Σελίδα 48
Δ΄Η ΓΗΣ
Δε φωνάζεις εσύ.
Δε φωνάζει η ράτσα σου μέσα στο εφήμερο στήθος σου.
Δε φωνάζουν μονάχα οι άσπρες, οι κίτρινες, οι μαύρες γενεές των ανθρώπων στην καρδιά σου.
Η Γης αλάκερη,
με τα νερά και τα δέντρα της,
με τα ζώα, με τους ανθρώπους και τους θεούς της μέσα στο στήθος σου φωνάζει.
Ανασηκώνεται η Γης μέσα στα φρένα σου και θωράει για πρώτη φορά
αλάκερο το σώμα της. Ανατριχιάζει•
είναι ένα ζώο που τρώει,γεννάει, σαλεύει, θυμάται.
Πεινάει , τρώει τα παιδιά της -φυτά, ζώα, ανθρώπους, ιδέες-
τ'αλέθει στα σκοτεινά σαγόνια της ,
τα ξαναπερνάει από το κορμί της και τα ξαναχύνει στο χώμα.
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Τετ 9 Νοε - 19:34:31
