Δικό μας έργο η Μοίρα...

Μοίρα...

Ένα από τα ζητούμενα του ανθρώπινου νου, για να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, να καλύψει, να προλάβει...

Η μοίρα, δεν είναι κάτι πέρα από εμάς. Και δεν δρα ανεξέλεγκτα και παράλογα.

Πρέπει να κατανοήσουμε και να δεχτούμε, πως η πορεία της Φύσης, ανταποκρίνεται και δεν αδιαφορεί στο Δίκαιο και στο Άδικο.

Πριν αιώνες ο Ησίοδος δεν δίστασε να αναφέρει, πως μεταξύ ανθρώπηνης συμπεριφοράς και Έννομης τάξης στη Φύση, υπάρχει μια αδιάρεκτη σύνδεση. Η Μοίρα, μοιάζει να είναι ο θεματοφύλακας του Δίκαιου και όχι μια τυχαία δύναμη που οδηγεί τις κινήσεις του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος, αποτελεί μέρος του Όλου, με αποτέλεσμα να λαμβάνει το ακριβές τίμημα της κάθε του πράξης.

Ο άνθρωπος, δεν υπάρχει μέσα στην Φύση... είναι Μέρος της Φύσης. Και κάθε φορά που δρούμε αντίθετα από αυτήν (διότι η ουσία της Φύσης είναι αγάπη, δημιουργία, εξέλιξη, ομορφιά, ενότητα, προσφορά, γαλήνη), ερχόμαστε σε κόντρα με την Ζωή. Κι αυτή με την σειρά της, αντιδρά και προσπαθεί να προστατέψει τον Σκοπό της και να επαναφέρει την τάξη και την αρμονία. Κάποιες φορές ομαλά... και κάποιες βίαια, ανάλογα με την πράξη.

Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν χάσει την αίσθηση σύνδεσης με την Φύση και τους Νόμους της.

Προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε την Μοίρα μας, σαν να πρόκειται κάτι αναξερτάτητο του χαρακτήρα μας, της συμπεριφοράς μας και της ουσίας μας.

Μοίρα, Θεία πρόνοια, Φυσικός νόμος, Κάρμα, Ασυνείδητο, Υποσεινήδητο, Υπερσυνείδητο...

Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν οι δικές μας σκέψεις, πράξεις, όνειρα, επιθυμίες, φόβοι... ενέργειες ισχυρές που θέτουν σε κίνηση συμπαντικές δυνάμεις και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα και στην ύπαρξη μας.

Κάθε ημέρα, νύχτα, ώρα, στιγμή... με κάθε σκέψη, πράξη, επιθυμία, φαντασία, όνειρο... συμμετέχουμε στην ουσία της Ζωής μας και του Σύμπαντος, συμμετέχουμε στην μορφή της Ζωής μας και του Σύμπαντος...

Όποιος σου είπε πως είσαι μικρός και ασήμαντος σε αυτό τον Υπέροχο, Άπειρο, Δίκαιο, Αστείρευτο, Αδιάκοπο Κόσμο... σου είπε ψέματα!

Αν το καταλάβουμε όλοι αυτό αληθινά , θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την ζωή μας και το μέλλον μας. Και αν κατάλαβα σωστά, ακόμα και τις επόμενες ζωές μας. Γιατί πιστεύω στην μετανσάρκωση. Ευχαριστώ Αιθηρόη.

Βλέπω Ανθρώπους στο δρόμο με σκοτεινιά στο βλέμα. Ανθρώπους που θές να τους χαμογελάσεις για να χαμογελάσουν κι αυτοί ,κι όμως μένει το βλέμα στην σιωπή καταριούντε την μοίρα τους που είναι έτσι . Δεν φταίνε όμως μόνο αυτοί αυτά τους μάθανε , μάθανε να μη ονειρεύονται το καλύτερο για αυτούς να μην βάζουν τον εαυτό τους μέρος του 'Ολου! Μοίρα, πεπρωμένο, κισμέτ.
Όλος ο κόσμος στην γλώσσα του έχει την λέξη 'μοίρα '.
Πεπρωμένο στρωμένο με λουλούδια , πεπρωμένο στρωμένο με καρφιά άραγε θα είναι ποτε για ολους το ιδιο ?
Σε αυτην την βουή του κόσμου αραγε μπορούν οι Άνθρωποι να ειναι το ίδιο?
Ολοι να σκεφτόμαστε την ομορφιά που υπάρχει ακόμα δίπλα μας στους Ανθρώπους, στην φύση , να είσαι ευγνώμον που η φύση ζεί μαζι σου και εσυ μαζί της! Την μαγεία να δημιούργείς ,στην δουλεία σου , στο σπίτι , να φτιάχνεις την ζωή σου την ίδια!
Τοτε ναί αλλάζει η μοίρα !
Όταν ήμουν μικρή έχασα τον πατέρα μου , έπειτα τον αδερφό μου. Μερικοί έλεγαν οτι έπεσε κατάρα σε εμάς γιατι κι πατέρας μου έχασε τον μπαμπά του . Αν το πίστευα στα αλήθεια δεν θα χαμογελούσα ! θα είχα κι εγω την σκοτεινιά στο βλέμα . Νίκησα την μοίρα δήλαδη δεν πίστεψα στα λόγια αυτών που το έλεγαν αυτό . Καταλάβαινα ότι συμβαίνει για κάποιο λόγο γινεται, το δεχθηκά .
Γι αυτό δεν έχασα εμένα, προχώρισα μπροστά .

Πάντα χαμογελώ στον Ήλιο το πρωί , χαιρετώ τα αστέρια το βράδυ, μιλώ με την σελήνη , κανω όνειρα, γεύομαι την ζωή και την ζώ αυθόρμητα .
Ακόμα και αυτοι που είναι γύρω σου παίρνουν κάτι απο έσενα , τους βοηθάς όταν σκορπάς θετική ενέργια γύρω σου.

Πολύ χαίρομαι ioessa...
Πολύ όμορφα τα είπες...
Σ ευχαριστώ...

Σε ευχαριστω Αιθηροη , που μου έδωσες την ευκαιρία να πώ κάτι από εμένα

:cccvz:

Μοίρα...

Ένα από τα ζητούμενα του ανθρώπινου νου, για να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, να καλύψει, να προλάβει...

Η μοίρα, δεν είναι κάτι πέρα από εμάς. Και δεν δρα ανεξέλεγκτα και παράλογα.

Πρέπει να κατανοήσουμε και να δεχτούμε, πως η πορεία της Φύσης, ανταποκρίνεται και δεν αδιαφορεί στο Δίκαιο και στο Άδικο.

Πριν αιώνες ο Ησίοδος δεν δίστασε να αναφέρει, πως μεταξύ ανθρώπηνης συμπεριφοράς και Έννομης τάξης στη Φύση, υπάρχει μια αδιάρεκτη σύνδεση. Η Μοίρα, μοιάζει να είναι ο θεματοφύλακας του Δίκαιου και όχι μια τυχαία δύναμη που οδηγεί τις κινήσεις του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος, αποτελεί μέρος του Όλου, με αποτέλεσμα να λαμβάνει το ακριβές τίμημα της κάθε του πράξης.

Ο άνθρωπος, δεν υπάρχει μέσα στην Φύση... είναι Μέρος της Φύσης. Και κάθε φορά που δρούμε αντίθετα από αυτήν (διότι η ουσία της Φύσης είναι αγάπη, δημιουργία, εξέλιξη, ομορφιά, ενότητα, προσφορά, γαλήνη), ερχόμαστε σε κόντρα με την Ζωή. Κι αυτή με την σειρά της, αντιδρά και προσπαθεί να προστατέψει τον Σκοπό της και να επαναφέρει την τάξη και την αρμονία. Κάποιες φορές ομαλά... και κάποιες βίαια, ανάλογα με την πράξη.

Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν χάσει την αίσθηση σύνδεσης με την Φύση και τους Νόμους της.

Προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε την Μοίρα μας, σαν να πρόκειται κάτι αναξερτάτητο του χαρακτήρα μας, της συμπεριφοράς μας και της ουσίας μας.

Μοίρα, Θεία πρόνοια, Φυσικός νόμος, Κάρμα, Ασυνείδητο, Υποσεινήδητο, Υπερσυνείδητο...

Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν οι δικές μας σκέψεις, πράξεις, όνειρα, επιθυμίες, φόβοι... ενέργειες ισχυρές που θέτουν σε κίνηση συμπαντικές δυνάμεις και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα και στην ύπαρξη μας.

Κάθε ημέρα, νύχτα, ώρα, στιγμή... με κάθε σκέψη, πράξη, επιθυμία, φαντασία, όνειρο... συμμετέχουμε στην ουσία της Ζωής μας και του Σύμπαντος, συμμετέχουμε στην μορφή της Ζωής μας και του Σύμπαντος...

Όποιος σου είπε πως είσαι μικρός και ασήμαντος σε αυτό τον Υπέροχο, Άπειρο, Δίκαιο, Αστείρευτο, Αδιάκοπο Κόσμο... σου είπε ψέματα!

Σε μια σειρά είδα να λέει ένας στον νταβίντσι που του είπε ότι δεν πιστεύει στην μοίρα, τότε πίστεψε στον εαυτό σου!

Την μοίρα μας την φτιάχνουμε σιγά σιγά. Πίσω απ τη μοίρα όμως δεν υπάρχει ένα προσχέδιο;

Το καλό και το κακό εμπλέκονται στην μοίρα μας.
Πως μπορώ να πολεμήσω το σκοτάδι και να βοηθήσω τον κόσμο;

Σ αγαπώ Αιθηρόη.

Μαριλένα μου...

Είτε πιστέψεις στην μοίρα, είτε στον εαυτό σου, είναι το ίδιο και το αυτώ.

Ούτε η προσωπική, ούτε η συλλογική μοίρα είναι κάτι έξω από εμάς.

Η μοίρα, είναι "προϊόν" των όσων επιλέξαμε, υπήρξαμε, σκεφτήκαμε, ονειρευτήκαμε, πράξαμε... ή δεν.

Ο εαυτός μας... είναι η μοίρα μας.

Ξέρω τι σκέφτεσαι τώρα...
Όχι διότι έχω μαγικές ικανότητες, αλλά διότι θυμάμαι μία ερώτηση σου όταν πρωτο-ήρθες...
Θαυμάζεις τους ζωγράφους και ήθελες να γίνεις, παρά του ότι δεν είχες καθόλου ταλέντο, όσο και αν προσπάθησες...

Λοιπόν, είπα πως ο εαυτός μας είναι η μοίρα μας... η ζωή μας και ο τρόπος που ζούμε... σύμφωνα με αυτό που είμαστε (έως αυτήν την στιγμή), μπορούμε, έχουμε ανοίξει μέσα μας... την κάθε φορά...

Τα ταλέντα, είναι εργαλεία. Όλοι έχουν.
Οι ικανότητες μας, είναι η δεξιοτεχνία ύπαρξης μας. Όλοι έχουν.
Αυτά που μας αρέσουν, που αγαπάμε, είναι πηγές έμπνευσης. Όλοι έχουν.
Αυτά που ονειρευόμαστε, είναι δρόμοι. Όλοι έχουν.
Η Ζωή, είναι ο χώρος. Όλοι μετέχουν.

Και όλα τα παραπάνω, η εκπλήρωση τους, η εφαρμογή τους, είναι ένας τελικός σκοπός.
Το πεπρωμένο... της κάθε φοράς...

Όσο για το σκοτάδι του κόσμου...

Για να νικήσεις το σκοτάδι έξω, πρέπει να νικήσεις το σκοτάδι εντός σου.

Όπως για να δεις το καλό στον κόσμο, πρέπει να ξυπνήσεις το καλό μέσα σου.

Μάτια μου, ο Κόσμος είναι προέκταση μας... και εμείς δική του.
Είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι μαζί του.

Δεν ζούμε απλά σε αυτόν...
Είμαστε Αυτός.

Να θυμάσαι...
Όσο περισσότερο ανοίγει ο νους και η καρδιά, τόσο περισσότερος Κόσμος μας αποκαλύπτεται.

Θα έχεις παίξει παιχνίδι, όπου καθώς ανεβαίνεις επίπεδο, σου αποκαλύπτεται περισσότερος χώρος στον χάρτη που εξερευνάς και εκτελείς διάφορες αποστολές.

Κάπως έτσι... όχι ακριβώς, αλλά κάπως έτσι.

Σε αγαπώ Μαριλένα μου...
Και τους υπέροχους γονείς σου.

Να θυμάσαι...
Όσο περισσότερο ανοίγει ο νους και η καρδιά, τόσο περισσότερος Κόσμος μας αποκαλύπτεται.

Θα έχεις παίξει παιχνίδι, όπου καθώς ανεβαίνεις επίπεδο, σου αποκαλύπτεται περισσότερος χώρος στον χάρτη που εξερευνάς και εκτελείς διάφορες αποστολές.

Κάπως έτσι... όχι ακριβώς, αλλά κάπως έτσι.

ΕΜΕΛΕΤΗΣΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ...........

ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΥΦΑΝΤΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ 

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΜΟΥ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.......

ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΩΝ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΟΥ.

ΥΨΩΣΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΙΣΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΟΥ ΟΡΙΣΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑ Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ.