Gracias a la vida

Θαυμάσιο...

Θα είμαι κάπου εδώ..


Κι εσύ,να με κοιτάς από το παράθυρο.
Μην μιλάς..με εξαντλείς..μόνο να ρωτάς

θυμαμαι οταν μιλουσα ακαταπαυστα. ειπες μια αληθεια ladosifa μου! τι μου θυμισες!



 Να ρωτάς
για ’κείνους που βγαίνουν στο φως
και κραυγάζουν
Για τους υποτελείς της ιστορίας
που πυροβολούν αδιακρίτως.
Για τους ανθρώπους των σπηλαίων
που κατέλαβαν τα υψηλά δώματα
και απειλούν δαίμονες και Θεούς.
Να ρωτάς για όλους εκείνους
που λιποτάχτησαν
για όλους εκείνους που έδωσαν τη μάχη
και την έχασαν.
Για τους σιδηροδέσμιους
και τους απελεύθερους
για τους ομήρους
και τους αιχμαλωτισθέντες
για τους ριψάσπιδες
και τους ήρωες
που παρελαύνουν υπό τα όμματα όλων ημών
των ιεροργούντων την πλάνη της ιστορίας.
Να ρωτάς
για τα τωρινά και τα μελλούμενα
για την ευθανασία των ιδεών
την έννοια της απώλειας
την φυγομαχία της μεγάλης Θεότητας
που λούφαξε στην κιβωτό
αναμένοντας
την πλημμυρίδα των ανθρώπων.
Και έτσι να αναμένεις κι εσύ
τη μεγάλη βροχή
που θα αποπλύνει ως θεία δίκη
ως διαλείπουσα υστεροφημία
την εσχάτη αμαρτία των επαναστατών
και των κρατούντων.
Δε θα υπάρξει το αύριο
όπως το γνώριζες
και οι άλλες μέρες που θα ξημερώσουν
θα έχουν το χρώμα της γλώσσας του φιδιού
το γκριζοπράσινο της σήψης
και το βαλτώδες του φόβου.
Ούτε πάλι θα υπάρξει το χτες που γνώριζες,
εκείνο που σε δίδαξαν οι ασχήμονες
στο κρυφό σχολειό
του καταναγκασμού και της άγνοιας.
Να χαίρεσαι, όμως
που επέρχεται επιτέλους η αρχή
και επανατοποθετεί στα βάθρα
τους ακρωτηριασμένους ανδριάντες της ηθικής
και της αξιοπρέπειας…
Δε σου ταίριαζε εσένα αυτή η διαδρομή
κι ούτε κανένας από τους ηγήτορες
και τους διδασκάλους σου άξιζε.
Άλλους ουρανούς και άλλα όνειρα
είχες εναποθέσει μες στο μυαλό σου
άλλα είχες περιφρουρήσει
μέσα στη σκέψη σου.
Να ρωτάς λοιπόν,
για τους απόντες και τους υπάρχοντες
για τους οιωνούς και τις προφητείες,
για τα υποσχόμενα και προγεγραμμένα,
για τα πολλαπλά και τα ελάχιστα…


…Και να μην περιμένεις απάντηση.


μ αρεσε πολυ! σ ευχαριστω!

Θαυμάσιο, το ποίημα όπως ο πλούσιος ψυχικός του κόσμος.
Υπέροχος άνθρωπος με σπουδαία γραφή και στην ποίηση,κάτι για το οποίο δεν είναι γνωστός.
Το συγκεκριμένο μου έφερε ρίγη σε μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα...

Πως μ αρέσει να σε διαβάζω όταν ανοίγει η ψυχή σου!

Για τα μοβ λέω.

maggisoula έγραψε:

Για τα μοβ λέω.

Να της μιλάς και εκείνη να κοιτά ευθεία στον ορίζοντα,με επίμονη αυστηρότητα[ostinato rigore].
Μμμμμμμμ...να μην σου τύχει.

όταν το κάνεις αυτό πως [email=με................^%#$%^$@%$Θ^$  .............καλαααααα......]με ................ ^%#$%^$%$Θ^$  .............καλαααααα......  [/email]

ωχ! τι ναι αυτο καλε; πως το βγαλε ετσι;

χαχαχαααααααααααααχαχα τι;τι έπαθες;

το email= /[email]τι είναι;γιατί κατα τ'άλλα με βρίζεις μάλλον

το βαζεις στ αγγλικα!   ! Ενταξη δε πειραζει! Λεμε τωρα! βαλε και τη μεταφραση καλή μου!!!! αφού τρελένομαι και το ξέρεις!   χαλαρααααααα στουλα!

ιδεα δε εχω γιατι τα βγαλε αυτα για ιμειλ! εγω οντως σ εβριζα και χτυπιομουν και μετα τη αποστολη ειδα οτι εβγαλε οτι εβγαλε.   δεν εχω ιδεα!

χαχα το κανα,τώρα για τα λάθη,ας μιλήσουν τα λόουερ,έγω δεν ξέρω καλά.

Ω σ ευχαριστώ! Τωρα μάλιστα!

Και συνεχίζω...
One of my turns-
Η καλύτερη σκηνή στο the wall-Ιδανικό ξέσπασμα.
Ακουστικά απαραίτητα,τέρμα ένταση.
Εκεί στο 1:31

 με αποκορύφωμα=2:50 και 2:53

   
               

Μ’άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
μα το δάκρυ γέλιο το ντυσα
γύρισες μετά να δεις τι μένει
κι είπες πως φριχτά σε πρόδωσα

Ύστερα βαριά πήρες το δρόμο
ύστερα εγώ δεν είχα τίποτα
γέλιο ήρθε μόνο γέλιο με το χρόνο
κι είπες πως σε πρόδωσα αλύπητα
Μ’ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη κι είπες πως σε πρόδωσα

Μ’ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
μα κρασί τον πόνο κέρασα
κι όταν δε με είδες δακρυσμένη
είπες πως φριχτά σε γέλασα