"Ποίηση - Στιχάκια - Aποφθέγματα"

Thoth

Κύριε

Μετάνιωσες ποτέ;
Θα Σε συγχωρέσω
(Ώρα πρώτη, Τοπία Προσευχής)

Και στη συνέχεια ο ορθολογικός προβληματισμός:

Κύριε

Αν χρειάζομαι πίστη
Γιατί μου 'δωσες νου
(Ώρα Δευτέρα, Τοπία Προσευχής)

Ύστερα, ο φόβος μπροστά στο βέβαιο μέλλον
του θανάτου:

Κύριε

Πώς το εν σοφία ποιείν
Περιέχει θάνατο
(Ώρα τέταρτη, Τοπία Προσευχής)

Και τέλος μια προσπάθεια ορισμού της αγάπης,
της θεϊκής και της ανθρώπινης σ' όλο της το μεγαλείο:

Η αγάπη δεν οξύνεται,
δεν περισπάται,

δεν γνωρίζει σημεία στίξεως
και συντακτικό δεν κατέχει.

Η αγάπη δεν είναι λέξη.
(Απόλυσις, Τοπία Προσευχής)

Γιώργος Τσαγκάρης

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε
τὶς ἀμυγδαλιὲς ν᾿ ἀνθίζουν.

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε
τὰ μάρμαρα νὰ λάμπουν,

νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο
κι ἡ θάλασσα νὰ κυματίζει.

Λίγο ἀκόμα, νὰ σηκωθοῦμε
λίγο ψηλότερα.

Γιώργος Σεφέρης
νετ

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη•

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
νετ

Απροσάρμοστοι

Τέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιαν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές

και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.

Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια είτανε για τα καλά,

κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια•

οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά

και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.

Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,

φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει

να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική

και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά

τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.

Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά

να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.

Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά

-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας την αγάπη

κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά

όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.

Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,

αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου

νάναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή

η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.

Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί

οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση

κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί

και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.

Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά

να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,

τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά

κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής

να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι

τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής

και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί

κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,

να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί

στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.

Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί

να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,

να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί

και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

Γιάννης Ρίτσος.
νετ

Στο άνακρο Σύμπαν υπάρχω κι εγώ, πώς ήρθα δεν ξέρω, ποιός είμαι, πώς ζω.
Περνούνε μπροστά μου, εικόνες πολλές, μισές πεθαμένες, μισές ζωντανές.

Ακούω τραγούδια, παιδιών τις φωνές μα ξάφνου τα κλέβουν οργή και κραυγές.Τα ψάχνω, τα βρίσκω κι ως που να χαρώ, τα χάνω πάλι ξανά τα ζητώ. Κοιτάζω στο χώμα, τη Γη που πατώ τι έχει στα βάθη ποτέ δεν θα δώ.

Σηκώνω τα μάτια στον μπλέ ουρανό, μυριάδες τ'αστέρια, τα χίλια μετρώ. Σ'ακίνητο ήλιο, σ'ακίνητη Γη, δε θαχανε μέρα ποτέ οι μισοί. Στη Γη μας επάνω λαγκάδια, βουνά, ποτάμια και λίμνες, πελάγη νερά.

Στη Γη μας επάνω άνθρωποι, φυτά, πολύμορφα ζώα και άλλα πολλά. Μυστήριο Μέγα... Τι να΄ναι ζωή κι εγώ ποιός να είμαι και ποιός θα το πεί.

Στο νου μου νομίζω το Σύμπαν κρατώ, ο κόκκος της άμμου γεννά τον γιαλό. Προτού καλά φτάσω και πριν γεννηθώ, ψωμί μ'ετοιμάσαν, αέρα, νερό.

Τα βρήκα ωραία, πολύ θαυμαστά, τα τρία μεγάλα αυτά αγαθά. Εκοίταξα γύρω ανθρώπους, φυτά, σε ήμερα ζώα που ήρθαν κοντά.

