Τα παλιοσίδερα..

και μου λεγε η μανούλα μου να μην παίζω με τις πρίζες

Καλημερούδια σου ομορφιά μου!!!!! Αχ σε καταλαβαίνω!!!

Να ρωτήσω....Τι βλέπουμε εδ΄ω στις δύο εικόνες με το dna;

Καλημέρα Αρισταία μας .... ΚΑΛΗΜΕΡΑ

sorry.. wiki

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_DNA

Για να αρχίσει η αντιγραφή του DNA, είναι απαραίτητο να ξετυλιχθούν στις θέσεις έναρξης της αντιγραφής οι δύο αλυσίδες. Αυτό

επιτυγχάνεται με τη βοήθεια ειδικών ενζύμων, που σπάζουν τους δεσμούς υδρογόνου μεταξύ των δύο αλυσίδων. Τα ένζυμα αυτά

ονομάζονται DNA ελικάσες. Όταν ανοίξει η διπλή έλικα, δημιουργείται μια «θηλιά», η οποία αυξάνεται και προς τις δύο

κατευθύνσεις. Οι θηλιές που δημιουργούνται κατά την έναρξη της αντιγραφής σε ένα μόριο DNA είναι ορατές με το ηλεκτρονικό

μικροσκόπιο.

Τα κύρια ένζυμα που συμμετέχουν στην αντιγραφή του DNA ονομάζονται DNA πολυμεράσες. Επειδή τα ένζυμα αυτά δεν έχουν

την ικανότητα να αρχίσουν την αντιγραφή, το κύτταρο έχει ένα ειδικό σύμπλοκο που αποτελείται από πολλά ένζυμα, το

πριμόσωμα, το οποίο συνθέτει στις θέσεις έναρξης μικρά τμήματα RNA, συμπληρωματικά προς τις μητρικές αλυσίδες, τα οποία

ονομάζονται πρωταρχικά τμήματα. DNA πολυμεράσες επιμηκύνουν τα πρωταρχικά τμήματα, τοποθετώντας συμπληρωματικά

δεοξυριβονουκλεοτίδια απέναντι από τις μητρικές αλυσίδες του DNA. Τα νέα μόρια DNA αρχίζουν να σχηματίζονται, καθώς

δημιουργούνται δεσμοί υδρογόνου μεταξύ των συμπληρωματικών αζωτούχων βάσεων. DNA πολυμεράσες επιδιορθώνουν επίσης

λάθη που συμβαίνουν κατά την διάρκεια της αντιγραφής. Μπορούν, δηλαδή, να "βλέπουν" και να απομακρύνουν νουκλεοτίδια που

οι ίδιες τοποθετούν, κατά παράβαση του κανόνα της συμπληρωματικότητας, και να τοποθετούν τα σωστά. Ταυτόχρονα DNA

πολυμεράσες απομακρύνουν τα πρωταρχικά τμήματα και τα αντικαθιστούν με τμήματα DNA.

Οι DNA πολυμεράσες λειτουργούν μόνο προς καθορισμένη κατεύθυνση και τοποθετούν τα νουκλεοτίδια στο ελεύθερο 3' άκρο της

δεοξυριβόζης του τελευταίου νουκλεοτιδίου κάθε αναπτυσσόμενης αλυσίδας. Έτσι, λέμε ότι η αντιγραφή γίνεται με προσανατολισμό

5'→ 3'. Κάθε νεοσυντιθέμενη αλυσίδα θα έχει προσανατολισμό 5'→ 3'. Έτσι, σε κάθε διπλή έλικα που παράγεται οι δύο αλυσίδες θα

είναι αντιπαράλληλες. Για να ακολουθηθεί αυτός ο κανόνας σε κάθε τμήμα DNA που γίνεται η αντιγραφή, η σύνθεση του DNA

είναι συνεχής στη μια αλυσίδα και ασυνεχής στην άλλη. Τα κομματια της ασυνεχούς αλυσίδας ονομάζονται τμήματα Okazaki και

συνδέονται μεταξύ τους με τη βοήθεια ενός ένζυμου, που ονομάζεται DNA δεσμάση. Το ίδιο ένζυμο συνδέει και όλα τα κομμάτια

που προκύπτουν από τις διάφορες θέσεις έναρξης αντιγραφής.

