αν δεν υπηρχη ζωη μετα θανατο?

θα πω κατι που σκεφτομουν απο πριν μερηκα χρονια αν υπαρχη οι οχι ζωη μετα θανατον
αν πραγματη δεν υπαρχη ζωη μετα θανατον μετα τον θανατο του σωματος 
δεν υπαρχουμε δεν ξαναγενιομαστε δεν υπαρχη μετεμψυχωση κ.τ.λ
πως θα ζουσαμε την ζωη μας
πως θα βλεπαμε τον κοσμο τα πιστευω μας ποιος θα ηταν ο χαρακτηρας μας
θα θελα ετσι απο περιεργεια αλλα και για σηζητηση να πουμε ο καθε ενας την γνωμη μας

βαγγελης1234 έγραψε:

θα πω κατι που σκεφτομουν απο πριν μερηκα χρονια αν υπαρχη οι οχι ζωη μετα θανατον
αν πραγματη δεν υπαρχη ζωη μετα θανατον μετα τον θανατο του σωματος 
δεν υπαρχουμε δεν ξαναγενιομαστε δεν υπαρχη μετεμψυχωση κ.τ.λ
πως θα ζουσαμε την ζωη μας
πως θα βλεπαμε τον κοσμο τα πιστευω μας ποιος θα ηταν ο χαρακτηρας μας
θα θελα ετσι απο περιεργεια αλλα και για σηζητηση να πουμε ο καθε ενας την γνωμη μας

τι στο καλο κανης ????

Χμ...

Ενδιαφέρον συλλογισμός...

Εάν οι άνθρωποι δεν πίστευαν σε παράδεισο και κόλαση...
Εάν δεν έλπιζαν σε μία επόμενη ζωή...
Εάν δεν είχαν να συνδιαλλαγούν με θεούς και Άρχοντες, για την σωτηρία της ψυχής τους...
Εάν δεν είχαν "χρέη" και "απολαβές"...
Εάν γνώριζαν μόνον το παρών αυτής της ζωής...

Αλήθεια... πώς θα ήταν ο κόσμος;

Παράθεση :

Αλήθεια... πώς θα ήταν ο κόσμος;

Θα ηταν οπως ειναι ο 21ος αιώνας.

Μμμμμμμμμμμμμμ.........επειδή ο κόσμος πιστεύει σ όλα αυτά.....ακόμα κι αυτοί που δεν το λένε και καταβάθος υπάρχει μέσα τους αυτή η πίστη κι ελπίδα,ακόμα κι αν δεν έχουν αποδείξεις και επιχειρήματα για να το στηρίξουν.....υποψιάζομαι ότι θα πάιζαμε με δύο άκρα. η ότι θα ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα γιατί όλοι θα κοίταζαν να αποκτήσουν τα πάντα σ αυτή τη ζωή για να τ απολαύσουν χωρίς αναστολές και δισταγμό, η θα απολάμβαναν την κάθε στιγμή χωρίς όλες αυτές τις δεσμευτικές ανάγκες. Αν και δε μου κάθεται τελείως αυτό το τελευταίο που λέω. Κάτι μου λείπει απ τη σκέψη μου. ίσως γιατί είναι λάθος.
 Νομίζω ότι το μεγαλύτερο αρνητικό μιας τέτοιας πίστης, θα είχε ως αποτέλεσμα την γενικότερη άγνοια. Ποιος ο λόγος για ένα ον που δεν πιστεύει στη συνέχεια του και στην αιώνια ύπαρξη του, να θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο το σύμπαν τι υπάρχει και γιατί; Ενώ η πίστη του για την συνέχεια του και η ελπίδα του, τον κάνουν να θέλει να εξερευνήσει ν αποδείξει να αποκαλύψει να επιβεβαιώσει να εδραιώσει την αιωνιότητα και να απελευθερωθεί από τις αμφιβολίες και τους δεσμώτες που τον υποχρεώνουν να συνδιαλέγεται μαζί τους και να εξαρτάται απ αυτούς, ώστε να έχει ένα εισιτήριο γι αυτήν. Μμμμμμμμναι......Κάπως έτσι με λίγα λόγια.

ελευθερια έγραψε:

Παράθεση :

Αλήθεια... πώς θα ήταν ο κόσμος;

Θα ηταν οπως ειναι ο 21ος αιώνας.

