Καλημέρα!! Καλησπέρα!! Καλώς ήρθατε!!

ΑΓΓΕΛΙΚΗ έγραψε:

Ομως πιστευω πως εδω θα πρεπει να σταθεις.
Να δεις εκει,στη "ρωγμη"που ανοιξε...
Μιλω ως παθων.
Δες ποια αιτια,ψαξε το "γιατι"αυτο το συναισθημα.
Κοιτα βαθια!


Κι αυτό έκανα..έκανα βουτιά στα βάθη μου, για να βρω τη ρίζα του κακού..


Δεν ήταν δικό σου Αριστέα..δικόμου ήταν.. ολόδικο μου..

Ολα ξεκίνησαν από την ώρα που έγραψα αυτό το μήνυμα..που εμπεριείχε αυτές τις τρείς λέξει.

(Μαγισούλα αν και με τρομάζεις)

Παρόλο που ήξερα ότι ήταν λάθος να το γράψω αυτό, το άφησα να συμβεί.

Την ώρα που πατήσα αποστολή, ήξερα ότι αυτό το μήνυμα δεν έπρεπε να είχε φύγει.

Εμπεριείχε τρείς λέξεις που θα μπορούσαν να πονέσουν.

Που το πιο πιθανών να το έκαναν κιόλας, αλλά η Αριστέα δεν το αντιλήφθηκε.


Τα τελευταία χρόνια διαπίστωσα ότι εμείς οι άνθρωποι κάνουμε πολύ περίπλοκη τη ζωή μας,δημιουργώντας,
ατελείωτους νόμους και κανόνες,για να συνυπάρχουμε.

Ολοι είναι περιτοί..αρκεί να τηρήσουμε μόνο έναν.

Μην κάνεις, και μην λες, αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν και να σου πουν άλλοι.

Οποιος τηρήσει αυτόν τον κανόνα, δεν του χρειάζετε κανένας νόμος, και κανένας άλλος κανόνας.


Προσπαθώ.. προσπαθώ, αλλά όχι με επιτυχία.

Οταν πάτησα αποστολή σ' εκείνο το μήνυμα, ήξερα ότι έχω παρέβει το βασικό κανόνα.

Κι αυτόματα άρχησα να περιμένο, ένα μήνυμα αντιδρασης απο την Αριστέα....

Αυτά...Λυπάμαι Αριστέα, πραγματικά λυπάμαι..

Σε στεναχώρισα όχι μία αλλά δυο φορές....

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ!

Αν μ είχες στεναχωρησει θα στο λεγα ψυχούλα μου στα ίσα! Εισαι πολυυυυ ευαισθητη κι ειν ωραίο αυτό αλλ'α είσαι και χαζουουουουλα γιατί εσύ στεναχωρεθηκες τσαμπα! Εγω ανησυχουσα μη νιώσεις άσχημα και δε το θελα με τίποτααααα! Οποτε;;;; Οοοοοολα καλά γιαβρι μου ναι; Πάμε παρακατω γιατί πολύ το ζαλισαμε το θέμα; Από που είσαι καταγωγή; ψάχνω Σμυρνια γιατί ψάχνω τη αυθεντικ'η συνταγή για το κεμπαπ.

Αγαπημένη μου Ερατώ, διορθώσαμε το όνομα.

Πλέον θα μπαίνεις, όχι με το ΑΝΩΝΥΜΗ, αλλά το Ερατώ.

Αιθηρόη... καλή μου... σ' ευχαριστώ....

Ωωωω! Ερατώ μου καλώς ήρθες! Ααα ειναι πιο ωραία πιο.......κοντά! Αυτό! Καλημέρα οοοοολη μ'ερα και με χαμόγελο.

Καλό βράδυ σε όλους!

Σας αγαπώ πολύ!

Όνειρα γλυκά και νεραϊδένια!

  

επίσης

Γεια σας φίλοι μου.

Σκεύτηκα πολύ αν θα πρέπει να γράψω για όλα αυτά που μου συνέβησαν.

Ειναι τόσο προσωπικά..για πολλούς από εσάς ίσως κι αφελές να το κάνω...

Αλλά κι απο την άλλη είναι τόσο σημαντικά..

Αλλά είμαι και σίγουρη, ότι πολύ απο εσάς θα χαρείτε....


Αιθηρόη μου... καλή μου...


Πριν δυο εβδομάδες όταν μου απάντησες..
Δεν θα σου γράψω τι σκέφτηκα, γιατί μάλλον δεν μπορούσα να σκεφτώ..θα σου γράψω τι ένιωσα.

Σύγχυση.
Απογοήτευση.
Και λίγο θυμό.

Ενιωσα οτι πήρες απο τα χέρια μου τα κομάτια του παζλ, που ειχα ενώσει, και μου τα σκόρπισες.

