Ανεπιφύλακτα

(Ενα απο τα πιο ομορφα κειμενα της , για μενα
Υποκλινομαι σε αυτο) (και ειχε διαλεξει αυτο το χρωμα.... )
(Ευχομαι να ειναι καλα, γερη ,Δυνατη και Αξια οπως ΠΑΝΤΑ.)

Aραγε ποσο Ενδιαφερον χρειαζεται απο εμας τους ιδιους ,
ως προς ολα αυτα τα ωραια πραγματα που δομουν εμας και ολο το επεκεινε του Συνολου Χωρου . ..;


Εως οτου μαθουμε οτι ολα ειναι θεμα Εστιασης που αθελα μας χορταινουμε το μεσα μας ;


Συνηθως αγνοουμε τι θελουμε να χορτασουμε
αλλα ως συνεπεια μας κανει να χανουμε την Πυγμη , την Θεληση, την Ορμη. ..

Ορεξη ...
Αλλη μια ωραια λεξη ..

γεματη νοημα και Ουσια . ..

Αραγε ποιος δεν προσδοκα το ωραιο, το ομορφο, το γαληνιο, το ποιο απαλο αγγιγμα . ..
Ολοι μας . ..

Αλλα η Ορεξη μας οταν χανεται απο το Αγαθο,
τοτε ξεκινα ενας αγωνας Αποκαταστασης . ..

Ολα ειναι Συνδεδεμενα ολοτελα μαζι, μα ολα . ..

Δυσκολα να παραδεχτει καποιος την Αμαθεια , την πλανη του . ..

Αραγε τι προσπαθουμε να αποκαταστησουμε ; 


- Το ενδιαφερον μας ;
- Την εστιαση μας ;
- Την Ορεξη μας ;

  (για να γεμισουμε εμας ωστε να μας τονοσουμε και να συνεχισουμε μες στο απυθμενο)


Η μια Ιδεα που να ικανοποιει το εγω μας ;

O τρόπος σκέψης...και αντίληψης... ρυθμιστές της ζωής μας.

Είναι μέσα στις δυνατότητες μας να κάνουμε μια ζωή πιο ενδιαφέρουσα, πιο χαρούμενη , πιο πλούσια κλπ, αρκεί να καταλάβουμε πόσο σημαντικός είναι ο τρόπος σκέψης, και πόσο πολύ σημαντική είναι η …..νοητική μας συμπεριφορά στη διάσταση που  είμαστε τοποθετημένοι με το φυσικό μας σώμα.


Όλοι και όλα προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, ακόμα και το κοντινό μας περιβάλλον προσπαθεί απεγνωσμένα μερικές φορές να μας πείσει ότι κάποια πράγματα είναι ανέφικτα , ότι δεν μπορούμε να είμαστε καλύτερα , ότι οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες, ότι ίσως η ηλικία μας, ίσως το επάγγελμα μας, ο μισθός μας, η υγεία μας , οι ικανότητες μας, η κοινωνία , οι συνθήκες  ότι οι συγκυρίες δεν μας ευνοούν, επίσης προσπαθούν να μας πείσουν  ότι έχουμε κάποιο <<χρέος>>* που πρέπει να πληρώσουμε , ή  ότι έχουμε κακό κάρμα, κακή μοίρα  κλπ.


Εμεις δεχόμαστε το γεγονός ότι σε μια άλλη διάσταση τα συμβάντα η το γεγονός έχει ειδή συμβεί, και μάλιστα με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο, και ότι εμείς είμαστε εδώ για να βιώσουμε αυτήν την εμπειρία του γίγνεσθαι , το πώς δηλαδη εκφράζετε και εκδηλώνετε αυτή η πνευματική βούληση στο φυσικό κόσμο .
Μας έχει δοθεί όμως και μια δυνατότητα πολύ σημαντική …
Μπορούμε να παρέμβουμε και να τροποποιήσουμε αυτό το γίγνεσθαι, και να το διαμορφώσουμε κατά την δική μας θέληση .
Αυτό είναι το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής που έχει διατηρήσει ο άνθρωπος στο κόσμο των τριών διαστάσεων .
 Ο άνθρωπος προφανώς έχει ξεχάσει τον τρόπο να  χρησιμοποιεί αυτό το δικαίωμα και αυτήν την  δυνατότητα.
    Το χειρότερο είναι ότι αφού όλοι και όλα προσπαθούν να μας πείσουν για αυτό,[κάποιοι ] αποδεχόμαστε  αυτό, και δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να έχει ούτε καν ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.




Αυτο συμβενει διότι δεν γνωρίζουμε ότι έχουμε πραγματικά της δυνατότητες να κάνουμε την ζωή μας  πιο ενδιαφέρουσα και χαρούμενη.
Φυσικά αυτό που ενδιαφέρει  δεν είναι να έχουμε μόνο μια φρούδα   ελπίδα, …..αλλά μια ουσιαστική ψυχολογική ..αλλαγή .
Και να  αλλάξουμε  τον δραματικό τρόπο που έχουμε συνηθίσει, ή έχουμε μάθει ,  να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε τον κόσμο.
πολύς κόσμος οταν καταλαβαίνει  ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια  προσωπική και ψυχολογική αλλαγή, τότε  αρχίζει ….<< και κλοτσάει >> υποβαθμίζει την εσωτερική εργασία,  και συνεχίζει  στην ιδία νοοτροπία και τακτική.
Χαρίζουμε την ενέργεια μας σε αρχηγίσκους, σε πολιτικούς, σε εθνοσωτήρες,  που μας υπόσχονται ένα καλύτερο αύριο αρκεί φυσικά να καταθέσουμε τον <<εαυτό>> μας σε αυτούς.
 κάποιοι άνθρωποι  που θέλουν την σωτηρία τους και φυσικά την ψάχνουν <<κάπου εκεί έξω >> 
Καταθέτουν τον εαυτό τους, και το χειρότερο από όλα …υποστηρίζουν ότι …ξύπνησαν κιόλας ? .


Αν και ο άνθρωπος είναι ένα διανοητικό ον, δηλαδή σκεπτόμαστε όλη την διάρκεια της ημέρας συνεχώς, και συνεχίζουμε ακόμα και όταν….. κοιμόμαστε , πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τον νου και την σκέψη.
Η γλώσσα μας τρέχει ροδάνι, και το μυαλό μας ξυράφι, αναλύει, και έχει εξήγηση και γνώσεις για όλα .
Όμως παρόλη την γνώση και την υποτιθέμενη ευφυΐα μας, τελικά με την δράση μας αποδεικνύουμε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων , διότι  ξαφνικά ανακαλύπτουμε με την   <<εξυπνάδα>> που μας χαρακτηρίζει ….και την αίτια των προβλημάτων μας ..
Ότι  δηλαδή πάντα  κάποιοι  άλλοι…... φταίνε !!!!!!!
Έτσι πάντα πετάμε το <<μπαλάκι>> στο διπλανό μας.




Πολλές φορές θεωρούμε έξυπνα παιδιά και καλούς μαθητές μόνο αυτούς που μαθαίνουν και  απομνημονεύουν εύκολα τα μαθήματα τους, αυτό δεν είναι όμως εξυπνάδα, αυτό είναι απλά καλή μνήμη.
Θα μπορούσε κάλλιστα ο χειρότερος μαθητής στην τάξη να είναι ο ευφυέστερος όλων. Όπως στη περίπτωση του Αϊνστάιν ο οποίος και δήλωσε κάποτε ότι  ….<< η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση >> .


Ούτε φυσικά και η ευγλωττία και η χροιά της φωνής των πολιτικών,  των ιερέων, και του κάθε γκουρού     δηλώνει μια ευφυΐα


 Αυτό όμως δεν το αποδέχεται το κοινωνικό σύστημα το θεωρεί παράλογο, και έτσι προωθεί τους ανθρώπους που έχουν  γερό μνημονικό, ευγλωττία, δυνατή φωνή κλπ  θεωρώντας τους καλύτερους και ευφυέστερους από τους υπόλοιπους .
Ούτε καν αντιλαμβανόμαστε ότι  ο τρόπος που σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τα γεγονότα  είναι και η πιο βαθειά φυλακή μας, και που δεν εννοούμε να αντιληφθούμε.
 Ο λόγος που δεν το αντιλαμβανόμαστε  είναι ότι αυτή την φυλακή την φτιάχνουμε εμείς  οι ίδιοι .

 <<Η ταραχή του ανθρώπου δεν προέρχεται από τα πράγματα , αλλά από αυτό που πιστεύει για τα πράγματα >> …..είπε κάποτε ο Επίκτητος
Το σύστημα που κατηγορούμε  είμαστε φυσικά εμείς οι ίδιοι, εμείς το τρέφουμε , το στηρίζουμε και το διαιωνίζουμε με την δυαδική νοητική μας συμπεριφορά  ..και αν κάποιες φόρές  κάνουμε  και  τους επαναστάτες, όσο απογοητευτικό και αν ακούγετε για κάποιους , είναι και η επανάσταση μας, ένα  μέρος του συστήματος που εμείς έχουμε φτιάξει. 


Θυμηθείτε το σοφό Σωκράτη με την αποστομωτική φράση για όλους  τους φιλοσόφους της εποχής του αλλά και για όλους τους διανοούμενους του κόσμου σήμερα …<<εν είδα ότι ουδέν είδα >>.
Ακούγετε υπερβολικό και ίσως απαράδεκτο για τους σύγχρονους διανοούμενους  ότι ένα λεπτό αυτοπαρατήρησης περιέχει  περισσότερο  γνώση από  την καλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου, όμως ευτυχώς έτσι είναι… και λέω ευτυχώς διότι…..
 α] η  αυτοπαρατήρηση του εαυτού μας είναι μια συνειδητή δράση που μπορούμε να κάνουμε ανεξάρτητα το επίπεδο σπουδών μας.
Και β] ο εαυτός μας αναμφισβήτητα είναι το καλύτερο  βιβλίο,  το οποίο και δεν αποχωριζόμαστε ποτέ .
 Η αυτοπαρατήρηση είναι μια συνειδητή  δράση που μπορούμε να κάνουμε  όποτε θέλουμε , και όπου θέλουμε και δεν ανήκει σε κανένα νοητικό  σύστημα, ανήκει στον κόσμο της συνείδησης που κανένα νοητικό σύστημα και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να προσεγγίσει και να διαβρώσει .
   Μπορεί  να έχουμε διαβάσει  κάποια βιβλία για τον έλεγχο της σκέψης , ή για το πόσο ευεργετικό είναι να έχουμε θετικές σκέψεις, να έχουμε μελετήσει φιλοσοφία, μαθηματικά ίσως και αστρονομία .
Να είμαστε φωστήρες του εσωτερισμού , και να έχουμε διαβάσει ένα <<κάρο>> συγγραφείς που να αναφέρονται σε αυτό το θέμα 
Αυτό όμως δεν μας βγάζει από την ψυχολογική φυλακή μας, ούτε μας κάνει πραγματικά και αληθινά ευφυέστερους.


Η αντίληψη, η νοημοσύνη, δεν έχει  σχέση με το αν θυμάσαι  πότε έγινε η ναυμαχία της Σαλαμίνας, πόσοι ήταν στις Θερμοπύλες, ούτε με το αν μπορείς να λύσης καλύτερα μια εξίσωση από κάποιον άλλον, αν ξέρεις τα καλύτερα ρητά και σοφιστείες , ούτε και αν έχεις ένα καλό ορισμό για την συνείδηση  ούτε και αν γνωρίζεις θεωρητικά  τον τρόπο για την αφύπνιση της.


 Το θέμα αυτό της σκέψης έχει παρεξηγηθεί από πολύ κόσμο, ποσό μάλλον το θέμα της αφύπνισης της συνείδησης .


Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι πολύ λίγο έχουμε  κατανοήσει τις δυνατότητες της σκέψης.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η σκέψη είναι δημιουργική αλλά έχουμε την πεποίθηση ότι πρέπει να περάσουμε από χίλια κύματα για να φτάσουμε τελικά  στο στόχο μας, ή ότι πρέπει να περάσουμε από τα καλύτερα πανεπιστήμια να σπουδάσουμε και να απομνημονεύσουμε  κάποια θεωρεία που αργότερα το πιο πιθανό θα αποδειχτεί και εσφαλμένη.




Δείτε την περίπτωση του <<μαύρου>>  του Χάμιλτον Νακι [ Hamilton Naki] ο οποίος αποδεικνύει ότι αυτό που χρειάζεται είναι πίστη, και <<βάζει τα γυαλιά >>σε όλους τους σύγχρονους φωστήρες.
Ο Κος Νακι αν και εγκατέλειψε το σχολείο στα 14 χωρίς να έχει κάνει ιατρικές σπουδές  κλπ , ήταν αυτός που έκανε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς το 1967…!? .
 Δεν μαθεύτηκε η περίπτωση του παρά μόνο μετά τον θάνατο του, και αυτό  διότι ήταν …<<μαύρος>>…. που δούλευε με λευκούς  χειρούργους  !?  [στο νοσοκομείο που δούλευε ήταν καταχωρημένος σαν ….καθαριστής …..?]



Η απομνημόνευση , η αντιγραφή, η μίμηση λοιπόν δεν είναι γνώση…... τελεία και παύλα!!!
απλά είναι απομνημόνευση , αντιγραφή, και μίμηση και τίποτα περισσότερο.
 όπως  είπε  ο Πλούταρχος….<< Το μυαλό δεν είναι για να γεμίζει, αλλά για να παίρνει φωτιά.>>.


Όλοι  μας μιλούμε  για την ησυχία του νου [ διαλογισμός]
για το τελείωμα της σκέψης και αυτό είναι πολύ σωστό.
Όταν συμβεί αυτό πραγματικά.... κάποιος θα πρέπει να έχει γερά  <<κότσια >>όταν μια μέρα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτή την <<νοητική ησυχία >>για πρώτη φορά .
Μην μας φανεί περίεργο αν δούμε τον εαυτό μας….. απεγνωσμένα να ψάχνει να βρει…. μια μικρούλα σκέψη για να ……..<<πατήσει…. >>.




Για αυτό η φύση και το σύμπαν έχει μεριμνήσει ώστε η ενέργεια της συνείδησης να εισέρχεται ανάλογα με το επίπεδο κατανόησης που έχει ο κάθε άνθρωπος , και όχι απότομα και ξαφνικά,  διότι διαφορετικά δεν θα αντέχαμε ούτε σαν βιολογικό σώμα , αλλά ούτε και σαν ψυχολογία…..


Ο νους είναι η περιοχή [ χώρος] όπου αναβλύζει μια σκέψη,
φανταστείτε ένα καναβάτσο όπου επάνω στο καναβάτσο αποτυπώνει ο ζωγράφος  το έργο του.
Αυτό είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία, κάτι παρόμοιο  συμβαίνει συνεχώς …κάθε στιγμή σε όλο το σύμπαν .
Το ίδιο συμβαίνει κάθε στιγμή στο προσωπικό μας καναβάτσο …τον ΝΟΥ!!




Μπορούμε εκεί να ζωγραφίσουμε ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ζωή ,και να την υλοποιήσουμε….  ή……. να προσπαθήσουμε άδικα να αντιγράψουμε μια άλλη.


Φανταστείτε όμως ένα συνεχόμενο πάζλ το οποίο φτιάχνετε από το πάνω μέρος του  με τα κομμάτια που  αποκόπτονται και  φεύγουν από  το κάτω  μέρος του.
Αν δεν υπήρχε ένα καινούριο κομμάτι του πάζλ να προστεθεί και να δώσει μια καινούρια εικόνα συνεχώς θα  επαναλαμβανόταν το ίδιο και το ίδιο σχέδιο στο παζλ.
Έτσι η δημιουργική σκέψη είναι η καινοτομία, το καινούριο κομμάτι του πάζλ αυτό που αναβλύζει από εμάς σαν έμπνευση, αυτό είναι πράγματι επαναστατικό..
Το καινούριο κομμάτι προστίθεται και αλλάζει την εικόνα του πάζλ….. 


  Αυτές μπορεί να είναι η προσωπικές  μας ιδέες που  αναβλύζουν στο νοητικό μας κέντρο και   συγχρονίζονται με το…<< εμένα>>, και εκφράζονται μέσα από το …<<εμένα >>…με χίλιους διαφορετικούς τρόπους.
Ιδέες που δεν είναι αντιγραφές από άλλους  , και απομνημονεύματα και παραποιημένη ιστορία …αλλά καινούριο γεγονός !!


Έτσι η ζωή μας αποκτά το δικό μας <<χρώμα >> με την δική μας ενέργεια που συμμετέχει, και όχι με το να γινόμαστε ακόλουθοι , θαυμαστές και οπαδοί ιδεών και δογμάτων, και να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε την ζωή μας,  με τα μάτια τις ιδέες και τα δόγματα άλλων.


Όταν έχουμε επίγνωση και συνείδηση  αυτών που σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε, αναπόφευκτα γινόμαστε και κύριοι της ζωής μας.
Η ζωή όσο σκληρή και αν φαίνετε στα μάτια των περισσοτέρων [ λόγο της εσωτερικής τους κατάστασης ] …...στα μάτια αυτών που έχουν παρατηρήσει την λειτουργία του ΝΟΥ ...  Μοιάζει φυσιολογική, για τον απλούστατο λόγο ….
διότι τροποποιούν κάθε στιγμή τον τρόπο που την αντιλαμβάνονται …
Έτσι έχουμε γεγονότα της καθημερινότητας που φαίνονται και είναι ίδια για όλους …..αλλά που ο κάθε ένας τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά.


 Πολύ κόσμο δεν τον ενδιαφέρει η ……μαεστρία
Αυτό αφορά μόνο αυτούς  ο οποίοι ενδιαφέρονται  για κάτι πιο ουσιώδες και πιο πνευματικό …αφορά αυτούς που θέλουν  να συνειδητοποιήσουν    και  να πειραματιστούν  την ζωή όπως αυτή είναι. και όχι όπως τους την έχουν περιγράψει ή τους την περιγράφουν.


Kαι επειδή η συνείδηση υπερβαίνει την φυσική …….
Oι φυσικοί νόμοι έρχονται να συνεργάζονται αρμονικά και δημιουργικά με αυτόνπου εστιάζεται στη συνείδηση του.
Και πρώτος ο νόμος της δράσης και τις αντίδρασης …. 
Όπου  στο  βαθμό που  συνειδητοποιούμε την ψυχολογική μας σύγκρουση … να αναβλύζει η εσωτερική ειρήνη. 


Ο νους που φιλοξενεί την  σκέψη στον εγκέφαλο , είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον εργαλείο μαζί με το συγκινησιακό κέντρο στην περιοχή της καρδιάς  που φιλοξενεί τα συναισθήματα μας τα οποία μπορούμε με θαυμαστό τρόπο να τα φέρουμε και να τα βιώνουμε μέσα σε ένα θαυμαστό επίσης φυσικό σώμα .


Η σκέψη φαίνεται να κυριαρχεί   στο κόσμο των τριών διαστάσεων, αλλά   δεν είναι το εργαλείο αυτό το οποίο θα μας δώσει την αληθινή γνώση, ούτε και την συνειδητή εμπειρία…
Είναι όμως το εργαλείο υλοποίησης


Η σκέψη είναι πολύ περιορισμένη χωρίς αμφιβολία και επιφανειακή όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε πνευματικά ζητήματα  …..όμως είναι δημιουργική όταν την χρησιμοποιούμε σωστά προσπαθώντας να δημιουργήσουμε .
 Με τη σκέψη  ο άνθρωπος δημιουργεί και εξελίσσετε, και εκφράζετε στο φυσικό κόσμο  και υλοποιεί  της ιδέες του .
  Όπως όμως κάθε εργαλείο έτσι και η σκέψη ,  εξαρτάται από την χρήση που του γίνεται και τα αποτελέσματα που θα έχει .
Όταν η ιδέα, συνδυάζετε με πάθος τότε η   ενέργεια που παράγετε ζωντανεύει και εξυψώνει το φυσικό σώμα  δημιουργικά , αλλά και έλκει πράγματα, πρόσωπα , και καταστάσεις που συγγενεύουν με αυτή την ενέργεια σαν μαγνήτης.
  


Η σκέψη συνεργάζεται αρμονικά με τον νόμο της έλξης, διότι η σκέψη είναι ενεργειακά μαγνητική και μαζί με το συναίσθημα δημιουργεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, που ανάλογα την ποιότητα τους,  έλκει και προσελκύει , την αντίστοιχη ενέργεια , ή συγγενή κραδασμό .


Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουμε ότι η σκέψη είναι μόνο …για να σκεφτόμαστε διάφορα πράγματα με μηχανικό τρόπο, κάποιες φορές να τα αναλύουμε, φυσικά να κουτσομπολεύουμε και να κάνουμε λογαριασμούς, για να έχουμε πράγματα  να θυμόμαστε από το παρελθόν , και πράγματα που θα θέλαμε να γίνουν μελλοντικά και απλά να τα ονειρευόμαστε  …..
Δεν γνωρίζουμε ότι η σκέψη... είναι το εργαλείο υλοποίησης του ανθρώπου στο κόσμο των τριών διαστάσεων. 
Έτσι μπορούμε να υλοποιήσουμε και ευχάριστα και δυσάρεστα.. 


 Το λιγότερο που μπορεί να κάνει η σκέψη είναι να φτιάχνει  αεροπλάνα, διαστημόπλοια,  και Smartphone.
Aν εμβαθύνουμε θα δούμε ότι όλα αυτά που βλέπουμε , αγγίζουμε και ακούμε , είναι αποτέλεσμα της σκέψης και της φαντασίας του ανθρώπου.
Και πιο γενικότερα η φύση με όλες αυτές τις ομορφιές της είναι εκδήλωση μιας ανώτερης διάνοιας και φαντασίας, και που μέρος αυτής της ανώτερης διάνοιας είναι και η ανθρωπότητα στο σύνολο της .


Και αν αυτά είναι αποτελέσματα  σκέψης η οποία δεν αξιοποιείται όπως θα έπρεπε ….τι θα μπορούσε άραγε να καταφέρει ο άνθρωπος  ακόμα ….όταν αρχίσει να λειτουργεί συνειδητά.
 Αν θέλουμε να αλλάξουμε  την ζωή μας λοιπόν, θα πρέπει να ξεκινήσουμε την αλλαγή από το σωστό σημείο.


1]   έχουμε  μπροστά μας ένα πανέμορφο δάσος με  ψηλά και όμορφα δένδρα …
Η προσοχή μας πέφτει στο πιο κοντινό μας δένδρο , το οποίο και  θαυμάζουμε  και το περιεργαζόμαστε, έχουμε  ταυτιστεί  από αυτό το δένδρο θαυμάζουμε  τα κλαδιά και τα φύλλα του, το ύψος του και τα χρώματα του, είμαστε  γοητευμένοι από αυτό  με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να διακρίνουμε όλη την ομορφιά  που υπάρχει γύρω μας .


2] Ξαφνικά μας έρχεται μια έμπνευση  και τραβάμε την προσοχή μας από το δένδρο που πριν ήμασταν γοητευμένοι και την φέρνουμε  όλη την προσοχή  στον εαυτό μας …
Τώρα όλη η προσοχή μας είναι στον εαυτό μας [ μέσα στο σώμα μας] περιμένουμε λίγο εκεί ώστε να την εδραιώσουμε αυτή την αίσθηση  καλύτερα .
Από την νέα αντιληπτική κατάσταση μας βλέπουμε  τώρα ολόκληρο το δάσος,  διότι η προσοχή μας βρίσκετε πίσω από το αισθητήριο  της όρασης, δεν εστιάζετε σε ένα σημείο αλλά έχει επίγνωση όλου του περιβάλλοντα χώρου  .
Παράλληλα σιγά- σιγά  αντιλαμβανόμαστε και τους ήχους καλύτερα,  ίσως ακόμα  και μυρωδιές .
  Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο……..
 καθώς  με την προσοχή μας βρισκόμαστε μέσα στο σώμα μας αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε  σκέψεις που πριν δεν αντιλαμβανόμασταν τόσο καθαρά..  όπως…. <<Πο-πο όμορφο δάσος !!>>, <<τι ωραία δένδρα,>>  <<τι όμορφα που είναι εδώ>>, κλπ , κάποιος μέσα μας  ίσως  αρχίζει να συγκρίνει τα δένδρα και το δάσος με άλλα   κλπ, συγχρόνως   αντιλαμβανόμαστε διάφορα ευχάριστα συναισθήματα που συνοδεύουν  αυτές τις σκέψεις  .
Παρατηρούμε αυτές τις εσωτερικές καταστάσεις  που συμβαίνουν και που βιώνουμε για πρώτη φορά [ίσως] με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο [ συνειδητά]  …...και επίσης παρατηρούμε ότι  μετά από λίγο, αυτές  οι ψυχολογικές καταστάσεις - αντιδράσεις  αρχίζουν να μειώνονται  …
σε λίγο …….καταλήγουμε  πλέον να είμαστε …..<<εμείς >> …….μια αντιληπτική κατάσταση   μέσα στον   στον  ψυχολογικό μας χώρο  αλλά συγχρόνως και μέσα στο φυσικό χώρο …...


[Που πήγαν όλες αυτές οι σκέψεις  που υπήρχαν μέσα μας και έκαναν τόση φασαρία ?…..]
Αρχίζουμε και κατανοούμε ότι <<πιθανόν>> δεν έχουν να κάνουν με αυτό που <<πραγματικά>> είμαστε .
Συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε μονάχα σκέψεις και συναισθήματα , είμαστε και.... κάτι άλλο…. και  αυτή τη στιγμή αισθανόμαστε  ένα με το ...κάτι άλλο.
[ η προσοχή που αναγνωρίζει τον εαυτό της ]




 Από την αντιληπτική κατάσταση που βρισκόμαστε και μέσω των αισθήσεων αντιλαμβανόμαστε το φυσικό περιβάλλον …και με την  αυτοπαρατήρηση [ η οποία πλέον αναγνωρίζουμε ότι  είναι  η ίδια ικανότητα της προσοχής στραμμένη προς το εσωτερικό μας ]  γινόμαστε συγχρόνως συνειδητοί από την εσωτερική κατάσταση που υπάρχει  μέσα στην ψυχολογία μας.
 συνεχίζουμε να βλέπουμε το δάσος  χωρίς να χάνουμε την εσωτερική αίσθηση  αυτή του εαυτού μας …και έρχεται άλλη μια ….έμπνευση  …


3] Κατανοούμε τώρα  πλέον ότι η αρχική γοητεία μας με το δένδρο ήταν από τις σκέψεις  που ταυτιζόμασταν  μαζί τους  και τα συναισθήματα που ανέβλυζαν και  σχολίαζαν, ή σύγκριναν  το παρατηρούμενο αντικείμενο ….και που τελικά  δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο[ δενδρο] όπως φαίνεται τώρα,  το όποιο επίσης μπορούμε να το  παρατηρούμε χωρίς όμως πλέον  να το σχολιάζουμε , ή να το συγκρίνουμε , η να το χαρακτηρίζουμε  και φυσικά χωρίς να ταυτιζόμαστε μαζί του.




Τώρα υπάρχει μια διαφορετική εσωτερική αίσθηση και  απλά την βιώνουμε ,
 η προσοχή είναι όλη στο σώμα …
το σώμα είναι στο κέντρο του   χώρου  και μέσα σε αυτό τον χώρο  γύρω από το σώμα υπάρχει το δάσος  ο ουρανός , η γη και όλα όσα μπορεί να αντιληφτεί ο Νους και το σώμα με τις αισθήσεις .
 αυτή η προσοχή  διευρύνεται και γίνετε πιο   αντιληπτική και <<εσωτερικη>>.
Η σχέση μας με το περιβάλλον αλλάζει, και βιώνουμε μια διαφορετική σχέση με αυτό. 
 Η αίσθηση αυτή Συνενώνει τον ψυχολογικό με το φυσικό χώρο σε ένα ενιαίο περιβάλλον, και υπαρχει η κατανόηση ότι το οτιδήποτε μέσα σε αυτούς τουςφαινομενικά διαφορετικούς χώρους  έχει την θέση του σύμφωνα με  την κατάσταση εκδήλωσης  του,  και τον ρόλο που έχει να παίξει στην διάσταση που βρίσκετε την κάθε στιγμή .[συναισθήματα, σκέψεις, φαντασία ,  αντικείμενα,   ]
Γνωρίζει  πλέον ότι το δένδρο που αρχικά είχε ταυτιστεί,  δεν είναι παρά το ίδιο δένδρο που είναι και δίπλα του , και το παραδίπλα του.
 Ξέρει ότι το δένδρο είναι ένα με όλο το δάσος  και  το δάσος είναι το δένδρο,  και ότι αυτό το γεγονός  << συμβαίνει>>,  διότι  υπάρχει η δυνατότητα αντίληψηςαυτού του γεγονότος .
Η αισθήσεις του φυσικού σώματος βοηθούν να βιωθεί η φυσική πραγματικότητα,  και επίσης η συνειδητότητα  μέσο της διαίσθησης , κάνει  αντιληπτό το πώς η ενότητα εκφράζετε με εκατομμύρια  τρόπους και μορφές  δημιουργώντας τα γεγονότα και την εμπειρία .**





4] φορτίζετε το σώμα μας με μια νέα ενέργεια , γεμίζει τον ψυχικό μας κόσμο και κάτι αρχίζει να αλλάζει   μέσα μας …
το σώμα μας που δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοιες ενέργειες αντιδρά  ίσως με δάκρι [χαράς], και από το συγκινησιακό κέντρο, [το οποίο είναι και το κέντρο της διαίσθησης,  αλλά κυρίως  η σύνδεση μας με τον εσωτερικό εαυτό μας]   αναβλύζουν πρωτόγνωρα ευχάριστα συναισθήματα, <<λεπτά>> και <<ομορφα>>    ….και ο νους που δεν καταλαβαίνει   μένει σιωπηλός αποδεχομενος  πλέον την βιωμένη εμπειρία , και την συνειδητότητα .
Μόνο η φαντασία  μπορεί να αντιλαμβάνεται με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο αυτά που το αισθητήριο της όρασης ποτέ δεν έχει δει .  
[Στη θέση του δένδρου θα μπορούσε  να είναι οποιοδήποτε αντικείμενο , πρόσωπο, η γεγονός. της καθημερινοτητας μας ]




Ο ΝΟΥΣ προσπαθεί να απομνημονεύσει την εμπειρία όμως αυτό  είναι αδύνατον ..αυτό που πιθανόν να γράψει η να προσπαθήσει να περιγράψει αργότερα θα απέχει πολύ μακριά  από την πραγματικότητα  που η συνείδηση έχει βιώσει.
Όμως αισθάνεται την ανάγκη να  υλοποιήσει και να  γειώσει αυτή την εμπειρία και θα το κάνει.




Η αιτία για την παγκόσμια κρίση βρίσκετε στην λειτουργία του νου και της σκέψης του ανθρώπου .
 Από εκεί επίσης ξεκινά  και η λύση στο πρόβλημα της κρίσης.
Αλλά όπως είπε και ο Αϊνστάιν …..<<ποτέ δεν μπορούμε να λύσουμε  ένα πρόβλημα όταν συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε με τον ίδιο τρόπο όπως όταν το δημιουργήσαμε>> 


 Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας δημιουργός και στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΕΙΑ ΔΙΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ .
Και η ζωή του είναι ανάλογη με αυτό το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που εκπέμπει .
 Και αυτό  το πεδίο  δονείτε σύμφωνα με αυτά που σκαφτόμαστε και αισθανόμαστε .


 Το πεδίο αυτό δεν θα πρέπει να επιτρέπουμε να το χρησιμοποιεί και να το διαχειρίζεται άλλος,   ή κάτι άλλο .
 Είμαστε εμείς , αποκλειστικά  εμείς,  οι διαχειριστές του, και έχουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε και να υλοποιήσουμε την δική μας ζωή . 
atheatos.blogspot.gr





*Υπάρχει μια πεποίθηση ότι χρωστάμε στους θεούς , έτσι έχουμε δημιουργήσει την….  θεϊκή τιμωρία, ή κάρμα και ντάρμα .
Αυτό δεν το επιβάλει κανένας θεός , είναι μια φυσική διαδικασία που μπορούμε να το πούμε διαφορετικά…..<< ότι σπέρνουμε  ,  θερίζουμε >> , δεν παρεμβαίνει σε αυτό καμία θεότητα όπως την εννοούμε , είναι καθαρά φυσική διαδικασία  και δική μας ευθύνη.
Επίσης από κοινωνική άποψη έχουμε την πεποίθηση επίσης ότι χρωστάμε σε τράπεζες ή σε φίλους και γνωστούς, στα παιδιά μας , στη γυναίκα μας και στον άντρα μας , ότι έχουμε ένα σωρό  υποχρεώσεις κλπ .
Αυτό όλο του << χρέους>> είναι μια πεποίθηση μια σκέψη που έχει εδραιωθεί στον ψυχισμό μας, και με βάση αυτές τις πεποιθήσεις  ότι χρωστάμε παντού σε θεούς και σε ανθρώπους προχωράμαι στη ζωή μας κοιμισμένοι  και χρεωμένοι.

