Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
Και ο Νους... ο Αλχημιστής των Πάντων... και η Αλήθεια, οδηγός!
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου...Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν…Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο…Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις…
Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι… Ξεχάστηκε και χάθηκε στους λαβύρινθους της σκέψης… Κοίταξες τους άλλους, τους είδες διαφορετικούς και σκέφτηκες ότι είσαι λάθος… Ότι χρειάζεται να έχεις συγκεκριμένη συμπεριφορά για να μπορείς να ζήσεις ανάμεσα τους… και χάθηκες… Δεν κατάλαβες ότι χρειαζόταν να παραμείνεις διαφορετικός… Ότι χρειάζεται να γίνεις διαφορετικός μήπως και καταφέρεις να τους ξυπνήσεις από το λήθαργο που τους έφερε η ύλη… Μήπως καταφέρεις και τους κάνεις να ενθυμηθούν από πού έρχονται, ποιοι ήταν κάποτε και πώς μπορούν να μεταμορφώσουν τις σκιερές τους στιγμές σε φωτεινές… Μετανάστες στην ύλη όλοι μας αφήσαμε πίσω την κοινή πατρίδα και ντυθήκαμε ρούχα από χώμα και νερό… κυλήσαμε στην γη δακρύζοντας… Είχαμε βλέπεις δύσκολο έργο να εκπληρώσουμε… Και πώς να παραμείνουν ελαφροπάτητα τα βήματά μας όταν από την πρώτη κιόλας στιγμή μας αγκαλιάζει η λήθη… Αυτός είναι ο προορισμός μας… το έργο που χρειάζεται να εκπληρώσουμε όλοι μας… ο καθένας με τον δικό του τρόπο… βαδίζοντας το δικό του μονοπάτι… Πρώτα να ενθυμηθούμε ποιοι είμαστε και μετά αυτό, να το μοιραστούμε με τους άλλους… Να ξανανιώσουμε τα φτερά στην πλάτη μας και ανοίγοντας τα να απλωθούμε στη Απεραντοσύνη. Έτσι κι αλλιώς, εκείνη την ιερή ώρα του θανάτου, όταν το σώμα γλιστράει προς τα κάτω παρασύροντας το πέπλο της λήθης, αφήνοντας την Ψυχή να πετάξει ελεύθερη ξανά με όλη τη σοφία της Ύπαρξης να την πλημμυρίζει, εκείνη την ώρα υπερβαίνουμε μυαλό και συναισθήματα, νιώθουμε πέρα από τις πέντε μας αισθήσεις και αποκαλυπτόμαστε ενθυμούμενοι ξανά… Ας μην κλαιμε λοιπόν γι΄ αυτούς που φεύγουν, γίνονται άγγελοι ξανά… για μας να κλαιμε που βασανιζόμαστε ακομη μέσα στην σπηλιά του Πλάτωνα προσπαθώντας να βρούμε το φως και ξεχνάμε τα φτερά μας…
Κάπου εδώ, σαν και τούτες τις στιγμές του χρόνου πάνω στη Γαία, σκορπίζεται στις χαράδρες της ζωής ακόμη μία ιστορία. Αυτή της υπέροχης ψυχής που όλοι τον γνωρίσαμε ως Λέοντα. Μια Καρδιά γεμάτη αστερόσκονη και πάθος για δικαιοσύνη, αγάπη για όλα τα πλάσματα της ζωής και ατρόμητης έντασης για την αλήθεια. Οι πρόγονοι μας από αρχαιοτάτων χρόνων πίστευαν ότι η αρετή, η τιμιότης και η προσφορά, πρέπει να βραβεύονται, γιατί όπου βραβεύεται η αρετή, εκεί ξεφυτρώνουν άριστοι άνθρωποι! Όπου και αν έζησες, ήσουν πάντα με τη σκέψη να δίνεις το ομορφότερο κομμάτι σου και πάντα με την Καρδιά σου. Πιστεύω πως με κεφαλαίο θα προτιμούσες τη λέξη Καρδιά. Ήσουν και Είσαι ένα αυτούσιο ον, ένα δικό μας πρόσωπο, ίσως και στις σκοτεινές στιγμές κάποιον, εκείνο το δυσεύρετο σωσίβιο. Ένας Φύλακας Άγγελός. Αγαπούσες με όλη την Καρδιά σου.. Ένας σπουδαίος Άνθρωπος έφυγε…, αδελφέ Λέοντα, ήσουν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτο προσφορά και καλοσύνη, αξίζεις ενθύμησης και λίγα λόγια αντάξια της μεγαλοσύνης σου. Κάθε φορά που οι μέρες πλησιάζουν, το άγχος, η λύπη των συγγενών, ο πόνος και η μνήμη των φίλων και όλων μας για τον τελευταίο σου ταξίδι, το πρόωρο, μας γεμίζει ένταση. Γνωρίσαμε μια πλευρά σου εδώ μέσα, ίσως όχι όλοι, μα η ΔΗΜΗΤΡΑ, η φυσική αδελφή σου, μας έδειξε κι άλλες για το μεγαλείο της ψυχής της, την καλοσύνη και τις αρετές σου. Τώρα που σε βλέπω από απόσταση, διαπιστώνω πως η πραγματική βιογραφία του ανθρώπου γράφεται τελικά με μεγεθυντικά αισθήματα. Είμαι βέβαιος πως δεν έχεις μείνει μια ξεθωριασμένη Αστερόσκονη, μα μια ολοκαίνουρια. Ζω, και για όσο ζω θα κρατώ κομμάτι αυτής της υπέροχης ενθύμησης σου... Η πραγματική βιογραφία του ανθρώπου τελικά γράφεται με μεγεθυντικά αισθήματα. Ζω και Ζεις και συ … Τέτοιες στιγμές είναι για όλους μας δύσκολες και εγώ φοβούμαι μήπως με τα φτωχά μου λόγια δεν αποδώσω τα πρέποντα και σμικρύνω το μεγαλείο σου. Έχεις πάντα το σεβασμό μου και την αγάπη μου!
[size=31]Λένε Λέοντα πως, ένας άνδρας μπορεί να κατακτήσει ένα εκατομμύριο άνδρες στην μάχη, αλλά αυτός που θα κατακτήσει τον εαυτό του είναι, στην πραγματικότητα, ο μεγαλύτερος κατακτητής από όλους![/size] [size=31]Δε ξέρω Αδελφέ, πως να σου μεταφέρω την εικόνα που χω μέσα μου, να σου δείξω τι νιώθω και τι βλέπω, μα αυτό πιστεύω, πως απόλυτα έχεις κατακτήσει τον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ![/size]
[size=31]Είχες και έχεις, ακόμη έχεις, σε βλέπω, περάσει απ τη φωτιά, για να φθάσεις στη Λάμψη..., μια λάμψη που αναδύει τη φωτεινή σου καρδιά![/size]
[size=31]Ζω και ζεις μέσα μου...[/size]
[size=31] [/size]
Αιθηρόη Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 28/02/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 2443
Οι ψυχές δεν ανήκουν στον αισθητό κόσμο στον οποίο ανήκουν τα κύτταρα του σώματός μας… Τα κύτταρα όμως ανήκουν σε ένα όλον-σώμα, όπως και οι ψυχές σε μια όλη-Πηγή… Στη δημιουργία, υπάρχουν επίπεδα που λειτουργούν σε ελεύθερη βούληση και επίπεδα που δεν τους επιτρέπεται να λειτουργήσουν έτσι… Κι αυτό αποτελεί νόμο της δημιουργίας… Ο άνθρωπος (η ψυχή του) έχει τη δυνατότητα ελεύθερης βούλησης αλλά (το σώμα του και το Εγώ του) δεν γνωρίζει τι να την κάνει και πώς να τη χρησιμοποιήσει, ώστε να γίνει συν-δημιουργός… Κι αυτό διότι βασίζεται μονάχα στη γνώση που λαμβάνει μέσω της μνήμης του… Τα κύτταρα πάλι για παράδειγμα δεν έχουν φυσικά ελεύθερη βούληση μιας και ανήκουν στο «σκάφανδρο» της ψυχής (ή κοσμικού κυττάρου), αλλά δρουν με συγκεκριμένη πληροφορία υλοποίησης… Εκτός αν εμείς δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για το αντίθετο… Και τα δύο όμως εξαρτώνται από τον άνθρωπο και την πίστη στη βούλησή του…
Ετσι η διαδρομη της αδυναμιας προς την δυναμη χρειαζεται γνωση περα του αισθητου κοσμου .
Για να εκτεθεις σε τετοιο ευρος γνωσης χρειαζεται να κατανοησεις το ειδος του φοβου που σε εμποδιζει να το πραξεις.
Ο φοβος αποτελει ειτε μηχανισμο προστασιας, ειτε μηχανισμο ελευθεριας προς τα μεσα της υλης.
