Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
Και ο Νους... ο Αλχημιστής των Πάντων... και η Αλήθεια, οδηγός!
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου...Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν…Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο…Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις…
Δεν είμαι εγώ που θα πρεπε να ανοίξει αυτό το χαιρετισμό. Θα το κάνω όμως γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Πως είναι ένας γενναίος άντρας; Ένας γενναίος πολεμιστής;
Έχω να πω. Δεν τον κάνει η εμφάνιση του. Τον μαρτυράει βέβαια. Ιδίως όταν την κουβαλάει σε κάθε γέννα. Ένας γενναίος πολεμιστής είναι χαμηλών τόνων. Δεν κραυγάζει. Δεν χρειάζεται. Έχει εκείνο το βλέμμα που είναι σταθερό και διαπεραστικό. Γεμάτο ηρεμία μα και φωτιά. Είναι ευγενικός και γενναιόδωρος στις πράξεις του. Δεν αντέχει να λέει ψέματα σε κανέναν. Δεν αντέχει να σωπαίνει. Δεν θέλει να πηγαίνει μπροστά για να χει την πρωτιά. Και δεν θέλει να πηγαίνει πίσω οταν υπάρχει κίνδυνος για κάποιον. Δεν διστάζει να κλάψει για ότι τον θλίβει, αλλά ποτέ δεν το κάνει μπροστά σε άλλους. Γελάει δυνατά και βάζει στο γέλιο του την καρδιά του. Γι αυτό γελάει βροντερά. Πολεμάει όπως αγαπάει. Δυνατά και με πάθος. Είναι πιστός, αλλά όχι τυφλός κι ούτε δούλος. Με την καρδιά του είναι όπου είναι. Κι όχι από μεθυσμένο, θολό και φανατισμένο αίμα. Δεν παραδίνεται ποτέ. Αλλά δεν διστάζει και να υποχωρήσει. Δεν φοβάται εύκολα. Δεν φοβάται τον φόβο. Μόνο τον εαυτό του μην τυχόν και βλάψει χωρίς να το θέλει, η από λάθος. Συγχωρεί πρόθυμα. Συγχωρεί για να μπορεί να συνεχίσει. Θαυμάζει το καλό σ όποιον το βλέπει. Δεν ξεχνάει ποτέ όσους τον βοηθούν. Εκτιμάει και τα μικρά όπως και τα μεγάλα. Δεν αρνείται ποτέ την βοήθεια του κι ας ξέρει ότι μπορεί να κοστίσει στη ζωή του. Ακόμα κι αν νιώθει την παγίδα, δεν κάνει πίσω, γιατί δεν θέλει να ρισκάρει. Και γι αυτό δεν αρνιέται ποτέ. Είναι ξεροκέφαλος!
Ένας γενναίος άντρας πολεμιστής, είναι ρομαντικός. Τρυφερός. Τεράστιος στα αισθήματα του. Και η σημαία του γράφει πάνω, δικαιοσύνη, ελευθερία, ειρήνη, ομόνοια, αγάπη. Λίγοι τον ξέρουν. Λίγοι τον καταλαβαίνουν. Λίγοι τον αναγνωρίζουν. Μόνο οι φίλοι της ψυχής του. Τόσο διακριτικός είναι. Και τίποτα απ αυτά δεν είναι τυχαίο. Ανδρώθηκε και μαθήτευσε δίπλα σε άξιους, και με ποιότητες ισχυρές.
Τα τελευταία χρόνια, ένας τέτοιος βρισκόταν ανάμεσα μας. Και πάντα δίπλα μας. Διακριτικά και χωρίς φωτεινές επιγραφές. "Ήρεμα φίλε μου". Θυμάμαι την φωνή του στο ακουστικό, και το γέλιο του. Πολλές γυναίκες τον αγάπησαν, και τον πόθησαν. Κι εκείνος είχε αυτιά και μάτια μόνο για μία. Μέχρι τέλους. Από Πίστη, έγνοια, προστασία, αταλάντευτος στην τιμή και στην εντιμότητα του, στη θέση του και στο σκοπό του.
