«Συνθήματα» Ζωής και Ψυχής._

Απαυγάσματα της ψυχής μας, της σκέψης μας, της στιγμής μας, της ζωής μας...

Αν θέλετε να γράψετε σημαντικές σκέψεις, λέξεις, άλλων σπουδαίων γυναικών και ανδρών, κάντε το.

Θα ήταν πολύ όμορφο όμως, να είναι και από το δικό μας, εσώτερο υλικό.

Διότι όλοι έχουμε κρυμμένο θησαυρό μέσα μας. Τον προσωπικό μας θησαυρό.

Και αξίζει να τον μοιραζόμαστε.

---
Να έχετε αγάπη στην καρδιά, φως στο πνεύμα, θάρρος στην ψυχή και αλήθεια στο στόμα.

Με αγάπη λοιπόν... ας κάνω την αρχή...

- Τα όνειρα, είναι αναμνήσεις της ψυχής.

- Δεν έχει Ζωή, όποιος δεν ορίζει την Ψυχή του.


---
Να έχετε αγάπη στην καρδιά, φως στο πνεύμα, θάρρος στην ψυχή και αλήθεια στο στόμα.

Εμαθα να ειμαι λιγη τοση δα!κι οσο μεγαλωνα πολυ λιγη ενιωθα!
μεχρι που εμαθα να συγχωρω εμενα και τους γυρω μου ενιωσα μεγαλη.
Τωρα που μαθαινω να αγαπω και να ελπιζω, ευχαριστω τον Θεο γι αυτο που ειμαι και γι αυτο που θα γινω.

Η φυση ειναι συμμαχος μου την φροντιζω και με φροντιζει
υπαρχω επειδη και αυτη ειναι εδω !
Καλημερα !!!!!!!!!!!!!

Γεγονός -> αυτοθεώρηση ->Θεώρηση Περιβάλλοντος ->Προσδοκίες ->Σκέψη -> Συναισθήματα

* Προυπάρχουσα συναισθηματική διάθεση...

Αντε τώρα να έχεις σε όλα αυτά... μια ακριβη αντίληψη

Πιντέρης Γιώργος

Φιλε μου μέχρι να φτάσει η μέρα που το γεγονός αυτό δεν θα επηρεάζει καθοριστικά την διαθεσή σου, θα μεσολαβήσει ενα χρονικό διάστημα χ.
Εχεις λοιπόν 2 επιλογές...
Ή κάθεσαι και βουλιάζεις μέσα στον πόνο ή κάνεις οτι περνά απο το χέρι σου για να πονάς λιγότερο...

Ωραία ιδέα Αιθηρόη! Φωτεινέ νομίζω εμείς υπήρξαμε η αφορμή για τη δημιουργία αυτής της ενότητας... Έλα τώρα ξεκίνα! χαχαχαχ


---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Για όλους μας...

Εύχομαι η αγάπη να σου δείχνει τα σημάδια του δρόμου, η εσωτερική σου δύναμη να σε συντροφεύει κι αν φοβηθείς να ξέρεις δεν είσαι μόνος.

Κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία, ένα Θαύμα. Καλόπιασε τη με ευγνωμοσύνη και όλα θα σου φανερωθούν.

Ακούς το μυστικό χορό της Φύσης; Είσαι κι εσύ μέρος της. Ακολούθα το ρυθμό και χόρεψε αρμονικά...

Αναζητητές όλοι, εκπλήρωση σκοπού... Πώς θα εκπληρώσεις αυτόν τον σκοπό αν δεν ακούς τις επιταγές της καρδιάς σου;

Κάθε στιγμή και μια επιλογή. Εύχομαι οι επιλογές σου να σε φέρνουν πιο κοντά σε σένα.

Αν με έστελναν σ'αυτή τη ζωή με ένα χαρτάκι οδηγιών στην τσέπη υποθέτω αυτό θα έγραφε... κάνε το καλύτερο που μπορείς στο ΤΩΡΑ. Πίστεψε σε σένα. Απόλαυσε το ταξίδι, το παιχνίδι και ό,τι κάνει την καρδιά σου να τραγουδά...


