ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

Κατα πασα πιθανοτητα εχω κανει και χειροτερα στο παρελθον,
τελικα με εχεις βαλει ηδη στην θεση του πολεμιστη σου,
μα εγω, δεν ειμαι ο φυλακας αλλα ο πνιγμενος
συγνωμη

.

.

σε ευχαριστώ που προσφέρεσαι, αλλά αυτό πρέπει να το κάνω μόνη μου, αλλιως δεν εχει Αξία.
Δεν με ενοχλει ομως καθολου αν εισαι διπλα μου ή προπορευεσαι .
Ευχομαι να βρεις αυτο που αναζητας. Καλό Ξημέρωμα.

Να με συγχωρείς φίλε mikroulis11 αλλά το να εμπιστεύεσαι την ψυχή σου, δεν σε κατατάσει στους αιθεροβάμονες. Η παρουσία σου εδώ, δείχνει άλλωστε την ποιότητα. Υποστηρίζεις ότι αναγνωρίζεις με τη ψυχή σου. Αυτό είναι κάτι που έχω διαπιστώσει και που σέβομαι.

Ποτε δεν θελησα να ειμαι κατι παραπανω
απο αυτο που ειμαι . . .
Ειμαι αυτο που εχω . . .
Ματια ορασης
Ακρα Δυναμης
Σωμα προεκτασης . . .

Α . . . ακαιρεα
Ν . . . νοηση
Θ . . . Θεικης
Ρ . . . Ροης
Ω . . . Ωκεωνου
Π . . . Πυλης
Ο . . . Ονειρου
Σ . . . Συμβολο

Ολοι ειμαστε Ακριβως το Ιδιο . . .
Οπως μπορει να μην το δεχεσται,
μπορει να μην το δεχτω ουτε και ο ιδιος . . .
Υπαρχουν μερικες φορες που δεν το δεχομαι
αλλα ας αφεισουμε τα "παιδιαρισματα στην ακρη " προς το παρον ,
εκτος του μαυλου μας ,... μακρια μακρια !!!

Τι θελεται , θελουμε για το ευρυ συνολο μας ;
Επ Ακριβως ; ; ;

Αυτο που "μπορει" να μας λειπει ειναι η Καθαρη Εστιαση . . .
ποσο μαλλον η διατηρηση Της μες στον χρονο . . .
Εαν συνεβαινε αυτο ,
μπορει να ηταν διαφορετικα τα "πραγματα" . . .
Οπως και ειναι . . .

Πληρης Προσαρμογη στην θεση που δυναται Να Αντιμετωπισει τα Παντα
με ενα Χαμογελο μοναχα . . .

Αυτο ειμαστε ,
Αυτο ειναι ο Ανθρωπος ...

Πολυμηχανος , διοτι πισω απο εμας , (μεσα μας)
οι κρυφοι λειτουργοι ειναι αμετρητοι
εαν τους Αφησουμε τον Χωρο να δραστηριοποιηθουν ... απλα !!!

Μπορουμε να κανουμε τα παντα, εχουμε ηδη τα παντα ...
Αλλα ας μην παραμενουμε παιδια που θελουμε να θαυμασουμε αυτο που λαμπιριζει ,
ο θυσαυρος ειναι η πλανη μας , ..
το χαμογελο μας ειναι το Βασιλειο της κατοικιας μας . . .

Τρεια σημεια εχουμε για Εστιαση . . .
Αλλοιμονο εαν ηταν περισσοτερα
Ο χωρος που αναπνεουμε , κινουμαστε , αισθανομαστε, βλεπουμε
Το εσωτερικο του σωματος μας . . .
Το εξωτερικο του διαστηματος . . .

Το καλο ειναι οτι ευκολα μπορεις να επικεινωνησεις
Το κακο ειναι οτι θα καθησεις να θαυμασεις
& αθελα σου θα ανοιξης περισσοτερες πορτες απο οτι "νομιζεις" . . .

Σκοπος να διατηρησεις την Εστιαση που διδει μοναχα Ουσια

Γεμάτο και ομορφα τακτοποιημενο, υπεροχο
αυτος ειναι Χορος!

Χαρας Χορος
Ευχαριστω :)

(ειμαι πολυ αφελης το γνωριζω , κανω προσπαθειες αλλα μου βγαινει αυθορμητα... και μετα φωναζω.Κατι πρεπει να κανω για αυτο.. ειμαι και λιγο κουρασμενη εχω και λιγουλακι υπερενταση... αλλα θα το διορθωσω)

είσαι υπέροχη nnan ....
και ναι ba a ktsou και τακτοποιημένο και υπέροχο.....

anarhos έγραψε:

Να με συγχωρείς φίλε mikroulis11 αλλά το να εμπιστεύεσαι την ψυχή σου, δεν σε κατατάσει στους αιθεροβάμονες. Η παρουσία σου εδώ, δείχνει άλλωστε την ποιότητα. Υποστηρίζεις ότι αναγνωρίζεις με τη ψυχή σου. Αυτό είναι κάτι που έχω διαπιστώσει και που σέβομαι.

επίσης

να συμπληρωσω και εγω αυτο που βλεπω,

εγω μεσα στο Σπήλαιο , μπορω να ομιλω μονο για οτι βλεπω και αυτο ειναι οι σκιες της Πραγματικοτητας. Και οι σκιες δεν αποδιδονται ως Αληθεια. αρα το καλυτερο που εχω να κανω ειναι να αρχισω να φωναζω, αναμενοντας την σειρα μου ,στους διπλανους μου, γιατι μπορει κατα "τυχη" να ειδαν κατι διαφορετικο απο εμενα. Και αυτο ΕΙΝΑΙ αυτό που είναι , και δεν εξηγειται με εξισωσεις αλλα μονο με τις κινησεις που γινονται μετα απο την Ωθηση που διδεται σε αυτες καθε φορα, θετικη ή αρνητικη. Και Ειναι Κρίμα να μην μοιράζεται

Απλά θα χαμογελάσω...

