Τα παλιοσίδερα..

ΠΗΓΗ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82

Το φάσμα των απόψεων

Η θεωρία της Γαίας σήμερα είναι ένα φάσμα υποθέσεων, που κυμαίνονται από τις πιο αδιαμφισβήτητες (Ασθενής θεωρία της Γαίας) και φτάνουν ως τις πιο ακραίες (Ισχυρή θεωρία της Γαίας).

Στο ένα άκρο βρίσκεται η αναντίρρητη θέση ότι οι ζωντανοί οργανισμοί πάνω στη Γη έχουν ριζικά μεταβάλλει τη σύνθεσή της. Μια περισσότερο ισχυρή υπόθεση είναι ότι η βιόσφαιρα της Γης δρα ουσιαστικά σαν να είναι ένα αυτοοργανούμενο σύστημα, που λειτουργεί κατά τρόπο ώστε να διατηρεί τα υπο-συστήματά του σε κάποιο είδος (δυναμικής) μετα-ισορροπίας που είναι ευρέως δεκτική για τη ζωή.
Η ιστορία της εξέλιξης, της οικολογίας και του κλίματος δείχνουν ωστόσο ότι τα ακριβή χαρακτηριστικά αυτής της ισορροπίας έχουν κατά διαστήματα υποστεί γοργές μεταβολές, που πιστεύεται ότι έχουν οδηγήσει είδη σε εξαφάνιση και καταστρέψει πολιτισμούς (δείτε αλλαγή του κλίματος).

Οι βιολόγοι και οι επιστήμονες της Γης συνήθως αντιλαμβάνονται τους παράγοντες που σταθεροποιούν τα χαρακτηριστικά μιας περιόδου ως μια μη κατευθυνόμενη αναδυόμενη ιδιότητα ή εντελέχεια του συστήματος· καθώς κάθε ξεχωριστό είδος επιδιώκει τα ατομικά του συμφέροντα, για παράδειγμα, η συνδυασμένη δράση τους τείνει να έχει αντισταθμιστικές επιπτώσεις στην περιβαλλοντική αλλαγή.

Οι αντίπαλοι αυτής της άποψης μερικές φορές εφιστούν την προσοχή σε παραδείγματα ενεργειών της ζωής που έχουν καταλήξει σε δραματικές αλλαγές μάλλον, παρά σε σταθερή ισορροπία, όπως η μετατροπή της γήινης ατμόσφαιρας από ένα αναγωγικό περιβάλλον σε ένα άλλο πλούσιο σε οξυγόνο (οξειδωτικό).

Ωστόσο, οι υποστηρικτές της άποψης θα υπογράμμιζαν ότι αυτές οι αλλαγές της ατμοσφαιρικής σύστασης δημιούργησαν ένα περιβάλλον ακόμη πιο κατάλληλο για τη ζωή.

Μερικοί προχωρούν ένα βήμα παραπέρα και υποθέτουν ότι όλες οι μορφές ζωής είναι μέρος ενός και μοναδικού ζωντανού πλανητικού όντος που καλείται Γαία.

Κατά την άποψη αυτή, η ατμόσφαιρα, οι ωκεανοί και ο ηπειρωτικός φλοιός θεωρούνται αποτελέσματα παρεμβάσεων που επιτελούνται από μέρους της Γαίας μέσω της συνεξελισσόμενης ποικιλότητας των ζωντανών οργανισμών.
Μολονότι είναι υποστηρίξιμο ότι η Γηως μονάδα δεν ανταποκρίνεται στα γενικά αποδεκτά βιολογικά κριτήρια για το τι συνιστά ζωή (η Γαία δεν έχει ακόμη αναπαραχθεί, για παράδειγμα), πολλοί επιστήμονες δεν θα είχαν πρόβλημα να χαρακτηρίσουν τη Γη σαν ένα και μοναδικό "σύστημα".
Άλλοι υπογραμμίζουν ότι κι ένα μουλάρι επίσης δεν αναπαράγεται, κι ωστόσο είναι ζωντανό.

Η πιο ακραία μορφή της θεωρίας της Γαίας είναι ότι ολόκληρη η Γη είναι ένας μοναδικός ενοποιημένος οργανισμός·
κατά την άποψη αυτή, η βιόσφαιρα της Γης συνειδητά διαχειρίζεται το κλίμα με σκοπό να κάνει τις συνθήκες περισσότερο δεκτικές για τη ζωή.
Οι επιστήμονες αντιτείνουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως ένδειξη που να στηρίζει αυτή την τελευταία άποψη, και ότι αυτή έχει προκύψει επειδή πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν την έννοια της ομοιόστασης.

Πολλοί μη-επιστήμονες ενστικτωδώς βλέπουν την ομοιόσταση ως μια δραστηριότητα που προϋποθέτει συνειδητό έλεγχο, μολονότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Πολύ περισσότερο υποθετικές εκδοχές της θεωρίας της Γαίας, συμπεριλαμβανομένων και όλων εκείνων που υποστηρίζουν ότι η Γη είναι στην πραγματικότητα ενσυνείδητη ή τμήμα κάποιας συμπαντικής εξέλιξης, θεωρείται επί του παρόντος ότι βρίσκονται έξω από τα όρια της επιστήμης.
Αυτές οι απόψεις συζητούνται στο άρθρο φιλοσοφία της Γαίας.

Θεωρίες της Γαίας

Πρώιμοι σύγχρονοι παραλληλισμοί

Στο Lives of a Cell ("Οι ζωές ενός κυττάρου"), ο Λιούις Τόμας (Lewis Thomas) κάνει μια παρατήρηση πολύ παρόμοια με την υπόθεση της Γαίας

του Λάβλοκ:

"Προσπάθησα να σκεφτώ τη γη σαν ένα είδος οργανισμού, αλλά δε γινόταν. Δε μπορούσα να σκεφτώ με αυτόν τον τρόπο. Είναι τόσο μεγάλη, τόσο πολύπλοκη, με τόσο πολλά λειτουργικά μέρη που στερούνται ορατών συσχετισμών.
Τις προάλλες, οδηγώντας νύχτα κατά μήκος ενός λόφου, στο δασώδες τμήμα της νότιας Νέας Αγγλίας, αναρωτήθηκα για αυτό. Αν δεν μοιάζει με οργανισμό, με τι μοιάζει, σαν τι μοιάζει περισσότερο;
Τότε, ικανοποιημένος για τη στιγμή, σκέφτηκα: μοιάζει περισσότερο σαν ένα μοναδικό κύτταρο."

Η αρχική υπόθεση Λάβλοκ

Ο Λάβλοκ καθόρισε τη Γαία ως:

"μια πολύπλοκη οντότητα η οποία περιλαμβάνει την βιόσφαιρα της Γης, την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και το έδαφος. Η συνολική δομή συνιστά ένα σύστημα ανάδρασης ή ένα κυβερνητικό σύστημα το οποίο αναζητά το βέλτιστο δυνατό φυσικό και χημικό περιβάλλον για τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη."

Η αρχική του υπόθεση ήταν ότι η βιομάζα τροποποιεί τις συνθήκες στον πλανήτη για να τις κάνει περισσότερο φιλόξενες -
η υπόθεση της Γαίας ορθά προσδιόρισε αυτή την "φιλικότητα" ως μια πλήρη ομοιόσταση.
Η αρχική υπόθεση του Λάβλοκ, που κατηγορήθηκε ότι ήταν τελεολογική από τους επικριτές του, ήταν πως η ατμόσφαιρα της Γαίας διατηρείται σε ομοιόσταση από και προς όφελος της βιόσφαιρας.