Η αντιγραφή του DNA είναι απίστευτα ακριβής, μόνο ένα νουκλεοτίδιο στα 10000 μπορεί να ενσωματωθεί λάθος. Τα λάθη που δεν

επιδιορθώνονται από τις DNA πολυμεράσες, επιδιορθώνονται σε μεγάλο ποσοστό από ειδικά επιδιορθωτικά ένζυμα. Έτσι ο αριθμός

τον λαθών περιορίζεται στους ευκαρυωτικούς οργανισμούς στο ένα στα 1010.


http://www.aoratos-naos.com/t993-topic

Μου άρεσε πολύ αυτό το παραμύθι, ελπίζω να μην σας ενοχλεί αγαπητή φιλή που το μετέφερα εδώ.Ευχαριστώ
http://paramithi-paramithi.blogspot.com/2010_04_01_archive.html


Παρασκευή, 30 Απριλίου 2010









Το Πάντα και το Ποτέ ενάντια στις Μερικές Φορές…







Μια σχετικά ελεύθερη απόδοση του παραμυθιού «Siempre y Nunca contra a
veces!» σε μετάφραση Jaquou Utopie. Λίγο "δύσκολο" αυτό το παραμύθι γι'
αυτό διαβάστε το προσεκτικά.


Μία φορά κι έναν καιρό ήταν δύο φορές. Τη μία τη λέγανε Mία Φορά και την άλλη τη λέγανε Άλλη Φορά. Η Μία και η Άλλη Φορά ήταν η οικογένεια Μερικές Φορές, που ζούσε και είχε και καμιά φορά φαγητό στο τραπέζι. Οι μεγάλοι αυτοκράτορες, που τότε κυριαρχούσαν στον κόσμο, ήταν το Πάντα και το Ποτέ που,
όπως ήταν αναμενόμενο, μισούσαν μέχρι θανάτου την οικογένεια Μερικές
Φορές. Ούτε το Πάντα, αλλά ούτε και το Ποτέ μπορούσαν να ανεχτούν την
ύπαρξη των Μερικές Φορές.
Το Πάντα δεν μπορούσε να επιτρέψει στη Μια Φορά να ζεί στο βασίλειό του,
γιατί αυτό θα σήμαινε ότι το Πάντα δεν θα ήταν πια βασιλιάς, γιατί όταν
υπάρχει η μια φορά τότε δεν μπορεί να υπάρχει και το για πάντα.
Αλλά και το Ποτέ, επίσης, δεν μπορούσε να επιτρέψει στην Άλλη Φορά να
ξαναεμφανιστεί στο βασίλειό του, γιατί το ποτέ δεν μπορεί να συνυπάρξει
με καμία φορά, πολύ δε περισσότερο αν αυτή η φορά είναι μια άλλη φορά.
Έτσι η Μία και η Άλλη Φορά περνούσαν το καιρό τους ενοχλώντας κι
εκνευρίζοντας αρκετές φορές το Πάντα και το Ποτέ. Μέχρι που κάποτε το
Πάντα τις άφησε στην ησυχία τους για πάντα και το Ποτέ δεν τις
ξαναενόχλησε ποτέ. Και απο τότε η Μία και η Άλλη Φορά περνάνε τον καιρό
τους με παιχνίδια, ξανά και ξανά.”Τι βλέπεις να φορώ;” ρωτάει η Μία Φορά
και η Άλλη Φορά απαντάει “Αφού δεν βλέπεις τι φοράς;”
Κι έτσι ζούνε ευτυχισμένες τις πιο πολλές φορές! Και πάντα είναι η Μία
και η Άλλη Φορά και ποτέ δεν διάλεξαν να γίνουν οι Μερικές Φορές.