(Οχι ολα.. κάποια δεν μπορούν να σκορπίσουν ποτέ πια..)

Για πρώτη φορά διάβαζα κάτι που έχεις γράψει εσυ, και δεν καταλάβενα..

Μου έγραφες: Αρνείσαι τον εαυτό σου.

Κι έγω ήθελα να σου φωνάξω.

ΟΧΙ δεν τον αρνούμαι, και γι' αυτό πονάω..

Μου έγραφες: Ψάξε βαθιά... θυμήσου τον καίρο που ήσουν καλά...θυμήσου πότε αυτό άλλαξε...
θυμήσου πως... τι συνέβη...

Κι εγώ ήθελα να σου φωνάξω, πως ποτέ δεν ήμουν καλύτερα απο τώρα.

Εκεί κατάλαβα το πόσο πολλά αντιφατικά συναισθήματα ένιωθα.

Πως είναι δυνατόν να λέω ότι, ποτέ δεν ήμουν καλύτερα απο τώρα, κι απο την άλλη να λέω ότι πονάω πολύ.

Σύγχυση.. σύγχυση..

Για πολλές μέρες ήμουν μέσα σε μια σύγχυση.


Η πρόταση κλείδι, που με ξεμπλόκαρε ήταν:
(θυμήσου πότε αυτό άλλαξε... θυμήσου πώς... τι συνέβη..)

Αν κι αντιδρούσε το μέσα μου, στο ότι ποτέ δεν ήμουν καλύτερα απο τώρα, πίεσα τον εαυτό μου
να θυμηθεί, χρονικά πότε άρχισε αυτή η αλλαγή μέσα μου.

Πότε άρχισα να αποτραβιέμαι απο τον κόσμο.
Πότε έπαψαν να με ένδιαφέρουν τα καθημερινά..

Αν και πίστευα ότι δεν είναι δυνατόν βρώ την απάντηση εκεί.
Δεν είναι δυνατόν στην απλή κι ανιαρή ζωή μου, να συνέβη κάτι, που να έδωσε το έναυσμα, για μια τόσο μεγάλη κια σημαντική αλλαγή.

Χρονικά όλα άρχισαν πριν πέντε χρόνια..

Αλλά δεν μπορούσα να βρω τίποτα το σημαντικό που συνέβη στη ζωη μου, αυτή τη χρονική περίοδο.

Διαισθανόμουν ότι κάτι μου κρυβεται, και δεν μου φανερώνεται.


Ενιωθα ντροπή για την απάντηση που σου έδωσα, στην ερώτηση που μου έκανες: Τι φοβάσαι;

Και μου είπες για τον εναν τον μέγαλο φόβο, που ενδυναμώνει τους υπόλοιπους.

Κι εγώ σου απάντησα για το δεύτερο μεγάλο φόβο μου.

Ο λόγος που σου έδωσα αυτή την απάντηση ήταν γιατί δεν είχα ιδέα, αν υπήρχε ένας μεγάλος φόβος, και ποιος ήταν αυτός.


Και οι μέρες της σύγχυσης συνεχίζονταν...

Ως που ήρθε η απάντηση, έτσι ξαφνικά.. απο εκεί που δεν το περίμενα...


Την περασμένη τετάρτη... μια επίθεση θυμού απο την αφεντικίνα μου..και μπαμ.. άναψε το φως..

Αναψε προβολέας θα έλεγα καλύτερα...


Η αφεντικίνα μου.. ένας πολύ.. πολύ.. πολύ.. κακός άνθρωπος.

Εκ των υστέρων  συνειδητοποιώ, ότι τη χρωστάω πολλά...

Εργάζομαι σ' αυτή την εταιρεία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.

Το είδος της δουλειας μου, απαιτεί προσοχή, εχει πολύ στρες, και κούραση.

Παρόλα αυτά ήμουν σχετικά ικανιποιημένη, γιατί μου παρείχε έναν αρκετά ικανοποιητικό μισθό, για να ζω εγώ και τα παιδιά μου.

Αυτά μέχρι πριν πέντε χρόνια.. τότε που άλλαξε το αφεντικό του τμήματος μας..

Η καταπίεση που ένιωσα ως άνθρωπος, ήταν μεγάλη.

Ασκούσε.. και ασκεί κατάχρηση εξουσίας..

Θα ήθελα να είχα τα κότσια και να φύγω..

Δεν τα είχα όμως...

Οι λογοι... γνωστοί σε όλους μας.
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν παρατάει τη δουλεία του, μετά απο δέκα δεκαπέντε χρόνια.

Λογικός άνθρωπος.... κι αυτή η λέξη μου δημιουργεί καταπίεση...

Για να έχουμε ένα σπίτι να μένουμε, για να έχουμε να φάμε, απετούν να ξεπουλήσουμε την ίδια μαςτη ψυχή..την αξιοπρέπεια μας.

