Άνθρωπος.

Έχω πάλι ένα ζήτημα Αιθηρόη. Έβλεπα μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ως συνήθως ο άνθρωπος πάντα νικάει. Το ζήτημα μου είναι αλλού. Γιατί αυτό με το πόσο μοναδικός είναι ο άνθρωπος στο σύμπαν, είναι κάτι που ακούμε και βλέπουμε χρόνια επί χρόνια σε διάφορα διδάγματα και ιδέες. Ο εγωισμός μας είναι που μας κάνει να θεωρούμε το ανθρώπινο είδος σαν κάτι ξεχωριστό; Η υπάρχει κάποια γνώση μυστική που την ξέρουν κάποιοι και γι αυτό θεωρούν ότι είναι πολύτιμος ο άνθρωπος; Διάβασα κάποτε ένα ποίημα και ένα κείμενο σου και μίλαγες με λίγα λόγια, για την διαμάχη ανθρώπου και θεών και την ζήλια, εντός εισαγωγικών, για τον ανθρώπο. Μπήκα στην διαδικασία της αναζήτησης. Διάβασα πολλούς μύθους. Το έκανα όπως μου είπες, σαν να μην είχα ξανακούσει και σαν να μην ήξερα τίποτα και κανέναν. Τότε είδα κάτι παράξενο. Ότι οι θεοί έμοιαζαν να θέλουν να επιβληθούν στον άνθρωπο. Και ότι καταβάθος τον φοβόντουσαν και ίσως να ζήλευαν. Αυτό το είχα βρει και στην Ιλιάδα να το λέει κάπου ο Αχιλλέας. Και είδα ότι όλοι οι ήρωες των μύθων και των θρύλων, κατβάθος ήταν απέναντι και θυμωμένοι με τους θεούς. Λόγο των κειμένων σου έψαξα στους μύθους και λόγο των μύθων κατάλαβα αρκετά περισσότερο τα γραφτά σου. Και είμαι ενθουσιασμένος! Νιώθω θαυμασμό! Και έχω και ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί; Έχει κάτι ξεχωριστό ο άνθρωπος και τι είναι αυτό; Η επιστήμη λέει πως είμαστε ένα τίποτα. Οι φιλόσοφοι και οι ποιητές λένε πως είμαστε ξεχωριστοί. Εγώ δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Θα ήθελα να καταλάβω πρώτα μερικά πράγματα ακόμα. Και θέλω την βοήθεια σου. Σ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

Εδω! Γι αυτά μιλάω! Τόσο πάθος ψυχής! Δεν βγαίνουν έτσι απλά και τυχαία αυτά τα λόγια τα αισθήματα, και οι σκέψεις. Γι αυτό θέλω να καταλάβω. Γι αυτό ζητάω από σένα να με βοηθήσεις. Και όσοι δεν τα διάβασαν και όσοι τα διαβάσαν και δεν τα πρόσεξαν τα προτείνω να τα ξαναδιαβάσουν.



http://www.aoratos-naos.com/t179-topic



http://www.aoratos-naos.com/t170-topic



http://www.aoratos-naos.com/t82-topic

Καλησπέρα Ωρίων. Χαίρω πολύ! Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις. Όλοι κάπως έτσι βρεθήκαμε εδώ. Τα κείμενα της Αιθηρόης έχουν ψυχή. Και μια απόκρυφη γνώση και απόκρυφη σκέψη. Όλα έχουν κάτι βαθύ. Να τα διαβάσεις. Πάντως χαίρομαι που σε άγγιξαν αυτά τα τρία. Είναι φοβερά! Θα τα λέμε. Καλό βράδυ!

Φίλε Πάρη,αυτό το θέμα το είχαμε αναλύσει κ παλιότερα...όσο θυμάμαι...σχετικά με τον άνθρωπο κ τους Θεούς....

Οι άνθρωποι είναι σε καλύτερη μοίρα απο τους Θεούς,δεν το βλέπεις?αν σκεφτείς θα δείς πως έχω δίκιο...κ ΒΕΒΑΙΑ ζηλεύουν τους ανθρώπους οι Θεοί...

