μπορω να εχω λιγη βοηθεια και οδυγιση?

Καλησπερα με λενε Μαγδα,συγνωμη για την ορθογραφια μου αλλα εχω ξεχασει να γραφω σωστα ποια.Ελπιζω να μην σας ζαλισω με ολα αυτα που θα πω, απλα θελω να πω 2 λογια για τον εαυτο μου και τι εχω ζησει για να μπορω να ζητησω και βοηθεια.
Καταγομαι απο την Βουλγαρια, Ελλαδα ηρθα στα 5 μου, μεχρι τοτε εμενα με την γιαγια μου ενω οι γωνεις μου ηταν Ελλαδα απο τοτε μου ημουν ενος ετους,η μαμα μου παντα με χτυπουσε πολυ για τα παντα που την νεβριαζαν φταιω δεν φταιψ αληθεια η ψεμα και ποτε δεν με πιστευε γιατι της ειχα πει ψεματα μια φορα για ενα σαντουιτς.
στα 7 μου οι γωνεις μου χωρισανε και εμεινα με τον μπαμπα μου στην Κρητη ο οποιος δουλευε ολη μερα, τα παιδια με λεγανε ορφανο βουλγαρα και βρομοτυρικο γιαυτο δεν πηγαινα παντα σχολειο γιατι τα αλλα παιδια δεν με δεχοντουσαν για αυτο που ειμαι και με χτυπουσανε,αυτο μου εμεινε ως συνηθειο ελαχιστα ετρωγα και οτι μπορουσα να φτειαξω μονη μου απο μικρη και μεχρι τωρα εχω φοβεια με το αιμα και τις κατσαριδες.Στα 11 μου ηρθε η μαμα μου και με πηρε Αθηνα αλλα τα πραγματα δεν καλυτερεψαν η μανα μου δουλευε και αυτη ολη μερα, πλεον δεν μπορουσα να κανω φιλους, δεν ηξερα πως και ακομα δεν μπορω να κανω φιλους και κανεις δεν με δεχετε γιατι απλα ειμαι διαφορετικη, δεν εχω αρχες ολα μονη μου τα εμαθα δεν με εμαθε κανεις...Φοβαμαι τους ανθρωπους και δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν αγαπαω τους παντες και δεν μισω κανεναν με πλιγωνει ομως που κανενας δεν αγαπαει εμενα,με τον εαυτο μου δεν τα εχω καλα γιατι το μυαλο μου σκευετε πολλα σε πραξη ομως ειμαι μια δειλη και δεν μπορω να κανω τιποτα.Απο παντου βομβαρδιζομαι με θρισκιες ιδεες στερεοτυπα και χιλια δυο ανεξιγιτα πραγματα τα οποια δεν μπορω να τα δεχτω!!!Εφυγα απο την μητερα μου και πηγα Αγγλια να σπουδασω με τον φιλο μου και μενω μαζι του,ομως βλεπω οτι δεν ειμαι ετοιμη για την ζωη δεν ξερω τιποτα με τον φιλο μου ημαστε καλα αλλα εχει μια πολυ κακια μητερα η οποια συνεχεια με θαυει πισω απο την πλατη μ και επειδη δεν μπορει να βρει κατι εναντιον μου λεει ψεματα για μενα(ποιο πολυ απο ολα συχαινομαι το ψεμα).Δινω ολη μου την αγαπη σε οσους το αξιζουν μα νιωθω πως δεν φτανει.Φοβαιμαι να κοιμιθω μηπως και δεν ξυπνησω...φοβαμαι τον θανατο γιατι δεν μπορω να ξερω σιγουρα τι θα γινει μετα,μεσσα μου νιωθω μονο πονο,φοβο και ανασφαλια προσπαθω να τα πολεμισω μα δεν μπορω.Μπορει καποιος να με βοηθισει?Να μου δωσει σημβουλες για το τι κανουν οι μεγαλοι ανθρωποι?Ειμαι 19 και ακομα ψαχνω να βρω την παιδικη ηλικια που δεν εζησα ποτε, απεχω πολυ απο τους ενηλικες...μπορει καποιος να με βοηθισει να τα βρω με τον εαυτο μου?Μπορει καποιος να μου πει γιατι ημαστε εδω?Απο που ηρθαμε και γιατι και που θα παμε?Γιατι εχει ζωη μονο στη γη?Και γιατι ημαστε τοσο μονοι?Γιατι παιθενουμε?Και τι μενει απο εμας μετα?Βοηθεια?Καποιος?Οποιος δηποτε ξερει κατι μπου θα μπορουσε να ριξει λιγο φως στην απογοητευση μου ας μου πει παρακαλω πολυ :/

