Μεταφυσική και Επιστήμη.

Μεταφυσική είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που προσπαθεί να ερμηνεύσει την φύση της πραγματικότητας του όντος και του κόσμου. Το όνομά της αντλεί την προέλευσή του από το έργο Μετά τα φυσικά του Αριστοτέλη. Η μεταφυσική θέτει ερωτήματα όπως τα παρακάτω:

• Ποια είναι η φύση της πραγματικότητας;
  

• Ποια είναι η θέση της ανθρωπότητας στο σύμπαν;
  

• Είναι η αντίληψη των χρωμάτων αντικειμενική ή υποκειμενική;
  

• Υπάρχει ο κόσμος εκτός του νου μας;
  

• Ποια είναι η φύση των πραγμάτων, των γεγονότων, του χώρου (τόπων);
  

Βασικός κλάδος της μεταφυσικής είναι η οντολογία, η έρευνα σχετικά με το τι όντα (πράγματα) υπάρχουν στον κόσμο και ποιες είναι οι μεταξύ τους σχέσεις. Ο μεταφυσικός επίσης προσπαθεί να διερευνήσει τα νοητικά μοντέλα μέσω των οποίων οι αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον κόσμο, συμπεριλαμβάνοντας την ύπαρξη, την έννοια του σκοπού, τις ιδιότητες των πραγμάτων, τον χώρο, τον χρόνο, την αιτιότητα και την πιθανότητα.
Σε πρόσφατους χρόνους, ο όρος «μεταφυσική» έχει επίσης χρησιμοποιηθεί με κάποια χαλαρότητα, αναφερόμενος σε θέματα που είναι πέρα από τον φυσικό κόσμο. Ένα βιβλιοπωλείο μεταφυσικής, για παράδειγμα, δεν είναι κάποιο που εμπορεύεται βιβλία οντολογίας, αλλά κυρίως κάποιο που πουλάει βιβλία για πνεύματα, θέματα πίστης, τις δυνάμεις των κρυστάλλων, αποκρυφισμό και άλλα παραπλήσια αντικείμενα.
Πριν από την ανάπτυξη της μοντέρνας επιστήμης, οι επιστημονικές ερωτήσεις ετίθεντο ως τμήμα της μεταφυσικής, γνωστής ως «φυσική φιλοσοφία». Ο όρος «επιστήμη» από μόνος του, σήμαινε «γνώση». Η επιστημονική επανάσταση ωστόσο, μετέτρεψε την φυσική φιλοσοφία σε μία εμπειρική και πειραματική δραστηριότητα, διάφορη από την υπόλοιπη φιλοσοφία, και στο τέλος του 18ου αιώνα, άρχισε να ονομάζεται «επιστήμη» για να διαχωριστεί από τη φιλοσοφία.
Έτσι, η μεταφυσική κατέληξε να αποτελεί τον φιλοσοφικό εκείνο τομέα, που προοριζόταν για την εξέταση θεμάτων πέρα από τον φυσικό κόσμο. Η φυσική φιλοσοφία και η επιστήμη μπορούν ακόμα να θεωρηθούν ως θέματα της μεταφυσικής, εάν ο ορισμός της «μεταφυσικής» συμπεριλαμβάνει εμπειρικές ερμηνείες.

