Αρχικά κάτι (άσχετο;) που ίσως φανεί ενδιαφέρον:
"Κάθε Κοινωνική Σύγκρουση είναι πεδίο μάχης για τρεις αντίπαλες δυνάμεις : το Κατεστημένο, την Αντιπολίτευση - που αποζητά την ανατροπή της ισχύουσας Τάξης και την αντικατάστασή της με μια δική της - καθώς και μια τάση προς αύξηση της Κοινωνικής Εντροπίας, την οποία γεννά κάθε Κοινωνική Σύγκρουση και η οποία, στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή ως η δύναμη του Χάους"
Γκρέγκορ Μάρκοβιτς Θεωρία της Κοινωνικής Εντροπίας(
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ)
Και φυσικά.... ΤΟ ερώτημα..
"Ποιος θα φρουρήσει τους Φρουρούς;"
Θα ξεκινήσω με το δεύτερο ερώτημα της Αγγελικής.
Ο Νίτσε στον Ζαρατούστρα του είχε πει: "Το μεγαλύτερο βάρος για τον άνθρωπο είναι ο εαυτός του, γιατί κουβαλάει πολλά άχρηστα πράγματα στις πλάτες του"
Βλέπεις, συνηθίζουμε να αναγνωρίζουμε ως εαυτό το ακόλουθο συνονθύλευμα, με το οποίο μας γαλουχούν (ή καλύτερα μας υπνωτίζουν και μας εμφυτεύουν μια πληθώρα "μασκών" από την πρώτη παιδική ηλικία-μη ρωτήσετε ποιοι, ξέρετε, οι επικυρίαρχοι-οι ιδιοκτήτες της επίγειας αυτής "Ντίσνεϋλαντ-ο "μεγάλος αδελφός" και το σκυλολόι του) και μας ελέγχουν:
αναμνήσεις, εντυπώσεις, τραύματα και φοβίες, ιδεολογήματα(=δογματισμοί) και ιδεοληψίες, υπακοή σε συγκεκριμένες νόρμες (=το κανονισμένο), αόριστες ιδέες κι αυτοματισμοί. Ή πιο απλά με ένα σωρό "άχρηστα πράγματα" για την ουσία μας και ιδανικές δικλείδες ασφαλείας του διαπλανητικού υπερσυστήματος...
Όμως το ΜΑΤΡΙΞ έχει και ρήγματα. Ένα καλό πχ βιβλίο (το ξέρετε ότι και στην εποχή μας, στην "πολιτισμένη Δύση'' υπάρχουν απαγορευμένα βιβλία; Πχ πόσοι έχουν μελετήσει προσεχτικά το έργο του τεράστιου ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ για την συμπαντική οργονική ενέργεια κι ένα σωρό άλλα εκπληκτικά...Μπείτε εδώ κι ελάτε σε άμεση επαφή με το έργο του μεγάλου θεραπευτή κι επιστήμονα που τον τέλειωσαν στη φυλακή και τα βιβλία του κάηκαν-δεκαετία '50 ΗΠΑ- και ήταν απαγορευμένα μέχρι πρόσφατα σχεδόν γιατί ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΑΝ το ανθρώπινο είδος από το σκοταδισμό και την άγνοια:
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&new_topic=115).Και βέβαια μια γνωριμία με έναν σημαντικό άνθρωπο(αμέσως καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητα όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί της, ακόμα κι αν από φθόνο ή φόβο τη μισήσουμε), μια ιδέα που φυτρώνει στο μυαλό και την ψυχή και αρχίζει να ερεθίζει τα μέσα σου, μια συζήτηση που σε κατακλύζει με ερεθίσματα, η προσοχή στις "τυχαίες συμπτώσεις" και τα μηνύματα που σαν να σε βρίσκουν από το "πουθενά" και μεταφέρουν κάτι πολύ σημαντικό για τον καθένα αν έχει την ενεργό Περιέργεια και Θέληση να συντονιστεί με την ιδιαίτερη αυτή "γλώσσα".
