Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
Και ο Νους... ο Αλχημιστής των Πάντων... και η Αλήθεια, οδηγός!
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου...Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν…Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο…Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις…
Ηλικία : 64 Τόπος : Αθήνα Ημερομηνία εγγραφής : 11/02/2015 Αριθμός μηνυμάτων : 16
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Δευ 23 Φεβ - 3:30:08
Από πολύ μικρή έιχα την τάση να ψάχνω την αιτία της αιτίας.Με καταπιεσαν συμβιβάστηκα σιωπισα και έφτασα στην κατάθλιψη με χάπια προσπαθουσα να ζήσω χωρίς να βλέπω το αύριο.Τώρα κοιτάζω μέσα μου βλέπω τα ωραία της ψυχής μου την δύναμη που κρατούσα φυλακισμένη την αγάπη που μου περισσεύει τον χρόνο που δεν είχα και ολα αυτά θέλω να τα μοιραστώ με όλον τον κόσμο.Βγαίνω στον δρόμο χαμογελώ και μου χαμογελούν άγνωστοι προσφερομαι να βοηθήσω και μου δίνουν ευχές. Γεμίζει η ψυχή μου χαρά.Μακάρι όλοι να κοιταζουμαι
skorpios selini
Ηλικία : 64 Τόπος : Αθήνα Ημερομηνία εγγραφής : 11/02/2015 Αριθμός μηνυμάτων : 16
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Δευ 23 Φεβ - 3:40:45
Από πολύ μικρή έιχα την τάση να ψάχνω την αιτία της αιτίας.Με καταπιεσαν συμβιβάστηκα σιωπισα και έφτασα στην κατάθλιψη με χάπια προσπαθουσα να ζήσω χωρίς να βλέπω το αύριο.Τώρα κοιτάζω μέσα μου βλέπω τα ωραία της ψυχής μου την δύναμη που κρατούσα φυλακισμένη την αγάπη που μου περισσεύει τον χρόνο που δεν είχα και ολα αυτά θέλω να τα μοιραστώ με όλον τον κόσμο.Βγαίνω στον δρόμο χαμογελώ και μου χαμογελούν άγνωστοι προσφερομαι να βοηθήσω και μου δίνουν ευχές. Γεμίζει η ψυχή μου χαρά.Μακάρι όλοι να κοιταζουμαι μέσα μας να βρουμαι το αληθινό νόημα της ζωής.Μια προσωπική αγάπη μου λείπει να νιοσω την τρυφερωτητητα την στοργή και την κατανόηση.ολα τα αλλα (υλικά πράγματα) δεν έχουν καμία αξία.Με την αγάπη θα έχω τα πάντα!!!
Επισκέπτης Επισκέπτης
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Δευ 23 Φεβ - 20:02:07
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣ
Μπορείς να πεις κάτι για τούτα τα λόγια του Βούδα: ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου και να παρατηρείς -σήμερα, αύριο, πάντοτε΄΄;
Η αγάπη είναι τροφή για την ψυχή. Όπως ακριβώς είναι το φαγητό για το σώμα, έτσι είναι και η αγάπη για την ψυχή. Χωρίς φαγητό, το σώμα είναι αδύναμο, χωρίς αγάπη, η ψυχή είναι αδύναμη. Και καμιά πολιτεία, καμιά εκκλησία και κανένα επενδεδυμένο συμφέρον δεν θέλησε ποτέ να έχουν οι άνθρωποι δυνατή ψυχή, γιατί ο άνθρωπος που έχει πνευματική ενέργεια είναι επόμενο να είναι εξεγερμένος. Η αγάπη σε κάνει εξεγερμένο, επαναστατημένο. Η αγάπη σού δίνει φτερά να πετάξεις ψηλά. Η αγάπη σού δίνει ενόραση για τα πράγματα, ώστε να μην μπορεί να σε εξαπατήσει κανείς, να σε εκμεταλλευτεί, να σε καταπιέζει. Και οι ιερείς και οι πολιτικοί επιβιώνουν μόνο με το αίμα σου΄ επιβιώνουν μόνο με την εκμετάλλευση. Είναι παράσιτα, όλοι οι ιερείς και όλοι οι πολιτικοί. Για να σε κάνουν αδύναμο πνευματικά, έχουν βρει μια σίγουρη μέθοδο, εκατό τοις εκατό εγγυημένη, και αυτή είναι να σε μαθαίνουν να μην αγαπάς τον εαυτό σου΄ γιατί αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπά και κανέναν άλλο επίσης. Η διδασκαλία αυτή είναι πολύ πονηρή. Λένε: Να αγαπάς τους άλλους -γιατί ξέρουν ότι αν δεν μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπάς καθόλου. Λένε όμως συνεχώς: Να αγαπάς τους άλλους, να αγαπάς την ανθρωπότητα, να αγαπάς το Θεό, να αγαπάς τη φύση, να αγαπάς τη γυναίκα σου, να αγαπάς τον άντρα σου, τα παιδιά σου, τους γονείς σου, αλλά να μην αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί αν αγαπάς τον εαυτό σου είναι εγωιστικό αυτό το πράγμα σύμφωνα με εκείνους. Επικρίνουν την αγάπη για τον εαυτό τόσο όσο δεν επικρίνουν τίποτε άλλο΄ και έχουν κάνει τη διδασκαλία τους να φαίνεται πολύ λογική. Λένε: Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα γίνεις εγωιστής, αν αγαπάς τον εαυτό σου θα γίνεις ναρκισσιστής. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του βλέπει ότι δεν υπάρχει εγώ μέσα του. Το εγώ προβάλει όταν αγαπάς τους άλλους χωρίς να αγαπάς τον εαυτό σου, όταν προσπαθείς να αγαπάς τους άλλους. Η αγάπη δεν έχει ιδέα από καθήκον. Το καθήκον είναι βάρος, κάτι το τυπικό. Η αγάπη είναι χαρά, μοίρασμα΄ η αγάπη δεν είναι τυπική. Αυτός που αγαπάει δεν νιώθει ποτέ ότι έχει κάνει αρκετά΄ αυτός που αγαπάει νιώθει πάντα ότι μπορούσε να κάνει κι άλλα. Αυτός που αγαπάει δεν αισθάνεται ποτέ ότι, ΄΄Τον έχω υποχρεώσει τον άλλο.΄΄ Αντίθετα αισθάνεται ότι, ΄΄Επειδή η αγάπη μου έχει γίνει δεκτή, είμαι υποχρεωμένος. Ο άλλος με έχει υποχρεώσει με το που δέχτηκε το δώρο μου, που δεν το απέρριψε.΄΄ Ο άνθρωπος τού καθήκοντος σκέφτεται, ΄΄Είμαι ανώτερος, πνευματικός, σπάνιος. Κοίτα πώς υπηρετώ τους ανθρώπους!΄΄ Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του σέβεται τον εαυτό του και ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του και σέβεται τον εαυτό του σέβεται και τους άλλους επίσης, επειδή γνωρίζει ότι, ΄΄Όπως ακριβώς είμαι εγώ, το ίδιο είναι και οι άλλοι. Όπως απολαμβάνω εγώ την αγάπη, το σεβασμό, την αξιοπρέπεια, το ίδιο τα απολαμβάνουν και οι άλλοι.΄΄ Συνειδητοποιεί ότι δεν είμαστε διαφορετικοί΄ σε ό,τι αφορά τα θεμελιώδη πράγματα, είμαστε ένα. Βρισκόμαστε κάτω από τον ίδιο νόμο: Eς ντάμο σαναντάνο Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του απολαμβάνει τόσο πολύ την αγάπη, γίνεται τόσο ευδαίμων, που η αγάπη αρχίζει να ξεχειλίζει, αρχίζει να φτάνει ως τους άλλους. Φτάνει κατ΄ανάγκην! Αν ζεις την αγάπη, θέλεις να την μοιράζεσαι. Δεν μπορείς να συνεχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου για πάντα, γιατί ένα πράγμα θα σου γίνει τελείως ξεκάθαρο: ότι αν το να αγαπάς έναν άνθρωπο, τον εαυτό σου, είναι κάτι τόσο εξαιρετικά εκστατικό και όμορφο, πόση ακόμη έκσταση σε περιμένει, αν αρχίσεις να μοιράζεσαι την αγάπη σου με πάρα πολλούς ανθρώπους! Σιγά-σιγά τα μικρά κύματα αρχίζουν να πηγαίνουν όλο και πιο μακριά. Αγαπάς άλλους ανθρώπους΄ μετά αρχίζεις να αγαπάς τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα, τις πέτρες. Μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την αγάπη σου. Ένας και μόνο άνθρωπος αρκεί για να γεμίσει ολόκληρο το σύμπαν με αγάπη, όπως ακριβώς ένα και μόνο βότσαλο μπορεί να γεμίσει ολόκληρη τη λίμνη με μικρά κύματα΄ ένα βοτσαλάκι. Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει θεϊκός. Αν δεν γίνει θεϊκός ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά ικανοποίηση, καμιά ευχαρίστηση. Αλλά πώς μπορείς να γίνεις θεϊκός; Οι ιερείς σου λένε ότι είσαι αμαρτωλός. Οι ιερείς σου λένε ότι είσαι καταδικασμένος, ότι είναι επόμενο να πας στην κόλαση. Και σε κάνουν να φοβάσαι πολύ να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Γ΄αυτό ακριβώς και είναι τόσο εύκολο στους ανθρώπους να βρίσκουν ελαττώματα. Βρίσκουν ελαττώματα στον εαυτό τους, πώς να αποφύγουν να βρουν ελαττώματα στους άλλους; Μάλιστα, τα βρίσκουν και τα μεγεθύνουν, τα κάνουν όσο πιο μεγάλα γίνεται. Φαίνεται πως μόνο με αυτό το τέχνασμα σώζονται΄ αναγκαστικά το κάνεις αυτό για να περισώσεις κατά κάποιο τρόπο το γόητρό σου. Γι΄αυτό και υπάρχει τόση πολλή κριτική και τόση έλλειψη αγάπης. Λέω πως αυτή είναι μια από τις βαθύτερες σούτρες του Βούδα και μόνο ένας αφυπνισμένος άνθρωπος μπορεί να προσφέρει μια τέτοια ενόραση. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του μπορεί να γίνει εύκολα διαλογιστικός, γιατί διαλογισμός σημαίνει να είσαι με τον εαυτό σου. Αν μισείς τον εαυτό σου -όπως ακριβώς κάνεις, όπως σου έχουν πει να κάνεις, και το ακολουθείς αυτό με θρησκευτική ευλάβεια- αν μισείς τον εαυτό σου, πώς γίνεται να είσαι με τον εαυτό σου; Ο διαλογισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την απόλαυση της όμορφης μοναχικότητάς σου και από τον γιορτασμό του εαυτού σου. Αυτό είναι όλο κι όλο ο διαλογισμός. Ο διαλογισμός δεν αποτελεί κάποια σχέση. Ο άλλος δεν είναι καθόλου αναγκαίος΄ είναι κανείς αρκετός από μόνος του. Λούζεται κανείς μέσα στην δική του δόξα, λούζεται μέσα στο δικό του φως. Είναι χαρούμενος που είναι ζωντανός, που υπάρχει. Το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο είναι το ότι υπάρχεις και το ότι υπάρχω. Το μεγαλύτερο θαύμα είναι ότι υπάρχεις και ο διαλογισμός ανοίγει τις πόρτες τού θαύματος αυτού. Μόνο όμως ένας άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του μπορεί να διαλογίζεται΄ αλλιώς, ξεφεύγεις συνεχώς από τον εαυτό σου, αποφεύγεις τον εαυτό σου. Ποιος θέλει να κοιτάξει ένα άσχημο πρόσωπο και ποιος θέλει να διεισδύσει μέσα σε μια άσχημη ύπαρξη; Ποιος θέλει να πάει βαθιά μέσα στη δική του λάσπη, στο δικό του σκοτάδι; Ποιος θέλει να μπει μέσα στην κόλαση που νομίζει ότι αποτελεί; Θέλεις να κρατήσεις σκεπασμένο το όλο πράγμα με λουλούδια όμορφα και θέλεις πάντα να ξεφεύγεις από τον εαυτό σου. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι αναζητούν συνεχώς συντροφιά. Δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους΄ θέλουν να είναι μαζί με άλλους. Οι άνθρωποι αναζητούν κάθε είδους συντροφιά΄ αν μπορούν να αποφύγουν τη συντροφιά του εαυτού τους, τους κάνει το οτιδήποτε. Κάθονται μέσα σε ένα κινηματογράφο τρεις ώρες βλέποντας κάτι τελείως ανόητο. Διαβάζουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ώρες ολόκληρες, χάνοντας την ώρα τους. Διαβάζουν την ίδια εφημερίδα ξανά και ξανά απλώς για να μείνουν απασχολημένοι. Παίζουν χαρτιά και σκάκι για να σκοτώσουν την ώρα τους... λες και έχουν πάρα πολλή ώρα! Η αγάπη ξεκινά με τον εαυτό σου κα μετά εξαπλώνεται συνεχώς. Εξαπλώνεται συνεχώς από μόνη της΄ δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για την εξάπλωσή της. ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου...΄΄ λέει ο Βούδας. Και αμέσως μετά προσθέτει: ΄΄...και να παρατηρείς.΄΄ Αυτό είναι ο διαλογισμός, αυτό είναι το όνομα τού Βούδα για τον διαλογισμό. Αλλά η πρώτη προϋπόθεση είναι να αγαπάς τον εαυτό σου και μετά να παρατηρείς. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου και αρχίσεις να παρατηρείς, μπορεί να νιώσεις τη διάθεση να αυτοκτονήσεις..' Πολλοί βουδιστές νιώθουν την διάθεση να αυτοκτονήσουν, επειδή δεν δίνουν προσοχή στο πρώτο μέρος της σούτρας, πηδούν αμέσως στο δεύτερο: να παρατηρείς τον εαυτό σου. Μάλιστα, δεν έχω δει ποτέ κανένα σχολιασμό της Νταμαπάντα, αυτών των αποφθεγμάτων του Βούδα, που να έχει δώσει κάποια προσοχή στο πρώτο μέρος: Να αγαπάς τον εαυτό σου. Ο Σωκράτης λέει: Γνώθι σαυτόν: ο Βούδας λέει: Να αγαπάς τον εαυτό σου. Και ο Βούδας είναι πολύ πιο αληθινός, γιατί, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον εαυτό σου΄ η γνώση έρχεται αργότερα μόνο, η αγάπη προετοιμάζει το έδαφος. Η αγάπη αποτελεί την δυνατότητα να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Η αγάπη είναι ο σωστός τρόπος για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου και να παρατηρείς... σήμερα, αύριο, πάντοτε.΄΄ Δημιούργησε ενέργεια αγάπης γύρω από τον εαυτό σου. Να αγαπάς το σώμα σου και να αγαπάς το νου σου. Να αγαπάς τον όλο σου μηχανισμό, τον όλο σου οργανισμό. Με τη λέξη αγάπη εννοώ: αποδέξου το έτσι όπως είναι, μην προσπαθείς να καταπιέσεις. Καταπιέζουμε μόνο όταν μισούμε κάτι, καταπιέζουμε μόνο όταν είμαστε εναντίον κάποιου πράγματος. Μην καταπιέζεις, γιατί αν καταπιέζεις, πώς θα παρατηρείς; Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε τον εχθρό κατάματα΄ μπορούμε να κοιτάξουμε μόνο τον αγαπημένο μας στα μάτια. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα μπορέσεις να κοιτάξεις μέσα στα ίδια σου τα μάτια, το ίδιο σου το πρόσωπο, την ίδια σου την πραγματικότητα. Η παρατήρηση είναι διαλογισμός, το όνομα που δίνει ο Βούδας στο διαλογισμό. Η λέξη κλειδί του Βούδα είναι παρατήρησε. Λέει: Έχε επίγνωση, να είσαι σε εγρήγορση, μην χάνεις τη συνειδητότητα. Μην συμπεριφέρεσαι με νυσταγμένο τρόπο. Μην λειτουργείς συνεχώς σαν μηχανή, σαν ρομπότ. Έτσι λειτουργούν οι άνθρωποι. Παρατήρησε΄ παρατήρησε απλώς. Ο Βούδας δεν λέει τι πρέπει να παρατηρείς΄ τα πάντα! Όταν περπατάς, παρατήρησε το περπάτημά σου. Όταν τρως, παρατήρησε που τρως. Όταν κάνεις ντους, παρατήρησε το νερό, το κρύο νερό που πέφτει πάνω σου, το άγγιγμα του νερού, την ψυχρότητα, το τρεμούλιασμα που περνάει από τη σπονδυλική σου στήλη΄ παρατήρησε τα πάντα, ΄΄σήμερα, αύριο, πάντοτε.΄΄ Έρχεται τελικά μια στιγμή που παρατηρείς ακόμη και τον ύπνο σου. Αυτό είναι το υπέρτατο σημείο της παρατήρησης. Το σώμα αποκοιμιέται και υπάρχει ακόμη ένας παρατηρητής που είναι ξύπνιος, που παρατηρεί σιωπηλά το σώμα καθώς κοιμάται βαθιά. Αυτό είναι το υπέρτατο σημείο της παρατήρησης. Προς το παρόν, ακριβώς το αντίθετο ισχύει: το σώμα σου είναι ξύπνιο, αλλά εσύ κοιμάσαι. Τότε, εσύ θα είσαι ξύπνιος και το σώμα σου θα κοιμάται. Το σώμα χρειάζεται ανάπαυση, αλλά η συνειδητότητά σου δεν χρειάζεται ύπνο. Η συνειδητότητά σου είναι συνειδητότητα΄ είναι εγρήγορση, αυτό ακριβώς είναι η φύση της. Καθώς γίνεσαι πιο παρατηρητικός, αρχίζεις να έχεις φτερά΄ τότε όλος ο ουρανός είναι δικός σου. Ο άνθρωπος αποτελεί συνάντηση της γης και του ουρανού, του σώματος και της ψυχής.