---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

ξεκινω λοιπον! με αφορμη αυτο που εγραψες μου ηρθε στο μυαλο αυτη η φραση Ζησε το παρον σαν να προκειται να πεθανεις ακριβως το επομενο λεπτο και βλεπε το μελλον σαν να μην προκειται να πεθανεις ποτε!

Zήσε την ζωή σου προσπαθώντας να γίνεις ευτυχισμένη
χωρίς να φοβάσαι το προσωπικό σου κόστος
και κάνοντας ότι μπορείς για να μετανιώνεις λιγότερο.
Ότι κάνεις, κάντο με συνείδηση και ότι νιώθεις να είναι αυθόρμητο.

Αιθηρόη

Tελικά... τώρα που το σκέφτομαι..

Δυστυχισμένος είναι αυτος, που δίνει-εχει ως προτεραιότητες αυτά που δεν ικανοποιούνται!


Νιώθω μα πως να μιλήσω; πονώ μα πως να φωνάξω; κανεις δεν θα με ακούσει.Στον άνεμο τα λέω,κι εκείνος τα μεταφέρει, τα φέρνει γύρω μου, τα ταξιδεύει.Βγαίνω την αυγή κάποιον περιμένω,ο μόνος που στέκει εκεί εξω είναι ο ήλιος και σε εκείνον τα λέω. Τον κοιτώ ένα γίνομαι μαζί του, χάνομαι στο ταξίδι του, στα σύνεφα που αγκαλιάζει και πέφτω κι εγω αναμεσά τους χάνομαι.
περιμένω το σούρουπο να ακούσω κάτι από την αγάπη μου,μα δεν είναι εκεί, έτσι πάλι τον ήλιο περιμένω να δω να ανταμώνει με το φεγγάρι κι εγω να νιώσω κάτι από την απόλυτη συνάντηση τους.
Τα λόγια μου γίνονται σκιές και με κυνηγούν κι εγώ ψυχή μου που μόνο εσένα ακούω πως να ξεφύγω; Δεν θέλω να φύγω , σε περιμένω εδώ ξεχασμένη από τη ζωή, περιμένω να μου δώσεις πνοή. Αγάπης λόγια κι εγώ μόνη απέμεινα σε αναμνήσεις λιγοστές, σε στιγμές που δεν μου ανοίκουν,
που ποτέ δεν μου χάρισες, μόνο ένα όνειρο, να σε δω ξανά....κάπου στο φεγγαρόφως...κάπου ανάμεσα στα σύννεφα να μου χαρίζεις τον ήλιο.....,την ψυχή σου αγάπησα, στην πρώτη ματιά σου, ήξερα πως μια ζωή η ψυχή μου θα είναι δική σου.......Σε συναντώ στα όνειρα μου εκεί γινεσαι δικός μου...εκεί δεν φοβάμαι .....εκεί δεν πονώ......αγάπης σκιές.....αγάπης λόγια κι εγω σε....περιμένω, ίσως μια ζωή να σε περιμένω......

Το συμπαν ειμαστε εμεις τρεχουμε με την σκεψη μας ετη φωτος , μπορουμε να φτασουμε μακρια σε αλλους κοσμους Ομως η ζωη που ζουμε ειναι εδω ,κι ειναι τοσο απλη που την κανουμε δυσκολη (πρεπει ,να αποκτησω ,γιατι, ποτε ,δεν ξερω φοβος, εγω κτλ)
Τα εχουμε μαθει απο πολυ μικρα οταν ειμασταν, τα οποια συνεχιζουν μεχρι τωρα , εχουμε τοσα προτερηματα που τα
εχουνε σκεπαση με ολα τα παραπανω.
Εαν καταφερω να μη τις ξανανιωσω και να μην τις ξαναπω αυτες τις λεξεις , τοτε σιγουρα θα μπορεσω να φτασω στην κορυφη του βουνου, να πιασω τα αστερια και να ακουμπησω στην αγκαλια του ουρανου!

" Η σοφότερη εκδίκηση είναι το χαμόγελο"

Και ποια το λέει τώρα αυτό! Τεσπά! Είναι ένας στόχος που β΄αλθηκα να καταφέρω όμως. Κάποτε! Σιγά σιγά!