Από: http://el.wikipedia.org

Η μεταφυσικη θα μπορουσε να ειναι μια ταση της συνειδησης να αναγνωριζει πλαισια κατασκευασμενων μοντελων γνωσης απο την ιδια , τα οποια ομως "φαινεται" να τεινουν προς μια λιγοτερο φαινομενολογικη προσεγγισης του γενικου μοντελου για τον κοσμο. Πιο απλα, η μεταφυσικη μπορει να ειναι αποδοση των φαινομενων που παρατηρουνταν , παρατηρουνται και θα παρατηρουρουνται , σε μια συνεχως ανωτερη σφαιρα γνωσεων και πληροτητας συνειδησης .
Προφανως η αδυναμια της καθε παρουσας γνωσης να κατανοησει το συστημα γνωσεων που ανηκει σε ανωτερες σφαιρες , μπορει να κατανοηθει μεσω των δυο θεωρηματων Godel. O Gοdel λεει μεσα απο τις φιλοσοφικες προεκτασεις των θεωρηματων του , οτι ενα οποιοδηποτε πλαισιο γνωσης οσο μεγαλο και να ειναι, θα στερειται παντα πληροτητας γιατι παντα θα υπαρχει ενα ανωτερο πλαισιο που θα οριζει και δεν θα οριζεται απο το αμεσως προηγουμενο. Επιπλεον για να θεωρηθει πληρες το συστημα των γνωσεων πρεπει να ειναι αυτοαναιρετικο, περιλαμβανοντας αντιφασεις.
Ακομα και αν το συστημα μας δεν περιλαμβανει αντιφασεις και χαρακτηριζετραι απο συνεπεια , αυτη η συνεπεια δεν μπορει να θεωρειται εξασφαλισμενη. Δηλαδη εκτος του οτι δεν υπαρχει πληρες πλαισιο γνωσεων , αυτο που υπαρχει εως τωρα μπορει ανα πασα στιγμη να ανατραπει. Βεβαια αυτο ισως δεν σημαινει οτι η προσπαθεια του ανθρωπου προς μια οντολογικη κατανοηση ειναι αδιανοητη , αλλα οτι η προσπαθεια προς μια ανθρωπινη οντολογια συνειδησης , δεν ειναι αδυνατη.
Η συνειδηση και το βιολογικο της υποστρωμα μπορουν να ανιχνευσουν "αγνωστα" αχαρτογραφητα τοπια, μονο που αυτα τα τοπια δεν θα ειναι οντολογικα ή εσχατολογικα , αλλα οντολογικα και εσχατολογικα οταν ειναι ιδωμενα απο μια κατασταση ανθρωπινης συνειδησης .
Οπως και να χει αυτη η διαδικασια δεν μπορει να γινει μεσω της μεσολαβισης του λογου, γιατι μια τετοια δεργασια θα συνιστουσε εκπτωση απο ενα υψηλοτερο πλαισιο σε ενα χαμηλοτερο , αυτο δηλαδη της συμβολικης δευτερογενους γλωσσας .
Θεωροντας οτι οι αληθειες μιας σφαιρας μεγαλυτερης πληροτητας γνωσης απο αυτην του λογου και της γλωσσας , δεν μπορει να προσπελαστει απο τα φυσικα μεσα που προσφερονται μεσω των συμβολισμων , οποιαδηποτε πτωση αυτων των αληθειων στο παρον πλαισιο θα συνιστα εκφυλισμο της πληροφοριας. Αρα θα υπαρχουν πραγματα για τα οποια δεν μπορουμε να μιλαμε.
Μεσα λοιπον απο αυτο το πρισμα, η αντιληψη μιας πραγματικοτητας και της φυσης της, μπορει να γινει μονο μεσω εκπτωσεων της μεταφερομενης πληροφοριας απο ανωτερη κατασταση συνειδησης σε κατασταση συμβατικης. Μια κατασταση συνειδησης η οποια εχει συλαβει στο μεταβατικο πλαισιο της καποιες αληθειες εξω απο το συστημα , στην επιστροφη της στην συμβατικη μορφη , δεν θα μπορει να εκφραστει μεσα απο την συμβατικη της κατασταση χωρις παραλληλα να συμβει εκφυλισμος της πληροφοριας και παραποιηση απο τις αρχικες συνθηκες του προγραμματισμου της κατωτερης καταστασης .
