Άνθρωπος και αφύπνιση...

Δεν γνωρίζω κανέναν που να γνωρίζει όλες αυτές τις απαντήσεις. Και όπου και αν έψαξα, όσο και αν έψαξα, δεν βρήκα κανέναν.

Όλοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, φτάνουμε σε ένα σημείο να γνωρίζουμε κάποια πράγματα. Μετρημένα. Κάποια άλλα, τα υποθέτουμε. Κάποια επόμενα, τα πιστεύουμε από ένστικτο ή ουσία. Και πόσα δεν γνωρίζουμε;

Χμ... αδύνατον να το γνωρίζω.

Και ποιος είπε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να μάθει τα πάντα; Το θέμα δεν είναι στο αν μπορεί ο άνθρωπος, ή όχι. Το μόνο που χρειάζεται, είναι την αρχή. Κάποιον... έναν...

Σημαντικό είναι επίσης, να μπορεί να τα αφομοιώσει, κατανοήσει και να λειτουργήσει μέσα από αυτά. Και για να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο, θα πρέπει να μπορεί να τα επεξεργαστεί όλα αυτά, μέσα από την δική του νόηση και τις δικές του αισθήσεις. Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Εδώ βλέπουμε πόσο δύσκολα (και όχι όλοι), μπορεί να αντιληφθεί τα όσα του δύνονται σε αυτό το επίπεδο και πεδίο που υφίσταται, υπάρχει και εκφράζεται. Δεν μπορεί να τα δεχτεί όλα αμέσως. Χρειάζεται χρόνος. Και όχι διότι είναι ανίκανος γι αυτό, αλλά διότι του φράζουν την γνώση και την σκέψη. Και εκ των πραγμάτων πλέον, χρειάζεται χρόνο για να δεχτεί πράγματα, που ως τώρα (ακόμα και τώρα!), του τα απαγορεύουν και τον αποτρέπουν από αυτά, με διάφορους τρόπους.

Πόσο μάλλον, αυτά που βρίσκονται πέρα από το φυσικό του περιβάλλον.

Η άγνοια βασανίζει τον άνθρωπο.
Η άγνοια δεν είναι αυτή που μας κρατάει ως όντα στάσιμα; Η άγνοια δεν είναι η αιτία του φόβου; Η άγνοια δεν είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο ελεγχόμενο από εκείνους που γνωρίζουν κάτι παραπάνω, ή ισχυρίζονται πως το κατέχουν; Η άγνοια δεν είναι αυτή που περιορίζει τον Νου;

Από εκεί και πέρα, ασφαλώς και επιμένω στο ότι η γνώση των πάντων, για να κατακτηθεί από ένα όν, θα πρέπει να διανύσει χωροχρόνους και χρονοδιαστήματα που δεν φαντάζεται! Και ακούγεται ίσως λίγο τρομαχτικό αυτό. Όμως δεν είναι. Είναι μια κληρονομιά, απείρου κάλους.

Για να συνεχίσει στο επόμενο στάδιο, θα πρέπει να κατακτήσει την γνώση του επιπέδου στο οποίο έχει τοποθετηθεί προς το παρών.

Ή μήπως μπορεί ο άνθρωπος με μια ζωή, πάνω σε έναν πλανήτη, να κατακτήσει κάτι που χρειάστηκε εκατομμύρια εκατομμυρίων χρόνων για να στηθεί (και συνεχίζει να ολοκληρώνεται);

Ή μήπως είναι δουλεία η αναζήτηση γνώσεων; Είναι δουλεία η προσπάθεια για ανέλιξη; Για σοφία; Για ολοκλήρωση;

Ή μήπως ο άνθρωπος, είναι ένα τέλειο ον; Έχει κατακτήσει την ικανότητα διαχείρισης ισχυρών γνώσεων;

Και δεν είναι μόνο αυτό το ζητούμενο. Είναι εξίσου σημαντικό να γνωρίζει ο άνθρωπος, ώστε να μην γίνεται εύκολος στόχος στις βλέψεις αυτών που επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την άγνοια του.

