Ονόματα & σημασίες...

Αναφορές και παραδείγματα συλλαβών και ονομάτων

Αναλύονται σε πρωταρχική μορφή πριν η λαρυγγικές και εκφραστικές ικανότητες του ανθρώπου σε κάθε τόπο, επιδράσουν πάνω τους. Η λέξη με το πέρασμα των αιώνων αλλάζει και τύπο και προφορά και έννοια.

ΑΤΟΝ. α-τ-ο-ν-α σημαίνει Θεός. «Τα» είναι πεσμένος στον χουν, «ο» με συνείδηση. Άρα η λέξη Άτον σημαίνει ο θεός που ενσαρκώθηκε συνειδητά.

Αθηνά (ασυναίρετο Αθηνάα), ιωνικά Αθήνη, Αθηναίη, δωρικά Αθάνα, Αθαναία, αιολικά Αθηνάα. Αντιστοιχεί το όνομα ΑΤΕΝ-Α, το οποίο επιδρά στα δεξιά και αριστερά της κεφαλής. Και αυτό είναι σωστό, διότι η Θεά είναι η ίδια η σκέψη, η σοφία, η απονομή της δικαιοσύνης, η νοητική εργασία, η εφεύρεση, η δαμάστρια ίππων πραγματικών και μεταφορικώς ανθρωπίνων υπάρξεων, η θεραπεία, η υγεία, η ναυπηγία.

Είναι η δημιουργός όλων των ειρηνικών έργων. Δένδρο της είναι η ελιά.

Στις παραστάσεις απεικονίζεται με πολεμική εξάρτιση φανερώνοντας πως ο καθένας πρέπει να πολεμήσει για να νικήσει. Με το φίδι Ερυσίχθονα συμβολίζοντας το Ιερό Φίδι, το Κουνταλίνι. Αυτό γιατί η Αθηνά είναι η Κυρία του Ιερού Φιδιού, ούσα πάνσοφη. Λέγεται επίσης Γλαυκώπις, δηλαδή με λαμπερά μάτια, γιατί έτσι είναι ο σοφός άνθρωπος, ο νικητής του Κατώτερου Εαυτού. Κρατά ακόμα, νίκη στα χέρια της. Γιατί η σοφία-σκέψη νικά τα πάντα. Έχει εγκλωβισμένη την κεφαλή της Μέδουσας, δηλαδή το τέρας των ψυχικών και σωματικών παθών που είναι υποταγμένο. Στην προτομή της φέρει φίδι στο κράνος. Υποδηλώνει την απόκρυφο γνώση της οποίας ήταν κάτοχος. Παριστάνεται ακόμα σε άγαλμα ως Παρθένος με στέμμα στο κεφάλι. Αυτό δηλώνει προς πρέπει να φθάσει κάποιος στο σημείο της φώτισης για να γίνει σοφός.

Ονομαζόταν και Τριτώ, καθότι η λέξη στα αιολικά σημαίνει «κεφάλι».

Αφροδίτη. Α-φα-τι-τα, θεός δημιουργικός θείος, αλλά και γήινος.

Εσωτερικά είναι μερικώς το όνομα φα-ος, φως, που είναι η πρώτη δημιουργική δύναμη-ενέργεια. Το φαος-φως προέρχεται από του φαWος με ρίζα φαW που σημαίνει λάμπω. Πιθανά το αρχικό όνομα να ήταν α-φα.

Το όνομα προέρχεται ετυμολογικά από «η δύνη του αφρού». Ήταν εντελώς αντίθετη με την Αθηνά. Γραφόταν Αφροδύτη και με τροπή του «υ» σε «ι» γίνεται Αφροδίτη.

