Ο ΦΟΒΟΣ!

Πρώτα να πω ότι και τα δύο βίντεο είναι το ίδιο δυνατά!

Στο ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ είδες πως δεν έδωσα απάντηση τελικά. Δεν είχε άδικο η ilia που έλεγε γελώντας να δούμε ποιοι θα απαντήσουν. Κάτι ήξερε.

Δεν έδωσα απάντηση γιατί ο δικός μου φόβος με εμποδίζει. Και ο φόβος μου είναι η σκοτεινή πλευρά. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Δεν φοβάμαι για την ζωή μου. Φοβάμαι για την ψυχή μου. Είναι άδικη και σκοτεινή; Η έχει ελπίδα και έχει φως;

Δεν φοβάμαι μην μείνω πίσω. Φοβάμαι όμως μήπως αν μείνω πίσω οι άνθρωποι αλλά κι εγώ ξαναρχίσουμε τα ίδια, ξεχάσουμε πάλι και δεν αντέξω και κατρακυλήσω πάλι.

Φοβάμαι με λίγα λόγια τον εαυτό μου. Το σκοτάδι το ξέρω καλά και ξέρεις κι εσύ ότι το έχω γνωρίσει καλά. Και δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί με τίποτα!!!!! Κι επειδή δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί με τίποτα, φοβάμαι ότι θα πολεμήσω άγρια γι αυτό και πολεμόντας άγρια φοβάμαι τα σκοτεινά απομηνάρια μέσα μου μην με κατακλύσουν πάλι. Γι αυτό και φοβάμαι τον εαυτό μου.

Φοβάμαι αυτούς τους καιρούς που μας επιρρεάζουν όλους αρνητικά και φοβισμένα.

Φοβάμαι μήπως δεν προλαβαίνω να βοηθήσω όσους θα μπορούσα. Και νομίζω αυτός είναι ο μόνος καλός φόβος που έχω. Κάτι είναι κι αυτό.

Τέλος ονειρεύομαι και εύχομαι με όσες δυνάμεις έχω να μείνεις πίσω εσύ και κάποιοι άλλοι για να μην χαθούμε και ξεχαστούμε πάλι αυτοί που θα μείνουν πίσω. Αργά η γρήγορα θα ακολουθήσουμε το ξέρω, αλλά δεν ξέρω αν έχω αρκετή υπομονή. Κι αυτό το όνειρο και την ευχή μου τα φοβάμαι πιο πολύ από όλα γιατί βγαινουν από τον ίδιο φόβο που έχω μέσα μου. Και τα φοβάμαι ακόμα πιο πολύ γιατί όταν σκέφτομαι και προσεύχομαι για το καλό το δικό μου, είναι σα να σκέφτομαι το κακό το δικό σου, χωρίς να έχω την δύναμη να το παλέψω. Κι ο μόνος λόγος που τα λέω φανερά εδώ, είναι για να με αναγκάσω να ντραπώ και να σταματήσω να το ονειρεύομαι και να το εύχομαι. Όσες φορές το έχω κάνει αυτό, δούλεψε και έπιασε. Ίσως έτσι να γίνει και τώρα. Τα λέω φανερά όμως και γι άλλους λόγους. Και για να σε προειδοποιήσω για να ξέρεις και να αντιμετοπίσεις τις σκεπτομορφές μου. Η και για να ζητήσω συγνώμη, η και για να με βοηθήσεις πρώτα να νικήσω αυτόν τον φόβο. Η λέγοντας τον να τον ξορκίσω μακριά μου. Και όσο κι αν δυσκολεύομαι τώρα και δυσκολεύομαι πολύ, πάρα πολύ, πάρα πολύ, πάρα πολύ, πάρα πολύ......................................................................................................................................

από εκεί βαθιά μέσα μου που υπάρχει μόνο αγάπη και φως, εύχομαι να μην μείνεις πίσω. Ούτε εσύ ούτε οι άλλοι.

Μπορεί να απογοητέψω κάποιους που με θεωρούν δυνατό. Η αλήθεια είναι ότι απλά πάλευα πολύ δυνατά με τον εαυτό μου. Και πέρα από την Αιθηρόη, ένας δυο και ίσως τρεις φίλοι από εδώ το ξέρουν καλά αυτό.

Δεν μου ήταν εύκολο να τα γράψω όλα αυτά. Όμως δεν μου άρεσαν ποτέ τα εύκολα. Με βοηθάει μόνο το ότι ειρωνεύομαι και κρίνω τον εαυτό μου γιατί με ξέρω.

Συγνώμη και ευχαριστώ.

Πάνο έχεις ψυχή ρε! Και κότσια αγόρι μου για να μην το πω αλλιώς!
Φιλαράκο γύρισα κανονίστε για μπύρα.

Και μην φοβού! Όλοι μαζί ΡΕΕΕΕ!

Όλοι φοβόμαστε....ο καθένας έχει να παλέψει τον δικό του φόβο...με διάφορους τρόπους....όλα θα πάνε καλά...

Νομίζω πως καταλαβαίνω. Όπου κι αν είμαστε αξίζει αρκεί να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Και τελικά να πω κάτι; Είμαι σίγουρος ότι πάντα θα βρίσκεται μια Αιθηρόη την κατάλληλη στιγμή.

