Ο ΦΟΒΟΣ!

Η τελειοτητα ενος εξελικτικου οργανικου συστηματος ειναι η ιδια του η ατελεια......Οτιδηποτε εξελισσεται ειναι και ατελες, και οτιδηποτε ειναι ατελες, τεινει να τελειοποιηθει, ωσπου..... να κλεισει ο κυκλος, ειναι ο μοναδικος τροπος διαιωνισης της ζωης. Μεσα σε ενα τετοιο φαινομενικα κλειστο μακροσκοπικα κβαντικο συστημα, η αντιληπτικοτητα, αρα και η νοηση των επι μερους οργανικων στοιχειων και οντοτητων, της οποιας μορφης και οποιαδηποτε κλιμακας, σε αμεση σχεση με το σημειο εστιασης και αλληλεπιδρασης τους, ειναι εκ της φυσεως προγραμματισμενη και περιορισμενη σε συγκεκριμενους ''ρολους'' και δυνατοτητες απο το ιδιο το οργανικο συνολο. Σε εναν τετοιο ''οργανισμο'' τα παντα διεπωνται απο μορφες διαφαθμισμενης συνειδητοτητας η οποια ειναι ορατη απο και στα διαφορα επιπεδα της ιδιας του της εκδηλωσης, η μεγαλυτερη πλανη ειναι να πιστεψουμε οτι μπορουμε να ξεφυγουμε απο την ιδια την πλανη, διοτι για να συμβει αυτο, θα επρεπε η ανθρωποτητα να ηταν το κεντρικο συστημα της συμπαντικης νοησης, μια πρωτο- συνειδητοτητα, ομως ουτε κατα διανοια, αρα οτιδηποτε κατω απο αυτο ειναι πλανη. Το μονο που θα μπορουσαμε ειναι να περιγραψουμε μια πιθανη εκδοχη, θεωρωντας οτι η κοσμικη συνειδητοτητα, αυτη η θαλασσα λεπτης εικονικης ενεργειας, ειναι η βαση απο την οποια προερχονται τα κυματοπακετα που βλεπουμε ως εκδηλη υλη, και υποθετουμε σοβαρα πως ειναι η βαση προελευσης της ιδιας της νοησης. Οποιαδηποτε λοιπον νοητικη εξελικτικοτητα της ανθρωποτητας, εχει αμεση σχεση με την εξελικτικοτητα αυτης της εικονικης ενεργειας, εφοσον στην πραγματικοτητα αποτελουμε μερος της εκδηλωσης της. Καθε προσπαθεια αισθητηριακης αντιληψης αυτης της κοσμικης συνειδητοτητας ειναι καταδικασμενη, εκτος απο μια κατηγορια μεταφυσικων εμπειριων, που και αυτες κατα προσεγγιση, διοτι η συνειδητοτητα ειναι καθαρα ιδιωτικη. Δεν μπορουμε να την παρατηρησουμε σε κανεναν αλλο εκτος απο τον εαυτο μας. Ομως, ακομη και αδυνατη η παρατηρηση της κοσμικης πρωτο- συνειδητοτητας , θα μπορουσαμε να εισερθουμε σε μια τροποποιημενη συνειδησιακη κατασταση, ταυτιζοντας ετσι τους εαυτους μας με το βαθυτερο και πιο θεμελιωδες επιπεδο της πραγματικοτητας, η οποιοδηποτε μερος η πλευρα του συμπαντος. Το εκπληκτικο ερωτημα ειναι: σε μια τετοια κατασταση θα βιωναμε ενα φυσικο πεδιο με διακυμανσεις της ενεργειας του; η θα βιωναμε κατι σαν ενα κοσμικο πεδιο, με οτιδηποτε εμπεριεχεται στην συνειδητοτητα του; Ειναι γνωστο πως οταν βιωνουμε τον εγκεφαλο καποιου αλλου <<απο εξω>> δεν