Ενεργεια του αλλου.

Υπάρχουν άνθρωποι που απλα τους αντιπαθούμε, αντιθέτως, υπάρχουν και άνθρωποι που απλά συμπαθούμε.

Αυτό δεν συνδέεται με  τις ενέργειες (την δικιά μας και του προσώπου που αντιπαθούμε ή συμπαθούμε);

Θα μπορούσαν οι προηγούμενες ζωές μας, να επιρεάζουν και αυτήν;

Υπάρχει κάποια τεχνική έτσι ώστε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό το άτομο (ενδιαφέρομαι για τα άτομα που απλά συμπαθώ) για εμάς;

Εάν το γνωρίζαμε σε κάποια προηγούμενη ζώη ή οτιδήποτε;

Μήπως είναι απλα μια φανταστική ιστορία αυτά που γράφω;

Υπάρχουν άνθρωποι που απλά τους αντιπαθούμε, αντιθέτως, υπάρχουν και άνθρωποι που απλά συμπαθούμε.
Σωστά Γιώργο, έτσι είναι, κάποιους τους συμπαθούμε περισσότερο και κάποιους όχι είτε γιατί περνάνε δίπλα μας απαρατήρητοι είτε διότι η ¨χημεία μας¨ δεν ταιριάζει …
 
Αυτό δεν συνδέεται με  τις ενέργειες (την δικιά μας και του προσώπου που αντιπαθούμε ή συμπαθούμε);
Ακριβώς αυτό, είναι οι ενέργειες που εκπέμπει κάποιος, εσύ, εγώ, όλοι μας!
Όλοι έχουν μια ιδιαίτερη μοναδική υπογραφή, την αυρική και είναι η ενέργεια που μας χαρακτηρίζει, έχει μοναδικό χρώμα και ένταση. Έτσι, όταν δυο άτομα συναντιόνται αν οι αύρες τους δεν έχουν καλή ¨χημεία¨ τότε δεν θα μπορούν να παρευρίσκονται η μια κοντά στην άλλη. ΘΑ το έχεις παρατηρήσει ότι με κάποιους έχουμε μια ιδιαίτερη αποστροφή, ενώ με κάποιους άλλους μια ιδιαίτερη έλξη.
Αυτό έχει να κάνει κατά βάση με τα επίπεδα ενέργειας καταρχήν που εκπέμπει ο καθένας στο χώρο που ζει και κινείται.
Μιλάω πάντα για άτομα που δεν γνωρίζονται και συνήθως συναντώνται απλά σε ένα χώρο.
    
Θα μπορούσαν οι προηγούμενες ζωές μας, να επηρεάζουν και αυτήν;
(Θεωρώ ότι η ερώτηση σου αυτή δεν συνδέεται με τα προηγούμενα)
Φυσικά και επηρεάζουν! Το γνωστό Κάρμα ισχύει, μα και ανάποδα, δλδ, ότι καλό έχεις προσπαθήσει σε μια ενσάρκωσή σου, θα το βρεις στην επόμενή σου!
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, η ζωή σε κάθε ενσάρκωση, σε κάθε πλανήτη είναι και μια μαθητεία. Στόχος η απόλυτη αποταύτιση με όσα σε ενώνουν και σε ευθυγραμμίζουν με τον κόσμο και τη φαντασία του και ταυτόχρονα η απόλυτη ένωση με το ΈΝΑ.

Υπάρχει κάποια τεχνική έτσι ώστε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό το άτομο (ενδιαφέρομαι για τα άτομα που απλά συμπαθώ) για εμάς;
Προσωπικά δε γνωρίζω αν υπάρχει μια κάποια τεχνική, απλά θα σε παρότρυνα να είσαι ο Εαυτός σου.
Και μια και ήρθε η ώρα, αλήθεια ξέρεις ποιος Είσαι; Ποιος Πραγματικά Είσαι;
Αν ξέρεις την απάντηση, αλήθεια θα ξέρεις ότι η κάθε τεχνική δε θα σου χρειάζεται…
Μπες εδώ και διάβασε, δες και αποφάσισε …
https://aoratos-naos.forumgreek.com/t1411-topic?highlight=%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9

https://aoratos-naos.forumgreek.com/t2350-topic?highlight=%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9

https://aoratos-naos.forumgreek.com/t3225-topic?highlight=%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9

Εάν το γνωρίζαμε σε κάποια προηγούμενη ζωή ή οτιδήποτε;
Πραγματικά αν μελετήσεις τον Εαυτό σου, θα δεις ότι όλα τα άλλα έπονται …
(Παροτρύνω να μπεις στο ling που άφησα!

