Καλημέρα!! Καλησπέρα!! Καλώς ήρθατε!!

Τι φοβάσαι;

Δεν μιλώ για τις φοβίες που βγαίνουν πάντα στην επιφάνεια...
Μιλώ για εκείνον τον έναν φόβο, που ποτίζει και ενδυναμώνει όλους τους υπόλοιπους.

Διότι πάντα υπάρχει ένας μεγάλος, που κρύβεται πίσω από τους μικρούς που εκδηλώνονται στην ζωή του ανθρώπου. Η ρίζα...


Θα σου πω για το δεύτερο μεγάλο φόβο, που ποτίζει και ενδυναμώνει τους υπόλοιπους...

Με τρομάζει η ματαιότητα των κύκλων της ψυχής...

Αυτό το πηγαινέλα χωρίς τελειωμό.

Με τρομάζει το ότι η άγνοια μας δεν θα τελειώσει ποτέ...

Είναι φοβερό....

Αυτή η σκέψη με επηρεάζει βαθύτατα...

Οσο για το μέγα φόβο τησ ψυχής μου....

δεν μπορώ.. δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα γι' αυτόν....

ίσως στην πορεία..

Που αυτό σημαίνει, ότι θέλω να πάρω μέρος στίς συζητήσεις σας..

Και να υποθέσω ότι είμαι ευπρόσδεκτη, μετά τα όμορφα λόγια που διάβασα απο όλους σας.

Σας ευχαριστώ όλους.. όμορφες ψυχές..


Ναι το γνωρίζω.. θα χρειαστώ ένα όνομα..ως ανώνυμη δεν μπορώ να περιφέρομαι εδώ μέσα.

Το όνομα που μου έδωσαν οι γονείς μου όταν γεννήθηκα.. η αλήθεια είναι, δεν το 'νιωσα ποτέ δικό μου.
Αλλα αν με ρωτούσαν, τι όνομα ήθελες να σου δώσουμε;
Θα τους έλεγα Ερατώ.

Απο μικρό παιδί αγαπούσα αυτό το όνομα...

Αιθηρόη... δεν ξανάγινε εδώ μέσα..σίγουρα χρησιμοποιούν άλλες διαδικασίες για αλλαγή του ονόματος..
Αλλα εγώ σου το ζητώ απο εδώ να το κάνεις...

Ερατώ λοιπόν....

Ερατώ!Υπέροχο.

ΑΝΩΝΥΜΗ έγραψε:

Τι φοβάσαι; 


Θα σου πω για το δεύτερο μεγάλο φόβο, που ποτίζει και ενδυναμώνει τους υπόλοιπους...

Με τρομάζει η ματαιότητα των κύκλων της ψυχής...

Αυτό το πηγαινέλα χωρίς τελειωμό.

Με τρομάζει το ότι η άγνοια μας δεν θα τελειώσει ποτέ...

Είναι φοβερό....

Αυτή η σκέψη με επηρεάζει βαθύτατα...

Μια από τα ίδια,όμως σκέφτηκα-κάποια στιγμή-πως,
αν βρεθεί η αιτία,ο λόγος των αλλεπάλληλων ενσαρκώσεων-κύκλων και της επερχόμενης κάθε φορά άγνοιας που συνοδεύεται κάθε φορά,[η οποία με τρελαίνει],τότε ίσως παύσει η αίσθηση της ματαιότητας.
Ότι η ρίζα,για μένα,είναι η αίσθηση ότι απουσιάζει ο σκοπός,ο πρωταρχικός σκοπός του να γίνεται κάτι με λόγο,αιτία,που η ψυχή έδωσε η ίδια την εκκίνηση.
Γιατί;Γιατί είμαι εδώ;Καταλαβαίνεις πως το λέω;

Το χωρίς σκοπό,λόγο,αφορμή,δεν στέκει και τότε ναι,είναι απελπισία δεν έχει νόημα τίποτα,ΑΛΛΑ!!
Αλλά!!Αν υπάρχει σχέδιο ψυχής;Όχι θεού κτλ κτλ...της δικής σου,της δικής μου,όλων.

Εγώ πάντως εκεί το εντόπισα το βάρος.Αν με πείσω ότι τίποτα δεν είναι μάταιο,τότε όλα έχουν αξία.
Και μετά πάμε στα καθημεριναααα.Εκεί,που λέμε ότι όλα μοιάζουν ανιαρά,συνηθισμένα,σαν το μαρτύριο της σταγόνας.
Και πάνω σε αυτό,λεω άν..Αν!Μέσα στο κάθε-μέρα,στα πιο απλά πράγματα,στις πιο συνηθισμένες μας κινήσεις,βρίσκεται η προσφορά;Εκεί που δεν πάει το μυαλό μας;Γιατί,πάντα φανταζόμαστε κάτι σπουδαίο,κάτι φαντασμαγορικό,τόσο δυναμικό που θα φωνάζει από μόνο του ότι είναι σημαντικό,σαν τις φωτοβολίδες την νύχτα,[που όποιος τις δημιούργησε,τον ευχαριστώ πολύ για την στιγμή που γίνομαι παιδί του ουρανού και της γης]..ίσως σφάλουμε,λοιπόν,στην σκέψη ότι σημαντικό είναι το κραυγαλέο και ασήμαντο το κάθε μέρα μας.

Εμβίωση.Νιώθεις τους άλλους.

Μήπως,ήρθατε για να απορροφήσετε τον πόνο,σαν τους ιονιστές.
Ιονιστές της Γαίας..αλλά γιατί;
Γιατί χρειάζεται,το βλέπει κανείς με μια ματιά γύρω του,στο τώρα,στην βαθύτερη ιστορία και στο μέλλον που έχει προ-φυτευτεί από ''θεούς'' και τους απεσταλμένους τους,τους προφήτες,γεωργούς του χωραφιού της ανθρωπότητας και μέσα από αυτό,βλέπουμε το σχέδιο τους κι όχι τις μαντικές τους ικανότητες.
Μήπως ήρθατε για να απορροφήσετε τον πόνο;
Ξαναρωτώ τον καθένα.
Μήπως ήρθατε για να σπείρετε το χωράφι με τους σπόρους της ύπαρξής σας;Να το καθαρίσετε από τα επιβλαβή μέρη του;
Μήπως είσαι γεωργός,θεριστής,καθαριστής;
Απλά και μόνο με το να είσαι εδώ;
Πως;Στα απλά καθημερινά πράγματα.
Κι αν είναι έτσι,αν υπάρχει σκοπός,δώσε παραπάνω,τιμή μου.
Κάθε μέρα θα στήνω το οικοδόμημα και κάθε απόγευμα θα χορεύω σαν τον Ζορμπά στα χαλάσματα.
Παράχθηκε έργο από εκείνο που ορθώθηκε την ώρα που κατέρρεε.
Δεν πάω πουθενά.Πείσμα.
Εδώ,μαζί..σκόρπιοι και πλανεμένοι ασήμαντοι,παλιάτσοι,χωρίς στολές και γυαλίσματα,χωρίς φώτα.

