ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

Είστε και οι δύο υπέροχοι και φίλοι.
Και έχετε το ίδιο όνομα,Παναγιώτης!

[youtube][/youtube]

Η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ


Κάτι το οποίο συνήθως παραβλέπουμε στα σχέδιά μας για την πνευματική μας ανάπτυξη είναι το ζήτημα της ποιότητας του χαρακτήρα μας. Ενδιαφερόμαστε για απόκτηση εμπειριών, γνώσεων, μελετούμε βιβλία και διδασκαλίες, ξεχνούμε όμως τον χαρακτήρα μας. Οι διάφορες θρησκείες δίνουν μεγάλη σημασία στο θέμα αυτό. Στον χώρο όμως του εσωτερισμού η έμφαση δίνεται στις εμπειρίες, στις γνώσεις και σε ένα είδος συγκαλυμμένου αισθησιασμού (χαλάρωση, γαλήνη, οραματισμοί με ωραία τοπία, μουσική κ.λ.π. – όχι βέβαια ότι ο αισθησιασμός είναι κάτι το εξ΄ ορισμού κακό). Οπωσδήποτε δεν είμαστε εναντίων όλων αυτών των ενδιαφερόντων διότι μπορεί να έχουν την σημασία τους, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις ανάγκες του καθενός από εμάς. Το ερώτημα όμως είναι: Είμαστε τελικά καλοί άνθρωποι, εργαζόμαστε για το καλό; Η ερώτηση αυτή ακούγεται απλοϊκή στα αυτιά μας, όμως έχει τεράστια σημασία για την πρόοδό μας και η απάντηση σε αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, διότι το ονειροπαρμένο εγώ μας έχει πάντοτε την τάση να αποδίδει στον χαρακτήρα μας προτερήματα που ενδεχομένως δεν διαθέτουμε. Έτσι νοιώθουμε σπουδαιότεροι (ή κατώτεροι) από αυτό που στην πραγματικότητα είμαστε. Τέτοιου είδους αυταπάτες στέκονται σαν ένα τεράστιο εμπόδιο ανάμεσα σε εμάς και την πραγματική μας κατάσταση, εμποδίζουν την αυτογνωσία και δεν μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε την σωστή εικόνα για τον εαυτό μας.

Τι είναι άραγε η ηθική; Οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαμε ότι είναι κανόνες συμπεριφοράς (με μεγάλη δόση καθωσπρεπισμού και σεμνοτυφίας) που μας κάνουν σωστούς ανθρώπους, καλούς χαρακτήρες, χρήσιμους στην κοινωνία. Οι έννοιες όμως αυτές ποικίλουν από εποχή σε εποχή και από λαό σε λαό. Το να δανείσει κανείς την σύζυγό του στον φιλοξενούμενό του για την σεξουαλική του ικανοποίηση, είναι θεμιτό και ένδειξη καλής φιλοξενίας σε διάφορες πρωτόγονες φυλές, όμως στην δική μας κοινωνία αυτό μάλλον δεν τυγχάνει ευρείας αποδοχής. Αυτές είναι διάφορες εθιμικές καταστάσεις που συνεχώς τροποποιούνται και καθορίζουν το τι είναι η κατά τόπους και χρόνους ηθική. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη η ηθική καθορίζεται από τα ήθη και τα έθιμα ενός λαού. Είναι κάτι το μεταβλητό, υποκειμενικό και αμφισβητήσιμο. Υπάρχει όμως αντικειμενική ηθική όπως υπάρχουν αντικειμενικοί φυσικοί νόμοι, στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε;

Κατά την προσωπική μου πάντοτε άποψη υπάρχει αντικειμενική ηθική, μη εξαρτώμενη από ήθη, έθιμα, συνήθειες και κοινωνικές συνθήκες. Είναι ένα είδος ηθικού νόμου, αντίστοιχου με τους φυσικούς νόμους και την σταθερότητά τους. Κάτι που δεν εξαρτάται από τις ορέξεις του καθενός. Αυτή η ηθική εκφράζεται με την λεγόμενη φωνή της συνείδησής μας, με την φωνή της καρδιάς μας, που θα μας πληροφορήσει σαφώς πότε πράττουμε σωστά και πότε λάθος. Πάντοτε όμως με την προϋπόθεση ότι το αισθητήριο της καρδιάς μας δεν είναι μολυσμένο, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, από τον εγωισμό και την κακία μας και δεν έχει μπερδευτεί η λογική μας σκέψη από τις διάφορες απόψεις περί καλού, που κυκλοφορούν στην κοινωνία. Αν λοιπόν αυτό το αισθητήριο όργανο είναι υγιές θα μας πληροφορεί το τι είναι καλό και τι κακό, ανάλογα με την κάθε περίσταση. Η υπόδειξη αυτή θα είναι πάντοτε σαφής.