Για να γινεις δυνατος πρεπει να διασπασεις και να αντιμετωπισεις τους φοβους της μνημης της προσωπικοτητας εναν εναν, ωστε να σου ανοιξουν οι πυλες προς τους κοσμους της δυναμης και της ουσιαστικης μνημης . Διαφορετικα ειναι αδυνατον να διυσδυσης σε αυτους τους κοσμους . Μια ανθρωπινη ψυχη ειναι επικινδυνη καθως εισερχεται σε κοσμους δυναμης διατηρωντας τους φοβους και τις αναγκες του ευκλειδιου κοσμου. Οι αντιδρασεις της ειναι απροβλεπτες και αναγκαστικα αδικες για τις ιδιοτητες της νομοθεσιας αυτων των κοσμων . Πολλοι φωτισμενοι ανθρωποι σημερα δεχονται προσομοιωσεις δοκιμασιας ωστε να λαβουν ενα εισητηριο για ανωτερα επιπεδα . Σχεδον ολοι αποτυγχανουν .
Ειναι αλλο πραγμα η θεωρητικη νοητικη και συναισθηματικη γνωση και αλλο πραγμα η βιωματικη εφαρμογη της στις προσομοιωσεις τους κοσμου μας.
Αυτος ειναι και ο λογος που πολλοι γνωριζουν πολλα, αλλα τους ειναι αδυνατον να τα κανουν πραξη, καθως αναμετρωνται με την συνειδητοτητα του αρχοντα που υλοποιει τον αισθητο μας κοσμο.
Συνεπως ειναι αδυνατον να διαφυγουν απο την εξ-ουσια αυτου και ας θεωρουν οτι εχουν διαφυγει.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την emmanouil στις Κυρ 22 Μαρ - 14:39:42, 1 φορά
[ltr]Για να αντιληφθούμε την ψυχή θα πρέπει να την εξετάσουμε με το ρήμα Είμαι και όχι Έχω… Δεν έχω ψυχή… Είμαι ψυχή και Έχω σώμα… Είμαι ψυχή… Είμαι ένα κοσμικό κύτταρο...Είμαι κύτταρο της Πηγής μου… Είμαι και επιλέγω να είμαι σε κάθε κύτταρό του σώματός μου… Έχω ένα σώμα γεμάτο από κύτταρα το οποίο δημιουργώ μέσα από τη Συνειδητότητα που συμμετέχω… Είμαι ψυχή και Είμαι συνείδηση… Όπως τα πάντα γύρω μου Είναι συνείδηση… Τα πάντα… Κι αυτή η συνείδηση που γίνεται αισθητή σε Μένα, υπάρχει γύρω μου, διότι υπάρχει ή κάποτε υπήρξε, μέσα της ψυχή… Έχω σώμα, το οποίο αλλοιώνει συνεχώς την αλληλοεπίδρασή μου με τα πάντα γύρω μου, μέσω των πεποιθήσεων του…Μετατρέπει σε Εγώ, τα δικά μου χαρίσματα, -χαρίσματα τα οποία πηγάζουν από τα αρχεία-ιδιότητες που έχω επιλέξει για το σώμα στο οποίο υπάρχω-…Είμαι ψυχή.. Είμαι συνείδηση και Έχω σώμα με Νου… Μπορώ να αφομοιώνω εμπειρίες, να τις διατηρώ στο νου μου σαν μνήμη του σώματός μου, ασυνείδητη, υποσυνείδητη… ή συνειδητή και τις οποίες προσθέτω στη συνείδησή μου… Έτσι αναπτύσσομαι συνεχώς… Η Ψυχή… Η συνείδηση… Κι αυτή την πρόσθετη συνείδησή μου, έχω τη δυνατότητα να επιλέξω να την επαναλάβω, τόσες φορές όσες απαιτούνται για να καταγραφεί στη Συνειδητότητα… ώστε να γίνω συν-δημιουργός του αισθητού μου κόσμου… Είμαι ψυχή, είμαι συνείδηση και έχω νου, εγώ ο άνθρωπος… Και με τα τρία αυτά μπορώ να βούλομαι ελεύθερα και να δημιουργώ νέες σκέψεις… Κι αυτή η ελευθερία μου, είναι η δύναμη και η αδυναμία μου… Διότι στη βούληση αυτή συμμετέχει ψυχή, συνείδηση και νους σε ίσα μέρη… Νους με τη μνήμη και τις σκέψεις του, ο οποίος συμμετέχει στη δημιουργία του αισθητού κόσμου γύρω μου… Αλλά αυτός ο νους, έχει τη δυνατότητα να αποκόψει και την ψυχή και τη συνείδηση από δίπλα του… να αποκοπεί από τα άλλα δύο μέρη… Να γίνει αυτόνομος μέσα από τα Εγώ του… Και τότε σε τίποτε δεν διαφέρω από τα άγρια ζώα, τα άγρια φυτά και τα απάτητα βουνά γύρω μου… Ποιος; Εγώ ο άνθρωπος…
