Ζωή μετά την ζωή.

Μεταφέρω λοιπόν εδώ το θέμα που σας απασχόλησε και θέλετε να κουβεντιάσουμε, περί ζωής μετά την ζωή και τις πιθανότητες επιλογών μας.

Προσθέτω τον διάλογο σας, ως αφετηρία... και η συνέχεια στα «χέρια» σας...

~~~~~

Πάνος - anarxos:
Όχι! Καταλάθος είσαι εδώ! Ευτυχώς βέβαια! Αλλά ώρες ώρες λυπάμαι πολύ. Μάλλον είμαι οργισμένος! Γι αυτό θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Με ξέρεις. Δεν έκανα τυχαία όλο αυτό το πρόλογο. Υπάρχει περίπτωση σε κάποιους να μην είναι επιλογή μας να είμαστε εδώ; Να έχουμε αναγκαστεί η ξεγελαστεί; Η κάτι να μην προλάβαμε; Να έγινε κάτι τέλος πάντων παρά την θέληση μας; Υπάρχει περίπτωση; Υπάρχει; Και κάτι άλλο ακόμα. Σε ρωτάω γιατί ακόμα κατηγορώ τον εαυτό μου. Υπάρχει περίπτωση να διαλέξαμε κάποτε το κακό από θυμό και οργή για όλους αυτούς τους λόγους; Μπορεί να μοιάζει με ανάγκη να δικιολογήσω τον εαυτό μου αλλά ντρεπόμουνα κάποτε να σε ρωτήσω. Τώρα με βοήθεια τον θυμό μου τολμάω να σε ρωτήσω κι αυτό. Υπάρχει; Φανερά σε ρωτάω και φανερά θα ήθελα να μου απαντήσεις. Είμαι σίγουρος πως κι άλλοι βασανίζονται με αυτές τις σκέψεις. Έστω και μια φορά.