Ποσειδών. Πο-σα-ατον, δηλαδή η πτώση στο χαμηλότερο από το φως πεδίο, στο συναισθηματικό, σε αλήθεια, σε κίνηση προς τη Γη, συνειδητά. Ο Ποσειδών ήταν Θεός της θάλασσας, του νερού. Αλλά το νερό στα αρχαία κείμενα αποτελεί το σύμβολο του συναισθηματικού ή ψυχικού ή αστρικού κόσμου. Ο Ποσειδώνας σαν Θεός του συναισθήματος είχε παιδιά τέρατα. Αναφέρεται πως ο Δις (αρχαίος τύπος του ονόματος του Ζευς, με ρίζα δWις, που σημαίνει δύο φορές) πήρε στο μερίδιό του τον Ουρανό (την κεφαλή, τη σκέψη), ο Ποσειδών τη Γη (το στήθος, το συναίσθημα) και ο Άδης τον Κάτω Κόσμο (τον κάτω άνθρωπο). Για αυτό το λόγο και δεν υπήρξαν μαντεία του Ποσειδώνα.

Η τρίαινα συμβολίζει τα τρία σώματα, το χοϊκό, το συναισθηματικό και το κατώτερο νοητικό. Λέγει η θεογονία σύμφωνα με τον Όμηρο, πως ο Κρόνος και η Ρείη έκαναν τρεις γυιούς και τρεις θυγατέρες: τον Ζήνα, τον Ποσειδώνα, τον Άιδη, την Εστία, τη Δήμητρα και την Ήρα.

Πιθανά το όνομα να προέρχεται από το «πότει Δας» που σημαίνει «κύριε της Γης». Ομηρικά λέγεται Ποδειδάων -άωνος, ιωνικά Ποσειδέων -ώνος, δωρικά Ποτειδάν -άνος, αιολικά Ποτίδαν και Ποσείδαν. Ένα επίθετο του Ποσειδώνα είναι «Γαιηούχος» αυτός που έχει άρμα την Γη, ο παρά το γαίειν και τον όχον (άρμα). Ο Όμηρος στο ρήμα γέω που σημαίνει τίκτω δίνει παράγωγα, δια του «ε» τη γεννητική, τη γεωμετρία και τη γέα (γη) και έτσι καλείται Γεούχος, ο έχων τη γη. Άλλη παραγωγή είναι η δίφθογγος «αι» εξ ου το «Γαιηούχος».

Άιδης. Άδης ή Άιδης, α-για-τι, α σημαίνει ο Θεός, για σημαίνει χθόνιος, τι σημαίνει θεϊκός, δηλαδή ο Θεός ο οποίος στα κατώτερα στρώματα της Γης διατηρεί την θεία του υπόσταση.

Τις πύλες του Άδη φύλαγε ο σκύλος Κέρβερος, τρίσωμο τέρας. Συμβολίζει τα κατώτερα σώματα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, σύμφωνα με τη θεωρεία της επανενσαρκώσεως που διατηρούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, μυστικό δόγμα στα Ελευσίνια μυστήρια και σε άλλα, θα ξανάρθει τη γη. Αυτό θα αποφασιστεί από τις Μοίρες ή τον Ανώτερο Εαυτό του (το Λόγο, το Νου, την Ψυχή και το Αιτιατό σώμα).

Ερμής. Ε-ρα-μα, ε σημαίνει αέρινο στοιχείο, ρα είναι ο θεός, μα σημαίνει τρυφερότητα.

Μα στην αιολική και δωρική είναι αντί του μάτηρ, μήτηρ, μάτερ. Μα, γα, η μητέρα, η γη αντίστοιχα. Από αυτή τη λέξη είναι το μαία, η τροφός.

Είναι το τέκνο του Διός και της Μαίας (μα-για), του Διός και της τρυφερότητας ή αγάπης της Γης. Είναι ο Αιθέρας που περιβάλλει τη γη, είναι ο συνδετικός κρίκος των κόσμων.

Για αυτό, μεταφέρει τις ψυχές στον Άδη, ψυχοπομπός. Μεταφέρει τις σκέψεις και τα θελήματα του Διός: αγήτωρ, ηγεμόνιος, ενόδιος. Μεταφέρει στο μορφικό κόσμο το καθετί: αγοραίος, εμπολαίος, κερδώος. Μεταφέρει τις επιθυμίες των ανθρώπων και ζώων: νόμιος, επιμήλιος, κριοφόρος κλπ. Εξαιτίας της ταχύτητάς του μεταφέρει τα πάντα, ο θεός των αγώνων: αγώνιος, εναγώνιος. Μεταφέρει τη γνώση, την εκπαίδευση, τη σοφία, τη ρητορία: λόγιος.