Ο Λάβλοκ πρότεινε την ιδέα πως η ζωή στη Γη παρέχει ένα κυβερνητικό, ομοιοστατικό ανατροφοδοτούμενο σύστημα το οποίο διευθύνεται αυτόματα και ασυναίσθητα από τα βιωτά, οδηγώντας σε μια ευρύτερη σταθεροποίηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και της χημικής σύνθεσης της Γης.

Με αυτή την αρχική υπόθεση, ο Λάβλοκ αξίωσε την ύπαρξη ενός παγκόσμιου συστήματος ελέγχου της επιφανειακής θερμοκρασίας, της ατμοσφαιρικής σύνθεσης και των επιπέδων αλμυρότητας των ωκεανών.
Τα επιχειρήματά του ήταν:

Η παγκόσμια επιφανειακή θερμοκρασία της Γης έχει παραμείνει σταθερή, παρά την αύξηση της ενέργειας που παρέχεται από τον Ήλιο
Η Ατμοσφαιρική σύνθεση παραμένει σταθερή, μολονότι θα έπρεπε να είναι ασταθής
Η αλμυρότητα των ωκεανών είναι σταθερή

Από τότε που ξεκίνησε η ζωή στη Γη, η ενέργεια που παρέχεται από τον Ήλιο έχει αυξηθεί κατά 25% με 30%· ωστόσο η επιφανειακή θερμοκρασία του πλανήτη έχει διατηρηθεί αξιοσημείωτα σταθερή όταν μετράται σε παγκόσμια κλίμακα.
Επιπρόσθετα, παρατήρησε, η ατμοσφαιρική σύσταση της Γης είναι σταθερή. Η γήινη ατμόσφαιρα αποτελείται σήμερα από 79% άζωτο, 20.7% οξυγόνο και 0.03% διοξείδιο του άνθρακα.

Το οξυγόνο είναι το δεύτερο πιο δραστικό στοιχείο μετά το φθόριο, και θα έπρεπε να αντιδρά χημικά με τα αέρια και τα ορυκτά της ατμόσφαιρας και του φλοιού της Γης.
Ίχνη μεθανίου (με ρυθμούς παραγωγής της τάξης των 100,000 τόννων ανά έτος) δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, καθώς το μεθάνιοείναι εύφλεκτο σε μια ατμόσφαιρα οξυγόνου.
Αυτό το μείγμα συστατικών που αποτελούν την ατμόσφαιρα θα έπρεπε να είναι ασταθές, και η σταθερότητά του θα μπορούσε να έχει διατηρηθεί μόνο με την αφαίρεση ή παραγωγή ποσοτήτων από τους ζωντανούς οργανισμούς.
Με διαφορετική διατύπωση, η ατμόσφαιρα πρέπει να είναι ένα ανοικτό σύστημα μακριά από την ισορροπία, καθώς τα συστατικά της δεν μπορούν να ισορροπήσουν από μόνα τους, διατηρώντας την τρέχουσα σύνθεση.

Η αλμυρότητα των ωκεανών έχει παραμείνει σταθερή στο 3.4% περίπου για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Η σταθερότητα της αλμυρότητας είναι σημαντική καθώς τα περισσότερα κύτταρα χρειάζονται ένα μάλλον σταθερό επίπεδο αλμυρότητας και δεν αντέχουν πολύ τιμές πάνω από το 5%.
Η αλμυρότητα ελέγχεται εν μέρει μέσω των διαδικασιών εξάτμισης, που λαμβάνουν χώρα κυρίως σε λιμνοθάλασσες.
Η μόνη σημαντική φυσική πηγή ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα (CO2) είναι η ηφαιστειακή δραστηριότητα, ενώ η μόνη σημαντική πηγή απορρόφησής του είναι μέσω της αποσάθρωσης μερικών πετρωμάτων.
Κατά την αποσάθρωση, μια αντίδραση προκαλεί το σχηματισμό ανθρακικού ασβεστίου. Αυτή η χημική αντίδραση ενισχύεται από τα βακτήρια και τις ρίζες φυτών στο έδαφος, όπου βελτιώνουν την κυκλοφορία των αερίων.
Το ανθρακικό ασβέστιο μπορεί να μεταφερθεί με τα νερά στη θάλασσα όπου χρησιμοποιείται από τους ζωντανούς οργανισμούς που διαθέτουν όστρακα και κελύφη. Μετά το θάνατό τους, τα κελύφη τους βυθίζονται στον πυθμένα των ωκεανών όπου δημιουργούν ασβεστολιθικές εναποθέσεις.
Εν συντομία, οι βράχοι αποσαθρώνονται, το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα υφίσταται επεξεργασία από τους ζωντανούς οργανισμούς και επιστρέφει στα πετρώματα μέσω της διαδικασίας ιζηματογένεσης.
Μέρος των οργανισμών με ανθρακούχα κελύφη είναι οι κοκκολιθοφόροι (μονοκύτταρα φύκη), που συμβάλλουν επίσης στο σχηματισμό των νεφών. Όταν πεθαίνουν, απελευθερώνουν ένα θειώδες αέριο
(DMS), (CH3)2S, τα μόρια του οποίου δρουν ως κέντρα συμπύκνωσης των υδρατμών κατά το σχηματισμό νεφών.


Ο Λάβλοκ το βλέπει αυτό ως μια από τις περίπλοκες διεργασίες που διατηρούν τις συνθήκες κατάλληλες για τη ζωή. Τα ηφαίστεια διοχετεύουν το CO2 στην ατμόσφαιρα, το CO2 συμμετέχει στη διάβρωση του ασβεστόλιθου, που και η ίδια επιταχύνεται από τη θερμοκρασία και τη ζωή που υπάρχει στο έδαφος, το διαλυμένο CO2 χρησιμοποιείται κατόπιν από τα φύκη και απελευθερώνεται στον πυθμένα των ωκεανών. Μια περίσσεια CO2 μπορεί να αντισταθμιστεί από μια αύξηση στους πληθυσμούς των κοκκολιθοφοριδών, ανεβάζοντας την ποσότητα του CO2 που δεσμεύεται στον πυθμένα των ωκεανών.
Οι κοκκολιθοφορίδες αυξάνουν την νεφοκάλυψη, συνεπώς ελέγχουν την επιφανειακή θερμοκρασία, βοηθούν στην ψύξη ολόκληρου του πλανήτη και ευνοούν τις καθιζήσεις που είναι απαραίτητες για τα φυτά της ξηράς.

Για τον Λάβλοκ, οι κοκκολιθοφορίδες είναι ένα στάδιο σε έναν ρυθμιστικό βρόχο ανάδρασης. Τώρα τελευταία η συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 έχει αυξηθεί και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι και οι εμφανίσεις των ωκεάνειων εξάρσεων σε πλαγκτόν αυξάνουν επίσης.

Κριτική ανάλυση

Θεμελίωση

Αυτή η θεωρία βασίστηκε στην απλή ιδέα ότι η βιομάζα αυτοδιαχειρίζεται τις συνθήκες στον πλανήτη για να κάνει το φυσικό περιβάλλον (ειδικά όσον αφορά την θερμοκρασία και τη χημεία της ατμόσφαιρας) στον πλανήτη περισσότερο φιλόξενο για τα είδη που απαρτίζουν τη γήινη "ζωή".

Η Υπόθεση της Γαίας ορίζει επακριβώς αυτή τη "φιλικότητα" σαν μια πλήρη ομοιόσταση. Ένα απλό μοντέλο που συχνά χρησιμοποιείται για να σκιαγραφήσει την αρχική Υπόθεση της Γαίας είναι η λεγόμενη προσομοίωση του Κόσμου-Μαργαρίτα (Daisyworld).