- Δεν έχει Ζωή, όποιος δεν ορίζει την Ψυχή του.

Μ αρέσει πολύ αυτό!

Σε γλυκοχιλιοφιλώ Αιθηρ΄οη μου!

Ας γράψω ένα σύνθημα..


ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ


Έφτιαξα κάποτε έναν κόσμο

Για να ανήκω κάπου και εγώ

Γεμάτος με πλάνες - ψευδαισθήσεις

Για να ξεγελάω τον εαυτό



Έναν κόσμο που να φαντάζει

Για τους άλλους ο ιδανικός

Και να βαδίζω μαζί με άλλους

Τον ίδιο δρόμο και να ξεχνώ..



Το.. ποια είμαι και που πάω

Και τι θέλω εγώ εδώ

Ένα θέατρο του παραλόγου η ζωή μου μοιάζει

Με σκηνοθέτη... τον ίδιο μου τον εαυτό.

εεεε!!! χαχαχα

https://www.youtube.com/watch?v=R_aM9P2FOg0 σε αυτον τον κοσμο..

Η μοναξια της ψυχης μου....
Μόνη μου...μόνη μου.....
μονη μου.....μονη μου...
μονη........τόσο μόνη... βαρεθηκα να ειμαι τοσο μονη...νιωθω πως φτανω τα ορια μου...........
δεν εχω αλλο τροπο να επικοινωνησω με καποιον ....ειναι η κραυγη της ψυχης μου.....
κουραστηκα να μιλω και να μην με ακουνε......δεν με ακουει κανεις......
θα ειμαι μια ζωη μονη μου αραγε......
χωρις να με ακουει κανεις.......
η μοναξια της ψυχης ειναι η μεγαλυτερη και η δεινοτερη..να εχεις ανθρωπους γυρω σου και να μην εχεις κανεναν.......

kalh mou Anna poso katalavainw ayta pou les ki aisthanesai..egw prin kairo eniwtha akrivws etsi.isws omws kai na nai epilogh mas/oxi pws twra to xeperasa alla twra pia mallon sunhthisa isws k n mh to skeftomai toso/.

Παράθεση:
kalh mou Anna poso katalavainw ayta pou les ki aisthanesai..egw prin kairo eniwtha akrivws etsi.isws omws kai na nai epilogh mas/oxi pws twra to xeperasa alla twra pia mallon sunhthisa isws k n mh to skeftomai toso/.
Ειναι πονος, ψυχικος πονος.Δεν ξερω αν θα μπορεσω ποτε να συνηθισω σε ολο αυτο. Ξερεις ειναι ενας τροπος ωστε να δειχνω τη ψυχη μου εδω που κανεις δεν με βλεπει...

Κατια...Αννα νιωθω τι λετε αλλα...για να νιωθετε μοναξια ενω εχετε ατομα γυρω σας μαλλον δεν εχετε κανει σωστες επιλογες ατομων στην ζωη σας...οταν εχεις δεκτει κ αγαπησει τον εαυτο σου οπως ειναι δεν νιωθεις ποτε μονη...κ οταν γινει αυτο απο μονη σου θα δεις οτι καποιες φορες θα αναζητας την μοναξια με τον εαυτο σου οχι απο συνηθεια αλλα επειδη θα το εχεις αναγκη κ θα σου αρεσει...Αισιοδοξια λοιπον κ θετικες σκεψεις...να'στε καλα....μακια!

https://www.youtube.com/watch?v=7hpGRspKbic ΔΕΣ..