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 5, Ομιλία #5
Κυρά τέρμα τα κλάμματα, θα κάνω το θυμό μου δημιούργημα. Και αυτό γιατί με έμαθες να αγαπώ τον ευατό μου και για αυτό ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
ioessa
Ηλικία : 44 Τόπος : ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ημερομηνία εγγραφής : 09/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 1297
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Δευ 23 Φεβ - 22:11:28
nnan έγραψε:
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣ
Μπορείς να πεις κάτι για τούτα τα λόγια του Βούδα: ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου και να παρατηρείς -σήμερα, αύριο, πάντοτε΄΄;
Η αγάπη είναι τροφή για την ψυχή. Όπως ακριβώς είναι το φαγητό για το σώμα, έτσι είναι και η αγάπη για την ψυχή. Χωρίς φαγητό, το σώμα είναι αδύναμο, χωρίς αγάπη, η ψυχή είναι αδύναμη. Και καμιά πολιτεία, καμιά εκκλησία και κανένα επενδεδυμένο συμφέρον δεν θέλησε ποτέ να έχουν οι άνθρωποι δυνατή ψυχή, γιατί ο άνθρωπος που έχει πνευματική ενέργεια είναι επόμενο να είναι εξεγερμένος. Η αγάπη σε κάνει εξεγερμένο, επαναστατημένο. Η αγάπη σού δίνει φτερά να πετάξεις ψηλά. Η αγάπη σού δίνει ενόραση για τα πράγματα, ώστε να μην μπορεί να σε εξαπατήσει κανείς, να σε εκμεταλλευτεί, να σε καταπιέζει. Και οι ιερείς και οι πολιτικοί επιβιώνουν μόνο με το αίμα σου΄ επιβιώνουν μόνο με την εκμετάλλευση. Είναι παράσιτα, όλοι οι ιερείς και όλοι οι πολιτικοί. Για να σε κάνουν αδύναμο πνευματικά, έχουν βρει μια σίγουρη μέθοδο, εκατό τοις εκατό εγγυημένη, και αυτή είναι να σε μαθαίνουν να μην αγαπάς τον εαυτό σου΄ γιατί αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπά και κανέναν άλλο επίσης. Η διδασκαλία αυτή είναι πολύ πονηρή. Λένε: Να αγαπάς τους άλλους -γιατί ξέρουν ότι αν δεν μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπάς καθόλου. Λένε όμως συνεχώς: Να αγαπάς τους άλλους, να αγαπάς την ανθρωπότητα, να αγαπάς το Θεό, να αγαπάς τη φύση, να αγαπάς τη γυναίκα σου, να αγαπάς τον άντρα σου, τα παιδιά σου, τους γονείς σου, αλλά να μην αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί αν αγαπάς τον εαυτό σου είναι εγωιστικό αυτό το πράγμα σύμφωνα με εκείνους. Επικρίνουν την αγάπη για τον εαυτό τόσο όσο δεν επικρίνουν τίποτε άλλο΄ και έχουν κάνει τη διδασκαλία τους να φαίνεται πολύ λογική. Λένε: Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα γίνεις εγωιστής, αν αγαπάς τον εαυτό σου θα γίνεις ναρκισσιστής. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του βλέπει ότι δεν υπάρχει εγώ μέσα του. Το εγώ προβάλει όταν αγαπάς τους άλλους χωρίς να αγαπάς τον εαυτό σου, όταν προσπαθείς να αγαπάς τους άλλους. Η αγάπη δεν έχει ιδέα από καθήκον. Το καθήκον είναι βάρος, κάτι το τυπικό. Η αγάπη είναι χαρά, μοίρασμα΄ η αγάπη δεν είναι τυπική. Αυτός που αγαπάει δεν νιώθει ποτέ ότι έχει κάνει αρκετά΄ αυτός που αγαπάει νιώθει πάντα ότι μπορούσε να κάνει κι άλλα. Αυτός που αγαπάει δεν αισθάνεται ποτέ ότι, ΄΄Τον έχω υποχρεώσει τον άλλο.΄΄ Αντίθετα αισθάνεται ότι, ΄΄Επειδή η αγάπη μου έχει γίνει δεκτή, είμαι υποχρεωμένος. Ο άλλος με έχει υποχρεώσει με το που δέχτηκε το δώρο μου, που δεν το απέρριψε.΄΄ Ο άνθρωπος τού καθήκοντος σκέφτεται, ΄΄Είμαι ανώτερος, πνευματικός, σπάνιος. Κοίτα πώς υπηρετώ τους ανθρώπους!΄΄ Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του σέβεται τον εαυτό του και ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του και σέβεται τον εαυτό του σέβεται και τους άλλους επίσης, επειδή γνωρίζει ότι, ΄΄Όπως ακριβώς είμαι εγώ, το ίδιο είναι και οι άλλοι. Όπως απολαμβάνω εγώ την αγάπη, το σεβασμό, την αξιοπρέπεια, το ίδιο τα απολαμβάνουν και οι άλλοι.΄΄ Συνειδητοποιεί ότι δεν είμαστε διαφορετικοί΄ σε ό,τι αφορά τα θεμελιώδη πράγματα, είμαστε ένα. Βρισκόμαστε κάτω από τον ίδιο νόμο: Eς ντάμο σαναντάνο Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του απολαμβάνει τόσο πολύ την αγάπη, γίνεται τόσο ευδαίμων, που η αγάπη αρχίζει να ξεχειλίζει, αρχίζει να φτάνει ως τους άλλους. Φτάνει κατ΄ανάγκην! Αν ζεις την αγάπη, θέλεις να την μοιράζεσαι. Δεν μπορείς να συνεχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου για πάντα, γιατί ένα πράγμα θα σου γίνει τελείως ξεκάθαρο: ότι αν το να αγαπάς έναν άνθρωπο, τον εαυτό σου, είναι κάτι τόσο εξαιρετικά εκστατικό και όμορφο, πόση ακόμη έκσταση σε περιμένει, αν αρχίσεις να μοιράζεσαι την αγάπη σου με πάρα πολλούς ανθρώπους! Σιγά-σιγά τα μικρά κύματα αρχίζουν να πηγαίνουν όλο και πιο μακριά. Αγαπάς άλλους ανθρώπους΄ μετά αρχίζεις να αγαπάς τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα, τις πέτρες. Μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την αγάπη σου. Ένας και μόνο άνθρωπος αρκεί για να γεμίσει ολόκληρο το σύμπαν με αγάπη, όπως ακριβώς ένα και μόνο βότσαλο μπορεί να γεμίσει ολόκληρη τη λίμνη με μικρά κύματα΄ ένα βοτσαλάκι. Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει θεϊκός. Αν δεν γίνει θεϊκός ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά ικανοποίηση, καμιά ευχαρίστηση. Αλλά πώς μπορείς να γίνεις θεϊκός; Οι ιερείς σου λένε ότι είσαι αμαρτωλός. Οι ιερείς σου λένε ότι είσαι καταδικασμένος, ότι είναι επόμενο να πας στην κόλαση. Και σε κάνουν να φοβάσαι πολύ να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Γ΄αυτό ακριβώς και είναι τόσο εύκολο στους ανθρώπους να βρίσκουν ελαττώματα. Βρίσκουν ελαττώματα στον εαυτό τους, πώς να αποφύγουν να βρουν ελαττώματα στους άλλους; Μάλιστα, τα βρίσκουν και τα μεγεθύνουν, τα κάνουν όσο πιο μεγάλα γίνεται. Φαίνεται πως μόνο με αυτό το τέχνασμα σώζονται΄ αναγκαστικά το κάνεις αυτό για να περισώσεις κατά κάποιο τρόπο το γόητρό σου. Γι΄αυτό και υπάρχει τόση πολλή κριτική και τόση έλλειψη αγάπης. Λέω πως αυτή είναι μια από τις βαθύτερες σούτρες του Βούδα και μόνο ένας αφυπνισμένος άνθρωπος μπορεί να προσφέρει μια τέτοια ενόραση. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του μπορεί να γίνει εύκολα διαλογιστικός, γιατί διαλογισμός σημαίνει να είσαι με τον εαυτό σου. Αν μισείς τον εαυτό σου -όπως ακριβώς κάνεις, όπως σου έχουν πει να κάνεις, και το ακολουθείς αυτό με θρησκευτική ευλάβεια- αν μισείς τον εαυτό σου, πώς γίνεται να είσαι με τον εαυτό σου; Ο διαλογισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την απόλαυση της όμορφης μοναχικότητάς σου και από τον γιορτασμό του εαυτού σου. Αυτό είναι όλο κι όλο ο διαλογισμός. Ο διαλογισμός δεν αποτελεί κάποια σχέση. Ο άλλος δεν είναι καθόλου αναγκαίος΄ είναι κανείς αρκετός από μόνος του. Λούζεται κανείς μέσα στην δική του δόξα, λούζεται μέσα στο δικό του φως. Είναι χαρούμενος που είναι ζωντανός, που υπάρχει. Το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο είναι το ότι υπάρχεις και το ότι υπάρχω. Το μεγαλύτερο θαύμα είναι ότι υπάρχεις και ο διαλογισμός ανοίγει τις πόρτες τού θαύματος αυτού. Μόνο όμως ένας άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του μπορεί να διαλογίζεται΄ αλλιώς, ξεφεύγεις συνεχώς από τον εαυτό σου, αποφεύγεις τον εαυτό σου. Ποιος θέλει να κοιτάξει ένα άσχημο πρόσωπο και ποιος θέλει να διεισδύσει μέσα σε μια άσχημη ύπαρξη; Ποιος θέλει να πάει βαθιά μέσα στη δική του λάσπη, στο δικό του σκοτάδι; Ποιος θέλει να μπει μέσα στην κόλαση που νομίζει ότι αποτελεί; Θέλεις να κρατήσεις σκεπασμένο το όλο πράγμα με λουλούδια όμορφα και θέλεις πάντα να ξεφεύγεις από τον εαυτό σου. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι αναζητούν συνεχώς συντροφιά. Δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους΄ θέλουν να είναι μαζί με άλλους. Οι άνθρωποι αναζητούν κάθε είδους συντροφιά΄ αν μπορούν να αποφύγουν τη συντροφιά του εαυτού τους, τους κάνει το οτιδήποτε. Κάθονται μέσα σε ένα κινηματογράφο τρεις ώρες βλέποντας κάτι τελείως ανόητο. Διαβάζουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ώρες ολόκληρες, χάνοντας την ώρα τους. Διαβάζουν την ίδια εφημερίδα ξανά και ξανά απλώς για να μείνουν απασχολημένοι. Παίζουν χαρτιά και σκάκι για να σκοτώσουν την ώρα τους... λες και έχουν πάρα πολλή ώρα! Η αγάπη ξεκινά με τον εαυτό σου κα μετά εξαπλώνεται συνεχώς. Εξαπλώνεται συνεχώς από μόνη της΄ δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για την εξάπλωσή της. ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου...΄΄ λέει ο Βούδας. Και αμέσως μετά προσθέτει: ΄΄...και να παρατηρείς.΄΄ Αυτό είναι ο διαλογισμός, αυτό είναι το όνομα τού Βούδα για τον διαλογισμό. Αλλά η πρώτη προϋπόθεση είναι να αγαπάς τον εαυτό σου και μετά να παρατηρείς. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου και αρχίσεις να παρατηρείς, μπορεί να νιώσεις τη διάθεση να αυτοκτονήσεις..' Πολλοί βουδιστές νιώθουν την διάθεση να αυτοκτονήσουν, επειδή δεν δίνουν προσοχή στο πρώτο μέρος της σούτρας, πηδούν αμέσως στο δεύτερο: να παρατηρείς τον εαυτό σου. Μάλιστα, δεν έχω δει ποτέ κανένα σχολιασμό της Νταμαπάντα, αυτών των αποφθεγμάτων του Βούδα, που να έχει δώσει κάποια προσοχή στο πρώτο μέρος: Να αγαπάς τον εαυτό σου. Ο Σωκράτης λέει: Γνώθι σαυτόν: ο Βούδας λέει: Να αγαπάς τον εαυτό σου. Και ο Βούδας είναι πολύ πιο αληθινός, γιατί, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον εαυτό σου΄ η γνώση έρχεται αργότερα μόνο, η αγάπη προετοιμάζει το έδαφος. Η αγάπη αποτελεί την δυνατότητα να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Η αγάπη είναι ο σωστός τρόπος για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου και να παρατηρείς... σήμερα, αύριο, πάντοτε.΄΄ Δημιούργησε ενέργεια αγάπης γύρω από τον εαυτό σου. Να αγαπάς το σώμα σου και να αγαπάς το νου σου. Να αγαπάς τον όλο σου μηχανισμό, τον όλο σου οργανισμό. Με τη λέξη αγάπη εννοώ: αποδέξου το έτσι όπως είναι, μην προσπαθείς να καταπιέσεις. Καταπιέζουμε μόνο όταν μισούμε κάτι, καταπιέζουμε μόνο όταν είμαστε εναντίον κάποιου πράγματος. Μην καταπιέζεις, γιατί αν καταπιέζεις, πώς θα παρατηρείς; Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε τον εχθρό κατάματα΄ μπορούμε να κοιτάξουμε μόνο τον αγαπημένο μας στα μάτια. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα μπορέσεις να κοιτάξεις μέσα στα ίδια σου τα μάτια, το ίδιο σου το πρόσωπο, την ίδια σου την πραγματικότητα. Η παρατήρηση είναι διαλογισμός, το όνομα που δίνει ο Βούδας στο διαλογισμό. Η λέξη κλειδί του Βούδα είναι παρατήρησε. Λέει: Έχε επίγνωση, να είσαι σε εγρήγορση, μην χάνεις τη συνειδητότητα. Μην συμπεριφέρεσαι με νυσταγμένο τρόπο. Μην λειτουργείς συνεχώς σαν μηχανή, σαν ρομπότ. Έτσι λειτουργούν οι άνθρωποι. Παρατήρησε΄ παρατήρησε απλώς. Ο Βούδας δεν λέει τι πρέπει να παρατηρείς΄ τα πάντα! Όταν περπατάς, παρατήρησε το περπάτημά σου. Όταν τρως, παρατήρησε που τρως. Όταν κάνεις ντους, παρατήρησε το νερό, το κρύο νερό που πέφτει πάνω σου, το άγγιγμα του νερού, την ψυχρότητα, το τρεμούλιασμα που περνάει από τη σπονδυλική σου στήλη΄ παρατήρησε τα πάντα, ΄΄σήμερα, αύριο, πάντοτε.΄΄ Έρχεται τελικά μια στιγμή που παρατηρείς ακόμη και τον ύπνο σου. Αυτό είναι το υπέρτατο σημείο της παρατήρησης. Το σώμα αποκοιμιέται και υπάρχει ακόμη ένας παρατηρητής που είναι ξύπνιος, που παρατηρεί σιωπηλά το σώμα καθώς κοιμάται βαθιά. Αυτό είναι το υπέρτατο σημείο της παρατήρησης. Προς το παρόν, ακριβώς το αντίθετο ισχύει: το σώμα σου είναι ξύπνιο, αλλά εσύ κοιμάσαι. Τότε, εσύ θα είσαι ξύπνιος και το σώμα σου θα κοιμάται. Το σώμα χρειάζεται ανάπαυση, αλλά η συνειδητότητά σου δεν χρειάζεται ύπνο. Η συνειδητότητά σου είναι συνειδητότητα΄ είναι εγρήγορση, αυτό ακριβώς είναι η φύση της. Καθώς γίνεσαι πιο παρατηρητικός, αρχίζεις να έχεις φτερά΄ τότε όλος ο ουρανός είναι δικός σου. Ο άνθρωπος αποτελεί συνάντηση της γης και του ουρανού, του σώματος και της ψυχής.
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 5, Ομιλία #5
Κυρά τέρμα τα κλάμματα, θα κάνω το θυμό μου δημιούργημα. Και αυτό γιατί με έμαθες να αγαπώ τον ευατό μου και για αυτό ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Mentalist
Ημερομηνία εγγραφής : 17/03/2012 Αριθμός μηνυμάτων : 37
Διότι γνωρίζετε πλέον... μην ξεγελάτε άλλο τον εαυτό σας, προσπαθώντας να κερδίσετε παράταση, όχι από άγνοια τόσο, όσο από ανασφάλεια ή κούραση...
Και δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα, αλλά γενικότερα (για να προλάβω τυχών αντιρρήσεις)...
Δείξτε λίγη εμπιστοσύνη στο καλό μέσα σας...
Εκφράστε το, με αυτό που μπορείτε να κάνετε καλύτερα...
Τόσο απλά...
Η επιλογή, πρέπει να γεννηθεί από βαθιά ιδίαν γνώση. Διότι ό,τι χρειάζεται να γνωρίζετε για να πράξετε σοφά, το γνωρίζετε ήδη.
Και αυτή είναι η αλήθεια._
Αυτήν την Χρονική στιγμή, είστε μόνοι σε αυτήν την ελεύθερη επιλογή... και μην βιαστείτε να το παρερμηνέψετε αυτό...
Ό,τι έχει σχέση με το Φως, σιωπά με κομμένη την ανάσα, περιμένοντας την ολοκλήρωση της διαδικασίας, της Ισχυρής Επιλογής, που θα σηματοδοτήσει την έναρξη μίας νέας κίνησης και θα το θέσει εκ νέου σε μία πληρέστερη ανώτερη δραστηριότητα, εκπληρώνοντας το σκοπό και την ουσία του, συνεχίζοντας από εκεί που διακόπηκε.
Ο κάθε ένας, υπερασπίζεται την θέση που εκπροσωπεί... όπου και αν βρίσκεται, ό,τι και αν κάνει, όπως μπορεί...
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος...
Είτε εδώ κάτω... είτε εκεί πάνω...
Όσο για... τον εχθρό...
Γνωρίζω τι λέω... και σίγουρα δεν έχω πει πως δεν υπάρχει...
