ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΙΘΗΡΟΗ!

Αιθηρόη έγραψε:

Γιατί είσαι θυμωμένος...
Αναστατωμένος...

Τι συμβαίνει Δημήτρη;

Περίμενα να βγεις για να μπω και να μιλήσω. Καταλαβαίνεις.

Και θυμάσαι το όνομα μου; Θυμάσαι το όνομα μου.
Σ ευχαριστώ!
Νιώθω αόρατος. Κανείς δεν με ακούει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Και ντρέπομαι πολύ γι αυτό. Και σου ρίχνω όλο το βάρος. Συγνώμη. Με απόλυσαν και δεν ξέρω πως θα ζήσω την οικογένεια μου. Έχω δύο παιδιά και τη γυναίκα μου έγκυο στο τρίτο μας παιδάκι. Και με απόλυσαν!
Δεν περίμενα ότι θα συμβεί και σε μένα.
Είμαι θυμωμένος, ντρέπομαι, και φοβάμαι.
Θεέ μου! Με συγχωρείς Αιθηρόη. Τελευταία δεν είμαι καθόλου ο εαυτός μου.
Συγνώμη! Το συγνώμη θα μπορούσα να στο πω στα μηνύματα. Δεν θα ήταν τίμιο μετά απ όσα σου έγραψα.
Με συγχωρείς!

Και εσύ ladosifa και οι υπόλοιποι, ελπίζω να δεχτείτε τη συγνώμη μου. Δεν ήθελα να προσβάλλω κανέναν.

Δεν είσαι μόνος Πελασγέ.

Δεν χρειάζεται,όσον αφορά εμένα,να ζητάς συγνώμη,δεν με πρόσβαλες περισσότερο από όσο μπορώ να προσβάλω εγώ τον εαυτό μου.
Και είμαστε αντανακλάσεις πολλές φορές ο ένας του άλλου.
Είμαστε όλοι σχεδόν στην ίδια θέση.
Και σε ακούμε και σε νιώθουμε.

Μια αγκαλιά,δύναμη και την αγάπη μας.

Εχω δουλειές με φούντες αλλ'α δε γινόταν να μη μπω τώρα! Δημήτρη μας μη το β'αζεις κάτω. Γράψου αμέσως στο ταμείο κι ελπίζω να πήρες κάποια αποζημίωση. Αν πληρώνεις νοίκια αστους ας περιμένουν λιγ'ακι. Βρες γνωστούς και φίλους και να χουν το νου τους για δουλειά. Μη φοβάσαι θα τ αντιμετωπίσεις. Να ναι καλά τα παιδάκια σου κι η γυναικα σου κι εσύ και θα τ αντιμετωπίσετε. Μη γίνεις δυστροπος και στριμενος τώρα! Αντε! Στο σπίτι σου κράτα μακριά τη μιζέρια. Μήπως θα στε καλ'υτερα με γκρινια; Οχι!!!! Λοιπόν βαλτα κάτω και δες τι μπορείς να κάνεις. Χαιντε! Κι εγω που δα τι εγραφες είπα τι ρόλο βαρας. Με τη καμία δε θιχτηκα γιατί δε μ αφουρουσες. Τώρα μ αφοράς που ξέρω τι περνάς. έχεις και τη γυναικα σου που σίγουρα θα κάνει το κουμάντο της στο σπιτικό της να τα βγαλετε πέρα. Το κερατο μου! Τα καθικια! Και μη νομίζεις! Δεν ειχες κι άδικο σ όσα εσουρες! Ειχες όλα τα δικια του κόσμου με τα τομαρια που μας κυβερνανε τα πουλημενα ανθρωπαρια που τ αφηνουμε ακόμα να μπαίνουν στο κτίριο και ν αποφασιζουν αι σιχτίρ!!!! Τα πήρα τώρα!!

Δημήτρη και οικογένεια, οικογένεια μας..