Τα είδα πως όλα με μοιάζαν πολύ, νερό θέλαν όλα αέρα, ψωμί. Αγάπη σε όλα, στοργή μητρική, φροντίδα να απλώσουν σε όλη τη Γη.

Δεμένο το Σύμπαν με νόμους σοφούς, ποιός άραγε νάναι ο Μέγας ο νους. Τον πελέκυ πήρα να κόψω ένα κλαδί, φωτιά να ανάψω σε κρύο πολύ.

Φωνή τότε ήρθε με δέντρου καημό, αχ νά είχα φωνούλα να πω πως πονώ. Ο πελέκυς πέφτει επάνω στη Γη και μένει το δέντρο χωρίς να κοπεί.

Στο δάσος επήγα να πιάσω λαγό, πουλιά να σκοτώσω χειμώνα καιρό.

Σηκώνω το όπλο στον πρώτο λαγό κι ακούω στον κέδρο καρδιάς σπαραγμό. Μη κυνηγέ μου μή!!! μη στην ψυχή μου , μεγάλο το κρίμα είναι παιδί μου. Το όπλο πετάω και πίσω γυρνώ, ξανά σε κυνήγι δεν πήγα εγώ.

Λουλούδι να κόψω δεν είναι σωστό, αφού να το φτιάξω ποτέ δεν μπορώ. Χρειάζεται σπόρος να πέσει στη Γη , χρειάζεται ήλιος να δώσει ζωή.

Μυστήριο Μέγα, τι να'ναι ζωή πώς βρέθηκε σπόρος επάνω στη Γη.
Υπάρχει η όχι αυτό που κοιτώ ή μήπως το φτιάχνω, στο νού μου το γεννώ.

Το φως αν δεν είχαν τα μάτια τα δυό θα χάναν τα πάντα, μεγάλο κενό. Αν λείπαν τα αυτιά μας, ποτέ η φωνή, ποτέ το τραγούδι επάνω στη Γη.

Μυστήριο Μέγα, τι νά'ναι ζωή μία αίσθηση πίστη αυτό εξηγεί. Αρχή είναι μία ο Μέγας Θεός αρχή της ζωής μας, αρχή του Παντός.

Κυρατζής Γ.
εφημερίδα

Panos - Αnarxos

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!!

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Panos - Anarxos

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,

να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Αφιερωμένο στην οικοδέσποινα του αόρατου ναού που σέβομαι απέραντα!

123911

Aν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε, άστρα, πουλιά,
σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους, θα τέλειωνε ίσως κάποτε.

Eγώ κάθομαι εδώ, ολομόναχος, μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
και μετράω τα σφάλματα που έκανα, τις μάχες που έδωσα, τις δίψες,

τις παραχωρήσεις, μετράω τις κακίες μου, κάποτε θαυμαστές,
τις καλωσύνες μου συχνά επηρμένες, μετράω, μετράω, δίχως ποτέ μου

να τελειώνω - α, εσείς, εσείς ταπεινώσεις, αλτήρες της ψυχής μου,
βαθύ, θρεπτικό ψωμί, αιώνιε πόνε μου, όλη η δροσιά του μέλλοντος

τραγουδάει μες στις κλειδώσεις μου την ίδια ώρα που μου στρίβει
το λαρύγγι η πείνα χιλιάδων φτωχών προγόνων, κι ω ήττες,

συντρόφισσές μου, που μέσα σε μια στιγμή με λυτρώσατε
απ' τους αιώνιους φόβους της ήττας.

Eίμαι κι εγώ ένας Θεός μες στο δικό του σύμπαν,
σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει, ένα σύμπαν ανεξιχνίαστο

κι ανεξάντλητο κι απρόβλεπτο, ένας Θεός καθόλου αθάνατος,
γι' αυτό και τρέμοντας από έρωτα για κάθε συγκλονιστική
κι ανεπανάληπτη στιγμή του

Τάσος Λειβαδίτης.

