Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΣΤΑ FM ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Ευχαριστώ Αρίστω για το χώρο που μου δάνεισες. Καλή συνέχεια.

Προσωπικά εγώ σ ευχαριστώ πολύ! Δεν χρειάζεται κανένας ποιητής να μιλήσει.. Η μουσική που διάλεξες εδώ.. Και τα λόγια σου, που ήταν γεμάτα από συναισθήματα, φτάνουν.. Σ ευχαριστώ πολύ! Ειλικρινά σε ευχαριστώ!

Ααχχχ! Ναι ρε Πάνο! Γαμημένο συναίσθημα! Να ναι 'αραγε απ το βάρος; αλλά σε κάνει μπλιαχ μέσα σου. Τι να σουπω βρε τώρα εσένα!!!! Αχ αχ αχχχχχ! Αγοράκι μου μ έστειλες. Μ άρεσε που το κανες αυτό.....πολύ μ άρεσε! Το ζωντάνεψες το πράμα μέσα μου. Το χα σαν όνειρο. Το ζησα δν το ζησα; ΝΑΙ ΤΟ ΖΗΣΑ!!!! Γιαυτό σου λέω.....Μπράβο σου!!!! Έχει πολύ παγωνιά σήμερα. Αι στο καλό σου μ έκανες να δακρύσω. Κι αυτή η μουσική πια!!!

Μανθάνων μη κάμνε έγραψε:

anarhos έγραψε:

Και φυσικά μουσική που όχι μόνο της αρέσει πολύ, αλλά και την χαρακτηρίζει.

Τραντάζεται το είναι μου παρακολουθώντας το. Ανήκω και εδώ,
μα εκεί είναι το σπίτι μου.-


Φίλε μου Άναρχε ... είσαι ... Φ ί λ ο ς

Φ ί λ ο ς! Φ ί λ ε!

Αναρχε,το χω διαβάσει 100 φορές μα,δεν το χορταίνω.
Ευχαριστώ.
Δεν θα το κρύψω πως αναρωτιέμαι πως να είναι.
Δεν έχει σημασία,το ξέρω,δεν βρίσκεται η ουσία η μορφή,δεν ψάχνω αυτό.
Οι εκφράσεις, οι κινήσεις,το χαμόγελο,τα μάτια και η φωνή..είμαι ακουστικός τύπος.
Πολλές φορές την βλέπω στον ύπνο μου,αλλά δεν είναι πάντα αυτή,σαν να θέλει μια άλλη μορφή να την αντικαταστήσει και να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Στον νου μου όμως,η πιο καθαρή εικόνα είναι ενός μικρού κοριτσιού,ατίθασο και πανέμορφο να παίζει με το κοντάρι του στον αέρα σε ένα λιβάδι με στάχυα.
Πάντως,δεν θα την ΄΄ήθελα΄΄διαφορετική από την περιγραφή σου,χωρίς να παίζει ρόλο,φυσικά το τι θα ήθελα.
Ο τύπος που μ'αρέσει,χωρίς πολλά πολλά,φτιασίδια και τσουμπλέκια.
[Ροκ αμαζόνα..χε χε τέλεια!!]
'Εχω χαρεί πολύ!!Πάρα πολύ!Να σαι καλά!
Και δεν κολλάω ποτέ στην εξωτερική εμφάνιση,έτσι όπως το σύστημα θέλει να ορίζει τι είναι όμορφο και τι όχι.
Για πολλά άτομα εδώ μέσα έχω αναρωτηθεί πως να είστε και πως να ακούγεστε.
Τι φορεσιά διαλέξατε.
Κι έτσι όμως,ωραία είναι.
Έρχεται μια πνευματική εικόνα σας,ίσως η πιο χαρακτηριστική και μεταφέρεται η ψυχική φωτογραφία σας με χρώματα,αρώματα σαν ζωγραφιά.
Το σημείο που φίλησε τα δάκτυλα της Αριστέας και την Αριάδνη και όλα ήταν καλα..........!!!!
Ερωτεύσιμα πλάσματα.

Θέλω να ελπίζω ότι δεν έκανα λάθος. Έκανα κάτι που ήθελα. Μ ανακουφίζει που κάποιοι το πήρατε θετικά.