Για να μπορέσει όμως κάποιος άνθρωπος να βρει μέσα του αυτή την αίσθηση της ηθικής, πρέπει να απελευθερωθεί από τους ηθικούς κανόνες της κοινωνίας. Πρέπει να απορρίψει την κοινωνική, ενδεχομένως και την εκκλησιαστική ηθική (αποφεύγω να πω θρησκευτική ηθική – γιατί αυτή είναι το πραγματικό ζητούμενο). Η αντικειμενική ηθική που την αισθανόμαστε σαν μια αίσθηση μέσα μας (εφ΄ όσον μπορούμε ασφαλώς), δεν έχει καμία σχέση με κανόνες. Είναι προσαρμοστική, ανάλογα με τις ιδιομορφίες της κάθε περίπτωσης, πράγμα που οι κανόνες δεν μπορούν να το πράξουν γιατί είναι άκαμπτες δογματικές γενικότητες. Αυτός ο οποίος απορρίπτει τους κανόνες και επικοινωνεί με την φωνή της δικής του συνείδησης, δεν έχει καμία σχέση με δόγματα, θεωρίες και την λεγόμενη κοινή γνώμη. Υπακούει στην δική του εσωτερική πηγή της ηθικής και έχει, όπως λέμε, ανοιχτό μυαλό. Όχι όμως με την έννοια της ευμεταβλητότητας, ή της αποδοχής του κακού σαν να μην διαφέρει σε τίποτε από το καλό, αλλά με την έννοια της ανταπόκρισης σε κάθε ιδιαίτερη και ξεχωριστή περίπτωση με τον κατάλληλο μη τυπικό, αλλά ουσιαστικό τρόπο. Αν κάνουμε μια τολμηρή σκέψη θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος που λειτουργεί έτσι δημιουργεί, μάλλον εφευρίσκει, έναν διαφορετικό ηθικό κανόνα για κάθε περίσταση. Όχι όμως αυθαίρετο προκειμένου να βολευτεί, αλλά διαισθητικά βασισμένο σε αιώνιους σταθερούς πνευματικούς νόμους, που υπερβαίνουν τα δόγματα και την διανοητική κατανόηση και είναι προσαρμοσμένος στην τρέχουσα πραγματικότητα, χωρίς φαντασιώσεις και ξένες επιρροές.

Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συμπεριφορά ακατανόητη από τους πολλούς. Τέτοια ήταν η στάση του Ιησού σε σχέση με τα έθιμα της εποχής του. Συγχωρούσε παραπτώματα γυναικών (τότε δεν τις είχαν πολύ σε εκτίμηση), τις υπερασπιζόταν μπροστά σε όλους λέγοντας το περίφημο – ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω – έδινε όμως και κάποιες συμβουλές σε αυτές, δείχνοντας έτσι ότι δεν εγκρίνει την συμπεριφορά τους. Αυτό έδειχνε ως κάτι αρνητικό, ή τουλάχιστον αντιφατικό, αν χρησιμοποιήσουμε σαν κριτήρια τα ήθη και τα έθιμα της εποχής του. Σύμφωνα όμως με την δική του ηθική ήταν κάτι σωστό και η καταλληλότερη αντίδραση στο πρόβλημα του είχε να αντιμετωπίσει. Αυτός λειτουργούσε έξω από κανόνες. Έλεγε ότι το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Το πνεύμα δεν μπορούμε να το κλείσουμε σε κανόνες, δεν υπακούει σε αυτούς. Είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανάγκες της πραγματικότητας.

Η ουσιαστική ηθική λοιπόν είναι η επαφή με την ίδια την φωνή της συνείδησής μας. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, διότι το εσώτερο καρδιακό αισθητήριό μας είναι επηρεασμένο από τις τρέχουσες απόψεις, από τα θρησκευτικά και φιλοσοφικά δόγματα, από την ανατροφή μας, από την διάθεσή μας την κάθε στιγμή, από τις παραξενιές μας και γενικώς από αυτό που μας βολεύει. Ερευνώντας όμως σταθερά μέσα μας, με ειλικρίνεια, με επιμονή και σε συνάρτηση πάντα με την άμεση πραγματικότητα, κάνοντας ασφαλώς πειραματισμούς και λάθη, κατορθώνουμε σιγά σιγά να ξεδιαλύνουμε την φωνή της ηθικής μέσα μας και να αφουγκραζόμαστε τις υποδείξεις της. Θα διαπιστώσουμε ότι εμπεριέχει μεγάλη σοφία, σταθερότητα, αυστηρότητα και ευσπλαχνία ταυτόχρονα, όχι όμως κατάκριση και ενοχές, μεγάλη αγάπη και αποδοχή των άλλων και του εαυτού μας. Μια αίσθηση ισορροπίας ανιδιοτέλειας και πίστης. Μια εγγενή ικανότητα να βάζει κανείς τον εαυτό του στην θέση των άλλων. Διαφέρει πολύ από τα καθιερωμένα, τα καθώς πρέπει, τις θρησκοληπτικές ενοχικές φοβίες και τα πάντοτε ύποπτης προέλευσης "μη".

