Ωχ ωχχχ!

Αχ αυτός ο Καζαντζάκης! Είναι χάρισμα δωσμένο και περασμένο από σπουδαία γενιά να μπορεί κανείς να βαθαίνει τόσο πολύ στο είναι στην αλήθεια τ ανθρώπου και του κόσμου.

Θέλει πιο πολλά κότσια η αλλαγή. Αδύναμη σάρκα αδύναμα μυαλά αδύναμη καρδιά. Αλλά απ τα γενοφάσκια του εκπαιδεύεται κανείς για τ αντίθετα. Λίγες οι ψυχές που πάνε κόντρα κι έχουν τη δύναμη να αντέξουν τις συνέπεις ενός τέτοιου μεγαλώματος και επιλογών που μόνο η ιστορία μπορεί να διηγηθεί. Τώρα θα μου πεις ποια ιστορία; Πάντως όχι αυτή που γράφουν στα σχολικά βιβλία και γενικά στα βιβλία που μπορεί να αγοράσει κανείς. μιλάω για την ιστορία που καταγράφεται στο αόρατο βιβλίο που μόνο η ψυχή μπορεί να διαβάσει. Αν φυσικά δεν έχει διαφθαρεί και δε φοράει τα γυαλιά της λογικής και του συμφέροντος του κόσμου που ζει.

Επισκέπτης

Ο Καζαντζακης ειχε συλλαβει την οδυνηρη διαδικασια της ανοδου προς την θεωση , οδυνηρη , διοτι ταυτοχρονα κατα την ανοδο επρεπε να διατηρηση ανεπαφο οτι τον ονομαζε ανθρωπο αυτοπαγιδευοντας τον σε ενα φαυλο κυκλο ..

Διοτι μοιραια οταν αυξανεις την νοητικη συνειδησιακη σου αντιληψη αυξανεις και την απαθεια απεναντι στους συναισθηματικους κυκλους που σε περιοριζουν αλλα και σε οριζουν ως ανθρωπο ...

Ομως η απελευθερωση ουτε με την μεν ιδιοτητα ερχεται ουτε με την δε , αλλα ουτε και με συνδειασμο των δυο, αν και η τελευταια ειναι αναγκαστικα προτιμωτερη επιλογη ....

Επισκέπτης

Όταν δεν δίνουμε αξία σε αυτό που κάνουμε, είναι δύσκολο να έχει ουσία η ζωή μας. Επειδή δεν έχει ουσία η ζωή μας, ξαφνικά λέμε θα μπορούσαμε να αλλάξουμε ζωή.

Αρχίζουμε λοιπόν τα όνειρα. Τα όνειρα είναι οι πρώτες ουσίες που παρέχει η κοινωνία. Τα όνειρα έχουν ένα πράγμα που είναι πολύ καλό: όσο πιο πολύ έχετε όνειρα, τόσο λιγότερο ξυπνάτε – εφόσον κοιμάστε, για να έχετε όνειρα - και τελικά αντέχετε την ζωή σας, η οποία μπορεί και να είναι απαράδεκτη.

Η ιδέα είναι ότι κάποιος που ονειρεύεται, δεν είναι ποτέ επικίνδυνος για την κοινωνία, είναι απλώς ονειροπόλος. Αυτός που είναι επικίνδυνος για την κοινωνία, είναι αυτός που έχει όραμα. Γιατί, για να το υλοποιήσει χρειάζεται νοημοσύνη. Αν έχει νοημοσύνη, θα αντισταθεί στη βλακεία, μετά θα αμφισβητήσει την ιεραρχία και θα υλοποιήσει κάτι το οποίο είναι αδιανόητο για την κοινωνία, ενώ θα είναι φυσιολογικό για την επόμενη.

Η κοινωνία λοιπόν θέλει να έχει ένα παρόν, το οποίο να αναπαράγεται και να μην αλλάζει πολύ. Γιατί αν αλλάξει πολύ πώς θα το ελέγξει; Το θέμα είναι ότι για να μην αλλάξει πολύ, πρέπει να διατηρήσει το παρόν. Όταν διατηρεί το παρόν, γίνεται συντηρητική.

Άρα η παραμικρή απόκλιση είναι επικίνδυνη.

Ν. Λυγερος

maggisoula έγραψε:: Θέλει πιο πολλά κότσια η αλλαγή. Αδύναμη σάρκα αδύναμα μυαλά αδύναμη καρδιά. Αλλά απ τα γενοφάσκια του εκπαιδεύεται κανείς για τ αντίθετα. Λίγες οι ψυχές που πάνε κόντρα κι έχουν τη δύναμη να αντέξουν τις συνέπεις ενός τέτοιου μεγαλώματος και επιλογών που μόνο η ιστορία μπορεί να διηγηθεί. Τώρα θα μου πεις ποια ιστορία; Πάντως όχι αυτή που γράφουν στα σχολικά βιβλία και γενικά στα βιβλία που μπορεί να αγοράσει κανείς. μιλάω για την ιστορία που καταγράφεται στο αόρατο βιβλίο που μόνο η ψυχή μπορεί να διαβάσει. Αν φυσικά δεν έχει διαφθαρεί και δε φοράει τα γυαλιά της λογικής και του συμφέροντος του κόσμου που ζει.