Μήπως είναι απλά μια φανταστική ιστορία αυτά που γράφω;
Απόλυτα όχι Γιώργο, απόλυτα όχι, δεν είναι φανταστική ιστορία επ ουδενί…
απλά όλα έρχονται όταν για μας είναι ο σωστός χρόνος, σιγά - σιγά όπως συνηθίζει να λέει η Αιθηρόη.


Κυρά μου…, όπου κι αν είσαι, την αγάπη μου….
   

Εάν όμως δεν μπορεί να γυρίσει η ψυχή πίσω..;

Η αλήθεια είναι ότι με δυσκολεύουν όλα αυτά στο να τα καταλάβω 100%.

Το παράδειγμα που μου έδωσες με βοήθησε πάρα πολύ.

Αυτό σημαίνει ότι εαν τα "πάρουμε" αντίστροφα, η ψυχή θα γυρίσει πάλι πίσω στο σώμα;

Ελπίζω να τα κατάλαβα καλά, κι μην κάνω άσχετες ερωτήσεις.

Έχω ακούσει πολλούς να λένε πως ο καθένας μπορεί να πιστεύει είτε σε θρησκείες, είτε σε διαλογισμούς κλπ, είτε σε οτιδήποτε, διότι οι δρόμοι είναι πολλοί, η αλήθεια όμως μια.

Εδώ όμως λέτε πως μέσω του διαλογισμού μπορούμε να φτάσουμε στην αλήθεια και πως οι θρησκείες δεν έχουν αυτόν τον σκοπό...

Άρα, μόνο μέσω διαλογισμού φτάνει κάποιος στην αλήθεια;

Ναι

Διοτι μεσα απο τις θρησκειες , γνωριζει την αγαπη μεσα απο τον φοβο, την ανταμοιβη και αλλες τετοιου ειδους αναγκες. Διοτι η αληθεια ειναι οτι το θηριο Ανθρωπος ειναι πολυ δυσκολο να αγαπησει.Και δεν ειναι μονο δικο του λαθος.

η εικόνα ενός εγκεφαλικού κυτταρου να κοπανιεται στον τοίχο... καθημερινοτητα



από την κυρα Βικυ..



Ηράκλειτος

Ο Ηρακλειτος (μπλα μπλα μπλα) ηταν προσωκρατικος φιλόσοφος.
Λίγα μας είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια και τη μόρφωσή του αλλά θεωρείται μάλλον αυτοδίδακτος και εμπνευσμένος, παρά εργατικός μελετητής του φυσικού κόσμου. Λόγω της έλλειψης γνώσης για το σύνολο του έργου του, καθώς λίγα έχουν διασωθεί, αλλά και για την αινιγματική φύση της φιλοσοφίας του, καλείται «Σκοτεινός».

Ο Ηράκλειτος είναι γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν. Δική του είναι η φράση «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές».
Πίστευε στο ότι ο κόσμος δημιουργείται από τη «φωτιά», την αντίθεση και τον πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων, στο οποίο συμπληρώνει:


Βιογραφικά στοιχεία
(μπλα μπλα μπλα)  Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε από μια αριστοκρατική οικογένεια στην Έφεσο.

Οι περί του βίου του όμως αναφερόμενες ειδήσεις είναι πολύ λίγες. Ο Ηράκλειτος υπήρξε από παιδικής του ηλικίας άξιος θαυμασμού. Αν και δεν υπήρξε κανενός άλλου μαθητής, υποστήριζε ο ίδιος πως είχε μάθει τα πάντα από τον εαυτό του. Από τα διασωθέντα αποσπάσματα του έργου του, φαίνεται ότι γνώριζε πολύ καλά σχεδόν όλα τα συγγράμματα των προγενέστερων φιλοσόφων, των επικών και ελεγειακών ποιητών καθώς και όλες τις ιστορικές συγγραφές που κυκλοφορούσαν στην εποχή του στην Ιωνία.