Όποιος κατορθώσει να ξεδιαλύνει την φωνή της πραγματικής του συνείδησης, ανάμεσα στις πολλές άλλες ξένες φωνές, θα βρει τον δάσκαλο μέσα του. Θα έχει μια ασφαλή πυξίδα που θα τον καθοδηγεί στις διάφορες περιστάσεις της ζωής του. Οι κανόνες και οι πάσης φύσης δεκάλογοι χρειάζονται σε εκείνους που δεν έχουν ζωντανή επικοινωνία με την φωνή της καρδιάς τους. Μας συγκρατούν από τον ηθικό κατήφορο, είναι όμως άκαμπτες δογματικότητες που πολλές φορές μας οδηγούν σε αδέξιες συμπεριφορές εκτός πραγματικότητας, ίσως και σε φανατισμό. Για να ακούσουμε την ζωντανή φωνή της καρδιάς μας πρέπει να ξεφύγουμε από τους δεκάλογους, από τον ασφυκτικό κλοιό της ανατροφής μας, από τον αρνητισμό των συναισθημάτων μας και από το βόλεμα της αυτοδικαιολογίας. Τότε τα ενδιαφέροντά μας διευρύνονται και μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα σφαιρικά. Δηλαδή να μπαίνουμε και στην θέση των άλλων πριν τους καταδικάσουμε και πριν σταυρώσουμε τους πάντες εκτός από τον εαυτό μας.

Δυστυχώς συνταγή για την εργασία αυτή δεν υπάρχει. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να υπάρξει, γιατί μια συνταγή προϋποθέτει τυποποιημένες συμπεριφορές και ερμηνείες. Όμως αν την εργασία αυτή την θελήσουμε και την πιστέψουμε τότε δεν θα αλλάξει μόνο το μέσα μας, αλλά και η εξωτερική μας ζωή. Θα έχουμε μια δημιουργική επίδραση στο περιβάλλον μας και θα το βοηθήσουμε να ξεφύγει από διάφορους εγκλωβισμούς και ηθικά ψευτοδιλήμματα. Ίσως τελικά να είναι σωστή η άποψη που ισχυρίζεται ότι ένα ηθικό δίλημμα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ένα κακώς τοποθετημένο πρόβλημα. Αν ξεκαθαρίσουμε με απλότητα και αμεσότητα τις παραμέτρους ενός προβλήματος, αποφεύγοντας τις θεωρητικολογίες και το στενό ατομικό συμφέρον, τότε η λύση παρουσιάζεται μπροστά μας με σαφήνεια και το ηθικό δίλημμα αυτοκαταργείται.

"Ποιος ειμαι"  ...

Ξέρω τι ήμουν ,ξέρω τι πραγματικά είμαι αν και δεν είμαι αυτό που φαίνομαι τώρα...
Είμαι αυτό που φοβάμαι...Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα αποό το φόβο.Σε φυλακίζει.

Αιθηρόη έγραψε:

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; 

Χμ .... αν ξεκινήσω τώρα να σας λέω ποιος είμαι, αυτό που θα σας πω, θα είναι μια εικόνα του εαυτού μου, ένα τέταρτο πριν φύγει το 2013. Όταν φύγει το 2013, μπορεί αυτή η εικόνα του εαυτού μου, να φύγει κι αυτή μαζί του. Συνεπώς, το 2014, μπορεί να μην είμαι αυτός που ήμουν το 2013 και κατά συνέπεια, κάποιος πολύ εύκολα θα με χαρακτήριζε "ψεύτη" ή "επιπόλαιο" ή "ανισόρροπο". Γιατί λοιπόν να σας πω κάτι για μένα τώρα, το οποίο μπορεί να μην ισχύει μετά ;

Στην πραγματική ζωή και ύπαρξή μας, το "είναι" δεν υπάρχει. Το "είναι" υπάρχει μόνο στην γλώσσα μας, για να μπορούμε - όσο μπορούμε - να συνεννοηθούμε πάνω σε πρακτικά θέματα. Στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο "γίγνεσθαι", γιατί η πραγματικότητα είναι μια διαρκής μεταβολή, μια εναλλαγή, μια αέναη κίνηση. Το "είναι" φανερώνει στασιμότητα και παύση, διακοπή και ακινησία. 

Κάποτε, ένας άνθρωπος επισκέφτηκε τον Βούδα για να του μιλήσει. Τον πλησίασε, αλλά αντί να του μιλήσει πήγε και το έφτυσε κατάμουτρα. Μετά, σηκώθηκε και έφυγε. Φεύγοντας, μετάνιωσε γι' αυτό που έκανε και ξαναγύρισε στον Βούδα για να του ζητήσει συγνώμη. "Συγνώμη", του είπε μετανιωμένος, "δεν έπρεπε να το κάνω αυτό". Και ο Βούδας του απάντησε : "Γιατί ζητάς συγνώμη ; Δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος". 