Οι άνθρωποι μόνο κ μόνο που είναι θνητοί είναι το μεγαλύτερο προσόν τους κ η δυναμή τους...έχουν το δικαίωμα της επιλογής σε πολλά θέματα σε αντίθεση με τους Θεούς...κ η αθανασία κ η δύναμη έχει κ μεγαλύτερες ευθύνες....

Αυτή η ανεμελιά της άγνοιας κ η θνησιμότητα πραγματικά μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω...παρόλα αυτά οι άνθρωποι αιώνες προσπαθούν να μάθουν πράγματα που δεν καταννοούν κ μπλέκουν σε καταστάσεις που δεν τις ελέγχουν,δεν τους αφορούν κ δεν έχουν την δύναμη κ την γνώση να τις καταννοήσουν σωστά...

Και έτσι ξεχνούν την πραγματική τους δύναμη που αυτοί την θεωρούν αδυναμία...



Υ.Γ. Καλώς όρισες Ωρίων κ συγνώμη που απάντηση εγώ στην ερωτησή σου Πάρη...

Ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να εξελιχθεί στο όν που επιθυμεί…

H ανθρωπότητα, περιέχει μέσα της, όλα τα είδη όντων του σύμπαντος μας…

Ο άνθρωπος Εν-περιέχει μέσα του, όλα τα θετικά αλλά και όλα τα αρνητικά στοιχεία – ικανότητες - συμπεριφορές… όλα τα προτερήματα και όλα τα μειονεκτήματα των όντων του σύμπαντος…

Ο άνθρωπος, είναι στην κυριολεξία, ο μικρόκοσμος του…

Ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να επιλέξει την πορεία του… την μορφή του… να δοκιμάσει ξανά και ξανά… να συγχωρέσει και να συγχωρεθεί…

Γι αυτό και είναι σε θέση να κατανοήσει και το καλό και το κακό…

Ο άνθρωπος, έχει την ελεύθερη βούληση… την βούληση της επιλογής να πράξει για το καλό ή για το κακό… την δυνατότητα να βιώσει τις επιλογές του αυτές, ώστε να επαναπροσδιορίσει την θέση του στην δημιουργία…

Ξέρεις… όλη αυτή η διαμάχη ανθρώπου και θεών (όντων διαφορετικής εξέλιξης και ενεργειακού δυναμικού), υπήρξε και θα υπάρχει στο πεδίο αυτών των διαστάσεων…

Το θέμα είναι, πως αυτοί μαθαίνουν μέσω των ανθρώπων, και εμείς μέσω αυτών…

Όλο αυτό όμως, είναι η μία "εικόνα"…

Αλληλεπιδρούμε με τα Όντα-Φαινόμενα-Δυνάμεις-Μορφές, ανάλογα με το τι Είμαστε - Θέλουμε - Εκφράζουμε... είναι ο τρόπος για να εντυπώσουμε την Θέση μας, την εξέλιξη μας, την Ουσία μας, την ταυτότητα μας...

Αυτό είναι μια δεύτερη "εικόνα"...

Χμ…

Εν τέλει, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το θεό με χιλιάδες τρόπους διαφορετικούς, ανάλογα πάντοτε με τις συνθήκες που επικρατούν μέσα στην κοινωνία και τον πολιτισμό όπου και ζουν…

Η εικόνα που φτιάχνει ο άνθρωπος για τον θεό, δεν είναι αντικειμενική… αλλάζει πάντα, σύμφωνα με τις ανάγκες του και το επίπεδο του…

Και αυτό πάλι, είναι μια άλλη «εικόνα»…

Χμ… θυμάμαι κάποια παλιά επεισόδια της σειράς Σταρ Τρεκ… θυμάμαι που είχαν μια αίθουσα, όπου δημιουργούσαν μια εικονική πραγματικότητα (πολύ ρεαλιστική), και την χρησιμοποιούσαν ανάλογα με το που ήθελε να εκπαιδευτεί κάποιος, ή να βιώσει για λίγο…

Το σύστημα του Πολύ-Σύμπαντος, μας παρέχει όλες τις δυνατότητες και προδιαγραφές, για να εξελιχθούμε και να προχωρήσουμε…

Τι θέλω να πω με όλα αυτά…

Υπάρχει το καλό και το κακό, στην διάσταση που ζούμε και την οποία γνωρίζουμε για να αυτό-προσδιοριστούμε…