Ο εχθρός μάτια μου, μπορεί να πάρει την μορφή μίας σκέψης που δεν είναι δική σου... ή μπορεί να πάρει ένα άθλιο φυσικό πρόσωπο...
Και σύμφωνα με την μορφή, αντλεί ή δημιουργεί και τα ανάλογα...
Ο εχθρός, μπορεί να είναι και το αντίθετο σου... εχθρός εκείνος... εχθρός και εσύ... για όσο θα υπάρχουν διαχωρισμένοι κόσμοι...
Κατανόησε σωστά... κατανοείστε σωστά...
Αλλά επειδή εσύ επιθυμείς να ανακαλύψεις κάτι πιο συγκεκριμένο, θα σου πω μόνο τούτο...
Να είσαι ευγνώμων, για τον εχθρό που γνωρίζεις... και για τον εχθρό που δεν γνωρίζεις... και που δεν θα χρειαστεί άνθρωπος να γνωρίσει.
Στον κάθε έναν, δίνεται ανάλογα των δυνάμεων του...
Και πάλι κατανοείστε σωστά, σε αυτά που σας αναλογούν... τα υπόλοιπα ούτως ει άλλως δεν σας προσφέρουν...
Ας ειπωθεί όμως, πως ο εχθρός, είναι ανάλογος της... ανάγκης.
Υπάρχει... και δεν υπάρχει...
Χμ...
Συχνά... το σκοτάδι έχει περισσότερο φως από όσο νομίζουμε...
Το Σύμπαν έχει μια ιδιοφυία αξεπέραστη και ανανεώσιμη...
Όλα πραγματικά... μα και όχι...
Ρόλοι... ρόλοι...
Η ανάγκη της εξέλιξης, για τον καθένα ξεχωριστά, προσφέρει τα ανάλογα...
Και τα... ποσά... επίσης ανάλογα...
Και όμως πάντα ίδια...
Κάτι που σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν μικροί ή μεγάλοι πολεμιστές...
Απλά ο καθένας στο πόστο του... και δεν υπάρχει πόστο, λιγότερης σπουδαιότητας από κάποιον άλλον.
Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.
Για τον λόγο αυτό, να θυμάστε ότι δεν υπάρχουν... απλοί άνθρωποι.
Διότι δεν είναι...
Γνωρίζω πως δεν εννοήθηκε έτσι όπως ακούγεται, αλλά αλλιώς...
Ούτε έτσι... ούτε αλλιώς...
Κανείς δεν είναι λιγότερος... όλοι είναι ικανοί...
Ο κάθε ένας, στην ειδικότητα του... και όλοι απαραίτητοι...
Αυτό που υπομένουν και πολεμούν ήδη, με τις στραγγαλισμένες δυνάμεις τους, τους κάνει εκλεκτούς...
Αν πρέπει να υπάρχουν εκλεκτοί... τότε αυτοί είναι...
Αυτοί είναι τα τιμώμενα πρόσωπα... και το ότι βρίσκονται εδώ, δηλώνει την γενναιότητα και την ετοιμότητα τους...
Είναι εκείνα τα παιδιά, που ξέχασαν την βασιλική καταγωγή τους, τις δυνάμεις και τις ικανότητες τους... και αυτά ανακτούν πάλι.
Είναι εκείνα τα παιδιά, τα οποία δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από κανέναν...
Αυτό λοιπόν που πρέπει, είναι να αφυπνιστούν και να υψώσουν το μεγαλειώδες ανάστημα τους... και να λειτουργήσουν αυτά που μοιάζουν θαυμαστά... και ακόμη περισσότερα.
Ό,τι και αν κάνετε, μέσα σας ο οδηγός...
Σας αγαπώ πολύ. Και όχι από... δώρο. Δεν γίνεται να μην σας αγαπάνε! Δεν γίνεται... Δεν σας αξίζει τίποτα λιγότερο... Και όποιος σας πει το αντίθετο... χαμογελάστε...
ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;
Δεν ρωτώ από πού ήρθες...
ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;
Περισσότερο προς εμένα η υπενθύμιση αυτών των λόγων.
sofaki
Ηλικία : 47 Ημερομηνία εγγραφής : 25/08/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 252
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Τρι 3 Μαρ - 12:16:03
Περισσότερο για όλους μας mentalist κι όχι μόνο για σένα, πίστεψε με!
markos
Ηλικία : 44 Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012 Αριθμός μηνυμάτων : 231
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Τετ 4 Μαρ - 12:22:06
Έχεις δίκιο sofaki. Για όλους μας.
niccola
Ηλικία : 43 Ημερομηνία εγγραφής : 08/10/2014 Αριθμός μηνυμάτων : 7
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Κυρ 26 Απρ - 12:30:05
ειμαι ακομα ενα παιδι...ενα μεγαλο παιδι... και θελω οι ανθρωποι γυρω μου να γινουν κι αυτοι παιδια...μεγαλα παιδια... οικογενειαρχες παιδια... εργατες παιδια... νοσκομοι παιδια... δασκαλοι παιδια... γεροντες παιδια... να σταματησουν να σκεπτονται με την λογικη των 5 αισθησεων και να αφεθουν στην αλογη λογικη της καρδιας τους... ... .. .
inei777
Ηλικία : 52 Τόπος : athens Ημερομηνία εγγραφής : 27/12/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 177
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Κυρ 21 Ιουν - 17:54:15
Ειμαι μια ανάσα που ταξιδευει απο μητρα σε μητρα Ενα πτερυγιο που μελετα τα παντα εισχωρωντας μεσα τους Μια ακτινα που παλευει τα σκοταδια σαν ξιφος Ενα φτερουγισμα προς καθε κραυγη και ουρλιαχτο Μια τολμη που αψιφα το τι θα βρει στο διαβα της Τι ολα σαν εισερχεται εχουν ποιηθει για να ρθουν στα πελματα της.
Ειμαι ένα αυτι προς το παν που ερχεται απο το παν μια απαιτηση για την ποιηση απο την ποιηση μια πραξη ασυληπτη και ενα εργο αφοβιας Ενας ακροβατης που ανιχνευει ολα τα πεδια.
Μια διψα του παντος να ντυθει τα παντα ενα αινιγμα για οτι ενσαρκωνω και ειμαι.
βαγγελης1234
Ημερομηνία εγγραφής : 04/07/2013 Αριθμός μηνυμάτων : 474
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Πεμ 4 Φεβ - 11:29:40
inei777 έγραψε:
Ειμαι μια ανάσα που ταξιδευει απο μητρα σε μητρα Ενα πτερυγιο που μελετα τα παντα εισχωρωντας μεσα τους Μια ακτινα που παλευει τα σκοταδια σαν ξιφος Ενα φτερουγισμα προς καθε κραυγη και ουρλιαχτο Μια τολμη που αψιφα το τι θα βρει στο διαβα της Τι ολα σαν εισερχεται εχουν ποιηθει για να ρθουν στα πελματα της.
Ειμαι ένα αυτι προς το παν που ερχεται απο το παν μια απαιτηση για την ποιηση απο την ποιηση μια πραξη ασυληπτη και ενα εργο αφοβιας Ενας ακροβατης που ανιχνευει ολα τα πεδια.
Μια διψα του παντος να ντυθει τα παντα ενα αινιγμα για οτι ενσαρκωνω και ειμαι.