~~~~~

Λαμπερός - lamperos:
Μια όμορφη καλημέρα θέλω να σας πω και γράφω εδώ γιατί δεν ξέρω που αλλού να το γράψω και μπορεί να είμαι ξανά σε λάθος σημείο.
Θα συμφωνήσω με τον Άρη και αν μου επιτρέπετε να πω κάτι που έχω την ανάγκη να βγάλω από μέσα μου σχετικά με τον άναρχο.
Φίλε ότι και να συμβαίνει στην ζωή σου,σε όπια φάση και να βρίσκεσαι το σημαντικότερο είναι να υπάρχει φως και αγάπη στην καρδιά σου.
Με την αγάπη θα βρεις την δύναμη και με το φως την αλήθεια.
Δεν πρέπει ποτέ να έχεις οργή και λύπη στην ψυχή σου για τίποτα.

~~~~~

Nenya:
Ελεύθερη βούληση, κάρμα, αιτία-αποτελέσματα, επιλογές-επιπτώσεις, Αγάπη ή Φόβος...Μήπως ο "θυμός" και η "οργή" προκύπτουν από την μη αποδοχή του εαυτού στο τώρα; Από την μη αποδοχή των καταστάσεων τις οποίες βιώνει το άτομο; Από την επιθυμία και την ανυπομονησία του ατόμου να είναι, να γνωρίζει, να κατέχει περισσότερα από όσα είναι, γνωρίζει, έχει αυτή τη στιγμή; Μήπως υπάρχει μια ανισσοροπία ανάμεσα στον "αγώνα" και την "απόλαυση"; Μήπως ο θυμός και η οργή κρύβουν κάποιο φόβο;
Πολλές οι θεωρίες ανάλογα με την οπτική γωνία που τις εξετάζει ο καθένας... Θεωρία όμως που δεν βρίσκει πρακτική εφαρμογή δεν καταλήγει κάπου...
Μήπως τελικά η ουσία είναι να είμαστε ευτυχισμένοι στο τώρα και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με όσα έχουμε την κάθε στιγμή; Πολλές φορές ίσως να μην είναι καθόλου "εύκολο" γιατί οι προκλήσεις μπορεί να είναι πολλές, έχουμε όμως την υποχρέωση να προσπαθούμε για το καλύτερο. Για εμάς πρώτα και για τον κόσμο. Πρέπει να είναι κάποιος χαρούμενος για να μπορεί να δώσει Χαρά και να αγαπάει και να αποδέχεται τον εαυτό του για να μπορεί να δώσει Αγάπη. Αυτό ισχύει για όλα. Για την Σοφία, τη Γνώση κτλ... Δεν μπορεί να δώσει κάποιος κάτι που πριν δεν έχει "κατακτήσει" ο ίδιος... Και για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται Πίστη και Ελπίδα, ισχυροί σύμμαχοι... Και φυσικά ανθρώπους δίπλα του με τους οποίους να μοιράζονται τις ίδιες αξίες ή τον ίδιο στόχο...

Από όπου και αν προέρχεται κάποιος, αυτή τη γήινη ζωή έχει τώρα για να επιτελέσει κάποιο σκοπό ή να πάρει κάποια μαθήματα. Οπότε το αποδέχεται αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού του και των επιλογών του, βρίσκοντας το κέντρο του και ξεκινώντας να παρατηρεί όλα τα μικρά και μεγάλα θαύματα που υπάρχουν στον κόσμο μας.

Ένας άνθρωπος λογικό είναι να περάσει από διάφορες φάσεις και από διάφορες γκάμες συναισθημάτων. Όμως αν δεν νιώθει ευγνωμοσύνη για όλα τα όμορφα που έχει στη ζωή του και δεν ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία κινδυνεύει να συγκριθεί με διάφορους φιλοσόφους που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν όλα μάταια. Για να μην αναφέρω ότι κρατάει χαμηλές τις δονήσεις τις δικές του, των γύρω του και κατ'επέκταση της γης... Μάλλον πρέπει να αρχίζουμε να παίζουμε το παιχνίδι της Πολυάννας που έβλεπε τα θετικά...

Λένε ότι σε κανέναν δεν δίνεται ή έρχεται κάτι που δεν έχει και τη δύναμη να το αντιμετωπίσει.

Πάνο μου αν δεν ήταν η Αιθηρόη αυτή που είναι ποιος θα μπορούσε να είναι στη θέση της; Και απαντάω εγώ... κανένας. Γιατί καθένας έχει τη δική του θέση και τον δικό του σκοπό. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και αν αρχίσουμε να βλέπουμε με απαξία τη Γη ή τις καταστάσεις που επικρατούν σ'αυτήν είναι δύσκολο για μας να βοηθήσουμε. Και πιστεύω ότι δεν είναι μόνο η Αιθηρόη που προσπαθεί για το καλύτερο. Είναι πολλοί. Αν αυτοί που προέρχονται από ανώτερα επίπεδα όπως λες άφηναν αυτούς των άλλων επιπέδων στην τύχη τους δεν θα είχε έρθει ποτέ στη Γη ούτε Χριστός ούτε Πυθαγόρας ούτε Βούδας ούτε Κρίσνα ούτε Γκάντι ούτε Μητέρα Τερέζα ούτε πάραα πολλοί Άλλοι. Αλλά όλοι είχαν όραμα και είχαν και τη δύναμη να επιτελέσουν το σκοπό τους. Φυσικά κάποιος μέχρι να φτάσει στο σημείο να αντιληφθεί το ρόλο του μπορεί να περάσει και από χίλια δυο κύματα.