Το κατά πόσον ένα τέτοιο σύστημα λειτουργεί όντως στη Γη είναι ακόμη ανοικτό προς συζήτηση. Μερικοί σχετικά απλοί ομοιοστατικοί μηχανισμοί είναι γενικά αποδεκτοί. Για παράδειγμα, όταν τα επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα ανεβαίνουν, τα φυτά μπορούν να αναπτυχθούν περισσότερο και επομένως δεσμεύουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, αλλά σε ποιο βαθμό αυτοί οι μηχανισμοί σταθεροποιούν και τροποποιούν το συνολικό κλίμα της Γης δεν είναι ακόμα γνωστό.

Επικρίσεις

Η αρχική "Υπόθεση της Γαίας" επικρίθηκε σφοδρά από πολλούς επιστήμονες ότι είναι τελεολογική, μια δοξασία ότι όλα τα πράγματα έχουν έναν προκαθορισμένο σκοπό.

Δέχτηκε στις πρώτες μέρες της έντονη κριτική, ειδικά από τον Ρίτσαρντ Ντώκινς (Richard Dawkins) και τον Φορντ Ντούλιτλ (Ford Doolittle).
Αυτοί οι τελευταίοι επιχειρηματολογούν ότι οι οργανισμοί δεν θα μπορούσαν να ενεργούν ενορχηστρωμένα καθώς αυτό θα απαιτούσε πρόνοια και προγραμματισμό εκ μέρους τους. Απέρριψαν τη δυνατότητα οι βρόχοι ανάδρασης να μπορούν να σταθεροποιούν το σύστημα.
Το 1982, ο Ντώκινς ισχυρίστηκε ότι "δεν υπήρχε κανένας τρόπος ώστε η εξέλιξη δια της φυσικής επιλογής να οδηγήσει σε αλτρουισμό σε Παγκόσμια κλίμακα".
Το βρίσκουν αδύνατο να εξηγήσουν πώς θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί οι βρόχοι ανάδρασης που ο Λάβλοκ λέει ότι σταθεροποιούν το σύστημα της Γαίας.
Προβάλλουν το επιχείρημα ότι, καθώς η Γαία δεν μπορεί η ίδια να αναπαραχθεί, δεν μπορεί να είναι ζωντανή με καμιά ουσιαστική έννοια. Ισχυρίζονται επίσης ότι η θεωρία δεν είναι επιστημονική επειδή είναι αδύνατον να υποβληθεί σε έλεγχο μέσω ελεγχόμενων πειραμάτων.
Ο Λάβλοκ πρότεινε το μοντέλο του Κόσμου-Μαργαρίτα ως μαθηματική απόδειξη για να αντικρούσει τις περισσότερες από αυτές τις επικρίσεις.
Η αρχική υπόθεση ήταν μάλλον ανακριβής και ο Λάβλοκ αργότερα διέψευσε την κατηγορία της τελεολογίας δηλώνοντας
"Πουθενά στα γραφόμενά μας δεν εκφράζουμε την ιδέα ότι η αυτορύθμιση του πλανήτη είναι σκόπιμη, ή εμπλέκει πρόνοια ή σχεδιασμό εκ μέρους των βιωτών".

(Lovelock, J. E. 1990)

Προσομοίωση του Κόσμου-Μαργαρίτα (DaisyWorld)

Ο Λάβλοκ απάντησε στους επικριτές του με το μαθηματικό μοντέλο του κόσμου-μαργαρίτα (Daisyworld) (1983), πρώτον για να αποδείξει την ύπαρξη μηχανισμών ανάδρασης,
δεύτερον για να δείξει ότι είναι δυνατόν η αυτορύθμιση της παγκόσμιας βιομάζας να προκύψει χωρίς να εμπλέκεται σ' αυτό η ενσυνείδητη σκοπιμότητα.

Το συνέδριο της Γαίας

Το 1988, ο κλιματολόγος Stephen Schneider οργάνωσε ένα συνέδριο στην Αμερικανική Ένωση Γεωφυσικής αποκλειστικά για τη θεωρία της Γαίας.
Οι κατηγορίες περί τελεολογισμού εγκαταλείφθηκαν μετά τη συνάντηση αυτή.
Ο Λάβλοκ παρουσίασε μια νέα εκδοχή της "Υπόθεσης της Γαίας", στην οποία εγκατέλειπε κάθε προσπάθεια να δείξει ότι η Γαία σκόπιμα ή συνειδητά διατηρούσε την περίπλοκη ισορροπία στο περιβάλλον της που χρειαζόταν η ζωή για να επιβιώσει.
Αυτή η νέα υπόθεση ήταν περισσότερο αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα. Υποστήριξε τη νέα του υπόθεση εισάγοντας τη μεταφορά του κόσμου-μαργαρίτα.

Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε υπολογιστή των παραμέτρων του Κόσμου-Μαργαρίτα (απουσία ατμόσφαιρας, λαμβάνοντας υπόψιν τον διαφορετικό βαθμό λευκαύγειας για κάθε τύπο μαργαρίτας) και μια μαθηματική προσέγγιση, ο Λάβλοκ απέδειξε ότι η ελεγχόμενη ευστάθεια του κλίματος από τη ζωή δεν ήταν τελεολογική.
Η νέα "Υπόθεση της Γαίας" δήλωνε πως η Γαία είναι ομοιοστατική, δηλ. ότι τα βιωτά επηρεάζουν τον άβιο κόσμο κατά έναν τρόπο που εμπλέκει ομοιοστατική ανάδραση.
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου της Γαίας, ο Τζέιμς Κίρχνερ (James Kirchner), φυσικός και φιλόσοφος, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της συνάντησης για να εξηγήσει πως δεν υπάρχει μόνο μία "Υπόθεση της Γαίας", αλλά πολλές, που κυμαίνονται από την "ασθενή" έως την "ισχυρή" Υπόθεση της Γαίας.
Περιέγραψε πέντε από αυτές: Επιδραστική Γαία, Συνεξελικτική Γαία, Ομοιοστατική Γαία, Τελεολογική Γαία, Βελτιστοποιητική Γαία.

Ισχυρές θεωρίες της Γαίας

Μπορούν να οριστούν αρκετοί τύποι ισχυρών θεωριών της Γαίας.
Μια ακόμη ισχυρότερη θέση πρεσβεύει ότι τα βιωτά χειρίζονται επιδέξια το φυσικό τους περιβάλλον για να δημιουργήσουν τις βέλτιστες συνθήκες.
Αναφέρεται μερικές φορές με την ονομασία βελτιστοποιητική Γαία.

"η ατμόσφαιρα της Γης είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ανωμαλία· μοιάζει να είναι μια επινόηση ειδικά σχεδιασμένη για έναν αριθμό σκοπών". (Λάβλοκ και Μάργκουλις 1974).

Η Βελτιστοποιητική Γαία βεβαιώνει ότι τα βιωτά χειρίζονται περίτεχνα το φυσικό τους περιβάλλον με σκοπό τη δημιουργία βιολογικά ευνοϊκών, ή ακόμη και βέλτιστων, συνθηκών για τα ίδια.

"...είναι απίθανο η σύμπτωση από μόνη της να μπορεί να εξηγήσει το γεγονός ότι η θερμοκρασία, το pH και η παρουσία μιγμάτων από θρεπτικά συστατικά έχουν υπάρξει, για αχανείς χρονικές περιόδους, ακριβώς στις ευνοϊκές τιμές και ποσότητες για την επιφανειακή ζωή.
Μάλλον, ... ξοδεύεται ενέργεια από τα βιωτά για να διατηρήσουν ενεργά αυτές τις βέλτιστες συνθήκες". (Λάβλοκ και Μάργκουλις 1974)

Μια ακόμη ισχυρή θεωρία είναι η αποκαλούμενη Ωμέγα Γαία.
Ο Τεγιάρ ντε Σαρντέν (Teilhard de Chardin) ισχυρίστηκε ότι η Γη εξελίσσεται
περνώντας από στάδια κοσμογένεσης, επηρεάζοντας την γεώσφαιρα, τη βιογένεση της βιόσφαιρας, και την νοογένεση της νοόσφαιρας, με αποκορύφωμα το Σημείο Ωμέγα.