Μαρθα γεια σου,Καταρχην θα σου πω πως εισαι υπεροχος ανθρωπος και σε νοιωθω απολυτα.Καταννοω τον πονο σου πως εχεις περασει δυσκολα οπως κι εγω και οι περισσοτεροι ανθρωποι.Εγω εχω φιλες απο Βουλγαρια και πολυ χαιρομαι που γνωρισα αυτα τα κοριτσια.Δυσκολευομαι να καταλαβω σε αυτη τη φαση που ζουμε ολοι δυσκολα οτι ακομα υπαρχουν ανθρωποι που θα σχολιασουν ασχημα τον διπλανο τους.Κατα τη δικη μου γνωμη κ αποψη θα σου ελεγα να μη δινεις βαση σε αυτα που λεει η μητερα του φιλου σου.Μπορεις μονο να εισαι ευγενικη απεναντι της και αστην να λεει οτι θελει.Εφοσον εσυ εισαι με τον γιο της θα πρεπει να το δεχτει.Εσυ να κοιτας πως θα περνας ομορφα και να κρατησεις τη σχεση αυτη να φροντισεις να εχετε πολλες ωραιες αναμνησεις.να ζειτε το καθε λεπτο.Μην αγχωνεσαι για το μελλον.να βαλεις σε ταξη τους στοχους κ τα ονειρα σου.ωστε να προσπαθησεις να τα πραγματοποιησεις.να ονειρευεσαι μα πανω απο ολα να μη φοβασαι.ειναι πολυ ασχημο συναισθημα ο φοβος και εχω περασει απο αυτο το σταδιο μεχρι τωρα το παλευω.δηλαδη εχω αρχισει κ αγνοω τον φοβο γιατι ακουσα καποτε πως οτι φοβασαι το ελκεις.ειναι ατιμο πραγμα ο φοβος.Γι αυτο πρεπει να μαθεις να σκεφτεσαι θετικα και αισιοδοξα να σκεφτεσαι καθε μερα μονο ωραια πραγματα.οταν σκεφτεσαι κατι ασχημο αμεσως να βαλεις κατι ομορφο με τον νου σου και ν το σκεφτεις 2φορες αυτη την ωραια σκεψη μεχρι να σβηστει απο το μυαλο σου ο φοβος κ οι ασχημες σκεψεις που σου προκαλεσε.εγω ετσι εκανα κ ειμαι σε καλυτερο δρομο.Ασε τη ζωη να σε καθοδηγησει μην αγχωνεσαι,μη φρικαρεις.Να κανεις οτι ευχαριστει εσενα.Μη δινεσαι ολοκληρωτικα σε ανθρωπους που δεν ξερεις καλα αν δεν τους εμπιστευεσαι.γιατι μετα θα πληγωνεσαι κ ειναι αδικο.Ειμαι σιγουρη πως ολα θα πανε καλυτερα για σενα αρκει να διωξεις απο μεσα σου τον φοβο κ τη παραμικρη ανασφαλεια.Οσο για τις ερωτησεις που αφορουν το συμπαν γενικοτερα μου θυμιζεις λιγο εμενα.Τα ιδια αναρωτιομουν κι εγω στην ηλικια σου κ τωρα ειμαι 27 και εχω μαθει να ζω με τροπο που οτι κι αν μου μοιαζει αγνωστο δε με τρομαζει πια.Ειναι εγωιστικο να πιστευουμε οτι ειμαστε μονοι στον πλανητη.Τωρα για τις αλλες ερωτησεις σιγουρα η Αιθηροη εχει πιο καταλληλες απαντησεις απο τις δικες μου.Οπως λεει η ioessa ψαξε και στον αορατο ναο κ θα βρεις απαντηση.

ευχαριστω παρα πολυ Ιλινια μου αλλα κοριτσια Μαγδα με λενε οχι Μαρθα 2 φοβους εχω στην ζωη μου που δεν μπορω να πολεμισω,το απαισιο αισθημα οτι θα ερθει η μανα του πετρου και θα αρχισει τις φωνες παλυ(δεν μπορω τις φωνες και τις φασαριες μουδημιουργουν πολλες φορες προβληματα σαν πονοκαιφαλο η αισθημα να τρεξω στην τουαλετα ενω στην πραγματικοτητα ειμαι δυσκιλια)...και ο δευτερος ειναι το αγνωστο μετα θανατο πολυ το φοβαμαι οτι και να κανω δεν ξερω τι θα γινει οταν φυγω απο την ζεστη κρυψωνα το σωματακι μου τι θα μου συμβει αν υπαρχει κατι μετα :/ στα λογια δυστιχως ειμαι ευκολη στις πραξεις ομως δεν τα καταφερνω σχεδων ποτε