Τέλος με την ηττοπάθεια! Στο υπόσχομαι! Σε όλους σας το υπόσχομαι! Τώρα έχουμε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη και για τον εαυτό μας και για την ανθρωπότητα.

Δεν ξέρω γιατί αλλά σήμερα νιώθω αλλιώς!

Σας δίνω το λόγο μου ότι δεν θα με ξανακούσετε να κλαψουρίζω σαν ανόητος!

Ζητώ συγνώμη και ευχαριστώ που υπάρχετε.

Επιτρεψτε φιλοι μου, με ολη την αγαπη και το σεβασμο που εχω για εσας..... Καποτε, ενας πανισχυρος και βαθυστοχαστος ''πολεμιστης'' του φωτος στην αγωνιωδη προσπαθεια αναζητησης του πολυ προσωπικου εαυτου του, και κατ επεκταση της ''μοιραιας'' αληθειας περι απολυτης υπαρξης και πραγματικοτητας, εχασε την μαχη της εναρμονισης αναμεσα στον βιολογικο και πνευματικο κοσμο του, η εποχη του ανελεητη, του στερησε καθε δυνατοτητα συνδεσης αναμεσα σε αυτους τους δυο κοσμους, στο τελος.... φθανοντας στα υστατα ορια της αγωνιας του, βυθισμενος στην απολυτη μοναξια και απογνωση, προσπαθωντας να πολεμηση τους ''δαιμονες'' του εαυτου του, και παρερμηνευοντας την φυση της απελπισιας του, με εκδικητικη διαθεση αλλα ταυτοχρονα με μια θαυμαστη διαισθητικη ενορατικοτητα, εγραψε....Ολοι εσεις νεκροζωντανοι, που με περιτριγυριζετε και με φυλακιζεται σε μια καταχθονια μοναξια , και με καταδικαζετε να ζησω μια ζωη , που καλυτερα θα ηταν να την ονομαζα θανατο, θα με ξαναδειτε μια μερα! νεκρος θα παρω την εκδικηση μου, γιατι μπορουμε να ξαναγυριζουμε εμεις οι νεκροι, αυτο ειναι ενα απο τα μυστικα μας . θα με ξαναδειτε ζωντανο, και ποσο ζωντανο!!! βλεπεται τοτε δεν υπηρχε καμια δυνατοτητα αμεσης επεξεργασιας του μαγνητικου ''αρχειου'' της γης παρα μονο με τον θανατο του ανθρωπου, και ολα αυτα τα συναισθηματα και σκεψεις θα διαπληροφορουσαν το προσωπικο του ''αρχειο'' μεχρι τον επομενο κυκλο της επιστροφης του, ξανα και ξανα και ξανα εως να ΜΑΘΗ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΗ.... ειναι η εξελιξη βλεπεται, παντα προς το καλλυτερο , ειναι νομοτελειακη η τελειοποιηση, αυτο ειναι σημαντικο να το θυμομαστε παντα..... χαθηκαν μεσα στην οδυνη, πολλοι θαυμαστοι ανθρωποι ανα τους αιωνες, ''σμιλευοντας'' αυτο το πλανητικο ''αρχειο'' , ωστε εμεις - ''αυτοι'', να μπορουμε - ''μπορουν'' , σημερα, να επεξεργαζομαστε αυτο το ''αρχειο'' καθ ολη την διαρκεια της ζωης μας αμεσα, σε πραγματικο χρονο, χωρις να χρειαζεται ο θανατος μας για να αληλλεπιδρασουμε μαζι του και κατ επεκταση με την γη. αντιλαμβανεστε πλεον οτι στην παρουσα ενσαρκωση, μας δινεται η δυνατοτητα να γινουμε οτι θελησουμε , ειναι σαν να ζουμε πολλες ζωες σε μια, ειναι σαν να καταργουμε τα προδιαγεγραμμενα αιωνων, να αλλαζουμε το καρμα, αυτο ευκολα αποδεικνυεται, καθως αρκετοι απο εμας εχουμε παρατηρηση πως επιθυμιες, σκεψεις και ''μεταλλαξεις'' ανθρωπων πραγματοποιουνται σε συντομο χρονικο διαστημα, καθως και ''τιμωριες'' συνχωρηστε μου την λεξη, εννοω πως αυτο που ειναι και πραττει ο καθενας μας , αυτο ερχεται μπροστα του, παλαιοτερα για να συμβει κατι τετοιο χρειαζονταν ισως ολοκληρη ζωη, αναρωτιεμαι με τετοια γνωση σημερα , και με τον εκπληκτικο συνχρονισμο της γλωσσας της ''καρδιας'' και της γλωσσας της διανοιας, που προσφερει ο χωρος μας πρεπει να εξαλειψουμε καθε μορφη φοβου απο ολους μας.... [/code]

Ωραίο και σημαντικό θέμα! Γιατί να μην μας βάζουν και στο σχολείο τέτοια θέματα; Θέματα που έχουν να κάνουν με την ζωή μας. Πόσα πράγματα θα ήταν αλλιώς τότε; Πολλά!

