δεν ειμαι ποιητης,δεν ξερω να γραφω ομορφα και πολλες φορες η σκεψη μου δεν εχει σειρα.
Τα ματια, αυτα τα ματια με εχουν μπλεξει..
Πρωτα ηταν σκουρα ,ενταξει δεν εχω σκουρα ματια
Μετα τα ματια εγιναν οτιεχουν ενα φως... εδω λεω την πατησα, εμενα εχουν παντα φως..
τωρα λενε οτι γινονται φιδισια και εγω φοβαμαι..τι θα γινει αν μου πουν εισαι και αυτο.. ειμαι ενας αποστασιοποιημενος φιδις? Επειδη τα ματια μου εχουν φως? Ποτε θα εμφανισουν οι σαυρες την στρατια τους που θα πολεμανε και θα αφαιρουν ,υπνωτισμενοι, ζωες που θα νομιζουν οτι ειναι εξωγηϊνες? Ποιος ειναι ο Ανθρωπος? Πως φαινεται οτι καποιος εχει ανθρωπινο DNA?
Ειμαι ενας καταραμενος ημιθεος? Οι φτερνες μου ,ειναι σαν τις φτερνες πουλιου..Θα με φανε λαχανο? Και εγω θα πρεπει να φοβαμαι γι'αυτο? Τι εειμαι? Βοηθειαααα,δεν ξερω..
Προς στιγμη ,σταθηκα και χαρηκα,ηθελα να φωναξω!! ANTE! XAZH.. ΕΙΣΑΙ ΘΝΗΤΗ.Πολυ μεγαλη ιδεα απεκτησες για τον ευατο σου,οτι μπορουν να σε θεωρησουν αποστασιοποιημενο φιδι.. ΖΗΤΩ! Θα πεθανω..ειμαι ευτυχισμενη
Ομως πλεον , δεν ξερω κατα ποσο ισχυει αυτο..
ειμαι τρελη; Εξαρταται πως το βλεπει ο καθενας
δεν ξερω ποια ειμαι , ΞΕΡΩ ομως τι θελω να ειμαι.
Θελω να ειμαι αερας,νερο,καταιγιδα,φωτια,θαλασσα,θελω να ειμαι κλαδι σε ενα δεντρο.Θελω να γινω φυλλο που πλεει πανω στο κυμα της θαλασσας.Θελω να γινω στοιχειο της Φυσης,ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΖΩΗ.
Ζω σε ενα κοσμο που οσο και να προσπαθω να με πεισω οτι ειναι ζωντανος ,δεν μπορω να το νιωσω.Ζω σε ενα θυληκο κοσμο , που οση ζωη και αν νομιζει οτι εχει ,κανω λαθος.Της λειπει το αρσενικο για να την γονιμοποιησει, να της δωσει ζωη,να της δωσει αληθεια.Θελω να γινω και δεν θελω να ξερω ποια ειμαι εγω.Το εμεις ειναι υπεροχο, ειναι σπανιο, ειναι ενα Θειο Δωρο για οποιον το χει νιωσει και ευχομαι να ερθει αυτη η στιγμη και ας μην υπαρχω εγω σαν εγω, για να το ζησω.
Ευχαριστω

nnan αγαπητή μου μου άρεσαν πολύ οι σκέψεις σου και ο τρόπος σου. Και μου έδωσες έμπνευση.
Αλλά επειδή εγώ δεν ξέρω πραγματικά να γράφω ωραία, κι επειδή δεν εμπιστεύομαι τον τρόπο απόδοσης των σκέψεων μου, κι επειδή η αγαπητή nnan μου θύμισε κάτι που έχω διαβάσει πολλές φορές, κι επειδή με εκφράζει απόλυτα στο ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ, για όλα αυτά προσθέτω το παρακάτω της μοναδικής Αιθηρόης:



{ Την κατεύθυνση μου στο σύμπαν γυρεύω... Δρόμοι που μοιάζουν να μην τελειώνουν πουθενά.

Μορφές αλλάζω... διαπερνάω εποχές. Την μέρα οι παλάμες μου στη γη να αφουγκράζονται ψηλαφώντας τον ενεργειακό παλμό. Την νύχτα τα χέρια απλωμένα προς τα άστρα και τα απόκρυφα του αγνώστου... να ικετέψουν... ή να φτάσουν... κάπου!