Θυμάμαι πόσο τον σεβοντουσαν τα φαντάρια του. Δεν ήταν φόβος η κάτι άλλο τέτοιο. Ήταν σεβασμός. Γιατί νοιαζ'οταν γι αυτά. Και είχε πολύ χιούμορ. Χα χαα! Κωστή θυμάσαι; Καθόσουν στη καρέκλα κι έπαιζες το πόδι σου νευρικα σα κομπρεσ'ερ! Σε κάρφωσε με το βλέμμα του και γυρνάει και σου λέει......Κωσταντίνε μην επιμένεις δεν θα βρεις πετρέλαιο! Χα χααα δε το ξαν'ακανες! Θυμάστε εκείνο το τύπο που μας ζαλισε με το πόσο βαθιά σκ'αβεις για να φυτεψεις δέντρο; Κι έλεγε συνέχεια για τον αδελφό του το φαντάρο που ταν άχρηστος και δε μπορούσε να κάνει ούτε τρύπα, και το κανε ρεζίλι το παλικάρι; Μια ωρα μας τα πρηξε!!!! Κι έστειλε ενα φαντάρο να φέρει φτυάρι και τον πήγε έξω και του πε.....εδώ. Σκαψε! Να σε δω στη πράξη! Και μην ερθεις αν δε τελειώσεις!! Εμείς γλέντι κι αυτός έσκαβε! Χαχαχαααα! Που να πας κόντρα!!!!
Πολύ ωραίος άντρας. Ψηλός γεροδεμενος παλλικαρος! Κι όταν γελούσε......σαν τον Πάνο μας! Γέλιο βαθύ δυνατό λιγονοσουν να τ ακούς! Τ αντανακλαστικά του αστραπια'ια ρε παιδί μου! Και στη πλάτη είχε μάτια! Στον αέρα τα πιανε όλα! Ξέρετε τι μου κανε εντύπωση; κάθε φορ'α που ζητούσε κάτι από φαντάρο, τον χτυπούσε φιλικα στον ώμο. Σα να λέγε ευχαριστώ. Ενώ ήταν ανώτερος και ήταν αυτονόητο να γίνονται οι εντολ'ες του. Ήταν βέβαια κοφτός και δε σήκωνε πολλά πολλά. Γι αυτό και τον κοίταζε η Αιθηρόη και σήκωνε το φρύδι της οταν το κανε και τον κοίταζε. Στο τσακ μπαμ τον μαλακωσε όμως! Ναι. Ευγενικός κι αρχοντικός. Αλλιώτικη ευγένεια. Άλλος αέρας. Μοιαζατε πολυ Πάνο μου! Εχω πολυ αγάπη σεβασμό κι εκτίμηση για τον Λέων! Τον τιμώ και τον κρατάω στην καρδιά μου.
Δεν είμαι εγώ που θα πρεπε να ανοίξει αυτό το χαιρετισμό. Θα το κάνω όμως γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Πως είναι ένας γενναίος άντρας; Ένας γενναίος πολεμιστής;
Έχω να πω. Δεν τον κάνει η εμφάνιση του. Τον μαρτυράει βέβαια. Ιδίως όταν την κουβαλάει σε κάθε γέννα. Ένας γενναίος πολεμιστής είναι χαμηλών τόνων. Δεν κραυγάζει. Δεν χρειάζεται. Έχει εκείνο το βλέμμα που είναι σταθερό και διαπεραστικό. Γεμάτο ηρεμία μα και φωτιά. Είναι ευγενικός και γενναιόδωρος στις πράξεις του. Δεν