:....Θέλω να πω... όποια και να είσαι... είσαι Εσύ. Μέγα έργο!

Η εσωτερική άρνηση... δεν είναι ζωή... είναι αποχή.

Θυμάμαι μου είπε κάποιος, κάποτε... "Είμαι καμένη γη και τίποτα πια δεν φυτρώνει. Μόνο στάχτη παντού."

Και θυμήθηκα ένα κοριτσάκι στο Ιράκ, που ζωγράφιζε καταπληκτικές εικόνες, με την στάχτη. Έλαμπαν τα μάτια του, όταν μου τις έδειχνε!....:



Θα σταθώ σ αυτό τ απόσπασμα, γιατί ειλικρινά δεν έχω να πω κάτι περισσότερο στην Ερατώ. Απλώθηκαν χέρια γύρω της και την αγκάλιασαν, κι είναι τόσο ωραίο αυτό! Της μίλησε ένα πλάσμα που αγγίζει την ψυχή προσεχτικά. Και της είπε κατευθείαν όσα θα της έλεγε μια σαν εμένα, σε συνεδρίες ενός χρόνου. Και έχω πίστη στην Ερατώ. Νομίζω πως μέσα της ξέρει. Όλοι ξέρουμε. Συχνά το μόνο που χρειαζόμαστε είναι κάποιον να μας ακούσει.

Θα σταθώ σ αυτό τ απόσπασμα, που δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν και του έδωσαν σημασία, και που εγώ το βρήκα αποκαλυπτικό, συγκινητικό, και συμβολικό.

Μεγάλο έργο είναι κάθε άνθρωπος.
Έχει ένα υπέροχο σώμα, να εργάζεται και μέσω των αισθήσεων του γευόμαστε τον κόσμο.
Έχει έναν εγκέφαλο, με απίστευτες ιδιότητες. Άσχετα αν εμείς δεν ξέρουμε, η και να ξέρουμε, δεν ασχολούμαστε να τον ενεργοποιήσουμε.
Έχει έναν νου που είναι ικανός να κάνει τα πάντα. Να σκεφτεί, να σχεδιάσει, να δημιουργήσει, να καταλάβει, ότι θέλει!
Έχει μία ψυχή αθάνατη.
Έχει ένα πνεύμα που μπορεί να επικοινωνήσει με το πνεύμα του κόσμου.
Ο άνθρωπος είναι ατελές στη συνείδηση του γιατί ακόμα δουλεύει πάνω σ αυτό, αλλά τέλειο σαν κοσμικό σύστημα.

Μετά μας μιλάει για έναν άνθρωπο που δηλώνει πεθαμένος βασικά. Και μας μιλάει και για ένα κοριτσάκι που βγάζει ζωή απ τον θάνατο.

Προσωπικά συγκλονίστηκα με το κοριτσάκι. Γιατί γύρω μου έχω αρκετούς ανθρώπους που νιώθουν πεθαμένοι. Και είναι λίγο εγωιστικό αυτό. Μην με παρεξηγήσετε. Η άρνηση που αναφέρει η Αιθηρόη, κατά την δικιά μου άποψη πάντα, έχει και μια δόση εγωισμού. Είναι σα να τιμωρείς τον κόσμο, η τον εαυτό σου χωρίς όμως να μπαίνεις στο κόπο να δεις ότι έχεις μερίδιο. Δεν φταίνε ποτέ μόνο οι άλλοι. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί είναι αλήθεια ότι ένας άνθρωπος είναι ικανός να προκαλέσει απίστευτες αλλαγές, όχι μόνο στην ζωή του, αλλά και στον κόσμο.

Αυτό το κοριτσάκι λοιπόν, πήρε όσα διέθετε και απ αυτά έβγαλε κάτι καλύτερο. Συγκλονιστικό παράδειγμα!

Τέλος θέλω να εκφράσω θαυμασμό. Γιατί κανείς δεν πάει για διακοπές στο Ιράκ. Το να μιλάς για τον κόσμο είναι εύκολο και συνηθισμένο. Το να τον περπατάς όμως και να τον ζεις μέσα στα πεδία του, όσο πληγωμένα κι αν είναι, είναι κάτι που θέλει θάρρος.

Πόσοι δεν έχουμε πει σε συζήτηση που κάνουμε για κάτι άσχημο: Δεν θέλω να το σκέφτομαι! Πόσοι; Όλοι.

Είναι άλλο να ακούς, να διαβάζεις, και μετά να μιλάς. Και είναι άλλο να ζεις ανάμεσα και μέσα στις καταστάσεις του κόσμου, και να μιλάς. Μόνο τότε ξέρεις τι λες. Κι εγώ προσωπικά, αυτούς τους τελευταίους, τους εμπιστεύομαι περισσότερο.

Έμαθα πολλά από τα βιβλία και από τους καθηγητές μου και τους πρυτάνεις πανεπιστημίων για την επιστήμη που επέλεξα. Και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα, ότι είχα εξασκηθεί σ ένα μοντέλο ανθρώπου, και πως να το χειρίζομαι και να το οδηγώ εκεί που εγώ θέλω, βρίσκοντας τα κλειδιά του. Δεν μου άρεσε. Είχα δει ότι έπρεπε να μάθω δισεκατομμύρια τρόπους. Γιατί τόσοι είναι και οι άνθρωποι.

Όταν μία φορά το ρώτησα αυτό, μου απάντησε ο καθηγητής: Δεν χρειάζεται αγαπητή μου. Η μηχανή του κόσμου δουλεύει για εμάς. Όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο, τους γνωρίζουμε όλους.

Μου φάνηκε τραγικό. Δεν μπορούσα να αποφασίσω αμέσως, αν αυτό ήταν καλό, η κακό. Αν εγώ είχα δίκιο, η ο καθηγητής μου. Όταν με κάλεσε στο γραφείο του και μου ζήτησε τέτοια ερωτήματα, είναι καλύτερα να μην τα βάζω στην αίθουσα, πήρα την απάντηση μου.

Εκείνο το κοριτσάκι λοιπόν και για να καταλήξω, έχει να μου δώσει περισσότερες απαντήσεις, στο ζητούμενο μου για την ψυχή του ανθρώπου.

Αιθηρόη ευχαριστώ! Ξέρεις πως το λέω, δεν χρειάζεται να εξηγώ.

Μου άρεσε πολύ η κεντρική σκέψη σου ladosifa! Και νομίζω πως μπορώ με μια πιο βαθιά σκέψη, να την ενώσω με κάτι που έχω δει να γράφει δύο η τρεις φορές η Αιθηρόη, προσφωνώντας τους ανθρώπους γενναίους. Γενναίες οι ψυχές που επέλεξαν να είναι εδώ, σε αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο.

