Gracias a la vida

Mãe Bruxa
À entrada de Elvas
achei uma agulha
com letras que dizem
viva a nossa rua

muito chorei eu
o domingo à tarde
aqui está o meu lenço
que diga a verdade:

que diga a verdade
mas haja quatela
tua mâe è bruxa
tenho medo dela

a entrada de Elvas
achei um didel
com letras que dizem
viva o Manuel.

muito chorei eu
o domingo à tarde
aqui está o meu lenço
que diga a verdade

que diga a verdade
mas haja cautela
tua màe è bruxa
tencho medo dela:

tenho medo dela
tamén do su homem
tua màe é bruxa
teu pai lobisomem.

Μπαίνοντας στην Ελβας
Βρήκα μια βελόνα με γράμματα που έλεγαν:
''ευλογημένος να είναι ο δρόμος μας''
Έκλαψα πολύ την Κυριακή το απόγευμα.
Εδώ είναι το μαντήλι μου,που λέει την αλήθεια:

[το μαντήλι:]
Την αλήθεια λέει,όμως πρόσεχε!
Η μητέρα σου είναι μάγισσα,την φοβάμαι..

Μπαίνοντας στην Ελβας,βρήκα μια δαχτυλήθρα,με γράμματα που έλεγαν:
''Ευλογημένος ο Εμμανουήλ''

Έκλαψα πολύ την Κυριακή το απόγευμα,εδώ είναι το μαντήλι μου,που λεει πάντα την αλήθεια:
[το μαντήλι:]
-Την αλήθεια λέει πάντα,όμως πρόσεχε!
Η μητέρα σου είναι μάγισσα,την φοβάμαι.
Φοβάμαι και τον άντρα της...
Η μητέρα σου είναι μάγισσα και ο πατέρας σου Λυκάνθρωπος

Acetre

ρομ σο σουκάρ σο σουκάρ ντε πενέντουκε ρομ μέι κολάι του τέ αβές

μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' σο κα κερντιάν

ρομ σο σουκάρ σο σουκάρ σάσμε τέ αβάφ μει μπούτ μαγκάβα στέι αβάβ

μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' σο ησή ο ρομ

ρομ σο σουκάρ σο σουκάρ ντε πενέντουκε ρομ μέι κολάι του τέ αβές
μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' σο κα κερντιάν
ρομ σο σουκάρ σο σουκάρ σάσμε τέ αβάφ μει μπούτ μαγκάβα στέι αβάβ
μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' μέι ντζανάβ' σο ησή ο ρομ

Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Τραγούδι: Κώστας Παυλίδης, Δώρα Μασκλαβάνου

Τσιγγάνο είναι ωραίο να σε λένε
Τσιγγάνος δεν είναι εύκολο να είσαι
Δεν ξέρω τι θα γίνω
Δεν ξέρω

Τσιγγάνος θα ήταν ωραίο να είμαι
Θα 'θελα πολύ να είμαι
Δεν ξέρω Τσιγγάνος τι είναι
Δεν ξέρω

ένα απο τα 2 παιδιά που τραγουδά στο rom
ο Κώστας Παυλίδης,μεγάλωσε και συνεχίζει να τραγουδα...με λυγμό




ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ - JASTAR AMENGE DOUR (έλα να πάμε μακριά)
(Παραδοσιακό των ρομά)


Jastar amenge dour (έλα να πάμε μακριά)
konikt te na tzanel (κανείς να μη μας ξέρει)
konikt te na dikhel (κανείς να μη μας βλέπει)
drapker kom ek jepiel (να πιούμε πικρό δηλητήριο)
ke bousta man pabardeman (Τα χείλη σου με κάψανε)
kale mange soukar yiaka (μ΄έφαγαν τα γλυκά σου μάτια)
giak bout bari dieman (φωτιά πολύ μεγάλη μ΄άναψαν)
in tzanaf so te keraf (δεν ξέρω τι να κάνω)



''νύφη ντύνεται η Σελήνη,τρώει τα σπλάχνα της η Γη
Αχ!δεν είμαι αυτού του κόσμου.
Σαν γεφύρι σ'είδα κι έπεφτες ζωή.''