αν και παλιο το θεμα θα γραψω δεν νομηζω να πω κατι κακο τελος παντων ακουσα τα δυο βιντεο ξανα την πρωτη φορα ειδα αυτο που ημουν [οι που πιστευωημουν] πριν ενσαρκωθω στην γη τωρα που τα ξαναακουσα ειδα και ενιωσα κατι αλλο καμια σχεση με την προηγουμενη ζωη μου
γιατι τα γραφω αυτα συμπερασμα κατα την γνωμη μου ειναι μουσηκες που σε καθοδηγουν βοηθανε να βρης ποιος εισαι οι καποια πραγματα για τον εαυτο μας που πρεπη να σηνηδητοποιησουμε
αυτο που θελω να πω ειναι οτι καλο ειναι να τα ακουμε οχι μια φορα αλλα μετα απο καποιο χρονηκο διαστημα και οτι σκεφτομαστε βιωνουμε να ανακαλυπτουμε καποιες γνωσης σημαδια του εαυτου μας ακουγοντας ξανα την μουσηκη
ακομα και αυτο που ενιωσα θημηθηκα την πρωτη φορα για το τη ημουν στην προηγουμενη ζωη μου εμενα ετσι καταλαβα οτι αρχηκα επρεπε να σηνηδητοποιησω οτι αυτο του ποιος ειμαι εχει να κανη και με το ποιος οι τη ημουν εγω αυτο καταλαβα
Αlicetwilight89
Ηλικία : 35 Ημερομηνία εγγραφής : 28/02/2016 Αριθμός μηνυμάτων : 27
Θέμα: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ Παρ 4 Μαρ - 8:44:58
Ξέρω είδη ένα κομμάτι του ποια είμαι...Είμαι σίγουρα μία ψυχή ευαίσθητη και είμαι ονειροπόλα και πολλές φορές αυθόρμητη...Είμαι μητέρα γιατί έχω μία αξιολατρευτη κόρη...Είμαι γυναίκα και είμαι και περήφανη δε κλαιγομαι όπως παλιά..Είμαι ελεύθερη όπως σου έχω πει ...Θέλω να πραγματοποιω τα όνειρα μου θέλω να βοηθώ τον συνάνθρωπο με τον δικό μου τρόπο...Θέλω να μελετώ να μαθαίνω να ρωτώ οπότε είμαι μια ερευνήτρια μια εξερευνήτρια άρα αφού ρωτώ και μαθαίνω είμαι και μαθήτρια..Είμαι Φυσιολάτρης αγαπώ την φύση...Είμαι αθεοφοβη δε τους φοβάμαι τους θεούς γιατί ξέρω ποιά είμαι έστω ξεκίνησα νά το μαθαίνω διότι δε φοβάμαι τις συνέπειες γιατί έχω συνείδηση των πράξεων μού δε φοβάμαι όμως σέβομαι εκείνους , εμένα, εσένα τους ανθρώπους και τα όντα όλα...τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις του καθενός ξέρω πολύ καλά ότι δε είμαι τέλεια και έχω τις αδυναμίες μου όπως όλοι μας...δε είμαι αλάνθαστη και κάνω λάθη όμως προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη...Είμαι μία ταξιδευτής περαστική σε τούτη την ζωή η οποία ξέρω δε είναι η μοναδική μου...Είμαι θνητή γιατί ζω σε θνητό σώμα...Είμαι όμως κομμάτι από το θείο γιατί έχω αθάνατη ψυχή και η ποιό σημαντική επίγνωση;;;ψαχνομουν για κάτι ασύλληπτο για κάτι εξωπραγματικό κ αφύσικο αγνοώντας ότι απλά τελικά είμαι ένας ΆΝΘΡΩΠΟΣ και είμαι περήφανη για το είδος μου.. θεοί μας ζήλεψαν για την ανθρωπιά μας και τον τρόπο που αγαπάμε οί ημίθεοι ήταν δυνατοί επειδή δε ήταν θνητοί και ήταν ήρωες γιατί είχαν την ανθρώπινη πλευρά .....
leon32
Ημερομηνία εγγραφής : 14/09/2019 Αριθμός μηνυμάτων : 5
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Σαβ 14 Σεπ - 23:18:27
Καλησπέρα καταρχάς. Αιθηρόη χρειάζομαι βοήθεια. Επιμένεις τόσο πολύ για το ερώτημα ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ, κι αν και καταλαβαίνω τι εννοείς, πάλι καταλήγω να μη καταλαβαίνω ακριβώς. Κάτι άλλο μου διαφεύγει. Βρίσκω λέξεις κλειδιά στα κείμενα σου, αλλά μπερδεύομαι. Τι εννοείς ακριβώς; Ρωτάς ποιος είμαι. Τι σκέφτομαι δηλαδή; Τι θέλω; Τι νιώθω; Τι πιστεύω; Τι αγαπάω; Τις προσωπικές μου αλήθειες; Μετά από όσα έχω διαβάσει από σένα, κάτι μου λέει ότι δεν εννοείς αυτά. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ακριβώς. Είναι σα να είναι μπροστά μου, αλλά δεν μπορώ να το δω. Μου διαφεύγει και μοιάζει σαν ένστικτο ή αίσθηση παράξενη αυτό που νιώθω. Τι μας ζητάς να βρούμε; Τι είναι αυτό που είναι σημαντικό ν ανακαλύψει ο άνθρωπος για τον εαυτό του, αν όχι τον εαυτό του για το ποιος είναι σαν χαρακτήρας; Θα με τρελάνει αυτή η ερώτηση!!! Ξέρω σίγουρα ότι δεν μου αρέσει που είμαι εδώ κι έτσι όπως είμαι. Κάτι δεν μου κάθεται καλά! Τίποτα δεν μου φαίνεται σωστό! Γι αυτό σε παρακαλώ πάρα πολύ, δώσε μου να καταλάβω τι εννοείς ακριβώς, σε παρακαλώ! Τι εννοείς; Τι είναι αυτό που ρωτάς ακριβώς; Και να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι στην τελική;;;; Ποιοι είμαστε; Τι είμαστε; Πες μου σε παρακαλώ!!! Δεν αποδέχομαι αυτή την αδυναμία των ανθρώπων, απεχθάνομαι αυτό που μοιάζει να είμαι, γιατί έτσι έμαθα. Νιώθω παντού σε κάθε γραφτό σου, κάθε απάντηση σου την αγάπη σου για το ανθρώπινο είδος. Αν μας αγαπάς λοιπόν, πες μου! Τι δεν ξέρουμε και πρέπει να ανακαλύψουμε;;;; Την ξέρεις την απάντηση! Γι αυτό επιμένεις τόσο πολύ σ αυτη την βασανιστική ερώτηση! Τι είναι αυτό που ξέρεις και μας σπρώχνεις να βρούμε; Τόσοι μιλάνε για αφύπνιση και είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι ο καθένας μιλάει για κάτι άλλο. Γιατί κάπως όλοι αθυτοί ανακάλυψαν την λέξη κλειδί -αφύπνιση-, αλλά δεν νομίζω ότι καταλαβαίνουν κι ακριβώς τι σημαίνει η ανακάλυψη αυτού του κλειδιού. Τι στο καλό συμβαίνει; Λίγη βοήθεια θα ήταν πολύτιμη! Συγνώμη αν κάπου γίνουμε καταπιεστικός. Αλλά έχω μπλοκάρει. Το μυαλό μου έχει υπερφορτωθεί, χρειάζομαι βοήθεια. Πρόσφατα μίλησες για φυλακή, κι ήταν σα να με χτύπησε ρεύμα. Πάντα είχα την αίσθηση αυτή! Γι αυτό βρήκα το θάρρος και σε ρωτάω εγώ τώρα, ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ; Πού είμαι; Γιατί; Σε παρακαλώ! Είμαι απελπισμένος και σε αδιέξοδο στην αναζήτηση μου. Σε παρακαλώ! Με πολύ σεβασμό! Και σ ευχαριστώ πολύ.
leon32
Ημερομηνία εγγραφής : 14/09/2019 Αριθμός μηνυμάτων : 5
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Σαβ 14 Σεπ - 23:27:41
Και κάτι ακόμα που ξέχασα να γράψω. Ο άνθρωπος είναι κάτι ξεχωριστό, ή είναι να γίνει κάπου κάποτε αυτό το ξεχωριστό και δυνατό ον; Ρωτάω γιατί μπερδεύομαι λιγάκι με τους ορισμούς των λέξεων. Ευχαριστώ!
Αιθηρόη Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 28/02/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 2443
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Δευ 16 Σεπ - 11:31:17
Ποιος Είσαι;
Σε αυτό δεν μπορώ να αναμειχθώ καλέ μου…
Μπορώ να… ψιθυρίσω Τι Είσαι…
Και θα πω…
Είσαι ένα ισχυρό αθάνατο ον, παγιδευμένο και φυλακισμένο σε μία βιολογική «στολή», προγραμματισμένη να αντιλαμβάνεται τον κόσμο με συγκεκριμένο τρόπο.
Είσαι ένα όν πολυδιάστατο και μοναδικό, όπου σε ένα βαθιά αρχαίο κάποτε, λόγω του ότι ήσουν αθώο… άδολο… αγαθό στο πυρήνα του… σε ξεγέλασαν και σε έβαλαν μέσα σε αυτήν την καταραμένη στολή!
Και τώρα, θεωρείσαι ως ένα από τα πιο επικίνδυνα όντα, διότι έχεις και την γνώση του «κακού»…
Αποτελείς τον μεγαλύτερο εχθρό του μορφοποιημένου «κακού».
Η φύση σου, είναι μία… και είναι όμορφη και μεγαλειώδης.
Η Γνώση σου, είναι δυαδική. Εν-περιέχει το καλό και το κακό.
Και τελικά… η απάντηση μου, δεν σημαίνει τίποτε απολύτως.
Διότι είναι σαν να μου ζητάς να σου δείξω μία χώρα στον χάρτη…
Αν δεν ταξιδέψεις εκεί, να την ανακαλύψεις ο ίδιος, να την περπατήσεις… η απάντηση μου, δεν σημαίνει τίποτε απολύτως.
Χμ…
Αυτή η αλήθεια, είναι κωδικοποιημένη σε όλους τους μύθους των φυλών.
Χρειάζεται να ρίξετε μια προσεχτική ματιά… επίμονη ματιά… και θα αρχίσετε να αποκωδικοποιείτε.
Η «ιστορία», είναι νοθευμένη… και όση δεν είναι, μαρτυρά μόνο την ατζέντα των χειριστών.
Η μυθολογία, είναι η Ιστορία και η Επιστήμη που διηγείται τα πεπραγμένα στον πλανήτη αυτόν.
Και όχι μόνο…
Μην ψάχνετε να βρείτε θεούς εκεί μέσα… αλλά πώς χρησιμοποίησαν, οι λεγόμενοι θεοί, τον «Άνθρωπο».