Προσπαθούσα να το συνδέσω με τις ψυχικές του και τις υπαρξιακές του αγωνίες, αλλά κάτι μου έλειπε και δεν μπορούσα να το κλειδώσω. Μόλις τώρα εσύ, μου έδωσες μία απάντηση. Δεν το εννοούσε τόσο επιφανειακά, εκεί δηλαδή που το έψαχνα εγώ, γιατί ανέκαθεν οι άνθρωποι είχαν τις αγωνίες και τους αγώνες τους. Προσπαθούσα να καταλάβω, γιατί τώρα; Μόλις πήρα μια απάντηση.
Να είσαι καλά.

Κατερίνα μου χαίρομαι πολυ που σαι εδώ μαζί μας! Κι εγώ δε το πρόσεξα τόσο αυτό το σημε'ιο. Είδες γιατί χαίρομαι που σαι δω μωρέ; Η ladosifa μου είναι φλόγα παιδί μου αρκεί να μη μουλαρ'ωσει! Γιαβρι μου! Ερατώ μας καλώς ήρθες!!

Χαιρετε αγαπητη μου Ερατω . ..

Συμφωνω
& σεβομαι καθε αποψη που αναγραφηκε  . .

& θελω να συμπληρωσω ενα μικρο λιθαρακι . ..
 

 ~ Ο μεγαλυτερος Φοβος ειναι Να νιωσεις Ελευθερος ~

Οσα & να γραψω ,
δεν θα αρκεσουν για να σου δωσω την ματια μου ,
αλλα θα σου μεταφερω τον Αγωνα που διδεις
στον Κοσμο . ..

Πολλοι προσπερνανε να αφιερωσουν εστω ,
λιγο αξιο χρονο περυσιλογης
για να δουν , να Νιωσουν καθαρα . ..

- Ατομα τα οποια ειναι στον χωρο της Φυσης του Κοσμου

Μαγειρες & Ζωγραφοι που δαμαζουν την Αντοχη σε καθε σημειο . .. ! ! !

Μη εχωντας ομως επιγνωση ,
ερχονται σε συγκρουση οταν χρειαζεται να λαβουν
το ανωτερο μαθημα . ..

Να ξεχωριζουν τι θελουν να κρατησουν ωστε να το τηρουν
& να το διατηρουν
& να αφεινουν πισω το περριτο,
τον περιορσιμο που σου εδιδαξε μια κρυφη γωνια του Κοσμου . ..

Συνηθως σπανιζουν τα Ατομα
που εξωτερικευουν το συναισθημα τους ,
εως ανυπαρκτα . .. ! ! !
. .... μπραβο Σου Αιωνια Ψυχη που εκκινηθηκες
μες στον Χωρο . ..

Ποιος ειναι ο περιορισμος σου
που σου προκαλει Φοβο ;

Τι εχεις Ορισει η Ιδια Οντως
& ποιος ο συνδιασμος του αισθηματος με την Οραση
αφησες να Δρει & να ποτιζει το κυταρρο ;;

Εσωτερως εσωτερισμος δηλ . ..

Βγες απο την "λασπη",
ελα εδω πανω να Παρεις καθαρια Πνοη . .. !   !  !

Νιωσε ελευθερη ,
Νιωσε την Φυση που σε τυλιγει
Νιωσε εμπιστοσυνη στην Αγνοτητα του Χωρου . .. για να συνεχισεις
οπως & ο καθενας μας . .. ! ! !

Χρειαζεται να ΟΡΙΣΕΙΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΙΣΧΥΡΟ , ΑΚΛΟΝΗΤΟ
οπως & ο Καθενας μας . ..
Χρειαζεται να ΟΡΙΣΕΙΣ την ΜΝΗΜΗ σου & τους συνδιασμους της καθε στιγμης . ..
Χρειαζεται να κανεις μια τελευταια Βουτια στο εσωτερο Σου
Βηχως Φοβο ,
Ατρομητη να Εισαι στην Καθε Κινηση της Στιγμης που θα Νιωθεις
για να Βρεις Οντως
Ε Σ Ε Ν Α . ....

Σπανια Ατομα Βουτουν με την Θεληση τους για την μΙα Θεληση

Ολοι ειναι απροετοιμαστοι ,
& ποιανονται αδιαβαστοι σε καθε στιγμη . ..

Να λαβουμε το μαθημα
& να το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ Εις στο αρεστο . .. ! ! ! 

Σπανια ατομα Αξιοποιουν το Παν της Πνοης
της καθε Στιγμης . ... σπανια . .. ! ! !

Το παρων ειναι αποτελεσμα της Αδρανειας μας . ..
Το παρων ειναι αποτελεσμα της Δρασης μας . ..

Το παρων ειναι αποτελεσμα του Μη Ορισμου
Το παρων ειναι αποτελεσμα του Ορισμου

Το παρων ειναι αποτελεσμα της Θελησης
Το παρων ειναι αποτελεσμα του Φοβου

Το παρων ειναι αποτελεσμα της Συνεργασιας
Αυτου Νου που Τρεχει Γρηγορα
Το παρων ειναι αποτελεσμα της Μη Συνεργασιας
Αυτου Νου που δεν Τρεχει . ..

Δεν ειναι Θεμα Αγνοιας αγαπητη μου
Δεν ειναι Θεμα Δυναμης
Δεν ειναι θεμα Αδυναμιας . ..

Παντα ειναι τοσο απλο,
που το ιδιο το μυαλο κανει μακιαβελικους συνηρμους & χανεται
μες στα μονοπατια του απυθεμνου της αβυσσου
& ΜΕΤΔΙΔΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕς ΑΝΕΓΕΡΣΗς ΤΟΥ ΘΕΜΕΛΙΟΥ ΝΑΟΥ . ..

Να το αντεξεις για να το Δαμασεις
& να το συνεχισεις . ..
Να το ολοκληρωσεις - αντιμετωπισεις ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙς . ..

Η Ζωη ολη της Υπαρξης ειναι μια Αγνη Προσφορα
απο ενα Αιωνιο Δακρυ που Κοσμους & Ζωη εγεννησε . ..

Απο Ενα Δακρυ βγηκαν ολα τα αισθηματα
Η Αιωνια Φλογα μαζι με την Αιωνια Δροσια  ...

Ο Ανθρωπος Οταν αλλαξει την ΘΕΛΗΣΗ του ως προς τον Κοσμο
τοτε θα αλλαξει το Παν . ..

ΔΙΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΡΥΦΕΡΑ ΤΗΝ ΠΝΟΗ
& ΣΜΙΛΕΥΕΙΣ ΕΝΑ ΑΦΘΑΡΤΟ ΝΑΟ,..
αλλα χωρις Θεμελιο ,
θα γυρνας & θα ξαναγυρνας
& δεν θα ενθημεισαι το Γιατι ! ! !