Η βούλησή μου δηλαδή, μπορεί να είναι μια σύνθεση της τριαδικής μου υπόστασης, ή μονάχα του νου μου… μονάχα του σώματός μου, της σκέψης και της μνήμης μου… ή ακόμη, να είναι μέρος της βούλησης ενός άλλου… στον οποίο άλλο εγώ έχω παραχωρήσει τη δύναμη του νου μου… Υπάρχουν (ίσως) ζώα, τα οποία έχουν καταφέρει να συνθέσουν την τριαδική υπόστασή τους καλύτερα από τον άνθρωπο… Ίσως…
Έτσι δεν μπορούμε να ρωτάμε ποιος έχει ψυχή… Η ερώτηση αυτή είναι χωρίς ουσία, μιας και όλα αντιστοιχούν σε κάποιου είδους ψυχή από την οποία προήλθε η συνείδηση που Είναι τώρα… Η ψυχή δεν είναι παράσημο του ανθρώπου, όσο κι αν αυτό τον βολεύει και τονώνει τα εγωικά του ένστικτα… Η ψυχή είναι πέρα και πάνω από αυτό που είναι ο άνθρωπος… Είναι ο δημιουργός του εδώ στη γη… Αυτό που εκκινεί την αρχική του συνείδηση και τον κάνει να ζήσει… Μια συνείδηση που συμμετέχει στη Συνειδητότητα η οποία υλοποιεί το νου, τον αισθητό κόσμο του, τις μνήμες και τη σκέψη του… Μια σκέψη που αλλοιώνει τα σημάδια της ψυχής και της συνείδησης και τα κάνει Εγώ… Κι ένα Εγώ, πού όσο κι αν αρέσκεται να δείχνει την κυριαρχία του πάνω στα άλλα πλάσματα τα οποία θεωρεί χωρίς ψυχή, αν θέλει να διαφέρει από αυτά, οφείλει να γίνει αναπόσπαστο μέρος των άλλων δύο τμημάτων με τα οποία πρόσκαιρα υπάρχει στο Εδώ και Τώρα του ανθρώπου…
Πάντα η μετάλλαξη γίνεται μέσω βούλησης… έστω και παθητικής… ή παραχωρημένης σε κάποιον άλλον τον οποίο έχεις εξουσιοδοτήσει να δρα για σένα… Κι εδώ τίθεται το θέμα της εξειδίκευσης των επιστημόνων, η οποία στην ουσία, είναι de facto παραχώρηση της βούλησής σου, στον «ειδήμονα» ο οποίος διαχειρίζεται το δικό σου δίκαιο λόγω της δικής σου έλλειψης εσωτερικής ισορροπίας… Διότι η εξειδίκευση, δημιουργεί στα μέλη της συνειδησιακή ανισορροπία… Πως; Κάποιος αποφασίζει για σένα, θέματα τα οποία είναι αδύνατον να γνωρίσεις ποτέ… Κι αυτός ο κάποιος, είναι στην ουσία κάθε άλλο παρά συνειδητός… Γιατί; Διότι δεν εξυπηρετεί εσένα, αλλά την επιστήμη του, δηλαδή τη γνώση που κατέχει, τη γνώση που κάποιος του δίδαξε, δηλαδή τη μνήμη του σώματός του, δηλαδή το Εγώ του, το οποίο είναι πλήρως χειραγωγημένο από τους δικούς του «ειδήμονες»…