Φίλε μου, φίλε μου! Έκανες πολύ καλά! Θυμάμαι. Όλα τα θυμάμαι. Θυμάμαι και ξέρω. Είναι δώρο να σου αλλάζει τη ζωή κάποιος σπουδαίος.

Όλοι εμείς γαλονάδες νομίζοντας ότι έχουμε κάτι στους ώμους που κάνει κάποιους να στέκονται προσοχή. Γαλόνια να σου δίνουν δύναμη. Μια δύναμη που δεν μας ανήκει γιατί είμαστε ανάξιοι να τη χειριστούμε, γιατί δεν έχουμε ιδέα! Και να έρχεται ένα πλάσμα και να σε κάνει να ντρέπεσαι που τα φοράς. Να σε κάνει να θες να ζητήσεις συγνώμη. Να σου τα κάνει να μοιάζουν μπαλώματα. Μπαλώματα! Και να διαπιστώνεις ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος. Δεν μπορείς να τον μάθεις αυτό το τρόπο. Κι όλα να μοιάζουν με σαν. Σαν! Και να εύχεσαι να μην είχες τίποτα από όλα αυτά. Αρκεί να μπορείς να είσαι ο τελευταίος των τελευταίων, και δίπλα της. Γιατί κι ο τελευταίος των τελευταίων να είσαι, δίπλα της θα σ έχει. Πως γίνεται αυτό μου λες; Να βλέπεις τον άλλον να σου βαράει το πόδι προσοχή και την ίδια στιγμή να βλέπεις ότι για εκείνη με το τζιν παντελόνι χτύπησε προσοχή η καρδιά τους;

"Αν ποτέ θελήσετε κάτι να μη διστάσετε ποτέ! Για σας θα πηδούσα και στο γκρεμό."

"Τι θέλεις να είσαι στην ζωή σου;"

"Να είμαι ένας σπουδαίος άντρας και πολεμιστής για την πατρίδα μου και τον λαό μου!"

"Τότε λυπάμαι βαθιά. Η αρχική σκέψη σου θα σε οδηγήσει αντίθετα σ αυτό που θέλεις."

"Μα εγώ ήθελα να σας δείξω τι νιώθω."

"Κι εγώ δεν μπορώ να σου πω ψέματα. Δεν θα είχα ποτέ κάποιον δίπλα μου, που θα του ήταν τόσο εύκολο να πηδήξει στο γκρεμό! Σκέψου καλά τι σου λέω. Και να θυμάσαι ότι οι σπουδαίοι άνθρωποι και πολεμιστές δεν ακολουθούν εντολές, αλλά την καρδιά τους."

Δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή γιατί γύρισε και κοίταξε εμένα μετά αυστηρά κι αποδοκιμαστικά! Αλλά επειδή στη πορεία κατάλαβα, γι αυτό είπα όσα είπα πριν για μας τους γαλονάδες και τους έχοντας κάποια θέση με ισχύ που έχουν τη δύναμη να ορίζουν άλλους. Ορίζουν! Η μεγαλύτερη αυτάπατη! Και πόσα λάθη!

Ναι. Σπουδαίο το αφιέρωμα σου και το στηρίζω.

Λέωντα μου!!!! Λιοντάρι μου! Μου λειψες!!!! Κάποιοι από μας ήταν πιο πολύ τυχεροί. Κι όχι γιατί μας αξ΄΄ιζει αλλά γιατί έτυχε. Είμαι σίγουρη όμως ότι πριν ότι κι αν σημαίνει αυτό το πριν θα μαζευτούμε όλοι. Θα μαζευτούμε όοοοοοοοοολοι εδώ και θα τη γνωρίσουν κι οι υπόλοιποι και θα τους συναντήσει όλους από κοντά.

[youtube][/youtube]

Φόρεσες ρούχα-ρούχα της δουλειάς
είπες τραγούδια-τραγούδια της χαράς
κι έγινες ένα ολοκαύτωμα για μας
μα πιο πολύ για σένα, μα πιο πολύ για σένα
όλα τα μαγεμένα....και τα καταραμένα......τα κράτησες για σένα

Είδες τον χάρο να σ ακολουθεί
κι' απάνω που 'χες τόσο ερωτευθεί
ότι καινούργιο είχε γεννηθεί
κι όλα τα περασμένα μέσ' την καρδιά σου ένα
μες την καρδιά σου ένα τα κράτησες για σένα



έκανα μια διασκευούλα!!!