Παρα θα ασχολεισαι με ενα Ειδωλο της επιλογης σου
οπου η Θεληση θα Ξυπναει την Ουσια του Πνευματος,
αλλα το Ειδωλο θα τρωει την Μνημη Σου ,
την Ασχολια Σου
την Αφοσιωση που Θα μπορουσες να αναδειξεις
Ζωγραφιζοντας εντος σου
το ποιο Ζωηρο ΧΑρουμενο Χρωμα Ω Αιωνια Ψυχη . ...

Μην λειπεις απο την Ζωη της Πνοης
Να Θυμασαι . ..

Ενα Χαμογελο Σου διδεται καθημερινα
απο τον Ανεμο καθως γλυστραει επανω σου ,
επανω μας ,
ερχεται στον ωμο & μας ψυθριζει Λογους ,
Αφθαρτους Λογους γνωριμιας με το καθε Τι . ..

Αρκει να εισαι Ελευθερος-η  σε καθε Βημα Σου ,
Αφιερωμενο ως προς την Ζωη ,
Να νιωθεις το καθε Τι
& να Ζεις την Στιγμη ως Αιωνια
Γευομενη απο το Εν ,
Συγκλονιζοντας το Θεμελιο του Ναου Σου,
θυμιζωντας ΕΣΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ,
ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙΣ
ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ,

ΝΙΩΣΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΠΟΥ ΣΕ ΤΥΛΙΓΕΙ ΤΡΥΦΕΡΑ
& μην με προσπερνας αγαπημενε μου  . ..

Να πας πισω σε καθε στιγμη που περασε
& να χαμογελασεις σε καθε τι που Εκφρασες . ..

Να χορεψεις με την καθε Αναμνηση σου
να την ζεστανεις εκει που χρειαζεται
να την δροσισεις εκει οπου χρειαζεται . ..
.......

Ladosifa... δεν έχω λόγια..εκπλήσομαι..
Θα έλεγα ότι εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα..έχεις πιάσει τον ειρμό των σκεψεών μου..

Απο πάντα το ήξερα ότι η ζωή είναι μέσα στα καθημερινά..
Αν όχι παντα, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια σίγουρα.

Η ψυχή για να ευτυχήσει δεν χρειάζεται τίποτα σπουδαίο και φαντασμαγορικό.

Νιώθει να πεταρίζει και να εφραίνεται με ένα χαμόγελο..με μια ζεστή ματιά.. με ένα γλυκό λόγο..
Με το να ακούς ένα ωραίο τραγούδι στο ράδιο..
Ενα φιλί και μια αγκαλιά απο τα παιδιά μου..

Το γνώριζα και το είχα εμπεδώσει..

Αλλα συνέβει κάτι, την περασμένη άνοιξη..που με έκανε να σκεφτώ ότι και τα πράγματα που θεωρούμε
ότι τα γνωρίζουμε, δεν τα γνωρίζουμε.. όχι εκατό της εκατό.

Ερχεται μια χρονική στιγμή που ζούμε κάτι.. και τότε αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που γνωρίζαμε, ήταν ένα κομμάτι του..
όχι ολόκληρο.

Στη δουλειά μου οι απαιτήσεις είναι πολλές...
Εξαντλητικά ωράρια..μέσα στο στρες..κάποιες μέρες υποφερτές..
και κάποιες άλλες να λειτουργείς μόνο απο τα αποθέματα ενέργειας που έχεις αποθηκευμένα για ώρα ανάγκης..
(Τίποτα τυχαίο..γιατί και για ποιο λόγο έχουν φέρει τον άνθρωπο σ' αυτό το σημείο).

Τέλος πάντων, άλλο θέμα...

Μια τέτοια μέρα, μάλλον μια συναιχόμενη τέτοια εβδομάδα ήταν..
εκεί που νόμιζα ότι τέλειωσε και το τελευταίο απόθεμα..
Πέρασε ένας συνάδελφος απο ένα διπλανό τμήμα..
Ο Αλεξ..νεαρός στην ηλικία, ενα πολυ καλό παιδί..

Συνεργαζόμαστε τα τελευταία έξι χρόνια, σ' αυτή την εταιρία...
Απο πάντα τον συμπαθούσα, κι ένιωθα όμορφα κοντά του..
Μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα το πονηρό.. ειναι τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια νεότερος μου.

Αυτό που θέλω να πω, και κάνω ένα τόσο μεγάλο πρόλογο.....

δεν ξέρω αν μπορώ να το αποτυπώσω στο κείμενο..

Ηρθε κοντά μου με χαιρέτησε..
Διαισθάνθηκε το πόσο κουρασμένη και ταλαιπωρημένη ήμουν..ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου..
με κοίταξε στα μάτια ζεστά.. και μου είπε..χαμογέλα, μέρα είναι θα περάσει..

Ηταν σαν να πήρε όλο το βάρος απο την πλάτη μου.

Ανορθώθηκε η ψυχή μου..στιλώθηκα...

Πήρα να νιώθω ξανά άνθρωπος..

Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν αντιλήφθηκα τι έγινε...

Στην πορεία της υπόλοιπης μέρας ένιωθα ... μια χαρά..

Ηταν σαν να πέρασε ένας γιατρός και μου έκανε μια ένεση τονωτική για τα νεύρα, με ακαριαία αποτελέσματα.

Οταν έφυγα το βράδυ στο σπίτι άρχισε να σκέφτεται και να επεξεργάζεται το μυαλό μου, το τι συνέβει.

Εκ νέου ξανασκέφτηκα τα λόγια της Αιθηρόης...

Περι νιασμού.. περι αγάπης... μην προσπερνάτε...

Για την ενέργεια που έχουμε μέσα μας, και την δύναμη που έχει.

Το 'νιωσα.. εκείνη την ημέρα ένιωσα απόλυτα αυτή τη δύναμη... σε ολο της το μεγαλείο.

Ποτέ δεν ήμουν αδιάφορη και κακότροπη με τους γύρο μου...
αλλά απο εκείνη την ημέρα και μετά προσπαθώ διπλά.
Οχι απο υποχρέωση... αλλά συμετέχοντας με όλη μου την καρδιά.

βάζω τη μνήμη να θυμάται το πως ένιωσα εκείνη την ημέρα.

Δεν πρέπει να το ξεχάσω...

Kαι το μυαλό μου κάνει αυτή τη σκέψη τους τελευταίους μήνες Ladosifa.

Μήπως είμαστε εδώ, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να απορροφήσουμε τον πόνο γύρο μας;

Θα ήθελα να γράψω και να απαντήσω σε όλους σας.

μου γράψατε τόσο όμορφα λόγια..

ba a ktsou καλέ μου, μου γράφεις.

Δεν είναι θέμα άγνοιας.
Δεν είναι θέμα δύναμης.
Δεν είναι θέμα αδυναμίας.
Πάντα είναι τόσο απλό.

