Gracias a la vida

Επισκέπτης

Σπουδαία,ναι κι έχει την δυνατότητα να σαλπάρει.

anarhos έγραψε:

ladosifa έγραψε:: Στην estrellita μου...το άστρο της ψυχής μου.

Η φωνή της. Πρόσθεσε λίγο κρύσταλλο. Η φωνή της.
Τι τραγούδι!

Πω! Δεν ξέρεις τι μου θύμισε εμένα! Πάνο; Άκου το πάλι και πες μου αν συμφωνείς! Ιδίως εκεί που τραγουδάει χαμηλόφωνα σαν να θέλει να ψιθυρίσει;

Επισκέπτης

markos έγραψε:

anarhos έγραψε:

ladosifa έγραψε:: Στην estrellita μου...το άστρο της ψυχής μου.

Η φωνή της. Πρόσθεσε λίγο κρύσταλλο. Η φωνή της.
Τι τραγούδι!

Πω! Δεν ξέρεις τι μου θύμισε εμένα! Πάνο; Άκου το πάλι και πες μου αν συμφωνείς! Ιδίως εκεί που τραγουδάει χαμηλόφωνα σαν να θέλει να ψιθυρίσει;

Επισκέπτης

Έφυγα
Για να νιώσω την απουσία σου
Έφυγα
Για να ξαναγυρίσω
Έφυγα
Για να μείνω μόνη
Έφυγα
Γιατί ήμουν τόσο κοντά, σχεδόν τόσο κοντά
Που δεν μπορούσα να δω αυτό που έχω μπροστά
Στα μάτια μου
Τα χέρια μου που πια δεν είναι χέρια
Και σκέφτομαι μάταια πως μια μέρα θα ξαναγυρίσουν για να μου δώσουν ζωή
Αρχίζω να αναζητώ τα μάτια κάποιου άλλου άντρα
Που τουλάχιστον όταν με κοιτούν
Θα με κάνουν να γελάω λιγάκι
Γιατί τα δικά σου
Είναι τόσο μακριά από μένα
Και σχεδόν δεν μπορώ να τα δω
Εντωμεταξύ, πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Πού ήσουν όταν η φωνή μου είχε γίνει τόσο σιωπηλή
Πού δεν έβγαινε και πνιγόταν σε ένα δωμάτιο
Ή μέσα μου
Πού ήσουν όταν κοιμόσουν δίπλα μου
Και εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ
Πού ήσουν όταν άκουγα από σένα λέξεις που ούτε και εσύ ο ίδιος δεν πίστευες
Μέσα σε τόσες μαλακίες, πες μου!
Πού ήσουν εσύ;
Πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Γι' αυτό έφυγα
Για να νιώσω την απουσία σου
Έφυγα
Για να ξαναγυρίσω
Έφυγα
Για να μείνω μόνη
Έφυγα, γι' αυτό έφυγα
Για να νιώσω την απουσία σου
Έφυγα
Για να ξαναγυρίσω
Έφυγα
Για να μείνω μόνη
Πού ήσουν όταν σε φώναζα; (x5)
Πού ήσουν όταν σε φώναζα;
Γι' αυτό έφυγα
Για να νιώσω την απουσία σου
Έφυγα
Για να ξαναγυρίσω
Γι' αυτό έφυγα
Για να μείνω μόνη
Έφυγα
Για να επιστρέψω
Και να τα κάνω όλα απ' την αρχή ξανά

Επισκέπτης

Πάντα θα μου μείνει-θα θυμάμαι.
Πως να μιλήσω γιαυτό που χωρίζει σε χίλια κομμάτια
τις γωνιές των οστών μου;
Τι έχει ρίξει όλα τα συστήματα της ζωής μου
Τώρα που όλα ήταν τέλεια
Και επιπλέον,
μου ρουφά το μυαλό και μου ρίχνει το βάρος αυτού του κορμιού μου
που μετατράπηκε σε ποτάμι