αρετη και μονο οτι δεν θα υπηρχαν τζιχαντζηστες και θανατηκη μουσουλμανη σε καποιες χωρες θα ηταν αλλιως ο τροπος ζωης

maggisoula έγραψε:

Μμμμμμμμμμμμμμ.........επειδή ο κόσμος πιστεύει σ όλα αυτά.....ακόμα κι αυτοί που δεν το λένε και καταβάθος υπάρχει μέσα τους αυτή η πίστη κι ελπίδα,ακόμα κι αν δεν έχουν αποδείξεις και επιχειρήματα για να το στηρίξουν.....υποψιάζομαι ότι θα πάιζαμε με δύο άκρα. η ότι θα ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα γιατί όλοι θα κοίταζαν να αποκτήσουν τα πάντα σ αυτή τη ζωή για να τ απολαύσουν χωρίς αναστολές και δισταγμό, η θα απολάμβαναν την κάθε στιγμή χωρίς όλες αυτές τις δεσμευτικές ανάγκες. Αν και δε μου κάθεται τελείως αυτό το τελευταίο που λέω. Κάτι μου λείπει απ τη σκέψη μου. ίσως γιατί είναι λάθος.
 Νομίζω ότι το μεγαλύτερο αρνητικό μιας τέτοιας πίστης, θα είχε ως αποτέλεσμα την γενικότερη άγνοια. Ποιος ο λόγος για ένα ον που δεν πιστεύει στη συνέχεια του και στην αιώνια ύπαρξη του, να θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο το σύμπαν τι υπάρχει και γιατί; Ενώ η πίστη του για την συνέχεια του και η ελπίδα του, τον κάνουν να θέλει να εξερευνήσει ν αποδείξει να αποκαλύψει να επιβεβαιώσει να εδραιώσει την αιωνιότητα και να απελευθερωθεί από τις αμφιβολίες και τους δεσμώτες που τον υποχρεώνουν να συνδιαλέγεται μαζί τους και να εξαρτάται απ αυτούς, ώστε να έχει ένα εισιτήριο γι αυτήν. Μμμμμμμμναι......Κάπως έτσι με λίγα λόγια.

σημφωνο και διαφωνο μαζη δεν θελω να το αναλησω γιατι πιστευω δεν χρηαζετε
αλλα πανω απο ολλα θα μηλαμε για αθρωπους που δεν θα πιστευαν στα θρησκευτηκα δογματα οποτε ποιο ελευθερους 
πιστευω οτι θα ηταν οι πολη καλα τα πραγματα οι παραπολη καλα για τον κοσμο
οι μη υπηρξη θρησκευτηκον δογματον

Δεν διαφωνώ σ ότι λες για τις θρησκείες. Αλλά το θέμα που άνοιξες κι έθεσες ήταν πιο γενικό ως προς τη γνώση άλλης ζωής. Κι η θέση μου ήταν πάνω στο ερώτημα και το δικό σου και της Αιθηρόης που ήταν πιο συγκεκριμένο και μάλλον εκεί θα έπρεπε να δω τα στοιχεία της θρησκείας.
Και δεν ξέρω αν φταίνε οι ιδέες των θρησκειών η αυτοί που τις χειρίζονται και τις εξηγούν όπως θέλουν,που έχουμε όλο αυτό το φανατσιμό και τον πνευματικό εγκλωβισμό. Η γνώση των αγγέλων. ένα φοβερό βιβλίο που πραγματεύεται πάνω σ αυτό το θέμα με πολύ απίστευτο και δυνατό τρόπο.

Χμ...

Ένας όμορφος κόσμος, έχει και όμορφους ανθρώπους... και αντίστροφα...

Χμ...

Ο κάθε ένας από εσάς, γνωρίζει έναν άνθρωπο που θεωρεί πραγματικά υπέροχο και "καλό" άνθρωπο...
Γνωρίζει και έναν που, επιτρέψτε μου να πω, μοιάζει το αντίθετο του...

Ποια είναι η διαφορά τους... και ποια τα κοινά τους σημεία;

Παράθεση :

Ποια είναι η διαφορά τους... και ποια τα κοινά τους σημεία;

 Αυτα τα σημεια δεν οριζονται απο τις πεποιθησεις του ενος απεναντι του αλλου , αλλα απο την ιδια την  φυση που ειναι αδιαφορη και ως προς  τους δυο ...