Κι έτσι νιώθω ότι πρέπει να είναι.. η ζωή..το πιο απλό πράγμα.
Το μυαλό, μας έχει μπερδέψει.

Προσπαθώ κατά τη διάρκεια της ημέρας κάποιες στιγμές, να σταματώ τις σκέψεις.

Αυτές τις πολύτιμες στιγμές νιώθω τον εαυτό μου ολοκληρωμένο.


Μαγισούλα, αν και με τρομάζεις λίγο..λίγο.. πολύ λίγο..θα συμφωνήσω με τη Ladosifa.

Εδώ υπάρχει μέθοδος.

(Μην με παρεξηγήσεις, το λέω χιουμορίστικα).


ΙΚΤΙΝΕ θα συμφωνήσω μαζί σου.

Η ψυχή δεν ανήκει σ' αυτόν τον κόσμο.

Οσο οι άνθρωποι πνευματικοποιούνται,τόσο απομακρύνονται ψυχικά, και συναισθηματικά απο το υλικό πεδίο,και της δονήσεις του.


Katerina, χαίρομαι, κι ανακουφίζομαι, που πιστεύεις σε μένα..


Ηλιόδωρε, πόσο δίκιο έχεις!

Ας προσέχουμε τα καρφιά που καρφώνουμε.

Γιατί αν αποφασίσουμε μια μέρα να τα βγάλουμε,τα σημάδια θα μήνουν.

Καλή είναι η συγνώμη, αλλά καλό είναι ο άνθρωπος να μην φτάνει σ'αυτό το σημείο.

Γιατί  και μετά τη συγνώμη τα σημάδια μένουν.


Αγγελική, και με σένα έχω ταυτίσει τη σκέψη μου, πολλές φορές.

Σ' ευχαριστώ καλή μου.

Εχω μια απορία. Πάντα όταν διάβαζα τα κείμενα σου..στο τέλος αυτή η πρόταση..

(Να με συγχωρείτε αν δεν είναι κατανοητά αυτά που γράφω).

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είσαι κατανοητή.

Εχω διαβάσει όλα όσα έχεις γράψει εδώ μέσα..και τα 'χω καταλάβει όλα, μέχρι και την τελευταίαλέξη...



Την αγάπη μου σε όλους.

Καλημέρα Ερατώ!
Ναι, έτσι είναι, δεν το είχα προσέξει ότι...επαναλαμβάνομαι..!
Ξέρεις εδώ"έξω"δυσκολεύομαι να...επικοινωνήσω...συνήθως μου λένε ότι δεν γίνομαι κατανοητή.
Έτσι...αυτή η ανασφάλεια σχετικά με το πως εκφράζω την σκέψη μου, τα συναισθήματα μου...
Χαίρομαι που κατανοεις.
Χαίρομαι που είσαι εδώ!

Σε τρομαζω ε; μου το χουν πει κι άλλοι αυτό. Εχω πολυ θράσος με τον εαυτό μου γι αυτό. Δε τον λυπάμαι δεν ντρέπομαι δεν φοβάμαι. Μπορώ να παω στο περίπτερο με ρολά στο κεφ'αλι και ξυπόλυτη. στην εφορία χωρίς να χω πιει καφέ......της Πόπης!!!!!......αβαφτη σε μια γιορτή. Να κλείσω τη πόρτα σε κάποιον που ρχεται όταν δεν είμαι καλά και δε πήρε τηλ πριν έρθει. Να τα παρω στο κρανίο γιατί κάποιος είπε οτι είναι ωραία η φο'υστα μου ενω η φούστα μου ειχε καψιμο από τσιγάρο κι είπε ψ'εματα γιατί δε μ αρέσει η τάχα ευγένεια. Και σκιζω τον εαυτό μου σα χασέ στα δυο όταν κάνει λάθος επιτηδες η έκανε ένα άδικο σε κάποιον. Δεν έχω τρόπους το ξέρω. Αλλα δε μ αρέσει να πνιγομαι μέσα μου γιατί τότε τη πληρώνει ο κόσμος κι ειν άδικο. Οτι δε μ αρέσει δε μπορώ να το καταπιώ ούτε παω στη ουρα με τους πολλούς. Κι εχω μια ρουφιανα διαίσθηση και βλ'επω! Κι πράξεις το μέτρημα γίνεται τόσο γρήγορα μ'εσα μου που μοιάζει με μπαμ! Κι όταν κάνω τη χαζη που ναι σπάνιο είναι γιατί το κυκλωνω μέχρι να μαι σίγουρη. Θα μου πεις δε σκέφτεσαι οτι μπορε'ι να πληγωσεις κάποιον; Ω γιες! Και βέβαια! Αλλα ξέρω κι οτι κανείς δε σπάει. Ειν ικανός για το βρώμικο αρα αντέχει. Ξέρω οτι όλοι χρειάζονται ενέργεια κι οτι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να την πάρεις. Εμενα μου τη δίνει να τη παίρνω απ τους άλλους και μου τη δ'ινει να βλέπω να τη κλέβουν απ τους άλλους. Μου τη δίνει να προσπαθεί ο εαυτός μου να προσπαθε'ι να με κοροιδεψει. Πως θα μπορουσα να το κανω τότε εγω στους άλλους; αν θέλω μπορώ να σου μιλήσω όπως θα θελε κάποιος να τον εντυπωσιασω και ν αρχίσουν ν αραδιαζουν τα διπλωματα μου στο τραπέζι σα εκείνη τη παλια διαφήμιση που σκαγε κάποιος τις φωτό και κάρτες στο τραπέζι......τ αυτοκίνητο μου το κότερο μου το σπίτι μου η βίζα μου η κάρτα μου. Τ αρνούμαι!!!! Λοιπόν!! Θα σας εμπιστευτώ κάτι. Μισό.......Αριστέα φιλενάδα δευρο εξω πουλάκι μου!