Φροντίζει για την πρόοδο της ανθρωπότητας σε κάθε κλάδο. Είναι ο Τρισμέγιστος, μια μορφή του Λόγου.

Σύμβολό του το κηρύκειο. Μια ευθεία ράβδος με φίδια γύρω σε κανονικές καμπύλες, φτερά στο άνω πλάγια και σφαιρικό άκρο. Είναι η παράσταση του ανθρώπινου σώματος με τα δύο ζωτικά ρευστά, δια των οποίων με κατάλληλη χρήση και παιδεία, μπορεί ο άνθρωπος να βγαίνει από το σώμα του συνειδητά. Ασυνείδητα βγαίνομε στα όνειρά μας. Και αυτό συμβολίζουν τα σανδάλια και το καπέλο του, που έχουν φτερά.

Φοίβος Απόλλων. Φα-φα, δημιουργικός θεός. Το όνομά του σχετίζεται με το Φάος, το φως. Ο Όμηρος τον αναφέρει σαν Φοίβο. Το όνομα Φοίβος έδωσε τη θέση του στο Απόλλων και σήμερα θεωρείται επίθετο. Όμως, ο Φοίβος είναι ο καθαρός, ο μάντις, ο λαμπρός. Η λέξη Απόλλων είναι πολύ μεταγενέστερα για το θεό.

Θεωρείται πως ο Απόλλων έζησε εννέα χρόνια σε ναούς για διδαχή με βοσκούς, δηλαδή ιερείς και μύστες. Άρα ο Απόλλων ήταν ενσάρκωση του Θείου. Αυτός που όλοι γνωρίζομε πως ενσαρκώνεται κάθε 2000 χρόνια περίπου. Την επιστροφή του στους Δελφούς, οι Αρχαίοι γιόρταζαν με τα Θεοφάνεια. Η λύρα του είχε επτά χορδές, όσα τα κέντρα ενέργειας, τα οποία ο Απόλλωνας είχε ανεπτυγμένα. Ταυτίστηκε με τον Ήλιο και τον γιόρταζαν στα ηλιοστάσια. Ενσαρκώθηκε στη Δήλο, τη φωτεινή. Ο Φοίβος ήταν πραγματικός Θεός.

Ήφαιστος. Η-φα-σα, η σημαίνει παραγωγικότητα, φα είναι ο Θεός, σα είναι η αλήθεια. Είναι η δημιουργική θεότητα, αυτός που δημιούργησε την πρώτη γυναίκα, την Πανδώρα, παν-δο-ρα. Πανδώρα σημαίνει θεός σκλαβωμένος και πεσμένος στην υλική μορφή, αλλά που δίνει πάλι γέννηση στον θεό αυτό, δηλαδή η γυναίκα.

Π-α-ν σημαίνει θεός σκλαβωμένος, καθότι το «α» είναι μεταξύ δύο συμφώνων. Το «ο» δηλώνει ότι είναι πεσμένος με έκπληξη. Ρα είναι ο θεός.

Ο Ήφαιστος είναι μια άλλη μορφή του Δημιουργικού Λόγου. Τόπος εργασίας του αρχικά, ήταν ο Όλυμπος, το ανώτατο σημείο στη γήινη ατμόσφαιρα. Αργότερα έγιναν η Λήμνος και η Αίτνα και τα βάθη της Γης, όπου υπήρχαν ηφαίστεια. Εκεί με το εβραϊκό όνομα εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι ο Γαβριήλ, γα-πα-ρα-ελ, που σημαίνει ο άνθρωπος ή ο ήρωας του Θεού. Δίνει ζωή σε κάθε μορφή.

Άρης. Α-ρα, α είναι θεός, ρα σημαίνει λαμπρός θεός πλήρης ενέργειας. Ο θεός που λιγόστευε τη συχνότητα των κραδασμών του για να ενεργεί στον κόσμο.