Μια εκδοχή της "Θεωρίας της Γαίας" αναπτύχθηκε από την Λιν Μάργκουλις (Lynn Margulis), μικροβιολόγο που κέρδισε το βραβείο MacArthur για τη Θεωρία της Ενδοσυμβίωσης το 1979.
Το μοντέλο της είναι από ορισμένες απόψεις πιο περιορισμένο σε εμβέλεια από εκείνο που πρότεινε ο Λάβλοκ.
Συγκεκριμένα, ότι μόνο ομοιορητικές και όχι ομοιοστατικές ισορροπίες εμπλέκονται, και ότι δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη τάση των βιοσφαιρών να διατηρήσουν τους τρέχοντες πληθυσμούς τους, και σίγουρα όχι να τους κάνουν τη διαβίωση πιο άνετη.
Ακολούθως, η Γη δεν είναι ένας ζωντανός οργανισμός που μπορεί να ζήσει ή να πεθάνει μονομιάς, αλλά μάλλον ένα είδος κοινότητας εμπιστοσύνης που μπορεί να υπάρξει σε πολλά διακριτά επίπεδα ενοποίησης.
Αλλά αυτό αληθεύει για όλους τους πολυκύτταρους οργανισμούς, δεν πεθαίνουν όλα τα κύτταρα του σώματος διαμιάς.

Συγγραφέας από κοινού με τον Λάβλοκ της αρχικής υπόθεσης της Γαίας, «η Λιν Μάργκουλις μας λέει ότι η Γη δεν είναι ομοιοστατική αλλά ομοιορητική: δηλαδή, η σύνθεση της γήινης ατμόσφαιρας, υδρόσφαιρας και λιθόσφαιρας κυμαίνονται γύρω από "σταθερά σημεία ισορροπίας" όπως συμβαίνει στην ομοιόσταση, αλλά αυτά τα σταθερά σημεία μεταβάλλονται με το χρόνο... η Γαία είναι απλώς συμβίωση όπως γίνεται αντιληπτή από το διάστημα»
από την Greenpeace προφανώς αναφερόμενο στο έργο της Λιν Μάργκουλις,
Ο Συμβιωτικός Πλανήτης: Μια νέα Άποψη για την Εξέλιξη.

Ένα σύστημα σε ομοιόσταση τείνει να μετακινηθεί προς σταθερές τιμές των παραμέτρων του, ενώ ένα σύστημα σε ομοιόρηση θα εκδηλώνει πάντοτε παρόμοια δυναμική συμπεριφορά, χωρίς απαραιτήτως να συγκλίνει σε μια σταθερή κατάσταση.
Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι τα φυτά επιλέγονται για τις μικροκλιματικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τοπικά πάνω στον εαυτό τους, και καλές ενδείξεις ότι αυτά τα σχήματα επιλογής υπάρχουν επίσης σε κάπως ευρύτερη κλίμακα, με συμβιωτικές σχέσεις να αναπτύσσονται για μεγαλύτερης κλίμακας κλιματικές τροποποιήσεις.

Άλλες αναγωγιστικές θεωρίες προτείνουν ότι η Γαία είναι συν-εξελικτική.
Η συνεξέλιξη σ' αυτό το εννοιολογικό πλαίσιο έχει οριστεί ως εξής: "τα βιωτά επηρεάζουν το άβιο περιβάλλον τους, και αυτό το περιβάλλον με τη σειρά του επηρεάζει τα βιωτά μέσω Δαρβινικών διαδικασιών."
ΟΛάβλοκ έδωσε αποδείξεις για αυτό στο δεύτερο βιβλίο του Οι Εποχές της Γαίας, καταδεικνύοντας την εξέλιξη από τον κόσμο των πρώιμων θερμο-οξεόφιλων και μεθανογόνων βακτηρίων προς τη σημερινή εμπλουτισμένη με οξυγόνο ατμόσφαιρα που επιτρέπει περισσότερο ανεπτυγμένη ζωή.

Η ασθενέστερη μορφή της θεωρίας έχει ονομαστεί επιδραστική Γαία.
Πρεσβεύει απλώς ότι τα βιωτά επηρεάζουν ορισμένες απόψεις του άβιου κόσμου, π.χ. τη θερμοκρασία και την ατμόσφαιρα.

Όλες αυτές οι θεωρίες είναι περισσότερο αποδεκτές από τη σκοπιά της ορθόδοξης επιστήμης, καθώς δεν αξιώνουν ομοιόσταση. Δηλώνουν ότι η εξέλιξη της ζωής και του περιβάλλοντός της μπορεί να επηρεάζουν το ένα το άλλο.
Ένα παράδειγμα είναι ο τρόπος που έδρασαν τα φωτοσυνθετικά βακτήρια κατά τη διάρκεια της Προκάμβριας περιόδου και τροποποίησαν τελείως την ατμόσφαιρα της Γης για να την μετατρέψουν σε αερόβια, και ως τέτοια κατάλληλη για την περαιτέρω εξέλιξη της ζωής (συγκεκριμένα της ευκαρυωτικής ζωής).
Ωστόσο, αυτές οι θεωρίες δεν αξιώνουν ότι η αλλαγή της ατμόσφαιρας έγινε συντονισμένα και δια μέσου της ομοιόστασης.

Εννοιολογική διαμάχη

Το επιχείρημα είναι ότι αυτοί οι συμβιωτικοί οργανισμοί, όντας αδύνατο να επιβιώσουν ξεκομμένοι ο ένας από τον άλλο και τις κλιματολογικές και τοπικές συνθήκες, συγκροτούν εκ των πραγμάτων έναν οργανισμό, υπό μια ευρύτερη έννοια του όρου οργανισμός από την συμβατικά χρησιμοποιούμενη.
Το αν αυτή είναι μια έγκυρη χρήση του όρου αποτελεί ζήτημα έντονων προστριβών, αλλά εντέλει φαίνεται να πρόκειται για μια σημασιολογική έριδα.
Υπό αυτή την έννοια της λέξης οργανισμός, υποστηρίζεται σύμφωνα με τη θεωρία ότι το σύνολο της βιομάζας της Γης "είναι ένας και μόνος οργανισμός".

Δυστυχώς, πολλοί υποστηρικτές των διαφόρων θεωριών της Γαίας δεν ξεκαθαρίζουν επακριβώς πού τοποθετούνται σε αυτό το φάσμα· αυτό δυσχεραίνει τη συζήτηση και την κριτική. Πιο πρόσφατα κατόπιν άλλων συνεδρίων, το όλο φάσμα της ίδιας της "ασθενούς" και "ισχυρής" υπόθεσης της Γαίας έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση.

Μεγάλο μέρος της προσπάθειας όσων αναλύουν τη θεωρία αναλώνεται επί του παρόντος σε μια απόπειρα να διευκρινιστεί τι ακριβώς είναι αυτές οι διάφορες υποθέσεις, και κατά πόσον είναι προτάσεις για τον "έλεγχο" ή τη "διαχείριση" πειραματικών εξαγομένων.
Οι ερμηνείες της Γαίας τόσο του Λάβλοκ όσο και της Μάργκουλις θεωρούνται έγκυρες επιστημονικές θεωρίες, και αποτελούν πια μέρος της καθιερωμένης βιολογίας.