Αχ! Και ο θησαυρός σε περιμένει μέσα σου να αρχίσεις να ξεφορτώνεσαι τα "μπάζα" για να τον αδράξεις... Και η γνώση που περιέχει και η άφθαρτη στο χρόνο λάμψη του μεταμορφώνουν βαθμιαία τη..."χρυσαλίδα σε πεταλούδα"
Η απόφαση είναι δικιά σου, μόνο δικιά σου. Κανείς, ούτε ο πιο μεγάλος σοφός αυτού του κόσμου, ούτε ο κομματικός καθοδηγητής, ούτε ο γκουρού, ούτε κανείς δεν μπορεί να σε εξαναγκάσει (αν και πολλοί θα το ήθελαν πολύ να σε "αναβαπτίσουν" μέσα στις κολυμπήθρες-φυλακές τους). Μόνο ο Εαυτός...και η φωνή που αρχίζει να φτάνει από το κέντρο στ'αυτιά...
Αν ζητάς από μένα ερεθίσματα, θα σου πρότεινα να ξαναδείς μια παλιότερη ανάρτησή μου εδώ στο ναό με τίτλο "Εσωτερικός ήλιος" και...να ξεφυλλίσεις τις μοναδικά απλές και πολύτιμες ιστορίες προσέγγισης του'θησαυρού' πουλεγα πριν και εσωτερικής γνώσης αιώνων, στο μικρό βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία;"-στιγμές σοφίας απ'όλο τον κόσμο εκδ.ΑΡΧΕΤΥΠΟ...
Πάμε τώρα σε αυτό περί ψυχής...
Ας παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα, αρχικά, από το τελευταίο και εκπληκτικό βιβλίο του Τομ Ρόμπινς "Βίλα Ινκόγκνιτο", αν θέλουμε έναν ξεχωριστό ορισμό περί ψυχής:
« Για τί πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για την ψυχή; Παρ’ όλα όσα λέει η σχετική λαϊκή κουλτούρα, η ψυχή δεν είναι μία παχύσαρκη τραγουδίστρια ναϊτκλάμπ που βασανίζεται από κάποιον έρωτα στο Ντιτρόιτ. Η ψυχή δεν τριγυρίζει σε κάποιο κουρείο του Μέμφις, δεν τρώει γατόψαρα για βραδινό και δεν έχει ένα τριανταοχτάρι Σπέσιαλ στο συρτάρι με τα εσώρουχά της. Οι δοκιμασίες και η εκκεντρική ζωή μπορεί να «ψήσουν» την ψυχή, αυτό είναι αλήθεια, αλλά η μαγιά που την κάνει να φουσκώνει είναι η χαρά.
«Από την άλλη μεριά, [..] η ψυχή σαφώς δεν είναι κάποιος χλομός ατμός που αναδίνεται υπό μορφήν αναθυμιάσεων από έναν κουβά μεταφυσικού, ξηρού πάγου.
Παρ’ όλους τους εκτοπλασματικούς συνειρμούς της, διαψεύδει συστηματικά εκείνους που τη φαντάζονται σαν ένα κύμα ιερού μετεωρισμού ή ένα λαμπύρισμα αερίων του προσωπικού μας βάλτου.
Η ψυχή δεν είναι καν το Μεγάλο Τζακποτ για το οποίο μαλώνουν ο Θεός και ο Σατανάς όταν τα σκουλήκια έχουν πια γλείψει τα κόκαλά μας. Γι’ αυτό, όταν αναρωτιόμαστε—κάτι που κάνουμε όλοι μας αργά ή γρήγορα—τι ακριβώς θα’ πρεπε να κάνουμε για την ψυχή μας, η θρησκεία είναι μεν το συμβατικό αλλά όχι και το κατάλληλο μέρος για να στραφούμε.