Αλλά από την άλλη… δεν υπάρχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο… δεν υπάρχει από μόνο του το καθένα… είναι αποτελέσματα των τρόπων που Υπάρχουμε… διότι είμαστε το Τέλεσμα και αυτό που υπάρχει γύρω μας, είναι το Απο-Τέλεσμα…

Η μνήμη μας είναι ατελής, σε πολύ σοβαρό βαθμό… όση γνώση και να κατέχουμε, η τεχνητή πραγματικότητα είναι τόσο τέλεια φτιαγμένη, ώστε να μας συμπαρασύρει για να βιώνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όλο αυτό το από-τέλεσμα…

Περπατώ στο δρόμο και παρατηρώ… ακούω διάφορες κουβέντες, κοιτάζω γεγονότα που συμβαίνουν (ψωνίζουν, περπατούν, εργάζονται, κτλ)… και όλα αυτά τα κάνουν τόσο αφοσιωμένα σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο… και όλα αυτά αποτελούν την πραγματικότητα… την πλαστή… την εικονική… ένα παράξενο πεδίο, απόλυτα πιστευτό…

Ένα πεδίο, όπου όλοι… τα «κάνουμε» όπως όλοι…

Θα νιώσεις πολύ παράξενα, αν «κοιτάξεις» συνειδητοποιημένα με αυτό το «μάτι»…

Στάσου κάπου έξω… σκέψου για λίγο συνειδητοποιημένα το μεγαλείο της Ύπαρξης, του Σύμπαντος, της Ζωής, Φύση, δυνάμεις, ενέργειες και ό,τι άλλο σε δονεί σαν ύπαρξη σε ανώτερα πεδία… και όταν κάνεις αυτό και νιώσεις ανάλογα, κοίταξε γύρω σου τους ανθρώπους… παρατήρησε τους να κάνουν διάφορα απλά πράγματα… παρατήρησε τους πραγματικά… η επόμενη σου αντίδραση, είναι ένα δυνατό ξάφνιασμα… θα σου φανούν όλα στημένα… παράξενα στημένα… θα σου φανεί πως παρατηρείς υπνωτισμένους…

Αυτό είναι και μία μορφή άσκησης, συνειδητοποίησης μιας «πραγματικότητας»…

Όλο αυτό το παραπάνω… είναι μορφή matrix…

Το σημαντικό στο παραπάνω παράδειγμα, είναι η συνειδητοποίηση του ότι μπορούμε να βγούμε έξω από αυτό… παρατηρώντας το και αναγνωρίζοντας το, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε…

Χμ…

Πώς έφτασα πάλι ως εδώ;

Έφυγα από το ερώτημα σου…

Δεν πειράζει… κάποιος λόγος θα υπάρχει…

Και συνεχίζω στην επισήμανση σου…

Το τίποτα της επιστήμης, είναι ένα σχήμα λόγου… ένα λάθος σχήμα λόγου…

Διότι ό,τι υπάρχει στο Σύμπαν, είναι πολύτιμο και το καθένα για ξεχωριστούς λόγους… και εάν το Σύμπαν θεωρούσε κάτι περιττό και άχρηστο, σαφώς και δεν θα το διατηρούσε μέσα στο Σώμα του…

Το κάθε τι είναι μία έκφραση του Κόσμου που μας περιβάλλει… και το κάθε τι περιέχει μέσα του όλη την ιδέα αυτού του Κόσμου…

Να εκμυστηρευτώ κάτι;

Πάντα λέω, πως για όλα υπάρχει μια αιτία… και πιστεύω σε αυτό… το γνωρίζω…

Στον Κόσμο των Μορφών και της Έκφρασης του μέσω αυτών, η «Αιτία», αποτελεί ένα Αυτονόητο… και είναι εύκολο να κατανοηθεί…

Σκεφτόμενη την Ύπαρξη του Κόσμου – Παν-Δημιουργία, βρίσκω ως «Αιτία» (ΑΡΧΗ-ΛΟΓΟ) έναν Ανώτερο Νου-Ψυχή-Διάνοια-Αρχιτέκτονα, Θεό ή πείτε το όπως αλλιώς εσείς θέλετε…

Και τότε «θυμάμαι» μια άλλη ερώτηση… αν όλα έχουν μια Αιτία… τότε η Αιτία αυτού του Όντος-Νου-Ψυχής-Διάνοιας-Αρχιτέκτονα… Θεού… ποια είναι;

Το πολυσυζητημένο «μπινγκ μπανγκ» (πόσο εύκολα ξεμπέρδεψε η επιστήμη με αυτή την θεωρία!) του Σύμπαντος μας… προφανώς κρύβει πίσω του ένα άλλο Σύμπαν… και πάει λέγοντας…

Αλλά…

Χμ…

Υπέροχο Ταξίδι!