Μέχρι σήμερα η Θεωρία της Γαίας έχει ανταπεξέλθει επιτυχώς σε όλους τους προτεινόμενους και διεξαχθέντες πειραματικούς ελέγχους. Σαν αποτέλεσμα, ο Λάβλοκ έχει δηλώσει ότι η ιδέα έχει πλέον εξελιχθεί από την Υπόθεση της Γαίας στη Θεωρία της Γαίας, και τώρα πλέον στην Επιστήμη της Γαίας.

Η υπόθεση της Γαίας στην οικολογία

Μετά τις αρχικές κριτικές, η υπόθεση της Γαίας είναι πλέον σεβαστή σαν ένα βασικό κομμάτι της οικολογικής επιστήμης, προτείνοντας ουσιαστικά να θεωρούμε τον πλανήτη ως το περικλείον αντικείμενο όλης της οικολογικής μελέτης.
Οι περισσότεροι οικολόγοι συμφωνούν να αφομοιώσουν τη βιόσφαιρα σε ένα υπερ-οικοσύστημα και θεωρούν αυτή την υπόθεση, μολονότι απλουστευτική, συνεπή με την σύγχρονη οπτική της παγκόσμιας
οικολογίας, καθώς επανεισάγει την έννοια της βιόσφαιρας και της βιοποικιλότητας.
Η υπόθεση της Γαίας έχει ονομαστεί και γεωφυσιολογία ή Επιστήμη του συστήματος της Γης, που λαμβάνει υπόψη της τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των βιωτών, των ωκεανών και της ατμόσφαιρας.

Η θεωρία της Γαίας στη Λογοτεχνία

Ο κύκλος μυθιστορημάτων του Ισαάκ Ασίμοβ (Isaac Asimov) "Γαλαξιακή Αυτοκρατορία" (ελλ. εκδ. Κάκτος, Αθήνα) στηρίζεται, ιδιαίτερα στον 4ο και 5ο τόμο της, σε μεγάλο βαθμό στη Θεωρία της Γαίας.

Οικολογική θεολογία
(του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή, 20/1/2007 και 21/1/2007)

Ο Τζέιμς Λάβλοκ, γιατρός στην εκπαίδευση, είναι εξέχουσα μορφή του οικολογικού κινήματος. Έχρισε εαυτόν «πλανητικό ιατρό» και διατύπωσε μαζί με την Λιν Μάργκουλις τη θεωρία της «Γαίας». Σύμφωνα μ’ αυτή ο πλανήτης λειτουργεί ως ένας τεράστιος ζωντανός οργανισμός, ο οποίος αντιδρά σε όσα συμβαίνουν στην επιφάνειά του και αυτορρυθμίζεται έχοντας ως σκοπό τη διατήρηση της ζωής: Γαία είναι «μια πολύπλοκη οντότητα, η οποία περιλαμβάνει την βιόσφαιρα της Γης, την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και το έδαφος. Η συνολική δομή συνιστά ένα σύστημα ανάδρασης ή ένα κυβερνητικό σύστημα το οποίο αναζητά το βέλτιστο δυνατό φυσικό και χημικό περιβάλλον για τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη». Η αρχική τους θεωρία θα μπορούσε να ονομαστεί «ευφυής σχεδιασμός σε πλανητική κλίμακα» αφού προέβλεπε ότι «η ατμόσφαιρα της Γης είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ανωμαλία. Μοιάζει να είναι μια επινόηση ειδικά σχεδιασμένη για έναν αριθμό σκοπών», ή ότι «είναι απίθανο η σύμπτωση από μόνη της να μπορεί να εξηγήσει το γεγονός ότι η θερμοκρασία, το pH και η παρουσία μιγμάτων από θρεπτικά συστατικά έχουν υπάρξει, για αχανείς χρονικές περιόδους, ακριβώς στις ευνοϊκές τιμές και ποσότητες για την επιφανειακή ζωή. Μάλλον, ... ξοδεύεται ενέργεια από τα έμβια όντα για να διατηρήσουν ενεργά αυτές τις βέλτιστες συνθήκες». (Τζέιμς Λάβλοκ και Λιν Μάργκουλις: «Η υπόθεση Γαία»)

Βέβαια μετά την σφοδρή κριτική που δέχθηκαν από εξέχοντες επιστήμονες, όπως ο Ρίτσαρντ Ντόκινς (ο οποίος τη χαρακτήρισε «δοξασία», επειδή ακριβώς δεν μπορεί μα υπάρξουν πειράματα που να πιστοποιούν το αληθές ή το ψευδές του πράγματος), η θεωρία της Γαίας τροποποιήθηκε για να αποβάλει τα τελεολογικά χαρακτηριστικά της: «Πουθενά στα γραφόμενά μας δεν εκφράζουμε την ιδέα ότι η αυτορρύθμιση του πλανήτη είναι σκόπιμη, ή εμπλέκει πρόνοια ή σχεδιασμό εκ μέρους των βιωτών» έγραψε ο Λάβλοκ το 1990.

Παρ’ όλο που η τελεολογία εγκαταλείφθηκε το θρησκευτικό άρωμα δεν λείπει από τα κείμενα του Λάβλοκ. Στο τελευταίο (αναδημοσιεύτηκε στο «Βήμα» 5.1.2007) ο επιφανής οικολόγος φυσικά γράφει ότι «το ανθρώπινο είδος είναι ένα είδος αρρώστιας του πλανήτη». Όπως οι καλόγεροι του Μεσαίωνα θεωρούσαν ότι υπάρχει μια υπέρτατη τάξη, την οποία κατέστρεφαν οι αμαρτίες των ανθρώπων έτσι και η σύγχρονη οικολογική θεολογία θεωρεί ότι στην Γαία υπάρχει ένα παράσιτο, το οποίο είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Όπως στη Θεολογία υπάρχει η κόλαση που θα πληρώσουμε τα κρίματά μας, έτσι υπάρχει και το φαινόμενο του θερμοκηπίου που θα κάνει τη γη κόλαση. Δεν μας ζητούν βέβαια, όπως στο μεσαίωνα, να αυτομαστιγωθούμε για να εξορκίσουμε το εγγενές προπατορικό αμάρτημα, αλλά να ζήσουμε σε οικολογική αρετή, την οποία καθείς ορίζει όπως νομίζει. Κάποιοι Γάλλοι προτείνουν μέχρι και την απλυσιά («Τα άπλυτα μπλουτζίν κάνουν καλό στον πλανήτη. Πώς ένα παντελόνι μπορεί να μετατραπεί σε οικολογική φρίκη», «Τα Νέα» 17.6.2006) και κάποιοι Βρετανοί συναγωνιστές τους τα έβαλαν με τις επίπεδες οθόνες επειδή καταναλώνουν πολύ ρεύμα! («Τα Νέα» 3.11.2006).

Είναι πολλοί εκείνοι που απολυμαίνουν το παρελθόν από τις κακουχίες για να το νοσταλγήσουν. Μπορεί να είναι ιεράρχες, όπως ο κ. Χριστόδουλος - ο οποίος θέλει να γυρίσουμε «πίσω ολοταχώς» διότι «σε δέκα χρόνια θα έχουν ευτελιστεί τα πάντα. Δεν θα υπάρχει τίποτα όρθιο σ’ αυτόν τον κόσμο και σ’ αυτόν τον τόπο» - μπορεί να είναι και οικολόγοι, όπως ο θεωρητικός της «Γαίας» Τζέιμς Λάβλοκ, ο οποίος μας δίνει δέκα χρόνια να σώσουμε τη γη: «Μέσα σε μία - δύο δεκαετίες, η Γη θα γίνει τόσο θερμή όσο δεν ήταν ποτέ τα τελευταία 5 εκατ. χρόνια, την εποχή που στον Ατλαντικό κολυμπούσαν κροκόδειλοι... Γύρω στο έτος 2025, ο Βόρειος Πόλος θα έχει γίνει τόσο θερμός, που θα μπορεί να πηγαίνει κανείς εκεί με ιστιοφόρο, και το τροπικό δάσος του Αμαζονίου θα έχει γίνει έρημος». Η νοσταλγία του εγγεγραμμένη: «δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στον οδυνηρά όμορφο κόσμο του 1800, όταν η ανθρωπότητα αποτελείτο από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους».