Απο ένα φιλαράκι αυτο!

Ποθούσε πάντοτε να τραγουδάει
να τραγουδάει για να ξεχνάει
την αληθινή ζωή του
που ήταν γεμάτη ψέμματα
και να θυμάται την ψευτικη ζωή του
που ήταν γεμάτη αλήθειες....

Τι θελει να πει ο ποιητης?

* ενας μεξικανος ποιητης...
βιβλιο

Οι λάμπες είναι διαφορετικές, αλλά το φως είναι το ίδιο. Ερχεται από το Πέραν.

Αν συνεχώς κοιτάς την λάμπα, χάθηκες... γιατί από κει γεννιέται το φαινόμενο της πολλαπλότητας και του αριθμού. Στερέωσε το βλέμμα σου στο φως και θα απαλλαγείς από την δυαδικότητα που είναι έμφυτη στο περιορισμένο σώμα.

Ω εσύ, που είσαι πυρήνας της Ύπαρξης, η διαφωνία ανάμεσα στον Μουσουλμάνο , τον Ζωροάστρη και τον Ιουδαίο οφείλεται στην ιδιαίτερη τους άποψη.

Κάποιοι Ινδοί έφεραν έναν ελέφαντα και τον εξέθεσαν σ'έναν σκοτεινό σταύλο κι αφού ήταν αδύνατο να τον δουν με τα μάτια όλοι τον άγγιζαν με την παλάμη του χεριού τους. Το χέρι του ενός ακούμπησε την προβοσκίδα κι αυτός είπε: « Αυτό το ζώο είναι σαν νεροσωλήνας ».

Ο άλλος άγγιξε το αυτί... Σ'αυτόν, το πλάσμα φάνηκε να μοιάζει με βεντάλια. Άλλος άγγιξε το πόδι του και περιέγραψε το ζώο σαν το σχήμα μιας κολώνας.

Άλλος χάιδεψε την πλάτη του: « Αληθινά είπε αυτός ο ελέφαντας μοιάζει με θρόνο».

Αν ο καθένας τους κρατούσε ένα κερί δεν θα υπήρχε καμιά αντίθεση στα λόγια τους.

Τζαλαλουντίν Ρουμί

Νετ ή βιβλίο ή εφημερίδα

Nerya

Πολύ όμορφο αγγελάκι!!! Ευχαριστούμε πολύ!!!

---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Η ζωή είναι μικρή! να σπας τους κανόνες!

Να συγχωρείς γρήγορα, να φιλάς αργά

Να αγαπάς ειλικρινά, να γελάς ασυγκράτητα!

Κ ποτέ να μην μετανιώνεις για αυτά…

Που σ έκαναν να χαμογελάσεις!!!

Internet

Φίλη

ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑΤΙΚΟ

Ότι έχεις μέσα σου παιδιάτικο
σαν θησαυρό να το φυλάξεις∙

τους λογισμούς, τους πόθους σου άλλαξε,
μ’ αυτό ποτέ να μην αλλάξεις.

Όποτε της ζωής τα ψεύτικα
κι άσχημα σφίγγουν την καρδιά σου,

μεσ’ ότι φύλαξες παιδιάτικο
θα βρίσκεις την παρηγοριά σου.

Και όταν χλωμοφυλλιάσει η όψη σου
και στα μαλλιά σου πέσουν χιόνια,

μόνο ότι φύλαξες παιδιάτικο
θα μείνει απείραχτο απ’ τα χρόνια.

Γεώργιος Δροσίνης

Nenya

Hilary Duff - Come Clean

https://www.youtube.com/watch?v=8e950q6-zB0&fea...