Μου κοστίζει να ανοίξω τα μάτια
και το κάνω σιγά σιγά
μήπως ακόμη δεν είσαι εκεί γύρω μου
Φυλάω την ανάμνηση σου
σαν το μεγαλύτερο μυστικό
τι γλυκό που ήταν να σ' έχω μέσα μου
Υπάρχει ένα ίχνος φωτός
μες στο σκοτάδι
για να με κρατάει ήρεμη
Ο χρόνος όλα τα δαμάζει,
τη θύελλα και τη νηνεμία

Πάντα θα θυμάμαι
Την απαλή φωνή της θάλασσας
και θα μυρίζω ξανά τη βροχή που θα πέφτει
πάνω σε αυτό το κορμί και θα ποτίσει
το λουλούδι που μεγαλώνει μέσα μου
Και θα ξαναγελάσω
Και κάθε μέρα για μια στιγμή θα ξανασκέφτομαι εσένα

τι ωραιες επιλογες! Χριστινα ιδιως της mercedes sosa. ηταν μοναδικη! και ξερεις ενω ηταν πολυ γνωστη κι αγαπητη στο κοσμο, εδω δεν την ξερουν ιδιαιτερα. πολυ λυπηρο. την λατρευω την φωνη της για πολλους λογους. πολυ μου αρεσε η συγκεκριμενη επιλογη σου.

Επισκέπτης

Μορφή,γυναίκα που άφησε αποτύπωμα.
Δεν την γνωρίζουν,έχεις δίκιο κι είναι κρίμα γιατί μοιάζουν πολύ οι λαοί του νότου και χρειάζονται τέτοιες φωνές.
Γενικά,η λατινική Αμερική έχει κάτι ψυχάρες -κρατάνε κάτι από την ψυχή των ινδιάνων.
Αν κάνεις μια περιφορά στην Γαία κι ακούσεις όλες τις φωνές,τι όμορφα..
Αλλά πάντα μια είναι αυτή που θα αναζητάμε.

ποσο δικιο εχεις!

Επισκέπτης

Επισκέπτης

Κάθε λάθος-Νικόλας Άσιμος

Gracias a la vida - Σελίδα 7 9k=

Κάθε λάθος που `χω κάνει θα σημαίνει
Πως μου έχεις δώσει αφορμή
Τόσος πόνος και η ψυχή μου αρρωσταίνει
Πως να σε ξεχάσει το κορμί

Τη δύναμη μου σου `χω δώσει και την έχασα
Μη σπαταλήσεις έναν τέτοιο θησαυρό
Κι αν σε μαλώνω, πάλι μέσα μου σε έκλεισα
Σαν τον καλύτερο μικρό μου πειρασμό

Γίνεσαι αυτό που με κατέχει
Γίνομαι ποτάμι να λούστεις
Μη μου πεις πως τίποτα δεν τρέχει
Ούτε το κακό να φανταστείς

Και τα δικά μου τώρα μάτια γίναν μάτια σου
Μη σπαταλήσεις έναν τέτοιο θησαυρό
Και δε ζητάω τίποτα από τα νιάτα σου
Να μη σαλτάρεις όπως σάλταρα εγώ

Γίνομαι καράβι και σανίδι
Γίνομαι φωλιά για να κρυφτείς
Είσαι σαν παιδί που απ’ το παιχνίδι
Ψάχνεις αγκαλιά για να χωθείς
Τη δύναμη μου σου έχω δώσει και τον έρωτα
Κι απ’ τον ομφάλιο μου λώρο τώρα ζεις
Με μια αόρατη κλωστούλα σε συνέδεσα
Και δεν το θέλω σε μπελάδες να μπλεχτείς

Να `ρθεις να με βρεις κάνα βραδάκι
Οταν θα `μαι πάλι ζωντανός
Όσο ζωντανεύεις ζωντανεύω
Κι έτσι ξαναρχίζει ο χορός
Θα τον χορέψουμε εκεί όπου σας πήγαινα
Όταν ο τόπος ξαναγίνει μυθικός
Εκεί που έπαιζα το χάρο και ξεκλείδωνα
Τα ντουλαπάκια της ζωής του καθενός.

rrros

Επισκέπτης

Cat People (Putting Out The Fire)"

See these eyes so green
I can stare for a thousand years
Colder than the moon
It's been so long...