Η αλήθεια είναι πως το 1800 ήταν συνάμα όμορφο και οδυνηρό. Όμορφο για λίγους φεουδάρχες, πασάδες, βιομήχανους και προύχοντες και οδυνηρό για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που είχαν στη δούλεψή τους. Η διάχυση της ευημερίας ήταν εκείνη που έφερε οικολογικά προβλήματα. Ήταν διαφορετική η Αθήνα όταν δέκα μεγαλοφαμίλιες είχαν αυτοκίνητο και διαφορετική σήμερα που το 67% των οικογενειών έχει το δικό του μέσο μεταφοράς. Ήταν άλλος ο κόσμος όταν μόνο λίγες δυτικές χώρες χρησιμοποιούσαν βιομηχανικά προϊόντα και γίνεται διαφορετικός τώρα που ένα δισεκατομμύριο Κινέζοι επιχειρούν να υλοποιήσουν το δικό τους καταναλωτικό όνειρο. Μπορεί για πολλούς χορτάτους της Δύσης αυτό το όνειρο να μοιάζει ποταπό, αλλά για έναν Ινδό που μεγαλώνει την οικογένειά του με χίλιες δυο στερήσεις, η απόκτηση ψυγείου ή τηλεόρασης είναι σήμερα το άπαν. Έχουμε κάποιο ηθικό δικαίωμα να του απαγορεύσουμε, έστω για πραγματικούς οικολογικούς λόγους, την ανάπτυξη που επιτύχαμε εμείς; Αλλά και μέσα στις ίδιες τις δυτικές κοινωνίες πρέπει να παγώσουμε την οικονομική εξέλιξη, επειδή φοβόμαστε τη νέμεση της Γαίας;

Τα οικολογικά προβλήματα είναι υπαρκτά. Ακόμη κι αν δεν συμβεί ο Αρμαγεδδών που πολλοί από τους Νοστράδαμους της Δύσης προβλέπουν, σε τοπικό επίπεδο καταστρέφονται ολόκληρες περιοχές (η Αττική είναι ένα καλό παράδειγμα). Αυτό που παρατηρείται όμως είναι ότι η αντιοικολογική οικονομική δραστηριότητα δεν είναι συνακόλουθη της ανάπτυξης. Υπάρχει στο στάδιο της πρωταρχικής συσσώρευσης (για παράδειγμα η Ινδία καταναλώνει 3 φορές περισσότερη ενέργεια και εκπέμπει 4 φορές περισσότερο διοξείδιο για κάθε δολάριο του ΑΕΠ της σε σχέση με τις ΗΠΑ). Από τη στιγμή που οι πληθυσμοί ικανοποιούν τις πρώτες ζωτικές ανάγκες, μετά στοχεύουν στην πραγματική ευημερία, κομμάτι της οποίας είναι το ανθρώπινο περιβάλλον. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους «Δείκτες Διατήρησης του Περιβάλλοντος» (Environmental Sustainability Index) οι ανεπτυγμένες χώρες του ΟΟΣΑ εμφανίζουν τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ οι ανελεύθερες χώρες (Β. Κορέα, Ταϊβάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν) βρίσκονται στον πάτο.

Τα οικολογικά προβλήματα δεν λύνονται με το πάγωμα της ζωής. Αντιθέτως: η ανάπτυξη δημιουργεί το οικονομικό πλεόνασμα που απαιτείται και για την ορθή διαχείριση του περιβάλλοντος.

Πηγή: http://sfrang.blogspot.com/2007/01/blog-post_21.html

(εγώ Λαβλόκ...λαβ λοκ)

..ήταν για μέσα στο πραγματικά μου, τόσο υπέροχα όμορφα όλα αυτά, που τελικά σκέφτομαι ότι δεν χρειάζεται να το αφήσω, γιατί θέλω να παραμείνω μαζι του και κομμάτι του, και μέσα από τα μάτια του να "βλέπω" για όσο του πρέπει και όπως του πρέπει , έστω και σαν παράσιτο, γιατί ανήκω στα παρασιτα (.)

Υ.Γ μία άλλη μέρα θα "μιλήσουμε" για την ανόργανη ύλη ( )

Υ.Γ² Αιθηρόη, σε αγαπώ

Μέρα Καλή Μέρα που είναι




Translation: (Taken from a fan that translated the lyrics. This is only a part of the original song which has 40 verses)



http://www.lololyrics.com/lyrics/11235.html#ixzz1slCBJx8b

Ο μύθος λέει πως ο Ηρακλής διατάχθηκε να συλλάβει τα ανθρωποφάγα άλογα του βασιλιά Διομήδη, ο οποίος ήταν σκληρός άνθρωπος, γιός του Άρη και βασιλιάς της Θράκης. Ήταν ανθρωποφάγα και διέθεταν χάλκινους σιαγόνες. Ήταν συνεχώς δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες. Ο Διομήδης τους έριχνε για τροφή κάθε άτυχο ξένο, που ναυαγούσε στην ακτή του βασιλείου του. Κάποιες πηγές διασώζουν και τα ονόματα των όντων αυτών: Πόδαγρος, Λάμπων, Ξάνθος και Δήμος.
Ο Ηρακλής, παίρνοντας μαζί του ορισμένους συντρόφους του ξεκίνησε για τη Θράκη, όπου και κατόρθωσε με ευκολία να εξουδετερώσει τους υπηρέτες του Διομήδη και να αιχμαλωτίσει τα άλογα. Στη συνέχεια ανέθεσε τη φύλαξη των ζώων στον Άβδηρο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το στρατό του βασιλιά. Οι σύντροφοι του Ηρακλή αρχικά ηττήθηκαν από τον πολυάριθμο στρατό. Ο Ηρακλής όμως κατόρθωσε να ανατρέψει το αποτέλεσμα. Σκάβοντας ένα χαντάκι μετέφερε νερό από τη θάλασσα στην πεδιάδα, αναγκάζοντας τους στρατιώτες να τραπούν σε φυγή προκειμένου να μην πνιγούν.
Στη συνέχεια έσυρε το Διομήδη στη λίμνη που σχηματίσθηκε από το νερό και τον έριξε στα ανθρωποφάγα άλογα, τα οποία και τον καταβρόχθισαν. Προηγουμένως όμως είχαν καταβροχθίσει τον Άβδηρο, ο οποίος είχε αναλάβει τη φύλαξη τους. Ο Ηρακλής για να τον τιμήσει ίδρυσε την πόλη Άβδηρα. Ο Ηρακλής παρέδωσε τα άλογα στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα ελευθέρωσε, αφού πρώτα τα αφιέρωσε στην Ήρα. Τα άλογα ανέβηκαν στον Όλυμπο και κατασπαράχθηκαν από άγρια θηρία.

Ο μύθος αυτός έχει πολλά στοιχεία που μας οδηγούν να τον κατατάξουμε στο ζώδιο του Κριού. Ο Διομήδης ήταν γιος του θεού Αρη. Παρουσιάζεται σαν ένας αιμοχαρής άνθρωπος.
Το άλογο στη συμβολική γλώσσα είναι η διανοητική δραστηριότητα.

Ο αναζητητής της γνώσης, στο ξεκίνημά του (Κριός), πρέπει να συλλάβει και να δαμάσει τις βίαιες, σκληρές, άπονες και πολεμοχαρείς σκέψεις του. Ακόμη, πρέπει να περιορίσει την απότομη και σκληρή έκφραση και ομιλία προς τους άλλους. Πολλές φορές, οι λέξεις μας αρκούν για να ματώσουν την ψυχή των συνανθρώπων μας. Αυτές τις ενστικτώδεις παρορμήσεις, πρέπει να τις αναγνωρίσουμε και να τις τιθασεύσουμε.

