Πολιτισμός Κινας

Η Κίνα προσδιορίζεται σε διάφορα κράτη και πολιτισμούς που έχουν υπάρξει στην ηπειρωτική ανατολική Ασία, που χρονολογείται πίσω τουλάχιστον 3.500 έτη. Η Κίνα όπως υπάρχει σήμερα έχει περιγραφεί ποικιλοτρόπως με διαφορετικές απόψεις ως ενιαίος πολιτισμός ή πολλαπλάσιοι πολιτισμοί, ως ενιαίο κράτος ή πολλαπλάσια κράτη, και ως ενιαίο έθνος ή πολλαπλάσια έθνη.

Με μια από τις πιό μεγάλες περιόδους παγκοσμίως συνεχούς πολιτισμού και της πιό μακροχρόνιας συνεχώς χρησιμοποιημένης γραπτής γλώσσας, η ιστορία της Κίνας έχει χαρακτηριστεί κατά ένα μεγάλο μέρος από τα επαναλαμβανόμενα τμήματα και ανάμεσα στις εναλλασσόμενες περιόδους ειρήνης και πολέμου, και τη βίαια αυτοκρατορική δυναστική αλλαγή. Ο εδαφικός χώρος της επεκτάθηκε εξωτερικά από μια περιοχή στην πεδιάδα της βόρειας Κίνας, για να περιλάβει τις πολλαπλάσιες περιοχές της ανατολής, των βορειοανατολικών, και της κεντρικής Ασίας. Για αιώνες, η αυτοκρατορική Κίνα ήταν επίσης ένας από τους περισσότερο παγκόσμια τεχνολογικά προηγμένους πολιτισμούς, και κυρίαρχη πολιτιστική επιρροή της ανατολικής Ασίας, με έναν αντίκτυπο που διαρκεί μέχρι σήμερα σε όλη την περιοχή.

Μέχρι τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα εντούτοις, η πολιτική, οικονομική, και στρατιωτική επιρροή της Κίνας μειώθηκε σχετικά με την ανάπτυξη της περιφερειακής δύναμης της Ιαπωνία και της επιρροής των δυτικών δυνάμεων. Αυτό οφείλεται στην ημι-αποικιοκρατία που αναπτύχθηκε μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα στις περιοχές της Κίνας, και στην εισβολή από την αυτοκρατορία της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου ΙΙ. Το αυτοκρατορικό σύστημα στην Κίνα τελείωσε με την καθιέρωση της Δημοκρατίας της Κίνας (ΔΚ) το 1912 εντούτοις, τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες η ΔΚ διαλύθηκε από τον έλεγχο πολεμάρχων, τον δεύτερο Κινέζο-Ιαπωνικό πόλεμο, και τον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο που έφερε αντιμέτωπους τους κινέζους εθνικιστές ενάντια στις κομμουνιστικές δυνάμεις.

Μετά από τη νίκη του στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας κάτω από Mαο Τσε Τουνγκ καθιέρωσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) το 1949, αναγκάζοντας τη Δημοκρατία της Κίνας (ΔΚ) να υποχωρήσει στο νησί της Ταϊβάν, το οποίο είχε κυβερνήσει από το τέλος του παγκόσμιου πολέμου. Από τότε, ΔΚ {Εθνικιστές} έχει διατηρήσει το διοικητικό έλεγχο της Ταϊβάν, και των διάφορων νησιών από την ακτή της επαρχίας Fujian, και μερικών νησιών στη θάλασσα της νότιας Κίνας.

Οι Κινέζοι καλούν τη χώρα τους Ζονγκουο, που είναι συνήθως μεταφρασμένη ως "μέσο βασίλειο", αλλά μπόρεσε επίσης να μεταφραστεί ως, "κεντρικό κράτος" ή "κεντρική χώρα". Σημαίνει κυριολεκτικά το "μέσο (ή κέντρο) έδαφος," αναφερόμενο στην υποτιθέμενη θέση της Κίνας στο κέντρο του γνωστού κόσμου, που περιβάλλεται από τα μικρότερα υποτελή κράτη.

Ο όρος δεν έχει χρησιμοποιηθεί με συνέπεια σε όλη την κινεζική ιστορία, εντούτοις,φέρνει ορισμένες πολιτιστικές και πολιτικές υποδηλώσεις, και τα πρώτα κράτη που θεωρούνται μέρος της κινεζικής ιστορίας δεν καλούνται "Ζονγκουο". Κατά τη διάρκεια της περιόδου άνοιξης και φθινοπώρου, χρησιμοποιήθηκε μόνο για να περιγράψει τα κράτη που κατέβηκαν πολιτικά από το δυτικό Zhou, στην κίτρινη κοιλάδα ποταμών (Huang ), στον αποκλεισμό των κρατών όπως Chu και Qin.

Οι "Κινέζοι" έτσι καθόρισαν το έθνος τους τόσο πολιτιστικά και πολιτικά ευδιάκριτο από τον άξονα των περιβαλλόντων εθνών μια έννοια που συνεχίστηκε ως στη δυναστεία Qing, αν και συνεχώς επαναπροσδιοριμένος ενώ η κεντρική πολιτική επιρροή επεκτάθηκε εδαφικά, και ο πολιτισμός της αφομοίωσε τις αλλοδαπές επιρροές.

Κατά συνέπεια το "Ζονγκουο" γρήγορα ήρθε να περιλάβει και το νότιο τμήμα των περιοχών αυτών, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων ποταμών Yangtze και ποταμών μαργαριταριών, και από τη δυναστεία γεύσης περιέλαβε ακόμη και τα "βάρβαρα" καθεστώτα όπως το Xianbei και το Xiongnu. Δεδομένου ότι η Κίνα κυβερνά τώρα την εσωτερική Μογγολία, Xinjiang, και το Θιβέτ, και ΔΚ κυβερνά τώρα την Ταϊβάν (που διεκδικείται επίσης από την Κίνα), αυτές οι περιοχές συμπεριλαμβάνονται επίσης συχνά ως μέρος του "Ζονγκουο", αν και η αποδοχή ή η άρνηση τέτοιων αξιώσεων παραμένει πολιτικά αμφισβητούμενη, ειδικά όπου Ζονγκουο σημαίνει ΛΔΚ.

Η Κίνα ήταν ένα από τα πρώτα κέντρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Η κινεζική γλώσσα ήταν επίσης μια από τις λίγες γλώσσες που είχε εφεύρει τη γραφή ανεξάρτητα, από άλλες γλώσσες που είναι αυτές της αρχαίας Μεσοποταμίας (Sumerians), της Ινδίας (πολιτισμός κοιλάδων Indus), των Μαγιας, και της Αιγύπτου.

Η πρώτη δυναστεία σύμφωνα με τις κινεζικές ιστορικές πηγές ήταν η δυναστεία Xia εντούτοις δεν υπάρχει κανένα αρχαιολογικό στοιχείο που να βεβαιώνει οριστικά μια δυναστεία Xia (αν και μερικές νεολιθικές περιοχές έχουν προταθεί για αυτό).

Η πρώτη επιβεβαιωμένη δυναστεία είναι το Shang, η οποία εγκαταστάθηκε κατά μήκος του ποταμού Huang,και χρονολογείται από το 18ο στο12ο αιώνα Π.Χ.. Το Shang εισβλήθηκε από το Zhou (12ος ως 5ος αιώνας Π.Χ.), του οποίου η συγκεντρωτική εξουσία διαβρώθηκε αργά με την εκχώρηση της από το κράτος στους πολεμάρχους που κυβερνούσαν τα μικρά κράτη τελικά, την περίοδο αυτή, πολλά ισχυρά ανεξάρτητα κράτη ,βρίσκονται σε συνεχή πόλεμο, αλλά έδιναν έστω τον ονομαστικό σεβασμό τους στο κράτος του Zhou ως αυτοκρατορικό κέντρο.

Όλοι ενοποιήθηκαν κάτω από έναν αυτοκράτορα το 221 Π.Χ. από τον Qin Shi Huang, αναγγέλλοντας τη Qin δυναστεία, το πρώτο ενοποιημένο συγκεντρωμένο κινεζικό κράτος Μετά από την πτώση της αυταρχικής δυναστείας Qin το 207 Π.Χ. ήρθε η δυναστεία Han που διάρκεσε μέχρι το 220 ΜΧ.

Το 580, η Κίνα επανασυνδέθηκε κάτω από το Sui. Κάτω από τις δυναστείες γεύσης και τραγουδιού,(όπως ονομάσθηκαν) η Κίνα έφθασε στη χρυσή εποχή της. Για μια μακριά χρονική περίοδο, ειδικά μεταξύ των 7ων και 14ων αιώνων, η Κίνα ήταν ένας από τους πιο προηγμένους πολιτισμούς στον κόσμο στην τεχνολογία, τη λογοτεχνία, και την τέχνη.

Η δυναστεία του τραγουδιού κατακτήθηκε με την εισβολή των Μογγολων το 1279. Οι Μογγολοι, κάτω από τον Kublai Khan, καθιέρωσαν τη δυναστεία Yuan.

Ένας αγρότης που ονομάστηκε Zhu Yuanzhang νίκησε τους Μογγολους το 1368 και ίδρυσε τη δυναστεία Ming, η οποία διάρκεσε μέχρι το 1644. Μετά από τη δυναστεία Ming, ήρθε η δυναστεία Qing (Μανούρια), η οποία διάρκεσε μέχρι τη συντριβή του Puyi το 1911.

Συχνά η αλλαγή του καθεστώτος ήταν βίαιη και έντονη και μια σειρά κυβερνητών έπρεπε να λάβει ειδικά μέτρα για να εξασφαλίσει την εξουσία τους και την πίστη της νικημένης δυναστείας. Παραδείγματος χάριν, μετά από τη κατάκτηση της Κίνας από το ξένο οίκο Qing (Μαντζουρία),και επειδή οι κυβερνήτες Qing ήταν πάντα φιλύποπτοι στους Han κινέζους, έθεσαν σε ισχύ τα μέτρα που στόχευσαν στην παρεμπόδιση της απορρόφησης της Μανζουριαs στον κυρίαρχο της Κίνας πληθυσμό Han. Εντούτοις, αυτοί οι περιορισμοί αποδείχθηκαν ατελέσφοροι..

Στο 18ο αιώνα, η Κίνα επέτυχε ένα αποφασιστικό τεχνολογικό πλεονέκτημα απέναντι από τους λαούς της κεντρικής Ασίας, με την οποία ήταν στον πόλεμο για αρκετές δεκαετίες, ταυτόχρονα όμως ήταν πίσω από την Ευρώπη από αυτήν την άποψη. Σε αυτό το στάδιο για όλο το 19ο αιώνα,η Κίνα υιοθέτησε μια αμυντική στάση ενάντια στον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό που ο ίδιος συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική επέκταση στην κεντρική Ασία.

Εντούτοις η αρχική αιτία της πτώσης της κινεζικής αυτοκρατορίας δεν ήταν ευρωπαϊκή και αμερικανική παρέμβαση, δεδομένου ότι οι εθνοκεντρικοί δυτικοί ιστορικοί θα οδηγούσαν πολλούς στο να το θεωρήσουν αυτό.

Αντίθετα ήταν μια σειρά εσωτερικών αναταραχών. Ο πιο προεξέχων αυτοί ήταν ο εμφύλιος πόλεμος Taiping που διάρκεσε από 1851 έως 1862.

Ο εμφύλιος πόλεμος άρχισε από έναν εξτρεμιστικό οπαδό σε ένα σχολείο της σκέψης που επηρεάστηκε εν μέρει από το χριστιανισμό και που θεωρήθηκε ο γιος του Θεού και του νεώτερου αδελφού του Ιησού. Αν και οι αυτοκρατορικές δυνάμεις ήταν τελικά νικηφορορες, ο εμφύλιος πόλεμος ήταν ένας από τον πιο αιματηρούς στην ανθρώπινη ιστορία - κοστολογήθηκε τουλάχιστον με είκοσι εκατομμύριο ζωές (περισσότερο από το συνολικό αριθμό των νεκρών στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο).

Πριν από αυτήν την σύγκρουση διάφορες ισλαμικές εξεγέρσεις, ειδικά στην κεντρική Ασία, είχαν εμφανιστεί. Αργότερα, μια δεύτερη σημαντική εξέγερση πραγματοποιήθηκε, αν και αυτή η τελευταία έγερση ήταν αρκετά μικρότερη από τον κατακλυσμικό εμφύλιο πόλεμο Taiping.

Αυτή η δεύτερη σύγκρουση ήταν η εξέγερση των μπόξερ που στόχευσε να αποκρούει τους δυτικούς. Αν και κρυφά απο τους επαναστάτες, η αυτοκράτειρα, CI ΧΙ, βοήθησε τις ξένες δυνάμεις στην καταστολή της έγερσης.

Το 1912, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο πτώσης, ο θρόνος του αυτοκράτορα της Κίνας εξαφανίστηκε και η Δημοκρατία της Κίνας καθιερώθηκε. Οι επόμενες τρεις δεκαετίες ήταν μια περίοδος ταραχών - η εποχή πολεμάρχων, ο Κινο-Ιαπωνικός πόλεμος, και ο κινεζικός εμφύλιος πόλεμος.

Τα τελευταία γεγονότα τελείωσαν το 1949 με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας να έχει τον έλεγχο της ηπειρωτικής χώρας της Κίνας. Το ΚΚΚ καθιέρωσε ένα κομμουνιστικό κράτος - τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας - που έβαλε την αξίωση για να είναι αυτή η διάδοχη κατάσταση της Δημοκρατίας της Κίνας.

Εν τω μεταξύ, η αποδιοργανωμένη και ενδεχομένως διεφθαρμένη ΔΚ της κυβέρνηση του Kuomintang που έφυγε στην Ταϊβάν, όπου συνέχισε να αναγνωρίζεται ως νόμιμη κυβέρνηση όλης της Κίνας από τους Δυτικούς και την ομάδα των Ηνωμένων Εθνών μέχρι τη δεκαετία του '70, όταν μεταστράφηκε το κλίμα και τα περισσότερα έθνη και μαζί τα Η.Ε αναγνώρισαν τη ΛΔΚ.

Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πορτογαλία παρέδωσαν τις αποικίες τους Χονγκ Κονγκ και Μακάο στη νότια κινεζική ακτή στη ΛΔΚ το 1997 και το 1999, αντίστοιχα. Η Κίνα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο αναφέρεται συχνά στο έδαφος της ΛΔΚ, ή "στην ηπειρωτική χώρα Κίνα" (το έδαφος της ΛΔΚ αποκλείοντας το Χογκ Κογκ και το Μακάο).

Η ΛΔΚ δεν αναγνωρίζει τη ΔΚ, δεν αναγνωρίζει τη ΔΚ ως νόμιμη αρχή και όπως υποστηρίζει αυτή είναι αρχή όλης της Κίνας συμπεριλαμβανομένης και της Ταϊβάν. Αφ' ετέρου, η ΔΚ – αν και ποτέ τυπικά δεν παραιτήθηκε από την αξίωσή της να είναι η νόμιμη αρχή για όλη τη Κίνα - έχει απομακρυνθεί από αυτήν την προηγούμενη ταυτότητα, και προσδιορίζεται όλο και περισσότερο ως Ταϊβάν.

Η ΛΔΚ έχει αντισταθεί ιστορικά στη ΔΚ στο προσδιορισμό της ως Ταϊβάν, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τη θέση που υποστηρίζεται από τους κατοίκους της την ταυτότητα δηλ. της Ταϊβάν ως ανεξάρτητη πολιτική οντότητα. Οι σημαντικές διαφωνίες εμμένουν ως προς τη φύση και την έκταση της Κίνας, της πιθανής κινεζικής επανένωσης και της πολιτικής θέσης της Ταϊβάν.

http://truth.freeforums.org/topic-t3039.html

» Πολιτισμός Μάγιας
» Πολιτισμός Ινδών
» Πολιτισμός Ατλαντίδας
» Πολιτισμός Περσών
» Πολιτισμός Βαβυλώνιων