Όπως βλέπεις, θέμα υπάρχει σε ολόκληρη τη δομή της κοινωνίας μας, την οποία έχουμε αφήσει στον αυτόματο πιλότο, ο οποίος κατά τύχη, μας «βγήκε» αδίστακτος και ασυνείδητος… Αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει, μονάχα για όσο Εσύ τον αφήνεις εκεί που είναι… Το δύσκολο όμως σε όλη αυτή τη συζήτηση, είναι ότι αυτός ο ασυνείδητος ή ο αδίστακτος, είμαστε εμείς, ο διπλανός σου, εσύ, το παιδί σου, ο φίλος σου, εγώ… Το μόνο εύκολο σήμερα, είναι να δημιουργήσεις αδίστακτους ανθρώπους… Πως; Δημιουργώντας ένα εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο έχει εστιάσει στην εξειδίκευση… Κι αυτό, είναι άσκηση για το νου όλων… Όσον αφορά τον 3ο ή 12ο έλικα DNA, θεωρώ ότι ο άνθρωπος δεν είναι αεροπλάνο… Δεν χρειάζεσαι 3 ή 12 έλικες DNA για να ανακαλύψεις το μέσα σου… Τον Εαυτό σου… Δεν κάνει το Σώμα την ψυχή και τον Εαυτό, αλλά ο Εαυτός το σώμα… Βαθιά μέσα του κάθε σώμα και κάθε Εγώ, κατανοεί ότι δεν θα γίνει ποτέ ψυχή όπως η ψυχή δεν θα γίνει ποτέ σώμα… Όμως και τα δύο μαζί δημιουργούν τη συνείδηση η οποία παραμένει αιώνια και συμμετέχει στη δημιουργία… Κι αυτή –η σύνδεση της συνείδησης και με τα δύο- μοιάζει να είναι η μοναδική ευκαιρία για κάθε Εγώ… Να συμμετάσχει στη σύνθεση του Εαυτού… Διότι έτσι κατανοεί την δική του συνεισφορά στον κόσμο…
Βλέπεις λοιπόν, ότι ο δρόμος προς τα μέσα, ξεκινάει από την «οπτική» που έχεις για αυτό που είσαι… Διότι αλλάζοντας λίγο τη θέση που λαμβάνει το Εγώ μέσα στην τριαδικότητα του, αμέσως ανοίγει ένας δρόμος ο οποίος μοιάζει ευκολότερος… Ο δρόμος προς τη συνείδηση…
Είναι ευκολότερο δηλαδή να πούμε πρώτα, «Είμαι συνείδηση» διότι έτσι βρισκόμαστε στο «κέντρο» της ισορροπίας ανάμεσα στην ψυχή και το Εγώ… Κοιτάζω και προς τις δυο μεριές, και προς το σώμα και προς την πηγή μου…
Κι από τη θέση αυτή, όσο καταλαγιάζει το Εγώ, τόσο προχωρώ προς την ψυχή μου… Τόσο προχωρώ προς τα «μέσα» μου… Μέχρι να φτάσω (όταν και εάν) στη φώτιση και να αποσυρθώ, αφήνοντας ένα Εγώ σε ισορροπία και συμμετρία με τη συνείδηση την οποία δημιουργήσαμε μαζί…[/ltr]
Ρόδον
Ημερομηνία εγγραφής : 14/09/2019 Αριθμός μηνυμάτων : 5
Ακόμη και στις βιωματικές εφαρμογές όταν αποτυγχάνουμε.. πάλι αδύναμοι να αποδεχθούμε την αποτυχία και ότι αυτή μας δείχνει.. ανεπαρκείς και σε αυτό.. γυρνάμε πλάτη σε αυτά που μας δείχνει.. κι ένα από αυτά που μας δείχνει, πως θεωρία πολλή είμαστε τελικά.. ούτε κι αυτό το βλέπουμε.. έχουμε ανάγκη να είμαστε σπουδαίοι.. έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στην όποια σπουδαιότητά μας.. πως να δούμε;... θυμώνει το εγώ πονάει.. λυπάμαι γιατί ο καιρός έφθασε και αδύναμους μας βρήκε. Με την ψευδαίσθηση της σπουδαιότητας μας που μας θρέφει. Δοκιμαστήκαμε.. κάθεται η αλεπού και αγναντεύει σε άλλον ορίζοντα, πίσω της κρέμονται εκείνα που δεν έφθασε.
Τίποτα δεν χάνεται.. εκτός ίσως από τις ευκαιρίες να γνωριστούμε με όλη την αλήθεια μας.
Ρόδον
Ημερομηνία εγγραφής : 14/09/2019 Αριθμός μηνυμάτων : 5
Μια όμορφη ευχή δόθηκε. Σαν φύγουμε από εδώ να είμαστε πιο δυνατοί κι ελεύθεροι. Η αποδοχή.. η παραδοχή της όποιας αδυναμίας μας, αποτυχίας μας.. όλα τα γιατί που δεν μας δικαιολογούν, που δεν μας κανακεύουν.. αυτά βοηθούν δυναμώνουν.. απελευθερώνουν..