Ο Ηρακλής, που συλλαμβάνει τα άλογα αλλά τα δίνει στον Aβδηρο να τα πάει στον Διομήδη, είναι η επιπολαιότητα και η βιασύνη μέσα στο ζώδιο του Κριού, να θεωρήσει πως ένας άθλος ολοκληρώθηκε. Η ίδια η ψυχή (Ηρακλής) δεν αναλαμβάνει να οδηγήσει τα άλογα στον τελικό προορισμό, αλλά τα εμπιστεύεται στη προσωπικότητα (Aβδηρος), υπερεκτιμώντας την κατάσταση.

Το μάθημα έρχεται με πιο σκληρό τρόπο, καθώς η προσωπικότητα δεν είναι έτοιμη να αντισταθεί στις αδηφάγες σκέψεις κι η ψυχή προσπαθεί και πάλι για να πετύχει το στόχο της. Τελικά σκοτώνεται αυτός που αφεντεύει τις ιδιοτελείς σκέψεις και τα άπονα λόγια, από τα ίδια τα δημιουργήματά του, με τον θάνατο του Διομήδη. http://lerakis.blogspot.com/2009/12/blog-post.html

Χρόνια Καλά και με Δύναμη και με Σύνεση στους Υιους της Γαίας
Μια Μάνα αγαπάει το σπλάχνο της
όπως και αν είναι αυτό
αλλά δεν έχει μόνο ένα
ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ ΟΛΩΝ
και με όλο το σεβασμό είναι φυσικά δίκαιη με όλα, με τον καιρό του.
σε όλα

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ,ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΑΜΕ ΛΑΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ,ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ.
ΚΗΡΥΞΑΜΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΜΕ ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ,ΣΤΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΜΑΣ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ,ΤΟΥΣ ΨΕΚΑΖΟΥΜΕ,ΤΟΥΣ ΜΟΛΥΝΟΥΜΕ,ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΧΟΝΟΙΑ...ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ...ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΝΑΙ...

Che fece .... il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1901)




Το είδα εδώ

ευχαριστώ φίλε mikrouli11 για το εξαιρετικό βίντεο του Αλέξανδρου.
χαίρομαι που συμπεριλαμβάνεται εδώ.
Να είστε καλά

Η αλήθεια έχει τη μεγαλύτερη δύναμη απ΄ όλα.

Πατέρας μου ο ήλιος, μάνα μου η Γή.
Κρατάω από την μεριά της μάνας μου.
H μάνα μου.
Η μάνα μου είναι η θάλασσα. Είναι αυτή που με ενώνει και με θρέφει.
Δεν είναι σύνορο.
Εσείς πετάτε την θάλασσα απ' έξω. Για σας η θάλασσα δεν είναι τίποτα από άλλο ένα σύνορο να σας χωρίζει από τους "εχθρούς" σας, τους συνανθρώπους σας..
Για μένα η θάλασσα , είναι η ζωή μου και τα πλάσματα της είναι τα αδέρφια μου, γιατί με αγαπάνε πιο πολύ από τους συνανθρώπους μου.
Και όπως έχω εγώ δικαίωμα σάυτην την ζωή , έτσι έχουν και αυτά ισόποσο δικαίωμα σ' αυτήν.
Λυπάμαι .. Κλαίω μάνα σ'αγαπώ

εκατομμύρια χ΄ρονια υπάρχει η γη μας η μάνα μας nnan μου. Ξέρει αυτή πιο πολλά από μας και έχει τον τρόπο της να βάζει τα πράματα στην θέση τους. Μην μου κλαις νεραιδούλα μου!!! Σ αγαπάω κοριτσι!!!!!!!

Αριστούλα μου
και εγω σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ
Η ξωθιά σου

"Αισθάνομαι μια αηδία..δεν μπορώκαθόλου.."
"Μάλλον είσαι έγγυος."
"Τι λές ρε; Φάε την γλώσσα σου.. να μου λείπει! Μια χαρά είμαι."

αυτές οι πέτρες.. και το όλο κείμενο, οι φωτογραφίες..σε κανει να χαιρεσαι που μπορεις, να σε αφήνει να σκέφτεσαι: αν χρειάστηκε να γίνει ανασυγκρότηση του Κόσμου αυτού κάποτε και η θάλασσα να γίνει στεριά και η στεριά , θάλασσα και από όλο αυτό τον υπερσύγχρονο πολιτισμό, σώθηκαν μόνο(λέμε ..τώρααα.. να χάμε να λέγαμε που λέμε.. ) αυτές οι πέτρες που οι ,μάλλον;, περισσότερες, είναι σεξουαλικού περιεχομένου , και μάλλον; απεικονίζουν ομοφυλοφυλους;; ή αυτο που έλεγαν το τρίτο φύλο;;
(http://dikaiopolis.pblogs.gr/2008/10/apospasma-apo-to-symposio-toy-platwna.html) .. ε; χμ
και να συνεχίσω παρακάτω.. αυτός που ήξερε (;) ότι αυτές οι πέτρες θα βρεθούν, πρέπει να ήξερε ότι οι πλάκες μετακινούνται και ότι, μάλλον;;, αυτή η μετακίνηση είχε ξαναγίνει.
Και ξαναγίνει,
Και μετα απο δω τι λες οτι θα βρούν ;
Τα αγγεία τα οποία στέκουν ως στόχος προσβολής του ελληνικού γένους από τους υπολοίπους;
ΑΠΙΣΙΟ! απισιο.. (απαίσιο) και ποιος ξέρει τι άλλο ακομα..

όταν θα ξανάρθεις,σε παρακαλω, εσυ που ισως και να νομιζες (...) (πονουσε αυτο), ίσως να ήταν καλύτερα να μην είχαν τίποτα σε δεδομένα , ώστε να μην γίνει ξανα αντιγραφή του προηγούμενου μοντέλου. Ίσως να μπορούσαν να χουν την ευγένεια να ανακατευτουν περισσότερο και να μην γνωρίζονται ούτε οι φυσικοί Νόμοι, ούτε οι Νόμοι της Γής. Άφου δε γίνεται αλλιώς, ίσως να τανε καλύτερα αν δεν βρισκότανε ξανά τίποτα..και αρχίζανε όλα ξανα από το μηδέν και όχι από το ένα.
Σε κάνει να αναρωτιέσαι.. γιατι αισθανομαι οτι ο κοσμος αυτος ποτε δεν σταθηκε στο να νιωσει τα δεδομενα και παντα ψωνιζει απ΄τα ετοιμα; ..

Υ.Γ στο Διαστημα , στειλατε κιβωτο.. στο βάθος το κάνατε; δεν μπορει.. αν όχι σίγουρα, τότε ίσως και.