αντέχει να λέει ψέματα σε κανέναν. Δεν αντέχει να σωπαίνει. Δεν θέλει να πηγαίνει μπροστά για να χει την πρωτιά. Και δεν θέλει να πηγαίνει πίσω οταν υπάρχει κίνδυνος για κάποιον. Δεν διστάζει να κλάψει για ότι τον θλίβει, αλλά ποτέ δεν το κάνει μπροστά σε άλλους. Γελάει δυνατά και βάζει στο γέλιο του την καρδιά του. Γι αυτό γελάει βροντερά. Πολεμάει όπως αγαπάει. Δυνατά και με πάθος. Είναι πιστός, αλλά όχι τυφλός κι ούτε δούλος. Με την καρδιά του είναι όπου είναι. Κι όχι από μεθυσμένο, θολό και φανατισμένο αίμα. Δεν παραδίνεται ποτέ. Αλλά δεν διστάζει και να υποχωρήσει. Δεν φοβάται εύκολα. Δεν φοβάται τον φόβο. Μόνο τον εαυτό του μην τυχόν και βλάψει χωρίς να το θέλει, η από λάθος. Συγχωρεί πρόθυμα. Συγχωρεί για να μπορεί να συνεχίσει. Θαυμάζει το καλό σ όποιον το βλέπει. Δεν ξεχνάει ποτέ όσους τον βοηθούν. Εκτιμάει και τα μικρά όπως και τα μεγάλα. Δεν αρνείται ποτέ την βοήθεια του κι ας ξέρει ότι μπορεί να κοστίσει στη ζωή του. Ακόμα κι αν νιώθει την παγίδα, δεν κάνει πίσω, γιατί δεν θέλει να ρισκάρει. Και γι αυτό δεν αρνιέται ποτέ. Είναι ξεροκέφαλος!
Ένας γενναίος άντρας πολεμιστής, είναι ρομαντικός. Τρυφερός. Τεράστιος στα αισθήματα του. Και η σημαία του γράφει πάνω, δικαιοσύνη, ελευθερία, ειρήνη, ομόνοια, αγάπη. Λίγοι τον ξέρουν. Λίγοι τον καταλαβαίνουν. Λίγοι τον αναγνωρίζουν. Μόνο οι φίλοι της ψυχής του. Τόσο διακριτικός είναι. Και τίποτα απ αυτά δεν είναι τυχαίο. Ανδρώθηκε και μαθήτευσε δίπλα σε άξιους, και με ποιότητες ισχυρές.
Τα τελευταία χρόνια, ένας τέτοιος βρισκόταν ανάμεσα μας. Και πάντα δίπλα μας. Διακριτικά και χωρίς φωτεινές επιγραφές. "Ήρεμα φίλε μου". Θυμάμαι την φωνή του στο ακουστικό, και το γέλιο του. Πολλές γυναίκες τον αγάπησαν, και τον πόθησαν. Κι εκείνος είχε αυτιά και μάτια μόνο για μία. Μέχρι τέλους. Από Πίστη, έγνοια, προστασία, αταλάντευτος στην τιμή και στην εντιμότητα του, στη θέση του και στο σκοπό του.
Πρώτη φορά ακούω τέτοιο αποχαιρετισμό σε κάποιον που φεύγει. Πολύ μ άρεσε. Επιτρέψτε μου κι εμένα να εκφράσω τη βαθιά μου λύπη για τον φίλο που χάσατε.
Καλό ταξίδι και σ ευχαριστούμε για όσα μοιράστηκες μαζί μας.