Αγαπημένη μου Αιθηρόη επειδή έχω αρχίσει και καταλαβαίνω την σκέψη σου, που πάντα έχει μια άλλη σκέψη από πίσω, που κρύβει πάντα την πρόθεση να σκεφτόμαστε μόνοι μας κι αυτό είναι κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα σε σένα, θα πω ότι η ζωή είναι το κοινό τους σημείο. Η ευτυχία και η ευημερία, είναι το κοινό τους σημείο. 
Όλοι θέλουν τα ίδια πράγματα, κι αυτό τους κάνει να μην έχουν διαφορές, αλλά μόνο κοινά σημεία. 
Ο τρόπος που τα ζητάει και τα διεκδικεί ο καθένας είναι η διαφορά τους. Οι προτεραιότητες που βάζουν. Αλλά και η γνώση που έχουν για όσα υπάρχουν γύρω τους. Ακόμα και ο τρόπος που μεγάλωσαν. 
Όλα τα υπόλοιπα είναι κοινά. Ο κόσμος που ζουν, το περιβάλλον, οι ανάγκες, οι αδυναμίες οι φυσικές, ο χώρος, ο χρόνος, παρ όλο που τα βιώνουν διαφορετικά γιατί αλλιώς τα αντιλαμβάνονται. 

Και καταλήγω στο ότι η ικανότητα αντίληψης είναι η διαφορετικότητα τους. 
Το γεγονός ότι έχουμε όλοι οι άνθρωποι ίδια φυσικά όργανα, που είναι πύλες κατανόησης της φύσης, και το γεγονός ότι ανταποκρινόμαστε το ίδιο απέναντι στα φαινόμενα και στις καταστάσεις της φύσης, παρ όλο που χαρακτηριζόμαστε από διαφορετικά μεγέθη αντοχών, επηρεάζει την γενική αντίληψη μας ως προς την ανταπόκριση μας σε αυτή. 

Η αδυναμία μας στο να χειριστούμε τις αντιξοότητες τις φυσικές, και η ανάγκη μας να εξηγήσουμε αυτή την αδυναμία, καθώς επίσης η λιγοστές γνώσεις μας για τις ικανότητες που κρύβουμε σαν όντα, είναι τα σημαντικότερα αδύναμα σημεία μας ως συλλογική οντότητα, αυτή που λέγεται Ανθρωπότητα. 

Ο φόβος και η Αγάπη. Αυτά τα δύο είναι τα χαρακτηριστικά που μας διαχωρίζουν. Γιατί κάθε αρνητικό συναίσθημα έχει πηγή το φόβο, και κάθε θετικό έχει πηγή την αγάπη. Αυτό που υπερτερεί σε ποσοστό και τρόπο, είναι και αυτό που μας κάνει να είμαστε θετικοί, η αρνητικοί. Καλοί, η κακοί όπως μάθαμε να λέμε. 

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν φοβούνται, αλλά σέβονται και συνεκτιμούν τα πάντα γύρω τους. Κι αυτούς θα τους έλεγα καλούς ανθρώπους με όμορφα συναισθήματα. Κι έχω γνωρίσει ανθρώπους που κρύβουν φοβίες μέσα τους, με αποτέλεσμα να γίνονται επιθετικοί χαρακτήρες, διεκδικώντας δύναμη με κάθε κόστος. 
Και οι δύο πιστεύουν λίγο ως πολύ τα ίδια, κι η μόνη τους διαφορά είναι ο σεβασμός και η αποδοχή της αγάπης. Κάτι που τους κάνει να διαφέρουν στον τρόπο που εκδηλώνουν όλα όσα είναι. 

Όλα αυτά είναι λίγο ως πολύ κοντά σε μια συζήτηση που είχαμε κάνει. Όμως αυτή τα φορά τα λέω εγώ γιατί τα νιώθω και τα έχω κατανοήσει. 

Έχεις την αγάπη μου και τον σεβασμό μου.

Αιθηρόη έγραψε:

Χμ...

Ένας όμορφος κόσμος, έχει και όμορφους ανθρώπους... και αντίστροφα...

Χμ...

Ο κάθε ένας από εσάς, γνωρίζει έναν άνθρωπο που θεωρεί πραγματικά υπέροχο και "καλό" άνθρωπο...
Γνωρίζει και έναν που, επιτρέψτε μου να πω, μοιάζει το αντίθετο του...