Ή μήπως είναι λάθος, πως όλος αυτός ο φόβος του θανάτου και η άγνοια της ελεύθερης βούλησης και σκέψης, δημιούργησε όλες αυτές τις θρησκείες, που ανάλογα και κατά ανάγκη των εκάστοτε ισχυρών της κάθε ηπείρου - λαού, οδηγούν, τάσσουν και διατάζουν. Αυτό το άθλιο παζάρι της συγχώρεσης, του παραδείσου και της κόλασης, του διαβόλου και του θεού, του καλού και του κακού. Θα μπορούσαν να προσφέρουν τόσα πολλά στον άνθρωπο με τις γνώσεις που κρατάνε στα χέρια τους! Αντί αυτού όμως, συνεχίζουν να οδηγούν, να προσαρμόζουν και να... εκπαιδεύουν τον άνθρωπο, κατά τις ανάγκες της εξασφάλισης της κυριαρχίας τους.

Χμ... για να μην ξεφεύγω...

Εγώ προσωπικά, θεωρώ τον άνθρωπο ικανό για τα πάντα. Μια υπέροχη οντότητα με άπειρες δυνατότητες. Σε κάθε του ταξίδι, σε κάθε του πορεία, κατακτά ένα κομμάτι της γνώσης και ξυπνά μέρος των δυνατοτήτων που βρίσκονται σε αδρανή κατάσταση μέσα του.

Έχω ακούσει πάρα πολλές θεωρίες για τον άνθρωπο και την παρουσία του στην Γη. Θα μπορούσαν να ισχύουν πολλές, διάφορες ή και καμία. Αυτή όμως που αρνούμαι, είναι αυτή της κατάρας, ή τιμωρίας ή άνευ βούλησης. Θεωρώ ότι για να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, να ανέβουμε στο επόμενο σκαλί, χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε και την ανθρώπινη μορφή, διάσταση, εμπειρία. Το να είσαι άνθρωπος, είναι σαν να είσαι σε μια τάξη του Σχολείου.

Δεν γνωρίζω μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Έχω όμως απαιτήσεις πολλές! Δεν θα μπορούσα να δεχτώ κάτι λιγότερο για τον άνθρωπο, όταν έχω γνωρίσει τι μπορεί να αισθανθεί, να εμπνευστεί, να φανταστεί, να ονειρευτεί, να δημιουργήσει, να φιλοσοφήσει, να σκεφτεί, να αγγίξει και να πράξει.

Όσο για την λήθη... είναι το κυρίως θέμα διαφωνίας μου και με τον εαυτό μου και με την Δημιουργία. Υπάρχουν φορές που την κατανοώ και την δέχομαι και υπάρχουν φορές που εξεγείρομαι και παλεύω για να βρω έναν λόγο που θα μπορεί να γίνει δεκτός από τον χαρακτήρα μου και την διάνοια μου ως ον, ώστε να δικαιολογήσει το απαραίτητο της ύπαρξης της.

Ο άνθρωπος, έχει ανάγκη να γνωρίζει. Θέλει να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Και κάτι δεν τον αφήνει να δεχτεί την θνησιμότητα του και το πρόσκαιρο της ζωής του. Και αυτό δεν είναι λήθη, αλλά μνήμη. Θολή. Αλλά μνήμη.

Η ανάγκη μας για κατανόηση και επιβεβαίωση για την συνέχεια της ύπαρξης μας, μας ρίχνει στην μάχη της αναζήτησης.