Κύριε emmanouil θα ήθελα να σας πω κάτι, αλλά θα το πω στο τέλος.

Να σας πω πρώτα κι εγώ τους δικούς μου φόβους;

Δεν είναι σαν τους δικούς σας. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως είμαι ακόμα πολύ ανώριμη για να σκεφτώ σοβαρούς φόβους. Γιατί εμένα δεν με φοβίζουν αυτά που λέτε. Ίσως είμαι ακόμα πολύ ονειροπαρμένη και έχω μεγάλη ελπίδα κι όνειρα. Αλλά δεν φοβάμαι για τον κόσμο. Σα να ξέρω ότι ο κόσμος είναι σε καλά χέρια, και ότι και να γίνει όλα θα πάνε καλά. Μια δοκιμασία ακόμα που θα περάσει. Μάλλον όχι δοκιμασία. Είναι σαν ένα στάδιο εξέλιξης. Περίοδο εξετάσεων για το ποιοι θα περάσουν και ποιοι θα μείνουν. Αλλά κι αυτοί που θα μείνουν, θα ξέρουν πως να τα κάνουν καλύτερα. Οπότε πάλι καλά θα είναι και γι αυτούς. Απλά πρέπει δυστυχώς να ξαναπεράσουν την τάξη από την αρχή.

Ξέρω ότι υπάρχουν αρκετοί που θέλουν το κακό μας. Αλλά ίσως δεν ξέρουν κάτι άλλο. Η αυτή είναι η δουλειά τους. Όπως οι καρχαρίες, και τα σαρκοφάγα ζώα. Είχα διαβάσει κάτι που έγραψε η κυρία Αιθηρόη για τον διάβολο. Δεν έχω ξαναδει αλλού τέτοια άποψη. Θυμάμαι όταν το είπα σε μία θρησκευτικού μας, έγινε κόκκινη σαν θυμωμένο μίκυ μάους! Γελάω που το σκέφτομαι! Τέλος πάντων. Και έτσι όπως το έχω σκεφτεί εγώ με τα λίγα που έχω μάθει ως τώρα, σ αυτό το επίπεδο του κόσμου πάντα έτσι θα είναι περίπου. Γιατί αυτά τα μαθήματα που πρέπει να παίρνουμε από εδώ έτσι είναι.

Αλλά κι έτσι να μην είναι, δεν τους φοβάμαι. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους κι εμείς την δικιά μας. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον δεν την κάνουμε. Γι αυτό και κάνουν ότι θέλουν. Ας πω πάλι τέλος πάντων γιατί δεν μπορώ να το εξηγήσω σωστά αυτό.

Εγώ φοβάμαι πράγματα που θα σας φανούν χαζά. Φοβάμαι μην κάνω λάθος σε κάτι και μετα δε μπορώ να το διορθώσω. Φοβάμαι μην σκοντάψω και πέσω και γίνω ρεζίλι. Γιατί πέφτω συνέχεια. Συνέχει σκοντάφτω σε πεζοδρόμια. Η μάνα μου λέει συνέχεια, "ο κόσμος κοιτάζει μπροστά του και στο δρόμο που πάει κι όχι στον ουρανό!". Έχει δίκιο. Δεν κοιτάζω ποτέ που περπατάω. Όλο αλλού έχω το μυαλό μου.

Φοβάμαι τις κατσαρίδες. Ειναι το μόνο έντομο που απεχθάνομαι. Δεν έχω βρει πουθενά να έχει κάτι χρήσιμο. Έχω ψάξει, μήπως και το δω με συμπάθεια. Αλλά δεν έχω βρει. Μόνο ότι είναι το μόνο έντομο που δεν εξαφανίζεται με τίποτα και μπορεί να επιζήσει ακόμα και από μια πυρινική έκρηξη.

Φοβάμαι μην πάθει κάτι η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Και τέλος φοβάμαι μην ξεχάσω κάτι σημαντικό. Γιατί συνέχεια ξεχνάω.

Φοβάμαι και το νερό. Ναι αυτό το ξέχασα. Στην θάλασσα μπαίνω μέχρι τα γόνατα. Παλιότερα δεν έμπαινα καθόλου. Σιγά σιγά. Φοβάμαι πολύ βαθιά μέσα μου. Ίσως να είναι μια παλιά πληγή, όπως λέτε κυρία Αιθηρόη. Τέλος πάντων.

Κύριε emmanouil διάβασα προσεχτικά αυτά που γράψατε. Και ήθελα να πω, ότι αυτό που λέγατε για την εκδίκηση των πολεμιστών μήπως δεν είναι εκδίκηση; Σας ρωτάω για να δω αν κατάλαβα σωστά αυτό που θέλετε να πείτε. Η εκδίκηση τους στην πραγματικότητα, είναι ότι θα ξανάρθουν όταν είναι ο καιρός κατάλληλος για να επιβεβαιώσουν αυτά που λέγανε; Η να επιβεβαιώσουν τον αγώνα τους; Να αποδείξουν με κάποιο τρόπο; Με συγχωρείτε να δεν μπορώ να φτιάξω πιο σωστα την ερώτηση μου. Σας ευχαριστώ.