Απλά ήθελα να συμπληρώσω... πως όλοι έχουμε νιώσει μοναξιά σε διάφορες φάσεις τις ζωής μας. Αν όμως το αίσθημα της μοναξιάς επιμένει μάλλον πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτό. Όταν κάποιος νιώθει αποκομμένος από το σύνολο πολλά πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.Ίσως νιώθει ότι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν ή ότι δεν επικοινωνεί με αυτούς. Ίσως να περιμένει από τους άλλους να καταλαβαίνουν όσα τον απασχολούν χωρίς να μπει στη διαδικασία να τα εξηγήσει. Ίσως πάλι και να περιμένει υποσυνείδητα από τους άλλους να καλύψουν τα εσωτερικά του κενά. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Απλά ήθελα να πω ότι αν έχουμε οποιοδήποτε πρόβλημα δεν θα πρέπει να ντρεπόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια από τους ανθρώπους που ήδη υπάρχουν στη ζωή μας. Το πιθανότερο είναι να θέλουν να μας βοηθήσουν αλλά να μη γνωρίζουν τί μας απασχολεί καθώς κ τον τρόπο. Στην περίπτωση που δεν έχουμε ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα μπορούμε να ξεκινήσουμε κάποια δραστηριότητα που μας αρέσει και εκεί ίσως γνωρίσουμε κ άλλα άτομα που "εκπέμπουν" στο ίδιο μήκος κύματος με μας. Αν πρόκειται για την περίπτωση όπου περιμένουμε από κάποιο σύντροφο να έρθει να μας "σώσει" από τα συναισθήματά μας τότε η τοποθέτηση μας είναι εξαρχής λάθος. Πρώτα πρέπει να νιώθουμε εμείς καλά και κατόπιν θα εμφανιστεί και ο σύντροφος. Αν έχουμε συνηθίσει να νιώθουμε μοναξιά και έλλειψη σίγουρα θα χρειαστεί προσπάθεια από εμάς για να ενεργοποιηθούμε και να βγούμε από αυτή τη φάση. Θα τα καταφέρουμε όμως αν θέλουμε κάποια ουσιαστική αλλαγή στη ζωή μας. Και καλό θα είναι να αναρωτηθούμε τί είδους άτομα μας έλκουν και τί ρόλους παίζουμε στις σχέσεις μας. Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία είναι ένα παιχνίδι που παίζεται και από τις δύο πλευρές οπότε έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης.


---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Και όσο δύσκολο και αν φαίνεται την ώρα που νιώθουμε έτσι, ας αντιμετωπισούμε αυτά τα συναισθήματα ως επικοιδομητικά που θα μας βοηθήσουν να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά με τον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε καλύτερα και να διαπιστώσουμε τις ανάγκες του. Και φυσικά μετά να κάνουμε κάτι γι'αυτό.


---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Άννα μου...

Μπορώ να σε πείσω, πως όλα ξεκινούν με ένα χαμόγελο και μια βαθιά ανάσα κουράγιου;

Σταμάτα να νιώθεις την μοναξιά σου και κάνε κάτι με αυτή...

Μην περιμένεις από τους άλλους...

Ξεκίνα να κάνεις κάτι για σένα...
Βγες από την αδράνεια και την σιωπή...

Τι σου αρέσει να κάνεις;

Η ζωή σε δημιουργεί όταν την δημιουργείς...

Αυτό να το θυμάσαι...

Και μην θαρρείς πως δεν σε καταλαβαίνει κανείς...
Όλοι τα ίδια πράγματα νιώθουμε... θέλουμε...
Όλοι ακριβώς τις ίδιες ψυχικές πιέσεις δεχόμαστε.

Κι αυτό είναι ένας λόγος, που αρνούμαστε να ακούσουμε τους άλλους...
Διότι δεν αντέχουμε...
Δυσκολευόμαστε να χειριστούμε τον ίδιο τον εαυτό μας, πόσο μάλλον τους άλλους...

Απλά... οι άνθρωποι κάνουν αυτό που έκαναν παιδιά...
Όταν ένιωθαν φόβο για το σκοτάδι, έχωναν το πρόσωπο τους κάτω από το πάπλωμα
για να μην φαίνονται... έκρυβαν το πρόσωπο τους από το σκοτάδι... στο σκοτάδι...
Αυτό ακριβώς κάνουν και μεγάλοι...

Και το χειρότερο; Περιμένουμε πάντα από τους άλλους...

Όπως όταν πάμε σε μια γιορτή και ενώ θέλουμε να χορέψουμε, περιμένουμε κάποιον να κάνει την αρχή... όλοι περιμένουν... κι αν δεν υπάρξει κάποιος τολμηρός, υπάρχει περίπτωση η βραδιά να πάει χαμένη... να μην σηκωθεί να χορέψει κανείς...