Ποια είναι η διαφορά τους... και ποια τα κοινά τους σημεία;

καταρχην να πω πρωτα με σημφωνο με τον  αρη
αλλα εγω θα πω κατι αλλο σε αυτο που αναφερης αιθηροη
μιλας για αντηθετους αθρωπους εγω αυτο που καταλαβα 
ειναι χωρης πολλες λεπτομερειες

οτι χαρακτηρα εχει ενας αθρωπος εχει την δυνατοτητα να εχει με την ιδια ισχυ και τον αντηθετο χαρακτηρα
παραδειγμα καποιος ειναι καλος εχει αγαπη για τον αθρωπο τον κοσμο
εχει την δυνατοτητα με την ιδια ισχυ να γινη το αντηθετο
ενας αθρωπος κακος και να μιση τον κοσμο

γενηκα ειναι απο οτι ξερω νομος της φησης οτι ειναι αντηθετο ειναι διαφορετηκο ειναι και
ομοιο του 
παραδειγμα τα ηλεκτρονια αλωτε ειναι θετηκα αλωτε γινονται αρνητηκα και το αντηστροφο 
εχουν αυτη την δυνατοτητα
και αυτο του δινη την δυνατοτητα να γινη ομοιο με οτι θεωρηται αντηθετο του 
το ιδιο και με τους αθρωπους 

αυτο βεβαια ειναι ενα αλλο θεμα πως εχουμε την συμπερηφορα και τον χαρακτηρα που εχουμε 
αλλα ειναι αλλο θεμα

Αιθηρόη έγραψε:

Χμ...

Ένας όμορφος κόσμος, έχει και όμορφους ανθρώπους... και αντίστροφα...

Χμ...

Ο κάθε ένας από εσάς, γνωρίζει έναν άνθρωπο που θεωρεί πραγματικά υπέροχο και "καλό" άνθρωπο...
Γνωρίζει και έναν που, επιτρέψτε μου να πω, μοιάζει το αντίθετο του...

Ποια είναι η διαφορά τους... και ποια τα κοινά τους σημεία;

Αν βρίσκομαι ανάμεσα σε έναν καλό κι έναν κακό άνθρωπο,εκείνο που τους ενώνει και τους διαχωρίζει,είμαι εγώ.
Οι δικές μου πεποιθήσεις και γνώσεις πάνω στο τι θεωρώ καλό και κακό,οι δικές μου ανάγκες που με οδηγούν στο να κρίνω την εκάστοτε περίπτωση και τους λόγους που με τον καλό,θέλω να συνδεθώ-τον ενώνω με μένα,ενώ τον κακό τον διαχωρίζω από εμένα.

ελευθερια έγραψε:

Παράθεση :

Ποια είναι η διαφορά τους... και ποια τα κοινά τους σημεία;

 Αυτα τα σημεια δεν οριζονται απο τις πεποιθησεις του ενος απεναντι του αλλου , αλλα απο την ιδια την  φυση που ειναι αδιαφορη και ως προς  τους δυο ...

Δεν σε εννόησα όπως δεν εννόησα και την τρομπέτα επί του θέματος.
Όταν λες η φύση είναι αδιάφορη και ως προς του δύο;

Καλημέρα σε όλους! 

Έχω την γνώμη πως μέσα μας υπάρχουν όλα τα στοιχεία και ο καθένας ανάλογα τις περιστάσεις και τον τρόπο ζωής του βγάζει σε ποσοστά πότε περισσότερο τα καλά στοιχεία, πότε περισσότερο τα κακά. Αν κάποιος έχει καταφέρει να ζει σε ένα ήσυχο περιβάλλον, όπου κανείς δεν του δίνει μίσος ούτε στενοχώριες, τότε ηρεμεί και τα καλά στοιχεία υπερτερούν. Αν όμως είναι κοντά σε ανθρώπους στους οποίους υπερτερεί το κακό έντονα, όχι επιλογής του αναγκαστικά, πχ γονείς ή αδέρφια, τότε κι αυτός θα βγάλει αρνητικά στοιχεία, σε μια προσπάθεια άμυνας απέναντι στο κακό.

Το έντονο κακό όταν προκύψει στον δρόμο μας, καλό θα ήταν να του γυρίσουμε την πλάτη και όχι να προσπαθήσουμε να το μετατρέψουμε σε καλό, γιατί όντας έντονο, θα είναι πολύ ισχυρός αντίπαλος και θα μας βγάλει από μέσα μας τα χειρότερα στοιχεία μας που δεν είχαμε καν φανταστεί οτι έχουμε! Βέβαια, απ την άλλη, ίσως έτσι γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας και εν τέλει από αυτήν την συναναστροφή βγεί κάτι καλό..

Και σχετικά με τον φόβο και την αγάπη, δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μόνο φόβους και άλλοι που έχουν μόνο αγάπη. Απλά είναι πού υπερτερεί ο καθένας. Απόδειξη αυτού οτι όλοι έχουμε κάποιους κρυμμένους φόβους μέσα μας, όση αγάπη και αν νοιώθουμε. Πχ φόβος για το σκοτάδι, για το αύριο, για τον θάνατο αγαπημένου προσώπου κλπ. 