Με συγχωρείτε αν σας κούρασα και αν έκανα κάποιο λάθος. Προσπάθησα να γράψω τις σκέψεις μου όσο πιο συμμαζεμένα μπορούσα, γιατί ξέρω ότι είμαι λίγο χύμα στο κύμα όταν γράφω πολλά.

Ξέχασα που ήθελα να πω και κάτι ακόμα στον κύριο anarho! Κύριε anarhe δεν πειράζει που θέλετε να υπάρχουν πάντα άνθρωποι σαν την κυρία Αιθηρόη. Κατά βάθος όλοι θέλουμε όταν δεν μπορούμε να είμαστε εμείς έτσι, να έχουμε τουλάχιστον κάποιον για να μας δείχνει και να μας μαθαίνει. Είναι οι βοηθοί μας και οι δασκάλοι μας. Οι άνθρωποι πάντα είχαν δασκάλους. Ακόμα κι αυτοί που ζουν σε άλλες διαστάσεις και επίπεδα, πρέπει να έχουν δασκάλους. Όλοι μαθαίνουμε από αλλού και από άλλους που ξέρουν καλύτερα για να γίνουμε σαν αυτούς, και να γίνουμε κι εμείς δάσκαλοι για κάποιους άλλους που επίσης δεν ξέρουν. Όσοι θέλουν δηλαδή να γίνουν δάσκαλοι. Αυτός δεν είναι άλλωστε ο σκοπός;

Δεν έχω δίκιο κυρία Αιθηρόη;

Να διορθώσω κάτι; Συγνώμη που γράφω συνέχεια. Αλλά έτσι όπως διαβάζω αυτό που έγραψα θέλω να διορθώσω κάτι. Εκεί που λέω ότι αυτό είναι ο σκοπός, μοιάζει σα να λέω ότι ο σκοπός είναι να γίνουμε δάσκαλοι. Εννοούσα ο σκοπός είναι να γίνουμε καλύτεροι.

Και πάλι συγνώμη.

marilena, θα ηθελα πρωτα να σε ευχαριστησω, γιατι διαβαζωντας τις πεντακαθαρες σκεψεις σου γιγαντωνεις και την δικη μου ελπιδα, διοτι χωρις να το γνωριζεις αποτελεις ενα αδιαψευστο στοιχειο της μεγαλης αλλαγης που ειδη βρισκεται σε εξελιξη, εισαι ειδη ''ετοιμη'' πληροφοριακα και νοητικα απο την στιγμη που γεννηθηκες, για αυτο και δεν φοβασαι, για αυτο και ''γνωριζεις'' αν και οτι αναφερουμε δεν εχουν σκοπο να φοβισουν, αλλα να κατανοηθουν, ολες οι υπολοιπες ανησυχιες που αναφερες προφανως ειναι ''ασθενεις'' ιδεοληψιες, που ειτε παραγωνται απο το ευρητερο κοινωνικο περιβαλλον, ειτε οπως σωστα αναφερες, ειναι μεταφερωμενες βιωματικες ''πληροφοριες'' που πιστεψε με, ειναι πολυ ευκολο να τις εξαλειψης, χρησιμοποιησε την βουληση σου, εισαι ο ''θεος'' του δικου σου σωματος και πνευματος, του δικου σου ''συμπαντος'' , ''πληροφορησε'' το λοιπον αναλογα.... οπως ακριβως ενεργει το υπερδιαστατο πνευμα της απολυτης υπαρξης προς εμας..... και σωστα καταλαβες , το θα ξαναγυρισω ζωντανος και ποσο ζωντανος!! αν και γραφτηκε πριν απο 150 χρονια, απευθυνομενος σε μια κοινωνια που η ''συχνοτητα'' σκεψης και πνευματος ηταν εκ διαμετρου αντιθετη απο την δικη του, στερωντας του την ευτυχια της προσωπικης του εκφρασης, αλλα κυριως την ευτυχια να αφυπνιση και να αλλαξει τον κοσμο, οδηγωντας τον ετσι στην απελπισια, και στην μοναξια, εκεινες τις οδυνηρες στιγμες, λιγο πριν την καταρευση του, συνελαβε, ''ανεσυρε'' απο τα βαθη της ψυχης του την αληθεια....μια αληθεια που την περασε στην εποχη του οπως αρμοζε.... με ενα μυστικιστικο τροπο.... που προσωπικα θεωρω οτι ελαχιστοι αν οχι κανεις, την κατανοησε τοτε... εννοωντας φυσικα την διαδικασια της εξελικτηκης μετενσαρκωσης, μονο που το ''κρυφο'' μηνυμα της ''εκδικησης'' ηταν διοτι πιστευε πως σε μια αλλη ενσαρκωση, οι ιδιοι ανθρωποι που τον οδηγησαν στο ψυχικο και βιολογικο χαος, πλεον με ''αναβαθμισμενο'' πνευμα τωρα θα τον υμνουσαν, και οχι οι επομενες γενιες που απλως θα διαβαζαν τα βιβλια του.... τα αναφερω ολα αυτα για να σας θυμισω οτι η εποχη μας αν και φαινομενικα ειναι σκληρη, στην πραγματικοτητα δεν ειναι, υπαρχει αστειρευτη γνωση....και αστειρευτη βοηθεια που το υπερδιαστατο πνευμα μας μοιραζει απλοχερα... προς τι λοιπον ο φοβος; για τον θανατο.....; ποιο θανατο.....; για την μοναξια....; η εκρηξη αγαπης και συμπονιας στην ανθρωποτητα θα ειναι ανευ προηγουμενου, ασταματητη.... τα χρηματα; υπομονη, αυτη την στιγμη οτι γινεται στην ελλαδα θα γινει στην ευρωπη και σιγα σιγα σε ολοκληρο τον κοσμο ωσπου να επιβληθη το παγκοσμιο νομισμα, που σημενει παγκοσμιος ελεγχος, αυτο ομως θα ειναι και το βατερλω ολων των κεντρων εξουσιας.... θα χασουν τα παντα....μιλαμε για την μεγαλυτερη αναδιανομη πλουτου που εχει συμβει ποτε, η οποια και θα περασει στους λαους, τα παντα πλεον ειναι θεμα ταχυτητων, και η συλλογικη σκεψη και βουληση της ανθρωποτητας ξεπερναει και αυτη την ταχυτητα του φωτος.... ελπιζω να ειμαι κατανοητος , αν δεν ειμαι, συνχωρεστε μου την αδεξιοτητα μου.