Προτιμώ να παρακολουθώ....

.

, κι εμείς σε αγαπάμε και δεν σε αποδοκιμάζει κανείς! χαλάρωσε μόνο λίγο...άσε τα τύμπανα να χτυπούν...είσαι ευαίσθητη ψυχή, μην αυτοτραυματιζεσαι χωρίς λόγο...το ταξίδι για τον καθένα μας μοναδικό, και καθένας μην ταλαιπωρείσαι άδικα, είτε μμε είτε χωρίς βοήθεια,ο προορισμος είναι εκεί για όλους, κάθε ένας μμε τον τρόπο του, κάθε ένας δρόμο του κι αν είναι οι δρόμοι μας να συναντηθούν έτσι και θα γίνει...κι αν είσαι εσύ εμπρός κι εγώ ξοπίσω σου,η δίπλα δίπλα πάλι θα είναι πάλι δεν έχει σημασία για μένα, αυτό που έχει σημασία είναι το τώρα, το εδώ, είμαστε εδώ, σήμερα, τώρα, έχουμε να μάθουμε,να γνωρίσουμε να αγαπήσουμε, κι ότι έχετε καλώς να έρθει, τουλάχιστον εγώ, εσύ, εμείς θα είμαστε έτοιμοι, εφοδιασμένοι μμε αγάπη και φως, κι άλλος μπρος, άλλος πιο πίσω, είπαμε, καθένας με τον τρόπο του, καθένας το λίγο η το πολύ του, μην σκέπτεσε ετσι, μμε κανείς και νιώθω άσχημα, κι ο σκοπός σου δεν είναι αυτος έτσι δεν είναι;Διωξε το φόβο, κάθε φόβο από μέσα σου, γίνε αυτό που θες, αυτό που λες πως είσαι...ΦΩΣ!Φαρος για όσους χάθηκαν, για όσους δεν βλέπουν, μα πρώτα δίωξε κάθε φόβο απο σένα, κάθε ανασφαλεια για το ποιος είσαι, χαλάρωσε, και μην ζητάς από κανέναν αυτά που μόνο εσύ μπορείς να σου δώσεις! Μην πιστέψεις ότι εγώ έχω πετύχει ότι σου λέω, μα...το παλεύω αλήθεια!Ακου αποδοκιμασια!Μην το ξαναπεις αυτό....εδώ όλοι νιώθουμε πολλά, αγαπάμε δυνατά, κλαίμε, γελάμε, φωνάζουμε καμιά φορά, αλλά τέτοια"σνομπ"και αφ'υψηλου δεν τα κάνουμε!Ευαισθητη πρινσεσα μου, χαλάρωσε σου ξαναλέω, και μην μμε μαυρίζεις ν τη χτιατικα...Ονειρα γλυκά να έχεις, και ταξίδεψε όπου εσύ αγαπάς, χωρίς φόβο,οδηγους,προστατες και προστατευομενους! φιλιά!

Ok θα μιλήσω. princes4 δεν φοβηθήκαμε λάθος κατάλαβες. Γιατί να φοβηθούμε; Εγώ ψιλοέμεινα όταν σ είδα να λες ότι η΄ρθες σα σωτήρας μας. Ξεκινάς λέγοντας όσα σου συμβαίνουν και ζητάς βοήθειοα και δάσκαλο για να καταλ΄αβεις. Ανησυχείς δεν ανησυχείς. Φοβάσαι δεν φοβάσαι. Βλέπεις δαιμόνους βλέπεις αγγέλους. Φυλάξτε με να σας φυλάξω. Δε καταλαβαίνω τι ακριβως συμβαινει και θελεις και προσπαθω αλήθεια! Είσαι μπερδεμένη γενικώς αλλάααααααα......ήρθα να σας σώσω ακολουθήστε με κρατάω σπαθί! Μπορεί να λες αλήεθια δεν έχω λόγο να μη σε πιστέψω αλλά ούτε έχω λόγο να σε πιστέψω. Αλλά δεν είναι κι εκεί το θέμα μου. Εμένα παλεύω τόσο καιρό να πιστέψω κι όχι ε΄σενα και τον κάθε εσένα. Γι αυτό λέω δεν είναι αυτό το θέμα μου. Είναι η εποχή που οι άνθρωποι πρέπει να αφυπνίσουν την καρδιά τους και το νου τους. Να εξελιχθούν μέσα τους γιανα ρθει η αλλαγή. Αυτό το εμπέδωσα πια!!! Το βλέπετε όλιοι έτσι; Μην λέτε μετά ότι είμαι αγύριστο κεφάλι!!! Τεσπά. Και που λες princes μας μιλάς για τούμπανα πολεμου. ¨οτι θα γίνει πόλεμος. Γίνεται εδώ και πολύ καιρό δεν το ξέρεις; Σ όλα τα επίπεδα και στο ψυχικό και στο πνευματικό και παντού και με τρόπους διαφορετικο΄υς στο κάθε χώρο. Πλάσματα πολεμάνε σε επίπεδα για να δώσουν σε μας το χρόνο που χρειαζόμαστε για να γίνει αυτό που ναι να γίνει. Κοίτα γύρω σου; Το λες ειρήνη αυτό; Πραγματικά πιστεύεςι ότι κοροιδεύουμε τον ευατό μας; ¨οχι κοριτσάκι μου γλυκό ξέρουμε. ¨ομως δε πας άοπλος σε μια μάχη κι αυτό το ξέρω πολύυυυυυυυυ καλά. κι όλα γύρω μας γίνονται για να κρατήσοπυν το μυαλό και τη ψυχή μας σκλαβωμέν ναρκωμένα σακατεμένα αδύναμα. Και δεν είναι τυχαίο. Βρίσκομαστε σε πανικό ολίγον τι δεν λέω αλλά κι αυτοί επίσης γιατί ξέρουν πόσο σημνατικοί είναι οι καιροί και δε θέλουν να χάσουν τις θεσούλες τους και το φαγητό τους και προσπαθούν να μη μας αφήσουν σεε ησυχία για να ασχοληθούμε μ αυτά που πρέπει. Και κάνουν έναν διαολεμένο θόρυβο που γκριτζανάει σα εκατοντάδες γιγ΄αντια νύχια σε πίνακα αι στο καλό ανατρίχιασα!!!!