Η θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο από μία δοσοληψία, κατά την οποία ταλαιπωρημένοι άνθρωποι εμπορεύονται την ψυχή τους για μία πρόσκαιρη ψυχολογική παρηγοριά που είναι σκέτη ψευδαίσθηση: το γνωστό σύστημα «απαρνήσου κάτι για να το σώσεις». Οι θρησκείες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ψυχή είναι το υπέρτατο οικογενειακό κειμήλιο και ότι, με αντάλλαγμα την τυφλή υπακοή μας, μπορούν να μας το φυλάξουν στα χρηματοκιβώτιά τους ή τουλάχιστον να μας το ασφαλίσουν για φωτιά και για κλοπή. Κάνουν λάθος.
[…] «Φανταστείτε την σαν ένα τρένο. Ναι, ένα μεγάλο, μοναχικό, εμπορικό τρένο που τρέχει μουγκρίζοντας από γενιά σε γενιά, κάποιο αιώνιο βροχερό πρωινό: τα βαγόνια του είναι φορτωμένα με αναστεναγμούς και γέλια, οι αλήτες του είναι άγγελοι, ο μηχανικός του είναι η ντάμα μπαστούνι—και η ντάμα μπαστούνι είναι αχαλίνωτη! Τουουου τουουου! Ακούστε τη θεϊκή σειρήνα του.» […] «Ο προορισμός του τρένου είναι η θεότητα, αλλά σταματά στο Μπιγκ Μπανγκ, στον οργασμό και σε εκείνη την τρύπα στο φράχτη απ’ όπου μπαίνει η αλεπού, πίσω από τον στάβλο. Είναι ταυτόχρονα τοπικό και εξπρές, αλλά δεν μεταφέρει όπλα και, σίγουρα, δεν εκτελεί κάποια βαρετή αποστολή ρουτίνας.»
[…] «Μπορεί να γίνομαι υπερβολικός, ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό. Ας το δούμε ως εξής το πράγμα, φίλοι μου: κατά πάσα πιθανότητα, η ψυχή δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αυθεντική δόνηση της βιόσφαιρας καταγεγραμμένη και ενισχυμένη μέσα στο ανθρώπινο αισθητήριο. Φανταστείτε την κάπως σαν εκείνο το άμορφο νέφος της απροσδιόριστης ενέργειας που παράγεται όταν το ανθρώπινο συναίσθημα και η ανθρώπινη νοημοσύνη αλληλεπιδρούν με το ευρύτερο σώμα της φύσης.»
«Και σε τι διαφέρει η ψυχή από το πνεύμα;» μάλλον θα αναρωτιέστε» […] «Ε, λοιπόν, η ψυχή έχει πιο σκούρο χρώμα, πιο πυκνό όγκο, πιο αλμυρή γεύση, πιο τραχιά υφή από το πνεύμα, ενώ τείνει επίσης να έχει περισσότερο μητρικό παρά πατρικό χαρακτήρα. Η ψυχή συνδέεται με τη Μητέρα Γη, όπως το πνεύμα συνδέεται με τον Πατέρα Ουρανό. Φυσικά, οι μητέρες και οι πατέρες έχουν μία προδιάθεση προς τη συνουσία, και σε αυτή την ανάμεικτη κατάσταση συχνά είναι δύσκολα να ξεχωρίσεις την ψυχή από το πνεύμα.
Γενικά αν το πνεύμα είναι ο αγωγός καθαρού αέρα και ο κρυφός φωτισμός μέσα στο σπίτι της συνειδητότητας, αν το πνεύμα είναι το ηλεκτρικό σύστημα που φωτίζει αυτό το σπίτι, τότε η ψυχή είναι το καπνισμένο τζάκι, ο μυρωδάτος φούρνος, το σκονισμένο κελάρι των κρασιών, οι παράξενοι τριγμοί που ακούμε στο πάτωμα αργά τη νύχτα.
«Είναι κάπως κλισέ να το λες, αλλά όταν σκέφτεσαι την ψυχή πρέπει να σκέφτεσαι πράγματα που είναι αυθεντικά και βαθιά. Οτιδήποτε επιφανειακό, δεν είναι της ψυχής. Οτιδήποτε τεχνητό, μιμητικό ή υπερβολικά εκλεπτυσμένο, δεν είναι της ψυχής. Το ξύλο έχει ισχυρότερη σύνδεση με την ψυχή από το πλαστικό, αν και, παραδόξως, χάρη στην ανθρώπινη παρέμβαση, ένα γραφικό ξύλινο τραπέζι ή καρέκλα μπορεί μερικές φορές να έχει περισσότερη ψυχή από την ψυχή ενός ζωντανού δέντρου.»