Κύριε emmanouil αυτό το πεντακάθαρα θα ήθελα να το πείτε και στην καθηγήτρια μου, που πάντα με κατσαδιάζει! Πότε την ενοχλούν οι σκέψεις μου και πότε δεν τις καταλαβαίνει. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι θέλουμε. Έτσι μας λέει. Ευτυχώς αρκετοί στην τάξη μου την αγνοούμε.

Κάποτε αυτή η ίδια καθηγήτρια που είναι και υπεύθυνη της τάξης μας, μας έβαλε να κάνουμε κάτι που ήταν εντολή του υπουργείου. Κάτι σαν μάθημα. Τραβήξαμε μια γραμμή με κιμωλία στην τάξη. Και μας είπε από την μια μεριά τα παιδιά που ήταν χριστιανοί και από την άλλη αυτά που δεν πιστεύαν. Και μας είπε ότι θα έπρεπε να πούμε το γιατί αποφασίσαμε την μεριά μας και να πείσουμε και τους άλλους να έρθουν από την δική μας. 4 παιδιά είμασταν από την μία πλευρά. Το 1 ήταν δωδεκαθειστής όπως και οι γονείς του. Οι υπόλοιποι 3 είμασταν από εδώ γιατί είχαμε την άποψη ότι δεν θέλαμε κάτι που φτιάξαν κάποιοι άνθρωποι για να ελέγχουν όλους τους υπόλοιπους. Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο ήταν; Στην αρχή γινόταν πλάκα. Μετά τσακωθήκαμε πολύ άγρια! Πήραμε τόση επιθετικότητα, απίστευτη! Και μην νομίζετε ότι ήξεραν γιατί διάλεξαν εκείνη την πλευρά. Δεν είχαν να πουν τίποτα. Και από το τίποτα μας χώρισαν στην μέση. Για πολλές μέρες δεν μιλούσαμε μεταξύ μας. Κι εγώ τρόμαξα. Και θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου που πήρα μέρος σε τέτοιο παιχνίδι. Και κάθε φορά που το σκέφτομαι θυμάμαι ότι την φωτιά την άναβε η ίδια η καθηγήτρια με τον τρόπο που μεσολαβούσε.

Όταν τα είπα στους γονείς μου, ήρθαν στο λύκειο και έγινε πανικός! Και τους ευχαριστώ πολύ γι αυτό! Είναι ξεχωριστοί άνθρωποι και οι δύο. Η μάνα μου μπαίνει εδώ και διαβάζει. Γεια σου μαμά!

Και σας ευχαριστώ για την απάντηση σας. Το συμπέρασμα μου είναι, ότι ο πολεμιστής ήξερε ότι θα ερχόταν μια εποχή που θα τον καταλάβαιναν οι άνθρωποι. Για τους λόγους που εξηγήσατε. Και μακάρι να μπορούσε να θυμάται για να νιώσει δικαιομένος. Θα ήθελα να πιστεύω ότι θα χαμογελούσε με τρυφερότητα γιατί δεν φταίνε οι άνθρωποι για όσα δεν καταλαβαίνουν. Για όλα έρχεται καιρός όμως. Και αυτούς που τους χλευάζανε για τρελούς και για δαιμονισμένους, τους αναγνωρίζουν για την γνώση τους και την αλήθεια.

Τέλος πιστεύω ότι ο καθένας μας θα έχει τον κόσμο που του αξίζει, και τον κόσμο που φτιάχνει. Και όπως λέει και η κυρία Αιθηρόη, από εμάς εξαρτάται. Από τον καθένα μας.

Σας ευχαριστώ και πάλι κύριε emmanouil!