Στον Ηράκλειτο απονέμεται ένα έργο με τίτλο Περί Φύσεως, το οποίο χωρίζεται σε τρία μέρη με περιεχόμενο πολιτικό, θεολογικό και κοσμογονικό. Από τα λιγοστά αποσπάσματα που έχουν διασωθεί, φαίνεται πως ο χαρακτήρας του γραπτού έργου του είναι αποφθεγματικός. Η δομή και σύνθεση των αφορισμών του είναι λεπτομερειακά επεξεργασμένη και το ύφος του αινιγματικό. Αυτός είναι άλλωστε ο βασικός λόγος για τον οποίο αποκλήθηκε «σκοτεινός».

   1. Ο βασιλιάς στον οποίο ανήκει το δελφικό μαντείο ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά δίνει σημάδια.
   2. Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι για δεύτερη φορά.

Χαρακτηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο το έργο του, ο Ηράκλειτος υποδεικνύει ότι δεν αποκαλύπτει τη σκέψη του με άμεσο τρόπο, ούτε όμως επιχειρεί να παραπλανήσει τους ακροατές του. Παρέχει τα σημάδια, τα οποία εκείνοι καλούνται να εννοήσουν με τον ορθό τρόπο. Η φιλοσοφία του, πάλι με τα λόγια του ίδιου, δεν είναι μια αυθαίρετη και υποκειμενική κατασκευή αλλά μια έκφραση του λόγου που διέπει τα πάντα, όσο και αν μένει απρόσιτος στους πολλούς. Η δυσκολία κατανόησης του λόγου του δεν οφείλεται επομένως σε δική του ιδιορρυθμία, αλλά στην αδυναμία των πολλών να εννοήσουν όχι τα λόγια του αλλά τον ίδιο τον «λόγο».

Στις ρήσεις του αναφέρεται ο «Λόγος», πχ «τα πάντα διέπονται από τον Λόγο» κάτι που έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερμηνειών καθώς ο η φιλοσοφική σκέψη και η ορολογία της ήταν τότε ακόμα στα πρώτα στάδια. Ακόμη και σήμερα η λέξη «λόγος» αντανακλά τόσα πολλά νοήματα στη χρήση της στην ελληνική που δεν μπορεί να αποδοθεί απλώς λεξικογραφικά, χωρίς συνοδό ερμηνεία από παραδείγματα, ιδίως σε άλλες γλώσσες. Στον Ηράκλειτο η έννοια λόγος έχει επίσης πολλές σημασίες και εννοιακές αποχρώσεις. Σημαίνει ομιλία (προφορικός λόγος), αλλά και ρυθμιστική αρχή που διέπει το σύνολο της πραγματικότητας και συνδέει με σχέσεις αναλογίας τα πάντα. Επομένως, εδώ ο λόγος είναι η αιώνια καθολική σχέση που ρυθμίζει την πραγματικότητα, όπως αυτή εκφράζεται γλωσσικά.

Μέλημα του φιλόσοφου είναι η αφύπνιση των ανθρώπων και η καθοδήγησή τους προς την ομολογία, προς τη λογική σκέψη που καθορίζει και συνδέει τη βαθύτερη φύση των πραγμάτων. Με αυτόν τον τρόπο διακρίνει την «πολυμάθεια» από την ουσιαστική και βαθιά γνώση των πραγμάτων.

Ο κόσμος για τον Ηράκλειτο δεν είναι αποτέλεσμα δημιουργίας ή γένεσης, αλλά προϋπάρχει προαιώνια και περιγράφεται ως ζωντανή φωτιά, η οποία εναλλάξ δυναμώνει και εξασθενεί, χωρίς ποτέ να σβήνει εντελώς.

Το αείζωον πυρ διανύει μια κυκλική τροχιά κατά την οποία μεταλλάσσεται σε θάλασσα, κατόπιν σε γη, για να ακολουθήσει η αντίστροφη διαδικασία μεταλλαγής της γης σε θάλασσα και της θάλασσας σε φωτιά. Το πυρ του Ηρακλείτου είναι μια κοσμολογική σταθερά που κινείται και μεταμορφώνεται αέναα. Η διαρκής κίνηση και μεταβολή αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πραγματικότητας, το οποίο εξέφρασε ο φιλόσοφος με την εικόνα ενός ποταμού που παραμένει ίδιος, ενώ το νερό που κυλάει μέσα του αλλάζει διαρκώς. Αντίθετα με τους οπαδούς του, τους αποκαλούμενους Ηρακλείτειους, ο φιλόσοφος μάλλον δεν πίστευε σε μια καθολική ροή και μεταβολή, αλλά επέμενε στη σύνδεση αυτής της μεταβολής με σταθερές παραμέτρους. Η παροιμιώδης φράση που χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου:

      Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν



Το ΕΙΝΑΙ και το ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

Το είναι αντικατοπτρίζει αυτό που υπάρχει. Προκύπτει από το ρήμα «ειμί» (είμαι, λατ. esse) και είναι φιλοσοφική έννοια, η οποία εκφράζει και εμπεριέχει όλες τις έννοιες της ύπαρξης, του προγεγραμμένου, του συνόλου, και της ανώτατης θεότητας. Το ον είναι κάθε τι αντικείμενο ή γεγονός. Εκφράζει επίσης την ανώτατη θεότητα, την οικουμένη, το αιώνιο, αέναο, την ουσία, και το σύμπαν ολόκληρο.
Ο φιλόσοφος που ανέπτυξε τη διδασκαλία του «είναι», ο Παρμενίδης αντιτάχθηκε στη φιλοσοφία του «γίγνεσθαι» του Ηράκλειτου.
Σε αντίθεση με τον Ηράκλειτο και την περίφημη φράση του «τα πάντα ρει», ο Παρμενίδης μετέφερε την αλήθεια της ύπαρξης έξω από τον χώρο της «πραγματικότητας» των αισθήσεων και των μεταβολών, στον Σφαίρο, ο οποίος μένει αναλλοίωτος και έχει τις ιδιότητες του τέλειου.
Ο Παρμενίδης καταλήγει στο ότι δεν υπάρχει χώρος, χρόνος, κίνηση ή ταχύτητα.
Σε αυτό φθάνει με τη λογική πως το «γίγνεσθαι» του Ηράκλειτου, η συνεχής μεταβολή, αντιπροσωπεύει τη φθορά, άρα το «είναι» φέρει αντιθέτως τις ιδιότητες της αφθαρσίας, της αιωνιότητας, της σταθερότητας και της ομοιογένειας. (Ο κοσμος των αντιθετων)

Κατά τον Ηράκλειτο δεν υπάρχει ό,τι ακριβώς ζητούσαν οι Μιλήσιοι φιλόσοφοι, δηλαδή το καθαρό υλικό υπόβαθρο των όντων, το μεταφυσικό Είναι των πραγμάτων, γι’ αυτό όλα, όχι μόνον τα κατά μέρος πράγματα, αλλά και το σύμπαν είναι σε αέναη κίνηση και ροή. Τίποτε δεν είναι σταθερό. Για τα πράγματα δεν μπορούμε να ειπούμε ότι είναι αλλά μόνον ότι γίνονται. Ό,τι υπάρχει είναι η κίνηση, το γίγνεσθαι. Γίγνεσθαι και απογίγνεσθαι, αιώνια μεταβολή, αυτό είναι η ουσία του κόσμου. Τίποτε το σταθερό και στατικό δεν υπάρχει.
Επίσης υποστήριζε ότι η πρωταρχική ουσία στον κόσμο είναι η ενέργεια (το πυρ).

Και τι σημαίνει Ενεργεια;
Η θεωρία της σχετικότητας προβλέπει ότι κάθε σώμα έχει ενέργεια εξαιτίας της μάζας του. Όταν το σώμα είναι ακίνητο, αυτή ισούται με E = m c ² η οποία ονομάστηκε από τον Αϊνστάιν ενέργεια μάζας ηρεμίας.
Η ενέργεια που οφείλεται στη μάζα ενός σώματος είναι το άθροισμα της κινητικής ενέργειας και της ενέργειας μάζας ηρεμίας.
(Ο Κόσμος των Ιδεων και ο Κοσμος της ύλης δημιουργεί αυτο που ονομάζουμε υπόσταση)


Ο Ηράκλειτος, πιστός στο «τα πάντα ρει» υπενθύμιζε ότι «δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στον ίδιο ποταμό» επειδή ανά πάσα στιγμή ο ποταμός αλλάζει, οπότε ποτέ δεν είναι ο ίδιος ποταμός.
Σε ό,τι αφορά τη θέση του ως προς τις αντίθετες έννοιες, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το απόφθεγμά του