[youtube][/youtube]

Ομορφιά μοναδική και ψυχή θαραλέα χιλιοκεντημένη απ τις πληγές και απ τις πράξεις..............θαραλέα για το πείσμα που χεις να υπάρχεις έτσι όπως υπάρχεις ταπεινόνοντας το φως σου για να μη νιώσουμε εμείς μικροί και δίκαιη που αναγνωρίζεις παντού και στα μικρά και στα μεγάλα το ίδιο μεγαλείο και ίδιες αξίες.........πρώτη στους αληθινούς της γης γιατί λαχταράς να γίνουμε καλήτεροι κι από σένα...σου αφιερώνω αυτό το τραγουδ΄΄ακι. Κι όχι από περιέργεια μα δε χωράς στην ύλη!

Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου
το πιο θλιμμένο όπα
να στο γυρίσω μια στροφή
με σώμα ευγενικό

[youtube][/youtube]

Για όλους εσάς ψυχούλες μου!!!!

[youtube][/youtube]

Ναι μωρέι!!!!!!

maggisoula έγραψε:

[youtube][/youtube]

Φόρεσες ρούχα-ρούχα της δουλειάς
είπες τραγούδια-τραγούδια της χαράς
κι έγινες ένα ολοκαύτωμα για μας
μα πιο πολύ για σένα, μα πιο πολύ για σένα
όλα τα μαγεμένα....και τα καταραμένα......τα κράτησες για σένα

Είδες τον χάρο να σ ακολουθεί
κι' απάνω που 'χες τόσο ερωτευθεί
ότι καινούργιο είχε γεννηθεί
κι όλα τα περασμένα μέσ' την καρδιά σου ένα
μες την καρδιά σου ένα τα κράτησες για σένα

έκανα μια διασκευούλα!!!

Εσύ του κόσμου του σοφού
που είσαι μέλος του Ναού
αφηρημένος που και που
πρόσεχε το δικό σου νου

Σκέψου καλά το τι θα πεις
γιατί αμέσως θα κριθείς
απ τους σοφότερους της γης

και με σοφία σκέψου τα ούλα
γιατί τα παίρνει η μαγισσούλα

Ποίημα εσύ; Ποίημα κι εγώ
Το μέλλον μας, είναι λαμπρό
Τραγούδι για την αγάπη την μεγάλη
Αυτή την τρελή που τη λένε Βιτάλη

Προχωράω στην ενορχήστρωση

anarhos έγραψε:

Νομίζω ότι μ αυτό θα σταματήσω εδώ. Και θα πω λίγα λόγια. Γι αυτήν που είναι σήμερα. Πρέπει να το κάνω. Δεν μπορώ να την μπλοκάρω αυτή την επιθυμία. Και μη τολμήσει κανείς σας να πιστέψει ότι θα μιλήσω σαν άντρας ερωτευμένος. Δεν θα τολμούσα ποτέ! Δέος και σεβασμός, και αγάπη της ψυχής μου είναι. Είναι το πιο έντιμο μου και καθαρό μου κομμάτι. Λίγο την ξέρω. Αλλά είναι και πολύ. Που να πάρει της το χρωστάω. Κι έχετε όλοι το δικαίωμα να έχετε μια ιδέα περισσότερη απ αυτό που δίνει.

Με βαθιά τιμή απ τα κόκκαλα μου βγαλμένη.