Το όνομα Άρης σημαίνει τον πόλεμο, το σίδηρο.

Ο Άρης δεν υπήρξε ποτέ προστάτης κάποιας πόλης, εκτός από τη Σαμάρεια, όπου ετυμολογικά σημαίνει «σήμα Άρεως», δηλαδή σημάδι, θαύμα από τον Άρη. Από το όνομά του προέρχεται η λέξη «αρά».

Ήρα. Η-ρα, η είναι η παραγωγική θεότης, το θηλυκό, ρα είναι ο λαμπρός θεός, εν κινήσει. Είναι η σύζυγος του Ζηνός, η άλλη όψη του. Είναι η θεά του γάμου, του τοκετού, της συζυγικής ευτυχίας. Ο Ζην και η Ήρα ενώθηκαν στην χώρα των Εσπερίδων. Αυτή όμως η χώρα είναι τα άστρα. Έτσι άρχισε η δημιουργία. Από την επίδραση άλλων άστρων έγινε η Γη και από άλλα άστρα ήλθαν οι πρώτοι κάτοικοι, ως τελειωμένα πνεύματα κι από κει έρχονται ακόμη ως σήμερα. Είναι η Κυρία της Γης. Είναι ο συνειδητός δοκιμαστής. Ιωνικά ονομάζεται Ήρη.

Άρτεμις. Α-ρε-μας, α είναι θεός, ρε δηλώνει θεός σε κίνηση, μας σημαίνει με αγάπη προς την αλήθεια. Θεά της νύχτας, η σελήνη, η θεά που δύσκολα την έβλεπε ο άνθρωπος. Δεν αγάπησε ποτέ, όπως η Αθηνά η σοφία. Ήταν αγνή και άμωμος.

Δωρικά, Άρταμις.

Εστία. Η Θεά Εστία είναι παρθένος οντότητα. Ο Όμηρος την θεωρεί απλώς μια θέση φωτιάς. Αυτή η φωτιά θεωρήθηκε ιερή, προς μνήμη των προγόνων, έγινε η ιερή φωτιά που έκαιγε ακοίμητη σε τόσα ιερά Τεμένη και την οποία υπηρετούσαν παρθένες, άμωμες κοπέλες. Σήμερα, βρίσκεται στο Ιερό Βήμα, όπου δεν επιτρέπεται να μπει γυναίκα. Η φωτιά, η φλόγα, δηλώνει την πνευματική υπόσταση, την επιθυμία για τελειοποίηση.

Δήμητρα. Γα-μητ-ρα, ρα είναι ο θεός υλικός, μητ είναι ο πεσμένος θηλυκός θεός στην ύλη, ρα είναι ο θεός σε κίνηση. Δηλώνει την πεσμένη στη στερεά Γη, που γεννά θεούς, δηλαδή ανθρώπους. Είναι η Γη, η μητέρα όλων των χοϊκών ανθρώπων. Συνευρέθηκε με τον Ποσειδώνα, τον θεό του συναισθήματος και έκανε την Κόρη, κο-ρα, θεός σε κίνηση που ζει με έκπληξη το νέο του στάθδιο. . Κόρη, κούρη, κούρα, κώρα, λέξεις που σημαίνουν το ίδιο με ρίζα το «κερη» που σημαίνει αυξάνομαι, μεγαλώνω.

Η Κόρη είναι η θεά της βλάστησης, ονομάζεται Περσεφόνη ή Περσεφόνεια ή Περσέφασσα ή Φερσέφαττα. Το όνομά της είναι αρχαιότατο, ίσως προελληνικό και κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το φέρω και φεν (άφθονος).

Στο όνομά της βρίσκομε τον κραδασμό φα-φα, το φως της Αλήθειας. Τη δημιουργία, τον Ήφαιστο. Για αυτό είχε απόλυτη σχέση με τα Ελευσίνια μυστήρια.