[..] Τελικά, ίσως θα πρέπει απλώς να φανταστούμε ένα ανέκδοτο, ένα μεγάλο ανέκδοτο που κάποιος το επαναλαμβάνει ξανά και ξανά, με μια προφορά πολύ δυσνόητη και παράξενη για να το καταλάβουμε ποτέ τελείως. Η ζωή είναι αυτό το ανέκδοτο, φίλοι μου. Η ψυχή είναι η κατακλείδα, η αστεία φράση στο τέλος του.»
[…] «Ας μη χαράξουμε αυτό το τελευταίο σχόλιο σε πέτρα, εντάξει; Μπορεί να είναι μεγάλη σοφία, μπορεί να είναι και σκέτα φούμαρα. Η διαχωριστική γραμμή συχνά είναι λεπτή.»
Ας ευχαριστήσουμε τον Τομ Ρόμπινς για το χιούμορ που πάντοτε επενδύει την υψηλή του αντίληψη κι ας γίνουμε πολύ (σχεδόν ασφυχτικά) ρελιστές μπροστά στο φανερό της πραγματικότητας που μας επιβάλλουν κι εμείς αποδεχόμαστε ως κάτι το φυσιολογικό, ως τη λογική Ιστορία του ανθρώπινου γένους, ως πράγματα που είναι απαράδεκτα αλλά και ίσως αναπόφευκτα, μια και "ο άνθρωπος είναι ένα επικίνδυνα αρπαχτικό ζώο", σωστά; Μόνο που τα ζώα δεν κάνουν στους ομοίους τους τα παρακάτω θαυμαστά:
- Δεν τα ταΐζουν μεταλλαγμένα χημικά και άκρως αποδομητικά για το σύνολο της ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑς τους δηλητήρια(όλες οι έρευνες αποδεικνύουν την κατάρευση του ανοσοποιητικού του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, τα τελευταία χρόνια) και προστατεύουν με νομοθεσίες μονοπωλίου του ελέγχου της διατροφής εταιρείες-Φρανκενστάιν σαν τη Monsanto(
http://antidras.blogspot.gr/2013/05/blog-post_27.html) Και ούτε τα ψεκάζουν με συγκεκριμένες προθέσεις(
http://www.enouranois.gr/sygrafeis/Chrysou/indexchrysou5.htm) και αποτελέσματα (
http://www.katohika.gr/2011/11/blog-post_9839.html)
- Δεν δημιουργούν ολόκληρα καρτέλ που επινοούν ασθένειες καταστρέφοντας τη ζωή ακόμη και των μικρών τους (
http://antidras.blogspot.gr/2013/04/blog-post_5410.html)
-Δεν προκαλούν γενοκτονίες, ασύλληπτες φρίκες σε πολέμους, τόσο σε πεδία μαχών όσο και σε δρόμους μεγαλουπόλεων, σε μια άτυπη πολύ άγρια σύρραξη στη διακίνηση ναρκωτικων, "λευκής σαρκός"(ακόμα και μικρών παιδιών),διακίνησης οργάνων κ.άλλα...επικερδή. Όπου εμπλέκονται και άτομα υπεράνω υποψίας-άνθρωποι ευυπόληπτοι της διπλανής πόρτας με την ανοχή και συγκάλυψη των "αρχών"
- Δεν προκαλούν οικονομική εξαθλίωση όπου το ζητούμενο είναι να ευημερήσουν οι αριθμοί σε λογιστικά τεφτέρια και να καταβαραθρωθούν οι άνθρωποι, ολόκληρες οικογένειες καταδικασμένες σε αργό θάνατο! (Ξέρετε τι συμβαίνει με την πείνα και τις προκαλούμενες αρρώστιες στην Αφρική το μεγάλο πειραματικό εργαστήρι της πολιτισμένης μας Δύσης;Α! Μην ξεχνάμε και το εγχώριο "ραγιαδιστάν!") Και όπου βρίσκουν την ευκαιρία πολλοί(μα πολλοί σας λέω!) με 1002 τρόπους να θησαυρίσουν με τη δυστυχία και την ανέχεια των υπόλοιπων, που και αυτοί δεν έχουν ενδοιασμούς να εκμεταλλευτούν τους ομοιοπαθείς τους για να επιπλεύσουν μέσα στην παράνοια και τον ανατροφοδοτούμενο βόθρο της απώλειας της...Ψυχής (που ίσως ΔΕΝ είχαν και ποτέ, θα εξηγήσω μετά).
