Φαντασία...

Τί είναι η φαντασία;
"Η ικανότητα της ψυχής να προχωρεί σε ελεύθερη και πρωτότυπη σύνθεση
παραστάσεων ανεξάρτητα από την εμπειρία...
Ιδίως η τέχνη, η θρησκεία και η μεταφυσική είναι γεμάτες από
δημιουργήματα της φαντασίας...

Η γενική τάση της φαντασίας είναι να απομακρύνεται από την πραγματικότητα
και να αντιφάσκει σε αυτήν.
Ωστόσο με τα πετάγματά της βοήθησε στην ανακάλυψη πολλών πραγμάτων.
Η φαντασία προτρέχει του νου και των λογικών υπολογισμών...
Η φαντασία είναι πιό κοντά στο ασυνείδητο και το νόημά της είναι
σχεδόν πάντα ασύνειδο."

Από το φιλοσοφικό λεξικό του Σωκράτη Γκίκα
Η λέξη φαντασία σχετίζεται με τη μαγεία.
Οι λέξεις magic (μαγεία) και imagination (φαντασία) έχουν την ίδια ρίζα.
Ουσιαστικά το είδος εκείνο της φαντασίας που σχετίζεται με τη μαγεία
είναι η δημιουργική φαντασία, που βρίσκεται στον αντίποδα της φαντασίωσης.
Η δημιουργική φαντασία έχει τη δύναμη να πλάθει σπίθες φωτιάς
(Καθαρού Πνευματικού Λόγου) σε χιλιάδες συνδυασμούς και να ενυλώνει
τα αντικείμενά της.

Η μαγεία, (από την περσική ρίζα magi που σημαίνει εκείνο που λατρεύει
τη φωτιά) επεξεργάζεται τη φωτιά και μορφοποιεί.
Μπορούμε να σχετίσουμε τη μαγεία με το Θεό Ήφαιστο, που σφηριλατεί
στη φωτιά τις μορφές του.

Η ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας είναι σημαντική για τον άνθρωπο,
επειδή προδιαγράφει τον ορίζοντα πάνω στον οποίο θα κινηθεί.
Είναι δε αυτή δημιουργική όταν συνδιάζεται με την κατάλληλη δράση,
ενώ όταν είναι στείρα, τότε μιλούμε για φαντασίωση.

Ακόμη η φαντασία επιτελεί και τη λειτουργία της κατανόησης.
Με τη φαντασία συνδέουμε μεταξύ τους στοιχεία, κάνουμε συγκρίσεις,
δημιουργούμε εικόνες και σύμβολα. Έτσι κτίζουμε το σκελετό,
πάνω στον οποίο αποκτούν νόημα τα διάφορα ερεθίσματα, μέσα από
αλληλοσυσχετίσεις.
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου, η φαντασία υπερβαίνει τη λογική,
μάλιστα συχνά απορρίπτει τη λογική.
Ενώ η λογική είναι μια ακολουθία αίτιου / αποτελέσματος,
μπορούμε να πούμε ότι η φαντασία συλλαμβάνει ενορατικά τον τελικό σκοπό.


Υπάρχει η άποψη, ότι η φαντασία δεν μπορεί να δημιουργήσει καινούργιες εικόνες.
Μας δείχνει πράγματα που στην ουσία ξέρουμε ήδη.
Είναι δηλαδή άμεσα συνδεδεμένη με το υποσυνείδητο μας.
Με εκείνο το μέρος του εγκεφάλου μας, που ποτέ δε χρησιμοποιούμε.
Η φαντασία μας κρατάει καταγεγραμμένες όλες εκείνες τις εικόνες - μνήμες,
που έχουν χαθεί στο πέρασμα των αιώνων και τις εμφανίζει
ακριβώς μέσω της λειτουργίας της φαντασίας στο συνειδητό μας.

