Μοίρα & Πεπρωμένο...

Τι είναι μοίρα και τι πεπρωμένο;

Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Το ένα, η Μοίρα, εξαρτάται από εμάς και το άλλο, το Πεπρωμένο, από κάποιο σημείο και μετά εξαρτάται από διάφορους άλλους παράγοντες, που δημιουργούν κύκλους.

Το πεπρωμένο, δηλώνει κατά κάποιο τρόπο, χωροχρονικά σημεία όπου απαιτείται η παρουσία μας για την συνέχεια, δημιουργούν σημεία επαναφοράς - επανάληψης - συγκεκριμένου σκοπού - πορείας - δρόμου.

Χμ...

Σαν να: Ας πούμε ότι η Γη είναι το πεπρωμένο. Το τι κάνουμε πάνω σε αυτήν, με αυτήν, έχει να κάνει με εμάς.
Σαν να: Το πεπρωμένο είναι ένας καμβάς, 7 χρώματα και 3 μεγέθη πινέλου. Η τελική ζωγραφιά, ο πίνακας, έχει να κάνει με τον ζωγράφο.
Σαν να: Το σώμα μας, έχει ως πεπρωμένο συγκεκριμένες λειτουργίες, διάρκεια, δυνατότητες κτλ. Αν από αυτό βγάλουμε το χείριστο ή το κάλλιστο, έγκειται σε εμάς.

Και πάλι δεν είναι ακριβώς έτσι. Αλλά είναι μια ιδέα για να προσεγγίσουμε την έννοια του Πεπρωμένου.
Και προσωπικά, πιστεύω ότι και το Πεπρωμένο «ανανεώνεται». Ένα στάδιο είναι και αυτό.

Η Μοίρα;
Η αγαπημένη μου! Η πρόκληση μου!

Μοίρα...
Σαν μια γυναίκα, που στέκει κάπου στην γωνία. Κρατάει ένα σημειωματάριο στο χέρι και σε παρακολουθεί.
Καταγράφει τα πάντα! Κάθε γεγονός, κάθε σου πράξη, σκέψη, λέξη. Καταγράφει κάθε τι που κινείται γύρω σου, κάθε τι που μπαίνει μέσα σου (με όποιο τρόπο και κάθε «υλικό». Τροφή, μυρωδιά, εικόνα, ήχος, άγγιγμα, ιδέα, συναίσθημα, τα πάντα!) και την ανταπόκριση σου σε αυτά.

Και δεν βάζει ούτε τον αχνό της ανάσας της αυθαίρετα πάνω στο χαρτί σου.
Και όλα αυτά που καταγράφει, είναι αυτά που δημιουργούν, αυτό που λένε «ό,τι γράφει δεν ξεγράφει» και «ήταν της μοίρας το γραμμένο».

Αυτό όμως, σημαίνει ότι...
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ, Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ!
Και ασφαλώς, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ αυτής και οΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ αυτής.

Κάτι τέτοιο είναι τόσο δίκαιο όσο και απελευθερωτικό. Αλλά και το τίμημα δεν είναι μικρό. Παύεις να είσαι προστατευμένος πίσω από την θεωρία του προ-γραμμένου, με την έννοια που δίνεται συνήθως. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Σου δίνει όμως μια αξιοπρέπεια ανυπολόγιστης αξίας, από την στιγμή που αναλαμβάνεις εσύ τα ηνία, εν πλήρη γνώση.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν είναι αφημένο στα χέρια της τύχης ή του ατυχήματος. Για όλα υπάρχει ένας Λόγος και μια Αιτία. Αυτού του Λόγου και αυτής της Αιτίας η άκρη, είμαστε εμείς.

Ο Δημόκριτος είπε, «Οι άνθρωποι έφτιαξαν το είδωλο της τύχης σαν δικαιολογία για την δική τους αβουλία».
Ο Ηράκλειτος έλεγε, «Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δημιουργεί την μοίρα του».

Πεπρωμένο λοιπόν, είναι το ταξίδι.

Μοίρα, είναι όλα τα υπόλοιπα, τα οποία είναι δικά μας επιτεύγματα και επιλογές. Και αυτά με την σειρά τους, μας οδηγούν σε ένα επόμενο πεπρωμένο.

Και να θυμάστε, ότι όσο πιο κοντά είμαστε στον πραγματικό μας εαυτό, τόσο πιο ζουμερό και χρωματιστό το ταξίδι μας.

Εχθές μου έγραψες μου έγραψες κάτι, σχετικά με την εσωτερική αδράνεια.

Χμ...

Η δημιουργία, στήνεται μέσα μας. Το έξω, είναι η απόδειξη και το αποτέλεσμα. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να βάλουμε σε λειτουργία το εργαστήρι του εσώκοσμου μας και να ενεργοποιήσουμε τον αλχημιστή μέσα μας.

Και μην ξεχνάς, ότι ο ζωγράφος απολαμβάνει στην διάρκεια που δημιουργεί και ζωγραφίζει. Η έξαψη και η χαρά, κρατάει όσο διαρκεί η εκτέλεση του έργου.

Το έργο, είναι η μορφοποίηση της εσωτερικής έξαψης, η εξωτερίκευση των ιδεών, η παρουσίαση του Είναι, η στερεοποίηση του πυρός των στιγμών και των νέων χυμών.

Το κλειδί, είναι η έμπνευση. Και η έμπνευση, έχει διάδρομο στα όνειρα της ψυχής. Από εκεί αντλούμε υλικό για να έχουμε λόγους και στόχους δημιουργίας.

Αυτό που λέμε, ταλέντο ή χάρισμα, είναι κάτι που έχουμε όλοι μας.
Διαφορετικό ο καθένας.

Αυτό το «Ταλέντο», λοιπόν, μας δείχνει τον τρόπο να εκφράσουμε ποιοι είμαστε και μέσω αυτού, να δημιουργήσουμε και συν-δημιουργήσουμε.
Μας δείχνει το αυτονόητο... τον τρόπο να χαιρόμαστε και να έχουμε ξεχωριστή ταυτότητα. Να Είμαστε, χωρίς να μιμούμαστε.

Η λειτουργία του Ταλέντου, λοιπόν, θα μας βοηθήσει να βγούμε από την εσωτερική αδράνεια, αλλά και την απελευθέρωση των εγκλωβισμένων συναισθημάτων και επιθυμιών.

Γιατί το «Ταλέντο», έχει να κάνει με αυτό που αγαπάμε, που γνωρίζουμε, και ένα σημαντικό μέρος του «Είμαστε».

Αιθηρόη

Να'σαι καλά lilith-a....

Το ταξίδι είναι μπροστά μας! Νέος ορίζοντας ανοίγεται και το αισθάνομαι με όλες μου τις αισθήσεις!

Γειά σου δανάη!!!

Αιθηρόη έγραψε:

Μοίρα...
Σαν μια γυναίκα, που στέκει κάπου στην γωνία. Κρατάει ένα σημειωματάριο στο χέρι και σε παρακολουθεί.
Καταγράφει τα πάντα! Κάθε γεγονός, κάθε σου πράξη, σκέψη, λέξη. Καταγράφει κάθε τι που κινείται γύρω σου, κάθε τι που μπαίνει μέσα σου (με όποιο τρόπο και κάθε «υλικό». Τροφή, μυρωδιά, εικόνα, ήχος, άγγιγμα, ιδέα, συναίσθημα, τα πάντα!) και την ανταπόκριση σου σε αυτά.

Και δεν βάζει ούτε τον αχνό της ανάσας της αυθαίρετα πάνω στο χαρτί σου.
Και όλα αυτά που καταγράφει, είναι αυτά που δημιουργούν, αυτό που λένε «ό,τι γράφει δεν ξεγράφει» και «ήταν της μοίρας το γραμμένο».

Αυτό όμως, σημαίνει ότι...
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ, Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ!
Και ασφαλώς, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ αυτής και οΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ αυτής.

Κάτι τέτοιο είναι τόσο δίκαιο όσο και απελευθερωτικό. Αλλά και το τίμημα δεν είναι μικρό. Παύεις να είσαι προστατευμένος πίσω από την θεωρία του προ-γραμμένου, με την έννοια που δίνεται συνήθως. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Σου δίνει όμως μια αξιοπρέπεια ανυπολόγιστης αξίας, από την στιγμή που αναλαμβάνεις εσύ τα ηνία, εν πλήρη γνώση.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν είναι αφημένο στα χέρια της τύχης ή του ατυχήματος. Για όλα υπάρχει ένας Λόγος και μια Αιτία. Αυτού του Λόγου και αυτής της Αιτίας η άκρη, είμαστε εμείς.

Αυτό πρέπει να υπάρχει σε κάθε σπίτι και ο καθένας να το διαβάζει κάθε μέρα μέχρι να το εμπεδώσει. τ ακους Αριστέα;;;; Και σε μένα το λέω κι ας το χω εμπεδώσει. Συχνά   το ξεχνάω.

Πόσο δίκιο έχεις maggisoula! Είναι πολύ πολύ σημαντικό αυτό που γράφει! Αν το καταλάβουμε βαθιά και το λειτουργούμε συνειδητά, είναι μια καλή αρχή για να αλλάξει και η ζωή μας, και ο κόσμος μας.

Έτσι ο άνθρωπος μπορεί αληθινά να χτίσει το πεπρωμένο του. Μπορεί νʼ αναπτύξει την ικανότητα της σκέψης του σε οποιοδήποτε βαθμό και να επεκτείνει τη γενναιοδωρία του ως το σημείο αυτοθυσίας. Η δύναμη της σκέψης του θα αυξηθεί, καθώς κυκλοφορεί σε μια σπείρα κι όσο περισσότερο δίνει, τόσο περισσότερο λαμβάνει. Αυτή η αλήθεια θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.

Ο άνθρωπος χρειάζεται μόνο να καταλάβει ότι είναι ένα αδιαχώριστο τμήμα του Σύμπαντος. Δυστυχίες συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι ξεχνούν τις δυνατότητές τους, κάτι το οποίο κάνουν πολύ συχνά – γιʼ αυτό υπάρχουν τόσο πολλές συμφορές.

Καμία στενή συλλογιστική δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αληθινή κατανόηση του ρόλου του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι η ενοποιητική γέφυρα μεταξύ των κόσμων. Δεν πρέπει να ξεχνάει την αποστολή του. Το έργο του είναι μεγάλο σε όλους τους τομείς του μόχθου. Δεν μπορεί να αποφύγει τα δώρα τα φυλαγμένα γιʼ αυτόν, χωρίς να καταστεί πηγή συμφοράς.

Αποσπάσμα: Διδάσκαλος Μορύα.