Δεν υπαρχει αληθεια , παρα μονο ιδιοτητες να την δημιουργουν , την δικη τους αληθεια , ο καθενας απο ολους εμας ....
Οπως ακριβως δημιουργει και η συνειδητοτητα του Ωντος.
λαμβανωντας ολες τις ανθρωπινες συνιστωσες σε μια συνισταμενη της δικης του αληθειας.
Ετσι, οταν ο ανθρωπος αναζητει την αληθεια μεσω αοριστοτητας και γενικευσεων , το μονο που καταφερνει ειναι να νιωθει εξ ισου αοριστα και αναποτελεσματικα. Μα αυτος ο ανθρωπος που κρινεται και κατακρινεται... ποσα αραγε μπορει να προλαβει ?
Ας δουμε λιγο παρακατω λοιπον τι συμβαινει.
Πρώτον διαχωρίζω τον παρατηρητή (εμένα ας πούμε) σε δύο μέρη… Στο ενεργειακό μου κομμάτι (το οποίο είναι και το ουσιαστικό) και το υλικό μου κομμάτι που ανήκει στον αισθητό κόσμο τον οποίο εγώ o ίδιος υλοποιώ… Ο τρισδιάστατος κόσμος λοιπόν, εμπεριέχει το υλικό μου «σώμα»… Όλος ο αισθητός κόσμος (συμπεριλαμβανομένου του υλικού σώματος), πριν μπω μέσα εγώ (ο παρατηρητής), είναι ένα ενεργό πεδίο, το οποίο όμως έχει περιορισμούς σε σχέση με την «πραγματική» πραγματικότητα (το «πραγματική» σε αντιδιαστολή με την «εικονική» που αντιλαμβανόμαστε)… Ποιοι είναι οι περιορισμοί; Μου στερεί τη δυνατότητα να «διαβάζω» απ ευθείας τη Συνειδητότητα και να την τροποποιώ κατά βούληση, αλλά με υποχρεώνει να το κάνω μέσω της συνείδησής μου… (επιμένω στις δύο αυτές έννοιες, διότι αναγνωρίζω ότι πολύ λίγοι μπορούν να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ τους… ) Διότι η συνείδησή μας, είναι η μνήμη μας… Είναι η δυνατότητα διαχείρισης της πληροφορίας από το σώμα μας… Δηλαδή ο παρατηρητής (εγώ), δημιουργώ το σώμα μου και ύστερα αφήνομαι σε αυτό να διαχειριστεί την πληροφορία… Μα αυτό (το σώμα) το δημιουργώ ο ίδιος… Μα αυτό επίσης έχει περιορισμένες δυνατότητες… Μα αυτό μπορεί να σκεφτεί μονάχα όσα έχει καταγράψει και αποθηκεύσει στη μνήμη του… Μα πόσα μπορεί να αποθηκεύσει σε αυτή τη μνήμη… Μα αυτό μοιάζει με σταγόνα στον ωκεανό… Ε! Από αυτή τη σταγόνα ύστερα εγώ (ο παρατηρητής), ζητάω να μου εξηγήσει τι σημαίνει ωκεανός…
Ενώ ο ίδιος εγώ πάλι, μέσω του ενεργειακού μου τμήματος (το οποίο αγνοώ και δεν εμπιστεύομαι) βρίσκομαι μέσα σε αυτό τον ωκεανό… Μονάχα που για να το δω αυτό, θα πρέπει να αλλάξω κατεύθυνση και να στραφώ προς τα μέσα… Μα πως μπορείς να στραφείς προς κάπου που δεν σου έδειξε κάποιος… Πως μπορείς να στραφείς προς τα μέσα, όταν δεν μπορείς να κατανοήσεις ΠΟΥ είναι αυτό το μέσα… Ποια κατεύθυνση να πάρεις… Η Συνειδητότητα είναι όλη η πληροφορία της δημιουργίας ενώ η συνείδηση είναι η πληροφορία που καταγράφει ο κάθε ένας από μας στη μνήμη του… Οι άνθρωποι (άρα ο παρατηρητής, εγώ,) μπορούν να έχουν πρόσβαση μέσα στη Συνειδητότητα, αλλά μονάχα αν ενώσουν τις δυνάμεις τους (ή να φωτιστούν…)… Ποιο είναι το αντιμαχόμενο σχέδιο λοιπόν; Η στροφή προς τα έξω… Ακόμη και οι σύγχρονοι «εναλλακτικοί» πνευματικοί δάσκαλοι σου δημιουργούν ψευδαίσθηση λέγοντας ότι το μέλλον σου είναι στα αστέρια… στο διάστημα… Ακόμη και αυτή η πολύ απλή και μικρή πληροφορία σε αποσυντονίζει εντελώς… Ας σου πουν ύστερα οτιδήποτε θέλουν για ανάπτυξη του εσωτερικού σου Εαυτού κλπ… Καμία αξία δεν έχει… Αν έχεις εστιάσει στο βαθύ διάστημα έχεις τελειώσει με το θέμα της Εσωτερικής ανάπτυξης…
Η στροφή προς τα έξω… λοιπόν.