Επισκέπτης

Από τους αρχαίους χρόνους, ο όρος αφύπνιση έχει χρησιμοποιηθεί ως μεταφορά για να δείξει τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης συνειδητότητας. Υπάρχουν παραβολές στην Καινή Διαθήκη που μιλάνε για τη σημασία του να είσαι ξύπνιος, να μην «κοιμάσαι» πνευματικά.

Η λέξη Βούδας προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη Budh, που σημαίνει “να είναι ξύπνιος”. Έτσι, η λέξη ‘Βούδας’ δεν είναι ένα όνομα,δεν είναι ένα πρόσωπο,αλλά μια κατάσταση συνειδητότητας: της αφυπνισμένης συνειδητότητας. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι άνθρωποι είναι δυνητικά σε θέση να ζουν σε μια κατάσταση συνειδητότητας η οποία, συγκρινόμενη με την ‘αφυπνισμένη’, μοιάζει σαν το άτομο να κοιμάται ή να ονειρεύεται.

Γι ‘αυτό μερικές πνευματικές διδασκαλίες χρησιμοποιούν όρους όπως «κοινά μοιραζόμενη ψευδαίσθηση» ή «καθολική ύπνωση» όταν περιγράφουν την φυσιολογική ανθρώπινη ύπαρξη.

Διαλέξτε οποιοδήποτε βιβλίο ιστορίας,κι εγώ προτείνω να ξεκινήσετε με τη μελέτη του 20ου αιώνα,και θα διαπιστώσετε ότι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του είδους μας έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός εφιάλτη ή μιας παράλογης παραίσθησης.

Η φύση της πνευματικής αφύπνισης είναι συχνά παρεξηγημένη. Η υιοθέτηση πνευματικών πεποιθήσεων, τα οράματα του Θεού ή ουρανίων όντων, η δυνατότητα να επικοινωνεί κανείς με πνεύματα (channeling), να θεραπεύει, να προβλέπει το μέλλον,άλλες παραφυσικές δυνάμεις – όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν αξία και δεν πρέπει να απορριφθούν, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι αυτά καθαυτά, ενδεικτικά της πνευματικής αφύπνισης του ατόμου που τα βιώνει.

Μπορούν να εμφανιστούν σε ένα πρόσωπο που δεν έχει αφυπνιστεί πνευματικά και μπορούν ή δεν μπορούν να συνοδεύουν την αφυπνισμένη συνειδητότητα.

Κάθε πρωί ξυπνάμε από τον ύπνο και από τα όνειρά μας για να εισέλθουμε στην κατάσταση που ονομάζουμε εγρήγορση. Μια συνεχής ροή σκέψεων, οι περισσότερες από αυτές επαναλαμβανόμενες , χαρακτηρίζουν την κανονική εγρήγορση.

Έτσι, από τι θα ξυπνήσουμε όταν λάβει χώρα η πνευματική αφύπνιση;

Θα ξυπνήσουμε από την ταύτιση με τις σκέψεις μας. Όλοι όσοι δεν είναι ξύπνιοι πνευματικά, είναι απόλυτα ταυτισμένοι και κατευθύνονται από το μυαλό ή τις σκέψεις τους – την αδιάκοπη φωνή μέσα στο κεφάλι τους.

Η σκέψη είναι καταναγκαστική: δεν μπορείτε να την σταματήσετε, ή έτσι φαίνεται. Επίσης, είναι εθιστική: δεν θέλετε καν να σταματήσετε, τουλάχιστον όχι μέχρις ότου ο πόνος που δημιουργείται από τον συνεχή ψυχικό θόρυβο γίνει αφόρητος. Στην μη-αφυπνισμένη κατάσταση δεν χρησιμοποιείτε την σκέψη, αλλά η σκέψη σάς χρησιμοποιεί.

Θα μπορούσε κανείς σχεδόν να πει ότι έχετε υποστεί κατάληψη από τις σκέψεις, οι οποίες αποτελούν τον «συλλογικό προγραμματισμό» του ανθρώπινου μυαλού και είναι κάτι που πηγαίνει πίσω πολλές χιλιάδες χρόνια. Δεν βλέπετε τίποτα όπως ακριβώς είναι αλλά παραμορφωμένο από νοητικές ταμπέλες, έννοιες, κριτικές, αποφάσεις,γνωμοδοτήσεις και αντιδραστικά μοτίβα.

Η αίσθηση που έχετε για την ταυτότητά σας, τον εαυτό σας, ανάγεται σε μια ιστορία που συνεχίζετε να λέτε μέσα στο κεφάλι σας: «Εγώ και η ιστορία μου». Αυτή είναι η ζωή στην μη-αφυπνισμένη κατάσταση. Και όταν η ζωή σας μειώνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορείτε να είστε ευχαριστημένοι για πολύ, γιατί δεν είστε ο εαυτός σας.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι όταν ξυπνάτε πνευματικά δεν σκέφτεστε πια;

Όχι, φυσικά όχι. Στην πραγματικότητα, μπορείτε να χρησιμοποιείτε τις σκέψεις σας πολύ πιο αποτελεσματικά από πρωτύτερα, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει ένα βάθος στην ύπαρξή σας, μια παλλόμενη, ζωντανή ακινησία που είναι πολύ ευρύτερη από την σκέψη.

Είναι η ίδια η συνειδητότητα, και το μυαλό ή η σκέψη είναι μόνο μια μικρή όψη της. Για πολλούς ανθρώπους η πρώτη ένδειξη μιας πνευματικής αφύπνισης είναι ότι ξαφνικάαναγνωρίζουν τις σκέψεις τους. Γίνονται μάρτυρες των σκέψεών τους, να το πω έτσι.

Δεν είναι πια απόλυτα ταυτισμένοι με το μυαλό τους κι έτσι αρχίζουν να αισθάνονται ότιυπάρχει ένα βάθος που δεν είχαν γνωρίσει ποτέ πριν.

ΕΚΧΑΡΤ ΤΟΛΛΕ

Ποιος σε επηρεαζει ;

Η Φυση ή οι γυρω σου ανθρωποι ;

Εαν δεν το γνωρισεις απο την πρωτη στιγμη δεν θα το αναγνωρισεις ποτε σου . ..

Παντα θα το προσπερνας και θα αναρωτιεσαι ;

Μα πως γινεται, ποιο ειναι εκεινο το λειψο κομματι που με γεμιζει ;

Ενα κοσμος αισθησαιων αγνοειται παντελως
με αποτελεσμα να παγωνει η Ιστορια της Ζωης
και η Γεννηση του Διχασμου και της Διχονιας εφοσον δεν δεχεσαι οτι εισαι ολοτελα μονον Ενα Πνευμα

και δεχεσαι το ειδωλο της επιθυμιας σου που σε περιοριζει,
Οριζωντας ο Ιδιος τον Θανατο σου . ..

Ευγε Αντιληψη του Λειψου,
Ευγε Αντιληψη που δεν Βλεπεις γυρω σου,
Ευγε Αντιληψη που δεν ΝΙωθεις . ..

Οι Ιστοριες των γραφωμενων αναλυουν , περιγραφουν, αποτυπωνουν την προσπαθεια
να περιγραψουν τι εν τελει ;

τις ιδιες τις Αισθησεις ; ... ΑνοητοΝ ! ! !

Επισκέπτης

Η συνειδηση οταν διευρυνεται και αυτοπαρατηρηται απο τον ιδιο της τον εαυτο ορια δεν εχει , ξεγλιστρουν καθε που τα

συναντας , γινονται κατι αλλο , συνηθως αυτο που ελπιζεις και θελεις να γινουν , σταδιακα ανακαλυπτεις πως καθε που κοιτας γινονται εσυ και εσυ ταυτιζεσαι μαζι τους .

Πολλες φορες σωμα δεν εχω , περισσοτερες φορες ουτε και σκεψεις - συναισθηματα , τις αφηνω να καταρευσουν πανω στην γη , στα μερη που γεννηθηκαν , και τοτε αναρωτιεμαι ποιος και τι ειμαι , ματαια στα ονειρα μου αναζητω αρχοντες , οντα υψηλης γνωσης , κουμανταδορους της υλης , πλασματα και σωματα με δεκα , εικοσι , εκατο αισθησεις , θελω να μου μιλησουν, να μου πουν, για εκεινο το ειδος της κοσμικης ηθικης που τους επιτρεπει να αυτοπαγιδευουν αποκρυφες συνειδησιακες δυναμεις δημιουργωντας κατι που δεν μπορουν να ειναι αυτοι , κατι που το κανουν να φαινεται κατωτερο αν και για ανωτερη χρηση , κατι που σχεδιαστηκε ψευδως να οριζει ψυχη τις σκεψεις και συναισθηματα απο εμπειριες που οριζουν αποκλειστικα οι περιορισμενες αισθησεις του σωματος του, και να φαινεται ως ψυχη απροβλεπτη μικρη και λιγη, καθως θα γενναει ετσι την προβλεψιμη , την μεγαλη , και την πολυ , ενα πλασμα που θα κοιταζει αιωνιως ψηλα στα αστρα , και που θα λεγεται ανθρωπος.

Λεγεται Ωθηση το λειψο κομματι το οποιο παραγεται απο την χρησιμοποιηση των αισθησεων
το οποιο αξιοποιει με την σειρα του την παραγωμενη συνεργασια. ..

Ειναι μηχανικη την οποια προσπερναμε κ η λυση του να κατακλυστουμε απο το παγκοσμιο συναισθημα . ..

Κατι αντιστοιχο σου συνεβη εχθες .. Το χρησιμοποιησες;