Feel my blood enraged
It's just the fear of losing you
Don't you know my name?
Well, you 've been so long
And I've been putting out fire
With gasoline

See these eyes so red
Red like jungle burning bright
Those who feel me near
Pull the blinds and change their minds
It's been so long

Still this pulsing night
A plague I call a heartbeat
Just be still with me
Ya wouldn't believe what I've been through
You've been so long
Well it's been so long
And I've been putting out fire
with gasoline
putting out fire
with gasoline

See these tears so blue
An ageless heart
that can never mend
These tears can never dry
A judgement made
can never bend
See these eyes so green
I can stare for a thousand years
Just be still with me
You wouldn't believe what I've been through

You've been so long
Well, it's been so long
And I've been putting out fire
with gasoline
putting out fire with gasoline

(You've been so long
Well, it's been so long...)

Επισκέπτης

Οι Κούφιοι Άνθρωποι
Στίχοι: Thomas Elliot .

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,
οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο.
Aλίμονο!
οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι

Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

Αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο
μας θυμούνται-αν καθόλου μας θυμούνται-
σαν κούφιους ανθρώπους
σα βαλσαμωμένους

Μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
αυτά δεν εμφανίζονται εκεί:
τα μάτια είναι ηλιόφως σε μια σπασμένη κολόνα
εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας
και φωνές
στου ανέμου το τραγούδισμα
πιο μακρινές και πιο τελεστικές
από ένα μαραμένο αστέρι

Ας είμαι όχι πιο κοντά
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
ας φορέσω επίσης
τις μεταμφιέσεις
αρουραίου τρίχωμα, κοράκου δέρμα, κουρελούδες
σ' έναν αγρό
φερόμενος όπως φέρεται ο άνεμος
όχι πιο κοντά

Όχι αυτή την τελική συνάντηση
στου λυκόφωτος το βασίλειο

Αυτή είναι η νεκρή χώρα
αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα
σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου

Αυτό είναι σαν αυτό
στου θανάτου το άλλο βασίλειο
ξυπνώντας μόνοι
την ώρα που είμαστε
τρέμοντας με τρυφερότητα
χείλη που θα φιλούσαν
κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες

Αόμματοι
αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν
όπως το αέναο άστρο
του πολύφυλλου ρόδου
στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο
η ελπίδα μόνο
των κενών ανθρώπων
των άδειων ανθρώπων

Μεταξύ ιδέας
και πραγματικότητας
μεταξύ κίνησης
και δράσης
πέφτει η σκιά

Μεταξύ αντίληψης
και δημιουργίας
πέφτει η σκιά

Η ζωή είναι πολύ μακριά

Μεταξύ πόθου
και σπασμού
μεταξύ δύναμης
και ύπαρξης
μεταξύ ουσίας
και πτώσης
πέφτει η σκιά
γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

Γιατί δική σου είναι η ζωή
γιατί η ζωή σου είναι δική σου
δική σου

Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος
όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό.........

Επισκέπτης

Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να `ρθει χαραυγή

Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί
κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή
και σ’ ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει
αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή

Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή
κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις
μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί

Gracias a la vida - Σελίδα 7 1972454_620934871314011_1305981922_n

Gracias a la vida - Σελίδα 7 1972454_620934871314011_1305981922_n

Επισκέπτης

I'm waking up to ash and dust
I wipe my brow and I sweat my rust
I'm breathing in the chemicals

I'm breaking in, shaping up, then checking out on the prison bus
This is it, the apocalypse

I'm waking up, I feel it in my bones
Enough to make my systems blow
Welcome to the new age, to the new age
Welcome to the new age, to the new age
I'm radioactive, radioactive

I raise my flags, don my clothes
It's a revolution, I suppose
We'll paint it red to fit right in
Whoa

I'm breaking in, shaping up, then checking out on the prison bus
This is it, the apocalypse

All systems go, the sun hasn't died
Deep in my bones, straight from inside

I'm waking up, I feel it in my bones
Enough to make my systems blow
Welcome to the new age, to the new age
Welcome to the new age, to the new age

Επισκέπτης

Μπορώ να βάλω ένα ποιήμα εδώ;

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ...