Κύριε emmanouil να σας ρωτήσω και κάτι άλλο; Ένα ένα μου έρχονται. Το χύμα στο κύμα που σας έλεγα; Θα ήθελα να μάθω για ποιον ακριβώς μιλήσατε. Ποιος ήταν αυτός ο βαθυστόχαστος πολεμιστής;

Εχεις δίκιο emmanoil! Αυτά τα παιδιά είναι μια συνέχεια γεμάτη ελπίδες. να τα βλέπουν αυτοί που λένε για την νεολαία μας τα χειρότερα. Και ποοί; Αυτοί που τα έκαναν μπάχαλο η δεν έκαναν τίποτα! Μπράβο marilena μας! Να σε χαίρονται ο γονείς σου κοριτσάκι μου!

marilena, αυτο, στο σχολειο, ειναι μια παναρχαια μεθοδος.... σπορας φανατισμου και διχονιας, διασπωντας τους ανθρωπους και δινωντας τους ενα εγωικο αισθημα υπεροχης και μοναδικοτητας, ουσιαστικα με ενα υπουλο τροπο τους διοχετευεις τον φοβο, και οταν φοβουνται τους ελεγχεις, τους αποπροσανατολιζεις, τους δημιουργεις μοναχικοτητα, προσωπικα στην ζωη μου, οποιαδηποτε φορα βρισκομουν σε ακραιες συνειδησιακες και συμπεριφορικες καταστασεις, και οντας καλος ''παρατηρητης'' ''βλεπωντας'' το οποιοδηποτε κομματι της ζωης μου και ευρυτερα της φυσης ολοκληρης, μου αποκαλυπτωνταν ενας ιστος απο συλλογικα νηματα, μου ηταν αδιανοητο να κατανοησω την υπαρξη μου ως εντελως ''αυτονομη'' δηλ χωρις να ειναι αναποσπαστο μερος του ευρυτερου ιστου της ζωης, ομως δεν μπορουσα να εκλογικευσω τα παρατηρουμενα, φωναξα, ουρλιαζα στο θεο να μου δειξη.....οχι απο μια φανταστικη προσωπικη αναγκη πιστης και προσυλιτισμου σε εναν αγνωστο θεο, αλλα απο μια ευφανταστη αναγκη αποκαλυψης της αληθειας, ετσι, σιγα σιγα, συνεβησαν πραγματα και εμπειριες που μου εδειξαν οτι οι ανθρωποι ειναι κατι πολυ ομορφοτερο και ουσιαστικοτερο απο αυτο που καποιοι τους παρουσιαζουν....ειδα, δεχτηκα, και κατανοησα μια υψηλοτερη μορφη ''ατομικοτητας '' για τους ανθρωπους , η οποια παραγεται ασταματητα, απο την συνεχη συσσωρευση εμπειριων παντου μεσα στο συμπαν, μια συσσωρευση που πραγματοποιητε τοσο απο τους κυκλους ενσαρκωσεων, οσο και απο το εστιακο εκεινο σημειο του συμπαντος , που αληλλεπιδρουν οι ολοκληρωμενες διαπροσωπικες ανθρωπινες εμπειριες. ειναι γνωστο πως ο θανατος ενος ανθρωπου ειναι σαν να κλεινει ενα ματι του κοσμου, ολες οι αντιληπτικες επιδρασεις απο το σημειο εκεινο σταματουν, ομως οι αναμνησεις και οι εννοιολογικες σχεσεις που εχουν αυτουφανθει γυρω απο τις αντιληψεις αυτου του ανθρωπου, παραμενουν και αποθηκευονται στην ευρυτερη ζωη της γης, [εχουμε αναφερθει σε αυτα τα προσωπικα αρχεια] καθαρες και ευδιακριτες, σχηματιζοντας νεες σχεσεις και αναπτυσσονται σε ολη την διαρκεια του μελλοντος , ειναι μια παρομοια διαδικασια με του εγκεφαλου μας , οπου τα διακριτα ''αντικειμενα'' των σκεψεων μας συναπτωνται, διακλαδιζωνται, και αποθηκευονται στην μνημη, σχηματιζουν νεες σχεσεις και συνεχιζουν να αναπτυσσονται σε ολη την διαρκεια της πεπερασμενης ζωης μας. το εχω ξαναπει οτι μεσα στο ανθρωπινο σωμα πραγματοποιουνται εκατομμυρια ''θανατοι'' καθημερινα, περιπου σε τρεις τεσσερις μηνες ανανεωνεται ολοκληρο το σωμα, πειτε μου λοιπον.... που υπαρχει χωρος για να νιωσεται φοβο σε ολα αυτα;

καλησπερα magisoula... ολοι, ανθρωποι, κοινωνιες , χωρες , ηπειροι, ολοι... ειναι αλυσιδωτα θυματα σε 4 η 5 think tank και οργανισμους, με συγκαλυμενα ονοματα και συγκαλυμενους σκοπους.....

Μαγισσούλα τώρα που το λες..χαχαχα

Ετυχε κάποια στιγμή να βρεθώ σε μια παρέα..αγνωστοι οι περισσότεροι και όλοι τους πάνω απο 40 και λέγαμε διάφορα. Ξαφνικά ένας "κύριος" αρχισε να κατηγορεί την νεολαία (κ τι δεν έλεγε) ..