Υπάρχει άνθρωπος χωρίς φόβους; Χμ... εκτός από όσους έχουν μονάσει και διαλογίζονται συχνά, σ εμάς εδώ στην πόλη δύσκολο να βρεθεί.

Δεν θα διαφωνήσω καθόλου με τον Άρη, και βρίσκω την απάντηση του πολύ όμορφη και βαθιά, με προεκτάσεις και με πολύ ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.

Και είναι πραγματικά πολύ σημαντικό που σκέφτεσαι έτσι, ειδικά επειδή απ όσο έχω καταλάβει, ασκείς το επάγγελμα του γιατρού.
Πραγματικά ευχαριστήθηκα την απάντηση σου.

Χριστίνα μου θεωρώ και την δική σου απάντηση ιδιαίτερη. Το να βλέπεις τον εαυτό σου ως συνδετικό κρίκο, άρα μέρος του συνόλου αλλά και συνέχεια, είναι καθοριστικό. Γιατί δείχνει ότι ξέρεις πως είσαι υπεύθυνη προς αυτό και δεν αδιαφορείς γι αυτή την ευθύνη. Που δεν πρέπει να την λαμβάνουμε ως βάρος, αλλά ως σπουδαίο σκοπό.

Επίσης βρίσκω σωστή την σημείωση του Βαγγέλη1234 περί θρησκειών. Και παρ όλο που εμποτίζονται από όμορφες ιδέες, όντως αυτοί που οικειοποιούνται την γνώση τους και θεωρούν ότι έχουν τον πρώτο λόγο, έχουν κάνει ζημιά στο πνεύμα του ανθρώπου.

Και έχει δίκιο η Αριστέα στην άποψη ότι αυτός που δεν έχει να πιστεύει και να σκέφτεται, δεν έχει λόγους αναζήτησης και εξέλιξης.

Τέλος στο σχόλιο της ελευθεριας, τα κοινά σημεία μεταξύ ανθρώπων, κάτι που υπήρξε ως αφορμή για την δημιουργία κοινωνιών και συγκρότησης τους, και βέβαια εξαρτιόνται από τις πεποιθήσεις τους, ηθικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές, κ.λ.π.
Και η φύση δεν είναι αδιάφορη, έτσι όπως ακούγεται. Αντιδρά και συνεπιδρά.
Άποψη μου αυτό το τελευταίο.

Αιθηρόη μου πολύ καλή η επισήμανση του Άρη για τον τρόπο σκέψης σου. Κι αυτό είναι ένα από τα πράγματα που θαυμάζω, εκτιμώ πάρα πολύ κι αγαπώ σε σένα.

Αρετή δεν βρίσκω λάθος στα λεγόμενα σου. Έχεις δίκιο σε ότι αφορά το περιβάλλον ενός ανθρώπου. Είναι σημαντικός παράγοντας.

Σε ότι αναφέρεσαι σχετικά με τον φόβο, παίρνω το θάρρος να πω ότι ο Άρης μιλούσε για τον φόβο ως αρχέτυπο. Το συμπέρασμα το βγάζω από τον επίλογο του, που λέει ότι αυτές οι σκέψεις του προέκυψαν από συζήτηση του με την Αιθηρόη. Κι επειδή η Αιθηρόη δίνει άλλη διάσταση στον φόβο, ως κάτι αρχετυπικό και καθοριστικό σε πολλές αρνητικές αντιδράσεις και πράξεις των ανθρώπων, γι αυτό και παίρνω αυτή τη θέση.
Άρη αν κάνω λάθος, ζητώ συγνώμη.

Και βέβαια όλοι έχουμε κάποιου είδους φοβία για κάτι. Όμως αν μιλάμε για τον Φόβο, αυτόν που είναι η μητέρα των κακών, των χιλιάδων ειδών ανασφαλειών που μας οδηγούν σε διάφορες μορφές αναγκών, που με την σειρά τους μας κάνουν συχνά να λειτουργούμε με έσχατες πράξεις και σκέψεις, τότε μιλάμε για κάτι πολύ ισχυρό, και μιλάμε για τον Φόβο ως μία μορφή ισχυρής ενέργειας, που προκαλεί συμπεριφορές και φαινόμενα συμπεριφορών.