Let's go back
Back to the beginning
Back to when the earth, the sun, the stars all aligned

'Cause perfect didn't feel so perfect
Trying to fit a square into a circle
Was no life
I defy

[Chorus:]
Let the rain fall down
And wake my dreams
Let it wash away
My sanity
'Cause I wanna feel the thunder
I wanna scream
Let the rain fall down
I'm coming clean, I'm coming clean

I'm shedding
Shedding every color
Trying to find a pigment of truth
Beneath my skin

'Cause different
Doesn't feel so different
And going out is better
Then always staying in
Feel the wind

[Chorus]

I'm coming clean
Let the rain fall
Let the rain fall
I'm coming...

[Chorus x2]

Let's go back
Back to the beginning

---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Κara - Λευκονόη

Celtic Woman - The Voice

https://www.youtube.com/watch?v=YaqQnhBtxaI

I hear your voice on the wind
And I hear you call out my name

"Listen, my child," you say to me
"I am the voice of your history
Be not afraid, come follow me
Answer my call, and I'll set you free"

I am the voice in the wind
and the pouring rain
I am the voice of your hunger and pain
I am the voice that always is calling you
I am the voice, I will remain

I am the voice in the fields
when the summer's gone
The dance of the leaves
when the autumn winds blow
Ne'er do I sleep thoughout
all the cold winter long
I am the force
that in springtime will grow

I am the voice of the past
that will always be
Filled with my sorrow and blood
in my fields
I am the voice of the future,
bring me your peace
Bring me your peace,
and my wounds, they will heal...

I am the voice in the wind
and the pouring rain
I am the voice of your hunger and pain
I am the voice that always is calling you
I am the voice

I am the voice of the past
that will always be
I am the voice of your hunger and pain
I am the voice of the future
I am the voice, I am the voice
I am the voice, I am the voice

Αφιερωμένο σε όλους που έχουν ακούσει "την φωνή"

---
Κάθε φορά που έχεις την τάση να δώσεις λιγότερα....δώσε κάτι παραπάνω .....
Ισχύει για όλα!!!!

Ilia

" Find me here and speak to me.
I want to feel you i need to hear you.

You are the light that's leading me

To the place where i'll find peace...Again.

You are the strength that keeps me walking.
You are the hope that keeps me trusting.

You are the light to my soul
You are my purpose

you're everything..." Lifehouse "everything"
Σε μια ψυχη που μου λειπει...

---
Dont turn away.(dont give in to the pain).Dont try to hide.(thought they're screaming your name).Dont close your eyes.(God knows what lies behind them).Dont turn out the light.(never sleep,never die).

leontas

Κι εγώ της το αφιερώνω

Στου δράκου την καμπούρα
πάνω στης ράχης το φτερό

στ' άγρια τα κάστρα πολεμάω
κι έτσι τους χρόνους μου μετρώ

Φτιάχνω φαρέτρα μαύρη
απ' της νύχτας τα μαλλιά

πάνω στης γης τ' αλάτι γράφω
και τραγουδώ με τα σκυλιά

Την κούπα μου γεμίζω
κερνάω το φίδι για να βγει

όρθιος στον ήλιο να γρικάω
στον ουρανό του αετού η κραυγή

---
πάνω απ όλα ήμουν πολεμιστής δικαίου!

O άνθρωπος δεν γερνάει...

Γίνεται γέρος, όταν παύει να αναπτύσσεται...

Μια επένδυση σε γνώση, αποδίδει το καλύτερο επιτόκιο...

Ενα καλό βιβλίο περιέχει περισσότερο πραγματικό πλούτο,

από μια καλή τράπεζα

πηγή: Βιβλίο

Ανθρωποι ψυχές φτιαγμένες απο γυαλί...

Στην πορεία των ζωών μας, συναντάμε χτυπήματα...

Ο καθένας σπάει σε πολλά σημεία και μας μένουν ελαττώματα...

Αλλοι ζητάμε καταφύγιο σε γυάλινους κόσμους και άλλοι..

Πολεμάμε να διαφυλάξουμε το δικό μας γυάλινο "χάρισμα"...