Και αφύπνιση δεν είναι να ψάχνεις την αφύπνιση. Αφύπνιση είναι να αρχίσεις να αισθάνεσαι, υποψιάζεσαι, αντιλαμβάνεσαι πως ζεις στο σπήλαιο του Πλάτωνα. Αφύπνιση είναι να ανοίγει ο νους και να ακούς την ψυχή. Αφύπνιση είναι να μην φοβάσαι και να περιμένεις περισσότερα από όσα σου λένε πως υπάρχουν και είσαι.

Δεν ψάχνουμε, λοιπόν, την αφύπνιση. Ψάχνουμε επειδή αφυπνιστήκαμε.

Σ ευχαριστώ για άλλη μία φορά!

Ο ανθρωπος ειναι το ποιο τελειο ον ..
απλα δεν το θυμαται ...
και
Δεν κανει ομως κατι σημαντικο για Αρχη ..
Να κοιταξει ψηλα στον ουρανο, το απολυτο αθωο, τα αστερια, να αφιερωσει χρονο, να μοιραστει την φαντασια του με τον χωρο, να αφεθει αυθορμητα .. οταν ειναι μικρος, οταν δεν εχει λεπτομερειες μεσα στο μυαλο του ..
Να καταλαβει αληθινα το Ψεμα ,
τους ρολους που εχουν επιλεξει οι ανθρωποι
το εγω του καθε ανθρωπου ...
Τον τροπο ομιλιας
την διαφορετικοτητα της ομιλιας οταν αγαπας & οταν μισης ...

Καποτε μου ειχαν μιλησει για το καλο και το κακο οι "ανθρωποι μου" ..
Ομως στην πραξη, ηταν διαφορετικοι ...
Ιντρυγκες, κοντρες, μισος, ψεμα, στερεωτυπη ζωη ...

Εαν κανεις τον σωστο συνδιασμο, ολα ειναι εφικτα ..
Ο σωστος συνδιασμος ομως ειναι αυθορμητος, απλος ...
Αυθορμητος εισαι οταν αφηνεις χωρο να συμβουν τα παντα ...
Ερχεται και σε βρισκει, ..

Αραγε ο ανθρωπος μπορει να βρει την ισσοροπια , τον ρυθμο του παλμου που δενει την αρμονια ;
χμ ... αυτο και αν ειναι το μοναδικο σημειο .. ναι

~ Ένα Ψέμα είναι αρκετό
είτε να σε ωθήσει στο να σπάσεις την λήθη
είτε να φυλακιστείς μες σε άπειρες αλήθειες  . .. ~

(http://www.aoratos-naos.com/t2592-topic)

Αγαπητε Ηλιοδωρε ,
προσπαθω να απαντησω οσο ποιο απλα γινεται . ..

Γινεται ομως ;

Ειμαστε πολλα επιπεδα που μας δενουν ,
που μας υλοποιουν και μας κανουν να υπαρχουμε στο Παρων 
και εμεις αντιλαμβανομαστε μονον το ενα,

αυτο που βλεπουμε να εξελισεται εμπρος μας ,

που συνηθιζουμε στην οικεια μορφη του . .. (οχι, παλι το εχασα . ..)

Η σωστη λεξη
ειναι υποσεινηδειτος προγραμματισμος . .. Αυτο που ΜΑς ΚΑΝΟΥΜΕ οι ιδιοι . ..

Ακομη και τωρα , το αντιλαμβανεσαι ; το νιωθεις ;

Ειναι παρα πολυ πολυπλευρη και πολυδιαστατη η ολη συζητηση και ο διαλογος ως αναπτυξη,

γιατι στην ουσια μελεταμε την δομη του σκελετου,
το στοιχειο του ως πηγη πληροφοριας και βασης θεμελιου λιθου,
σε σχεση με τον ιστο που δενει και αφηνει την κυκλοφορια και αναπτυξη των εσωτερικων οργανων

ως προς μια αξιοποιηση ολωνων αυτων
σε Ανωτερα Αξιοποιησημη Εκφραση . ..

Ειναι Μιμιση του ιδιου του Ειναι μας δηλαδη ως προς το καθε Τι . .. μαθηση, διδαχη . ..