Η λήθη… δεν είναι μόνο εξαναγκαστική και έργο ειδικών χειρισμών…
Είναι και αποτέλεσμα «συνήθειας»…
Σε όλες αυτές τις θαυμαστές ιδιότητες που ενυπάρχουν στο σύμπαν… αυτό το συγκεκριμένο στο οποίο Υπάρχετε… έχετε ελάχιστη έως καθόλου πρόσβαση.
Το εμπόδιο είναι αυτή, η προγραμματισμένη με συγκεκριμένες εντολές, «στολή».
Για να… χακάρετε και να προσπελάσετε αυτές τις εντολές, θέλει προσπάθεια και επιμονή.
Όσο δύσκολο και αν μοιάζει, είναι εφικτό.
Η αφύπνιση, είναι το κλειδί.
Το κλειδί, είναι η γνώση.
Η γνώση, είναι η αναζήτηση της αλήθειας.
Η α-λήθεια, οδηγεί στην αφύπνιση.
Η σκέψη… εγείρει και τα ανάλογα αρχέγονα συναισθήματα… ξυπνάει το ένστικτο μνήμης.
Να ελέγχετε τα ένστικτα… μπορούνε να σας ξεγελάσουν με τις ενσωματωμένες εντολές.
Ξεχωρίστε τις… τις βιώνετε σε όλη σας την ζωή, σας είναι οικίες, τις γνωρίζετε…
Παρουσιάζονται κάθε φορά που θέλουν να σας ξαναγυρίσουν πίσω, εκεί που καθησυχάζεται η συνείδηση σας.
…Δημιούργημα η συνείδηση… και όχι δικό σας.
Δώστε σημασία εκεί που βιώνετε κάτι νέο και πρωτόγνωρο…
«Για το χρήμα γίνονται όλα.» «Για την δόξα γίνονται όλα.» «Για την δύναμη γίνονται όλα.»
Πόσο εύκολα μεταβιβάζεται μία πλάνη και πόσο επιπόλαια χρησιμοποιείται και γίνεται δεδομένο χειριστικό…
Χμ….
Οτιδήποτε γίνεται πάνω σε αυτόν τον πλανήτη… ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ… έχει ως σκοπό να σας διατηρεί σε κατάσταση λήθης.
Σαν όντα, αυτά τα οποία Είστε, δεν μπορούν να σας αποκωδικοποιήσουν, αντιγράψουν και μιμηθούν.
Αδυνατούν να σας εξαλείψουν, διαγράψουν, μεταλλάξουν σε κάτι λιγότερο…
Μπόρεσαν όμως, να σας φυλακίσουν και εγκλωβίσουν σε μία πραγματικότητα που σας αφαιρεί την πλήρη επίγνωση αλήθειας της ταυτότητας σας.
Χμ…
Ξέρετε, υπάρχουν δύο γενιές μουσών.
Στην πρώτη, την αρχαιότερη, είναι η Μνήμη, η Μελέτη, και η Αοιδός…
Στην δεύτερη, είναι η Ουρανία, η Κλειώ, η Καλλιόπη, η Ευτέρπη, η Ερατώ, η Μελπομένη, η Πολύμνια, η Τερψιχόρη, η Θάλεια…
Τι είναι οι τέχνες; Από πού πηγάζουν;
Ό,τι καλό και όμορφο υπάρχει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και προέρχεται από τον Άνθρωπο… είναι η παρουσία αυτού του υπέροχου Όντος…
Είναι η φωνή… ενίοτε η κραυγή… που δηλώνει την παρουσία του…
Ό,τι καλό υπάρχει μέσα στον Άνθρωπο, είναι μέρος της Ουσίας του…
Ό,τι «κακό» παράγεται από τον Άνθρωπο, είναι αποτέλεσμα της παράνοιας που δημιουργείται από την αντίφαση των ιδιοτήτων της στολής.
Και μιλώ για το Ον που ονομάστηκε Άνθρωπος…
Όχι για τα «υβρίδια» κατασκευάσματα που δημιουργήθηκαν και τοποθετήθηκαν στον πλανήτη, για να κατασκοπεύουν… να ελέγχουν… να επηρεάζουν.
Χμ…
Ξέρω…
Ίσως να μην σας αρέσει αυτή η Αιθηρόη…
Γνωρίζω τι λέω.
Κάτι κλωτσάει μέσα σας…
Χαίρομαι…
Έχω εισπράξει πολύ αγάπη εδώ μέσα.
Και δεν ήταν αυτό το ζητούμενο μου.
Να ακούσετε ήθελα… να πάρετε δύναμη… να σας γνωστοποιηθούν οι άπειρες δυνατότητες που υπάρχουν και να τις ποθήσετε… να αναρωτηθείτε γιατί δεν είναι προσβάσιμες στον επαναλαμβανόμενο κύκλο ζωών που αφεθήκατε να βιώνετε… να θυμώσετε… να πεισμώσετε… να αναζητήσετε όλα τα γιατί και τα διότι… να καταρρίψετε… να αποκαλύψετε και ανακαλύψετε τελικά…
Εσάς.-
Σας αγάπησα και σας αγαπώ πολύ...
Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.
Επισκέπτης Επισκέπτης
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Δευ 16 Σεπ - 13:16:13
Κι εμείς σ Αγαπάμε Αιθηρόη, πολύ, δε πάψαμε ποτέ, μας σκούντηξες, μας αγκάλιασες στα λάθη μας και μας συγχώρεσες -θα μιλήσω για μένα τώρα- είδα τα λάθη μου, βούτηξα μέσα μου, γνώρισα κομμάτια του παζλ, αλλά και πάλι..., δύσκολο να εκφράσεις την σύλληψη μιας Ιδέας που θα σε μεταφέρει σ όλο το εύρος των ορίων σου και συνάμα των Ορίων Του... . Σκοπός Μου η υπεράσπιση των Άδικου μέσα στο προφανές. Η ορθή ομιλία μου. Το σωστό πάτημα μου στο χώρο. Να υπάρχω στις στιγμές μου. Να κατανοώ τον πλησίον μου, να αγαπώ την ουσία μου και να απλώνω πέραν των δυνατοτήτων μου την προσπάθεια μου να γίνω όλα όσα δύναμαι να γίνω.
...
Κυρά μου, μου έλειψες..., σου έστειλα ενα e-mail.
leon32
Ημερομηνία εγγραφής : 14/09/2019 Αριθμός μηνυμάτων : 5
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Πεμ 19 Σεπ - 12:55:33
Αιθηρόη!
Διάβαζα την απάντηση σου εχτές. Πρώτα να πω ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Δεύτερον να πω ότι πέταξες σπίρτο στο μυαλό μου. Σ ενα μυαλό με ξεχασμένο μπαρούτι! :)))) Τρίτον θέλω να πω ότι μου συνέβει κάτι συγκλονιστικό! Ούτε κι εγώ θυμάμαι πού και πώς είχα τόσες πληροφορίες στο μυαλό μου, και τα όσα μου έγραψες ήταν σα κωδικός ενεργοποίησης ανακάλεσης αυτών των πληροφοριών, που είχα βάλει στην άκρη κάποτε γιατί δεν μου έβγαζαν νόημα. Παλιές μου αντιρήσεις κι αμφιβολίες και άσχετες αναφορές, απόκτησαν νόημα κι άρχισα να καταλαβαίνω! Δεν ξέρω αν ισχύουν αυτά που λες. Ξέρω ότι ένιωσα δυο εκρήξεις. Μια στο κεφάλι μου και μια στο στήθος. Τώρα αυτό που πρέπει να κάνω είναι να ξεκινήσω με νέα ματιά και να κάνω αυτό που κάπου διάβασα να λες. Δηλαδή έστω να προσπαθήσω να αποδείξω σε μένα ότι αυτά που λες δεν ισχύουν. Αν και για κάποιο λόγο μου έγινε τοσο δυνατό κλικ, που κάτι μέσα μου αναγνώρισε τα λόγια σου.
Θα μου επιτρέψεις όταν προχωρήσω στην αναζήτηση μου και στην έρευνα μου, να σου γράψω τα αποτελέσματα μου, είτε για να με διορθώσεις, είτε για να με πας πιο πέρα, είτε για να διαφωνήσεις, είτε ότι θέλεις τέλος πάντων! Εγώ τώρα σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πάρα πολύ! Δεν ξέρεις πόσο με βοήθησες. Κι επιτέλους κάποιος μου απάντησε χωρίς να με αφήνει να μαντεύω γιατί φοβάται μην κάνει λάθος αυτός και το παίζει μαντείο δελφών που απαντούσαν πάντα διφορούμενα.