Αν λοιπόν όντως ο άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί παρά μόνο πράγματα,
εικόνες και ιδέες που έχει ήδη δει, τότε μπορείτε να καταλάβετε, ότι όλα εκείνα
που φαινομενικά ανήκουν στο χώρο του παράξενου και του παραμυθιού,
δεν είναι τίποτα άλλο, από πληροφορίες που υπάρχουν κωδικοποιημένες μέσα του.
Δεν υπάρχουν παραμύθια, μόνο παλιές πραγματικότητες κληρονομημένες από γενιά σε γενιά,
με ένα καταπληχτικό μηχανισμό αιώνιας διατήρησης τους.

Σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα άποψη, εγώ θα ήθελα να συμπληρώσω πως πιστεύω,
ό,τι υπήρξε ως τώρα, υπάρχει και πρόκειται να υπάρξει, στον γνωστό μας κόσμο
αλλά και σε όλους εκείνους που δεν γνωρίζουμε αλλά υπάρχουν, ή δεν δημιουργήθηκαν ακόμη,
υπάρχουν σε έναν χώρο σε μορφή σπόρων - ιδεών. Η φαντασία μας, όταν βρίσκεται σε κατάσταση
έμπνευσης (δηλαδή «ευθυγραμίζεται» με τρόπο μυστήριο και μαγικό με αυτές τις αστείρευτες αποθήκες - πηγές),
μπορεί και ρίχνει ματιές σε αυτό τον υπέροχο χώρο και δανείζεται από εκεί όλα όσα παρουσιάζει
και εκφράζει ο άνθρωπος στον «πραγματικό» - υλικό του κόσμο.

Οτιδήποτε σκεφτόμαστε ή φανταζόμαστε, πρέπει να το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας. Δημιουργούμε ενεργειακά πεδία γύρω μας, τα οποία έλκουν τα ανάλογα πάνω μας. Τι και πώς; Αυτό δεν μπορούμε να το υπολογίσουμε.

Αλλά πέρα από αυτό, παράγουμε μελλοντικές πιθανότητες, σε αυτή ή και σε επόμενη ζωή. ‘Οσο πιο τυπικοί και συνεπείς είμαστε σε κάποια έμμονη φαντασίωση-όνειρο-σκέψη, τόσο πιο ισχυρή η εν-τύπωση στο χώρο των ιδεών που παράγει και προετοιμάζει πιθανότητες-επιλογές-μέλλοντα.

Όση δύναμη έχει μια πράξη, τόση έχει και μία σκέψη. Απλά στην πρώτη περίπτωση έχουμε γρήγορα και απτά αποτελέσματα, στην δεύτερη δεν γνωρίζουμε πότε, πώς και πού. Και για αυτό το λόγο, άλλωτε θεωρούμε τύχη κάτι καλό που μας συμβαίνει και άλλωτε ατυχία. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, αδυνατούμε να δούμε, να αναγνωρίσουμε, να θυμόμαστε, να κατανοήσουμε πως εμείς ευθυνόμαστε για ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας.

Το ατυχές είναι, πως όλοι, μα όλοι έχουμε επέμβει με αυτό τον τρόπο στη ζωή μας, στο παρών μας, στο μέλλον μας, αλλά ελάχιστοι των ελαχίστων έχουν την γνώση και την αυτογνωσία για αυτό το μέγιστο έργο, που σχεδόν πάντα πράττουμε ασυνείδητα και συχνά ανεύθυνα.

Ας κάνουμε ας σκεφτόμαστε ας φανταζόμαστε ας μιλάμε για έναν καλήτερο κόσμο! Πολύ περισσότερα δουλεύουμε μέσα μας παρά έξω μας. Εγώ σκέφτομαι 10 και κάνω 1. Και μου βγαίνει κι άλλα ντάλλων! Τυχαίο; Δεν το νομίζω!!!! ¨οταν όμως σκέφτομαι 1 και κάνω 1 και το κάνω κι όπως το σκέφτηκα τότε μου βγαίνει. Μόνο που δνε το κάνω συχνά. Ξεχνιέμαι και παρασύρομαι γαμώτο!

Καλώς σας βρήκα :-)
Σε πάω πολύ Αιθυρόη!

Αιθηρόη.. Εννοούσα!