Κάποτε έβαλα μια ερώτηση. Δεν έχει καμία σημασία ποια ήταν. Η απάντηση όμως έχει. Μου είπε αυτολεξεί τα παρακάτω λόγια.....Νιώσε τι είσαι αυτή τη στιγμή. Δεν έχουν σημασία οι γνώσεις που αποκτάς. Σημασία έχει αυτό που θα γίνεις μέσα απ αυτές.
Μπορεί ν ακούγεται ασήμαντη για σας. Εγώ όμως βρήκα τον δρόμο μου. Μετά από πολύ σκ'εψη κατέληξα σε μία απόφαση. Έκατσα λοιπόν και έκανα την διαθήκη μου. Έκανα μία λίστα μ όλα τα αποκτήματα μου. Όσα πήρα μέσα από σχολεία-σχολές-κοινωνία. Από την μηχανή αυτή που σκέφτηκε κι αποφάσισεγια μένα τι θέλω και τι μπορώ. Στο τέλος έγραψα ότι τα επιστρέφω και τα αφήνω εδώ που τα βρήκα. Υπόγραψα.
Δίπλωσα το χαρτί και μαζ'ι μ όλες τις σφραγισμενες γνώσεις που κέρδισα.....απ το δημοτικό μέχρι και τα 28 μου. Όσα πλήρωσα με νύχτες και μέρες. Τις έβαλα σ ένα μεταλλικό κουτί και το έθαψα κάπου. Βαθιά και μακριά μην ψάξετε!
Κι άρχισα απ την αρχή να βρω τον εαυτό μου. Η διαπίστωση οτι στους περισσότερους δεν άρεσα, ήταν για μένα αποκάλυψη. Σημάδι ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση. Για την ψυχή μου πρόκειται γαμώτο! Όχι για όμορφες συνεστιάσεις!
Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο. Μέχρι που μου έδωσε και μια άλλη σημαντική απάντηση. Μην ψάχνεις για την Αριστέα που ήταν κάποτε αλλά για εκείνη που πρέπει να βρεις. Κι όλα γίναν απλά. Και είδα ότι μπορώ να με μετρήσω όχι μ αυτά που κάνω. Αλλα μ αυτό που είμαι στην κάθε στιγμή. Το χε πει. Νιώσε τι είσαι αυτή τη στιγμή.
Χρειάστηκε να διασχισω σκοτεινα στενά και μυστικα περάσματα και τις σοφιτες με τα φαντάσματα που έβαζα χρόνια μέσα στο ναό μου. Δηλαδή μέσα μου. Χρειάστηκε ν αφαιρεσω πολλες στρώσεις και να γκρεμισω αγάλματα και θρόνους και συνεχίζω. Βρήκα πολλές εκδοχέςμου κι όλες αληθινές. Αλλα καμία πλήρης.
Είδα επίσης ότι κανένας νόμος δε σε κατοχυρώνει σαν οντότητα. Ούτε υπάρχει νομική κάλυψη για τις απώλειες του εαυτού σου και της ψυχής σου.
Και φυσικά κατάλαβα ότι ο υπεύθυνος αναζητείται σε λάθος μέρη και πρόσωπα.
Ο εαυτός μου. Εχθρός και φίλος. Και αυτό μ έκανε να θέλω να είμαι αληθινή και δίκαιη.

Οκ φτανει!! Φιου μου πηρε ωρα αυτό!! Απαπα!
Το λοιπόν!!!!! Αυτά! Δεν θέλω να τρομαζω κανέναν κι ούτε με πειράζει να μου λέτε στα μουτρα όσα πιστεύετε για μένα σας τ ορκίζομαι γιατί με τιμαει να στε ειλικρινής μαζί μου. Είναι χαρά μου όμως να μπορώ να μαι όπως ειμαι αυθορμητα κάθε στιγμή. Γι αυτό δε αλλάζω.
Κυρίες και κύριοι.........δε με νοιάζει τι βλ'επει το μάτι σας όταν με κοιτάει. Με νοιάζει τι βλέπει το δικό μου κάθε πρωί που ξυπνάει και το βράδυ πριν κοιμηθεί στο καθρέφτη. Κι όταν μιλάω δε βάζω ελεγκτη στη γλώσσα κι όταν γράφω δε ζορ'ιζω τα δάχτυλα να χουν τάξη κι όταν σκέφτομαι δε το κανω σα να μαι σχολείο και γράφω έκθεση. Χύμα στο κύμα. Ετσι μ αγ'πησα και μ εκτ'ιμησα πιο πολύ κι είμαι ΚΑΛΑΑΑΑ! Με λένε Αριστέα κι είμαι καλά! Ερατώ μου δε παίζει να σκεφτείς οτι είπες κάτι λάθος? Θ αρπαχτουμε αν το κανείς αφου τώρα στο ξεκαθαρ'ζω αυτό! Μου δωσες μια αφορμή να πω πραματα που θελα γιατι.......γιατί έτσι! Ξέρω εγω.

Ωχχχ! Ωρέ! πολλά ήταν! Σορυ παιδιά!

Αξιότιμη maggisoula! Με θάμπωσες. Τυφλός δεν είμαι και πάντα έβλεπα σ αυτά που έγραφες, όχι μόνο σπιρτάδα και σοφία. Έβλεπα μια μεγάλη καρδιά, γεμάτη θάρρος και εναλλακτικούς τρόπους για να νιώθει τον κόσμο.

Μου έδωσες περισσότερους λόγους να σ εκτιμώ! Ο τρόπος που άλλαξες μέσα σου; Κάποιοι θα το πουν τρέλα. Εγώ; Μεγάλη μαγκιά! Με κατέπληξες! Και δεν σου κρύβω ότι έχω μεγάλη περιέργεια για τα διπλώματα που πήρες, τι σπούδασες.

Αν σε έχω πληγώσει σου ζητώ να με συγχωρέσεις..


Ο λογος που βρίσκομαι εδώ, δεν είναι να καρφώνω και να ξεκαρφώνω καρφιά Αριστέα.

Με κίνδυνο να πυρπολήσω εκ νέου το θυμό σου.. δεν μπορώ να μην σου κάνω αυτή την ερώτηση.


Πιστεύεις ότι του έκλεψα ενεργεία;

Είναι ο μόνος τρόπος δηλαδή, για να ανταλάσουμε ενέργεια...

Δεν υπάρχει περίπτωση να μου τη χάρισε με αγάπη;



αυτό.. μόνο αυτό.. και θα αποχωρήσω.

δεν θέλω να γίνω η αιτία για διαμάχες...

Απο σεβασμό προς την Αιθηρόη..και απο σεβασμό προς αυτόν τον χώρο...

Να αποχωρήσεις γιατί;
Μην δίνεις τόση δύναμη στους άλλους όποιοι και να είναι αυτοί,ακόμη και αν είναι οι καλύτεροι του κόσμου,γιατί,σαν καλύτεροι δεν θέλουν οι ίδιοι αυτήν την δύναμη-εξουσία,μα κυρίως γιατί δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας τέτοια υποτίμηση.

Ήρθες και άνοιξες την καρδιά σου και η πράξη σου αυτή,υπήρξε το έναυσμα που άνοιξε τον χώρο,φαίνεται από τα τόσα όμορφα λόγια-εκφράσεις των μελών που ακολούθησαν,τα διαβάζω και τους θαυμάζω όλους και όλες ξεχωριστά.
Και τα όσα ειπώθηκαν δεν είναι εν τέλει μόνο για σένα ή για κάποιον άλλον συγκεκριμένα και μόνο,μα ποτέ δεν ξέρεις τι μάτια θα τα διαβάσουν και σε ποια στιγμή.
Απλώθηκαν και προσφέρθηκαν όλα στον χώρο.