Σημασία λοιπόν δεν έχει ποιος είμαι αλλά ποιος θέλω να γίνω. Και για να θελήσω να γίνω κάποιος ή κάτι, πρέπει πρώτα να μάθω ποιος μπορώ να γίνω ή τι μπορώ να γίνω. Αλλά κι αυτό, λίγη σημασία έχει γιατί ακόμη κι αν γίνω κάποιος ή κάτι ... σε μια στιγμή, σε ένα πετάρισμα του ματιού αυτό που έγινα μπορεί να αλλάξει. Θέλω να πω ... για πόσο χρόνο μπορώ να γίνω κάποιος και να παραμείνω στην ίδια κατάσταση ; 

Λοιπόν ... για να μην σας κουράζω ... σημασία δεν έχει ούτε ποιος είμαι, ούτε ποιος μπορώ να γίνω. Για εσάς, για αυτό το φόρουμ, σημασία έχει ότι λέω τώρα και ότι θα σας πω με το νέο έτος ... 


 

Ο ανθρωπος είναι ένα τμήμα του Ολου.
Το όλον όνομάστηκε απο τον Πυθαγόρα ως το ΕΝ και απο τν τον Πλάτωνα ως το Αγαθόν.
Ο Λόγος είναι ένα τμήμα του εκδηλωμένου Ολου ,είναι το εκφηλωμένο τμήμα του Αγαθού.
Εν αρχή ήτο ο Θεός και εν αρχή ήτο ο ΛΌΓΟς και ο Λογος ήτο παρά τον Θεό και ό λόγος ήτο Ο Θεός.
Ολα τα όντα που υπαρχουν στον υλικό κόσμο αλλά και στους υπόλοιπους κόσμος ,είναι εκδηλώσεις του Λόγου .
Ο Λόγος ονομάστηκε απο τον Πυθαγόρα Μονας.
Αρα λοιπόν υπάρχει το Εν και υπάρχει και η Μονάς.
Ολοι εμείς οι άνθρωποι είμαστε υπομονάδες της αρχικής Μονάδος ,όπως η αρχική Μονάς είναι ο εκδηλωμένος Λόγος ,το Εν
Το συμπαν είναι νοητικό και το κάθε ον αποτελείται απο υλοπνευματικά άτομα τα οποία συνολικά αποτελούν την Ψυχή του κόσμου την Αnima mundi του σύμπαντος.
Τα υλοπνευματικά αυτα άτομα δεν ειναι τίποτα άλλο παρά τμηματα συνειδητότητας του Οντος και δονούνται με μια ορισμένη συχνότητα.
Οσο η ανθρώπινη μονάδα προοδεύει πνευματικά ,τόσο αλλάζει τα άτομα που αποτελούν το σώμα του με άλλα υψηλότερης συχνότητας.
Οσο το σώμα του μεταβάλλει την συχνότητα δόνησης του ,τόσο έρχεται σε επαφή με υψηλότερα πεδία της δημιουργίας και με όντα υψηλότερης δόνησης και λαμπροτητας.
Η διαδικασια αυτή ονομάζεται Θεωση και γίνεται αργα και σταδιακά καθώς ο άνθρωπος μυείται σε όλο και υψηλότερες δονήσεις απο πνευματικούς διδασκάλους οι οποίοι εχουν την αρμοδιότητα απο το ανωτατο Ον να λειτουργούν ως ιερείς του και να προσφέρουν στους μαθητές τους την πρόσβαση στα πνευματικά βασίλεια που αυτοί κατοικούν.
Ετσι οι διαδοχικές ενσαρκώσεις του κάθε ανθρωπου εχουν ως τελικό στόχο να τον μυήσουν στα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών και να τον καταστήσουν ικανό να αντιληφθεί την πραγματική του ταυτότητα ,αυτη του Υιού του Θεού ,του ενσαρκωμένου Χριστού ,της ακτίνας που ακτινοβολείται απο το φώς του Θεού

 

δλδ,να έρθει ο άλλος να σε φτύσει κι αντί να τον σαπακιάσεις,να γίνει αγνώριστος-οπότε ναι,σε αυτήν την περίπτωση δεν θα είναι ίδιος-θα του πεις γιατί ζητάς συγνώμη;;;;[με 2 γάμα δεν το γράφω το συγνώμη,δεν θέλω]
Κατανοώ,κάποια ανώτερη φιλοσοφία κρύβεται από πίσω,αλλά στα αλήθεια όλα αυτά βρίσκουν την πρακτική εφαρμογή τους στην καθημερινότητα μας;
Είναι όμοια με το άλλο μάγουλο του χριστούλη,καλοί και οι δύο τους,τον Χριστό τον συμπαθώ πιο πολύ,πάντα μου έβγαζε ένα γλυκό συναίσθημα,αλλά το χουμε όλοι γενικά;
Αυτό με την συγχωρο-κατανόηση.