Καμιά φορά είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις ανάμεσα στη μία και στην άλλη φορά.
Ποτέ δεν χρειάζεται να λες Πάντα (εντάξει… ίσως καμια φορά)
Τα “Πάντα” και τα “Ποτέ” τα επιβάλλουν αυτοί “από τα πάνω”, αλλά από τα
κάτω εμφανίζονται “οι ενοχλητικές” Μία Φορά και Άλλη Φορά, που καμια
φορά είναι ένας τρόπος για να ονομάζεις τους “διαφορετικούς” ή τους
“περίεργους”.
Ποτέ δεν θα ξαναγράψω τέτοια ιστορία, κι εγώ πάντα τηρώ αυτό που λέω (εντάξει… καμια φορά όχι)

Μετάφραση Jaquou Utopie

Επειδή το χω μέσα στο μυαλό μου και ο χρόνος μου χει στρωσει το τραπέζι και με τρώει, αποφάσισα να ελευθερώσω και αυτό το κάτι μου, να μεγαλώσει,να γένει Θεριό και να στοιχειώσει.
Είμαι φρίκουλας και έτσι με αρέσει.
Δεν μ αρεσει το γρηγορο φαγητό, προτιμώ να περιμένω πάνω από την κατσαρόλα, μέχρι αυτό να γίνει.
Είμαι καλλιτέχνης. Μάρέσει το κάλλος που ρέει μέσα από την τέχνη.Τώρα αν έσυ θές να του φοράς ταμπέλα, που να γ΄ραφει , ζωγράφος, συγγραφέας , τρελός, εγώ της φοράω όλες και τα δίνω για 'λα..
Με ονομάτισαν "σουρεαλ",μα με θεωρώ , σουργελάντζα, αλλα αυτό είναι ατομικό μου πρόβλημα.
Ανεξάρτητα λοιπόν, από τα ατομικά μου προβλήματα, Θέλω να πώ!
Θέλω να συνεχίσω το θέμα μου με τα Γριγλιζςς.
Θέλω ναστοιχειώσω αυτους που είναι κάτω τον 40. Θέλω να τους κάνω να αναρωτηθούν, πόσο αγαπάνε τα 'βλασταρια" τους;
Πόσο νοιάζονται για το μέλλον που τους στρώνουμε;
Όταν έχεις Θράσσος, τρυπώνεις.
Όταν έχεις Θάρρος, Θυληκώνεις....καλουπώνεις, χτίζεις θεμέλια.
Να δούμε.. τί χτίζουμε; (Φέρ' της γυάλες..)

Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια , ότι η "εκπαίδευση" (με παιδεύει πολύ ,για να μάθω), θέλει να περάσει το σχολείο σε μια εποχή "αναγέννησης". Την εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν δύο ισχυρά.. επιχειρήματα,σχεδόν ακλόνητα.
Πρώτον: Το διαδύκτιο είναι ένα τεράστιο "πηγάδι" πληροφοριών, που είναι εύκολο και γρήγορο για κάποιον να ανασύρει μια πληροφορία μέσα από αυτό . Είναι... αδύνατον ,στο δρόμο που μας χώσανε, κάθε σχολείο ναέχει μια βιβλιοθήκη σε μεγεθος ισάξια με αυτήν της Αλεξάνδρειας, από όπου ο μαθητής θα μπορεί να ανασύρει μία πληροφορία, γιατί θα έχει τελειώσει η μαθητική του θητεία και αυτός ακόμα θα ψάχνει.. Λογικό.
Δεύτερον : Είναι φυσικό και καθ΄όλα λογικό,να οφείλουμε να μειώσουμε την παραγωγή βιβλίων,ώστε να μην καταστρέφουμε το περιβάλλον, καταστρέφοντας τις πηγές οξυγόνου μας, τα δέντρα, χρησιμοποιώντας τυπογραφεία,εκτυπωτές,μελάνια και πλαστικά, που επίσης μολύνουν και καταστρέφουν και χρειάζονται ανακύκλωση , που σημαίνει περισσότερη σπατάλη στην σπατάλη..(Υποσημείωση: να μην θίξω και τους νέους τρόπους θέρμανσης των νοικοκυριών, διοτί δεν υπάρχει παντού η εναλλακτική λύση του φυσικού αερίου....)
Λογικό, αυτός είναι ο δρόμος που χαράχθηκε.