τον ακουγα προσεκτικά και περίμενα...περίμενα να τελειωσει την σκέψη του..την γνωμη του αν θες. και οι υπόλοιποι λέγανε κάποια πραγματάκια αλλα..ενιωθαν αμηχανία.. με κοίταζαν και ήταν "μαζεμένοι"

Μπήκα στην συζήτηση και αρχισα να του κανω ερωτησεις κτλ....ΕΕ νευρίασε!χαχα θεώρησε πως τον πρόσβαλα επειδή είπα την γνώμη μου και δεν επρεπε να μιλήσω.. να σεβομαι τους μεγαλυτερους και μπλα μπλα μπλα.. βεβαια οι υπόλοιποι συμφώνησαν μαζί μου και του λέγανε πωςδιαλογο κανουμε ...αλλα ΔΕΝ... οποτε αλλάξαμε συζήτηση και ουτε με κοιταζε ούτε μου μιλούσε χεχε

Θέλω να πω πως η έλλειψη δημιουργεί λάθη.. λάθος συμπεράσματα. είτε λέγεται γνώση - μάθηση είτε χαρακτήρας.

Εγώ μια ζωή από μικρή κάτι φοβάμαι! Μικρή φοβόμουν πολύ τον θάνατο και τον διάβολο. Οι γονείς μου φανατικοί χριστιανοί και της βίβλου! Αφού μια φορά που τους είπα για τις νεράιδες, έμεινα μια ολόκληρη μέρα νηστική για τιμωρία και να μην ξαναμιλήσω γι αυτές γιατί θα μ ακούσει ο διάβολος και θα ρθει να με πάρει! Εντάξει δεν τους θυμώνω γιατί τόσα ήξεραν και τόσα έλεγαν! Και μάλλον γι αυτό φοβόμουνα και την θάνατο γιατί νόμιζα ότι θα με πάρει αυτός! Μεγάλωσα! Έμαθα! Είχα εμπειρίες! Και τώρα φοβάμαι πιο πολύ όλα τους ανθρώπους. Γιατί αυτοί είναι πιο κοντά μου και μπορούν να κάνουν κακό. Και δεν είμαι από αυτές που απαντούν γρήγορα. Ούτε έχω γρήγορα αντανακλαστικά για να αμηνθώ. Και σήμερα δεν υπάρχουν άνρθωποι κακοί. Αλλά πολλοί κακοί. Ξέρω δείχνουν το πρόσωπο τους πιο πολύ από ποτέ. Σα να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς. Σα να τους σπρώχνει κάτι και δείχνουν όλη την αρώστια τους. Γιατί εγώ την κακία την λέω αρρώστια. Όση αγάπη και να δείχνω δεν μπορώ να τους κάνω καλά. Γίνομαι πιο αδύναμη. Κι εκεί αυτοί χτυπάνε πιο πολύ μόλις σε δουν στο πάτωμα. Σηκώνομαι βέβαια πάλι. Αλλά κάθε φορά όλο και πιο κουρασμένη.

Διάβαζα Αιθηρόη αυτά που έλεγες για τους πολεμιστές και ένιωσα συγκίνηση. Και βαθιά συμπόνια και αγάπη. Γιατί φαντάστηκα τι αντιμετωπίζουν αυτοί όλοι από το κακό. Εύχομαι να τους δίνει ο θεός δύναμη και κουράγιο. Κι όχι αυτός ο θεός της βίβλου. Δεν μιλάω γι αυτόν που βάζει στοιχήματα με τον διάβολο και παίζει με τους ανθρώπους. Έτσι τους βόλευε κάποιους να τον γράψουν κι έτσι τον έκαναν. Εγώ μιλάω για τον θεό εκείνον που έκανε τα πάντα και νομίζω δεν έχει φτάσει ποτέ στα αυτιά μας ο ίδιος. Εννοώ έτσι ώστε να φτιάξουν οι άνθρωποι θρησκεία με αυτόν. Δεν θέλω να μιλήσω άλλο γι αυτό γιατί δεν θα τα πω σωστά και θα με παρεξηγήσουν ίσως κάποιοι και δεν το θέλω.

Αιθηρόη δεν ξέρω εσύ τι περνάς αλλά θέλω να σε βλέπω ως δυνατή. Να σε πιστεύω πολύ πολύ δυνατή γιατί είσαι μια πολεμήστρια κι εσύ του φωτώς και δεν θέλω καθόλου να σκέφτομαι ότι υποφέρεις και περνάς δύσκολα με αυτή την μάχη. Θέλω να πιστεύω ότι μπορείς να τα αντιμετωπίσεις όλα. Το εύχομαι με χιλιάδες ευχές και σκέψεις. Όλοι εσείς που μας βοηθάτε που κάποιους τους γνωρίζω εδώ και κάποιους δεν τους γνωρίζω καθόλου, τους περισσότερους δηλαδή δεν γνωρίζω δυστυχώς, να είστε πάντα καλά! Δυνατοί και ανίκητοι! Έτσι θα φοβάμαι και λιγότερο! Δεν θέλω με τίποτα να έχει φοβιτσιάρα μαμά το παιδί μου! Μακάρι να αλλάξει ο κόσμος μας γρήγορα! Και θα κάνω ότι μπορώ γι αυτό! Κι ας φοβάμαι κάποιες φορές. Πολεμιστές του κόσμου σας ευχαριστώ και σας υπόσχομαι ότι προσπαθώ κι εγώ με όσα ξέρω και μπορώ! Όλοι μαζί είναι το σύνθημα μας εδώ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