Βέβαια,υπάρχει και το φτύσιμο χωρίς σάλιο και η αναξιοπρέπεια να μην σου ζητήσουν καν μια συγνώμη,ας είναι και με 2 γάμα.
Και θα έπρεπε όλες οι συγνώμες να γίνονται δεκτές;
Και γενικά θα έλεγα,κλείνοντας,ότι δεν βρέχει,όχι δεν είναι βροχή,αλλά μας φτύνουν.

Μήπως να άλλαζε τελικά αυτός που τον έφτυσαν;

To τι γελιο έριξα δεν λέγεται! Να σε δω να γυρνας μάγουλο η να σε φτύνουν και να λες έλα μωρέ και τι έγινε αρκεί που το κατάλαβες κι άλλαξες!!!!  Εγώ όχι δε το χω. Δεν υπάρχει περίπτωση να με φτύσει κάποιος κι εγώ βούδας. Γι αυτό και δε θα με γράψεις ποτέ η ιστορία και καλά θα κάνει!

Καλησπέρα η ώρα μου να πω και γω κάτι εδώ! Κάτι βρήκα και εγώ! στάθηκα εκεί που είπες Αιθηροη ότι όπου στρέφεται το ενδιαφέρον σου εκεί ειναι το κέντρο σου! Προσωπικά κολλάω στην Ατλαντίδα !!Με τραβάει δεν ξερω γιατί! Βρήκα και τυχαία στο σπίτι μου το βιβλίο Η Ατλαντίδα του Πλατωνα και τη διάβασα! Κάποια ήξερα ήδη ή τα φαντάζομαι;;; Ειμαι από τα Άστρα από κει πιστεύω Έρχομαι! Με τραβάνε πολύ τα αστέρια; Όταν κοιτώ τον ουρανό μια χαρά με διαπερνά! Ειναι το σπίτι μου;; Ξερω ότι έχω γεννηθεί πολλές φορές και σε αυτή τη ζωή ήρθα να εκπλήρωσω την αποστολή μου! Αυτο πιστεύω ότι έχω μια Αποστολή ! Ειμαι πολεμιστρια φωτός, κάποια σπουδαία που με κρύβουν καλα! Έχω προστάτες γύρω μου! τους αισθάνομαι! Έχω δυνάμεις που θέλω να τις πάρω πίσω! Δεν ξερω αν ακούγονται υπερφίαλα όλα αυτά;;;αλλά ίσως εκεί κολλάω ,στο να μην ειμαι υπερφίαλη ή βλασφημη! Ξερω ότι ήρθα για να βοηθήσω τον κόσμο του φωτός! Αισθάνομαι πρώτη γραμμή αλλά έχω καθυστερήσει !! Τι νόημα έχουν αυτά που λεω;;;;

ladosifa έγραψε:

δλδ,να έρθει ο άλλος να σε φτύσει κι αντί να τον σαπακιάσεις,να γίνει αγνώριστος-οπότε ναι,σε αυτήν την περίπτωση δεν θα είναι ίδιος-θα του πεις γιατί ζητάς συγνώμη;;;;[με 2 γάμα δεν το γράφω το συγνώμη,δεν θέλω]
Κατανοώ,κάποια ανώτερη φιλοσοφία κρύβεται από πίσω,αλλά στα αλήθεια όλα αυτά βρίσκουν την πρακτική εφαρμογή τους στην καθημερινότητα μας;
Είναι όμοια με το άλλο μάγουλο του χριστούλη,καλοί και οι δύο τους,τον Χριστό τον συμπαθώ πιο πολύ,πάντα μου έβγαζε ένα γλυκό συναίσθημα,αλλά το χουμε όλοι γενικά;
Αυτό με την συγχωρο-κατανόηση.

Βέβαια,υπάρχει και το φτύσιμο χωρίς σάλιο και η αναξιοπρέπεια να μην σου ζητήσουν καν μια συγνώμη,ας είναι και με 2 γάμα.
Και θα έπρεπε όλες οι συγνώμες να γίνονται δεκτές;
Και γενικά θα έλεγα,κλείνοντας,ότι δεν βρέχει,όχι δεν είναι βροχή,αλλά μας φτύνουν.

Μήπως να άλλαζε τελικά αυτός που τον έφτυσαν;

Αναφέρεσαι σ' αυτό που ονομάζουμε "αντίδραση" σε μια δράση. Εντάξει, ο καθένας μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά αν κάποιος πάει και τον φτύσει στα καλά καθούμενα. 