κανοντας λοιπον αυτη την παραδοχη και διαπιστωση , μπορουμε να μιλησουμε για την μεταφυσικη, μιλωντας ουσιαστικα για ενα αλλο ανωτερο επιπεδο συνειδησης, με τα μεσα που μας προσφερει ομως , το παρον κατωτερο επιπεδο της συμβατικης καταστασης εγρηγορσης.
 Οι επιστημονικες μελετες καταδικνυουν κατα τον πιο σαφη συμφωνα με τα δεδομενα τροπο, την αναντιστοιχια της αντιληψης της κοινης λογικης για τον κοσμο, σε σχεση παντα  με την αντιληψη που αναδυεται απο τα επιστημονικα φυσικα πειραματικα δεδομενα .
 Συμφωνα με την κοινη λογικη η ερμηνεια της πορειας  του κοσμου,  ειναι στηριγμενη σε αυτονομες αυλες οντοτητες και δυναμεις που εχουν ανεξαρτησια απο το πλαισιο και δρουν με βαση καποιο ανθρωποκεντρικο κοσμικο σχεδιο , το οποιο διεπεται απο ηθικες αξιες και πανανθρωπινες αρχες. Δηλαδη η κοινη λογικη θεωρει οτι το κεντρο του συμπαντος ειναι ο ανθρωπος και η πεποιθηση του.
 Απο την αλλη , συμφωνα  με την επιστημονικη μεθοδο και πειραμα , καμια παρουσια αυτονομης και αυτοβουλης οντοτητας δεν εμπλεκεται σε παρεμβασεις με ανθρωποκεντρικο και ηθικο σκοπο, αλλα η εξελιξεις στο συμπαν μοιαζουν να ειναι αποτελεσμα αδιαφορο προς την ανθρωπινη πεποιθηση. Η συγχρονη φυσικη μεσα απο τα πειραματα της, επεδειξε οτι οι διεργασιες που καλουνται θεμελιωδεις στην φυση, διεπονται απο την τυχαιοτητα , το χαος και τα πιθανοτικα τοπια .
Οι κβαντικες διεργασιες μιας ραδιενεργου διασπασης καθοριζονται πιθανοτικα και οχι ντετερμινιστικα. Το σημειο εμφανισης ενος σωματιδιου στο πειραμα συμβολης επι της οθονης ενος ανιχνευτη, δεν μπορει να προσδιοριστει ντετερμινιστικα .
Οι τυχαιες κβαντικες διακυμανσεις ειναι που δημιουργουν τα φαινομενα του κοσμου και τους χωροχρονους , ενω ολα μοιαζουν να εξελισονται κατω απο τους αυτοματισμους της εσωτερικης πληροφοριας , των φυσικων νομων του συμαντος . Ακομα και ο ιδιος ο χωροχρονος μοιαζει να αναδυεται ως επιφαινομενο μιας καποιας βαθυτερης (κρυμενης) μορφης πληροφοριας .
 Στο πειραμα συσχετισμενων σωματιδιων η αναταλλαγη πληροφοριας μεταξυ δυο φωτονιων, μοιαζει να αγνοει εντελως τους περιορισμους του χωρου και του χρονου και γινεται ακαριαια .
 Αν δυο σωματιδια πολυ μακρια το ενα απο το αλλο, καταφερνουν να αναταλλασουν πληροφορια ακαριαια και ανεξατρητα της αποστασης , αυτο μαλλον  σημαινει οτι ο χωρος και ο χρονος ετσι οπως τον ξερουμε ισως ειναι μια κατασκευασμενη ψευδαισθηση.
 Σε ενα βαθυτερο επιπεδο περιγραφης οι εννοιες χωρος - χρονος - υλη - ενεργεια αντικαθιστανται απο την εννοια πληροφορια. Φαινεται οτι η πληροφορια στην πιο κρυφη της μορφη , μπορει να αλληλεπιδρα με την πληροφορια της συνειδησης και να σχηματοποιει το τιποτα του χαους .
Αν ο εγκεφαλος ειναι τμημα και υποσυνολο μιας φυσικης διεργασιας του κοσμου και ο κοσμος αποτελειται απο δομες πληροφοριας ,τοτε τα μπιτ της εσωτερικης υποδομης του χωρου και χρονου που δημιουργουν κοσμους , ειναι ταυτοσημα με τα μπιτ της υποδομης της συνειδησης και αρα για αυτο συμβαλουν και δημιουργουν κοσμους.
Η διαδικασια μοιαζει ολογραφικη.
 Μια ποσοτητα πληροφοριας μπιτ απο το εσωτερικο της υποδομης του χωροχρονου , συμβαλει με μια ποσοτητα μπιτ (κβαντικα μπιτ) μιας συνειδησης (μοντελοποιητικη πληροφορια) και το αποτελεσμα ειναι ενα ολογραφικο μοντελο τριων διαστασεων των αντικειμενων του χωρου και μιας διαστασης της μεταβολης του χρονου. η συνειδηση αντλει ταξη απο το χαος .
Χωρις την μοντελοποιητικη δυνατοτητα που δινεται απο την συνειδηση ο κοσμος δεν θα ειχε κανενα νοημα και ταξη .
 Την ταξη και το νοημα και την αρχιτεκτονικη του κοσμου , την δινει μια συνειδηση. Μια ομως αλλαγμενη κατασταση συνειδησης δεν ειναι μονο ικανη να αντλει ταξη απο το εξωτερικο χαος , αλλα προχωρα ακομα πιο περα και προβαλει απευθειας στην ιδια την δομη του χωρου , μεταβαλοντας εσωτερικα την εξωτερικη πραγματικοτητα. Δηλαδη η προσβαση μιας ανωτερης καταστασης συνειδησης , στις υπεραισθητηριακες πληροφοριες του φυσικου υποβαθρου του κοσμου που ειναι και φυσικο υποβαθρο της ιδιας, μπορει να προβαλει εσωτερικα σχεδια σε εξωτερικα φαινομενα.
Με αυτο τον τροπο η κοινη πληροφορια υποδομης του φυσικου κοσμου (πρωτοβαθμια πληροφορια υλης- ενεργειας) και του κοσμου της συνειδησης (συνθετη πληροφορια φυσικου πολυπλοκου εγκεφαλου) , ταυτιζονται και συμβαλουν ειτε δημιουργικα ειτε αναιρετικα. Προφανως η πληροφορια που αναδυεται απο μια κλασικη κατασταση συνειδησης  ενος  φυσικου εγκεφαλου , ειναι αποτελεσμα αναφυομενων ιδιοτητων μιας ταξης πολυπλοκοτητας της κλασικης  φυσικης δομης Των νευρωνων  και  του προγραμματισμου τους. Υποθετω οτι μια αλλαγμενη κατασταση συνειδησης κανει χρηση του φυσικου υποβαθρου (εγκεφαλος ), διεγειροντας ομως μη κλασικους μηχανισμους αναφυομενων ιδιοτητων. Δηλαδη θεωρω οτι υπαρχει καποιο υλικο συστημα στον εγκεφαλο , που σε εξαιρετικες καταστασεις πιεσης ΄η κινδυνου ,   συντονιζεται με μια εξωτερικη  ταξη πληροφοριας και αναταλλασει με αυτη,  ακαριαια τα  δεδομενα . 
 Στα διαφορα θαυματα των θρησκειων και στα παραψυχολογικα πειραματα των ερευνητων, αυτη η θεμελιωδης αρχη της υποδομης δια της εξωτερικης προβολης και συμβολης πληροφοριας , αποδιδονταν παντα σε μια  "υπερφυσικη" δυναμη , που οδηγουσε  την εξελιξη των πραγματων κατα απαιτηση του εκλεκτου των πνευματων θαυματοποιου, προς καποιον ηθικο ανθρωποκεντρικο σκοπο .
Σημερα ομως ξερουμε οτι αυτο ειναι μια παρεξηγηση ενος κατωτερου πλαισιου γνωσης μιας προηγουμενης πολιτισμικης περιοδου .
Συμφωνα παλι με τον Godel καθε επομενο πλαισιο γνωσεων ερχεται να αμφισβητισει την γνωση του προηγουμενου , σε μια αεναη ταση αμφισβητισης και εξελιξης της γνωσης.