Κική Δημουλά....

<<Πέρασα>>



ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ

Ἐπεκτείνομαι καὶ βιώνω
παράνομα
σὲ περιοχὲς ποὺ σὰν ὑπαρκτὲς
δὲν παραδέχονται οἱ ἄλλοι.
Ἐκεῖ σταματῶ καὶ ἐκθέτω
τὸν καταδιωγμένο κόσμο μου,
ἐκεῖ τὸν ἀναπαράγω
μὲ πικρὰ κι ἀπειθάρχητα μέσα,
ἐκεῖ τὸν ἀναθέτω
σ᾿ ἕναν ἥλιο
χωρὶς σχῆμα, χωρὶς φῶς,
ἀμετακίνητο,
προσωπικό μου.
Ἐκεῖ συμβαίνω.

Κάποτε, ὅμως,
παύει αὐτό.
Καὶ συστέλλομαι,
κι ἐπανέρχομαι βίαια
(πρὸς καθησυχασμόν)
στὴ νόμιμη καὶ παραδεκτὴ
περιοχὴ
στὴν ἐγκόσμια πίκρα.

Καὶ διαψεύδομαι.


''τα πάθη της βροχής''



Περισσότερα:
εδώ

Διάφανα Κρίνα-Μέρες Αργίας
Ξέρω πως θα `ρθει και δε θα `μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δε θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δε θα `ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.

Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
Θα `ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δε θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δε θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου...





[ούτε και τότε θα 'ρθει,δεν περιμένω κι όλας,αλλά ωραίο τραγούδι]

Καλή χρονιά, η πρώτη χωριστά,
καλή σου χρονιά,
εγώ εδώ κι εσύ στο πουθενά,
να σε σκέφτομαι ξανά.

Απ’ την αρχή μια μοίρα το `χε πει,
κατάρα κι ευχή,
πως δεν μπορεί η πέμπτη εποχή
να κρατήσει μια ζωή.

Είν’ η καρδιά φωτιά και χιόνι,
γυρίζει μόνη
στον ουρανό,
σαν αστέρι μακρινό.

Καλή χρονιά, η πρώτη χωριστά,
καλή μοναξιά,
εσύ εκεί κι εγώ στο πουθενά,
λύπη μου στα γιορτινά.

Είν’ η καρδιά φωτιά και χιόνι,
γυρίζει μόνη
να βρει θεό,
θήραμα και κυνηγό.

Καλή χρονιά, ευχή και προσευχή,
καλή μας αρχή,
να μ’ αγαπάς, να ντύνεσαι ζεστά,
κάνει κρύο χωριστά.



...ήταν γιορτές,και,για πρώτη φορά είχαμε μαζευτεί όλοι και γελάγαμε τόσο,η πρώτη φορά που,έμοιαζε να έκαναν ένα βήμα πίσω οι εγωισμοί και οι εντάσεις για την χαρά της μέρας...μετά,έφυγαν,έβαλα ράδιο και έπαιζε αυτό το τραγούδι.
Και το ήξερα βαθιά μέσα μου,παρ'όλες τις ενδείξεις της ημέρας,πως,θα ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θα έκανα μαζί τους γιορτή όπως εκείνη την ημέρα.Δεν το καταλάβαινα τότε το γιατί...
Πέρασε ο καιρός,έσπασα τα δεσμά,το αίμα έγινε νερό και όμορφα βρήκε τον ποταμό του.
Βρήκα εσένα και σε έχασα...άκουσα αυτό το τραγούδι ξανά και μια θλίψη μέσα μου αναδύθηκε με την συνειδητοποίηση πως είμαι εκτός σου,μακριά σου...
Σε σένα δεν μπόρεσα να βάλω Χ!!Με ξάφνιασε αυτή η διαπίστωση,γιατί τι μου είσαι;γιατί δεν σε προσπερνώ;
Δεν διαγράφεσαι,δεν το θέλει η καρδιά,ο πόνος της απουσίας σου ξεπέρασε το αίμα.
Είσαι η οικογένειά μου:η μάνα,η αδερφή και η κόρη.
όχι για να καλύψεις τα κενά,οχι για να αντικαταστήσεις...απλά είσαι!
Σε ευχαριστώ που περίμενες και δεν έκλεισες ποτέ την πόρτα πίσω μου και την αγκαλιά σου.
Αιθηρόη!!

..Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά
που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά
τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς
όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς...



μουσική/στίχοι:Δανάη Παναγιωτοπούλου

Δύο δρόμοι,δύο επιλογές,δύο διαδρομές...
Κι αυτό το δύο,φέρνει τον πόνο του διαχωρισμού.
Μα,αν το δύο γίνει ΕΝΑ;
Το ΕΝΑ που ενώνει και πορεύεται ολοκληρωμένο και ακέραιο.
Να μην αφήνει πίσω η καρδιά ότι ψάχνει,αντέχει όλες τις διαδρομές.
Αυτό που μοιάζει βολικό και γνώριμο,φοβάται μην σε χάσει και αυτό το κάτι που λείπει,το κάτι που σε τσιγκλά,το θρέφει με την αίσθηση της ασφάλειας.
Γενναία πλάσματα!Γενναία πλάσματα είστε!Ολοι!



Αχ, ξέρω τον πόνο που θα βρω
προτού να σ' αγαπήσω
και πριν να 'ρθεί η ανατολή
τη δύση θα ζητήσω

Λαχταρώ και τρέχω να σε φτάσω
να σε βρω προτού να προσπεράσω
σ' άλλη μοίρα την ψυχή μου δίνω
κι ό,τι ψάχνω πίσω μου τ' αφήνω

Αχ, ξέρω και τη γλυκιά χαρά
που πλάι σου θα νιώσω
κι όταν θα φεύγω μακριά
γι' αυτήν θα μετανιώσω



στίχοι/μουσική:Μαρία Θωϊδου

ςςςςςςςςςςςςςςςς...
σώπασε λίγο και

Άκου του άνεμου την πνοή
άγνωστο θαύμα η ζωή
καταμεσής στο πουθενά
ελπίδες κι όνειρα γεννά

Ένα βήμα,ένα κλικ,μια σταλιά νερό έχει την δύναμη να τρυπήσει την πέτρα,μια μικρή ρωγμή,φέρει ζωή μέσα της..

Σταλιά σταλιά με τον καιρό
Τρυπάει την πέτρα το νερό
και μια μικρή ραγισματιά
απλώνει ρίζες και κλαδιά

Άνοιξε νυχτολούλουδο
να δω την ομορφιά σου
άμα δε χάσω το μυαλό
πώς θα βρω την καρδιά σου

Ανοίξτε να χαρεί η πλάση την ομορφιά σας.
Με το ''μυαλό'' μου σας χάνω,σας κρίνω,σας μετράω.
Το νικώ και σας αγαπάω.

Se he melpt he le heus
Tre he melpt o pridi
Lingu ni he fe he me
Tre he melpt godi

Se he melpt he le heus
Tre he melpt o pridi
Lingu ni he fe he me
Tre heus o prishid godi

Eta li hapru
Esta mi langu
Oh fabi atshiius
Gofria kruhemen entu

Se he melpt he le heus
Tre he melpt o pridi
Lingu ni he fe he me
Tre he melpt godi

ομορφα τραγουδια! ομορφα λογια! ομορφα ποιηματα! τι ομορφη ψυχη και τι ομορφα που νιωθεις και σκεφτεσαι! συγνωμη που δεν τα ειδα νωριτερα να σου πω ευχαριστω. δεν το ηξερα αυτο το τραγουδι του Νικολα. αγαπημενοσ μου να φανταστεις! σ ευχαριστω πολυ.