Ω ναι! Υπέροχο ταξιδι! Έχω πέσει με τα μούτρα στη μελέτη και στο ψάξιμο και βρίσκομαι σε οργασμό αναζήτησης. Τελικά το αποφάσισα Αιθηρόη! Θα ασχοληθώ με την αρχαιολογία. Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για την βοήθεια. Με δέχτηκαν! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Ποτέ δεν ένιωσα τόση εσωτερική έξαψη. Μόνο που τώρα θα σας επισκέπτομαι πιο σπάνια. Το σημαντικό είναι οτι ξέρω που θα σας βρίσκω όλους σας. Φίλους που ανεχόντουσαν τα σκαμπανεβάσματα μου. Είμαι ενθουσιασμένος! Ναι υπέροχο ταξίδι! Αιθηρόη χίλια ευχαριστώ και ευχήσου μου με την μαγική καρδιά σου!

Εγώ πάλι γιατί συνεχίζω να πιστεύω ότι ο εχθρός του ανθρώπου, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος;
Όλοι προσπαθούν να μας φέρουν την απειλή έξω από τον πλανήτη, από κάποιον άλλον πιθανόν γαλαξία. Κι όμως ο συνάνθρωπος μου, μου παρουσιάζεται εχθρικός.
Αιθηρόη ξέρω ότι σου τα πρίζω. Ότι με κάτι τύπους σαν εμένα θα απογοητεύεσαι, και πίστεψε με ο τελευταίος άνθρωπος ον που θα ήθελα να απογοητεύσω, είσαι εσύ, που εκτιμώ, σέβομαι, πιστεύω και αισθάνομαι δέος και θαυμασμό.
Μακάρι να βρεις τον τρόπο να με πείσεις, να καταλάβω. Εκεί που πάω να αναθεωρήσω, εκεί μου αντιγυρίζεται κι επιστρέφει η πεποίθηση μου, για την κρυφή αγριότητα που χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα. Συμπάθαμε, είμαι μάλλον πολύ χοντρόπετσος. Εκτός κι αν είμαι ηλίθιος και εθελοτυφλώ.

georgp δε σου κρύβω ότι αρχίζεις να με τσιτώνεις μπικόουζ συνεχίζεις να κοιτάς γύρω σου κι όχι μέσα σου. Προφανώς είχες συνηθίσει όλοι να σε καλομαθαίνουν και τώρα που δεν το κάνουν σου φταίει ο κόσμος όλος; έχεις θέμα με τη σχέση σου τσουπ η κακιά η ανθρωπότητα. έχεις θέμα με τη δουλειά σου τσουπ σου φταίει η ανθρωπότητα. Τα πήρες με το φίλο σου τσουπ σου φταίει η ανθρωπότητα. έχεις θέμα με τ αυτοκίνητα που περνάν και κορναρουν τσουπ σου φταίει η ανθρωπότητα! ο Γιώργης δηλαδή τι κάνει; Τα περιμένεις όλα ντελίβερι; η νοοτροπία σου μήπως έχει σχέση με τα αισθήματα σου; Αν δε γουστάρεις να την αγαπάς την ανθρωπότητα και ν την εκτιμάς και να την πιστεύεις μην το κάνεις. Αλλά να μη νιώθεις κι άβολα με αυτό γιατί τελικά αυτό προσπαθείς να βολέψεις μέσα σου. Ντε και καλά ότι εσύ έχεις δίκιο κι είναι εχθρός η ανθρωπότητα. Δεν είναι κακό να μην είσαι φιλάνθρωπος. Ούτε με νοιάζει τι έιναι τελικά. Αλλά ρε αγοράκι μου δέξου την άρνηση σου και τελείωνε με αυτό το θέμα. Κάθε φορά που σε διαβάζω βγάζεις αρνητικότητα και θυμό. Ξέρεις γιατί; Γιατί αποφεύγεις να δεχτείς κάποια δεδομένα μέσα σου. Κάντο να τελειώνουμε και να πάς παρακάτω. Θα σου μαγειρέψω πέστο   μια συνταγή που μου δωσε μια ψυχή! πολύ την κατάλαβα τι να της πω!!!!!