Γνωρίζω οτι τα λόγια είναι φτωχα μπροστα στα προβληματα. Προσωπικά αισθάνομαι, οτι δεν θα τα βάλεις κάτω.ειμαι σιγουρη οτι θα παλεψεις και θα ξεμπλοκαρεις την κατασταση.Η maggisoula εχει δίκιο. Θα τα καταφέρεις αδελφε.
Κοιταξε μέσα στα μάτια τους, εκει μεσα υπαρχει το δωρο της Αντοχής. Να χεις Πίστη. Θα τα καταφέρετε.
Ξέχνα τους όλους αυτούς, σε τραβάνε στην μιζέρια τους. Πάλεψε με τον ευατό σου και βρες τον τρόπο να αντισταθει ο Ευατος σου στα παιχνιδια τους. Γνωριζω , οσο αφορα εμενα, οτι ειναι δυσκολο, αλλα ειναι μια παγιδα για να μην εχεις χρονο να σκεφτεις εναν αλλο τροπο να επιβιωνεις και να εισαι αλλα και να μην εισαι μερος ενος συστηματος που πάνω απο ολα σου απομυζα την ενεργεια σου και σου κλεβει την ωρα σου απο τα αγαπημενα σου προσωπα. Μεσα στα ματια τους. Θα βρεις τον τροπο, αυτο να σκεφτεσαι , οχι αυτους. Αυτοι θα τα κανουν ετσι και αλλιως, εμεις πρεπει να ξεφυγουμε. (και για μενα ισχυουν ολα αυτα)

αγκαλια

Τις "άκουσες" τις Κυράδες μας...

Όπως βλέπεις... δεν είσαι αόρατος...

Δημήτρη, θύμωσες... διότι σε απέλυσαν. Ποιος δεν θα το έκανε;

Ντρέπεσαι... διότι το θεωρείς αδυναμία δική σου. Δεν είσαι εσύ αυτός που θα έπρεπε να ντρέπεται.

Φοβάσαι... για τις συνέπειες από αυτήν την αλλαγή.

Θα σταθώ στην ντροπή που ένιωσες, διότι οφείλεται σε... λάθος αντιμετώπιση της ίδιας της ζωής.

Μιλώ για την ανάγκη ελέγχου.

Προσπάθησε να μην ελέγχεις τις καταστάσεις, αλλά να τις χειρίζεσαι, ανάλογα με το πώς εξελίσσονται.

Ο έλεγχος, είναι μία αυταπάτη και είναι ψυχοφθόρα.

Μην προσπαθείτε να ελέγχετε τα "πράγματα". Διότι τότε πιάνεστε στα δίχτυα του ελέγχου και όλη σας η δυναμικότητα, καταναλώνεται στο να τον διατηρείτε, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζετε τον εαυτό σας να... ζει τα "πράγματα".

Αυτό σκεφτείτε το καλά, όλοι.

Η τάση για έλεγχο, δημιουργεί εύφορο έδαφος για τον φόβο.

Δημήτρη, η γυναίκα που ζει στο πλάι σου, είναι ένα πολύ αισιόδοξο πλάσμα, γεμάτο χαρά για την ζωή. Αντιμετωπίζει την κάθε ημέρα ξεχωριστά και με τα προβλήματα, γελάει και τρίβει τα δάχτυλα της.

Φρόντισε να μην την σπρώξεις κάτω... την αγαπώ πολύ... με κατανοείς.

Έχεις ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσετε.
Εκείνη.
Κατανοείς πώς το λέω...

Τα νερά μέσα σου, είναι ακόμη ταραγμένα.
Βαθιές ανάσες... περίμενε λίγο...

Μάτια μου...
Μην φοβάσαι...
Ταξίδευες χρόνια στους ωκεανούς... ξέρεις... σωστός χειρισμός, ανάλογα με τον καιρό...

Ναι τις άκουσα. Και πολύ καλά μάλιστα.
Ευχαριστώ πολύ κορίτσια!
Αιθηρόη έχεις δίκιο. Έχω αυτή τη θαυμάσια γυναίκα! Δεν θα την τραβηξω κάτω. Το πήρα το μήνυμα χα χα!
Αναπνέω. Σας διάβασα, μίλησα με το κοριτσάκι μου και ναι, θα τα καταφέρουμε.
maggisoula έχεις δίκιο! nnan, lafosifa, ioessa έχετε δίκιο.
Αιθηρόη εσύ, είσαι.... αυτό που είσαι. Μου θυμίζεις την κλειδοκράτορα των κόσμων. Μια ιστορία που μου έλεγε η γιαγιά μου.
Αιθηρόη την μανία με τον έλεγχο, την έχω τα τελευταία 7 χρόνια που σταμάτησα κι απ τα καράβια. Ήθελα να είναι όλα εντάξει με την οικογένεια μου, τις γυναίκες μου!
Ξεχάστηκα. 7 χρόνια ξεχασμένος. Δεν το είχα καταλάβει! Πόσο δίκιο έχεις! Στην θάλασσα ήταν αλλιώς. Ήμουνα ελεύθερος και αυθόρμητος. Μου το έκανε η θάλασσα αυτό.