~~~~~

Λευκονόη - Kara:
Πάνο μου να ξέρες πόσες φορές με τριβελίζουν αυτές οι σκέψεις ,ερωτηματα χωρις καμία δυνατότητα να απαντηθούν .... Άραγε το έχω επιλέξει όλο το σκηνικό της ζωής μου , είναι καθαρά δική μου επιλογή πως γίνετε να επιλέγουμε μια πορεία ζωής που μας πονάει ,μας φθίρει ψυχικά που ίσως μας κάνει να κυφοκοιτάζουμε άλλους κόσμους πίο οικειους ,πιο κατανοητούς και να καρτερούμε με λαχτάρα την επανοδό μας εκεί...αναλογιζομενοι ότι όταν βρεθείς στο αγαπημένο εκεί θα χάσεις τα αγαπημένα του εδώ κόσμου .....μακάρι να μπορούσα να κατανοήσω το γιατί ,το πως ,τι εξυπηρετει? δεν θα μπορούσε η εξέλιξη της ψυχής να γινόταν σε ένα πίο όμορφο περιβάλλον λιγότερο ψυχοφθόρο ?

~~~~~

Ilia:
Κανονικα δεν θα επρεπε να παρω θεση στα ερωτηματα αυτα αλλα....γιατι ρωτατε?γιατι νιωθετε τοση οργη κ θλιψη?σε ολα αυτα που ρωτατε ηδη ξερετε την απαντηση...η απαντηση ειναι μπροστα σας κ την βλεπετε αλλα δεν μπορειτε να την παραδεχτειτε...γιατι?καποτε καποιος μου εδωσε ενα χαστουκι κ μου ειπε ανοιξε τα ματια σου κ δες....τιποτα δεν ειναι ευκολο κ το ξερετε...καρα μου κ στους κοσμους αυτους που λες τους τοσο οικειους κ εκει δεν ειναι τοσο ευκολα τα πραγματα....Πανο ξερεις οτι καποια πραγματα δεν ειναι στο χερι μας ολα εχουν καποιον σκοπο....Συγνωμη αν αυτο το μηνυμα μου ειναι λιγο αυστηρο αλλα ολα αυτα τα λεω απο αγαπη...σας παρακαλω μην εχετε οργη κ θλιψη μεσα σας....ξερω πως η οργη προερχεται απο την θλιψη κ αντιστροφα...να'στε ολοι καλα...

~~~~~

Angels1 - angels:
Πάρα πολλοί δυνατοί στην ψυχή μπορεί να θεωρηθούν εκείνοι που γνωρίζουν...
και τους κινδύνους του πολέμου και τις απολαύσεις της ειρήνης
κι όμως....
δεν προσπαθούν να τους αποφύγουν...

Η κάθε μέρα, το κάθε «πράγμα» ο κάθε άνθρωπος που συναναστρεφόμαστε μας διδάσκει...
Είτε μαθαίνουμε να αντιστεκόμαστε...
είτε να υπομένουμε...
είτε να αγαπάμε...
είτε να επιλέγουμε ΕΜΕΙΣ...
τι «σπόρο» θέλουμε να καλλιεργήσουμε μέσα μας...
κ τι θέλουμε να κάνουμε σε αυτή την ζωη...ποια η στάση μας?

Πιστεύω πως ότι...είναι να «γίνει» στον καθέναν μας θα γίνει...
το θέμα είναι εμείς πως το αντιμετωπίζουμε!

Και πιστεύω επίσης πως καλό είναι να βιώνουμε όλα τα συναισθήματα...γιατί μας δυναμώνουν...μας δίνουν «ερεθισματα» αλλαγής...