-Δεν θεωρούν ως επιτυχία την οικονομική ευμάρεια σε βάρος των πολλών, δεν ονειρεύονται αν δεν την έχουν να την αποκτήσουν με κάθε τρόπο, δεν άγονται και φέρονται απ'τον οπαδισμό κάθε είδους, δεν κακοποιούν με απίστευτη άνεση ή ασκουν(συστηματικα και σαδιστικά ακόμα και στις διαπροσωπικές εκτός από τις πολιτικές και κοινωνικές τους σχέσεις) ψυχολογικό τρόμο πάνω στους ομοίους τους και δεν τους αντιμετωπίζουν σαν ένα κομμάτι κρέας προς ξεζούμισμα κι εξουσιαμό(στη φύση δεν υπάρχει η εξουσία αλλά η ηγεσία, δείτε και την άποψη του
"Ένοικου" περί πολιτισμένων και μη:
http://antidras.blogspot.gr/2013/08/blog-post_24.html αλλά και περί
απάντησης στον τρόμο που μας επιβάλλουν οι ψυχοπαθείς και τα μυριάδες αντίγραφά τους:
http://antidras.blogspot.gr/2013/08/blog-post_453.html)...
Μπορώ να αναφέρω και άλλα πολλά: πχ πως οι μονοθεϊστικες θρησκείες μετατρέπουν τους ανθρώπους σε άβουλους νοσηρούς υπήκοους ανθρώπων (που τις κατασκεύασαν επί τούτου) και σαδιστικών θεών: ο Γιαχβέ, το αιμοσταγές τέρας της Βίβλου δεν είναι ο θεός και των χριστιανών, που μετάνιωσε για το απύθμενο μίσος του στην παλαιά διαθήκη κι έστειλε το γιο του για να χρυσωσει το χαπι με μια νοσηρή αγάπη-επιβεβαίωση του εγωισμού των ιουδαιοχριστιανων και να νομιμοποιήσει τη δουλεία στους αρχοντες του κοσμου, μια και ο παραδεισος είναι η ανταμοιβή;Αχ! κύριε Μπέρτραντ Ράσσελ, θέλω να είμαι υγιής κι εγώ γι αυτο δεν θα μπορουσα ποτε να είμαι χριστιανος:
http://www.pare-dose.net/4061Παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι προσβάλλοιυμε βάναυσα τα ζώα όταν τα συγκρίνουμε με εμάς! Ναι! αυτός ο κόσμος διαχειρίζεται από άτομα ( δεν τους αποκαλώ ανθρώπους) όπου το "κακό" γι αυτούς δεν γίνεται αντιληπτό όπως το κατανοούμε εμείς, απλά δεν υπάρχει αυτός ο δυισμός στη φύση τους, λειτουργούν όπως λειτουργούν. Και η ανθρωπότητα αποδέχεται αυτή την κατάσταση ως πραγματικότητα στην οποία συναινεί (μια και δεν παλεύει με νύχια και δόντια να την αλλάξει-ούτε καν θεωρεί πως αξιζει τον κοπο να προσπαθήσει αφού αυτή είναι "η φυσική ροή των πραγμάτων") και μάλιστα την αυγατίζει και την αναπαράγει με...περίσσια "χάρη"...