Εγώ σε ευχαριστώ.
Άλλωστε αυτή η σελίδα μου,εκφράζει τον τίτλο της.
Ευγνωμοσύνη.
Ο Άσιμος είναι και δικός μου αγαπημένος,είναι ο πρώτος στην κορυφή της λίστας μου.
Το τραγούδι είναι ποίημα του Σκαρίμπα.
Ο Άσιμος δεν συνήθιζε να τραγουδά και να συνθέτει απο άλλους δημιουργούς,όμως το συγκεκριμένο είναι σαν να το οικειοποιήθηκε,ακούγεται στον τρόπο που το εκφράζει.
Ο Σκαρίμπας έψαχνε την κυρία με τα μαύρα,ήθελε να της βγάλει αυτό το χρώμα.
Ο Άσιμος δεν την είχε βρει καν και πονούσε.
Εμείς όμως;;;;

Ευγνωμοσύνη.

(..................





Περίμενε,πάω να τα ενώσω λίγο........)

Artesia ήχοι ενθύμησης.
Ευχαριστώ.

Ευχαριστώ το συγκρότημα Artesia,την δημιουργό του Agathe[Αγαθή]Michel.
Ένα δώρο είναι η μουσική της!Πηγές,ανοίγματα υπέροχων κόσμων.

Το προηγούμενο βίντεο όμως είχε και κάποιες άσχημες εικόνες γυναικών και δεν το χα δει,μόνο άκουγα.
Μάλλον αυτος/η που το έφτιαξε[δεν είναι official artesia] του/της θυμίζει κάτι απο αιμοσταγείς γυναίκες...
Ίδια μουσική με διαφορετική επίδραση και αποτέλεσμα,ο καθένας φανερώνεται από αυτό που ήδη είναι.
Εξακολουθεί όμως να μου κάνει εντύπωση..πως γίνεται;Κι όμως γίνεται...
Εργαλείο ενθύμησης και όχι μόνο η μουσική,μα όπως σε κάθε εργαλείο προορισμένο για μια ή περισσότερες χρήσεις,από τον κάθε χρήστη θα εξαρτηθεί το αποτέλεσμα.

gerakina έγραψε:

ομορφα τραγουδια! ομορφα λογια! ομορφα ποιηματα! τι ομορφη ψυχη και τι ομορφα που νιωθεις και σκεφτεσαι! συγνωμη που δεν τα ειδα νωριτερα να σου πω ευχαριστω. δεν το ηξερα αυτο το τραγουδι του Νικολα. αγαπημενοσ μου να φανταστεις! σ ευχαριστω πολυ.

Θα συμφωνήσω. Ούτε κι εγώ ήξερα αυτό το τραγούδι, αν και τους στίχους τους έχω διαβάσει κάπου και μου ήταν γνωστοί.

Αν μου επιτρέπεις.

[youtube][/youtube]



I look into the mirror
See myself, I'm over me
I need space for my desires
Have to dive into my fantasies
I know as soon as I'll arrive
Everything is possible
Cause no one has to hide
Beyond the invisible
Sajaja bramani totari ta, raitata raitata, radu ridu raitata, rota
The brave and wise men came together on horse
Close your eyes
Just feel and realize
It is real and not a dream
I'm in you and you're in me
It is time
To break the chains of life
If you follow you will see
What's beyond reality
Ne irascaris Domine,
ne ultra memineris iniquitatis:
ecce civitas Sancti facta est deserta:
Sion deserta facta est:
Ierusalem desolata est:
domus sanctificationis tuae et gloriae tuae Do not be angry Lord,
or remember iniquity forever:
behold the Holy City is a desert:
Sion is mad a desert:
Jerusalem is desolate:
the house of your holiness and glory

Εννοείται πως επιτρέπω.