Εσύ να ανάψεις το τζάκι σου καλή μου...
Εσύ να σηκωθείς πρώτη...
Εσύ να βάλεις τις φωνές, για να μιλήσουν και οι άλλοι...
Εσύ τράβηξε τους έξω...
Εσύ ξεκίνα... θα εκπλαγείς όταν δεις πόσοι θα ακολουθήσουν...

Κάτσε κάτω... σκέψου πράγματα που σου αρέσουν... ενεργοποίησε το νου σου... βρες ερεθίσματα και κινητοποίησε την ψυχή σου...

Μην αφήνεσαι... μην βουλιάζεις... είναι το πιο εύκολο...

Είναι απαράδεκτο να παραδινόμαστε και να λέμε «δεν μ ακούει κανείς»!
Εντάξει, έτσι είναι... Ε και;

Δεν είσαι ελεύθερη να κάνεις πράγματα; Να εκφραστείς;
Στην ουσία μοιάζει να φωνάζεις για να ακουστεί η μοναξιά σου...
Δεν είναι αυτό το ζητούμενο!

Για να ακουστείς, πρέπει να πεις κάτι! Να έχεις να πεις κάτι!
Και γι αυτό, θα πρέπει να ΚΑΝΕΙΣ!

«Είμαι μόνη, νιώθω μόνη, δεν με καταλαβαίνετε»... δεν είναι τίποτα άλλο, από άρνηση εκ των προτέρων!

Ξεκίνα! Δεν την βαρέθηκες αυτή την χουχουλιάρικη μοναχική πολυθρόνα;
Είμαι σίγουρη πως ναι!

Κάνε κάτι! Βρες! Ενεργοποιήσου! Θύμωσε λιγάκι με την αδράνεια αυτή!
Και βαθιά ανάσα... ανασκουμπώσου και ξεκίνα...

Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι... αλλά ξέρω πως έχεις την διάθεση να κάνεις πολλά...
Αυτά σου ζητώ να κάνεις...
Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους...

Άντλησε από τα αποθέματα σου... έχεις!
Όλοι έχουμε...
Η άρνηση και η κούραση μας εμποδίζουν...
Αγνόησε τα, αυτά τα δύο...

Χάιδεψε τον ώμο σου... χτύπα τον φιλικά (μακάρι να το κάναμε όλοι αυτό, δεν ξέρεις πόσο κουράγιο αντλείται από το πουθενά!)... και πες «Κορίτσι μου και τώρα... οι δυο μας! Για πάμε!»...

Μην παραδίνεσαι...
Αν δεν δείξεις στην ζωή, πως έχεις και διάθεση και κότσια, γιατί εκείνη να ασχοληθεί μαζί σου;

Άννα;
Εσύ αποφασίζεις...
Όλα τα άλλα, είναι λόγια...

Εσύ αποφασίζεις... δική σου η ζωή... το τι θα κάνεις με αυτήν... βρίσκεται ακριβώς εκεί που αποφεύγεις να κοιτάξεις...

Εδώ είμαστε όλοι...
Να πούμε, να ακούσουμε, να μοιραστούμε, να σπρώξουμε ο ένας τον άλλον, να σκεφτούμε και να ανταλλάξουμε...

Λυπάμαι πολύ, αλλά σου έχω νέα!
Δεν είσαι μόνη σου!
Κι αυτό, χειρίσου το όπως θέλεις εσύ!

Αννα πες μου τωρα εσυ, μετα απο αυτα που σου ειπε η Αιθηροη ποση δυναμη πηρες??εγω πηρα πολυ πολυ, πολυ κουραγιο πραγματικα.βρισκω τη θεληση μου που ισως χανω καποιες φορες στα λογια της.παιρνω στροφη 180 και λεω στον εαυτο μου 'κοπελια προχωρα'!ειναι τοσο απλα και μας φαινονται καμια φορα περιπλοκα.δεν ειναι καθολου τελικα.εμεις τα κανουμε,εμεις κινουμε τα νηματα.ισως καποιες φορες θελουμε τον αλλον να ρθει να μας δειξει τον δρομο.ομως μεσα μας γινεται το κλικ και ξεκιναμε..