Η ανάγκη να «τραβιόμαστε» τόσο πολύ από το «έξω», είναι οι πεποιθησεις οι οποίες προέρχονται από την αλλοίωση των πληροφοριών (λειτουργικών και διαμόρφωσης)… Βασική δε αυτών, ο Έλεγχος .
Προς τα εξω ομως στο ακρο του Ωντος ειναι η ύλη , δηλαδή μικρότερα ποσά πληροφορίας από ότι προς τα μέσα,άρα και λιγότερη πραγματικότητα, η οποία δύναται να ελεγχθεί από τις αλλοιωμένες ανθρώπινες αυτες πεποιθήσεις, αφού αυτές οι πεποιθήσεις είναι ανάλογες των ιδιοτήτων της ύλης, συνεπως απολυτα ελεγχομενες . Δηλαδή ανθρώπινες πεποιθήσεις και ύλη έχουν εναγκαλιστεί πλέον σε μια οντότητα, η οποία προσπαθεί να διατηρήσει όσο το δυνατόν αυτο τον ελεγχο της υπαρξιακής της υποστασης. Αδυνατώντας να αντιληφθει ότι η ζωή στη δυαδικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από εκείνο το πεδίο σύνθεσης όλων των φαινομενικά ανεξαρτήτων συνιστωσών, εκ των οποίων τόσο οι πηγές της πληροφορίας που υλοποιούν τον αισθητό κόσμο όσο και οι παρατηρητές είναι δυαδικής μορφής, ενώ παράλληλα οι παρατηρητές είναι αποτέλεσμα διαζευκτικών μίξεων, άλλων ανεξάρτητων και μεγαλύτερων δυαδικών πηγών προς χάρη όλων και περισσότερο ακόμη ανωτέρων.
Για να το κάνω πιο απλό η δυαδικότητα της πληροφορίας υπάρχει παντού σε ολόκληρες τις διαστασιακες καταστάσεις και ποικιλομορφίες, δομημένη με τέτοιους τρόπους ώστε να δημιουργεί συνεχώς νέες συνισταμένες.
Για παράδειγμα ένας άνθρωπος, όπως και ένα σώμα στην φυσική της ύλης, όταν δέχεται την επίδραση πολλών πληροφοριών-δυναμεων που ασκούνται από και προςδιαφορετικές κατευθύνσεις, τότε αυτός ο άνθρωπος - σώμα είναι αδύνατον να κινηθεί ταυτόχρονα προς όλες αυτές. Με αποτέλεσμα οι ασκούμενες πληροφορίες-δυναμεις να συνδυάζονται, προκειμένου να δώσουν μια τελική πληροφορια-δυναμη που θα ονομαστεί συνισταμένη. Η αλλιώς αναδιάρθρωση της επί μέρους συνείδησης, εν προκειμένου της συνείδησης του ανθρώπου και την διασύνδεση της με την ολότητα της συνειδητοτητας .
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν είναι αδύνατον να συμβούν όλες οι επιγνώσεις και σε όλους τους ανθρώπους μαζί ταυτόχρονα.Δηλαδή είναι αδύνατον όλοι να γνωρίζουμε να νιώθουμε και να συμπεριφερόμαστε ακριβώς τα ίδια, σύμφωνα με το δόγμα της παγκοσμιοποίησης και την μετατροπή της ανθρωπότητας σε ένα μοντέλο τύπου κοινωνίας μελλισων, με εργάτες κηφήνες και βασιλιά.
Για τον απλούστατο λόγο, ότι μέσα σε ένα τέτοιο υπαρξιακό μοντέλο θα εκλείψει η δυνατότητα της συνειδησιακής κίνησης και σύνθεσης όλων των ανθρώπινων συνιστωσών σε μια συνισταμένη υπερδιασυνδεσης .