ΠΑΡΑΚΑΛΩΩΩΩ;;; Παρακαλώ;;;;; Θα τρελαθούμε τελείως τώρα; Είπα εγω οτι εσύ Ερατώ εκλεψες ενέργεια από κάπου; Δε ξέρω καν για ποιον λες ποιον έχεις στο μυαλό σου!! Κοριτσάκι μου γλυκό κι όμορφο γιατί νομ'ιζεις οτι όλες οι λέξεις που ακούγονται απευθύνονται σε σένα; Παιδί μου! και στο ξεκαθαρισα να πω οτι δε το κανα η τουφιάνα!!;;; Η τουφιανα είναι αδελφή της ρου! Ισα ίσα που χάρη σε σένα μου ρθε ν ανοιχτω λίγο και να πω πράματα για μ'ενα και να παραδεχτώ και ναεξηγήσω γιατί είμαι τζαζ!!!! Κι αν μ έχεις διαβάσει λίγο κι αν μ έχεις πάρει έστω τοοοοσο λίγο χαμπάρι......τότε ξέρεις οτι αν ηταν όπως τα νόμιζες μετά απ αυτό που γράφεις τωρα.......ουουουου θα στα χα πετάξει στο τραπέζι. Λοιπόν για να μη υπάρχουν στο μέλλον τέτοιες περανορμαλεξηγήσεις από δω και στο εξής οταν εχω να πω κάτι θετικό η αρνητικ'ο για κάποιον θα λεω και τ ονομα. Και για σένα Ερατώ μου δε έχω να πω ούτε τόσο δα αρνητικό εκτός απ το ότι βι'αζεσαι να νομίζεις οτι όλες οι καμπ'ανες χτυπαν για σένα! Ξέρω το χεις πει είδη αυτό. αλλα βρε ψυχούλα μου; τσαμπα στεναχωρεθηκες ρε γαμώτο! Αχχχ μωρέ αχ! Λοιπόν πρέπει να το τσεκαρω αυτό δεν ειν πρώτη φορά που γίνεται κάτι κάνω λάθος και θα το βρω. Εσύ Ερατώ ομορφιά μου ναξερεις δε έκανες τ'ιποτα λάθος και δε σκέφτηκα τσιπ κακό για σένα! Οκ; Κι όσο αφορά εμένα ρώτα με μπαμ αν κάτι που λεω αφορά εσένα. πριν τα πάρεις πάνω σου! Αν και είπα θα βάζω όνομα να μαστε οοοοτσει!

Στην Ελλάδα έχουμε το ''μάτι'',μια συμφωνία του συλλογικού ασυνειδήτου ενός λαού στο να ματιάζεται και να ξεματιάζεται.
Πάντα μου έκανε εντύπωση,το πως γίνεται να λένε ότι ματιάζω κάποιον από ζήλια ή και από θαυμασμό και το αποτέλεσμα να είναι στον δέκτη αρνητικό.
Ενώ μας είναι εύκολο να προσκυνάμε,μας είναι δύσκολο να θαυμάζουμε.
Ο θαυμασμός δεν είναι προσκύνημα,ούτε ζήλια.
Ζεις το θαύμα.
Κάθε φορά που σε κοιτώ,σε νιώθω,σε σκέφτομαι ζω το θαύμα.

Ζήτημα ενέργειας το μάτι.Κάποιος μου την πήρε,κάνε με καλά.Επαφή.Ζήτημα επαφής.
Είμαστε δεξαμενές ενέργειας.Ενεργειακά όντα.
Έχουμε τεράστια αποθέματα μέσα μας,όμως,ζούμε σε χαμηλή κραδασμική δόνηση και επίσης,δώσαμε την δύναμή μας σε έναν εξωτερικό βωμό[τον οποίον ονομάστε τον κατα περίπτωση]και συνηθίζουμε να την ζητάμε πάλι από ''κάτι''το έξω από εμάς.
Λατρέψαμε τις αντανακλάσεις μας,τις κάναμε είδωλα και ξεχάσαμε τους εαυτούς μας.

Ενέργεια θα πάρω όταν σε δω στον δρόμο και είσαι μια κούκλα και νιώσω μειονεκτικά και τότε θα σου πω ''πάχυνες'' ή κάτι άλλο που ξέρω ότι θα σε πειράξει και με έναν γάντζο σου τράβηξα καθώς έπεφτες ψυχολογικά γιατί με πίστεψες.
Ενέργεια θα σου πάρω όταν θέλω να σου κλέψω την σειρά,την θέση στο πάρκινγκ και πολλές μικροκινήσεις που συμβαίνουν καθημερινά,για να ασκήσω εξουσία πάνω σου.
Δεν το καταλαβαίνουμε,αλλά αυτές οι κινήσεις μας,προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στις οποίες δεν θα είμαστε παρόντες για να δούμε τα αποτελέσματα των πράξεων μας,παρόλα αυτά κατηγορούμε την ατμόσφαιρα που εν τέλει δεν μας αρέσει,ενώ εμείς την συνδημιουργήσαμε.
Την αρνητική ενέργεια που σου έδωσα,θα την μεταδόσεις αλλού και πάει λέγοντας.
Είμαστε τα κόμπλεξ μας,ένα κουβάρι συμπλέγματα που τα κρατάμε στα χέρια έτοιμοι να τα πετάξουμε στον άλλον για να μην τα διαχειριστούμε εμείς.

Το άτομο που αγαπά τον εαυτό του και τον σέβεται,λάμπει,ακτινοβολεί.
Δεν παίρνει από τους άλλους,φωτίζει τον χώρο.
Υπάρχουν και εκείνοι που ψευτολαμπουν,σαν προβολείς ''κοιτάξε με''[ενέργεια] και κάτω από τον ψεύτικο φως κοιτάμε να χωθούμε όλοι.
Υπάρχουν και οι ευέξαπτοι  αλλά και οι μονίμως θλιμμένοι,οι κακομοίρηδες.
Εκείνοι που πάντα τραβάνε την προσοχή με αποτέλεσμα να χάνονται από τα μάτια μας,πλάσματα με πραγματική αξία.

Αστείο,αλλά ανταγωνιζόμαστε την μιζέρια μας με τους άλλους για να βγούμε νικητές.
Χρειάζεται άλμα να βγει κανείς από τον χαμηλό κραδασμικό κύκλο στον οποίο βρίσκεται.

Ενέργεια όλοι δίνουμε και παίρνουμε.
Το ζητούμενο είναι να είμαστε και να λειτουργούμε με συνείδηση και όταν γνωρίζεις δεν δικαιολογείσαι.


Η κίνηση του συνάδελφου σου,Ερατώ,είναι ένα θαύμα,το άλμα.
Προσφορά ενέργειας.
Και εσύ το ανταποδίδεις με: Ευγνωμοσύνη.
Δεν υπάρχει τίποτα το ευγενέστερο από την ευγνωμοσύνη.
Πέρα από αυτό;Μετέδωσες την πράξη,τον τρόπο.
Εκείνο που σου δόθηκε το μεταδίδεις.
Δεν ξέρω αν βλέπεις την εικόνα.