Ευχαριστω πραγματικα ολους οσους δειξατε ενδιαφερον τις στιγμές απομονωσης μου. Σιγουρα θετικα μυνηματα παντα βοηθουν και μεταφερουν συνθηματα και μυνηματα ψυχης!

ποσες φορες δεν θελησα τη ευνοια της φυσης,
να ακουμπαω μια βελανιδια και να παρω ενα κομματι απο τη πολυχρονης σοφια της,

να ακουσω τις ιστοριες του ανεμου,
να δω τα ταξιδια του νερου στον συνεχη κυκλο του.

ποσες δεν θελησα με ενα αγγιγμα μου να ανθιζουν ροδα και αγριολουλουδα, να παρω μεσα μου ενα κομματι απο το φως του ηλιου και να φωτισω τις σκοτινες γωνιες αυτου του κοσμου.

ποσες φορες δε θελησα να γινω αερας να παιξω με τα φυλλα και να ταξιδεψω σε μακρινες χωρες,να ανυψωθω μαζι με τους υδρατμους στον ουρανο και μετα να πεσω με δυνανη στη

καταγαλανη θαλασσα να αγκαλιασω τη γη και να νιωσω τη ζωοποιο της δυναμη να γινω κομματι της ,να περπατησω στο απατητο μονοπατι του φεγγαριου.

ποσες φορες δεν θελησα να εχω τη σοφια της φυσης οι πραξεις μου να ειναι τοσο καλα μελετημενες ετσι ωστε να μην αλαξω τη τοσο ευθραυστη ισσιροποια και ποτε να μην ζημιωσω κανεναν.
ποσες φορες δεν λαχταρισα αυτη τη δυναμη ... και ντρεπομαι για αυτο...

μα αυτη δεν ειναι η ευχη και καταρα των ανθρωπων να ονειρευονται αυτο που δεν εχουν ετσι και εγω ονειρευομαι κατι που ισως ποτε δεν θα αποχτησω!

Καλησπέρα σας . Πρέπει να κάνω κάτι που έπρεπε να το είχα κάνει ήδη από το πρωί . Είμαι ο αδελφός της Αιθηρόης και εκτελώ την επιθυμία της , η οποία χρειάζεται να απομακρυνθεί για μερικές μέρες και ελπίζω και εγώ όχι πολλές , γιατί δεν μπορεί να αντικατασταθεί σε αυτό που κάνει . Πιστέψτε με ξέρω τι λέω . Αυτό που παρακαλεί λοιπόν , είναι να βοηθήσει ο ένας τον άλλον όπου χρειαστεί , για όσο λείψει, και με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας σας ξεχωριστά . Δεν νομίζω να πρέπει να πω κάτι άλλο . Η μάλλον ναι θέλω να σας πω και κάτι ακόμα . Από μικρός που ήμουν , σχεδόν κάθε μέρα πριν κοιμηθώ με την καληνύχτα της , με ρώταγε , ‘’ Ποιος είσαι ; Ποιος ο ρόλος σου στη ζωή ;’’ . Δεν μου το έκανε εύκολο , είναι αλήθεια . Γιατί όσο πιο πολύ σε αγαπάει η Αιθηρόη , τόσο πιο πολύ σε δυσκολεύει . Μετά από χρόνια μου είπε , ‘’Για να βρεις αν είσαι σωστός ή λάθος προς εσένα και προς τους άλλους , πρέπει να βρεις ποιος είσαι και ποιος ο σκοπός και ο ρόλος σου στην ζωή .’’ . Σας εύχομαι καλή συνέχεια.

Στέκομαι εδω και σας κοιτώ σε μια αβυσο απο σκέψεις και συναισθήματα,

Στην αρχή αναζητούσα τον δικό μου ευατο μέσα απο αυτο,τώρα πια ψάχνω εσας να βρω...

Συντροφοι στον δρόμο της ψυχης μου ,συνοδηπόροι της ζωης μου, ειμαστε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζι ΕΝΑ...

Σας ευχαριστώ και σας λατρευω τον καθένα ξεχωριστα...