Ποίημα του Π. Σαλτογιάννη:

Γυναίκα!

Ό,τι κι αν πω είναι λίγο!

Γυναίκα! Ό,τι κι αν δεν πω θα' ναι πολύ!

Πολύ άδικο απέναντί σου

Ναι!Σ'έχει αδικήσει η Ιστορία

μα δε θα μπορούσα και εγώ...

Κάποιοι τόλμησαν να πουν: Γιατί γιορτάζεις; Τι γιορτάζεις;

"Όσα σου χρέωσε η κάθε άδικη ψυχή", απαντώ

Σ' είπαν: Πυρ-γυνή και θάλασσα!

μα δεν είπαν και το άλλο: Ύδωρ-Ανήρ και Ουρανός!

Αν εσύ καις, ο άνδρας πνίγει

Αν είσαι συ θάλασσα, ο άνδρας είναι ουρανός, συννεφιασμένος ουρανός!

Αν είσαι συ Άβυσσος, ο άνδρας είναι χάος!

Μα πείτε μου: Ποια άβυσσος δε θέλει το χάος της;

Ποια θάλασσα δεν επιζητεί τον ουρανό της;

Είπαν πως είσαι το πιο μεγάλο απ' τα δεινά.

Μα δεν είπαν πως είσαι και το πιο καλό: Μάνα!

Και δεν είπαν πως στην αρχή ενός κακού, ηθελημένα ή άθελα,

βρίσκεται πάντα ένας άνδρας...για κάτι που έκανε ή δεν έκανε!...

Φτάνει! Σήμερα είναι γιορτή. Δε θα τη χαλάσουμε.

Θα την αφήσουμε να γιορτάσει όπως της αξίζει,

όπως το ζητεί.

Μπρος λοιπόν άνδρες! Ας δώσουμε 'μεις το πράσινο μήλο,

εκείνο της υγειούς Αγάπης με μύριους τρόπους μα...

και μ' ολίγους βελούδινους στίχους,

τέτοιους που ταιριάζουν στη γυναίκα,

τέτοιους που γλυκαίνουν τις πληγές!...

-Σου χρωστώ τη ζωή που σου έκλεψαν

τη ζωή που δε σ' δωσα

το φιλί που δεν πήρες

Σου χρωστώ

Καλοκαίρια που έφυγαν

Άνοιξες που δεν ήρθαν

και δεν ήμουν εκεί.

-Σ'έχασα σ' ένα φεγγάρι ψέμα

κι είπα να ρίξω

εφτά χειμώνες χιόνι

να σε βρουν

-Σ' αγαπώ όπως είσαι

Όπως δε θα' θελα να είσαι

Αυτό θα πει αγάπη

Να είσαι πάντα εκεί!

-Όλο μου το σώμα

Εσύ είσαι

Όλη μου του κόσμου η ευωδιά

κι όταν μ' αγκαλιάζεις

ίδια είσαι.

Ο ήλιος που με ήπιε

μια βραδιά.

-Ήρθες στη ζωή μου

κι όλα άλλαξαν

Ήρθες σα γλυκό του κουταλιού

Ήρθες μα δεν ήσουνα Εσύ

Που να'χα φανταστεί

πως μια ανάσα γήινη

θα'ταν φιλί κι αγέρας;

Ήρθες Άγγελέ μου

και δεν έφυγες

Έμεινες στο πλάι μου γιορτή

Χριστούγεννα...

κι εγώ ξαναγεννήθηκα

Στο σώμα που μου χάρισες Εσύ!

Επισκέπτης

Πολύ όμορφο ποίημα,Ρομαντική!