Ψυχή επαναστάτρια. Καρδιά Αμαζόνα κι ένα μυαλό δουλεμένο στα χέρια κάποιων άλλων.

Μυαλό! Εγκέφαλος! Πόσο πολύπλοκο εργαλείο αλήθεια! "Σφάλμα" μου βγάζει κάθε φορά που η θέληση της ανόθευτης αλήθειας μου παίρνει τα ηνία. Και τι παράξενο που μοιάζει!! Στα σφάλματα εκείνα βρίσκω τα γνώριμα οικία μονοπάτια. Και δεν το αντέχω να πατήσω "παράβλεψη". Βιώνω μέχρι και την τελευταία τους σταγόνα. Μα την πίστη της ψυχής μου.....δεν μετανιώνω στάλα, όσο κι αν τα πληρώνω. Το νόμισμα τους ακριβό. Μα η τράπεζα αίματος της καρδιάς μοιάζει αστείρευτη. Προνοητικοί και γενναιόδωροι ο Θεοί μου!

Οι θεοί μου... Οι λιποτάκτες της ζωής μου.

Έχουν δικαίωμα. Δεν τους το αμφισβητώ. Το ανέντιμο τους κατηγορώ. Το παραμύθιασμα "είμαστε πανταχού παρών".
"Που και που" μου ταίριαζε καλύτερα.

Μα κατανοώ. Καλύτερα έτσι. Δεν θέλω κριτές για τις αδυναμίες μου. Έχω κι εγώ δικαίωμα. Δεν θέλω τιμωρούς και βραβευτές. Μπορώ και μόνη μου.

Κόπιασε πολύ η ψυχή να καταλάβει... μα κάτι θυμήθηκε. Τους αφήνω ελεύθερους....για να μην είμαι δούλη κανενός. Λιγότερο θα είναι το νερό της λήθης που θα στάξει στα χείλη μου, την επόμενη φορά. Η άγνοια δεν θα με γονατίσει μπροστά στο αόρατο τους. Τον φόβο τον αντέχω, έμαθα να τον νικώ ..... η άγνοια είναι που με λιγοστεύει και μου τρεμουλιάζει την διαύγεια του νου.
Μα δεν με γονατίζει τίποτα…. Με ωθεί το όνειρο… και ονειρεύομαι…

Ονειρεύομαι…
Ονειρεύομαι την ζωή… για την ζωή…
Ονειρεύομαι τους κόσμους… για τους κόσμους…
Ονειρεύομαι τις πιθανότητες… τα ορατά και τα αόρατα… τα ξεχασμένα… τα χαμένα… όσα υπήρξαν και τα τρομάξαμε… τα άβατα… τα απάτητα… όσα δεν έχουν ειπωθεί… όσα δεν έχουν ανακαλυφθεί… όσα μέλλονται να έρθουν.

Έχω το θάρρος να ονειρεύομαι για όσα κάποιοι άλλοι δεν χώρεσαν στον κόσμο τους. Να μιλάω για όσα ξεθώριασαν στον χρόνο… όχι από αχρησία, αλλά ο φόβος τα εξόρισε και κάποιοι σοφοί τα ονόμασαν γελοία παραμύθια. Μα όταν μιλούν γι αυτά τα διώκουν με αγριότητα και τίποτα δεν τους μοιάζει αστείο.

Κάτι θα ξέρουν!!

Κι εγώ συνεχίζω να ονειρεύομαι και να μιλάω για αυτά που οι άλλοι τα γελούν και δυσπιστούν και τα βαφτίζουν φαντασία κι επικίνδυνα ξελογιάσματα. Ψέματα τα ονοματίζουν και δηλώνουν υποστηρικτές της μίας αλήθειας που όμως… άνθρωποι την όρισαν κι αυτή. Άνθρωποι… προνήπια ενός τεράστιου άγνωστου κόσμου.

Αλήθεια… αλήθεια… αλήθεια… αλήθεια…
Η αλήθεια είναι μία… ναι το έχω ακούσει… το γνωρίζω…
Η αλήθεια είναι μία… μα είναι κι άπειρη. Έχει πολλούς δρόμους.. τρόπους.. μορφές..
Η αλήθεια δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχει όρια… δεν έχει μέγεθος… δεν έχει καταστατικό και μετοχές… δεν έχει ιδιοκτήτες.