Η συνείδηση δεν χρωστάει σε κανέναν θεό, ούτε σε άνθρωπο, ούτε σε διάβολο …
Είναι αυτό το είμαι.
Και όσο είμαι  ….έχω …!!

<<Ότι έχω το φέρω μαζί μου>>... [ βίας ]


**<<Στο δικό μας ηλιακό σύστημα από τα όντα που φέρουν υλική μορφή ,ο άνθρωπος είναι τομοναδικό ον που αποκτά αυτοσυνείδηση, ή συνείδηση του εαυτού του.......................................
 Η  δυσκολία που παρουσιάζει το ανθρώπινο ον στο θέμα αυτό της συνειδητότητας  είναι ότι έχειταυτοχρόνως μια αντίληψη του εαυτού του, και μια αντίληψη του εξωτερικού κόσμου που τοπεριβάλλει. 
.>>  [  Κουτ Χουμι σε μια από τις επιστολές των διδασκάλων της σοφίας]





απόσπασμα από την Ασκητική…..........................................
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΝΟΥ……..<< γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο…
Μέσα στο ιερό περίβολο των πέντε αισθήσεων χρέος μας ειναι να αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου …>>
και ...Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ……..<< όχι ! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου ! Να σπας τα σύνορα ! Να αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου ! Να πεθαίνεις και να λες ….θάνατος δεν υπάρχει!>> 
  [ Νίκος Καζαντζάκης ].




Το διάβασα εδώ: http://atheatos.blogspot.gr/2014/02/o.html?spref=fb

Η διαδικασία για το Κοίταγμα στον Ήλιο!! Πετάξτε τα γυαλιά ηλίου όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα.!!

Το διάβασα εδώ: http://gateoflight.blogspot.gr/2012/10/blog-post_27.html?m=1

Και βλεπεις μικρα παιδια με γυαλια ηλιου

Στο παρων του κοσμου μας δεν θα αφεθει ποτε ελευθερη η γνωση
για να Γινεις . ..

Οποτε
η πορεια της Ζωης μας δεχεται αλειωση ως προς την υποτιθεμενη Γνωση . ..


Μια συμβουλη αγαπητοι μου . ..

Ουδεις θα αφησει να φτιαχτει εντος μας η μηχανη που μας ενοποιει με τον Χωρο Ολο. ..


Και αυτο γιατι σε εχουν κανει Ηδη να πιστευεις . ..
Αν δεν πιστυεις δηλ, σημαινει οτι δεν υπαρχει . ..

Συνεχως κανουμε πραξεις οι οποιες ταυτοχρονα αγνουνται απο εμας τους ιδιους . ..
οποτε
αγνοουμε τι Χρησιμοποιουμε Ανα Πασα Στιγμη . ..

Μιλαμε για την Ψυχη, αλλα ταυτοχρωνος αγνοειται η πραγματικη της Φυση. ..
Μεσα σε ολους τους Αιωνες αγνοειται η Φυση ττης ομως . ..ακομη

Οπως και το πραγματικο προβλημα , επιλυση . ..

Γιατι;

Τι δεν παραγεται ορθα ;
Ποιος λογισμος, ποιος συνδεσμος τελων παντων ;


Μηπως ηρθε ο καιρος να γινουμε  ;
να παραγκονισουμε την Ληθη;


Ποσο αραγε ασχολουμαστε με Ζωντανα πραγματα ;
Ποσο σχεση εχει αυτο αραγε ;

Ποσο Ζωντανη ειναι η Φαντασια μας ;;;

Σκεφτομαστε ή φανταζομαστε ;


Τι θελουμε στο τελος τελος ;

Εαν θες να πας απο το σπιτι σου εως το περιπετο δεν αρκει η ορεξη σου. ..


Ειμαστε στην θεση να καταλαβουμε βημα βημα την ολοκλρωση εντος μας ;
Τι μας σταματαει συνεχως καθε που μπορει να πετυχενουμε ενα βημα ;

Μηπως ειμαστε λιγακι τσαπατσουληδες και χανουμε - παρεκλινουμε εστω και λιγο ;

χμμμ...

Νομιζω πως το προβλημα ειναι στο πεδιο της συγ-κρισης . ..
δεν γνωριζουμε ακομη τι να μας κανουμε μες στο ολο συνολο ,
οποτε δεν μπορουμε να γινουμε κατι το οποιο αγνοουμε . ..


Μηπως οταν ασχολεισαι με την Ζωη για την Ιδια την Ζωη
ειναι ολα φανερα ;
και ολα χανουν το νοημα οταν παυει η ασχολια με την Ουσια της ;

Αν παρατηρήσεις προσεκτικά την πορεία της ζωής όσων θαυμάζεις αυτήν τη στιγμή, θα διαπιστώσεις πως είναι άνθρωποι που δεν πήραν τον εύκολο δρόμο, πως οι επιλογές τους δεν ήταν πάντα οι αναμενόμενες και για πολλές από αυτές μπορεί ούτε οι ίδιοι να είναι ιδιαίτερα περήφανοι σήμερα. Έχεις ποτέ αναρωτηθεί για την ευεργετική δύναμη του αντιπαραδείγματος; Έχεις συνειδητοποιήσει πως οι κακές επιλογές μπορούν να σε λυτρώσουν;


Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζεις -και τους αξίζει να τους θαυμάζεις- έχουν κάνει πολλά λάθη, έχουν και από ένα παρελθόν που θα ήθελαν να ξεχάσουν, έχουν πονέσει πολύ, έχουν προδοθεί τόσες φορές που έχουν χάσει το μέτρημα, έχουν αγαπήσει ανθρώπους οι οποίοι τους κακοποιούσαν ψυχολογικά, έχουν εξευτελιστεί και έχουν συνάψει φιλικές σχέσεις με ανθρώπους που ούτε θα τους πλησίαζες. Μπορεί να μην ήταν εύκολο, μπορεί να θέλουν να τα ξεχάσουν, μπορεί να μην τους σεβόσουν εάν τους γνώριζες σε αυτές τις σκοτεινές τους φάσεις αλλά σίγουρα, εάν δεν είχαν περάσει από αυτά τα στάδια, σήμερα δεν θα τους θαύμαζες. Η σοφία είναι πράγμα πανάκριβο, ξέρεις.

