Gracias a la vida

Όταν με σκέφτεσαι το νιώθω 
όταν σου λείπω μου μιλάς 
στην αγκαλιά σου με ζητάς 
όμως μακριά μου θες να μένεις 

Ξέρεις τι θέλω, τι αγαπάω 
τα χρώματα, τις μουσικές 
τον πυρετό μου εσύ τον καις 
κι όμως μακριά μου επιμένεις 

Κι όταν σε ψάξω διψασμένος 
να πιω από σένα φως και ζάλη 
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι 
και με τα μάτια σου θολά 
πριν φύγεις για άλλη μια φορά 
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι 

Μισή ζωή μισή χαρά 
δεν την μπορώ δεν την αντέχω 
καλύτερα να μην σε έχω 
παρά μαζί και χωριστά 

Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι 
ντροπή δεν είναι να πονάς 
όμως μ' αυτόν που αγαπάς 
είναι ευλογία να ξυπνάς 
είναι ευτυχία να κοιμάσαι 

Μα όταν σε ψάξω διψασμένος 
να πιω από σένα φως και ζάλη 
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι 
και με τα μάτια σου θολά 
πριν φύγεις για άλλη μια φορά 
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι 

Όταν σε ψάξω διψασμένος 
να πιω από σένα φως και ζάλη 
μην σκύψεις άλλο το κεφάλι 
και με τα μάτια σου θολά 
έστω για μόνο μια φορά 
μην πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Κανένας δεν ξέρει το αύριο τι θα μας φέρει
είναι η ζωή μια κρυμμένη απειλή κι ένα αστέρι
χορός και φωνές, λες το ναι θες δεν θες πριν βραδυάσει
σε παίρνει αγκαλιά μια γνωστή σου σκιά κι έχεις χάσει.

Πόρτες ανοιχτές, καρδιές κλεισμένες
άδειες αγκαλιές, σημαδεμένες
κλέβει ο καιρός τα βήματά σου
σκορπάει τα όνειρά σου.

Καίγομαι σ' ένα ποτήρι κρασί και σε ψάχνω
βούλιαξε η πόλη, μες στο νου μου γυρνάνε διαβόλοι
καλύτερα θά 'ταν να φύγω μακριά κι ότι γίνει
πονάει όμως τόσο για κείνον που πίσω έχει μείνει.

Στην ισπανική το άστρο είναι θηλυκού γένους,λα εστρεγια και λα εστρεγίτα,χαϊδευτικά.

Στην estrellita μου...το άστρο της ψυχής μου.

Με ακουστικά.



Που βρίσκεται το μπλε άστρο;
Το αστέρι εκείνο της ψυχής;
Τα μάτια της τα λαμπερά,χάνονται στην απεραντοσύνη.


Είναι φορές που ονειρεύομαι πως βρίσκεται εδώ
Και τον δρόμο μου φωτίζει,
κάθε φορά που εμφανίζεται μια λάμψη κοντά στην καρδιά μου.


Που βρίσκεσαι μπλε άστρο;
Δεν αντέχω πλέον τον πόνο μου.
Σε άλλους ουρανούς λάμπεις,
αστέρι της αγάπης μου.


Ένα δάκρυ μου παρέμεινε,μέχρι να χαθεί στον,ουρανό.
Η καρδιά μου χωρίστηκε,
διασταυρώθηκε από τους πόνους.


Κανείς θα μπορέσει να ρωτήσει με τις λέξεις της ψυχής;
Η Θλίψη μου είναι ένα χαρτί,που ο άνεμος δεν το αφήνει να πέσει.


Που βρίσκεσαι μπλε μου άστρο;
Δεν αντέχω πλέον τον πόνο μου.
Σε άλλους ουρανούς λάμπεις,
αστέρι της αγάπης μου.

Ααχ! Τι ωραίοοοοοο!!!! Τα μάτια της τα λαμπερά.

Μου αρέσει και η φωνή της! Γεμάααατη βαθιά με μια απαλή χροια βραχνάδας.

Κι εκεί που χαμηλώνει......΄'ακου.........μου τη θυμίζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! μ έστειλες!

Είναι φωνή με ψυχή,μιας υπέροχης γυναίκας,Αργεντίνο-ινδιάνα.

Το συγκεκριμένο τραγούδι,πάντα με συγκινεί,ξέρεις γιατί..

Ήθελα πολύ να το ακούσεις...πάντα κλαίω.

Ναι.....ξέρω.

Όταν λέει την λέξη άλμα=ψυχή,είναι λες και μπαίνει-η φωνή- μέσα στην ψυχή,να την βρει.
Όταν ρωτά που είναι,η φωνή χαμηλώνει,μετακινείται,ψάχνει,αλλά είναι και σαν να συνωμοτεί-πείτε μου που είναι,αλλά μην το μάθει κανείς.

Απόγνωση όταν λέει κανείς δεν μπορεί να ρωτήσει με τις λέξεις της ψυχής;γιατί μόνο με αυτές μπορείς να ρωτήσεις.
Η καρδιά μου χωρίστηκε..τι να πω..το έχω μάθει απέξω.

maggisoula έγραψε:

Αχ,το λατρευω κοριτσάκι μου,θα το μεταφράσω κάποια στιγμή,δεν είναι τυχαίο που το διάλεξες,θα δεις.

