Η Μεταφυσική «κυκλοφορεί» με το ύφος της φιλοσοφίας. Τα θέματά της είναι αυτά ακριβώς που θέτει και η Φιλοσοφία….Αλήθεια, Είναι, Γνώση, Νόηση, Ουσία, Χώρος, Χρόνος, Αιτιότητα, Ελεύθερη βούληση, Πίστη στον Θεό, Αθανασία. Βέβαια ορισμένοι από τους εμπειριστές, όπως ο David Hume, οι περισσότεροι από τους θετικιστές και οι σκεπτικιστές της αρνούνται αυτόν τον ρόλο… Αλλά η Μεταφυσική επιμένει.. Θέτει ερωτήματα και για να αναζητήσει απαντήσεις δημιουργεί θεμέλια…Θεμελιώδεις αρχές καθώς και μία έσχατη Αρχή.. Ο δρόμος για τη θεμελιώδη Αλήθεια την οδηγεί στην έσχατη αυτή Αρχή, την οποία αποκαλεί Λόγο.
Η Μεταφυσική ερευνά πλευρές της Πραγματικότητας που φαίνεται ότι βρίσκονται έξω από τα«σύνορα» του Κόσμου τον οποίο μπορούμε να γνωρίσουμε μέσα από την εμπειρία, του Κόσμου τον οποίο μπορούμε να ερευνήσουμε με επιστημονική μέθοδο. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Μεταφυσική έχει διαποτίσει τη Δυτική Σκέψη.
α. Αποδέχεται την ΎΠΑΡΞΗ ενός Κόσμου αντικειμένων πέραν της ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ. (Λόγος, Απόλυτη ιδέα, Ding an sich)
β. Χρησιμοποιεί δυαδικές αντιθέσεις. Μορφοποιεί όρους/κλειδιά τοποθετώντας τους απέναντι στους αντίθετους….Είναι - Μη Είναι, Αληθές-Ψευδές, Παρουσία-Απουσία, Αιτία- Αποτέλεσμα, Ζωή- Θάνατος, Θετικό- Αρνητικό, Θεός- Άνθρωπος, Μέσα-Έξω, Αρσενικό- Θηλυκό, Νους-Σώμα, Καλό- Κακό.
γ. Παρέχει προνομιακή θέση στον «πρώτο» από τους δύο όρους και υποτάσσει τον δεύτερο όρο, τον κάνει εξαρτώμενο.
δ. Επιβάλλει μία διαδικασία με κατεύθυνση πάντα από τον πρώτο όρο προς τον δεύτερο.
Έχει πάντοτε ως αφετηρία μία Αρχή η οποία φαίνεται απλή, άθικτη, αμόλυντη, φυσική, στάνταρ, αυτονόητη. Χρησιμοποιεί ως μεθόδους την παραγωγή, τη δημιουργία περίπλοκου και την απόρριψη.. Το Καλό βρίσκεται πριν (και πάνω) από το Κακό, το Καθαρό πριν από το Ακάθαρτο, το Απλό πριν από το Περίπλοκο.