Ήρθες σα γλυκό του κουταλιού

Ήρθες μα δεν ήσουνα Εσύ

Που να'χα φανταστεί

πως μια ανάσα γήινη

θα'ταν φιλί κι αγέρας;

Πώς με τρελαίνει ο νοτιάς
Το σώμα που ιδρώνει
Μ' αναστατώνει της φωτιάς
Το κόκκινο που απλώνει
Το σώμα το κυκλάμινο
Που μοιάζει με υψικάμινο

Είσαι γλυκό του κουταλιού
Σε ασημένιο δίσκο
Φιλί που αρωμάτισε
Γλώσσα και ουρανίσκο

Πώς έρχονται όλα τα πουλιά
Με φως στην κάμαρά σου
Με δαιμονίζουν τα μαλλιά
Το μπλε στα τσίνορά σου
Το Αιγαιοπελαγίτικο
Το μπλε το Κυκλαδίτικο

Είσαι γλυκό του κουταλιού
Σε ασημένιο δίσκο
Φιλί που αρωμάτισε
Γλώσσα και ουρανίσκο

Πολύ άδικο απέναντί σου

Ναι!Σ'έχει αδικήσει η Ιστορία

μα δε θα μπορούσα και εγώ...

Κάποιοι τόλμησαν να πουν: Γιατί γιορτάζεις; Τι γιορτάζεις;

"Όσα σου χρέωσε η κάθε άδικη ψυχή", απαντώ.

=========

Μπρος λοιπόν άνδρες! Ας δώσουμε 'μεις το πράσινο μήλο,

εκείνο της υγειούς Αγάπης με μύριους τρόπους μα...

και μ' ολίγους βελούδινους στίχους,

τέτοιους που ταιριάζουν στη γυναίκα,

τέτοιους που γλυκαίνουν τις πληγές!...

-Σου χρωστώ τη ζωή που σου έκλεψαν

================

Σ'έχασα σ' ένα φεγγάρι ψέμα

κι είπα να ρίξω

εφτά χειμώνες χιόνι

να σε βρουν

-Σ' αγαπώ όπως είσαι

Όπως δε θα' θελα να είσαι

Αυτό θα πει αγάπη

Να είσαι πάντα εκεί!

-Όλο μου το σώμα

Εσύ είσαι

Όλη μου του κόσμου η ευωδιά

κι όταν μ' αγκαλιάζεις

ίδια είσαι.

Επισκέπτης

Por la Mia...για την Δική μου(αγάπη)

Η Άγρια Ομορφιά σου,
με τα φλεγόμενα μάτια σου
Το κορμί σου θεϊκό άγαλμα
με τα ακριβά μαλλιά σου.

Η ψυχή σου εκλιπαρεί,
για την Αγάπη πεθαίνει
Τα πόδια σου χορεύουν
τον αποχαιρετισμό του έρωτα σου.

Η κραυγή του πλάσματος,
το βλέμμα στα μάτια του.
Οι πλατιές του παλάμες
λαχταρούν την ζεστασιά σου.

Αυτή είναι η λειτουργία της ζωής σου.
Η αυλαία ανοίγει.
Εδώ,κανείς δεν θα σε χειροκροτήσει
Κανένας δεν θα σε εγκαταλείψει.

Χόρεψε!Χόρεψε μικρή μου!

Αυτός είναι ο χορός της Αγάπης
Αυτός είναι ο χορός της Ζωής
Είναι ο χορός των δύο σας.

Πολύ ωραίο!
Ωραίοι στίχοι. Πολύ ωραίοι.

Επισκέπτης

zizanio έγραψε:: Πολύ ωραίο!
Ωραίοι στίχοι. Πολύ ωραίοι.

Επισκέπτης

Μοναχική γυναίκα,γυναίκα μεθυσμένη,με της ομορφιάς σου το άγριο κρασί

Επισκέπτης

see yα in another life brotha!

"Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
Κι από μακριά αγαπάνε
Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
Και θυμόμαστε όπου πάμε

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
Κι αδελφή ψυχή γυρεύει
Και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
Την αλήθεια του λαξεύει"

Αν μου επιτρέπεις! Για κάποιον λόγο, και διαβάζοντας διάφορα γραφτά σου και μουσικές σου επιλογές, σκέφτηκα αυτό το τραγούδι για σένα.

» "Gracias, Grecia" Nuestra herencia