Η αλήθεια δεν χωράει σε καμία γλώσσα ανθρώπινη γιατί κανένα μυαλό δεν μπόρεσε ποτέ να την συλλάβει.

Οι ψυχές την αφουγκράζονται… την διαισθάνονται… την αγγίζουν… σαν κάτι να θυμούνται…
Μα η γλώσσα της ψυχής δεν έχει γραμματική κι αλφάβητο για να σχηματίσει λέξεις και να φανερώσει όσα αδυνατεί ο νους με λογική να εξηγήσει.

Και πώς να μιλήσεις; Με ποια γλώσσα να εκφράσεις όσα ακούν οι αισθήσεις και η καρδιά σου; Με λόγια ασυνάρτητα, μοιάζει η αλήθεια και ψέλλισμα ενός τρελού που παραληρεί μέσα στο χάος του μυαλού του.

Ποιος είδε όλα τα χρώματα;
Τα άστρα ποιος τα μέτρησε;
Στο σύμπαν ποιος μπόρεσε να αντικρύσει όρια;
Ποιος γεωμέτρησε το χάος;
Ποιος γνώρισε τον Δημιουργό;
Ποιος ανακάλυψε την εξίσωση που σχηματίζει την ζωή;
Ποιος ανακάλυψε όλους τους νόμους που συγκρατούν τον κόσμο;
Ποιος μπόρεσε να μαντέψει τις πράξεις της φύσης;
Ποιος φανέρωσε όλα τα «διότι», σε όσα εργάζονται και υπάρχουν στον αχανή κόσμο;
Ποιος χώρεσε τις μνήμες όλων των καιρών μέσα στο νου του… ποιος κατέγραψε;
Ποιος μπορεί να σκιτσάρει εκείνο τον Μέγα Νου που φαντάστηκε και υλοποίησε την σκέψη του δημιουργώντας το Παν που μας περικλείει… αυτό το Παν στο οποίο κολυμπούμε μέσα του και αποτελούμε κι εμείς ένα απειροελάχιστο μέρος του;
Ποιος ξέρει την πρώτη στιγμή και ποιος μπορεί να υποθέσει την τελευταία;
Ποιος ήταν πάντα παρών σε όσα διαδραματίστηκαν στην ιστορία της δημιουργίας;
Ποιος μπορεί να δει τις δυνάμεις και τις ενέργειες αυτές που συγκροτούν κι αναπαράγουν μορφές… που συνθέτουν στοιχεία και δημιουργούν ύλη για να φανερώσουν την ιδέα που κρύβεται μέσα τους… που ρέουν μέσα σε κάθε τι ορατό κι αόρατο;
Ποιος έχει ανακαλύψει εκείνο το παν-στοιχείο που έχει μέσα του τους σπόρους του κόσμου όλου;
Ποιος γνωρίζει το σχέδιο εκείνο που προΰπήρχε της δημιουργίας; Εκείνη την πρώτη ιδέα που μοίρασε τους ρόλους και τις ιδιότητες για να σχηματιστεί ορατή ζωή;
Ποιος μπορεί να δει πίσω από την εικόνα όλων των φαινομένων και όσων υπάρχουν στο άπειρο σύμπαν;
Ποιος μπορεί να εξηγήσει την προγραμματισμένη ευφυΐα ενός σπόρου… ενός τόσο δα μικρού σπόρου, που κρύβει μέσα του ένα δέντρο… έναν ανθό;
Ποιος μπορεί να μιλήσει για την μήτρα εκείνη που φτιάχνονται οι ψυχές… να χαρτογραφήσει την πορεία τους… να προσδιορίσει την ουσία τους;
Ποιος είναι αυτός που μπορεί με ακρίβεια να πει σε ποιο σημείο του κόσμου στέκεται, όταν δεν γνωρίζει το «Όλον» του;
Ποιος μπορεί να φωτογραφήσει το αόρατο… την πίστη… την αγάπη… κάθε συναίσθημα που παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός… τις αισθήσεις;
Ποιος είναι αυτός που μπορεί να δει και να χωρέσει μέσα στον μικρό εγκέφαλο του όλη την κρυμμένη σοφία του Όλου;
Ποιος είναι αυτός που μπορεί να ανακαλύψει… να καταλάβει… να ανασυντάξει το Δίκαιο και τον Νόμο του Σύμπαντος;
Ποιος είναι αυτός που μπορεί να παραδεχτεί πως γνωρίζει όλη την αλήθεια σε κάθε τι που υπάρχει και να ορίσει το σωστό και το λάθος;
Ποιος είναι αυτός που με βεβαιότητα μπορεί να πει τι υπάρχει και τι όχι;
Ποιος μπορεί λοιπόν να πει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα… τι είναι παιδικό παραμύθι και τι πραγματικότητα… τι είναι φαντασία και τι ανάμνηση και ψιθύρισμα ψυχής;