Μαγδα.Να μην φοβασαι οπως ολοι σου λενε!Πολεμα!Καθε σου φοβο...στριμωξε τον στη γωνια και...αντιμετωπισε τον...Εναν-εναν...
Το θεματακι με την μαμα του συντροφου σου το χα κι εγω...
Πολλα χρονια...Λοιπον τι εκανα...Την επιασα και της ειπα την γνωμη μου για εκεινη..χωρις φωνες και τσακωμο...Ετσι απλα.
Κι υστερα...απλα επαψα να την βλεπω με φοβο...
Την αποδεχτηκα,με τα ελλατωματα της...και εν καιρο εκανε κι εκεινη το ιδιο...Την σεβομαι οσο με σεβεται...εννοωντας οτι δεν ξαναεπετρεψα να ''πατηθει''η προσωπικοτητα μου η αποψη μου...
Και ξερεις κατι;Τα παμε πολυ καλα...εχω τα ορια μου...και σεβομαι βεβαιως τα δικα της...Τι χρειαστηκα για το μεγαλο βημα;
Η Αιθηροη με συμβουλευσε καποια στιγμη να περνω μεγαλες βαθιες ανασες...αυτο μονο εκανα...ειπα πως δεν θα επιτρεψω αλλο να νιωθω τοση απαξιωση,ειπα πως δεν θα αφησω την Αγγελικη ποτε ξανα μονη...κοιταξα στον καθρευτη μου πηρα βαθια ανασα μου χαμογελασα,και πηγα να τη βρω...
Ολοι ειμαστε απο την ιδια σαρκα...Τι νομιζεις θα σου κανει;
Τιποτα περισσοτερο απο οτι της επιτρεψεις εσυ!
Ξεκινα με αγαπη προς τον εαυτο σου...μην αφηνεις το φοβο να σε κλεισει σε μια φυλακη...Ελευθερωσου,ειναι ομορφο,ειναι οτι καλυτερο μπορεις να κανεις για σενα!Μετα μπορεις να αντιμετωπισεις πιο ευκολα τα παντα...Εναν φοοβο καθε φορα!Απλα ξεκινα με βαθιες ανασες!
Η Αιθηροη θα σου πει πολλα,μην χαθεις!Και κοιτα στην ενοτητα ''ΑΙΘΗΡΟΗ''Θα βρεις παρα πολυ ενδιαφεροντα θεματα! :hg: :hg:

Ισως εχεις δικιο απλαδεν μπορω να τα βγαλω περα με αυτη την γυναικα γιατι με μισει ειναι πολυ θρησκια απο αιρεση πεντικοστιανους η δν ξερω κ εγω πως τους λενε και θεωρει οτι εχω μειχεψει με τον γιο της και οτι θα παω στην κολαση και θελει να σωσει τον γιο της απο εμενα και τετοιες βλακειες εγω αυτο που λες προσπαθισα να το κανω πανω απο 5 φορες ομως ειχε παντα το ιδιο αποτελεσμα να μου λεει εδαφια απο την γραφη για τις πορνες γυναικες και οτι ειναι πονηρες και πρεπει να προστατεψει τον γιο της απο εμενα παντα με μειωνει και μου μηλαει σαν να με υποτημαει :/ δεν ξερω τι να κανω ηλικρινα...μπρωστα μου και μπρωστα στους αλλους αγια οταν ημαστε μονες μας η πισω απο την πλατη μου με βγαζει την πορνη της πολης οτι εχω παει με ολο τον κοσμο και αυτη δεν ξερει τι λεει...με τετοιον ανθρωπο πως τα βγαζεις περα?

Σε ευχαριστω παρα πολυ χαιρομαι παρα πολυ που ηπαρχουν ακομα τοσο δυνατοι ανθρωποι σαν εσενα...οσο για το τι φοβαμαι η τι απορροια εχω...δεν ξερω αληθεια απλα νιωθω οτι δεν ανοικω εδω δεν μπορω να δεθω με τιποτα αλλο σε αυτον τον κοσμο εκτος απο τις γατες και την φαντασια μου...δυατιχως η ευτυχως εχω τρελη φαντασια οταν βαω μουσικη και κανω κατι ενω το κανω η φαντασια μου οργοαζει θεωρει αυτο που κανω βαρετο και αρχιζει και ταξιδευει

ισως και αυτος να ειναι ο λογος που ποτε δεν ειχα φιλους και κανεις δεν με καταλαβεναι ειναι κακο μα ζηλευα πολυ τους αλλους που ηχαν φιλους και.ηταν ξεγνοιαστοι εμενα οι φιλοι μου ηταν παντα ο εαυτος.μου η φαντασια μου ο βραδινος ουρανος ο ανιξιατικος δροσερος ανεμος και τα υπεροχα γοργα νερα να κοιλανε πανω μου στη θαλασσα...αλλα δυστιχως φοβαμαι πως χανω και αυτους τους.φιλους ευχαριστω πολυ για την στιριξη σας που θα παω θα μεγαλωσω :-)