Να είσαι πάντα καλά και να ξέρεις ότι έχω ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο μου από χτες, σα να μπήκε κάτι καινούργιο στη ζωή μου κι ένας καινούργιος λόγος να εξιτάρει το μυαλό μου!
leon32
Ημερομηνία εγγραφής : 14/09/2019 Αριθμός μηνυμάτων : 5
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Πεμ 19 Σεπ - 13:25:38
Ηλιόδωρε! Να υποθέσω ότι την έχεις γνωρίσει την Αιθηρόη; Ο τρόπος που έχω δει να μιλάς σ αυτήν ή γι αυτήν, δείχνει σεβασμό που την νιώθουμε συνήθως στην καρδιά κι όχι με το μυαλό. Απλά ήθελα να εκφράσω ότι ζηλεύω αυτή την σύνδεση και προς θεού όχι με κακή πρόθεση! Το αντίθετο! Λείπει η έμπνευση από την ζωή μας. Άνθρωποι που να μην επαναλαμβάνουν όσα λένε άλλοι. Άνθρωποι που να μοιάζουν με χρονοταξιδιώτες άλλων εποχών μελλοντικών ίσως. Άνθρωποι που μοιάζει να ήρθαν από άλλους γαλαξίες και άλλες σφαίρες, γιατί δεν μοιάζουν με ότι έχουμε συνηθίσει. Τέλος πάντων. Το σίγουρο είναι ότι εδώ μέσα υπάρχει παράξενη ενέργεια και είναι κρίμα που δεν είναι τόσο ενεργό αυτό το φόρουμ. Πρέπει να πάω για δουλειά. Οπότε καλή συνέχεια σε όλους όσους είναι παρών.
Alicetwiligh
Ηλικία : 35 Τόπος : ΕΛΛΆΔΑ Ημερομηνία εγγραφής : 13/03/2017 Αριθμός μηνυμάτων : 74
Θέμα: Προς Αιθηροη και όλους Κυρ 22 Σεπ - 20:17:52
16 Σεπτεμβρίου βλέπω στο θέμα αυτό δημοσίευση της Αιθηροης... Κυρά όντως εσύ ξανά επισκέφτηκες τον Ναό? Αν το δεις σε παρακαλώ απαντήσε... Όλοι θα το ήθελαν
Επισκέπτης Επισκέπτης
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Τρι 1 Οκτ - 19:27:57
The Crazy One
Νομίζεις ότι είμαι τρελός μωρό μου; Νομίζεις ότι το πάθος μου είναι οι φλόγες της τρέλας μου; Πρόσεχε...πρόσεχε γιατί θα σε κάψω από την κορφή μέχρι τα νύχια, όποτε σε παίρνω αγκαλιά και σου λέω για όσα με κάνουν να νιώθω ζωντανός. Ακόμη κι αν τα προσεγγίζω με τη φαντασία μου, στους στεγνούς καιρούς μας, μήπως και καταφέρω να τραβήξω κάτι από αυτά έξω στην αποστεωμένη αυτή πλευρά της ύπαρξης. Νομίζεις ότι το να θέλω να βρίσκω τρόπους να νιώθω ζωντανός, να βρω πινέλα να πιτσιλίσω με φαντασία και πάθος τα γκρίζα τσιμέντα που πλακώνουν τις ζωές μας, είναι κάτι σαν αλλόκοτη εμμονή; Θέλω να ζήσω όπως θέλω εγώ ανάμεσα στους ζωντανούς-νεκρούς που με κοιτούν με απλανή τρομαχτικά μάτια και μοιάζουν να επιθυμούνε να με αφομοιώσουν, πόσο κακό μπορεί να'ναι αυτό; Είσαι μαζί μου σε αυτό; Δεν θέλω να πεθαίνεις από αγάπη για μένα, μη τολμήσεις να το ξαναπείς, δεν είμαι δολοφόνος ούτε ιδιοκτήτης σκλάβου! Θέλω να αγαπάς όλα όσα αξίζουν για να ζήσουμε για αυτά! Μαζί. Και τώρα...τώρα πλέον φεύγεις και με καρφώνεις με βλέμμα που με κάνει να νιώθω σαν προδότης της μαμάς-πατρίδας. Και όλη η μέχρι θανάτου αγάπη σου; Πού πήγε, πέθανε;
Νομίζεις ότι το'χω χάσει mama; όταν σου λέω ότι θα ' πρεπε να ρωτηθώ πριν γεννηθώ; Ότι δεν θα σου χρωστάω μια ζωή επειδή με κρατούσες για εννιά μήνες στην κοιλιά σου πριν με φέρεις στη ζωή; Όταν σου λέω να σπάσεις κάθε οθόνη μέσα στο σπίτι και να σταματήσεις να μου παριστάνεις το πρακτορείο Ρόιτερς, κάθε λίγο και λιγάκι, μεταφέροντάς μου με στυλ επιζώντα από επίθεση βαμπίρ όσα φριχτά και απαίσια άκουσες; Όταν σου λέω πως ίσως η ευτυχέστερη στιγμή της ζωής μας είναι όταν πεθαίνουμε και ξέρουμε πολύ καλά εκείνη τη στιγμή πως είχε σημασία το γεγονός ότι τελικά ζήσαμε;
Νομίζεις ότι είμαι για δέσιμο αφεντικούλη; Όταν σου λέω ότι θα μαζέψεις από κάτω τα δόντια σου με σπασμένα δάχτυλα αν ξαναδοκιμάσεις να με προσβάλλεις με τον πιο χονδροκομμένο, υποτιμητικό, ασεβή τρόπο επειδή με προσέλαβες στο κωλομάγαζό σου, σε "δύσκολους καιρούς" συμφωνα με την καραμέλα του νέου κωλοαιώνα, κι εγώ θα μάθω να ανέχομαι τον παλιοχαρακτήρα σου κι ας με πληρώνεις κι από πάνω με κοροϊδία αντί για μισθό; Νομίζετε ότι είμαι τρελάρας όργανα της τάξης, μέσα στην ατέρμονη αυτή κοινωνκή αταξία, με τα κράνη και τα ροπαλάκια; Επειδή πέφτω πάνω σας, ενώ μου φράζετε το δρόμο και καταστέλετε με μένος το δικαίωμά μου στη διαμαρτυρία και ξεκαρδίζομαι καθώς μου θυμίζετε κάτι παλιά παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας, playmobil τα λέγανε; Αυτά τα ανθρωπάκια που μου είχε αγοράσει ο πατέρας μου για να εξιλεωθεί για τον ανύπαρκτο χρόνο που πέρναγε μαζί μου κι εγώ μετά τα έσπαγα για να του τη σπάω. Πιστεύετε ότι είμαι για τα σίδερα καλοί μου γείτονες και με κοιτάτε σαν εξωγήινο καθώς σας λέω πως όταν έρθουν oι "καλοθελητές" να πετάξουν από το σπίτι τους στο δρόμο, για ένα ψωροχρέος, την κυρία του ισογείου με τα παιδάκια, θα πρέπει να τους πάρουμε στο κυνήγι σαν λυσσασμένα σκυλιά ως την επόμενη γειτονιά;
Τι έγινε doctor; Δεν σου φαίνεται και τόσο παράξενο το γεγονός της βίαιης μεταφοράς μου στα κρατητήρια και, μετά από μπόλικες "ψιλές" εκεί και γέλια ανάμεικτα με βλαστήμιες από τη μεριά μου, στη συνέχεια εδώ στο δημόσιο θεραπευτήριο, έτσι; Σου φαίνεται ακόμη πιο σωστό κι αναγκαίο που βρέθηκα εδώ, ε; όταν σου φωνάζω πως εσύ μάλλον χρειάζεσαι θεραπεία που μου αραδιάζεις τόσες στερεοτυπικές φανφάρες, σα να βγήκες από καμιά χαζοαμερικάνικη ταινία με γιατρούς-φωστήρες που σφύζουν κι από κατανόηση για τους ασθενείς. Κι εσύ, χωρίς χάσιμο περιττού χρόνου, συνταγογραφείς αμέσως τα "προαπαιτούμενα". Της φροντίδας. Για την ηρεμία και "σωτηρία" μου.
Έννοια σας ρε! Δεν θα με κρατάτε για πάντα δέσμιο. Ούτε έξω στο τρελάδικο της "κανονικότητας" ούτε μέσα στο κολαστήριο της αρρώστιας που σπέρνετε έξω και θάβετε εκδικητικά εδώ μέσα.
Θα σας την κάνω, κουφάλες! Και ποιος με πιάνει μετά...
Alicetwiligh
Ηλικία : 35 Τόπος : ΕΛΛΆΔΑ Ημερομηνία εγγραφής : 13/03/2017 Αριθμός μηνυμάτων : 74
Θέμα: Απ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Τρι 1 Οκτ - 20:00:27
Αυτή η τρελή και πολλές φορές άδικη κοινωνία μας εκεί έξω πραγματικά χρειάζεται τέτοιους τρελούς.. Ανθρώπους που ότι λένε το εννοούν κιόλας, ανθρώπους με ζωντανή φλόγα μέσα τους.Εσυ είσαι ο ένας,θα υπάρχει και ο επόμενος και ο μεθεπόμενος και ούτε καθεξής .... Και τότε θα συμβεί το κολλαστηριο καζάνια που θα βράζουν όχι στον Άδη μα επί της γης...Οι καιροί αγαπητέ μου christos πλησιάζουν... και να θυμάσαι ότι ετούτη η ριμάδα η ζωή είναι μια ρόδα που γυρίζει... Έρχεται η σειρά σου .... Έρχεται η σειρά μας!!! Μην ξεχνάτε τα όνειρα σας αδέλφια μου... μεγάλο πολύ μεγάλο respect στον φίλο μας christos