Για εκείνη τη Γυναίκα με το τζιν, και τις μακριές μπότες. Με τα όμορφα μεγάλα μάτια τα διαπεραστικά, και υγρά γεμάτα μελαγχολία, αλλά και τρυφερότητα, αγάπη, κατανόηση, ανώτερη ευγένεια, δύναμη ανατριχιαστική και φως απόκοσμο. Μελιά είναι; Πρασινοκάστανα; Περίεργο. Το χάνω το χρώμα. Να σε κοιτάζει και να λυγίζεις και ταυτόχρονα να μη φοβάσαι τίποτα. Να θες να τα δώσεις όλα και με το χαμόγελο της να σου λέει δε θέλω τίποτα! Γέλιο δυνατό κρυστάλλινο. Είναι τόσο ωραίο να τ ακούς! Και τα μακριά μαλλιά ν ανεμίζουν πλούσια. Φτάνουν μέχρι λίγο πιο κάτω από τη μέση της. Καστανά. Με κόκκινες ανταύγιες. Η και χρυσές μαζί; Περίεργο δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Τι στην ευχή!! Δεν πειράζει. Ας το αγνοήσω αυτό. Τα μαλλιά να την τυλίγουν και να φτιάχνουν ανέμους. Ώρες ώρες νόμιζες ότι κινούνται σα να τα φυσάει αεράκι, χωρίς να φυσάει καν. Περπάτημα αργό και αγέρωχο, σίγουρο, και σα χτύπος καρδιάς. Διαρκώς νομίζεις ότι είναι έτοιμη να φύγει. Ανά πάσα στιγμή. Έτοιμη ανά πάσα στιγμή. Κι ώρες ώρες, ο τρόπος που σκύβει το κεφάλι, κλείνει τα μάτια. Είναι σα να αφουγκράζεται γύρω γύρω. Κι όμως δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που την έβλεπα να σκύβει το κεφάλι, έσφιγγε το στομάχι μου. Δεν είμουν ο μόνος. Πιστέψτε με δεν μπορείτε να το αποφύγετε αυτό το συναίσθημα. Γαμημένο συναίσθημα όπως λέει και η Αρίστω. Η φωνή της βαθιά. Σαν ανάσα μοιάζει κάποιες στιγμές. Χέρια δυνατά. Μακριά δάχτυλα κομψοτεχνήματα. Το πως κινούνται όταν μιλάει! Σε μαγεύουν. Σα να κάνει κάτι με τις λέξεις στον αέρα. Πρόσωπο πανέμορφο αρχοντικό. Μύτη ίσια σαν από γλυπτό. Και τα χείλια της αρμονικά σαρκώδη και τέλεια γραμμένα. Έντονα ζυγωματικά. Και οι εκφράσεις της! Δεν χρειάζεται να μιλάει. Βλέπεις τι νιώθει. Κι όταν χαμογελάει αυτές οι γραμμές έντονες στις άκρες στο πλάι. Μισοφέγγαρα. Καθόλου βαμμένη! Έχει τόσα χρώματα πάνω της που δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Και έχει μια μυρωδιά! Αναδύει ένα παράξενο γλυκερό άρωμα.

Ναι. Είναι τόσο αρχοντική και αλλιώτικη που σου κόβει την ανάσα φίλοι μου. Και δεν σ αφήνει περιθώριο να σκεφτείς ερωτικά. Αυτό σας το υπογράφω και δεν το λέω μόνο εγώ. Αλλά μας μαγνήτισε όλους. Δεν μπορούσαμε να ξεκολήσουμε από δίπλα της. Θυμάμαι που της μιλούσαν κάποιοι φαντάροι, κι ήταν με μισοσκυμένο κεφάλι, σα μαθητούδια. Κι εκείνη έγερνε το κεφάλι στο πλάι σκύβοντας προς το μέρος τους για να τους κάνει να σηκώσουν το κεφάλι και χαμογελούσε. Κι όταν κοκκίνιζαν αυτοί, χα χα, γελούσε και τους χάιδευε τα μαλλιά όπως χαιδεύεις ένα πιτσιρίκι για να το πειράξεις. Θυμάσαι Λέωντα; Και τους πείραζες. Κι εκείνη σε κοίταζε αυστηρά.

Νομίζω ότι αυτά τα παιδιά με κάποιο τρόπο σημαδεύτηκαν. Και ίσως αυτή ήταν η διαφορά που είδες Λέωντα σ αυτούς και στο τρόπο τους.