¨Ετσι , λοιπόν, μια ωραία και καθ' όλα , φυσιολογική μέρα, ..οι μαθητές θα έχουν μπροστά τους ένα σχετικά μικρό, αλλά αντιστρόφως ανάλογα,,τεράστιο ,μηχάνημα που θα΄εχει πάρει την θέση του μολυβιού τους και της γόμας τους (υποδυέστερα αντικείμενα ισάξιια με "σκουπίδια") και θα έχει αναπτυχθεί μία υπέροχη σχέση ανθρώπου-μηχανής,
όπου στην άρχη, η ζυγαριά θα γέρνει προς την μεριά του Ανθρώπου και σταδιακά μέσα από μια ποσοτική σχέση, θα γύρει πρός την μεριά της μηχανής, η οποία θα αντικαταστήσει πλήρως τον Άνθρωπο.
Στα μουσεία , ό νέος τύπος μηχανής, θα βλέπει πως ήτο κάποτε ο Άνθρωπος. Το θαύμα της Φύσης.
Έτσι, σιγά- σιγά ,βασανιστικά και μέσα απο το σύστημα της παιδείας θα εξαλειφθεί η δυνατότητα να εναλάσσεις αλτ και σσσσιφτ, για να αλλάξεις γλώσσα, εφόσον θα υπάρχει η μία και μόνη εξέλιξη στην γλώσσα.
Μία Νέα ,Κοινή Γλώσσαν, τα (χαλασε το πληκτρολόγιο) ΓΚΡΙΚΛΙΣΣΣΣ, θα είναι η παγκόσμια γλώσσα.
Και γι¨αυτό... θα πρέπει να είναι Περήφανοι οι ..έλληνες, γιατί πρώτοι! λέω ..ΠΡΩΤΟΙ, κατάφεραν για άλλη μία φορά να "δώσουν" τα φώτα τους (μόνο που είχε κόψει ηΔΕΗ το ρεύμα) στην θεμελίωση της Παγκοσμιοποίησης.Ο-Λ-Ε! Μπράβο καμαρια...

'Ολα αυτά θα συμβούν, βάση φυσικών νόμων και μαθηματικής, λέγω, συνέχειας και γι άυτά δεν θα ευθύνετε κανένα ιστορικό κατάλοιπο ή ιστορική οικογενειακή λαίλαπα, άλλα μόνο η κοινωνία και η δομή της, αυτή καθ'αυτή.
Μου χουν κλέψει πολλά από την ζωή μου, μία κλεψιά μου χει μείνει.Η κλοπή ενός βιβλίου που είχα φτάσει στην προτελευταία του σελίδα.Δεν θα ήταν καλύτερα ,να με είχε αφήσει ο κλέφτης ,να το τελειώσω και μετά να του το χαρίσω;
Αλλά είπαμε, όταν έχεις Θράσσος ,τρυπώνεις.

Δεν θα ήταν σαφέστατα πιο υπέροχο ,άντι να βάζετε τα παιδιά να μουτζουρώνουν τα βιβλία τους, πλέον και νόμιμα, μέσα από τις ασκήσεις που υπάρχουν, πλέον, στα ,βιβλία και όχι σε κάποια βοηθητικά τετράδια, ή δευτερεύοντα βιβλία, και να μάθουν να σέβονται τα βιβλία τους, ώστε να καθηστάται εφικτό, να παραδίδει ο μαθητής, το βιβλίο στον επόμενο μαθητή, όπως παραδίδει ο στρατιώτης το όπλο , στον επόμενο στρατιώτη;
Αλλα σε μια τέτοια, ήδη διαγεγγραμένη μας πορεία, που οι εμπειρίες μας, μας δείχνουν ότι θέλοντας και μη είμαστε μέσα σε ένα συνεχές πείραμα.. (λυπάμαι είναι η αλήθεια αυτό), πώς να καταστεί δυνατόν αυτό, όταν εκμεταλλεύεστε ότι η μάθηση και οι γνώσεις των γονιών δεν συμβαδίζουν με την πορεία του σχολείου, κατά συνέπεια υπάρχουν και βαδίζουμε σε δύο κόσμους πλήρως αντίθετους..που τείνουν να ομοιάσουν , όχι προς όφελος της ανοδικής εξέλιξης του Ανθρώπου, αλλά της ανοδικής εξέλιξης ενός μηχανικου Σύμπαντος , το όποιο δεν δέχεται καμιά μορφή οργανικής ύπαρξης.

Κοίταξε το όμως...κοίταξε το θαύμα της φύσης... Δεν έχει γρανάζια, έχει ζωή, αυτή το τρέφει...και το εξελίσσει, το μεταβάλλει, δεν το κρατεί αιώνια εγκλωβισμένο σε ένα άχαρο "τσουβάλι", το μεταβάλλει ανοδικά πρός οφελος του.
Μην περιμένεις όλα από τους άλλους για σένα, σταμάτα να κοιτάς τον ευατό σου εγωκεντρικά.Εξηγησέ τα μόνος σου, εσύ μπορείς!Το Σύμπαν, εξελίχθηκε.Η Γη, δεν είναι επίπεδη.Ο Ήλιος, δεν γυρίζει γύρω από αυτήν.
Αυτή γυρίζει γύρω του , μαζί με τα αδέρφια της.Και αυτός συμμετέχει στην γυροβολιά των Όλων..
Ζωή σε λόγου μου/μας.Απλά και νοικοκυρεμένα.

Φάε τώρα και καλή σου 'όρεξη.

Το κρύο φεύγει...
οι ορχιδέες , άνθισαν.
Κι αν ο Βασιλιάς θέλει στέμμα , να του φτιάξουμε... ένα ..
Keep on walkin'

'Οσο πιο βαθιά, τόσο πιο δύσκολα
χάλια
πολύ χάλια
κάποια στιγμή , νομίζω ότι είχες πεί Κυρά του Κοπαδιού, ότι το δέντρο δεν είναι σάπιο , του καθαρίζεις τα κλαδιά τα άρρωστα και το αφήνεις να μεγαλώσει πάλι.Αν όμως και αυτά ασθενουν και τα συμπτώματα της ασθένειας , δεν είναι ορατά , τότε τί κάνεις; Κι αν και αυτός ο ίδιος που προσπαθεί να καθαρίσει το δέντρο, είναι ασθενής και δεν επιθυμεί να θεραπευτεί τότε ποιός θα "σώσει" το δέντρο;

Το κορίτσι μας τα έχει παρμένα!

Το κοπάδι... είναι, κοπάδι από άγρια άλογα στους πρόποδες του βουνού. Είναι ελεύθερα ,
αλλά έχουν μια Κυρά και Αρχόντισσα , που τ'άγαπάει και τα νοιάζεται και αυτά έρχονται και πάλι φεύγουν, τρέχουν ελεύθερα.
Οι ιστορίες σου , είναι Τιμή για μένα. Τιμή με την έννοια της Δικαιόσυνης και της Αγάπης.
Δυστηχώς τα ποιηματά σου, δεν τολμώ να εξηγήσω, γιατί θα είναι αυτό που θα αισθανθώ εγώ. Και αισθάνομαι απογοητευμένη. (Αυτό είναι καθάρα προσωπική μου άποψη απέναντι στην ποίηση, γενικότερα) Ενώ στις ιστορίες , τα συναισθήματα αναβλύζουν ελεύθερα, ένω η ποίηση ...
Με βοηθάνε πάντα, αυτές οι ιστορίες. Είμαι ευγνώμων για αυτό.
και σίγουρα , έπρεπε να κάνω κατανοητό το "κοπαδιού", γιατί (μιλάω στον ευατό μου τώρα) πρεπει να θυμάμαι, ότι δεν είναι όλοι μέσα στο κεφάλι μου... όπως ούτε εγώ μέσα στο δικό τους ..
Είσαι πολύτιμη
Θέλω να ρωτήσω, γνωρίζεις να φροντίζεις τα δέντρα έτσι; Ε'ιμαι σίγουρη γι' αυτό, η περιγραφή ήταν πολύ έντονη εικόνα...Ευχαριστώ.
Σε αγκαλιάζω και σε φιλώ,
είμαι πολύ ευτυχισμένη :)


Υ.Γ Γειά σας αγαπημένες μου αδερφές και αγαπημένοι φίλοι :)

Εσύ προβατάκι; Καλά σου τα λέει η nnan! Κοίτα όμως με τι τρόπο της είπες αυτό που ήθελες! Να διορθώσει κάτι. Κι η nnan όμως το έπιασε αμέσως! Είστε φοβερές!

Γειά σου Μάρκο (η δευτερη εγω)

3 πράγματα

-χαμηλής πνευματικότητας
-ουαν μανς τζομπ , και το κορυφαιο...:
-οι Θεοι φοβόνται το τι υπάρχει εκεί έξω

Αντιθέσεις
μα δεν στο πανε , εδώ ειναι το διάστημα των αντιθέσεων , κορόϊδο...
Γι'αυτό ... να προσέχετε τα One Man's Job.
Μπορεί να τυχαίνουν επαναληψιμότητας, αλλά τυχαίνουν και αντίθετου προσήμου καθώς και μειωμένης ποιότητας.
Θετικόν - Αρνητικόν και τούμπαλιν.
Προτιμήστε τα : "Μερικές Φορές... Όλοι μαζί"

25.960 ή 25.690 ?? καλά μην τα χαλναμε στο ζύγι ... ~ 26.οοο έδεσε

Ευχαριστώ Αιθηρόη :)


Πρός Γενικώς...
εγώ επέστρεψα (;) , η τελεια όμως θα παραμείνει (!) ..
στις 25 Μαρτίου 1821 του σωτήριου έτους 2012
wigle wigle

Το 1ο Βραβείο Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης
Δημοσιεύτηκε στις 9 Απριλίου 2012 από admin


«Απορίες αθωότητας»

Είδα μια μέρα όμορφους τους ανθρώπους.
Ήμουν παιδί.
Είπα μια μέρα πως τους σιχαίνομαι.
Ήμουν έφηβη.
Έμεινα να παλεύω ανάμεσα στα δυο.
Ίσως και να μεγάλωσα….

…κι ας είναι τα νύχια μου απαλά ακόμα
και η χροιά μου ασθενική κι ονειροπόλα,
όταν το λέει με θρήνο,
πως δε μπορεί να βλέπει αυτόν τον ουρανό,
που έπαψε να μας κοιτά απ’ τη ντροπή του,
αφού δε βρήκε έλεος να μας δώσει.
Κι εμάς να γράφουμε ελπίδες σε χαρτί υγρό,
κάποιος θεός να το υπογράψει .

Με ρώτησες μια μέρα γιατί δε γελώ.
Είναι πολύ περίπλοκο για να το καταλάβεις.

Πάτησα ένα ματόκλαδο που πρώτα είχα φυσήξει.
Έμεινε πάνω στο χέρι μου γυμνή μια μαργαρίτα,
να αναστενάζει απελπισμένη για τα χαμένα της φτερά.
Δεν είναι η μόνη.

Τώρα τα μάτια μας τα δακρυγόνα
δεν τα αφήνουν να στεγνώσουν.
Κι η σύριγγα της αδικίας που μας τρυπά,
δε σταματά να μας ναρκώνει να ξεχνάμε.

Μα ούτε θεός δε μας λυπάται πια,
Απ’ τα μαλλιά να μας τραβήξει.
Εμάς που τα παιδιά μας κλαίνε πριν να γεννηθούν.
Εμάς που ξεχάσαμε ποιοι είμαστε και ποιοι μας γέννησαν σ’ αυτή τη γη,
την εύφορη, την άγια.
Εμάς που ήδη δε ξέρουμε που να κοιτάξουμε,
τώρα που όλα έχουν ρημάξει.

Με ρώτησες μια μέρα γιατί γράφω ποιήματα.
Έξυσα το μολύβι μου κι άνοιξα μια ανεπούλωτη πληγή.
Σου έδειξα το αίμα της, τα ιδρωμένα χέρια μου
και το σεισμό στο μέτωπό μου
και είπες πως κατάλαβες.

Σοφία Μιμιλίδου
16 ετών 2ο ΓΕΛ ΕΔΕΣΣΑΣ

Ομορφα που ειναι τα παιδια μας!

Αδικο να μεγαλωνουν μεσα στο αγχος και την αγωνια για το μελλον τους...

Πράγματι, ο κόσμος είναι υπέροχος..
εμείς, αλλού κοιτάμε. Τελικά μάλλον έχουν δίκιο, ως πρός την ευθύνη της "οπτικής γωνίας".
σήμερα, συνάντησα ένα Dracunculus, ήταν υπέροχο, ήτανε , πίσσα ,κατράμι , μαύρο..υπέροχο.
Ήταν πολύ όμορφο δώρο, αυτή μας η συνάντηση.Το διάστημα αυτό, μου έχει σκαρφιστεί ότι κατάλαβα γιατί μικρή ήμουν υπνοβάτης. Αντιλήφθηκα, προσωπικά και για τον ευατό μου μόνο, ότι όταν έπεφτα για ύπνο,ήθελα να πέρνω και το "δώρο" μου μαζί, το σώμα μου, την ύλη μου, την "πόρτα" μου σ΄άυτο τον κόσμο. Αυτό  ήταν Αγάπη.
Μετά όμως μου είπαν, ότι το να είσαι υπνοβάτης, είναι κακό και οφείλεται σε ψυχικές διαταραχές..
Μα εγώ, τον καιρό που υπνοβατούσα, είχα μία σχετικώς  ήρεμη και φυσιολογικη ζωη. Θεώρησα ότι είναι λάθος, βέβαια είναι και εν μέρει ,αδύνατον. Αλλά σιγά σιγά σταματησα να υπνοβατώ και άρχισα να στριφογυρνάω πάνω στο κρεββάτι, πασχίζοντας μάλλον να κρατήσω τον ευατό μου πάνω σε αυτό και μέσα. Τελικά με τα χρόνια , κατάφερα , όπου τον τοποθετήσω, εκεί να στέκεται, σε φάση που τελευταιως από την ακινησία, μπορεί να μουδιασει και ολόκληρο, τόσο χάλια. Όμως είμαι πεπεισμένη , ότι ακριβώς από πάνω του και σε ελάχιστη σχετική απόσταση βρίσκομαι το μέσα μου, πεισματικά αρνούμενη να αποδράσω. Με αγάπη από πάνω του και τα χέρια μου δεμένα μπροστα στο στέρνο μου.. ΑΡΝΟΥΜΑΙ , γιατί είναι η ευκαιρία μου..
έστω κι αν είναι λάθος ή σωστό (εξάλλου τα πάντα χαρακτηρίζονται απο μία σχετικότητα)

ΑΓΑΠΗ ΕΡΩΣ ΔΥΝΑΜΗ ..πόνος για το χώρια