Την αξία της καλοσύνης δεν την έμαθα από ανθρώπους δοτικούς και καλόψυχους. 
Την έμαθα από ανθρώπους τσιγκούνηδες, λίγους, κακούς. Εκεί κατανόησα τη σημασία του να είσαι καλός, τη χρησιμότητα, τις ευεργετικές ιδιότητες του να αγαπάς και τη χαρά του να δίνεις. Το λίγο τους με έπνιξε, μου προκάλεσε ασφυξία, κλειστοφοβία και αγάπησα το πολύ. Και έμαθα να μην συμβιβάζομαι ούτε με το λίγο ούτε καν με το λιγότερο.

Την αξία και τη δύναμη της σιωπής την έμαθα από ανθρώπους που μιλούν συνεχώς χωρίς να λένε τίποτα. 
Γιατί αυτοί που μιλούν συνεχώς, σπάνια έχουν να πουν κάτι. Θυμάστε, φυσικά, από το σχολείο τον τύπο που πεταγόταν συνέχεια και έκανε σχόλια στο δάσκαλο και έλεγε με άλλα λόγια αυτά που μόλις άκουσε και απαντούσε ο ίδιος στις ερωτήσεις που έθετε, μόνο και μόνο για να ακούγεται η φωνή του.
Η ενήλικη ζωή είναι γεμάτη από τέτοιους τύπους. Και κάπως έτσι αγάπησα αυτούς τους όμορφους ανθρώπους τους σιωπηλούς με το μυαλό το θορυβώδες. Τη σέβομαι τη σιωπή. Τη σέβομαι όσο λίγα πράγματα. Τους αγαπώ τους ανθρώπους που δεν «εξαντλούνται μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου». Είναι δικοί μου άνθρωποι. Δικοί μου όσο λίγοι.

Την αξία της αγάπης την έμαθα από εκείνους που μου τη στέρησαν. 
Όχι μόνο από εκείνους που δεν με αγάπησαν αλλά και από εκείνους που δεν με άφησαν να τους αγαπήσω εγώ. Δεν ξέρω με σιγουριά σε ποιους το κρατάω περισσότερο. Μάλλον στους δεύτερους. Γιατί, στην τελική, τι συμβαίνει στ’ αλήθεια όταν ψάχνεις κάποιον; Ποια είναι η ανάγκη σου η πραγματική; Θες να αγαπηθείς ή μήπως θες να σε αφήσει να τον αγαπήσεις εσύ; 
Έτσι αγάπησα την αγάπη- όταν κατάλαβα πως δεν είναι δεδομένη και πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι διατεθειμένοι ούτε να τη δώσουν ούτε να τη δεχθούν. Το λίγο των «λίγων» με έσπρωξε σε αυτό το ασυμβίβαστο πολύ.

Διάβασα πολλά κακά βιβλία για να μάθω από καλή λογοτεχνία και άκουσα κακή μουσική για να μάθω τι κάνει τα αυτιά μου να χαίρονται στ’ αλήθεια. Έκανα αποτυχημένες σχέσεις για… Όχι, εντάξει, δεν με έκαναν να μάθω ακόμα πώς να κάνω μια σχέση να πετύχει αλλά με έκαναν να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου. Τις ευγνωμονώ τις αποτυχημένες σχέσεις μου γιατί με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχεις κάνει λάθη. Πήρες λάθος αποφάσεις, αγάπησες ακατάλληλους ανθρώπους, εμπιστεύτηκες λάθος ανθρώπους, έσπασες τα μούτρα σου. Και έχεις δυο επιλογές: να έχεις κακές αναμνήσεις που θα σε τραβάνε πίσω ή να μάθεις κάτι σωστό από το κάθε λάθος. Δε γνωρίζω για την εγκυρότητα της ατάκας- καραμέλας «Κάθε εμπόδιο για καλό» και αν είχα την εξουσία, θα την ποινικοποιούσα ως φράση χωρίς δεύτερη σκέψη. Γνωρίζω, όμως, με βεβαιότητα πως αν πάρεις το χρόνο που χρειάζεσαι και δεις τα πράγματα από μια απόσταση και χωρίς φόβο (αλλά με πάθος! Πάντα με πάθος!), θα δεις πως από τα λάθη σου θα μάθεις και όχι από τα σωστά σου.


Σίγουρα δεν χρειάζεται να χάσεις κάτι για να το εκτιμήσεις. Πρέπει, όμως, να έχεις χάσει κάτι στο παρελθόν για να εκτιμήσεις αυτό που έχεις τώρα. Και, αν δε σπάσεις, πώς θα μάθεις από τι είσαι φτιαγμένος;

Εξάλλου, τα λάθη μας είμαστε και όχι τα σωστά μας. Τίποτα γκουρμέ δεν θα σε κάνει να εκτιμήσεις το φαγητό. Μόνο το κακό φαγητό θα σε κάνει να εκτιμήσεις το καλό φαγητό. Την ευγνωμοσύνη θα τη διδαχθείς από τους αγνώμονες και τη δικαιοσύνη από όσους σε αδικούν. Τον επαγγελματισμό από όσους σου φέρθηκαν αντιεπαγγελματικά και το πολύ θα στο μάθουν οι «λίγοι».

Το διάβασα εδώ: LOUKINI