Δεν θέλω να επαναπαυτώ σε σένα ΄για να με σωσεις μόνη μου πρέπει να το κάνω πρώτα απ όλα. Κι όταν λεώ εσένα μην με παρεξηγη΄σεις ομορφιά μου γιατί είσια γλυκό πλάσμα. αλλά όταν λέω εσένα το εννοώ σε όποιον θέλει να με σώσει και να πάω από πίσω του κι ας ε΄'ιναι και θεός. Και με θεούς ορίστε τα χάλια μας!!! Κάθε φορά που ο ανθρωπος εμπιστευόταν έναν θεό και ξάπλωνε στη σκιά του μπαάχαλο το μαγαζί! Κι ιδού τα χάλια μας! Συν Αθηνά και χείρα κινει! Το γραψα σωστά καλέ; Τεσπα. Θέλω να πω ότι κατάλαβε μας κι εμάς τους θνητούς. Μπορούμε να μαστε όλοι μαζί και να στηριζει ο ενας τον αλλον; ¨οταν ακούω ακολουθήστε με βιδώνω τελείως μέγκενα! Μείνε μαζί μας το θέλω πολύ και να πηγαίνουμε όλοι μαζί και να σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον μπροστά και να τραβαει ο ένας τον α΄λλον και να συμπληρώνουμε ό ένας τον άλλον και έτσι θα τα καταφέρουμε. Αν δεν γίνει με νέο τρόπο και γίνει πάλι με το παλιό δεν θα κάνουμε τη διαφορά. Γιατί θα τα καταφέρουμε εγώ έβαλα στοίχημα!

Μπορείς να καταλάβεις τι λέω χωρίς να σε πληγώσω; Εγώ δε σε αποδοκιμάζω. Χαμογε΄λασα ρουθούνισα μούγκρισα βίδωσα συμπάθησα και τέλος λέω αν είσαι αυτή που λες που μόνο εσύ το ξέρεις τότε έλα στη παρέα μας κι όλοι μαζί να κάνουμε ότι μπορούμε για όλους ο΄σους μπορούμε. Εδ΄ω μέσα έχουμε άτομα που ταξιδεύουν στ άστρα είτε με το πνευμα τους ειτε με το σωμα τους. ¨εχουμε πλάσματα που πλέκουν με τ άστρα. κι άτομα που........εχουν έρθει απ τ άστρα. έχουμε άτομα που βλέπουν ακουν προστατευουν βοηθουν μιλουν σιωπαν χορευουν τραγουδανε μαγειρευουν με τροπους μαγικους τη ζωη και προσπαθουν να αντεξουν και να βοηθησουν νκι αλλους ν αντεξουν τους δυσκολους καιρους που ζουμε και τις δυσκολιες που μας περιμενουν γιατι αυτη η ρημαδιασμενη η ουρα πως γίνεται να ναι παντα μεγαλητερη απ το ζωντανό ε δεν το κατάλαβα ποτέ!!! κι ειναι κι η πιο ζόρικη π[άντα!!! Αλλά έχω αποκτήσει τόση πίστη μέσα μου και δ΄υναμη που θα την φάω την αθεόφοβη μέχρι την ακρούλα της. Γιατί στο κάτω κάτω θέλω να δω κι εγώ τι βρίσκεται μετά απ όλο αυτό!!! Κι αφου είμαι εδω θα κάνω ότι καλήτερο μπορώ γιατί ποταν κάποια στιγμή μαζευτούμε όλοι κάπου κάποτε και θα πίνουμε και θα γελάμε και θα θυμόμομαστε θέλω κι εγώ να έχω να πω τις ιστορίες μου.

Λοιπόν είπα ότι είχα να πω. princew4 καλώς μας ήρθες καλή μου!!!

Ξέρεις κάποιοι που θα διαβάζουν πόσα λέμε εδώ μ΄εσα στο ναό μας μπορεί λένε......α αυτοί είναι τελείως φέυγα!!!! ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥΟΥΟΥΟΥ!!! Φεύγα είμαστε αλλά πριν εμείς φεύγα θα αφήσουμε τα σημάδια μας! ¨αλλωστε οι τρελοί αλλάζουν το κόσμο κι όχι αυτοί που κάθονται σε θρανία και παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια. Γι αυτό σου λέω καλώς ήρθες και μείνε στο φεύγα κλουμπ μας γιατί εδώ εμείς έχουμε νταραβέρια με τ άστρα αλλά και στη μέση μας έχουμε δεμένο ένα σχοινί τεράαααααααααααααααααααααααααααααααααααστιο και τραβάμε όλα τ αδέρφια μας κι αδερφός τον αδερφό.

¨ηθελα να το συμπληρώσω κυρίες και κύριοι.

.