Κι όπως λέει και ο σπουδαίος (και δύσπεπτος) Γιώργος Μπαλάνος:το 95% της ανθρωπότητας βρίσκεται σε αγελαία κατάσταση, σε μαζική ύπνωση και μόνο το 5% διαθέτει κάποια συνείδησηι και μόνο το5% του 5% είναι αυτό που κάνει τη διαφορά και αποτελεί τη ζώσα ψυχή της ανθρωπότητας!
Σκληρά λόγια που πονάνε, έτσι; Και πολλοί διαφωνούν. Αλλά δεν παύουν να ζούνε μέσα σε ένα φόντο, που τελείως επιγραμματικά παραπάνω "άγγιξα" κάπως
και δεν αναρωτήθηκαν ποτέ πώς άνθρωποι με "ψυχή"(πείτε το και θεϊκό σπινθήρα αν θέλετε) λειτουργούν διαχρονικά (και απροκάλυπτα και προκλητικότατα, ειδικά στην εποχή μας) με τέτοιους χυδαίους κι άρρωστους τρόπους και τους 'περνούν' και σε μυριάδες άλλους "ανθρώπους", τους δηλητηριάζουν σε κάθε πτυχή του συνόλου της ζωής. Δημιουργώντας πρότυπα το λιγότερο ανούσια κι ευτελή και χλευάζοντας και υπονομεύοντας και καταστρέφοντας κάθε σοβαρή προσπάθεια εξόδου και υπέρβασης απ'αυτά. Που μπορεί να τραβήξει και άλλους...ΕΜΨΥΧΟΥΣ απ την ύπνωση στην επώδυνη πραγματικότητα και την προσπάθεια αντιστροφής της!
Ένα τεράστιο ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού δεν διαθέτει καθόλου (ή απλώς υπολειτουργούν) τα ανώτερα ενεργειακά κέντρα (ο Ίων Μάγγος τους ονομάζει οργανικές Πύλες) ή τσάκρας. Με αποτέλεσμα να προσποιούνται και να μιμούνται επιδέξια την ανθρώπινη συμπεριφορά όσων διαθέτουν ψυχή και να έχουν σα μόνιμο στόχο την ικανοποίηση απόλυτα εγωτικών επιθυμιών, που σχετίζονται με εξουσιαστικά σύνδρομα(και το σεξ σημαίνει εξουσιασμός για αυτούς ή μέσο εκμετάλλευσης του άλλου) και χειραγώγηση των συνανθρώπων τους, την τροφοδότησή τους από την ανθρώπινη ενέργεια που απομυζούν(πόσες φορές σας έχει τύχει να νιώθετε συχνά άδειοι και "άνυδροι"από την επαφή με κάποιους;), την χωρίς κανένα ενδοιασμό εξαπάτηση και με κάθε μέσο ικανοποίηση των παθών κι ενστίτων τους (εμμονές και ψυχώσεις που συχνά αποκαλούν και "ευαισθησίες") στα οποία ΔΕΝ υπάρχουν όρια προκειμένου να "ταϊστούν". Η απώλεια και μη ικανοποίηση των προηγούμενων μεταφράζεται σε πόνο γι'αυτούς, όπως επισημαίνει και πάλι ο Ίων Μάγγος μιλώντας για τις "Οργανικές πύλες":
http://www.katohika.gr/2012/07/blog-post_4000.htmlΤο θέμα είναι τεράστιο. Σας έδωσα ερεθίσματα για να το ψάξετε όπως κι αν νομίζετε εσείς. Καλή δύναμη και μην επιτρέπετε σε κανένα να σας πάρει ότι πιο όμορφο κι αυθεντικό διαθέτετε: τον Εαυτό σας. Και να διαβρώσει την κινητήρια δύναμή σας και ειδοποιό διαφορά από τα άβουλα (δυστυχώς εδώ ανήκουν και πολλοί άνθρωποι με ψυχή που βιώνει αισθητά όλη την παραπάνω φθορά) και προβλέψιμα όντα, αν τα μελετήσεις και παρατηρείς χωρίς κάθε είδους παρωπίδες...
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Σαβ 14 Σεπ - 21:24:20