Είμαστε αλληλένδετοι το θέλουμε ή όχι και η αγάπη,η συμπόνοια και η ευγνωμοσύνη είναι όπλα και γνώση.

Κατσε κατσε γιατί τώρα μόλις ναι κάτι σκέφτηκα και θυμωσα! Και ποιοια είμαι γω που με παίρνεις και σοβαρά και αμέσως κεφάλι κατω και φεύγεις; Μια Αριστέα είμαι κι ένα τρελαμενο της εποχής που χει κι όνομα! Τόσοι σου γραψαν τ'οση αγαπη σου δωσαν κι εσύ πιάστηκες από το ζαβο του χωριού και φτιάχνεις βαλιτσα;;;; Δεν ειν κάπως ως πολυ χαζό αυτό; Αν είχα πει κάτι κακό για σενα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΑ έτσι για να μη γυρν'αμε πισω........εσύ θα πρεπε να πεις Ρε αντε κάνε στην άκρη δε θα μιλήσεις εσύ για μένα! Καλά δεν ειν του στυλ σου αλλα κάπως έτσι. Οκ τώρα μου φυγε.

maggisoula έγραψε:

Κατσε κατσε γιατί τώρα μόλις ναι κάτι σκέφτηκα και  θυμωσα! Και ποιοια είμαι γω που με παίρνεις και σοβαρά και αμέσως κεφάλι κατω και φεύγεις; Μια Αριστέα είμαι κι ένα τρελαμενο της εποχής που χει κι όνομα! Τόσοι σου γραψαν τ'οση αγαπη σου δωσαν κι εσύ πιάστηκες από το ζαβο του χωριού και φτιάχνεις βαλιτσα;;;; Δεν ειν κάπως ως πολυ χαζό αυτό; Αν είχα πει κάτι κακό για σενα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΑ έτσι για να μη γυρν'αμε πισω........εσύ θα πρεπε να πεις Ρε αντε κάνε στην άκρη δε θα μιλήσεις εσύ για μένα! Καλά δεν ειν του στυλ σου αλλα κάπως έτσι. Οκ τώρα μου φυγε.

Δεν ανησυχώ,είμαι σίγουρη ότι θα κατανοήσει.
Την ευχαριστώ για την ευκαιρία αυτού του χορού των λέξεων.

ΥΓ. Σε αγαπώ πολύ και δεν σε χορταίνω.

Μα δε θέλω να πρέπει να εξηγώ στο μελλον για να με κατανο'ησει κάποιος. Θέλει φαντασία να δει κανείς οτι αυτό το κοριτσι δε είπε τίποτα κακό και δεν έκανε; και στα καλά καθο'υμενα θα τα βαζα μαζί του; ξέρω όμως τι φταίει. Είναι κάποιες λέξεις που γραψα η ο τρ'οπος που τις έγραψα. Που είπα.....οτι βλέπω....οτι το κυκλωνω.....κι οτι ξέρω γιατί τα λεω αυτά. Τα δεσες Ερατώ με όλα τ αλλα κι έτσι νόμιζεςοτι τα λεγα για σένα. Κανω λάθος;

Κι αυτό που πα οτι στο μελλον δε θέλω να πρέπεινα εξηγώ το άφησα μισό. Επειδή δε το θέλω αυτό γι αυτό θα μιλάω καθαρ'αονομαστικα.

Αρ γιου τολκινγκ του μι; εμένα δε χορταίνεις; πότε φεύγεις γιαβρι μου;

maggisoula έγραψε:

Αρ γιου τολκινγκ του μι; εμένα δε χορταίνεις; πότε φεύγεις γιαβρι μου;

Ναι σε σενανε μιλάω.
Δεν σε χορταίνω.

Γιατί ότι αγαπάμε πολύ,θέλουμε να το κάνουμε ένα με μας,μέσα μας,να αφομοιωθεί σαν κύκλος να ξαναγυρίσει  πίσω στον εαυτό του και πάλι σε μας.
Σαν αγκαλιά,όχι κανιβαλισμό χα!
Αραγε οι ξένοι όταν λέμε σε ένα παιδάκι,φτου σου βρε θα σε φάω..τι σκέφτονται;

Ότι αγαπάμε γίνεται συγγενικό μας κομμάτι μου είπε μια φορά η Αιθηρόη.

Το απόγευμα αριβάρω.

Δεν είσαι υπεύθυνη για ότι παρερμηνεύει ο άλλος και γιαυτό υπάρχει ο διάλογος.
Πάντα υπάρχουν βαθύτερες αιτίες.
Σε μενα έχω δει ότι παρεξηγούμαι πολλές φορές για να βρω δικαιολογία να επιστρέψω στον κλειστό μου χώρο.
Σε κάποιον άλλον κάτι άλλο..
Προτιμώ την έξαρση και την ένταση,έχει σπίθα και χρώμα,ζωηράδα και φως.

elgr έγραψε:

Αξιότιμη maggisoula! Με θάμπωσες. Τυφλός δεν είμαι και πάντα έβλεπα σ αυτά που έγραφες, όχι μόνο σπιρτάδα και σοφία. Έβλεπα μια μεγάλη καρδιά, γεμάτη θάρρος και εναλλακτικούς τρόπους για να νιώθει τον κόσμο.

Μου έδωσες περισσότερους λόγους να σ εκτιμώ! Ο τρόπος που άλλαξες μέσα σου; Κάποιοι θα το πουν τρέλα. Εγώ; Μεγάλη μαγκιά! Με κατέπληξες! Και δεν σου κρύβω ότι έχω μεγάλη περιέργεια για τα διπλώματα που πήρες, τι σπούδασες.

Ααα είμαι σίγουρη για τη περιεργια σου! Χα χααα! Τι λέγαμε; Α! Οχι δεν ειν μαγκιά. Να θαμπωνεσαι απο αλλα πράγματα που έχουν συλλογική προσφορά.

Ερατω!!!
Εισαι εδω;;;Ελπιζω ναι...
Αχ,και ξανα αχ...
Εχει δικιο η μαγισουλα...
Το πηρες πανω σου,το ντυθηκες ...μα δεν ητανε δικο σου,κι ειναι φανερο,πιστεψε με!
Ομως πιστευω πως εδω θα πρεπει να σταθεις.
Να δεις εκει,στη "ρωγμη"που ανοιξε...
Μιλω ως παθων.
Δες ποια αιτια,ψαξε το "γιατι"αυτο το συναισθημα.
Κοιτα βαθια!
Μην κρυφτεις παλι,μην φυλακιζεσαι...
Κι εδω ειμαστε!
Ειπαμε συμπολεμιστες,δεν το παμε;
Ολοι!
Φιλακια και μια μεγαααλη αγκαλιτσα απο μενα...