Συμφωνω και επαυξανω (σωστα το ειπα?... χεχε)

ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΚΛΩΣΤΗ, ΚΛΩΣΤΗ ΠΛΕΓΜΕΝΗ ΑΠ ΤΑ ΑΣΤΡΑ

.

Ωφιού! Δεν.......αφού δεν.......!! Πάω στη γωνιά μου! Και ναν μου όχι δεν το είπες σωστά α όλα κι όλα!!! Δεν λέγεται επαυξάνω. Λέγεται ανταπαυξάνω που θα πει αυξάνω από πάνω αντί να αυξάνω αντί αυτού που συν τις άλλοις αυξάνεται διά τις οδούς που όπως λέει και ο συχωρεμένος δεν είαναι αυξάνω αλλά συμφωνώ εγώ αλλά εσύ ΄'αστο! Δεν ξέρω βε΄βαια αν με καταλαβαίνεις δε ξέρω..... Να το ξαναπώ;

Έκανα μια συζήτηση με μια φίλη και συνάδελφό μου, τις προάλλες και τις είπα: «Θέλω να λέω κάθε μέρα από μια μικρή ιστορία αισιοδοξίας στο γιό μου. Δε χρειάζεται να αλλοιωθεί στη καθημερινότητα που προσφέρεται έτσι χωρίς μια μικρή ασπίδα…» μου έφερε ένα βιβλίο σήμερα το πρωί και είδα μια ιστοριούλα ¨Ποιος είσαι; ¨ που σας τη αφήνω.

Μικρά θαύματα… πιστεύω ότι μετά και τις σημερινές αναρτήσεις έρχονται σωστά να καθίσουν.

Υπάρχουν και συμβαίνουν πράγματα που δεν τα γνωρίζουμε, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια, θέλω να διαβάσετε εδώ για να πάρετε μια ιδέα το τι μπορεί να συμβαίνει. Να θυμίσω ότι ο trias δεν είναι απλώς ένας ¨ξένος¨ για το χώρο μας είναι ένας Ξένος πραγματικά. Η Αιθηρόη έχει αφήσει την πραγματική της, Διά-σπαρτα, εικόνα και δε χωρά αλείωσει από κανέναν μας το ποιος ο σκοπός της. Για αυτό την αγαπάμε όσοι είμαστε εδώ. Για αυτό είμαστε εδώ, έχει επέλθει η μεταμόρφωση, εμείς δεν την έχουμε συνδέσει με τον εαυτό μας, εμείς δεν θέλουμε να δούμε τους εαυτούς μας όπως πραγματικά είμαστε και γίναμε… .
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, και όσοι έρχονται εδώ μέσα έχουν ένα σκοπό, να μας σκουντήσουν από το λήθαργο, όπως είπε και ο φίλος μας emmanouil είμαστε τόσο διαφορετική με τέτοια φαινομενικά τυχαία τοποθέτηση που μόνο αν δεις ολοκληρωμένη την εικόνα μας θα συνειδητο-ποιήσεις ότι είμαστε ένα τέλειο συνονθύλευμα της πραγματική αντίληψης του Ένα. (δεν το εξέφρασε έτσι ακριβώς, μα ΄δίνω την περίληψη του κατά την άποψή μου)

Φώτα που λάμπουν.


ΕΙΧΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ με τον εαυτό μου. Με την καθοδήγηση του ψυχοθεραπευτή μου και ωθούμενος από την επιθυμία μου να ανακαλύψω τα πάντα για μένα, περνούσα μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου μου μελετώντας τα συμβάντα της ζωής μου, τα συναισθήματά μου –τωρινά ή περασμένα-, τις αναμνήσεις μου και πως είχα μάθει από τον Χορχέ αυτό το ¨καταλαβαίνω¨ που όλο και περισσότερο με εξέπληττε.

Δεν ήταν, όμως, όλα ρόδινα, ορισμένες ιδέες που κατοικούσαν στο κεφάλι μου –και προπαντός ορισμένες συγκινήσεις-, με έπνιγαν, μου προξενούσαν θλίψη και κατάπτωση.

Μ΄ αυτές τις σκέψεις πήγα στο ιατρείο του Χορχέ τη μέρα που μου διάβασε τη δική του εκδοχή από το διήγημα του Τζιοβάνι Παπίνι με τίτλο: Ποιος Είσαι;

Εκείνο τον καιρό, εγώ τα είχα με όλο τον κόσμο. Δεν ήξερα τι συνέβαινε, όμως, είχα την αίσθηση ότι οι άλλοι δεν ήσαν άξιοι εμπιστοσύνης. Δεν ήξερα αν εγώ έφταιγα που δεν μπορούσα να διαλέξω σωστά του φίλους ή αν ο κόσμος αποδεικνύονταν διαφορετικός απ΄ αυτό που περίμενα…

Συνεχώς αιφνιδιαζόμουν όταν περίμενα κάποιον που δεν ερχόταν ή ακύρωνε ραντεβού την τελευταία στιγμή επειδή δεν είχε προβλέψει ούτε κι εγώ ξέρω τι ή όταν μ΄ έστηναν επί ώρες ατελείωτες φίλοι που δεν εννοούσαν ποτέ να φανούν συνεπείς…

Αυτή είναι η ιστορία που μου διάβασε τότε ο ψυχοθεραπευτής μου.

Τη μέρα εκείνη ο Σίνγλερ σηκώθηκε, όπως πάντα, στις επτά το πρωί. Όπως κάθε μέρα, σύρθηκε με τις παντόφλες του ως το μπάνιο και, ύστερα από ένα ντους, ξυρίστηκε και αρωματίστηκε. Ντύθηκε με ρούχα της μόδας, όπως συνήθιζε, και κατέβηκε στην είσοδο να πάρει την αλληλογραφία του. Εκεί ένιωσε τη πρώτη έκπληξη της ημέρας. Δεν υπήρχαν γράμματα!