Ηρωας είναι αυτός που μπορεί να ξαναγεννηθεί από στις στάχτες του!

~~~~~

Πάνος - anarxos:
Έχεις δίκιο φίλε Λαμπερέ. Nenya κι εσύ έχεις δίκιο. Αλλά εγώ αυτούς που αναφέρεις δεν τους ξέρω προσωπικά. Γνωρίζω την Αιθηρόη και μιλάω μαζί της ζωντανά. Μπορώ να απευθυνθώ σε αυτή που είναι παρών αυτή την στιγμή και μπορεί να μου δώσει κάποιες απαντήσεις η σκέψεις της αν θέλεις. Ilia φίλη μου δεν μπορείς να μου πεις πως στον κόσμο που αναφέρεται η Κάρα ισχύουν ίδιες καταστάσεις. Και μεγενθύνατε την οργή και την θλίψη που διακρίνατε.
Δεν νιώθω οργή για μένα και τον εαυτό μου. Είναι ένα στάδιο που το πάλεψα πολύ και είχα την καλύτερη βοήθεια γι αυτό. Και θα είμαι ευγνώμων για πάντα! Ήρωας αυτός που μπορεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του. Έχεις δίκιο angels.
Ίσως να φταίω εγώ. Μάλλον φταίω εγώ. Αλλά η μόνη που με κατάλαβε ήταν η Κάρα. Ίσως γιατί υποψιάζομαι πως ήταν και για εκείνη το ποιήμα. Όμως αυτό που ήθελα να πω, ήταν ότι διαμαρτύρομαι και οργίζομαι. Δεν καταλαβαίνω γιατί να δίνουν οι ουρανοί σε έναν άνθρωπο όσα χρειάζεται για να βοηθήσει όλους τους άλλους, και του αφαιρούν ότι χρειάζεται.
Αυτό που χρειάζεται για να αντέχει να ζει για να μπορεί να κάνει τα προηγούμενα για όλους τους άλλους. Κι εκεί ήταν όλες οι ερωτήσεις μου. Ξέρω τι θα μου πείτε. Αν τα είχε ίσως να μην έκανε εκείνο η το άλλο. Και πολλά άλλα που τα έχω σκεφτεί. Αγαπώ βαθιά ψυχικά την Αιθηρόη.
Θυμώνω για όσα της στερεί αυτός ο αόρατος θεός και δεν ξέρω κι εγώ ποιος, που της έχει δώσει όλα αυτά που με την σειρά της εκείνη, τα δίνει χωρίς να ζητάει τίποτα και χωρίς αγκομαχητά. Άλλος στην θέση της θα τα χρησιμοποιούσε για δικό του όφελος. Κι εγώ με όσα ήξερα και μπορούσα αυτό έκανα. Τον εαυτό μου φρόντιζα. Έτσι νόμιζα δηλαδή. Από αυτό τον θυμό πήρα το ερέθισμα και έκανα τις ερωτήσεις που ακολούθησαν. Η τελευταία ερώτηση ήταν για να κλείσω για μένα ένα κεφάλαιο με τον εαυτό μου. Φίλοι μου σας ευχαριστώ που δεν αδιαφορήσατε για όσα έγραψα. Εγώ φταίω για την μικρή λάθος εντύπωση. Ζητώ συγνώμη. Και επιμένω και επαναλλαμβάνω

{ Υπάρχει περίπτωση σε κάποιους να μην είναι επιλογή μας να είμαστε εδώ; Να έχουμε αναγκαστεί η ξεγελαστεί; Η κάτι να μην προλάβαμε; Να έγινε κάτι τέλος πάντων παρά την θέληση μας; Υπάρχει περίπτωση; Υπάρχει; Και κάτι άλλο ακόμα. Σε ρωτάω γιατί ακόμα κατηγορώ τον εαυτό μου. Υπάρχει περίπτωση να διαλέξαμε κάποτε το κακό από θυμό και οργή για όλους αυτούς τους λόγους; Μπορεί να μοιάζει με ανάγκη να δικαιολογήσω τον εαυτό μου αλλά ντρεπόμουνα κάποτε να σε ρωτήσω. Τώρα με βοήθεια τον θυμό μου τολμάω να σε ρωτήσω κι αυτό. Υπάρχει; }

~~~~~

Aιθηρόη - aoratos-naos:
Υπάρχει...
Αλλά και αυτό, αποτελεί αποτέλεσμα κάποιας επιλογής.
Ακόμα κι αν έχεις παγιδευτεί κι αν δεν προνόησες...

Υπάρχουν πράγματα, που δεν θα επιλέγαμε ποτέ... λέμε... νομίζουμε... πιστεύουμε... ίσως και έτσι να είναι...

Όμως...
Κάθε τι, έχει ένα «παρελθόν»...
μία στιγμή «γέννας»...
αιτία ύπαρξης...
μορφή σπόρου...

Όπου κι αν είσαι... όπως και αν εμφανίζεσαι... όσο κι αν διαρκεί...
σημασία έχει να μην χάνεις την Αλήθεια σου (ή να την βρίσκεις!)
και να μην απομακρύνεσαι από αυτό που Είσαι.
Διότι για όλα... υπάρχει λόγος και αιτία.
Και δεν χρειάζεται να πω περισσότερα...

Και όσο για το δεύτερο σκέλος των ερωτήσεων σου...

Υπάρχει...
Αλλά δεν αποτελεί δικαιολογία...
Είναι επιλογή...
Εξακολουθείς να έχεις την επιλογή...