Αφού κατι τετοιο συμβαίνει αποκλειστικά μεσω ολων των άλλων, διότι την ίδια στιγμή, την κάθε τους στιγμή, οι άλλοι επιλέγουν και δείχνουν μια διαφορετική θέαση της πραγματικότητας συγχρόνως με όλους τους άλλους . Δηλαδή οι άλλοι εχουν την ελευθερια { ακομη } να κατακρημνίζουν όλες τις επιλογές που χρειάζεται μια ψυχή για να ολοκληρωθεί κτίζοντας την σοφία της γνώσης μεσω της εμπειριας, ωστε να καταφερει να στραφει προς τα μεσα της καποια στιγμη. Δηλαδή μια ψυχή παρατηρητης, έχει στην διάθεση της όλες τις επιλογές συλλήψεων όλων των άλλων ψυχών, ώστε να κατανοεί γρήγορα τις προσομοιώσεις ανέλιξης συσχετιζόμενη μαζί τους. Μια διαδικασία υπερθετικής δυαδικότητας που εάν δεν υπήρχε, είναι αμφίβολος ο τρόπος σύνθεσης και διυσδυσης της ανθρωπινης συνειδησης σε ακόμη μεγαλύτερα επίπεδα οργάνωσης πραγματικοτήτων.
Πραγματικότητες προς τα μεσα της υλης φυσικά, που ποτέ δεν μπορεί να είναι πραγματικές στο βαθμο που οι ανθρωποι φανταζονται, αφού το πραγματικό ορίζεται πάντα βάσει διακίνησης και διαχείρισης ενός συγκεκριμένου όγκου πληροφορίας . Όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος της πληροφορίας αυτης τόσο περισσότερο πραγματικό αρχίζει να μοιάζει . Μοιάζει αλλά δεν είναι . Ακόμη και στην απόλυτη συνείδηση του Θεού διαθετωντας όλη την πληροφορία, το πραγματικό θα προϋπέθετε αμετάβλητοτητα, πράγμα αδύνατον για μια συν+είδηση . Άρα τι είναι πραγματικό ? Πραγματικό λοιπόν θα μπορουσε να οριστεί η ικανότητα να δημιουργείς προϋποθέσεις του φανταστικού, δηλαδή του ακτίστου. Όταν είσαι νους, το μόνο πραγματικό είναι ότι μπορείς να φαντάζεσαι , να δημιουργείς εικόνες , αίσθηση , συναίσθηση, ενσυναίσθηση. Μπορείς δηλαδή να δημιουργείς αυτογνωσία μιας υπαρξιακής ταυτότητας, μια αίσθηση εαυτού που μπορεί να βιώνει εις το άπειρο, διατηρώντας μνήμες , αλλά καμία μνήμη να μην είναι πραγματική από μόνη της . Άρα ο άνθρωπος σφάλει όταν αναζητά κάπου αλλού το πραγματικό , διότι όσο το αναζητά άλλου, χάνει την ικανότητα να το δημιουργεί ο ίδιος . Εάν κάτι αναζητά ο άνθρωπος, αυτό δεν πρέπει να είναι τίποτα άλλο από τις ιδιότητες και τους νόμους αρμονικής σύνθεσης, σύμφωνα με τις κυρίαρχες ιδιότητες που διέπουν το θέλημα του Θεού. Του ενός θεού . Χωρίς να παραβιάζει τις επί μέρους ιδιότητες της υπόλοιπης ιεραρχίας. Δηλαδή να γίνεται Υ(ιός)ποδοχέας και εκφραστής του δημιουργικού πνεύματος μέσα στην ύλη.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την emmanouil στις Τρι 14 Μαρ - 10:27:33, 1 φορά
Οι ήρωες είναι ήρωες επειδή έχουν ηρωική συμπεριφορά, όχι επειδή νίκησαν ή έχασαν. Nassim Nicholas Taleb, 1960
Τόσες θυσίες για να ρθει η σωστή στιγμή στο Σύμπαν να μετανοήσει το σκότος..., τόση η μεγάλη σου καρδιά...! Άραγε σ άλλα Σύμπαντα/φούσκες Δημιουργίες, ισχύουν τα ίδια δεδομένα; Οι ίδιες καταστολές μνήμης και οι ίδιες κρυμμένες παγίδες για τα όντα που ζουν στο Χώρο Σου;
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Παρ 13 Μαρ - 10:16:57