Η Αριστέα είχε τα χέρια της συνέχεια στις τσέπες στην αρχή. Και η Αιθηρόη της τα έβγαλε. Και τις φίλισε ένα ένα τα κομμένα δάχτυλα. Όμορφη στιγμή. Όμορφη στιγμή κι αυτή που η Αριάδνη κρύωνε. Είχε τόση συγκίνηση που έτρεμε και κρύωνε. Και η Αιθηρόη τη φίλησε στο κούτελο. Κι όλα της πέρασαν μετά. Παράξενη στιγμή κι εκείνη που ένας αξιωματικός έσπρωξε έναν φαντάρο κι εκείνη την ξανθιά κοπέλα για να περάσει, δεν θυμάμαι τ όνομα της τώρα. Άγαρμπος και μούτρο φαινόταν. Ήταν στην άλλη άκρη της αίθουσας. Η Αιθηρόη τον είδε. Όλοι τον είδαμε. Λίγο αργότερα άρχισε να φωνάζει σ ένα σερβιτόρο που έκανε τη δουλειά του σερβιρίσματος εκείνο το βράδυ. Ούτε καταλάβαμε πως βρέθηκε μπροστά του. Στεκόταν και τον κοίταζε. Απλά τον κοίταξε. Δεν μίλησε καθόλου. Καθόλου! Κι εκείνος έγινε τόσο δα! Κοκκίνισε ολόκληρος! Και μετά ακολούθησε το φαντάρο και σέρβιρε μαζί του. Κι όπως καταλαβαίνετε όλοι βάλαμε μετά ένα χεράκι. Κι ο Αξιωματικός άφαντος.

Ο Κωνσταντίνος έκοψε το κάπνισμα. Βέβαια! Μια φορά χρειάστηκε μόνο να του το πάρει απ το στόμα και το έλειωσε στο χέρι της. Τέλος μ αυτό! Του είπε. Κι απ όσο ξέρω, ήταν πραγματικά και τέλος.

Πόσα να πω, ήταν τόσες στιγμές! Θυμάμαι όταν έφευγε. Μας αγκάλιασε σφιχτά. Τι ζέστη ήταν αυτή! Κι όταν στάθηκε μπροστά στη μηχανή μας κοίταξε και μας έκλεισε το μάτι. Κι έμοιαζε να σου λέει, σύντομα. Σύντομα! Και άδειασε ο τόπος. Κι όμως φύγαμε με γεμάτα μάτια και με γεμάτη ψυχή.

Έκανα πολύ ώρα να τα γράψω όλα αυτά. Δεν ήταν εύκολο γιατί κολλούσα στις αναμνήσεις. Προσπάθησα να μην μην είμαι υπερβολικός, και να είμαι ειλικρινής. Δεν ξέρω αν σας έδωσα μια ιδέα. Και μάρτυρας μου ο ουρανός δεν παραποίησα ούτε μία στιγμή. Με καθαρή καρδιά σας μίλησα. Εύχομαι μόνο να μιλούσε ένας ποιητής γι αυτήν.

Με βαθιά τιμή απ τα κόκκαλα μου βγαλμένη.

ΤΟ ΕΚΟΨΑ! ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΟΒΕΣ; ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΣ ΣΕ ΟΛΑ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ. ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΜΠΕΡΔΕΥΕΙ. Η ΑΙΘΗΡΟΗ ΑΚΟΥΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΡΟ ΚΑΙ ΣΕΡΒΙΡΕ ΚΙ ΟΧΙ Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ.

ΠΑΙΔΙΑ SORY ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑ. ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ Ο ΕΡΩΤΑΣ. ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ. ΟΜΩΣ ΕΣΕΝΑ ΑΙΘΗΡΟΗ ΣΕ ΕΦΕΡΝΑ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΔΕ ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ. ΜΕΝΕΙΣ FOR EVER. ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ. ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑ. ΔΕΝ ΣΟΒΑΡΕΨΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ! ΑΛΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ. ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΔΡΟΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ. ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΝΟ!

Ευχαριστώ πάρα πολύ τον anarho και τον leonta! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν το είχα δει. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για πολλούς λόγους! Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά!!

Σας ζηλεύω! Κι άλλο τόσο χαίρομαι για σας! Μακάρι να είχαμε γνωρίστει εγκαίρως! Πολύ θα ήθελα να την έχω κι εγώ ζωντανή στη σκέψη μου.

[youtube][/youtube]Θέλω να συνεχίσω την αφιέρωση του Πάνου........κάποιοι με καταλαβαίνουν καλά γιατί το κάνω!!!!! Κομμάτι που πάνε με τη μορφή αυτή συμφωνείς αδελφή;;;;;

[youtube][/youtube]

[youtube][/youtube]