Οι διαφορές μας είναι μικρές. Βρίσκονται στα πράγματα που εμείς θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε για να γίνουμε ευτυχισμένοι και να νιώσουμε ασφαλείς, μέσα σ' αυτό το κόσμο που μας τρομάζει γιατί δεν τον γνωρίζουμε και τον νιώθουμε ισχυρότερο από τις δυνατότητες μας. Οπότε δημιουργούμε εικονικές ασφαλιστικές δικλείδες, και λέω εικονικές, γιατί στην πραγματικότητα δεν κινδυνεύουμε από τίποτα άλλο, παρά μόνο από όσα εμείς αποφασίζουμε να νομίζουμε, από όσα πιστεύουμε, από όσα αντιλαμβανόμαστε, από τον σκιερό καθρέφτη του νου μας.

Αν αναζητήσουμε βαθιά, θα βρούμε να κρύβονται πίσω από τις διάφορες ανάγκες κι επιθυμίες μας, τα βασικά ένστικτα επιβίωσης, και το πρωταρχικό ένστικτο της ψυχής για αυτοπραγμάτωση και εξέλιξη.
Και τα δύο είναι κοινά σημεία επαφής σε όλους μας.

Υπάρχει μια μάχη γνώσης. Γνώσης που χρησιμοποιεί το καλό και γνώσης που χρησιμοποιεί το κακό. Χρήστες τους είμαστε εμείς οι ίδιοι. Καμία δύναμη από μόνη της δεν μπορεί να κάνει το ένα ή το άλλο, αν κάποιος δεν την ενεργοποιήσει και δεν την χρησιμοποιήσει.

Πάντως και οι δύο μορφές γνώσης κατά την άποψη μου, έχουν έναν κοινό σκοπό. Είναι όψεις του ίδιου νομίσματος.
Και τελικά είναι βασική προυπόθεση, η θέση απ' την οποία κοιτάς τα πράγματα. Το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, είναι καθαρά θέμα αναγκών και βλέψεων εκείνου που δανείζεται την γνώση για τους σκοπούς του.

Με συγχωρείτε αν δεν είμαι ακριβώς στο κλίμα της συζήτησης. Τύπωσα τις σκέψεις μου όπως μου παρουσιάστηκαν.

Απόλαυσα την συζήτηση σας! Και σας ευχαριστώ γι' αυτό!

Παράθεση :

Δεν σε εννόησα όπως δεν εννόησα και την τρομπέτα επί του θέματος.
Όταν λες η φύση είναι αδιάφορη και ως προς του δύο;

Ε  να ...Η τρομπετα ειναι ενα  ανθρωπινο κατασκευασμα που βγαζει ηχους . Οι ηχοι βεβαια  αυτοι,  μπορει καποτε να ειναι αρμονικοι και  να παραγουν ομορφες μελωδιες , ισως δε , μερικες φορες να συγκινουν , αλλες παλι να κουραζουν...Το παιξιμο της τρομπετας μπορει να σου ασκει μια εντονη γοητεια και στο τελος να αγορασεις και εσυ μια .   Αυτες ομως οι αρμονιες και οι  αισθητικες απολαυσεις , ειναι μαλλον εντελως  αδιαφορες προς το υπολοιπο συμπαν , γιατι απλα αυτο δεν τις αναγνωριζει ως μοναδικες...
Για το συμπαν η αισθητικη ενος παιξιματος απο ενα μουσικο οργανο , δεν ειναι τιποτα αλλο  παρα  ενα χαος αναμεσα αναμεσα σε ενα μεγαλυτερο. Για αυτο,  ο καθε ηχος και η καθε νοτα , αντικαθισταται απο ενεργειες αναμεσα σε αλλες ενεργειες  και πιεσεις αναμεσα σε αλλες πιεσεις .
Για το συμπαν,  οι συχνοτητες των διαφορετικων ενεργειων, οδηγουν την πληροτητα της ταξης  του χαους.

Ελευθερία,έχω απλά,άλλη άποψη.

Είμαστε το σύμπαν και είμαστε η φύση.
Χωρίς εμάς είναι λειψά.Χωρίς εκείνα,δεν υπάρχουμε.
Σχηματίστηκαν και σχηματίζονται με και από,την δική μας ουσία.
Αδιάφορα;Κάθε μας σκέψη,κίνηση,παύση,αλληλεπιδρά στο άπειρο σύνολο και επιστρέφει σε μας.Ακόμη και το παίξιμο μιας τρομπέτας σε ένα υπόγειο,έχει σημασία.
Στο σύμπαν πάνω θα βρεις την φρακταλική μας δομή.Δομή ακόμη κι από αυτό το,φαινομενικά, πεπερασμένο σώμα.
Οι νευρώνες,τα κύτταρα μας,ο σκελετός μας.όλα εκεί.
Κάθε ένας από εμάς,είναι ένας γαλαξίας.