Εσύ τώρα δηλαδή δεν βγάζεις θυμό;

Και βέβαια βγάζω. Αλλά όχι γενικά κι αόριστα. Με σένα τα πήρα με σένα θυμώνω σ εσένα απευθύνομαι και δε λέω πωωωωω!!!!! τι εχθρική που είναι η ανθρωπότητα!!!

Εσύ δηλαδή θεωρείς ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και ιδανικοί;

Εγώ θεωρώ ότι έχω αποφασίσει και ξέρω τι νιώθω για τους ανθρώπους. Τους αγαπάω πολύ. Εσύ δεν έχεις αποφασίσει και ούτε ξέρεις τι σου φταίει πραγματικά. Θεωρώ λοιπόν να βρεις πρώτα εσύ τη θέση σου και το ρόλο σου μέσα στην ανθρωπότητα. Κι όταν αποφασίσεις και ξέρεις και δε ψάχνεις δικαιολογίες και στηρίγματα γι αυτά που πιστεύεις και νιώθεις τοτε ευχαρίστως να σου εξηγήσω και τα γιατί μου.

Κι εσύ μου βγάζεις τώρα αρνητισμό.

Είναι που μαι πίσω από μια οθόνη και δεν βλέπεις τα υπόλοιπα! Αστειεύομαι. Σου βγάζω ότι θες να δεις και δεν έχω πρόβλημα μ αυτό. όπως νιώθεις έτσι και με διαβάζεις τώρα. Αυτό δεν είναι δικό μου πακέτο. Εννοούσα τη κάθε μου λέξη. η με αγνοείς και με αφήνεις στο σκάλισμα μου η με παίρνεις λίγο σοβαρά και καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω. Δεν είμαι εχθρός σου. Αλλά δε μπορώ και να σ αφήσω να χαριεντερίζεσαι με μίζερα αισθήματα και γκρίνιες. Η κάνε κάτι η μη κάνεις κι αποδέξου την αντιπάθεια σου προς τους ανθρώπους και προχώρα στην ορχήστρα σου.

Κι αυτό το λες βοήθεια;

Ξέχνα το! Κάνε δουλειά σου. σ αρέσει αυτό που κάνεις στον εαυτό σου. Το στραβό είναι ότι το κάνεις και στους άλλους και δε το καταλαβαίνεις. Αν θες ν αλλάξει η ζωή σου σκέψου. Αν πάλι δεν θες.....οκ κάνε δουλειά σου συνέχισε να κοπανάς το κεφάλι στο τοίχο.

Με αποφεύγεις γιατί δεν έχεις αποδείξεις για το αντίθετο από που λέω.

Δεν σε αποφεύγω. Θα σε αγνοήσω όμως γιατί εγώ σε πήρα σοβαρά ενώ εσύ   !! Ζήσε και νιώσε όπως γουστάρεις. Τουλάχιστον μην παριστάνεις ότι δε σ αρέσει.

Εντάξει μπορεί να έχεις δίκιο, δεν ξέρω. Εγώ πάντως θα περιμένω την ανταπόκριση της Αιθηρόης.

 
 

georgp,αυτό που σε ενοχλεί στους ανθρώπους είσαι εσύ.
Δοκίμασε να προσδιορίσεις τι συγκεκριμένα σε πειράζει κάθε φορά και γιατί,ένα-ένα και μετά να ρωτάς τον εαυτό σου αν αυτό το στοιχείο το έχεις κι εσύ στον χαρακτήρα σου και τι θα έκανες για να το αλλάξεις.

Διάβασε ιστορία,πολέμους,διωγμούς,γενοκτονίες,προσπάθησε να αισθανθείς στο ελάχιστο όλα όσα η ανθρωπότητα υπέφερε στα χρονικά.
Μπορεί αυτό που σε θυμώνει να είναι κάλυψη για να μην πονάς.