που είσστε όλοι εσείς χωμένοι ρε παιδιά; Πόσο χαίρομαι που υπάρχετε! Να είστε πάντα καλά και καλώς ήρθες mikroulis11! emmanoil μου συμφφωνώ μαζί σου. Συγκαλυμένα ονόματα σκοπούς σκέψεις. φοράνε μάσκες. Κι όλο αυτό η γιατί δεν είναι ικανοποιημε΄νοι με τον εαυτό τους η γιατί έχουν κακούς σκοπούς η γιατί δεν τολμούν να φανερώσουν την αλήθεια τους και το πραγματικό τους εαυτό. Αντζέλίνα μου όλοι αυτοί οι δήθενα τάχαμου τα ίδια και τα ίδια λένε. Δεν τα κάνανε καλήτερα. Αλλά και τα έκαναν κρυφά. Εκμεταλεύονται το μεγάλο της ηλικίας τους και λένε ότι βλακεία τους έρθει στο κεφάλι και το λένε σοφία αυτό. Πιο αγενείς ανθρώπους από τους ηλικιωμένους δεν έχω δει. Ιδίως γυναίκες! Έτσι και πάρω λεωφορείο γυρίζω κάθε φορά στο σπίτι σε κατάσταση ντούρμπο! Ξαμολύστε με να πάρω πίσω τα ίμια και την Κωνσταντινούπολη ένα πράμα!

Α ρε sofaki! τι τρυφερότητα είναι αυτή που έχεις κοπέλα μου! Αααχ και να ξερες πόση αλήθεια είπες! Να είναι όλοι τους καλά! Να είμαστε κι εμείς καλά χωρίς φόβους και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

""....Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξή σου και την ελεύθερη βούληση για τη ζωή σου; Ο φόβος που επιτρέπεις στους άλλους να σου προκαλούν... ο φόβος που σε σαμποτάρει σε κάθε σου βήμα... Οι εσωτερικές σου συγκρούσεις... Το όπλο σου; Το καθαρό μυαλό και για να το πετύχεις αυτό χρειάζεσαι καθημερινή προπόνηση μυαλού!.....""

Το βρήκα στο youtube και μ άρεσε.

Σε αυτόν τον ιστό-χώρο μπήκα "κατά τύχη" όπως θα έλεγα η όπως μου ήρθε,αν βάλω και την σκέψη.....μα ήρθα εξ`αιτίας αυτού ακριβώς του θέματος,του φόβου....έμεινα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο τόσο πολύ γιατί αναρωτήθηκα τι έβλεπα λάθος και γιατί δεν μου άρεσε?πήρα απαντήσεις που δεν μου άρεσαν περισσότερο....και μιμούμαι τον λόγο του άναρχου γιατί μιλάει μέσα μου.....
"Δεν έδωσα απάντηση γιατί ο δικός μου φόβος με εμποδίζει. Και ο φόβος μου είναι η σκοτεινή πλευρά. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Δεν φοβάμαι για την ζωή μου. Φοβάμαι για την ψυχή μου. Είναι άδικη και σκοτεινή; Η έχει ελπίδα και έχει φως;

Δεν φοβάμαι μην μείνω πίσω. Φοβάμαι όμως μήπως αν μείνω πίσω οι άνθρωποι αλλά κι εγώ ξαναρχίσουμε τα ίδια, ξεχάσουμε πάλι και δεν αντέξω και κατρακυλήσω πάλι.

Φοβάμαι με λίγα λόγια τον εαυτό μου. Το σκοτάδι το ξέρω καλά και ξέρεις κι εσύ ότι το έχω γνωρίσει καλά. Και δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί με τίποτα!!!!! Κι επειδή δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί με τίποτα, φοβάμαι ότι θα πολεμήσω άγρια γι αυτό και πολεμόντας άγρια φοβάμαι τα σκοτεινά απομηνάρια μέσα μου μην με κατακλύσουν πάλι. Γι αυτό και φοβάμαι τον εαυτό μου."
Φοβάμαι.....μια λέξη που την σημασία της την έμαθα απότομα.....και ήθελα να κρυφτώ γιατί φοβάμαι....γιατί το κατανοώ λύγισε....ξέρω πλέον πως ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο....μα εγώ ήθελα να τρέξω και ακόμα θέλω σαν παιδί....και αφού τρέξω και χαρώ να γυρίσω πίσω για να δω τι έχω καταφέρει....και κοιτώ πως δεν απομακρύνθηκα καν....χαχαχαχα ξαναλέω πως είμαι αφελής.....αντέχω να με κατηγορούν γιατί το κάνω και εγώ σε εμένα....μες τα φοβάμαι είναι και να μην στενοχωρώ όσους προσπαθούνε....το έχω κάνει οπότε λυπάμαι για αυτό....αλλά έχω αισιοδοξία από άγνωστη αιτία....πάντα υπάρχει φόβος....αλλά και ερωτήσεις....όσο για απαντήσεις αρκετές και ευχαριστώ....