Χάος αποκαλούμε όλα όσα δεν γνωρίζουμε,όλα αυτά τα αχαρτογράφητα σημεία.

ladosifa έγραψε:

Ελευθερία,έχω απλά,άλλη άποψη.

Είμαστε το σύμπαν και είμαστε η φύση.
Χωρίς εμάς είναι λειψά.Χωρίς εκείνα,δεν υπάρχουμε.
Σχηματίστηκαν και σχηματίζονται με και από,την δική μας ουσία.
Αδιάφορα;Κάθε μας σκέψη,κίνηση,παύση,αλληλεπιδρά στο άπειρο σύνολο και επιστρέφει σε μας.Ακόμη και το παίξιμο μιας τρομπέτας σε ένα υπόγειο,έχει σημασία.
Στο σύμπαν πάνω θα βρεις την φρακταλική μας δομή.Δομή ακόμη κι από αυτό το,φαινομενικά, πεπερασμένο σώμα.
Οι νευρώνες,τα κύτταρα μας,ο σκελετός μας.όλα εκεί.
Κάθε ένας από εμάς,είναι ένας γαλαξίας.


Χάος αποκαλούμε όλα όσα δεν γνωρίζουμε,όλα αυτά τα αχαρτογράφητα σημεία.

και οι δυο εχετε δικιο 
αλλα καλο ειναι να κατσετε μονες σας να το σκεφτητε 
και να βγαλετε συμπερασμα
καλησας μερα

ladosifa έγραψε:

Ελευθερία,έχω απλά,άλλη άποψη.

Είμαστε το σύμπαν και είμαστε η φύση.
Χωρίς εμάς είναι λειψά.Χωρίς εκείνα,δεν υπάρχουμε.
Σχηματίστηκαν και σχηματίζονται με και από,την δική μας ουσία.
Αδιάφορα;Κάθε μας σκέψη,κίνηση,παύση,αλληλεπιδρά στο άπειρο σύνολο και επιστρέφει σε μας.Ακόμη και το παίξιμο μιας τρομπέτας σε ένα υπόγειο,έχει σημασία.
Στο σύμπαν πάνω θα βρεις την φρακταλική μας δομή.Δομή ακόμη κι από αυτό το,φαινομενικά, πεπερασμένο σώμα.
Οι νευρώνες,τα κύτταρα μας,ο σκελετός μας.όλα εκεί.
Κάθε ένας από εμάς,είναι ένας γαλαξίας.


Χάος αποκαλούμε όλα όσα δεν γνωρίζουμε,όλα αυτά τα αχαρτογράφητα σημεία.

Πολύ ωραία συζήτηση γενικότερα. Μου άρεσε.
Αν και ελευθερια δυσκολεύομαι να σε παρακολουθήσω. Πρέπει να διαβάσω 2-3 φορές το κείμενο σου για να καταλάβω τι θέλεις να πεις. Καταλαβαίνω ότι γνωρίζεις κάποιες επιπλέον ορολογίες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν βοηθούν. Μην θεωρηθεί ότι έχω κάποια πρόθεση, απλά ενδιαφέρομαι να καταλαβαίνω τι μου λέει κάποιος, και ιδιαίτερα σε θέματα που θεωρώ άκρως ενδιαφέροντα.

Και μου άρεσε πολύ αυτή σου η τοποθέτηση ladosifa.

Συμφωνώ, ωραία συζήτηση , θα ήθελα να λάβω μέρος. Ευχαριστώ


Γειά σου Αιθηρόη , χαίρομαι που όλα είναι καλά στην ζωή σου και ξαναήρθες κοντά μας.

"Ο κάθε ένας από εσάς, γνωρίζει έναν άνθρωπο που θεωρεί πραγματικά υπέροχο και "καλό" άνθρωπο...
Γνωρίζει και έναν που, επιτρέψτε μου να πω, μοιάζει το αντίθετο του...