Συμφωνώ με την Αριστέα,σου δίνει ένα καλό σκούντημα την στιγμή που ζητάς ένα χάδι,εσύ θες να σου πει κάποιος ότι έχεις δίκιο,αλλά δεν έχεις,αν είχες δεν θα έγραφες όσα γράφεις.

Αρχικά...

Δεν επιθυμώ να σε πείσω, εσένα ή όποιον άλλον, για ο,τιδήποτε.
Σας γράφω τι νιώθω, τι σκέφτομαι, τι γνωρίζω... εκφράζομαι, περιγράφω...
Και ό,τι εκφράζω και περιγράφω, με περιγράφει και με εκφράζει.

Και συνεχίζω...

Οι άνθρωποι είναι θαυμάσια όντα.
Το γνωρίζω.

Όπως γνωρίζω ότι είναι ικανοί, τόσο για το μέγιστο "καλό"... όσο και για το "κακό"...

Εσείς (ο κάθε ένας) θα αποφασίσετε για τον ρόλο και το έργο σας, στο Σύμπαν αυτό.

Είστε ελεύθερα Όντα... δεν μπορείτε να εκτιμήσετε πόσο σπουδαίο και μοναδικό είναι αυτό;
Δεν είστε φτιαγμένοι με συγκεκριμένο τρόπο "λειτουργίας", έργου, "παραγωγής" στον Κόσμο αυτό.
Εσείς επιλέγετε, Τι... Ποιος... Πού... Πώς... Πότε... Εάν... Πόσο...

Λίγες Οντότητες μπορούν να το καυχηθούν αυτό...

Ας πούμε ένα απλό παράδειγμα... (ένα "σαν" στο περίπου και όχι ακριβές)
Οι "διαβολικές" οντότητες, είναι προορισμένες για το αρνητικό έργο της διασάλευσης των δυνάμεων.
Εάν παραστρατίσουν, "τιμωρούνται" από το "κακό".
Οι "αγγελικές" οντότητες, είναι προορισμένες για το θετικό έργο της συντήρησης και αρμονικής δημιουργίας. 
Εάν παραβούν την αποστολή τους, "τιμωρούνται" από το "καλό".
(Είναι η Ανάγκη διατήρησης κάποιων, ας πούμε, "χρήσιμων" ισορροπιών για την εξέλιξη του Κόσμου-Σύμπαντος μας.)
.
Γενικότερα, υπάρχουν διάφορες "οικογένειες" οντοτήτων, που ακολουθούν συγκεκριμένο έργο "παραγωγής" - δημιουργίας και διατηρούν συγκεκριμένη θέση στον Χώρο-Χρόνο του Κόσμου αυτού.

Οι άνθρωποι... έχουν το δώρο της Ελευθερίας, να επιλέγουν και να δοκιμάζουν, έως να αποφασίσουν να ορίσουν τον εαυτό τους (εάν και όταν το θελήσουν), σε κάποια "Θέση", σε κάποια "Οικογένεια".  

Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό. Και καθόλου απλό στην κατανόηση του, διότι οι αναφορές που υπάρχουν είναι λιγοστές και οι περισσότερες από αυτές κωδικοποιημένες ή μισές.
Δεν σας αποκρύφθηκε, όμως, πως ο άνθρωπος υπήρξε αιτία συγκρούσεων και φθόνου, ανάμεσα σε άλλα "ανώτερα" όντα.
(Μία διευκρίνιση... ανώτερα ως προς την κατοχή γνώσης, όχι ως προς την ουσία.)

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που του Κόσμου τα μάτια, είναι στραμμένα πάνω σας.

Οι άνθρωποι γύρω σας, είναι αδέλφια σας... οικογένεια σας...
Και σίγουρα δεν είναι ο εχθρός σας.

Εάν θεωρείτε ότι αυτοί είναι ό,τι πιο εχθρικό έχετε να αντιμετωπίσετε...
Χμ...
Εγώ απλά θα πω... είθε να μην χρειαστεί να αναθεωρήσετε, αντιμετωπίζοντας τους, όντως, εχθρούς.