«τα ψυχρά θερμαίνονται, τα θερμά ψύχονται, τα υγρά ξηραίνονται, τα ξηρά υγραίνουν»,



...
το οποίο υποδεικνύει ότι οι φαινομενικά αντίθετες καταστάσεις, τάσεις και δυνάμεις, συνδέονται με μια συνεκτική σχέση αρμονίας.
Η σχέση των αντιθέτων του δεν εκφράζεται μόνον μέσω του κοινού λόγου, αλλά και ως «πόλεμος» - μια άλλη όψη της αρμονίας, μια κοσμική σταθερά που διέπει τα αντίθετα και παράγει διαρκώς μέσω συγκρούσεων νέες ισορροπίες. Η χρήση του όρου πόλεμος («πόλεμος πατήρ πάντων» είναι ένα επίσης από τα γνωστά ρητά του) συνδέεται στην ουσία με το «τα πάντα ρει» καθώς τα πάντα στον κόσμο είναι σε συνεχή κίνηση και διεργασία (δηλαδή, σε πόλεμο).

Και γιατι γίνονται όλα αυτα; "Μα για να μπορεί να υπάρξει η Ζωη"

και καθε μερος της διπλής έλικας να ενωθει με καποιο απο τα μέρη της μονοκλωνης έλικας.

Αριστοτέλης: το «είναι» αφορά την «ουσία» των πραγμάτων...

Κατά τον Αριστοτέλη καμία από τις επιμέρους επιστήμες δεν μελετά τα πράγματα επί της ουσίας τους και μόνο η μεταφυσική, σε ανώτατη βαθμίδα, αναζητά τον λόγο για τον οποίο κάθε πράγμα είναι αυτό που είναι, μελετά δηλαδή το ον ως ον. Η ουσία του όντος αντανακλά αφηρημένα το σύνολο των αναγκαίων ιδιοτήτων του που καθορίζουν επακριβώς αυτό που είναι. Η «ουσία» ενός πράγματος είναι που καθορίζει πως αυτό «είναι» για παράδειγμα μια καρέκλα, και κάθε καρέκλα, κατά συνέπεια, οφείλει να περιέχει αυτή την «ουσία», για να «είναι» τέτοια.
Η «ουσία» ενός πράγματος (όντος) καθορίζει το «είναι» του.
Χωρίς αυτή την περιγραφή της πιο εσωτερικής φύσης του, το ον σταματά να είναι αυτό που είναι και παύει να υπάρχει ως τέτοιο. Η ύπαρξη πλέον ταυτίζεται με την ουσία, αυτό δηλαδή που παρά τη μεταβολή παραμένει αμετάβλητο.
Ο Παρμενιδης λεει οτι το Είναι υπάρχει και όχι το Μη Ειναι.
Αρα σκόπος ΕΙΝΑΙ η ΟΥΣΙΑ να παραμενει αμεταβλητη εντος της μεταβολης, ισορροπια.
φτερα στα ποδια, φτερα στο χερι , φτερα στην κεφαλη.



ευχαριστω
https://el.wikipedia.org/wiki/
http://www.slideshare.net/annpyl/dna-rna
[url=http://www.ekivolos.gr/O Hrakleitos kai h ennoia toy Logou.htm]http://www.ekivolos.gr/O%20Hrakleitos%20kai%20h%20ennoia%20toy%20Logou.htm[/url]

Α ναι
και ξεχασα να πω, οτι στους απλούς κανόνες της Δημοτικής, αναφέρεται ότι:
"Πότε δεν βάζουμε κόμμα (,) πριν από το συνδετικό μόριο και (και)"

ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ

Είτε ειναι διαλογισμός,
είτε ειναι προσευχή σε καποιον θεό.
Οποίο όνομα και να εχει ανα θρησκεία,
αυτα ειναι λεπτομέρειες
μπροστά σε εμάς τους ίδιους...

Για να φθάσουμε στην αληθεια
θα πρεπει να φθάσουμε ακομη
και στο πιο μικρό κομμάτι
του εαυτού μας.
Εμεις οι ίδιοι ορίζουμε το πως θα φθάσουμε στην αληθεια...

Μεσα μας ειναι.

Αρκει να βρούμε τον σωστο συνδιασμο
να εισχωρήσουμε βαθιά μεσα μας και να την ανακαλύψουμε ;) :) :) :)