Πολιτισμός Βαβυλώνιων

Μέσα στην κοιλάδα του Τίγρη και του Ευφράτη, τη γνωστή Μεσοποταμία, αναπτύχθηκε ένας από τους πιο παλιούς πολιτισμούς της γης: Ο Βαβυλωνιακός. Ονομάστηκε έτσι από την κυριότερη πόλη, τη Βαβυλώνα.

Οι Βαβυλώνιοι ήταν σημιτικής καταγωγής και επικράτησαν στο νότιο τμήμα της Μεσοποταμίας. Γενικά, η περιοχή της Μεσοποταμίας κυριαρχήθηκε διαδοχικά από διάφορους λαούς: Σουμέριους, Βαβυλώνιους, Ασσύριους, Πέρσες

H ιστορία των Βαβυλωνίων διασώζεται κατά κάποιο τρόπο στις χιλιάδες ενεπίγραφες πλάκες που έχουν βρεθεί και έχουν επάνω τους ένα διάσημο τρόπο γραφής: τη σφηνοειδή. Στη σύγχρονη διαμόρφωση της βαβυλωνιακής ιστορίας βοηθούν πολύ οι αστρονομικές παρατηρήσεις, τις οποίες αναφέρουν οι Βαβυλώνιοι. Κατόρθωσαν να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν τους υπόλοιπους λαούς με την λεγόμενη Πρώτη Βαβυλωνιακή Δυναστεία.

Κυριότερες πόλεις τους ήταν η Ισίν, η Λάρσα και η Βαβυλώνα, η οποία έγινε πρωτεύουσα. Ο μεγαλύτερος Αυτοκράτορας, κατακτητής και νομοθέτης της Βαβυλώνας είναι ο Χαμουραμπί. Οι νόμοι του διασώζονται στον ομώνυμο κώδικα και αποτελούν μία από τις σημαντικότερες συλλογές νόμων στην ιστορία του δικαίου.

Όμως, ο χρυσός αιώνας της Βαβυλωνίας, που συμπίπτει με την εποχή του Χαμουραμπί, έφθασε κάποια στιγμή στο τέλος του και διάφοροι λαοί καταλαμβάνουν διαδοχικά το θρόνο της Βαβυλώνας. Αρχικά οι Χετταίοι και αργότερα οι Κασσίτες. Όμως οι Βαβυλώνιοι κατόρθωσαν να υπερισχύσουν πάνω στους κατακτητές τους. Αλλά γρήγορα ένας νέος πολεμικός λαός εμφανίστηκε και απείλησε τη Βαβυλώνα: οι Ασσύριοι.

Ο Ασσουρμπανιμπάλ κατέκτησε τη Βαβυλώνα. Και πάλι η Βαβυλώνα αναβιώνει μέσα από τις στάχτες και περνά μια νέα περίοδο ακμής, με αποκορύφωμα τη βασιλεία του Ναβουχοδονόσορα. Μετά από αυτόν ξεκινά μια νέα πτώση και οι Μήδοι με τους Πέρσες κατακτούν τη χώρα, η οποία μετατρέπεται σε επαρχία του Περσικού κράτους.

Η θρησκεία των Βαβυλωνίων -όπως όλες οι μεσοποταμιακές- βασίζεται σε μια κοσμολογική θεώρηση, στην οποία το υγρό στοιχείο παίζει κυρίαρχο ρόλο. Από το γλυκό νερό (Απσού) και το αλμυρό (Τιαμάτ) προέρχονται τα πάντα. Υπάρχουν θεοί της γης, οι Igigi και θεοί του Αδη, οι Anunaki. Κυρίαρχος θεός, παρόμοιος με τον Ελληνικό Δία, γίνεται κάποια στιγμή ο Μαρδούκ.

Γενικά, μέσα στη βαβυλωνιακή θρησκεία συναντάμε χιλιάδες θεούς. Το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν πολύ έντονο. Οι πόλεις είχαν πολλούς ναούς και το ιερατείο ήταν οργανωμένο. Ο ίδιος ο βασιλιάς ανήκε σε αυτό.

Στην Τέχνη υπήρξε πολύ μεγάλη ανάπτυξη της Αρχιτεκτονικής. Κύριο δομικό στοιχείο ήταν τα τούβλα από ψημένη άργιλο. Χαρακτηριστικά ήταν τα επισμαλτωμένα τούβλα, που δημιουργούσαν συνθέσεις διακοσμητικών παραστάσεων. Οι κατασκευές σε οχυρωματικά έργα, τείχη, πύλες, ανάκτορα κτλ. ήταν τεράστιες. Περίφημα είναι τα Ζιγκουράτ, επιβλητικοί, κλιμακωτοί πύργοι, από τους οποίους τροφοδοτήθηκε ο μύθος του "Πύργου της Βαβέλ", της Βίβλου.

Ακόμη, διάσημοι στην αρχαιότητα ήταν οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας, ένα από τα θαύματα του αρχαίου κόσμου Πολύ αναπτύχθηκαν η αστρονομία, οι μαντικές τέχνες, καθώς και τα μαθηματικά. Οι Σοφοί της Βαβυλώνας ήταν κατά κάποιο τρόπο ιερείς και επιστήμονες μαζί. Εφάρμοζαν αριθμητικές και γεωμετρικές γνώσεις και παρατηρούσαν τις θέσεις και τις κινήσεις των άστρων.

Η Βαβυλώνα, στην εποχή της ακμής της, ήταν μια πολυάνθρωπη πόλη και ένα σταυροδρόμι διάφορων φυλών. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτός ο πολιτισμό καταστράφηκε και τα "μικρά βουνά" από τις πελώριες κατασκευές των Ζιγκουράτ μαρτυρούν την ακμή και το μεγαλείο που είχε κάποτε.