Σας ευχομαι μια γλυκια και όμορφη μέρα!

Eυχαριστω πολυ ,αλλα κυριως ευχαριστω γιατι κοντα σου/σας υπαρχει αυτο που κανει "κλικ" για μενα και ελπιζω και για τους περισσοτερους.

Νομιζω οτι η εποχη μας χρειαζεται λιγο περισσοτερο Αγαπη και συμπαρασταση χωρις πολλα "γιατι".

Γιατι ..οι καιροι ειναι δυσκολοι και χρειαζεται ο ενας ανθρωπος τον αλλον, τωρα περισσοτερο ψυχικα και οχι υλικα.

Τωρα που ολα πανε πιο γρηγορα και το μυαλο φλιπαρει, τωρα που ο νους κανει την ψυχη να λυπαται που δεν προλαβαινει σ ολα.. τωρα ειναι ο καιρος για συγχωρεση ,νομιζω.

Ας προπαθησουμε λοιπον να πλασουμε ενα απο τα ειδη ψυχικης φιλιας και συμπαραστασης.

Ευχαριστω παρα πολυ

Καλησπέρα αγαπημένοι!

Να είσαστε καλά και να χαμογελάτε.

Να Ονειρεύεστε...

Να Αγαπάτε...

Να Ζείτε...

Να μην φοβάστε...

Και καθώς κοιτάζετε ψηλά τα αστέρια, να παίρνετε μια βαθιά αναπνοή,

σαν να θέλετε να τα χωρέσετε όλα μέσα σας...

Καλό σας βράδυ...



---
Να έχετε αγάπη στην καρδιά, φως στο πνεύμα, θάρρος στην ψυχή και αλήθεια στο στόμα.

krustalenia

..Η ομορφία της Φύσης με τράβηξε από τη πρώτη στιγμή.. ένιωσα κοντά της μια ζεστή ακαλιά που πάντα μέσα μου αναζητούσα..

Ο άνεμος, ο ήλιος, η σελήνη πολλές φορές.. τους μίλαγα και πάντα είχαν τον τρόπο τους να με ηρεμούν..να με γαληνεύουν..να με παρασύρουν..

Όμως ,όσο και αν μέσα μου μιλάνε καθαρά, πάντα έχω μια μικρή αμφιβολία για όλα αυτά..ίσως γιατί είμαι πολύ ανασφαλής άνθρωπος..

Αλλά να, βλέπω τόσο καιρό όλους εσάς εδώ μέσα.. όχι μόνο την Αιθερόη- που την θεωρώ πολύ σοφή και ιδιαίτερα φωτισμένη γυναίκα.

Και αναρωτιέμαι..

Ισως κάποια πράγματα να τα δημιουργώ και μόνη μου, παρασυρόμενη από τα πάθος μου και μαγεμένη από όλη την ομορφία της Πλάσης, να την αισθανθώ στη ψυχή μου.

Ισως να μην είναι όλοι οι άνθρωποι για αυτό..ή η δική μου η ψυχή να μην ανήκει εδώ..

Δεν θέλω να ρωτήσω κάτι.. ούτε να ζητήσω κάποια συμβουλή... Απλά μοιράστηκα μαζί σας μια μου ανησυχία..που πουθενά αλλού στο περιγυρό μου δεν θα μπορούσα να πω..

Γιατι πολλές φορές περιτριγυριζόμαστε από πολλά πολλά άτομα, αλλά στην ουσία είμαστε μόνοι..ολομόναχοι..

Πολύ θα μου άρεσε να σας γυρίσω πίσω.. στην δική σας αρχή.. όταν για πρώτη φορά νιώσατε τον πόθο να πάτε κοντά Της..να νιώσετε τον αέρα στο προσωπό σας και γύρω από το σώμα σας,

να υψώσετε τα ματια και κοιτώντας τη σελήνη να χαμογελάσετε..να ταξιδέψετε.. Θα ήθελα να μοιρατείτε μαζί μου, αυτή την αρχή...την αρχή του ταξιδιού σας..

Τη γεμάτη ενθουσιασμό, χαρά, όνειρα, περιέργεια, φόβο....