Λοιπόν θα τα πούμε σύντομα. Θα βγω βόλτα με τις αγαπημένες μου.
Η Στέλλα σε λατρεύει. Μην ξεχάσω να στο πω!

Σας ευχαριστώ όλους!
Δημήτρης.

Μπράβο τ αγόρι μας! Δε θα τους περ'ασει! Μέχρι να δούμε πως θα τους πεταξουμε όλους αυτούς απ το πλανήτη. Ως τ'οτε καλό κουμάντο στο βαπορο και φίλος μας ο καιρός! Βηρα τα πανια σαλπαρουμεεεε! Αν τοπα καλά!

Θαλασσινέ μας,έχω αδυναμία στους θαλασσινούς και γνωρίζω ότι αν η θάλασσα αγαπήσει άντρα είναι άρρηκτος ο δεσμός,λοιπόν,θέλω αν μπορείς,την ιστορία της γιαγιάς σου που σου θυμίζει την κλειδοκράτορα των κόσμων.

Την θυμάμαι πολύ καλά την ιστορία. Ήταν τρομερή αφηγήτρια η γιαγιά μου η Σοφία. Ζούσε μαζί μας, κι αυτή με μεγάλωσε βασικά, γιατί και οι δύο γονείς μου δούλευαν.
Με πολύ χαρά θα σας την πω.
Επειδή σαν παιδί είχα πολύ φαντασία και η μόνη που το διασκέδαζε ήταν η γιαγιά μου, ενώ οι γονείς μου ήθελαν να μεγαλώσω και να ωριμάσω, μου έλεγε συνέχεια ιστορίες για να έχω να παίζω ρόλους. Κι επειδή δεν της άρεσε που μου έκοβαν την φόρα μου έλεγε να μην φοβάμαι να κάνω ότι ονειρεύομαι, να μην χάσω την φαντασία μου και να έχω πάντα πίστη στην καρδιά.
Και έλεγε ότι αν έχω αυτά τα τρία, τότε μπορεί να συναντήσω την κλειδωκράτορα των κόσμων.

Η αγαπημένη μου ιστορία ήταν αυτή!
Είναι μια γυναίκα που κρατάει τα κλειδιά απ όλους τους κόσμους που μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος. Κι ότι για να σου ανοίξει μια πόρτα, περνάς απ αυτήν. Κρατάει όλα τα κλειδιά.
Αν φτάσεις σ αυτή, τα πράγματα δεν γίνονται όπως ξέρουμε. Δηλαδή δεν σου κάνει αυτή ερωτήσεις. Αλλά απ τις δικές σου σε κρίνει κι αποφασίζει ποιο κλειδί σου αξίζει.
Και μου έλεγε για έναν που πίστευε κι ονειρευόταν. Έψαχνε τη κλειδωκράτορα. Έψαχνε πολλά πολλά χρόνια. Κι όλο πλησίαζε σ αυτήν. Με το καιρό όμως, χανόταν η δύναμη που του δίναν η πίστη και το όνειρο. Έμπαινε η αμφιβολία.
Μια μέρα συνάντησε ένα κοριτσάκι. Τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι, γιατί τον έβλεπε ταλαιπωρημένο. Εκείνος γέλασε και είπε, ότι ήταν πολύ μικρή για να ξέρει να τον βοηθήσει. Τότε το κοριτσάκι άλλαξε κι έγινε μεγάλη γυναίκα και τον ξαναρώτησε. Τότε αυτός φοβήθηκε κι άρχισε να τρέχει φωνάζοντας πως είδε δαίμονα. Δεν πρόλαβε να δει ούτε το χαμόγελο της, ούτε την θλίψη της που έχασε την όραση της φαντασίας του.

Ο άνθρωπος αυτός θυμωμένος που νόμιζε ότι προδόθηκε απ τον εαυτό του, γιατί πίστευε όλα αυτά τα ανόητα παραμυθία, αφοσιώθηκε στη δουλειά, έκανε λεφτά κι έγινε απόλυτα λογικός.
Όταν γέρασε λίγο πριν πεθάνει, που πια δεν είχε λόγους να προστατεύει τ αγαθά του και τη λογική του, θυμήθηκε την περιπέτεια του. Θυμήθηκε το κοριτσάκι που έγινε γυναίκα. Και τότε που δεν τον εμπόδισαν η κούραση κι οι αμφιβολίες, το μυαλό του τον άφησε να προσέξει μια εικόνα που τότε του ξέφυγε. Τα κλειδιά που κρατούσε στο χέρι της.
Έκλαψε μετανιωμένος και πέθανε προδομένος απ τους ανθρώπους του, που του έλεγαν να σταματήσει να πιστεύει σε παραμύθια.
Και μου έλεγε πάντα στο τέλος να ψάξω για την κλειδωκράτορα, γιατί είναι αληθινή, και να μην ακούω κανέναν, παρά μόνο την καρδιά μου και την φωνή του μικρού Δημητράκη. Και μου έλεγε ότι ποτέ δεν ξέρω πως και που θα μου εμφανιστεί. Γι αυτό να μην απαξιώ κανέναν και κανένα μέρος.