Αυτή η καθημερινή επαφή, για οκτώ και δέκα ώρες με αυτό το άτομο.. με άλλαξε...

Αρχισα να χάνω τον εαυτό μου.. αυτό ήταν το χειρότερο.

Αρχισα να νιώθω μίσος.. κι αυτό το μίσος δηλητηρίαζε πρώτα εμένα την ίδια..

Εχασα την αυτοεκτίμηση μου...

Πόσο σε καταλαβένω όταν λες Αριστέα: (Με νιάζει τι βλέπω εγώ στο καθρέφτη όταν με κοιτώ)

Ηταν το πρώτο σύμτωμα που με ταρακούνησε..

Δεν μπορούσα να δω τα μάτια μου στο καθρέφτη.. απέφευγα το βλέμα μου..

Γυρνούσα το βράδυ απο τη δουλειά, σαν μια στημένη λεμονόκουπα.

Τώρα μπορώ να δω καθαρά τι συνέβη..


Τα πάντα έπαψαν να έχουν σημασία..
Τα πάντα που είχα μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο..

Κλειστικα στον εαυτό μου, κι άρχισα τις εσωτερικές ανασκαφές..

Εφτασα στο σημείο να μισήσω την υλική μου πλευρά..το σώμα μου..

Σκεφτόμουν για μεγάλο χρονικό διάστημα..δεν θέλω να έχω ένα σώμα με ανάγκες. (διατροφή, ρούχα)..που για να το συντηρώ,
πρέπει να ξεπουλάω τη ψυχήμου..

Πονούσε η ψυχή μου καθημερινά...και πονάει ακόμα..

Επαψα να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, κι έγινα καχύποπτη..

Το μόνο σταθερό μέσα μου..η αγάπη των παιδιών μου.



Πως έχει η κατάσταση τώρα;

Εχω βρει τον εαυτό μου..αυτό ειναι σίγουρο.

Και δεν υπάρχει περίπτωση να το ξαναχάσω ποτέ. Και γι' αυτό είμαι σίγουρη.

Νιώθω ότι δεν έχω βγει τελείος απο το μαύρο τουνελ είχα μπει.

Αλλα τώρα δεν φοβάμαι το σκοτάδι..ούτε και το να είμαι μόνη σ' αυτό...



Οσο για την αφεντικίνα μου... δεν έχει αλλάξει καθόλου..

Εγώ έχω αλλάξει.

Δεν θα πω ότι είμαι χαρούμενη να δουλεύω μαζί της.. αλλά ένα μεγάλο βήμα για μένα είναι.. που έπαψα να τη μισώ.

Καθώς απαλάχτηκα από αυτό το συναίσθημα..μπόρεσα και σήκωσα το κεφάλι μου.

Και Αριστέα μπορώ να βλέπω τα μάτια μου στο καθρέφτη και να χαμογελώ.



Είναι πολλά αυτά που έγραψα..σας ζητώ συγνώμη.. ελπίζω να μην σας κούρασα υπερβολικά..


                                 

                                                     Αιθηρόη την αγάπη μου.

                                               Και σε όλες τις όμορφες ψυχές αυτού του κόσμου.

Αιθηρόη, εχω προκαλέσει μια ατελείωτη ακαταστασία εδώ μέσα...

Ολα αυτά που έχω γράψει δεν ανήκουν σ' αυτή τη σελίδα.

Εδω είναι η σελίδα για τα καλωσορίσματα.

Φοβάμαι ότι θα προκαλέσω αγχος στους νεόφερτους φίλους.

Ελπίζω να μην σκεφτούν ότι πρέπει να γράψουν την ιστορία της ζωή τους για να γίνουν αποδεκτοί...

Αν θέλεις να τα μεταφέρεις κάπου αλλού, που να ταιριάζουν καλύτερα...δεν θα με πείραζε καθόλου..

Με διαβάζω και παγώνω.
Οχι, μέσα σ' αυτό το κατεβατό των λέξεων δεν θα βρεις.
Είναι οι σκέψεις μου... και μεσα στις σκέψεις δεν θα με βρείς.

δεν είμαι εκεί.. αλλού με βρίσκω.

Πως κάνουμε λόγια αυτά που νιώθουμε;
Μέσα στη λέξη ΝΙΩΘΩ μπορώ να χωρέσω όλο μου το είμαι...

Μου ζητάς χρονική στιγμή.. δεν ξέρω να σου πω πότε άρχισα να νιώθω.
Πότε άρχισα να νιώθω ότι ο πόνος αυτού του κόσμου είναι ατελείωτος.

Ξεχειλίζει απο παντού.. είναι πολύς Αιθηρόη.