Εγώ όμως μιλάω για το ποιος είναι αυτός που δρα. Την μια στιγμή είναι ένας άνθρωπος που φτύνει (δράση), αλλά την άλλη είναι ένας άνθρωπος που μετανιώνει για αυτό που έκανε. Πως μπορεί αυτός ο "ίδιος" άνθρωπος την μία στιγμή να δρα και την άλλη να μετανιώνει για την δράση σου ; Η απάντηση είναι πως δεν είναι ο ίδιος. Είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι.

maggisoula έγραψε:

To τι γελιο έριξα δεν λέγεται! Να σε δω να γυρνας μάγουλο η να σε φτύνουν και να λες έλα μωρέ και τι έγινε αρκεί που το κατάλαβες κι άλλαξες!!!!  Εγώ όχι δε το χω. Δεν υπάρχει περίπτωση να με φτύσει κάποιος κι εγώ βούδας. Γι αυτό και δε θα με γράψεις ποτέ η ιστορία και καλά θα κάνει!

Κι εσύ αναφέρεσαι στο πως αντιδράει κάποιος σε μια δράση. Από τον Χ (ας ορίσουμε ότι ο Χ είναι ο Βούδας) και τον Ψ (ας πούμε Ψ τον άνθρωπο που τον φτύνει), εσύ κοιτάς τι κάνει ο Χ, βλέπεις δηλ. την αντίδραση του Χ, που ασφαλώς θα μπορούσε να είναι διαφορετική στον καθένα μας. Εγώ όμως αναφέρομαι στον Ψ, σ' αυτόν που δρα "εναντίον" του Χ, βλέπω την δράση, όχι την αντίδραση. 

Το ποιος είναι ένας άνθρωπος μπορούμε να το καταλάβουμε ευκολότερα από τις δράσεις του παρά από τις αντι-δράσεις του.

ladosifa έγραψε:

Και θα έπρεπε όλες οι συγνώμες να γίνονται δεκτές;

Εξαρτάται από το ποιος είναι αυτός που ζητάει συγνώμη. Αν κάποιος είναι ειλικρινής, τότε ειλικρινής θα είναι και συγνώμη του. Συνεπώς, μπορούμε να την δεχτούμε. Αν κάποιος είναι ψεύτης, τότε ψεύτικη θα είναι και συγνώμη του. Συνεπώς, δεν έχει καμία απολύτως αξία για μας. 

iadosifa έγραψε:

Μήπως να άλλαζε τελικά αυτός που τον έφτυσαν;

Φαινομενικά, αυτός δεν έχει αλλάξει. Εσύ π.χ βλέπεις κάποιον που τον φτύνουν κι αυτός παραμένει ατάραχος. Δεν δρα, δεν κάνει τίποτε. Στην πραγματικότητα αυτός δρα μέσω της μη-δράσης. Κατά συνέπεια, κι αυτός αλλάζει αλλά η αλλαγή του είναι σε ένα άλλο επίπεδο.

Αυτό, το ίδιο πράγμα, διδάσκει και ο Ιησούς. Αν κάποιος σε χτυπήσει στο ένα μάγουλο, εσύ γύρνα και το άλλο. Μην αντι-δράσεις δηλ. αλλά δράσε χωρίς να δράσεις. Κάτι ανάλογο έλεγε και ο Γκάντι : "Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς".

είμαι το απειροελάχιστο πολυτιμότατο κομματάκι του σύμπαντος που συμπληρώνει τον παρόντα χρόνο και διατηρείται στο διηνεκές στις άπειρες διαστάσεις της θέωσης, αναζητώντας τη γνώση του όλου. Ευχαριστώ.

Αιθηρόη έγραψε:

Θέτω δύο ερωτήματα… και παρακαλώ για απάντηση… δεν περιμένω μόνο 3-4-10…

Εγώ βλέπω εδώ μέσα 312 εγγεγραμμένους μέχρι στιγμής… οι αριθμοί δεν λένε τίποτα χωρίς την φωνή…

Σε όλους εσάς απευθύνομαι… και σε όποιον άλλον επιθυμεί να απαντήσει…

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Εσύ… ο ίδιος… και όχι αυτό που σου είπαν κάποιοι…

ΤΙ ΘΛΕΙΣ; Εσύ… το Ον… η Ψυχή… και όχι οι «σωματικές» σου ανάγκες…

Μην προσπαθήσετε να μιλήσετε «έντεχνα»… δεν θέλω την λογική σας… δεν θέλω τα «στολίδια» σας, ούτε τα «ρούχα» σας… δεν βραβεύουμε κανέναν και δεν κάνουμε διαγωνισμό… δεν με νοιάζει η σοφία σας, ούτε οι γνώσεις σας… δεν ψάχνουμε τον καλύτερο, ούτε τον χειρότερο…