Και τώρα που το σκέφτομαι, αυτή την ιστορία δεν την έχω πει ποτέ στις κόρες μου. Τι ηλίθιος!
ladosifa σ ευχαριστώ! Μ έκανες να την ζωντανέψω πάλι μέσα μου.
Κι απ όλα τα παραπάνω, τώρα ξέρω καλύτερα γιατί παντρεύτηκα την Στέλλα μου. Ακόμα πιστεύει στον άγιο Βασίλη και σε κόσμους με ξωτικά. Αυτή την τιγκερμπελ κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές την έχω δει! Αφού μία μέρα νόμιζα πως έκανε κατάληψη στο σπίτι μας, κι άκουγα κουδανάκια. Ευτυχώς ήταν η Στέλλα που έφτιαξε μία αλυσίδα για το πόδι της, με ένα μικρούλι κουδουνάκι.

Μάλλον κάτι πάει καλά. Νιώθω καλύτερα απ όσο ένιωθα πριν μ απολύσουν! Τι να πω!

Ελπίζω να αρέσει και σε σας η ιστορία.

Δημήτρη,αν μου επιτρέπεις να σε λέω με το όνομά σου,πίστεψέ με..ανατρίχιασα διαβάζοντας την ιστορία.
Κάτι μέσα μου μου λέει,ότι είναι όλα όσα διάβασα...ξέρεις. 
Δεν έχω λόγια,δεν θέλω να μου πάρουν το συναίσθημα.
Ευχαριστώ πολύ!!
Και,τυχερός που είχες αυτήν την γιαγιά και έχεις αυτήν την γυναίκα και αυτή εσένα.
Να είστε καλά και ευλογημένοι και να πεις στα κορίτσια την ιστορία..

και..συγκινήθηκα βαθιά στο λέω.
να σου πω,ο άντρας που ψάχνει τα κλειδιά είσαι εσύ και η γιαγιά σου ήθελε να το θυμάσαι,να μην ξεχάσεις εσένα.
Και δεν είσαι μόνο εσύ,είμαστε πολλοί που τα ψάχνουμε και Εκείνη μια.
Δεν πρέπει αυτή η εποχή να συνθλίψει τέτοιες ψυχές,είναι κρίμα,δεν πρέπει.

Για δες ομορφιά,η γιαγιά που αγαπά την φαντασία,η γυναίκα παραμυθένια και παιδικά αυτάκια που περιμένουν να ακούσουν το παραμύθι σου κι εσύ θα ξαναγίνεις παιδί.Ένας κύκλος.
Αν πέσει ένας πόσοι πίσω μας και πόσοι μπροστά μας πέφτουν μαζί μας;

Δημήτρη σ ευχαριστώ! Την ιστορία σου τη λάτρεψα! Να σαι καλά αγοράκι μου!!!!

Κι εμένα μου άρεσε!
Ευχαριστώ αγαπητέ ΠΕΛΑΣΓΕ!

Όμορφη η εικόνα διάλεξες...

Μου αρέσουν πολύ τα αερόστατα!

Να μου φιλήσεις την Στέλλα και τις μικρές νεράϊδες σου...

Προσπαθούσα εχτές να θυμηθώ τι μου θύμιζε η ιστορία του ΠΕΛΑΣΓΟΥ, και το πρόσεξα μόλις τώρα!
Αυτό που αναγράφεται στην κεντρική σελίδα του αόρατου ναού!

Να θυμάσαι, αυτό που θα βρεις εξαρτάται από το ποιος είσαι και τι ζητάς.
Η πόρτα που ανοίγει, εξαρτάται από αυτά.

Εντυπωσιακό και σημαντικό!

Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι για την ανταπόκριση που είχε η ιστορία της γιαγιάς μου! Σας ευχαριστώ όλους!

Αιθηρόη κυρά μου, τις γλυκοφίλησα και τις τρεις! Σε ευχαριστώ πολύ! Να το ξέρεις.

Πολύ όμορφο emmanouil!

Αιθηρόη έγραψε:

Καλέ μου...

Ούτε ανθούς, ούτε σπαθί...

Αλήθεια!
Από εκεί ξεκινάμε.

Εάν δεν γνωρίζεις για τι πολεμάς, για ποιον κόσμο, με ποιον εαυτό... θα σηκώσεις τον έναν, για να καθίσεις τον επόμενο που περιμένει πίσω από τον προηγούμενο.

Αιώνες συμβαίνει...

Ακούω για πρόβατα και μάζες... και βλέπω να γεννιούνται νέοι βοσκοί και τσοπανόσκυλα...

Και κατανόησε με...

Με ενοχλεί ο τρόπος που κρίνονται οι άνθρωποι, από ανθρώπους που θεωρούν ότι "βλέπουν" αυτά που δεν αντιλαμβάνονται οι άλλοι.

Πολλά τεντωμένα δάχτυλα βλέπω να στρέφονται προς άλλους.

Προφήτες, κράχτες, κριτές και υποκριτές...
Ουκ ολίγοι.

Λοιπόν...

Υπάρχουν πολλοί που τους τα πετάνε στα μούτρα.

Δεν ενδιαφέρομαι.

Όσο για το ότι με παρατηρείς... εσύ λογαριάζεις τον χρόνο σου και πώς θα τον χρησιμοποιήσεις καλύτερα.

Άλλωστε, ο κάθε ένας κατανοεί σύμφωνα με τις αόρατες επιθυμίες του.

Αντί, λοιπόν, να θυμώνεις με τους υπόλοιπους γύρω σου, δοκίμασε μόνος σου... μπορεί να φέρεις εσύ την αλλαγή εκείνη, που θα σταθεί αφορμή να αλλάξει πορεία ο κόσμος...

Ο σωστός "μοχλός"... και θα "μετακινηθεί" ένας ολόκληρος κόσμος...

Το εννοώ...

Δεν ήταν ποτέ οι "πολλοί" που επηρέασαν την Συνειδητότητα της Ανθρωπότητας...

Το "κακό" για να ολοκληρώσει την αποστολή του, χρειάζεται πολλά "χέρια".

Το "καλό"... μία γενναία, φωτεινή Καρδιά.

Χμ...

Όλα στην ώρα τους...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΥΠΕΡΟΧΗ!

emmanouil έγραψε:

Και    εγω   χαιρομαι  με   ανθρωπους  που   αντιλαμβανονται  πολλα ....

Τα  συγχρονα   συστηματα  πολεμου   εχουν  υποστει   ραγδαιες  αλλαγες....
Ετσι    ειναι  περιττο  πλεον   να   προσπαθει   καποιος  να   εξοντωση   κατι  που   δεν  εξοντωνεται...
Κατι   αφθαρτο ,  κατι  με   προαιωνια  ουσια ,  οπως  η   συνειδηση....
Αν   θες   να   την  νικησης  δεν  την  πυροβολης,   θα  ξαναγεννηθει....
Αν   το   κανεις,   απλως   θα   διαιωνιζεις   μια   συραξη    σε   ενα  αχρονο  πεδιο  μαχων...
Ταξιδεψε,   και   βρες   την  μητρα   που     γεννα  οτι  θεωρεις   αντιπαλο,  μεσα    σε  εκεινο   τον  κρατηρα  της  υπαρξης   ειναι  ολα   τα  εν   δυναμει   υλικα ....
Ριξε   και   το   δικο    σου ,   ανακατεψε ,  και  αν   νομιζεις    οτι    δεν    φθανει ,   πως   δεν   ειναι   αρκετο,  τοτε   πεσε  μεσα   ολοκληρος ....
   Θα   μου   πειτε ,  ενα   τοσο   δα  μικρο  κομματακι  μπαχαρι   και   θα   αλλαξει  ολη   την   γευση....;
Ναι   διοτι  η   φυση   της   γευσης   ειναι   να   αλλαζει   διαρκως ...

Μου άρεσε! Ευχαριστώ emmanouil!

Σε διάβαζα πάλι σήμερα. Έτσι χρειαζόμουν κάτι να μπει στη ψυχή, στο μυαλό, στη καρδιά, στη μέρα μου. Να σου πω μόνο, ότι γράφεις καταπληκτικά. Συγκλονιστικά. Λατρεύω την γραφή σου, τον τρόπο σου, την σκέψη σου, τα συναισθήματα σου, την έκφραση σου, τις σιωπές σου, την ευγένεια σου, την διακριτικότητα σου, τις παρεμβάσεις σου.

Πάω να πάρω τα κορίτσια μου τώρα.