Η περιγραφή  του βίντεο λέει ότι η μουσική εγείρει συναισθήματα και αισθήσεις με μεταφυσικό τρόπο

Το έχω και το ακούω. Δε ξέρω τι λέει αλλά μ αρέσει πολύ! Κι αυτή η φωνή............αχ σ ευχαριστώ που μου τη γνώρισες έχω ενθουσιαστεί μαζί της. Κι ιδίως με τη φωνή και το παθος της.

Τότε θα σου αρέσει να μάθεις ότι υπήρξε μια δυναμική γυναίκα,αγωνίστρια,δεν τραγουδούσε απλά,ήταν ''η φωνή των ανθρώπων χωρίς φωνή''

Ναι.....οντως μ αρέσει που το μαθα αυτό.

ladosifa έγραψε:

Στην ισπανική το άστρο είναι θηλυκού γένους,λα εστρεγια και λα εστρεγίτα,χαϊδευτικά.

Στην estrellita μου...το άστρο της ψυχής μου.

Με ακουστικά.



Που βρίσκεται το μπλε άστρο;
Το αστέρι εκείνο της ψυχής;
Τα μάτια της τα λαμπερά,χάνονται στην απεραντοσύνη.


Είναι φορές που ονειρεύομαι πως βρίσκεται εδώ
Και τον δρόμο μου φωτίζει,
κάθε φορά που εμφανίζεται μια λάμψη κοντά στην καρδιά μου.


Που βρίσκεσαι μπλε άστρο;
Δεν αντέχω πλέον τον πόνο μου.
Σε άλλους ουρανούς λάμπεις,
αστέρι της αγάπης μου.


Ένα δάκρυ μου παρέμεινε,μέχρι να χαθεί στον,ουρανό.
Η καρδιά μου χωρίστηκε,
διασταυρώθηκε από τους πόνους.


Κανείς θα μπορέσει να ρωτήσει με τις λέξεις της ψυχής;
Η Θλίψη μου είναι ένα χαρτί,που ο άνεμος δεν το αφήνει να πέσει.


Που βρίσκεσαι μπλε μου άστρο;
Δεν αντέχω πλέον τον πόνο μου.
Σε άλλους ουρανούς λάμπεις,
αστέρι της αγάπης μου.

Εκπληκτικό τραγούδι! Μουσική, φωνή και λόγια! Έχει κάτι ιδιαίτερο η φωνή της.. Έχει κάτι αυτή η φωνή, που μου αρέσει πολύ! Βάθος, δύναμη, και κάτι μυστηριακό, και σχεδόν γνώριμο. Παράξενο γνώριμο.
Μου ήταν άγνωστη ως τώρα, αλλά θα ήθελα να ακούσω και άλλα τραγούδια της. Ευχαριστώ ladosifa!

H etrelita ποια είναι; Mersedes Sosa είναι η τραγουδοποιός.. Σωστά;

ahilleas έγραψε:

H etrelita ποια είναι; Mersedes Sosa είναι η τραγουδοποιός.. Σωστά;

Εstrellita-εστρεγίτα,είναι το αστέρι χαιδευτικά,σε τρυφερό τόνο,από την λέξη estrella που σημαίνει άστρο,αλλά είναι θηλυκού γένους στην ισπανική,ενώ στα ελληνικά είναι το άστρο,ουδέτερο..
Το τραγούδι αναζητά το μπλε άστρο,αλλά είπαμε..θηλυκού γένους.

Παράδειγμα,ένα αστέρι,είναι μια γυναίκα και την καλείς και η γυναίκα αυτή είναι ένα αστέρι.
Ποια να ναι;


Η Mercedes Sosa είναι η τραγουδοποιός και ήταν υπέροχη.

Πόσο ταιριάζει αυτό το τραγούδι με τα όσα γράφονται εδώ για τον Άνθρωπο.

ladosifa έγραψε:

Στην estrellita μου...το άστρο της ψυχής μου.

Η φωνή της. Πρόσθεσε λίγο κρύσταλλο. Η φωνή της.
Τι τραγούδι!

Ο Fortino Samano Μεξικανός υπολοχαγός και υπαρχηγός του Emiliano Zapata στην εξέγερση των φτωχών του 1910 συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό του προέδρου Porfirio Diaz . 

Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο ποζάροντας ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, και χαμογελώντας άφοβα στο φακό του βραζιλιάνου φωτογράφου Agustin Victor-Casasola.
Στάση τόσο παράδοξα γενναία για έναν άνθρωπο, που έχει απέναντι του τον εκτελεστή του .
Ο φωτογράφος Σαλγκάδο έβαλε χρόνια πριν τη λεζάντα στη φωτογραφία, γράφοντας: «Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο πριν από την εκτέλεσή του. Βλέπουμε, σημείωνε ο Σαλγκάδο, έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο». 




Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:

"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."

Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:

"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:

"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά...

Πολύ μ άρεσε. Σπουδαια φυλή οι άνθρωποι!