Μόνο την αλήθεια… γι αυτό… αρκεί να είστε αληθινοί, με την αλήθεια σας…

Πριν απαντήσετε όμως…

οι σπηλια του πλατωνα συμβολιζη της αλλες διαστασης και πως καποιες διαστασης ανωτερες απο της αλλες ειναι παραδεισος για τα οντα 
παραδειγμα στον τρισδιαστατο κοσμο αυπαρχουν οι πλουσιοι φτωχη ενα φτωχο παραδειγμα φερνω 
οι αθρωποι της σπηλιας ειναι δυσδιαστατα οντα 
οταν ενας βγαινει απο την σπηλια και υσερχεται στον τρισδιαστατο κοσμο
δεν τον ενδιαφερη αν ειναι και ζητιανος χαρη που εισυρθε στον τρισδιαστατο κοσμο 
για αυτον στον παραδεισο 
που σημαινει οταν ενα ον ανερχεται σε διαστασης εξελησεται

ΤΥΧΗ έγραψε:

είμαι το απειροελάχιστο πολυτιμότατο κομματάκι του σύμπαντος που συμπληρώνει τον παρόντα χρόνο και διατηρείται στο διηνεκές στις άπειρες διαστάσεις της θέωσης, αναζητώντας τη γνώση του όλου. Ευχαριστώ.

ΤΥΧΗ μου άρεσε αυτό που έγραψες. Καλώς ήρθες!

maggisoula έγραψε:

Να θυμάσαι… Αυτό που θα βρεις, εξαρτάται από το Ποιος Είσαι και Τι ζητάς…

Οκ! Μπορεί να σας στείλω και μπορεί να ξεκαρδιστείτε και στα γέλια αλλά δεν βαριέσαι! Τόσα έχω πει κι ακόμα ζω. ¨αρα το πάω πιο πέρα γιατί καλήτερα να σου βγει τ μάτι παρά τ όνομα γιατί δεν θέλω να σας απογοητε΄ψω και να χαλάσω την φήμη της τρελής! Είμουν και είμαι πολεμίστρια που γελάει και πολεμάει. Δεν είμαι βίαη ψυχή αλλά είμαι όπως είναι και οι καιροί. Όταν θ αλλάξουν αυτοί θ αλλάξω κι εγώ. Δεν γίνεται έξω να σφάζονται κι εγώ να βγαίνω έξω να σηκώνω το χέρι μπροστά και να λέω μισό λεπτό να το συζητήσουμε!!! Αν είμουν Απολλώνιος Τυανέας η Χριστός μπορεί να το κανα. Σ΄ορυ αλλά δεν είμαι. Κι όταν άκουγα την μουσική αυτό έβλεπα Αιθηρόη και ξέρεις ότι δεν θα βλεπα κάτι διαφορετικό. Να πολεμάω με το σπαθί στο χέρι κακάσχημα πλάσματα και να γελάω δυνατά όπως έκαναν οι 300 του Λεωνίδα. Κι έβλεπα να αλλάζω από θηλύκο σ αρσενικό και τούμπερλιν. Την έχω την φλασιά μου δεν λέω. Αλλά φλάσιά δεν είναι κι η αλήθεια; Στο τελευταίο σου κομμάτι όμως έβλεπα φωτιές παρέες να γελάνε και καιρό ειρήνης και όλα πάλι να είναι ίσια και ελεύθερα κι εγώ με φόρεμα και αντί για σπαθί να τραγουδάω. Καλό σημάδι αυτό η να ψάξω γιατρό; Πλάκα κάνω. Μια χαρά είμαι! Λέμε τώρα! Μια αιώνια ψυχή. Αυτό είμαι. Το ξέρω. δεν μπορώ να τ αποδε΄ιξω αλλά το νιώθω βαθιά μέσα μου και μαπλά έτσι το ξέρω. ¨ολοι το ξέρουμε κι αυτό είναι κάτι νέο για τους ανθρώπους κι αυτό είναι που φοβούνται οι τρισκατάρατοι κι ακατανόμαστοι κάποιοι εξωγήινοι και γήινοι. Να ελευθερωθούν οι ψυχές! ¨ολες οι ψυχές! Αυτό θέλω κι αυτό είναι τ όνειρο μου. Για μένα ψιλοχέ...... αλλά κοντα΄σ αυτούς κι εγώ. Δεν μπορεί να μείνω απ έξω! Εκτός κι αν με πάρει το σκοτάδι και με στείλει στα τάρταρα. Σε ποιον πλανήτη είναι δεν ξέρω αλλά το κακό που τους θέλω ας με στείλουν εκεί. Μπάχαλο θα τους κάνω! Χο χο! Ικανή είμαι τ ορκίζομαι! Θέλω να ξυπνήσουν οι άνθρωποι ωρέ! Ξυπνήστε ρεεεεεεεεεεεεεεε!!!! Αυτό θέλωωωωωωω! ΕΙΜΑΙ ΟΝ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΚΙΟΥΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΡΕΥΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΜΕ ΣΚΛΑΒΩΣΕΙ ΠΟΛΕΜΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ. ΠΡΩΤΑ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΚΑΤΟΤΟΠΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ!!!!!!!! Αιθηρόη συ είπας κάποτε ένα σοφό πράμα. Να μην φοβάσαι αυτό που είσαι αλλά να αποφεύγεις πάντα αυτό που δεν είσαι.
Δεν ξέρω ακριβώς τι ΄κρύβεται στο σύμπαν και τι είναι να γίνουν οι άνθρωποι και αν είναι κάποτε να γίνουν κι αυτοί θεοί σε κάποιο σύμπαν. ¨ενα μπορώ να΄πω με απόλυτη σιγουριά. Αν είναι κάποτε να γίνω θεός κι εγώ τοτε ο θεός να βάλει το χέρι του! Γιατί είμαι τόσο τσαντισμένη με όσα γίνονται με όλους αυτούς τους μπλιαχοφτιαγμένους που θα του ς κυνηγήσω σ όποιον γαλαξία κι αν παν να κρυφτούν!!!!!!! Πετριά έτσι; Ε τι να κάνουμε έτσι είναι και δεν μπορώ να τα πω αλλιώς. Ψεύτρα να μην γίνω ποτέ κι ας με κλέισετε σε όποιο ψυχιατρείο θέτε! Καλήτερα μεγάλη στην τρέλα μου παρά ανθρωπάκι στον κόσμο τους!!!!!!! Ιλιάρα μου δεν είπες πολλά!!! Λίγα είπες! Κιρκάρα μ ου κοριτσάρα μου! Εγώ αυτό που μαθα εδώ είναι ν αξίζει να πετάς τον άλλον στην απέναντι όχθη την καλήτερη για να σωθεί κι ας μείνεις πίσω. Δεν ....μπιπ! Πάλι θα γελάω δυνατά γιατί του την έφερα του κερατά του ακατανόμαστου όποιος κι αν είναι αυτός!

τουλαχιστον με επιβαιβεωνης οτι για δασκαλα δεν κανης λογο νευρον. οι θα πηγαινες στο τρελαδικο.
μηπως να μου πειτε και μενα να μαθω πιοι ειναι αυτη που θελουν να φυλακησουν της ψυχες 
οι ποιοι ειναι οι εχθροι αυτη που λες να μαθω περι τινος προκειται..
 το λεω εδω περα και οχι σε πρωσοπικο μηνημα μην μου πεις και εσσει με ποια λογηκη σου εστηλα μηνημα 
αλωστε απο οτι καταλαβα και για αυτο με κατηγορουσατε?
δεν θελο να ανηξω καινουργια κοντρα οι να θημηθουμε τα παλια  απλα να μαθω

maggisoula έγραψε:

Γεια σου Οδυσσέα αδελφέ μας! ¨ολοι αδέλφια είμαστε! ¨ολοι! Σχεδόν όλοι μάλλον γιατί δεν είναι όλοι άνθρωποι έχουμε και κάποια πλάσματα που μεταμορφόνονται σε ανθρώπους αλλά δεν είναι! Πάντως πολύτιμο πράμα η αδελφοσύνη! Πολύτιμο!

θα με μηησεται και εμενα επιτελους τη ενοειται για ποιους εξωγηινους λετε

για ποια συνωμωσια γιατι βρε παιδια μπας και γινω και εγω πολεμηστη του φωτος
οι τουλαχιστον οτι ξερω για τους εχθρους της αθρωποτητας να ανταλασουμε αποψης 
και εναν τροπο να τους πολεμησουμε

Αιθηρόη έγραψε:

Θέλω για μερικά λεπτά… να κλείσετε τα μάτια… να μην βλέπετε τίποτα γύρω σας… να μην σκέπτεστε τίποτα από τα ήδη υπάρχων στο νου σας… καθαρίστε κάθε σκέψη και συναίσθημα… φτάστε στο «τίποτα» του μυαλού σας… μόνο για μερικά λεπτά…

Κλείστε τα μάτια και ακούστε την μουσική από τα παρακάτω βίντεο…

Αφήστε την μουσική να ξυπνήσει τον Μύθο σας… την «μεταφορά», γι αυτό που υπάρχει πίσω από την ορατή πλευρά τους εαυτού σας…

Θέλω να τολμήσετε να δείτε τον Αθέατο και Μυστικό Εαυτό σας… αφεθείτε και φανταστείτε… αυτό που θα νιώσετε και θα «δείτε»…

Δεν απέχει πολύ από την αλήθεια…

το 3ο βίντεο αφαιρέθηκε από τον χρήστη,ποιο ήταν;

Δεν είμαι σίγουρη αλλά υπάρχει περίπτωση να ήταν αυτό;;; Θυμάται κανείς;

Η αυτό;;;;

Η αυτό;;;;;;