Ποια είναι η διαφορά τους... και ποια τα κοινά τους σημεία;"


Για μενα, η  διαφορά τους είναι ο παρατηρητής.
Η νοημοσύνη είναι μια σύνθεση πολλών λειτουργιών. Οι τάσεις της ακολουθούν την επικρατέστερη μορφή επιβίωσης.
Εννοώντας επικρατέστερη , εννοώ σε Δύναμη.
Η δύναμη , οδηγεί στην επικράτηση. Η δύναμη είναι απόρροια συνθέσεων κίνησης , είτε κίνησης που προέρχεται μέσα από κυριαρχία , είτε μέσα από συμμετοχή.
Η Φύσης αναγνωρίζει την Δύναμη, αποκόβοντας το Αδύναμο. Ο παρατηρητής θα αποφασίσει αν το Αδύναμο, είναι όντως αδύναμο 'η αν μπορεί να βοηθηθεί. Και η βοήθεια , είναι μέρος της αγάπης.
Και η Αγάπη, ως Γνωστόν, κάνει θαύματα.
Η Αγάπη συνδέεται με τα συναισθήματα. Η Φύση δεν αναγνωρίζει τα συναισθήματα, αυτό είναι εργασία του παρατηρητή. Για αυτό για την Φύση, είναι αδιάφοροι ως υποκείμενα.
Αυτά... Καλό μεσημέρι

Παράθεση :

Αν και ελευθερια δυσκολεύομαι να σε παρακολουθήσω

Αυτο που λεω Στεφανε ειναι απλο.
Η οπτικη μας για τον κοσμο , εκκινει απο μια ψυχολογικη αρχη. Αυτη η αρχη στηριζεται στην πεποιθηση που εχουμε σχηματισει απο τον μικροκοσμο της καθημερινοτητας μας. Μια τετοια πεποιθηση ειναι κατα βαση η επιθυμια μιας ψυχολογικης καταστασης . Η επιθυμια ειναι μια ταση ανθρωποκεντρικης ελξης των νοηματων προς εναν κοινο ελκυστη.
Παλιοτερα θεωρουνταν οτι η Γη ειναι το κεντρο του συμπαντος και οτι ο ανθρωπος αποτελουσε απευθειας δημιουργημα πνευμα Θεου.
Μια παραλλαγη αυτης της ανθρωποκεντρικης αποψης στις μερες μας , ερχεται  μεσα απο την εικασια για μια "ανθρωποκεντρικη αρχη".
Η ιδεα της ανθρωποκεντρικης αρχης υποστηριζει οτι το συμπαν ολοκληρο εχει ρυθμιστει ετσι ωστε μελλοντικα να αποτελεσει εστια εσυνειδητης ζωης. Η θεωρια στηριζει τις εικασιες της στις σταθερες του συμπαντος και ιδιαιτερα σε αυτη της κοσμολογικης διαστολης του συμπαντος.
Λεει οτι ειναι πολυ απιθανο η κοσμολογικη σταθερα να ρυθμιστηκε στην τυχη , γιατι ειναι πολυ απιθανη σαν αριθμος.
Μια αλλη αποψη υποστηριζει οτι ο κοσμος δημιουρειται απο την συνειδηση και μαλιστα αναδρομικα !.. Απο την σημερινη αφετηρια , εως πισω στον μπινγκ μπανκγ (Γουϊλερ).
Ο Βαγγελης ρωταει τι θα γινοταν αν ξεραμε το μετα με απολυτη βεβαιοτητα, οτι δηλαδη δεν υπαρχει μετα.
Η απαντηση ειναι , οτι δεν μπορει να γνωριζεις το μετα με απολυτη βεβαιοτητα γιατι στην ουσια δεν μπορεις να γνωριζεις τιποτα με απολυτη βεβαιοτητα.
Αυτο οφειλεται οπως λεω και στην αρχη , επειδη ο ανθρωπος εκκινει απο μια ψυχολογικη συνθηκη που εχει την βαση της στον μικροκοσμο του. Επιπλεον η βαθυτερη φυση της πραγματικτητας  ειναι ετσι δομημενη, ωστε να μην επιτρεπει την γνωση απο εναν παρατηρητη.
Οι απαντησεις που μπορει να παρει ο ανθρωπος εμπεριεχουν βαθμους αβεβαιοτητας , γιατι η γνωση κινειται στα πλαισια μιας φαινομενολογικης προσεγγισης.
Απο την στιγμη που ο ανθρωπος ερευνα την γνωση στα πλαισια μιας φαινομενολογιας και οχι μιας οντολογιας , αυτο αυτοματα τον κανει να μην μπορει να γνωριζει.
Αφου λοιπον δεν ειναι σε θεση να γνωριζει , παρα μονο να περιγραφει αυτο που αντιλαμβανεται , συνεπαγεται απο αυτο, οτι δεν μπορει να αποτελει το κεντρο και την νοημοσυνη και τον σκοπο του συμπαντος.

Ο θάνατος είναι μια εσφαλμένη έννοια . Δεν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε θάνατο. Τίποτα δεν πεθαίνει στη φύση. Απλά όλα αλλάζουν μορφή και συνεχίζουν να ζούν σε άλλα περιβάλλοντα .