Κανένας…. Κανένας!

Μία ατελείωτη εξίσωση η αλήθεια…
Άπειροι οι αριθμοί… σαν ένα ατελείωτο άφθαρτο ασημί κορδόνι που τυλίγει ασταμάτητα ένα άπειρο Σύμπαν… ένα Σύμπαν που ακούραστα συνεχίζει να αυτοδημιουργείται, να μεταλλάσσεται και να εξελίσσεται…

Ο καθένας μας, ένα κομμάτι ξεχωριστό από το απέραντο παζλ της Αλήθειας. Σαν να χώνιασε ένας πονηρός παιχνιδιάρης Θεός ένα ξεχωριστό κομματάκι της μέσα μας, να το κουβαλάμε… να το φροντίζουμε… να το μεταφέρουμε στο Κέντρο… στην πηγή… να το ενώσουμε με όλα τα άλλα άπειρα κομματάκια…

Ένα τόσο δα απίστευτα μικρό κομματάκι… ένας αριθμός… ένα γράμμα από τον μεγαλειώδη άγνωστο κώδικα που ορίζει σε εκείνη την ευφυή μυστήρια «πρόνοια», να σκιαγραφεί την κατεύθυνση μας και να μας οδηγεί με την μυστήρια φροντίδα της στον Μέγα Προορισμό, έτσι ώστε να μην χαθούμε… κι όσο κι αν αργήσουμε και περιπλανηθούμε… το επίπονο «πολύ» θα γίνει απόλυτα «ακριβές», φτάνοντας έγκαιρα στο κατάλληλο μέρος… την κατάλληλη στιγμή…

Ας τραγουδήσει ο καθένας την αλήθεια που υπάρχει μέσα του και την μαρτυρούν η πίστη του, οι κρυφές σκέψεις του και τα μυστικά όνειρα του που ντροπαλά κρατάει μέσα του λιβανίζοντας για να εξορκίσει την πανικό του τρελού. Κανένας δεν γνωρίζει τον τρόπο που εργάζονται οι «Θεοί» και οι άγνωστες Δυνάμεις, το σχέδιο του Μέγα Νου. Μπορεί όμως να αναγνωρίσει την θέση του και το ρόλο του μέσα σε αυτό το υπέροχο σχέδιο, ακούγοντας κι ακολουθώντας τα σκουντήματα της ψυχής του…
Κι αν μοιάζει αταίριαστη κι αλλόκοτη ή παράλογη η πίστη, η «μορφή», η «φωνή» κάποιου άλλου… είναι γιατί… απλά… από το σημείο που βρισκόμαστε εμείς, για να φτάσουμε στο σημείο του άλλου και να ταιριάξουμε τα δικά μας με τα δικά του και να κατανοήσουμε, λείπουν κάποια κομμάτια που βρίσκονται κάπου σκόρπια και που αν βρεθούν και μπουν στη σωστή σειρά, όλα θα γίνουν καθαρά και τίποτα δεν θα δείχνει παράλογο κι ακατανόητο.

Γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο… τίποτα δεν είναι απρόσκλητο… τίποτα δεν αφέθηκε στον κόσμο χωρίς λόγο και αιτία… τίποτα δεν δημιουργήθηκε από λάθος… τίποτα δεν είναι νόθο χωρίς προορισμό.

Όλα… μα όλα… είναι με σοφία τοποθετημένα.
Όλα εργάζονται για έναν κοινό σκοπό.
Όλα υπάρχουν… γιατί έχουν λόγο να υπάρχουν. Ακόμα κι αυτό που μοιάζει άχρηστο… μέσα του έχει κάτι που μπορεί να γίνει η αιτία για το ομορφότερο. Το χώμα μπορεί να σου λερώσει τα ρούχα. Μα αν κάποιος στάξει μέσα του στάλες νερού, θα σου γεμίσει τα χέρια λουλούδια.

Κι εγώ… ονειρεύομαι… κι ονειρεύομαι τα ομορφότερα του κόσμου… συγχωρώντας τα οδυνηρά… μήπως και συγχωρήσουν κι εκείνα τον εαυτό τους και γεννήσουν τα καλύτερα από τα κοιμισμένα ωραία τους.
Κι εγώ… ονειρεύομαι… κι ονειρεύομαι αλήθειες που μοιάζουν ψέματα… σκαλίζοντας για να ξεχωρίσει ο σπόρος ο ζωντανός.

Κι εγώ ονειρεύομαι… κι ονειρεύομαι ανοίγοντας τα όρια μου…
Κι εγώ ονειρεύομαι… κι ονειρεύομαι ανακαλύπτοντας πώς το όνειρο… παίρνει σπέρμα μόνο από ό,τι είναι αληθινό.

Αφιερωμένο σε όλους εσάς, που έχει να φανερώσει κάτι στις ψυχές σας.


Αιηθηρόη 18-4-2009 }

Αγαπητε λορδε, εχω μια εικονα στο μυαλο μου για σενα ,που εκφραζει την ευγενεια σου.Εισαι πολυ φωτεινος και εχεις στα χερια σου μια υπεροχη πεταλουδα, την κρατας απαλα για να μην χαλασεις την σκονη στα φτερα της και δεν μπορει να πεταξει.Σε ευχαριστω
Αιθηρόη
οτι και να πω ειναι λιγο..Οταν πρωτοσμιξανε οι δρομοι μας ,βρισκομουν μεσα στο χαος και καθε μου σκεψη ,εξανεμιζοταν.
Με βοηθησες να δυναμωσω ,ειμαι ευγνωμων, σε αγαπω Κυρα του Ανεμου

https://www.youtube.com/watch?NR=1&v=0jJ4mwRqBzc

kalispera kai kali xronia se olous sas.signomi gia tin grafi mou alla den exo eliniko pliktrologio,poios eimai diskolo na apantithi ayto,giati den iparxoun logia gia na to poume to poioi imaste.tha prospathiso me liga logia...ai i telioteri ontotita pou iparxei sto simpan.eimaste pedia tou theou.kai i dinatotites poles opos tou theou mporoume na kanoume ta panta an exoume tis kataliles gnosis,ma tipota den mporoume na kanoume xoris energia.to anthropino mialo einai to poio telio ergalio pou exoume apla den kseroume na to xrisimopoioume i kalitera mas eipan pos den mporei na kanei tipota alo apo to na skeftete ta xreei pos na koroidevi na eksapata na krivi tin alithia kai na doulevi san sklavos.ayta mas eipane ayta eixame mathi os xtes simera alaksan ola gia olous tipota den einai krifo opoios theli mporei na mathei ta panta.poios eimai,,,aytos pou edikse empistosini o theos kai ton estile stin gh na voithisi opos mporei se ayto to xaos pou yparxei,,,ena leo mono oti iparxei piso mas kai oti vriskete mprosta mas einai mikropragmata se sinkrisi me oti iparxei mesa mas.aithiroi diskolo na apantisi kapoios se ayto akomi kai an katalavi esto kai ligo giati o xronos den eparkei na na oloklirosi tin geniki idea to poios einai.eyxaristo pantos gia tin timi na miliso gia ena toso simantiko erotima.kali xronia se olous me ygeia kai poles gnosis...

ερώτηση πρώτη... ποιος είσαι? ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΑ ΜΟΥ...
ερώτηση δεύτερη...τι θέλεις? ΦΩΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΓΑΠΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΩ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΔΙΝΩ ΔΥΝΑΜΗ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΓΑΠΗ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΟΣΟ ΚΟΣΜΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΙΣ ΔΩ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΑΦΟΥ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ Η ΨΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΕΝΩΝΟΝΤΕ Κ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΨΑΧΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ''ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ'' ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΔΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ... ΘΕΛΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ...
ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΥΧΩΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΟΥ ΛΑΘΗ ΑΛΛΑ Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΜΟΥ ΣΗΜΕΙΟ...