Το σύμβολο Μητρός και Κόρης είναι τα στάχυα που δηλώνουν τον καρπό της μύησης που θα δώσουν στους ανθρώπους.

Γαία. Για-για, εντόπιση της ύλης. Γαία ή Γά. Ρίζα του ονόματος γαW&. Σύζυγός της ο Ουρανός, δηλαδή το διάστημα μεταξύ Γης και άλλων πλανητών. Μέσα από το Διάστημα ήλθαν οι πρώτοι κάτοικοι, οι Τιτάνες. Αυτό γίνεται φανερό από τους ογκολίθους τους που έφτιαξαν τα Πελασγικά τείχη. Διατηρήθηκε και το όνομά τους: Άριοι, από τον πλανήτη Άρη. Οι Άριοι εκτός από τις τεράστιες σωματικές διαπλάσεις τους ήταν και πάνσοφοι. Έβλεπαν και άκουαν τον υλικό κόσμο και τον υπερυλικό. Έβλεπαν και γνώριζαν πως η Γη διατηρείται και εκτελεί τις κινήσεις της από την επίδραση του μεγάλου πνευματικού Όντος που εδρεύει στο εσωτερικό της, αυτό που οι Εβραίοι ονομάζουν Γαβριήλ και λάτρεψαν επίσης οι Κάβειροι, που ίσως ήταν κατ' ευθείαν απόγονοι των Αρίων.

Υπήρχε μαντείο στο όνομά της στην Ολυμπία και στους Δελφούς πριν γίνει το ιερό του Απόλλωνα, κάτι που αναφέρει ο Παυσανίας. Τούτο δείχνει πως το πνεύμα της Γαίας, ο Γαβριήλ, ο Κάβειρος, ενεργούσε εκεί.

Ρείη. Ρείη ή Ρέα. Ένα από τα πολλά ονόματα της Γης.

Κυβέλη. Είναι και αυτό ένα από τα επίθετα της Γης. Αυτή είναι μια φρυγική θεότητα που λατρευόταν στην Μικρά Ασία, τη Ρώμη και την Ελλάδα όπου και ταυτίστηκε με τη Ρέα. Ο Αλέξανδρος ο Πολυΐστωρ στο έργο του «Περί Βιθυνίας» λέγει πως στο όρος Κύβελο που βρίσκεται στη Φρυγία, υπάρχει Ιερό Άγιο για τη μητέρα Κυβέλη.

Ίακχος, Βάκχος, Διόνυσος. Ια ή Ζια ή Ζα ή Δια ή Τια με την εξέλιξη της γλώσσας. Είναι το πρώτο μέρος του εβραϊκού ονόματος Ιεχωβά ή Γιαχβέ ή Ζαχβέ. Αυτό το όνομα υπήρχε και στη μία στήλη του ναού του Σολομώντα: ΓΙΑΧΟΥΝ. Στα Ερωτήματα στην Οκτάτευχο, του Θεοδωρήτου, αναφέρεται το όνομα του Θεού περιφραστικά «εγώ είμαι ο Ών». Οι Εβραίοι δεν το εκφράζουν. Το γράφουν με τέσσερα στοιχεία, δια τούτο και καλείται τετράγραμμον. Αυτό σε χρυσό πέταλο το έβαζε το αρχιερέας στο μέτωπο. Οι Σαμαρείτες το καλούν Ιαβέ, οι Ιουδαίοι Ιά. Είναι ο Θεός Ιάω ή Ιαώ.

Ο Ίακχος (Βάκχος) είναι ηχητικός κραδασμός που επηρεάζει τα δύο ζωικά ρευστά του σώματος. Δι-ον-υ-ς είναι ο ελληνικός ηχητικός κραδασμός για τον ίδιο σκοπό.

Ο Διόνυσος παντρεύτηκε την Αριάνδη. Α-ρα-ατον, τη θεά, τη λαμπρά, την αλάθητη, την σοφία. Είναι προγενέστερη ενσάρκωση του Λόγου, πριν τον Απόλλωνα.