Υπάρχουν αφορμές πλανεύτρες...
...μα υπάρχει και η Αλήθεια του Είναι σου... ο «κορμός», το «υλικό», η εσώτερη διαμορφωμένη ταυτότητα, ο κεκτημένος αναβαθμισμένος (από την κάθε φορά, κάθε ζωή, ύπαρξη) μυστικός κώδικας της ουσίας σου, που εκπέμπει για να σε οδηγεί και να σε κρατάει κοντά σε αυτό που Είσαι και όχι σε αυτό που σε παρασύρουν οι εξωτερικοί αρνητικοί (προς αυτό που αποτελεί «πορεία» σου) παράγοντες.

Ο θυμός μιας στιγμής, είναι ήδη πολύς και επικίνδυνος...
...πόσο μάλλον ο θυμός μιας ζωής...

Κατανοείς;

Και να θυμάσαι... υπάρχουν μάχες που δίνουμε για άλλους και για όλους...
και σε συλλογικό επίπεδο με πολλούς μαζί.

Και πάλι όμως... ο καθένας έχει να λογοδοτήσει ο ίδιος, να υποστηρίξει και να σταθεί στο δικό του μερίδιο,
σε αυτό που του αναλογεί.

Και υπάρχουν μάχες που δίνει ο καθένας μέσα του... για εκείνον...
για ό,τι αφορά τον εαυτό και την ύπαρξη του.

Για τις πρώτες μάχες, όλοι μπορούμε να έχουμε λόγο.
Για τις άλλες που αναφέρω... και σε ό,τι αφορά εμένα... άφησε το... είναι δικό μου πεδίο.

Μην μου χαλάς...

Κι εγώ όταν σε γνώρισα, σε αγάπησα όπως τους αγάπησα όλους εδώ μέσα και όλους εκεί έξω...
Σε αγάπησα όπως ήσουν...
Σε αγάπησα... δεν θύμωσα...

Κατανοείς;

~~~~~~

Πάνος - Anarxos:
Μα τι κάνεις τώρα Ilia; Μου ζητάς συγνώμη; Σε παρακαλώ! Δεν χρειάζεται και το ξέρεις πολύ καλά! Δεν υπάρχουν τέτοια θέματα εδώ μεταξύ μας. Σε παρακαλώ κορίτσι μου λοιπόν! Στο θέμα της κατανόησης που μίλησα, μίλησα σχετικά με το συγκεκριμένο μήνυμα. Μην με στεναχωρείς! Αιθηρόη μου! Σε ευχαριστώ πολύ! Και καταλαβαίνω! Καταλαβαίνω τι εννοείς. Θυμάμαι πως ήρθα εδώ την πρώτη φορά και με τι διαθέσεις. Θυμάμαι πολύ καλά ποιος και τι ήμουν. Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς. Έχεις δίκιο ότι είναι επιλογή και δεν δικαιολογούμαι. Δεν σου κρύβω ότι θα με εξυπηρετούσε σαν δικαιολογία μια αντίθετη απάντηση. Κατα βάθος ήξερα την απάντηση. Μάλλον έλπιζα για κάτι άλλο. Όμως έχεις δίκιο. Επιλογή μου ήταν τότε και επιλογή μου και τώρα για την αλλαγή μου.

~~~~~~

Αρισταία - maggisoyla:
Κάποτε είχα διααβάσει ένα βιβλίο που τώρα ούτε θυμάμαι πωςτο λέγαν και ήταν με μια γυναίκα η οποία προσπαθούσε να εκπαιδευτεί στην μαγεία ας το πω έτσι από άλλες σοφές γυναίακες. Κι αυτές η γυναίκες την βοήθησαν να συναντηθεί για ΄μερικές ώρες με τον αιώνιο αγαπημένο της ψυχής της ο οποίος ήταν κι αυτός σοφό ον και μάγος αλλά όχι έτσι όπως το φνταζόμαστε σήμερα. Υποτιθεται ότι εκείνος ήταν σε άλλο κόσμο και ήταν για λίγο χωριστά για το καλό της εξέλιξης τους και θα ερχόταν ο καιρός που θα ήταν και πάλι μαζί και της εξηγουσε κάποια πράγματα. αγαπιόντουσαν τόσο πολύ!!!! Ζήλεψα!!! Και υποτίθεται ότι η συγγραφέας ελεγε πραγματική ιστορία την δική της ιστορία και εμπειρία.

Είστε φανταστικοί όλοι σας! Είναι τιμή μου να βρίσκομαι ανάμεσα σας!