lordos
Ηλικία : 52 Ημερομηνία εγγραφής : 18/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 202
Το αλφαβητάρι της ψυχής…. Την νύχτα βρίσκομαι εκεί που νιώθω ολόκληρη… Στο μαύρο το βελούδινο και στα σημάδια των άστρων…
Τα άστρα το αλφαβητάρι της ψυχής μου… Λέξεις διάσπαρτες σε γλώσσα μυστική… Τα χνάρια που άφησε ο Θεός από του ονείρου του την θεία σκόνη…
Δεν γίνεται να μην θαυμάσω… δεν γίνεται να μην λαχταρήσω από την ιδέα της γνώσης… Ησυχία δεν βρίσκει ο νους και η ψυχή μου… Ο πόθος της αναζήτησης είναι ανίκητος… φωτιά ανεξέλεγκτη που καίει τα σωθικά της πολυταξιδεμένης ύπαρξης μου…
Μα την νύχτα…
Την νύχτα κοιτάζω τα άστρα και ηρεμώ… ξεκουράζω την αλλόκοσμη λογική μου…
Μια ξένη νιώθω… Η μοναξιά του ξένου κρύβει θλίψη… μια αλλόκοτη θλίψη που μοιάζει με την ανάμνηση χαμένης πατρίδας. Σιωπά γιατί δεν μπορεί να ακουστεί… Δακρύζει γιατί υποψιάζεται το άγνωστο του χρόνου του… Ανησυχεί για το άδειο των χεριών του… για το αναπόδεικτο του λόγου της βαθιάς επιθυμίας του… Κατανοεί για την στενή κρίση της κοινής λογικής… και ευγενικά παρατηρεί τον θόρυβο της ειρωνείας και της δυσπιστίας…
Η μοναξιά του ξένου κρύβει θλίψη… μα και ελπίδα… αγωνία για μια επιστροφή…
Τα άστρα το αλφαβητάρι της ψυχής μου… Λέξεις με φως που στάζουν βάλσαμο στην κούραση χαμένου ποιητή… Προσκυνητή του αόρατου…
Μια νύχτα με άστρα… Μια αγκαλιά και χάδια ανέμου… Ήχος κυμάτων…
Έτσι αναπνέω ελεύθερα… Έτσι γαληνεύω το άγριο φτερωτό… το αταίριαστο των εδώ νόμων…
Η Νύχτα… το ψέλλισμα ρομαντικού Θεού… Η Νύχτα… εκεί που αφήνομαι κι αναδιπλώνω την ύπαρξη μου… Η Νύχτα… η πύλη των ονείρων μου και των προσδοκιών μου…
Νύχτα το μαγικό βιβλίο μου… Και τα άστρα αλφαβητάρι…
Αιθηρόη...
markos
Ηλικία : 43 Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012 Αριθμός μηνυμάτων : 231
Το αλφαβητάρι της ψυχής…. Την νύχτα βρίσκομαι εκεί που νιώθω ολόκληρη… Στο μαύρο το βελούδινο και στα σημάδια των άστρων…
Τα άστρα το αλφαβητάρι της ψυχής μου… Λέξεις διάσπαρτες σε γλώσσα μυστική… Τα χνάρια που άφησε ο Θεός από του ονείρου του την θεία σκόνη…
Δεν γίνεται να μην θαυμάσω… δεν γίνεται να μην λαχταρήσω από την ιδέα της γνώσης… Ησυχία δεν βρίσκει ο νους και η ψυχή μου… Ο πόθος της αναζήτησης είναι ανίκητος… φωτιά ανεξέλεγκτη που καίει τα σωθικά της πολυταξιδεμένης ύπαρξης μου…
Μα την νύχτα…
Την νύχτα κοιτάζω τα άστρα και ηρεμώ… ξεκουράζω την αλλόκοσμη λογική μου…
Μια ξένη νιώθω… Η μοναξιά του ξένου κρύβει θλίψη… μια αλλόκοτη θλίψη που μοιάζει με την ανάμνηση χαμένης πατρίδας. Σιωπά γιατί δεν μπορεί να ακουστεί… Δακρύζει γιατί υποψιάζεται το άγνωστο του χρόνου του… Ανησυχεί για το άδειο των χεριών του… για το αναπόδεικτο του λόγου της βαθιάς επιθυμίας του… Κατανοεί για την στενή κρίση της κοινής λογικής… και ευγενικά παρατηρεί τον θόρυβο της ειρωνείας και της δυσπιστίας…
Η μοναξιά του ξένου κρύβει θλίψη… μα και ελπίδα… αγωνία για μια επιστροφή…
Τα άστρα το αλφαβητάρι της ψυχής μου… Λέξεις με φως που στάζουν βάλσαμο στην κούραση χαμένου ποιητή… Προσκυνητή του αόρατου…