Το θεμα ειναι ποιον μιμουμαστε Εν Τελει ; (πολλες οι λεπτομερεις, μπορεις να τις φανταστεις ολες )


Για να το συμαζεψω λιγο . .. υποσεινηδος προγραμματισμος , μιμιση δηλαδη . ..

Βρισκομαστε σε εναν κοσμο που μας βομβαρδιζουν αποψεις
για το τι ειναι το καθε Τι,
αλλα ο ιδιος ο κοσμος Αδυνατει να το κατανοησει σε ολη του την πραξη
και στο τελος αδιαφορει για αυτο το οποιο σου μαθαινει . ..

Το σταυροδρομι το δημιουργουμε εμεις οι ιδιοι
απο την Στιγμη που επιλεγουμε να Ειμαστε κατι,
τα χαρακτηριστικα της προσωπικοτητας μας , η βαση Που θα μας κανει να Ειμαστε . .. ( κατανοητον ;)

~...Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΑΝ ΑΦΗΣΕΙς ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ . ...~

Εαν αφησεις να καταλαβεις που βρισκεσαι η Ιστορια σου εξελισεται διαφορετικα,
απο το να επιλεξεις να δημιουργησεις τα χαρακτηριστικα σου πρωτα,
Χωρις να Νιωσεις Εσενα τον Ιδιο πρωτα . ..


Ολα εχουν δηλαδη μια σωστη σειρα , ο τροπος , η τεχνικη . ..
γιατι ολα εχουν να κανουν με μια δεξιοτεχνεια ,
δεν ειναι αφηρημενη τεχνη το ολο τωρα , Συμπαν . ..


Ηλιοδωρε εμεις οι ιδιοι το επιλεγουμε,
οτι και να ειναι αυτο ,
αλλα ταυτοχρωνως το αγνοουμαι κιολας . ..

Και αυτο δηλωνει οτι δεν Νιωσαμε Το Καλεσμα που θα μας κανει να γινουμε . .. (αυτογνωσια . ..)

Γιατι στο τελος τελος ,
δεν εχουμε καμια Επιλογη απο το να κανουμε αυτο που ειναι να κανουμε . ..

Το παρων τωρα στιριζεται σε μια σωρεια επιλογων που φθειρουν τον χρονο
εως οτου αναγνωρισουμε αυτο που Ειμαστε . ..

Αφυπνιση . .. εμεις οι ιδιοι μας περιοριζουμε και μας αποτραβαμε απο τα παντα
με το να εχουμε συνηθειση σε μια μιμιση, ... Ποιανου αραγε ;

Τολμαμε να δουμε την Αληθεια με θαρρος, με τολμη, με πυγμη ,
να μας ριξουμε μια δυνατη σφαλιαρα για να σινελθουμε
και να ξεκινησουμε απο εκει που σταματησαμε ;


Και ποια ειναι η λυση στο παρων τωρα ; (http://www.aoratos-naos.com/t3356-topic . ..)

~ Ένα Ψέμα είναι αρκετό
είτε να σε ωθήσει στο να σπάσεις την λήθη
είτε να φυλακιστείς μες σε άπειρες αλήθειες  . .. ~

Πριν Χαθει Ο Ηλιος ,
Αφεινομαι σε Αυτο που Βλεπω μπροστα μου ... και Νιωθω ....!  !  !

Χαρα με κατακλυζει ,
ενα χαμογελο απλο . .. με αναγνωριζω, με νιωθω . .. ολα γινονται ενα . ..

Νιωθω το καθε αστρο που ξεπροβαλει
καθως σβηνεται ο Ηλιος . ..

Νιωθω την καθε Σπιθαμη που υπαρχει . ..


Το βραδυ που ξαπλωνω κατω απο τα αστρα
Σε βλεπω . .. !   !  !

Σε Νιωθω . ..  !  !  !