βιωνουμε την συνειδητοτητα του, στην καλυτερη περιπτωση βιωνουμε πολυπλοκα συνολα νευρωνων που ενεργοποιουνται σε πολυπλοκες αλληλουχιες, οταν ομως βιωνουμε το δικο μας εγκεφαλο <<απο μεσα>>, δεν βιωνουμε νευρωνες, αλλα ολα τα ποιοτικα χαρακτηριστικα που απαρτιζουν την συνειδητοτητα μας, τις σκεψεις μας, τις βουλησεις μας, εικονες , χρωματα, σχηματα και ηχους. Δεν θα ισχυε λοιπον το ιδιο οταν προβαλλουμε τον εαυτο μας σε μια κατασταση προχωρημενης αστρικης προβολης η σε μια μυστικιστικη ενωση με την κοσμικη συνειδητοτητα; Αν ισχυει λοιπον, που ισχυει, σημενει οτι μπορουμε να αντιληφθουμε ενα απειροελαχιστο νοητικο τμημα μιας τετοιας πρωτο- συνειδητοτητας, απο αυτο προκυπτει ενα αλλο ευλογο συμπερασμα, οτι ο βαθμος αντιληψης μας ως προς αυτην και η φαινομενικη νοητικη ελευθερια μας, στην πραγματικοτητα αποτελει μερος ενος νοητικου μηχανισμου αυτοπαρατηρησης και αυτοεπεξεργασιας δεδομενων αυτης καθ΄ αυτης, θα ελεγα οτι αποτελουμε ενα ειδος διακριτων μοναδων σκεψης της , οπου ολες οι ενεργειακες προσωπικες διαπληροφοριες μας εν ζωη μετασχηματιζονται σε μια μαγνητικη βαση δεδομενων, μοναδικη για τον καθενα μας. Ειμαι σιγουρος πως την ημερα που και ο τελευταιος ανθρωπος θα μαθη πως οτι πραττει και σκεπτεται καταγραφεται, και οτι ο θανατος στην ουσια του ειναι και αυτος ψευδαισθηση, [ μια λειτουργια που την διδασκει το ιδιο ανθρωπινο σωμα σε υποατομικο επιπεδο, εκατομμυρια θανατοι καθημερινα συντελουνται μεσα στο σωμα μας, ομως οι πληροφοριες ''ψυχες'' των σωματιδιων , ατομων, μοριων, κυτταρων ανακαλουνται και ενσωματωνονται απο τα επομενα που ακαριαια αντικαθιστουν οσα πεθενουν ] τοτε η ανθρωποτητα θα δει πραγματικα το αληθινο προσωπο της ευτυχιας. . Αγαπητη μου inei777 την τελειοτητα λοιπον στο νιωθω του ανθρωπου, η στην οποια οντοτητα υπαρχει στο συμπαν, προταρχικα καθοριζεται απο το νιωθω του δημιουργου, απο εκει ξεκιναει η αλλαγη, απο εκει η τελειοτητα, η φαινομενικη μας νοητικη ελευθερια ειναι απλως αποστολη δεδομενων κατα βουληση, μια πλανητικη βουληση στην οποια η επι μερους ατελεια της που μας κατευθυνει εδω και χιλιαδες χρονια οδηγωντας μας ετσι στο συνολικο δραμα, δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο τα ιχνη του κακου που θα δη για να μεταστραφη στο καλυτερο , μην σε πλανα ο χρονος της ανθρωπινης εξελιξης, ειναι δευτερολεπτα καπου αλλου, αλλα μαλλον θα το γνωριζεις. Αγαπω ολους εκεινους που η ψυχη τους ειναι βαθεια μεχρι τις πληγες τους, ανα πασα στιγμη εκουσια γινονται μερος της γεφυρας....