Μια νύχτα με άστρα… Μια αγκαλιά και χάδια ανέμου… Ήχος κυμάτων…
Έτσι αναπνέω ελεύθερα… Έτσι γαληνεύω το άγριο φτερωτό… το αταίριαστο των εδώ νόμων…
Η Νύχτα… το ψέλλισμα ρομαντικού Θεού… Η Νύχτα… εκεί που αφήνομαι κι αναδιπλώνω την ύπαρξη μου… Η Νύχτα… η πύλη των ονείρων μου και των προσδοκιών μου…
Νύχτα το μαγικό βιβλίο μου… Και τα άστρα αλφαβητάρι…
Born of ash- Αγαπημένο...μου σχηματίζει την μουσική συνοδεία της επιστροφής του πολεμιστή. Στροβίλισμα των ήχων στην ανοδική του πορεία προς την Γη των άστρων. Ηρωικοί τυμπανισμοί της καρδιάς,ο αποχαιρετισμός όσων μένουν. Φωνές δυνατές από τα βάθη της ψυχής,φιλία και αγάπη. Τιμή και συγκίνηση. Φλεγόμενη η καρδιά του ανεβαίνει περιστρεφόμενη- έλικας των κωδικών της ύπαρξης-και οι στάχτες της,ταξιδεύουν στην πλάση,θρέφουν την συμπαντική αλληλουχία της αιωνιότητας, φέρουν την ουσία της δημιουργίας.
Γεννημένος από την στάχτη-ο Φοίνιξ
***.***.***. ... ...Namárië
Επισκέπτης Επισκέπτης
Θέμα: ΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ Δευ 13 Μάης - 21:29:12
Ω αδιαταρακτη φυση στο χαμο εσυ.... Αδακρυτη , ασυγκινητη, στο καθε παλληκαρι.... Καρδια της γης, ψυχη της γης.... Ποιο θα ηταν αραγε το υπερτατο καλο, αναρωτιεται το ψευτικο μυαλο μου.... Να κοιταξω την ζωη χωρις επιθυμια ;.... Και να ονομασω αγνη γνωση ολων των πραγματων , το να μην επιθυμει κανεις τιποτα ;... Εκτος απο το να εχει την αδεια να μεινη μπροστα της σαν ενας καθρεφτης με χιλια ματια !!.... Ετσι, διεσχισα την θαλασσα... Εκει κατω ειναι ενα νησι με μνηματα, νησι σιωπηλο.... Οι ταφοι της νεοτητας βρισκονται εκει.... Στεφανια της ζωης αμαραντα βρισκονται εκει.... Θεαματα και οραματα της νεοτητας, ματιες του ερωτα , θεικες στιγμες ολα εκει... Απο εσας αγαπημενοι μου ερχεται σε εμενα ενα γλυκο αρωμα που απελευθερωνει καρδια και δακρυα... Μα στα αληθεια σας ακουω , στ' αληθεια συγκινει και αλαφρωνει η καρδια ενος μοναχικου ταξιδιωτη... Παραμενω ο ποιο πλουσιος και ο ποιο ζηλευτος, εγω ο πολυ μονος , γιατι σας ειχα , σας εχω και με ειχατε... Μενω κληρονομος της αγαπης σας , και η κληρονομια θα ανθισει με χιλιες αρετες στην μνημη μου... Αλλα και στην δικη σας ω αγαπημενοι μου.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την emmanouil στις Τετ 15 Μάης - 23:44:10, 1 φορά
ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Ηλικία : 37 Τόπος : ΠΕΙΡΑΙΑΣ Ημερομηνία εγγραφής : 15/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 253
Τα ονόματα φθαρθήκανε. Ανακατεύτηκαν σε νέους μύθους και ιστορίες και ενώθηκαν αδικώντας πολλές φορές την πραγματική πορεία και τα πρόσωπα που αγωνίστηκαν με τις ψυχές τους, για όλους αυτούς που περπάτησαν πάνω σε ετούτη την γη.
Μα οι παλιές γενναίες αλήθειες, δεν πέθαναν ποτέ!
Πότισαν τα κύτταρα και την ψυχή της γης…
Πότισαν και έσπειραν σπόρους κρυφούς στην ανώτερη ύπαρξη των ανθρώπων και κρύφτηκαν καλά μέσα στα αιώνια και περιμένουν! Περιμένουν να ξανά αποκαλυφθούν και να απλωθούν.