Αν στις εποχες του 1930 είχαν τέτοιες γνώσεις, στις εποχές του 2012 γιατι μετατραπηκα σε μαϊμου;

σ'αυτόν τον Κόσμο, υπάρχουν "μαθήματα" που είναι τόσο ΚΑΘΑΡΑ που του μοιάζουν αταίριαστα και αδύνατα να γίνουν. Κάποιες φορές δείχνουν τόσο πολύ το χαρακτήρα τους..
Μοιάζουν να έχουν "φτιαχτεί" για να γελιοποιούν τις Ανάγκες του Κόσμου τούτου και των Ανθρώπων. Κάποια από αυτά στέκουν.. τόσο αλλαζονικά, που ίσως να ξεχνούν οτί για να μπορούν να στέκουν σ'αυτόν τον κόσμο, είναι και αυτά μέρος Αυτού.. αρά εκφράζουν και αυτά ταίς αναγκές των ...:) χεχε
Και καμμιά φορά , ηχούν μες το μυαλό μου.. "ΈσΎ.. είσαι πολύ κουτό,





Y.Γ μια φίλη μου, μας αποκάλεσε , εμένα και τα παιδιά ,"συμπτωματική οικογένεια" .
Βέβαια , οι συμπτώσεις , κατάλαβα με τον καιρό, οτί τελικά, δεν είναι καθόλου τυχαία γεγονότα. Απλά είναι γεγονότα, για μένα, που δεν προέρχονται μετά από συννενόηση, "απλά", συμβαίνουν

Όλη η μέρα σήμερα , θα σε κλείνει μέσα στην Θερμή αγκαλιά της

οι συμπτώσεις είναι υπέροχες

http://kalipoli.pblogs.gr/

Πρωτα.. θα επρεπε να απαλλαχθουμε απο το fractal(ικο) σχηματισμό του " να ρθεί κάποιος να μας σώσει",

το όποιο έχει καταστροφικές συνεπειες,
ώστε, ίσως να καταφέρει και αυτός να απαλλαχθεί απο το δικό του.
Μετατόπιση Βάρους :) =
Αναληψη ευθύνης (:
Το κάστρο του ΕΓΩ κατοικεί μέσα μου
ΌΛΟΙ .. (κι ας μην μ' αρέσει..).



One day, in the year of the fox
Came a time remembered well,
When the strong young man of the rising sun
Heard the tolling of the great black bell.
One day in the year of the fox,
When the bell began to ring,
It meant the time had come for one to go
To the temple of the king.

There in the middle of the circle he stands,
Searching, seeking.
With just one touch of his trembling hand,
The answer will be found.
Daylight waits while the old man sings,
Heaven help me!
And then like the rush of a thousand wings,
It shines upon the one.
And the day has just begun.
[ Lyrics from: http://www.lyricsfreak.com/r/rainbow/the+temple+of+the+king_20113631.html ]
One day in the year of the fox
Came a time remembered well,
When the strong young man of the rising sun
Heard the tolling of the great black bell.
One day in the year of the fox,
When the bell began to sing
It meant the time had come for the one to go
To the temple of the king.

There in the middle of the people he stands,
Seeing, feeling.
With just a wave of the strong right hand, he's gone
To the temple of the king.

Far from the circle, at the edge of the world,
He's hoping, wondering.
Thinking back on the stories he's heard of
What he's going to see.
There, in the middle of a circle it lies.
Heaven help me!
Then all could see by the shine in his eyes
The answer had been found.

Back with the people in the circle he stands,
Giving, feeling.
With just one touch of a strong right hand, they know
Of the temple and the king.

You are a moonchild and pretty soon child
i've got that feeling
that i'm gonna make you smile forever
if i can..
just give me a sign and i show you my plan.


you are a blue child forever true child
you know that i try to ,
paint the sky blue forever
if i can

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Δεν ξέρω αν θα καταλάβετε, δεν ξερω καν πως να το πω, και σιγουρα θα φανει ακαταλαβιστικο και χαζο.
έχω να κανω εναν μονολογο..θα μου επιτρεψετε.

εν καιρο πολεμου,
οι "αξιοι" του κόσμου αυτου, συγκεντρωσαν τους υποτιθεμενους συνεργατες τους και επισης "αξιους" του κόσμου αυτου, ωστε να εξαναγκασουν τον πλανητη σε υπακοη.
Αυτοι που έβραζε το αιμα τους, (ειχαν πιο πολυ ηλιο) αντιληφθηκαν , ότι ίσως να μην ειναι οι μονοι "αξιοι" στον κόσμο αυτό , οτι η επιβολη εξουσιας δεν ειναι ο καλυτερος τροπος, και ετσι οι υποτιθεμενοι εχθροι , εγιναν ασπονδοι φίλοι. Πληρωναν τους φορους χωρις ομως να χρησιμοποιουν πληρως τις εντολες που τους ειχαν δωθει για απολυτη τρομοκρατια. Βεβαια με τον καιρο, επεσαν σε παμπολλα ατοπηματα, σεξουαλικα οργια κτλ κτλ και κουτουλου.
Ετσι , οταν οι 'Απολυτα" "Αξιοι", αποφασισαν να επισκεφτουν τους υποτιθεμενους συνεργατες τους, απογοητευτηκαν πληρως , που οι συνεργατες τους ειχαν γινει ασπονδοι φιλοι με τα "γιδοπροβατα",πφ κελ μπαναλ σε τρατζικ!! σεξουαλεν ορτζιεν σε πληρη θεαση?? (Ενω εσεις τα κρυβετε πισω απο βιβλια, μεταφυσικα, ανωτερα, θρησκειες, βιτρινες ,διαφημησεις ,διαστασεις και καθετι άλλο?)
..και καταεσφαξαν τους υποτιθεμενους συνεργατες τους, αφου ειχαν γινει βδεληγματα..(ενω πριν δεν ήταν?)
Πολλοι σωθηκαν από τους καινουργιους τους φιλους..
Ετσι θα γινει, αυτο ειναι το σεναριο , οσα μηχανακια και να φτιαξετε.. να το θυμαστε αυτο.
Ο παραδεισος που σας εταξαν,η ασηλεια, ειναι μια φουσκα, δεν υπαρχει. Νομιζω οτι μετα απο ολα αυτα τα χρονια προσπαθειας, το κενο ΣΑΣ ,παραμενει το ιδιο.
Αν υπηρχε εστω και μια σταλια αληθειας μεσα σ αυτην, θα το ειχατε ηδη νιωσει και δεν θα ειχατε φθασει ευατους σας, σ αυτο το σημειο.
Εχετε εξαντλησει ολους τους τροπους να γεμισει,
δυστηχως ολοι ηταν ευκολοι και προστυχοι.Και παραμενουν ετσι.
Η μυρωδια δεν καταφερε ποτε να καλυφθει.

Πρέπει να μάθουμε να συν-χωρουμε, δεν παει αλλο.
Υποτιθεμενοι συνεχιστες των παραπανων υποτιθεμενων αξιων του Κοσμου τουτου.
Ο ασπονδος "αδυναμος" φιλος , υπήρχε,υπαρχει και θα υπαρχει. Και εχει καθε δικαιωμα σ αυτο,
δικαιωμα γέννησης. Όσο κι αν παλαιψατε να τον πνιξετε.
Αυτος ειναι που θα σας απλωσει το χερι,
ακομα και αν ειναι σαν να κανει μια τρυπα στο νερο. Μπορει να θελει να εξερευνήσει τον πάτο σας.
Με σκοπο να βρει τον διδυμο αδερφο του εκει μεσα. Μπορει να ειναι και ο ιδιος σας ο ευατος.
Αλλα μπορει και να γυρισει το μαγουλο του,
μπορει και να γυρισει και την πλατη του, προβατο προς σφαγη ειναι και το ξερει,
και τοτε το κενο θα γινει ακομα πιο μεγαλο. Γιατι αυτος δεν εχει την ικανοτητα να γεμισει αλλο κενο, εκτος απο το δικο του..Ποιος λοιπον, κερδιζει;;
αυτον, δεν τον ενοιαξε και ουτε και τον νοιαζει, ειναι τοσο χαζος που μπορει και να μην φτανει μεχρι εκει το μυαλο του.
Αυτη ειναι η εργασια του.
Ετσι και αλλιως , στο εντος , εκτος κι επι ταυτα του Κοσμου Τουτου,
"Ματαιότης Ματαιοτήτων , τα Πάντα Ματαιότης"
εφοσον τιποτα απο ολα αυτα δεν αφορα στην ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ.