"Ποίηση - Στιχάκια - Aποφθέγματα"

Η καλύτερη επιχείρηση,

είναι να ανοίξει κανείς εργοστάσιο,

που να παράγει καλούς λογισμούς…

----------------------

Ο άνθρωπος που είναι κυριευμένος από υλικά αγαθά.

Είναι κυριευμένος πάντοτε από άγχος και στεναχώρια …

Με τον φόβο μήπως τα χάσει...

Η αγάπη και η καλοσύνη, μαλακώνει και ανοίγει την καρδιά

Σαν το λάδι…Την σκουριασμένη κλειδαριά

Παππούλης Παίσιος
Βιβλίο

Τα 7 που δεν πρέπει να έχεις…

Πλούτο χωρίς μόχθο

Πολιτική χωρίς αρχές

Απόλαυση χωρίς συναίσθημα

Γνώση χωρίς χαρακτήρα

Εμπόριο χωρίς ήθος

Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά

Λατρεία χωρίς θυσία

Πηγή: net

Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ' η ελπίδα.
'ακου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.

http://kagkelo.pblogs.gr/2010/02/katerina-gwgoy-tharthei-kairos.html

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.

Κατερίνα Γώγου

http://www.sarantakos.com/kibwtos/gogou.htm

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.

Πηγή: Αμεση δημοκρατια τωρα

Η γλώσσα του θεού είναι η σιωπή.
Όλα τα υπόλοιπα είναι μια κακή μετάφραση.

Πηγή: Βιβλίο..Θεια διαίσθηση. Lynna Robinson

Για σένα που δε γνωρίζω το όνομά σου
ούτε τα λακάκια που σχηματίζονται στα μαγουλά σου έχω δει
αυτά που καθώς χαμογελάς γεμίζουν την καρδιά μου με ελπίδα
πως υπάρχει ακόμα Θεός και με κοιτάει στα μάτια

Για σένα που αγγίζεις τα όνειρά μου με κάθε σκέψη σου
και μετράς τις ανάγκες με τα δάχτυλά σου
ορίζεις τη ζωή μου με ένα χάδι σου
και κλείνεις την καρδιά μου μες στα χέρια σου

Για σένα που κατοικείς μες στην καρδιά μου
κι έχεις στην αγκαλιά σου τριαντάφυλλα ανθισμένα
για να πάρουν άρωμα απ΄το δικό σου
να μυρίσουν ομορφιά

Κοίταξέ με στα μάτια μια φορά με το δικό σου βλέμμα
νιώσε την καρδια μου να χτυπά δυνατά για σένα
πάρε με στην αγκαλιά σου, δώσε μου τα πάντα
και μη με αφήσεις ποτέ...

:hg:

Επισκέπτης

"Ένα πολύ ωραίο ποίημα που συμβολίζει την εξέλιξη της συνειδητότητας “Υπάρχει μια τρύπα στο δρόμο μου”, της Portia Nelson.

Κεφάλαιο 1
Περπατάω στο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Πέφτω μέσα.
Χάνομαι, είμαι αβοήθητη…
Δεν φταίω εγώ.
Μου παίρνει μια ζωή για να βγω έξω.

Κεφάλαιο 2
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Κάνω ότι δεν τη βλέπω.
Ξαναπέφτω μέσα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι στο ίδιο σημείο.
Αλλά δεν φταίω εγώ.
Πάλι μου παίρνει πολύ καιρό για να βγω έξω.

Κεφάλαιο 3
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Τη βλέπω.
Πάλι πέφτω μέσα, έχει γίνει συνήθεια.
Αλλά τα μάτια μου είναι ανοιχτά.
Ξέρω που βρίσκομαι.
Εγώ φταίω.
Βγαίνω έξω αμέσως.

Κεφάλαιο 4
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Την προσπερνάω.

Κεφάλαιο 5
Περπατάω σε έναν άλλο δρόμο."

» Για την Ποίηση...
» Ποίηση!
» Εσωτερισμός,Επιστήμη και Ποίηση επιχειρούν μια Συνάντηση
» η παρουσια μου στο σαιτ