Που και που, κάτι ξεπετιέται μέσα από αυτά, και εμπνέουν ποιητές και δημιουργούς και φανερώνουν κάτι από τα αρχαία εκείνα τα αληθινά και τα αθάνατα. Αγγίζουν και συγκινούν τις καρδιές και ας μην αναγνωρίζουν το πώς κι ας μην θυμίζουν το πότε κι ας μην μιλάνε για το γιατί και το ποιος. Υπήρξαν και δεν ησυχάζουν, μέχρι να αξιωθεί ο αγώνας όλων εκείνων των αρχαίων μεγάλων πολεμιστών.
Ένας αγώνας που δεν έπαψε ποτέ ως τώρα…
Ένας αγώνας που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας…
Ένας αγώνας, που ξεκίνησαν κράτησαν και κρατούν ακόμα κάποιοι γενναίοι εθελοντές πολεμιστές.
Με την ίδια ψυχή… την ίδια ουσία…
Με άλλους τρόπους… μα και ίδιους.
Κανείς δεν τους θυμάται αυτούς τους ήρωες.
Κάποιοι τους έκρυψαν από τις γνώσεις των παιδιών και των μεγάλων.
Κάποιοι ανόητοι που πίστεψαν πως μπορούν να φυλακίσουν για πάντα το φως και να το κρατήσουν μακριά από την πορεία που ορίστηκε να διανύσει.
Δεν φυλακίζεται το φως, δεν φυλακίζεται!
Και η αλήθεια…; Δουλειά της είναι να γυρνάει πάντα, έστω και αργά, στον τόπο εκείνο που γεννήθηκε, στον τόπο που δημιουργήθηκε.
Και δεν χάθηκε, από όλους εκείνους τους μεγάλους πολεμιστές, κανείς!
Κανείς! Κανείς τους… Όχι ακόμα τουλάχιστον!
Όσο για την ιστορία του πλανήτη και του ανθρώπου… να είστε σίγουροι, πως δεν την έκαναν χειρότερη μα καλύτερη. Έσωσαν πράγματα, που ίσως να είχαν χαθεί για πάντα.
Και αν υπάρχουν ως σήμερα, αυτοί οι γενναίοι, θα υπάρχει κάποιος σπουδαίος λόγος. Κάποιος πολύ σπουδαίος λόγος!
Κι αν ψάξετε λίγο στα βάθη του εαυτού σας, ίσως κάτι σκιρτήσει μέσα σας. Γιατί οι περισσότεροι από εσάς, ήσασταν εκεί!
Και αν δεν τους είχατε συναντήσει, σίγουρα είχατε ακούσει γι αυτούς.
Και εάν δεν ήσασταν… και είστε νεοφερμένοι για συμπαράσταση και βοήθεια… τότε ξέρετε την ιστορία, την πολυτραγουδισμένη. Και είναι κρυμμένη βαθιά μέσα σας.
Και εγώ, δεν έχω παρά να σας ευχηθώ… Με το καλό να αφυπνιστείτε…
Και να θυμηθείτε πως δεν είστε μόνοι… Ποτέ δεν ήσασταν.-
Αιθηρόη
ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΝΗΘΑ. Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ. ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΛΕΙΝΩ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ! ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.
ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ, ΕΝΑΣ ΚΙ ΕΝΑΣ! ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΕΝΑΝ ΑΞΙΟ. ΚΑΙ Σ ΑΥΤΟ ΧΑΙΡΕΤΙΖΩ!
ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΩΝΤΑ. ΑΛΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΡΚΕΤΟ. ΔΕΝ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩ ΦΙΛΟΥΣ. ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ.
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕΣ, ΑΓΑΠΗΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΣΑ ΚΕΡΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΑ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.
Φίλε μου, φίλε μου! Έκανες πολύ καλά! Θυμάμαι. Όλα τα θυμάμαι. Θυμάμαι και ξέρω. Είναι δώρο να σου αλλάζει τη ζωή κάποιος σπουδαίος.
Όλοι εμείς γαλονάδες νομίζοντας ότι έχουμε κάτι στους ώμους που κάνει κάποιους να στέκονται προσοχή. Γαλόνια να σου δίνουν δύναμη. Μια δύναμη που δεν μας ανήκει γιατί είμαστε ανάξιοι να τη χειριστούμε, γιατί δεν έχουμε ιδέα! Και να έρχεται ένα πλάσμα και να σε κάνει να ντρέπεσαι που τα φοράς. Να σε κάνει να θες να ζητήσεις συγνώμη. Να σου τα κάνει να μοιάζουν μπαλώματα. Μπαλώματα! Και να διαπιστώνεις ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος. Δεν μπορείς να τον μάθεις αυτό το τρόπο. Κι όλα να μοιάζουν με σαν. Σαν! Και να εύχεσαι να μην είχες τίποτα από όλα αυτά. Αρκεί να μπορείς να είσαι ο τελευταίος των τελευταίων, και δίπλα της. Γιατί κι ο τελευταίος των τελευταίων να είσαι, δίπλα της θα σ έχει. Πως γίνεται αυτό μου λες; Να βλέπεις τον άλλον να σου βαράει το πόδι προσοχή και την ίδια στιγμή να βλέπεις ότι για εκείνη με το τζιν παντελόνι χτύπησε προσοχή η καρδιά τους;
"Αν ποτέ θελήσετε κάτι να μη διστάσετε ποτέ! Για σας θα πηδούσα και στο γκρεμό."
"Τι θέλεις να είσαι στην ζωή σου;"
"Να είμαι ένας σπουδαίος άντρας και πολεμιστής για την πατρίδα μου και τον λαό μου!"
"Τότε λυπάμαι βαθιά. Η αρχική σκέψη σου θα σε οδηγήσει αντίθετα σ αυτό που θέλεις."
"Μα εγώ ήθελα να σας δείξω τι νιώθω."
"Κι εγώ δεν μπορώ να σου πω ψέματα. Δεν θα είχα ποτέ κάποιον δίπλα μου, που θα του ήταν τόσο εύκολο να πηδήξει στο γκρεμό! Σκέψου καλά τι σου λέω. Και να θυμάσαι ότι οι σπουδαίοι άνθρωποι και πολεμιστές δεν ακολουθούν εντολές, αλλά την καρδιά τους."
Δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή γιατί γύρισε και κοίταξε εμένα μετά αυστηρά κι αποδοκιμαστικά! Αλλά επειδή στη πορεία κατάλαβα, γι αυτό είπα όσα είπα πριν για μας τους γαλονάδες και τους έχοντας κάποια θέση με ισχύ που έχουν τη δύναμη να ορίζουν άλλους. Ορίζουν! Η μεγαλύτερη αυτάπατη! Και πόσα λάθη!
tha grapso me latinikous xaraktires den to sinithizo kai zito sygnomi, den moy aresoyn alla den eimai se Elliniko edafos. Liphthika alla ksero pos kapou ekei psila kapoioi polemoyn gia mas, opos kai emeis edo me tous eautoys mas , mathainontas briskoume thn akrh toy nimatos gia ayto polemoyme anatinazontas osa den mas tairiazoun . Ena apo ayta einai h lipi poy niotho kai ego tora gia osoys den einai edo kai den mirizoun ta aromata tis Gaias , Ekei den yparxei lipi paramono to fos poy anablizei apo tis doniseis tis psixis , edo kato einai allios eimaste pio iliki pisteyo pos poloi irthan edo kai bothisan to spiti mas thn Gaia . Ena eyxaristo gia olous Den yparxi arxh kai telos mono ena taksidi kai oloi edo batheia to kseroyme kai emeis taksideuvoume kai tha ksanataksidepsoume , afetiria den yparxei einai mia speira ola .
Αθάνωρ
Ηλικία : 40 Ημερομηνία εγγραφής : 22/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 290
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Πεμ 9 Μάης - 20:16:00