Οσα χέρια και να αγγίξω.. οσους ώμους να ακουμπήσω.. οσα ματιά να κοιτάξω...
δεν τελειώνει...

Πόσο μου αρέσει να σε διαβάζω Ερατώ,ήθελα να το εκφράσω αυτό.

Η ανάλυση σου,οι λόγοι που ανακάλυψες,είναι σπουδαία όλα,μα όλα.
Ελάχιστοι από μας καταφέρνουμε να κοιτάξουμε εν τέλει μέσα μας και να εντοπίσουμε την ρίζα,θέλει κότσια,να το ξέρεις και είναι το καθαρό μας κομμάτι αυτό που αντιδρά,έστω και με πόνο.
Ο πόνος,σε πολλές περιπτώσεις είναι όπως...όπως όταν πονάμε στο σώμα;
Δεν είναι ωραίο,αλλά είχα δει ένα ρεπορτάζ με ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε χωρίς να αισθάνεται πόνο και έτρωγε την γλώσσα της,χτυπούσε,είχε εσωτερική αιμορραγία και δεν ήξεραν οι γονείς τι έχει και πότε για να την πάνε στον γιατρό.Δεν είχε την προειδοποίηση του πόνου για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα.
Όλα ευλογημένα και όλα με τις αιτίες τους.

Όσο για τον πόνο του κόσμου,ναι υπάρχει.
Κάθε φορά που θα γελάς,που θα σε φροντίζεις,που θα βάζεις ένα τραγούδι που σου αρέσει,που θα μάθεις να μαγειρεύεις για σένα,για να θρέψεις τις αισθήσεις σου,που θα κάνεις κάτι δημιουργικό,κάτι να χαμογελάς,κάτι μικρό αλλά συνάμα μεγάλο,κάθε φορά,λεπτό το λεπτό,μέρα με την μέρα,τραβάς και από λίγο,μετουσιώνεις,κάνεις την διαφορά.

Όλοι την κάνετε.

Και..κάποιο ταλέντο έχεις εσύ..τι είναι;
Κάποιο,παλιό που το άφησες στην άκρη;
Γραφή,ποίηση.
Μουσική,κάποιο έγχορδο,πιάνο;
Ζωγραφική;Χρώματα.
Χέρια,πηλός,αίσθηση.

Κάποιο ή και όλα ή και κάτι που δεν ανέφερα σου πάει πολύ.
Δοκίμασε αν θες,θα σε ταξιδεύει κάθε φορά.

Μην ανησυχείς, ο χώρος αυτός δεν έχει όρια, σύνορα και συγκεκριμένους τρόπους.

Ερατώ μου...

Σε έκανα να νιώσεις θυμό, σύγχιση, απογοήτευση...
Δεν είχα τέτοια πρόθεση...

Ήταν δικές σου αποσκευές, μάτια μου...

Ποια είσαι...
Τι ζητάς...
Πού θέλεις να πας...

Όλη σου η ζωή... αυτά τα τρία...

Χαίρομαι που έχεις βρει τον εαυτό σου... αυτό σημαίνει πως είσαι σίγουρη, δυνατή και έτοιμη για την κάθε ημέρα, ό,τι και αν φέρει αυτή...

Και κάτι ακόμη...

Τα σκοτάδια, δεν είναι μέρος του κόσμου. Είναι μέρος του εαυτού μας.

Όταν θα είσαι έτοιμη, λοιπόν...

Να τολμάς... και να γελάς...

Ας πω και ενα γεια απο εδω!
Γεια χαρα σε ολους, καλως σας βρηκα!
Σε πολλες αναζητησεις μου στο γκουγκλ συχνα πυκνα
με εβγαζε στον Αορατο Ναο. Ετσι αποφασισα να τον εξερευνησω.
Ειδα (κατοπιν ενος συντομου ψαξηματος) οτι πολλα αρθρα με ενδιαφερουν
και αισθανθηκα ενα αναλαφρο θετικο περιβαλλον.
Οποτε να μαι κι εγω!
Καλη συνεχεια σε ολους!

Καλησπερα!
ωραιος ο καφες εδω παιδια.
Που εiσαστε καλε;
για ελατε για καφεδακι!
καθε φορα που ψαχνω εδω, βρισκω απιθανα πραγματα
παιδια ειστε ολοι πολυ super

Καλησπέρα σας και καλώς σας βρήκα!

καλησπερα!
καλως ηρθες!
εχουμε αλλη χρονολογια αλλα την ιδια ημερομηνια γεννησης!
χαχαχαχα.

Αλήθεια; Πως το είδες;

Καλώς όρισες shamanwoman.

shamanwoman έγραψε:

Αλήθεια; Πως το είδες;

πολυ απλα
απο το προφιλ σου

Καλησπερα σε ολους σας  . ..

Ευχομαι να σας βρισκω ολους Υγιεις & Ζωηρους :)