Εκείνο το διαφορετικό χαρακτηριστικό που κάνει τον καθένα μας,

ξεχωριστό....

Άλλοι έχουν πολλά...Αλλά πρέπει να ανακαλύψουμε το δικό μας

Μερικές φορές το "χάνουμε" και παραδινόμαστε στην ισοπέδωση της ομοιομορφίας

και άλλες φορές το ακολουθούμε και χαράζουμε τα δικά μας μονοπάτια...

Γιατί ακόμα κι άν λάμπουμε στα μάτια των άλλων....

Ακόμα κι αν το γυαλί σπάει εύκολα...

Πολλοί από μας, ζούμε με την ελπίδα οτι θα καταφέρουμε να νικήσουμε ολόκληρο

τον κόσμο,με μοναδικό μας όπλο ένα μικρό ευθραυστο γυαλί...

singles

Αν υποθέσουμε, ότι η ζωή είναι σαν την θάλασσα...

Οι άνθρωποι, είναι σαν τα ψάρια...

Αλλες φορές κολυμπούν ελεύθεροι...

Κι άλλες φορές...Πιάνονται στα δίχτυα...

Αλλά οι διαφορά τους είναι...

Ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν,

αρκεί να το πάρουν απόφαση...

singles

Πάρα πολύ δυνατή στην ψυχή,

θεωρούνται εκείνοι,που γνωρίζουν

και τους κινδύνους του πολέμου

και τις απολαύσεις της ειρήνης...

Κι όμως...

Δεν προσπαθούν να τους αποφύγουν...

Πηγή: Βιβλίο

Όποιος ακολουθεί το πλήθος…

Δεν θα προχωρήσει πιο πέρα από το πλήθος…

Όποιος βαδίζει μόνος, έχει πιθανότητες να βρεθεί σε μέρη άγνωστα,

στον υπόλοιπο κόσμο…

Ο άνθρωπος που ζει δημιουργικά, καλείται να αντιμετωπίσει δυσκολίες,

καθώς η ιδιαιτερότητά του, προκαλεί την περιφρόνηση των άλλων…

Και το «δυστύχημα» για κάποιον που προηγείται της εποχής του….

Είναι πως…

Όταν τελικά οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν πως είχατε δίκαιο…

Θα δηλώσουν πως το θέμα ήταν προφανές…

Στη ζωή έχετε δύο επιλογές:

Μπορείτε να χαθείτε μέσα στην κοινοτοπία των πολλών

ή να διαλέξετε να ξεχωρίσετε…

Για να ξεχωρίσετε, πρέπει να είστε διαφορετικός…

Για να είστε διαφορετικός ,

πρέπει να αγωνιστείτε να γίνετε αυτό που μόνο εσείς μπορείτε…

Πηγή: βιβλίο

Το να μην είσαι κανένας άλλος, από τον εαυτό σου…

Σ έναν κόσμο που πασχίζει καθημερινά,

να σε κάνει ίδιο με όλους τους άλλους…

Συνεπάγεται ο δυσκολότερος αγώνας,

που μπορεί ποτέ να δώσει ένα ανθρώπινο ον…

Έναν αγώνα που δεν τελειώνει ποτέ…

Πηγή: Βιβλίο

Το άτομο που δεν ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους του,

συναντά τις μεγαλύτερες δυσκολίες στη ζωή του...

Και προκαλεί τις μεγαλύτερες δυστυχίες απ όλους.

Από τέτοιους ανθρώπους, προέρχονται οι δυστυχίες,

που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Πηγή: Βιβλίο

Όταν δεν μπορείς να συγχωρήσεις τους άλλους,

Που είναι διαφορετικοί από σένα…

Είσαι μακριά από τον δρόμο της επικοινωνίας.

Πηγή:Βιβλίο

» Για την Ποίηση...
» Ποίηση!
» Εσωτερισμός,Επιστήμη και Ποίηση επιχειρούν μια Συνάντηση
» η παρουσια μου στο σαιτ