Τα τελευταία χρόνια η αλληλογραφία του αυξάνονταν διαρκώς, και ήταν σημαντικός παράγοντας για την επαφή του με τον κόσμο. Λίγο κακόκεφος με την είδηση της απουσίας ειδήσεων, έφαγε βιαστικά το συνηθισμένο του πρόγευμα με γάλα και δημητριακά (όπως συνιστούν οι γιατροί) και βγήκε στο δρόμο.

Όλα ήταν όπως πάντα: τα συνηθισμένα οχήματα κυκλοφορούσαν στους ίδιους δρόμους και παρήγαγαν τον ίδιο θόρυβο της πόλης που γκρίνιαζε –όπως κάθε μέρα. Διασχίζοντας την πλατεία, έπεσε σχεδόν πάνω στον καθηγητή Έξερ, έναν παλιό του γνωστό. Συχνά περνούσαν πολλές ώρες μαζί κουβεντιάζοντας άχρηστα μεταφυσικά θέματα. Τον φώναξε με το όνομά του αλλά είχε πια απομακρυνθεί, κι ο Σινκλέρ σκέφτηκε ότι μάλλον δεν θα τον είχε ακούσει. Η μέρα είχε αρχίσει άσχημα και φαίνονταν να χειροτερεύει με την ανία να απειλεί τη διάθεσή του. Αποφάσισε να επιστέψει στο σπίτι, στο διάβασμα και την έρευνα, και να περιμένει τα γράμματα που σίγουρα θα έφταναν πολλαπλάσια, για να αντισταθμίσουν την πρωινή έλλειψη.

Εκείνη τη νύχτα δεν κοιμήθηκε καλά και ξύπνησε πολύ νωρίς. Κατέβηκε, και ενώ έτρωγε το πρωινό του άρχισε να παρακολουθεί από το παράθυρό του πότε θα έρθει ο ταχυδρόμος. Όταν, τελικά, τον είδε να στρίβει στη γωνία, η καρδιά του χοροπήδησε. Ωστόσο, ο ταχυδρόμος πέρασε μπροστά από το σπίτι του χωρίς να σταθεί. Ο Σίνκλέρ βγήκε και τον φώναξε για να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν γράμματα γι΄ αυτόν. Ο ταχυδρόμος τον δια-βεβαίωσε ότι δεν είχε τίποτα στο σάκο του για το σπίτι εκείνο κι ότι δεν υπήρχε καμιά απεργία στα ταχυδρομεία, ούτε πρόβλημα στη δια-νομή της αλληλογραφίας.

Αντί να τον καθησυχάσει, αυτόν τον ανησύχησε ακόμα περισσότερο. Κάτι συνέβαινε κι έπρεπε να βρει τι. Φόρεσε ένα σακάκι και πήγε στο σπίτι του φίλου του, του Μάριο.

Μόλις έφτασε, είπε στον μπάτλερ να τον αναγγείλει και περίμενε στο σαλόνι. Ο φίλος του δεν άργησε να φανεί. Ο Σινκλέρ πήγε να τον αγκαλιάσει, όμως, εκείνος περιορίστηκε να ρωτήσει:
«Συγνώμη, κύριε, γνωριζόμαστε ;»

Ο άνθρωπος νόμιζε ότι πρόκειται γι΄ αστείο και γέλασε με το ζόρι ζητώντας από το φίλο του να του βάλει ένα ποτό. Το αποτέλεσμα τρομακτικό. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού κάλεσε τον μπάτλερ και τον πρόσταξε να τον πετάξει έξω τον άγνωστο. Ο Σινγκλέρ τότε παραφρόνησε κι άρχισε να φωνάζει και να βρίζει, προκαλώντας ακόμα περισσότερο τον γεροδεμένο υπηρέτη που τον έσπρωξε με βία στο δρόμο…

Πηγαίνοντας προς το σπίτι του συνάντησε διάφορους γείτονες που τον αγνόησαν ή του φέρθηκαν σαν να μην τον γνώριζαν.

Μια ιδέα του σφηνώθηκε στο μυαλό: υπήρχε κάποια συνωμοσία εναντίον του κι αυτός είχε δια-πράξει κάποιο περίεργο λάθος ενάντια στην κοινωνία που τώρα τον απέρριπτε, ενώ πριν από λίγες ώρες τον εκτιμούσε. Ωστόσο, όσο και αν συλλογιζόταν, δεν μπορούσε να θυμηθεί κανένα γεγονός που να μπορούσε να θεωρηθεί προσβλητικό, πόσο μάλλον κάτι που να είχε ενοχλήσει ολόκληρη την πόλη.

Άλλες δύο μέρες έμεινε στο σπίτι του περιμένοντας την αλληλογραφία που δεν έφτασε. Λαχταρούσε την επίσκεψη κάποιου φίλου του που, παραξενεμένος από την απουσία του, θα του χτυπούσε την πόρτα για να μάθει τι κάνει. Τίποτα, όμως, δεν συνέβη. Κανένας δεν ήρθε στο σπίτι του. Η καθαρίστρια έλειψε δίχως να τον ειδοποιήσει και το τηλέφωνο του έπαψε να λειτουργεί.

Ενθαρρυμένος από ένα ποτηράκι παραπάνω, την πέμπτη νύχτα ο Σίνγκλέρ αποφάσισε να πάει στο μπαρ όπου συναντούσε πάντοτε τους φίλους του για να πουν τις καθημερινές ανοησίες. Μόλις μπήκε τους είδε, όπως πάντα, στο τραπέζι της γωνίας που του άρεσε. Ο χοντρός Χάνς έλεγε το ίδιο καλαμπούρι κι οι άλλοι γελούσαν, όπως συνήθως. Ο Σινγκλέρ πήρε μια καρέκλα και κάθισε. Αμέσως, έπεσε νεκρική σιγή που δήλωνε πόσο ανεπιθύμητος ήταν ο νεοφερμένος. Ο Σίνγκλερδεν άντεξε άλλο.

«Μπορώ να μάθω τι έχετε πάθει όλοι μαζί μου; Αν έκανα κάτι που σας ενόχλησε, ας μου το πείτε επιτέλους για να τελειώνουμε. Μη μου φέρεστε όμως έτσι, γιατί κοντεύω να τρελαθώ.»

Οι άλλοι κοιτάχτηκαν. Άλλοι γελούσαν κι άλλοι είχαν θυμώσει. Ο ένας έβγαλε διά-γνώση για τον νεοφερμένο στηρίζοντας το δείκτη του στα μηνίγγια του. Ο Σινγκλέρ ζήτησε πάλι μια εξήγηση, ύστερα προκάλεσε, και τέλος έπεσε στο πάτωμα ικετεύοντας να του πουν γιατί του το έκαναν όλα αυτά.

Μόνο ένας αποφάσισε να του απευθύνει το λόγο.

«Κύριε, κανένας από εμάς δεν σας γνωρίζει. Δεν μας έχετε κάνει τίποτα. Αλήθεια, ούτε που σας ξέρουμε ποιος είτε.»

Τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια του και βγήκε από το μαγαζί. Έσυρε το κορμί του ως το σπίτι του. Κάθε του πόδι ζύγιζε έναν τόνο.

Έφτασε στην κάμαρά του κι έπεσε στο κρεβάτι. Χωρίς να ξέρει ούτε γιατί ούτε πώς, έγινε ένας ξένος, ένας απών. Δεν υπήρχε πια στις ατζέντες των ανθρώπων με τους οποίους αλληλογραφούσε, είχε σβηστεί από την μνήμη των γνωστών του κι είχε χάσει τους φίλους του. Στο μυαλό του κυριαρχούσε μια σκέψη σαν σφυροκόπημα: ήταν η ερώτηση που του έκαναν οι άλλοι κι άρχισε να κάνει ο ίδιος: «Ποιος είσαι;»

Ήξερε, αλήθεια, να απαντήσει στην ερώτηση αυτή; Γνώριζε το όνομά του, τη διεύθυνσή του, τι νούμερο πουκάμισο φορούσε, τον αριθμό της ταυτότητάς του και διάφορα άλλα στοιχεία που τον προσδιορίζουν. Πέρα απ΄ αυτό, όμως, ποιος ήταν αληθινά, εσωτερικά βαθειά; Εκείνες οι προτιμήσεις και συμπεριφορές, οι τάσεις και οι απόψεις, ήταν πράγματι δικές του; Ή, όπως τόσα άλλα, ήταν απλώς μια προσπάθεια να μην απογοητεύσει τους άλλους που περίμεναν να είναι όπως ήταν; Κάτι άρχιζε να ξεκαθαρίζει μέσα του. Εφόσον ήταν άγνωστος, απελευθερωνόταν από την υποχρέωση να είναι κάτι συγκεκριμένο. Όπως κι αν ήταν, τίποτα δεν θα άλλαζε στην απάντηση που του έδιναν οι άλλοι. Για πρώτη φορά, ύστερα από αρκετές μέρες, ανακάλυψε κάτι που τον ηρέμησε. Βρισκόταν σε μια κατάσταση που του επέτρεπε να ενεργεί όπως ήθελε, χωρίς καν να ζητάει την έγκριση του κόσμου.

Πήρε βαθιά ανάσα και ένιωσε λες και νέος αέρας είχε μπει στα πνευμόνια του. Κατάλαβε ότι το αίμα κυκλοφορούσε στις φλέβες του, αντιλήφθηκε το χτύπο της καρδιάς του και ξαφνιάστηκε που, για πρώτη φορά,

ΔΕΝ ΕΤΡΕΜΕ.

Τώρα επιτέλους, ήξερε ότι ήταν μόνος, όπως ήταν πάντα, ότι είχε μονάχα τον εαυτό του, τώρα μπορούσε να κλάψει ή να γελάσει… Όμως, για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους. Τώρα, επιτέλους, το ήξερε:
Είχε ανακαλύψει ότι έπρεπε να μείνει ολομόναχος για να μπορέσει να βρει τον εαυτό του…

Κοιμήθηκε ήρεμα και βαθιά κι είδε όμορφα όνειρα.

Ξύπνησε στις δέκα το πρωί, ανακαλύπτοντας ότι μια ηλιαχτίδα έμπαινε εκείνη την ώρα από το παράθυρο και φώτιζε θαυμάσια το δωμάτιό του.

Δίχως να κάνει μπάνιο, κατέβηκε τις σκάλες τραγουδώντας ένα τραγούδι που ποτέ δεν είχε ακούσει. Κάτω από την πόρτα κάτι βρήκε. Αναρίθμητα γράμματα που απευθύνονταν σ΄ εκείνον.

Η κυρία που καθάριζε ήδη στην κουζίνα και τον χαιρετούσε σαν να μη συνέβαινε τίποτα.

Και το βράδυ, στο μπαρ, κανένας δεν έδειχνε να θυμάται εκείνη την παράξενη νύχτα τρέλας. Τουλάχιστον, κανένας δεν καταδέχτηκε να κάνει κάποιο σχόλιο.

Όλα είχαν γίνει φυσιολογικά… εκτός από εκείνον,
ευτυχώς,
εκείνον,
που ποτέ πια δεν θα χρειαζόταν να παρακαλέσει κανέναν άλλον να τον κοιτάξει για να μάθει αν ήταν ζωντανός,
εκείνον,
που ποτέ πια δεν θα ζητούσε από τους άλλους να τον προσδιορίσουν,
εκείνον,
που ποτέ πια δεν θα ένιωθε φόβο μήπως τον απορρίψουν.
Όλα ήταν ίδια,
εκτός από αυτόν τον άνθρωπο
που ποτέ πια δεν θα ξεχνούσε ποιος ήταν.

«Αυτό το παραμύθι είναι για «ΕΣΕΝΑ…: ))», εσένα Ντεμιάν» συνέχισε ο Χοντρός: «Όσο δεν έχεις συνείδηση της εξάρτησης σου από το βλέμμα των άλλων, ζεις τρέμοντας πως μπορεί να σ΄ εγκαταλείψουν και, όπως όλοι μας, έμαθες να φοβάσαι γι΄ αυτό.
Και το κόστος για να μη φοβάσαι είναι να υπακούς, να είσαι αυτό που οι άλλοι
–εκείνη «που τόσο μας αγαπούν»- , μας πιέζουν να κάνουμε και μας πιέζουν να σκεφτούμε.
Αν έχεις την «τύχη» του πρωταγωνιστή του Παπίνι και ο κόσμος –κάποια στιγμή- σου γυρίζει τις πλάτες, δεν θα έχεις άλλη επιλογή παρά να αντιληφτείς πόσο άγονη είναι η πάλη σου.
Αν, όμως, δεν συμβεί αυτό,
αν έχεις την «ατυχία» να είσαι αποδεκτός και παινεμένος,
τότε…
αφήνεσαι έρμαιο της δικής σου συνείδησης περί
ελευθερίας,
καταπιέζεσαι να αποφασίσεις:
υπακοή ή μοναξιά;
Είσαι παγιδευμένος ανάμεσα σ΄ αυτό που πρέπει να είσαι
Και στο να μην είσαι τίποτα για κανέναν.
Κι από τη στιγμή αυτή….
Θα μπορέσεις να είσαι,
Όμως, μονάχα μόνος, και μόνο για εσένα.



Υ.Γ. Ξέχασα να αναφέρω το βιβλίο, του Χορχέ Μπουκάϊ, ¨Να σου πω μια ιστορία¨

Τα βλέπω έτσι και τα λέω γιατί για μένα έχουν πιο ιδιαίτερη αξία, μα να τα δω και αλλιώς...

Γιατι τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν.




Υπάρχουν φορές που βγάζουμε πρόωρα συμπεράσματα, επειδή έχουμε παρασυρθεί από αυτό που φαίνεται και όχι από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Αυτός είναι ένας λάθος τρόπος για να προγραμματίζουμε τη ζωή μας και τις αντιδράσεις μας.




Ήταν κάποτε δύο άγγελοι που ταξίδευαν και σταμάτησαν για να περάσουν τη νύχτα τους στο σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενείς και δεν ήθελαν να τους φιλοξενήσουν σε κάποιο από τα δωμάτια του αρχοντικού τους. Αντίθετα, οι άγγελοι έμειναν σε ένα μικρό χώρο στο υπόγειο του σπιτιού.


Καθώς έστρωναν για να κοιμηθούν πάνω στο κρύο πάτωμα, ο γηραιότερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε, καλύπτοντάς την. Όταν ο νεαρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, ο άλλος του απάντησε ότι «Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν».


Την επόμενη νύχτα, οι δύο άγγελοι θέλησαν να ξεκουραστούν στο σπίτι μιας πολύ φτωχής, αλλά φιλόξενης οικογένειας αγροτών. Αφού μοιράστηκαν με την οικογένεια το φτωχικό φαγητό τους, το ζευγάρι των αγροτών τους παραχώρησε το κρεβάτι τους για να ξαπλώσουν και να ξεκουραστούν.


Μόλις βγήκε ο ήλιος το άλλο πρωί, οι άγγελοι είδαν τον αγρότη και τη γυναίκα του να κλαίνε γιατί η μοναδική τους αγελάδα είχε ψοφήσει κατά τη διάρκεια της νύχτας.


Ο νεαρός άγγελος θύμωσε πολύ και ρώτησε το γηραιότερο γιατί να συμβαίνει αυτή η αδικία στους καλούς και φτωχούς αυτούς ανθρώπους. «Η πρώτη οικογένεια είχε τα πάντα και τη βοήθησες», τον κατηγόρησε. «Η δεύτερη οικογένεια είχε τόσα λίγα και ήταν τόσο πρόθυμη να τα μοιραστεί και εσύ άφησες την αγελάδα τους να ψοφήσει». «Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν», του απάντησε ο γηραιότερος άγγελος.


«Όταν μείναμε στο υπόγειο του πλούσιου αρχοντικού, παρατήρησα ότι υπήρχε χρυσάφι μέσα σ΄εκείνη την τρύπα που είχε ανοίξει στον τοίχο. Επειδή όμως, ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο φιλάργυρος, άπληστος και δεν ήθελε να μοιραστεί την καλοτυχία του με άλλους, εγώ σφράγισα τον τοίχο για να μη μπορεί να ανακαλύψει το χρυσάφι. Τη χτεσινή νύχτα που κοιμηθήκαμε στο κρεβάτι των φτωχών αγροτών, ήρθε ο άγγελος του θανάτου για να πάρει τη γυναίκα. Εγώ του έδωσα την αγελάδα για αντάλλαγμα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν».


Τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως φαίνονται. Αν έχετε πίστη, αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να εμπιστεύεστε, ότι κάθε αποτέλεσμα θα είναι πάντα για το καλό το δικό σας. Μπορεί να μην το γνωρίζετε πριν περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα.


Η ζωή μας είναι όμορφη γιατί είναι απρόβλεπτη. Πολλές φορές βγάζουμε συμπεράσματα μόνο από αυτά που φαίνονται, από αυτά που βλέπουμε και όχι από όλα όσα, τελικά, συμβαίνουν.


Γι΄ αυτό, ας είμαστε περισσότερο σκεπτικοί, πριν εγκρίνουμε, ή απορρίψουμε κάποιον άνθρωπο ή μια κατάσταση. Ας έχουμε πάντα στο νου μας, ότι υπάρχουν φορές που τα πράγματα δεν δείχνουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα.


Την πραγματικότητα θα πρέπει να την ανακαλύψουμε οι ίδιοι. Θα πρέπει να είμαστε περισσότερο υπεύθυνοι με όλα αυτά που φανταζόμαστε προκειμένου να πάρουμε μια σοβαρή απόφαση.


Ας είμαστε περισσότερο υπεύθυνοι με τη χρήση της φαντασίας μας, όσον αφορά στη λήψη μιας σπουδαίας απόφασης. Αυτό που προηγείται μιας απόφασης, είναι η σκέψη. Η σκέψη δημιουργεί εικόνες μέσα στο μυαλό και αυτό ονομάζεται φαντασία.


Αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις, ας είμαστε προσεκτικότεροι, περισσότερο υπεύθυνοι με τις σκέψεις που κάνουμε.


Γιατί διαφορετικά βγάζουμε λάθος συμπεράσματα που μας οδηγούν στα λάθος βήματα, στις λάθος σχέσεις, με τους λάθος ανθρώπους.


Από το βιβλίο «Ιστορίες που δυναμώνουν την ψυχή» του Άκη Αγγελάκη LLM, SAC Dip.

mikroulis11, ευχαριστω.
(Ακούστηκα θυμωμένη αλλα δεν είπα ψέμματα, συγνώμη. Θυμώνω και εγώ κάποιες φορές και δυστηχώς δεν έχω την υπομονή σου , φίλε μου. )

Καλως σε βρηκα αγαπητημουprincess4 . . .

Η αντιληψη ξεκιναει να υφενεται απο μικρη ηλικια . . .
ή & απο πριν την γεννηση , ... (αλλο αυτο ομως)

Ιστοριες, γεγονοτα, παρελθον, παρον, μελλον, επιλογες
ονειρο ,συνηδειση ιδεες, μορφες ,..

Ξεκαθαρισε μεσα σου Τι ειναι αυτο που ΛΕΙΠΕΙ,
Αυτο που Χρειαζεται για να εργαστεις - συνεργαστεις . . .

Μην αφηνεις να σε επειρεαζει ,
αλλα αξιοποιησε αυτην την ¨λειτουργεια ματιας - αισθησης "
στην Ουσια της ...

.

princes4 βιάζεσαι και τα κρίνεις λάθος. Δεν δημιουργείς διχασμό κοπ΄ελα μου! Να μιλάς ελεύθερα όπως νιώθεις κι άσε μας να διαφωνούμε η να συμφωνούμε να μας αρέσει η να μη μας αρέσει. και πρώτη και κλαήτερη εμε΄να!!! Αυτό που πιστεύεις να το υποστηρίζεις. Τουλάχιστον δεν θα ρίχνεις τον εαυτό σου για τα μάτια των άλλων. Είναι πολυυυυυυυ σημαντικό αυτό. Αυτό στο υπογράφω. Μόνο μη μου πεις εμε΄να ακουλούθα με γιατί θα γίνουμε μπίλιες στο λέω!!! Κι όχι γιατί δεν πιστεύεω σ αυτά που λες γιατί πρώτον για σένα δεν πρέπει να χει σημασία αν σε πιστεύω δεύτερον γιατί εχουν δει τα ματια μου πιο τρελα πράματα και δεν αποκλείω τίποτα και τρίτον γιατί........δεν θέλω ρε παιδί μου να μου λέει ο άλλος έλα μαζί μου θα σε σώσω και θέλω να βγάλω τα μάτια μου μόνη μου κι αν είναι ν ακολουθήσω κάποιον θα το κάνω και δε θα του το πω κιόλας. τέλος! Ποιο ήταν το δικό μου θεματακι στο ειπα απ την αρχη και παραμενει. ¨αλλωστε εδώ με΄σα στο ναό μας έχουμε απ όλα. Αν έχεις διαβάσει αρκετά θα το χεις καταλαβει. Μπορείς να διαβάσεις το σπουδαιότερο μέχρι και το πολυχαζότερο! Για μένα το λέω το τελευταίο!!! Μέχικο! ¨ολοι οι απόκληροι και οι φυγάδες εδώ και πανεμορφοθαυμάσια μυαλά ψυχές επίσης εδώ! Γουάι νοτ; δεν είναι τέλειος πίνακας αυτός;

Είδες τι έγραψες εδώ; ΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ!ΑΣ ΧΑΛΑΡΩΣΩ ΛΙΓΟ,ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΕΝΟΜΑΙ,ΕΞΑΛΟΥ ΑΝΥΣΗΧΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ,ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟΥΣ!ΕΜΕΝΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΡΕΛΗ ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ,Η ΤΡΕΛΗ Η ΚΑΣΣΙΑΝΗ!magissoula ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΧΙΟΥΜΟΡ ΕΣΥ!ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΜΕΡΟΣ,ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΔΩ ΠΕΡΑ!

Χάινετ πάμε όλοι μαζί και βλέπουμε!