Nαι  μπορεις  να   εισαι   ότι  θελεις ,  οτιδήποτε  θελήσεις  γινεται ,  αν  εχεις   τα   ματια  να  το  δεις...

Καποια  περιεργα   συμπτώματα  είναι  περιστασιακα ,  αποτελουν  απορρεια  κατα  την  διαδικασια   αποκοπης   από  το  matrix...

Να   θυμασαι  παντα  ότι  η   δραστηριοτητα   ενός   και  μονου    κοσμικου  νευρώνα   της  υπέρτατης  και   αδιάγνωστης  υπαρξης   δημιουργει  η   ανακαλει    συμπαντα  κοσμους...

Η  ιδια   διαδικασια  συμβενει  και  στον  ανθρωπινο  εγκεφαλο  κάθε  που   ανακαλουμε  αναμνηση  η  μια   σκεψη...

Η  συνεχως   μεταβαλλομενη    συμπεριφορα  των  σωματιδίων  που   συνθετουν   μια   συγκεκριμενη     αναμνηση  -  σκεψη ,    ειτε  λογω  δικης  μας  προθεση   επιβολης ,  ειτε  λογω  προσάρτησης  νεων  δεδομενων  πανω   στα   ειδη  υπαρχοντα    θα  καθοριζουν   και  την   διαθεση   η   την  συνολικη  συμπεριφορα   μας  ως  ατομικοτητα  πλεον...

Θεωρησε  ότι   εκτος  λοιπον   από  το   να  εχουμε   την  δυναμη  διαμορφωσης   της   δικης  μας  πραγματικότητας ,   εχουμε  την  δυναμη  να   διαμορφώνουμε  και  ας  μην  θεωρηθεί  υπερβολή ,  και  την  σκεψη  της  υπαρξης ,   σε  ότι  μας  αναλογει  τελος  παντων ,  η   ποιο   απλα  να   διαμορφώνουμε  κοσμους  υπαρανω   αντίληψης...

Θεωρησε  ότι  αποτελουμε    ατομικα  και   συλλογικα   ως   ανθρωποτητα    την  κβαντικη   συμπεριφορα   της   υπαρξης   κατά   το  αναλογουν ...

Όπως  καταλαβενεις  η  ποιοτητα   της   συμπεριφορας  μας  αλληλεπιδρα   σε   αλληλοσυναρτηση   με  την  ποιοτητα  ενός   ανωθεν  ερεθισματος ,  και  θα   ηταν   ακρως   βολικο  να  μετατοπίσουμε  τις   ευθύνες  σε   αυτό  το   ανωθεν   ερεθισμα  ως  πρωταρχικη  και  ουσιωδη   βουληση   επιρροης ,    απαλλασωντας   ετσι   την   ανθρωποτητα   από   κάθε   ευθυνη ,  όμως  θεωρω  όπως   προανεφερα  ότι  οι  ποιοτητες  είναι  αλληλένδετες  σε   ένα  ''περιβαλλον''   οπου   το   παρελθον   παρον   και   μελλον   εκμηδενίζεται  στην   στιγμη ,   στο   τωρα ,  διοτι  τα    χρονικα   γεγονοτα   ροης   σε   ένα  χωρο   που   εξυπηρετουν   εσωτερικες  λειτουργιες   μιας  συλλογικης  νοησης  γινονται  ακαριαια   αντιληπτα   από  την  ιδια ,   διοτι  οι   χρονικες  διακυμάνσεις   εκμηδενίζονται  στην  δικη  της   αντιληψη...

Αυτό   σημενει  ότι  κάθε   λεπτο  και  κάθε   στιγμη  συνεχως  μεταβαλουμε   δημιουργώντας   ορατα   και   αορατα...

Στην  τελικη  κάθε  προσπαθεια  προσέγγισης   της  υπέρτατης   αληθειας   είναι  ματαιη ,  βασικα   είναι  θεμα  μεγέθους   φορεα   εκφρασης,  είναι  αδυνατον  να  περασης  τα   δεδομενα   από   ένα   ανθρωπινο   εγκεφαλο  σε  ένα  μονο  υποατομικο   σωματιδιο ,    απλως  είναι  ποιο   ανωδυνο   για  το   σωματιδιο   να   γνωριζει   την  πλανη  της  πραγματικότητας   του ,  την  πλανη  των   ψευδαισθησεων    του,     η   αποκαλυψη   και  μονο    αυτων   καθως    και  η   σωστη    χρηση    λειτουργιας   κυριως   των   αορατων   νομων   που   διεπουν   το   υπαρξιακο  μας  πεδιο  θα   ηταν  σε   θεση  να  καλυτερευση   την  ποιοτητα  της   δικης  μας   ζωης ,  και  ισως  και  την   δικη  της ...