Δις, Ζευς ή Ζην ή δωρικά Ζαν. Η ρίζα δWις, δύο φορές, δηλώνει το όνομα Δις, αρχαϊκός τύπος του Ζευς. Η ρίζα Δι ή Τι που υπάρχει σε πολλές γλώσσες, σημαίνει την ομιλία, τον Λόγο. Με το πέρασμα των αιώνων ο Ζευς συγχίστηκε με το Δία.

Ο Πλάτωνας στον Κρατύλο αναφέρει: «εικότως και το όνομα διττόν εστίν αυτού, ων το μεν Δία την δι' ου αιτίαν δηλοί, ήτις εστίν η πατρική αγαθότης, το δε Ζήνα την ζωογονίαν, ων τας πρώτας εν τω παντί αιτίας, ο δημιουργός ενιαίως προείληφεν...», δηλαδή ο Ζην είναι ο Δημιουργός, ο ζωποιός των πάντων, ο δε Δις ο αγωγός του, η πατρική αγαθότης, ο Λόγος. Και τα δύο μαζί Ζευς.

Ο ηχητικός κραδασμός Δις έχει επίδραση στην κεφαλή .

Στα Σχόλια του Ιεροκλέους εις τα πυθαγόρεια έπη, διαβάζομε:

Δηλαδή, «Το όνομα του Διός είναι σύμβολο και εικόνα σε δημιουργική φωνή ουσίας. Διότι αυτά τα ονόματα τα έβαλαν μεγάλοι σοφοί για να φανερώσουν τις δυνάμεις τους με τα ονόματα, όπως συμβαίνει και με τις εικόνες, ακριβώς όπως κάνουν οι άριστοι αγαλματοποιοί. Έτσι, ο δημιουργός τους ονομαζόταν στα παλιά χρόνια Τετρακτύς, τώρα δε Δις πατέρας, για τις αιτίες που αναφέραμε».

Ο Ζην αναφέρεται στους αρχαίους Πέρσες με το όνομα Ζβένι. Διατηρείται ακόμα η θρησκεία του σε πολλούς λαούς της Ασίας και πολύ πιθανόν να φυλάσσουν τα μυστικά αυτά των θεών στα μοναστήρια τους.

Ιαπετός ή Ιάφεθ της Παλαιάς Διαθήκης. Ζα-πα-τα, ο Θεός ενσαρκωμένος, γήινος. Ο Ιαπετός έχει επίδραση στην καρδιά. Ο γυιός της Γαίας και του Ουρανού, βασιλεύς των Τιτάνων, πρόγονος του ανθρώπινου γένους. Σύζυγοί του ήταν η Κλυμένη κόρη του Ωκεανού, η Θέμις, η Αίθρα, η Ασία. Υιοί του ο Άτλας, ο Επιμηθεύς, ο Μενοίτιος, ο Προμηθεύς.

Ο Προμηθεύς, πα-ρα-μα-τα, πα ο θεός ενσαρκωμένος, ρα ο θεός ακτινοβόλος σε ενέργεια, μα με αγάπη, τα ο πεσμένος στη γη. Δηλαδή ο θεός πεσμένος και στην θεότητά του αυτή ένεκα της αγάπης του έπεσε πάρα πολύ.

Παν. Ο θεός Παν με τη σύριγγά του, το ποιμενικό όργανο, από 7 σωλήνες, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ίδιος ο άνθρωπος. Οι επτά σωλήνες αντιπροσωπεύουν τα επτά κέντρα. Η μουσική των αρμονικών κινήσεων των κέντρων ανακλά στους επτά πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος και έχει απόλυτη σχέση με τον υλικό κόσμο, με τη μουσική διατονική κλίμακα, τις επτά ημέρες της εβδομάδας, τα επτά χρώματα της Ίριδος κλπ.

Η λέξη Παν είναι πα-ουμ και δρα ως ηχητικός κραδασμός σε όλο το ανθρώπινο σώμα, ειδικά στο γενετήσιο κέντρο. Για αυτό ο Θεός αυτός παριστάνεται πολύ ερωτευμένος με τις Νύμφες και Αμαδρυάδες και Δρυάδες κλπ.