Νομίζω πως έχω όλες τις δουλειές των enigma...
Και απο όοολα τα τραγούδια τους,αυτό το συγκεκριμένο,έχω ξεχωρίσει,το ακούω ξανα και ξανά.
Είχα ψάξει και τους στίχους να βρω τι σημαίνουν,η χορωδία των γυναικών και οι ψαλμοί.
Ακόμη πιο παράξενο:είχα σκοπό να το βάλω χθες!

Ευχαριστώ,κρατώ τον λόγο τους υπόμνημα.

Σα λατινικά μοιάζουν. Αντε βρες τωρα! Εμένα μόνο οι πρώτοι στίχοι μ αρέσουν. Στα υπόλοιπα τσινάω δε ξέρω γιατί!! Να αυτοί

I look into the mirror
See myself, I'm over me
I need space for my desires
Have to dive into my fantasies
I know as soon as I'll arrive
Everything is possible
Cause no one has to hide
Beyond the invisible
Sajaja bramani totari ta, raitata raitata, radu ridu raitata, rota
The brave and wise men came together on horse
Close your eyes
Just feel and realize
It is real and not a dream
I'm in you and you're in me
It is time
To break the chains of life
If you follow you will see
What's beyond reality

Οι ψαλμοί είναι λατινικά.
Τσινάς γιατί αναφέρουν την Ιερουσαλήμ.

Που το λέει για την ιεροσαλυμ;

¨ασε το είδα. Εγώ διάβαζα λερουσαλεμ. ¨εχω ένα θέμα ναι και με τους ψαλμούς έχω ένα θέμα. γενικά έχω θέμα με ιερουσαλημ παλια διαθηκη στησιμο χριστιανισμου σταυροφορίες εκκλησιες παπες μαπες κι όλα όσα σέρνουν!!!! δε μποορ΄ω ανατριχιαζω και σφίγγετε το στομάχι μου. θυμό ξεβράζω!!! πάω για ψώνια

Είναι αποσπάσματα απο το rorate coeli,απο το βιβλίο του Ησαϊα,ψαλμος 45:8.

Είναι σαν παράκληση για τον ερχομό του Μεσσία.
Ζητά να κατεβάσει τους ουρανούς,να βρέξει τον ''έναν''.
Να ξεχάσει τις αμαρτίες μας,να μην οργίζεται[ο κύριος].
Αναφέρει την Ιερουσαλήμ,την ιερή πόλη που είναι μια έρημος..
Λέει πολλά και σε αυτά που εκφράζεις,συμφωνώ.
Οι γυναίκες λένε οτι οι σοφοί και γενναίοι άντρες καταφθάνουν με τα άλογά τους.


Κράτησαν τα κλειδιά της ανθρωπότητας,ανακύκλωσαν ψυχές,προσέφεραν αίμα λαών σε μια έρημο,πραγματεύτηκαν ως έμποροι τις αμαρτίες μας.
Υποδούλωσαν την Γυναίκα.Την Μεγάλη Γυναίκα.
Αρκετά!

Ο μεσσίας του εαυτού σου είσαι εσύ,οι καβαλάρηδες έρχονται μέσα απο την σοφία και την γνώση που αποκόμισε η ψυχή με την πορεία της,την γενναία πορεία της καθόδου και της ανέλιξης.
Εσύ οι καβαλάρηδες,δικά σου τα άγρια άτια της ελευθερίας σου.
Σε συνδυασμό με το υπόλοιπο τραγούδι,όλο μαζί είναι μια προσευχή.
Προς-ευχή,προς τα μέσα.
Και δεν αναλύω όπως με βολεύει.
Αυτοί κράτησαν ερμητικά τα αρχεία της γνώσης,σφραγίζοντας τα,ερμηνεύοντας τα και κατευθύνοντάς τα προς τον δρόμο και τον στόχο που ήθελαν και θέλουν.