Μην προσπαθεις να καταλαβεις, απλα Νιωσε . .. ! ! !

   

 

Εφοσων  τα   παντα  ,  και   εμεις  μαζι ,   ειμαστε  στην  ουσια μερος  της  πανσυνειδησης ,   τοτε  η   πραγματικη και  ολοκληρωτικη     γνωση  ειναι   αδυνατον  να   διδαχθει,  μπορει  κανεις  μονο  να  την   βιωση η   να   την   αισθανθει   ως   μερος  της   δικης   του   αληθειας ,  μιας   αληθειας  η   οποια  ως   καταληξη  προυποθετει  απειρα  περασματα  απο   συστοιχιες   λαθων , διαδικασιες    αιτιατων   και   αποτελεσματων    οπου  εν   τελει   αποκαλυπτουν   οχι   στην  ουσια   γνωση,    αλλα  ολους   εκεινους  τους   νομους  που  θα  μπορεσει  να    κινειται    πανω   τους   ανωδυνα   η   αναζητηση  μονο   προς  την   γνωση.
Τον  καπετανιο  δεν   τον  χρηζει  κανενα  λιμανι και   κανενας  προορισμος  ,  στην  στερια   του   αυτοσκοπου   παραμενει    ενας   απλος   ανθρωπος  οπως  ολοι  οι   αλλοι  ,  καπετανιος  χρηζεται  στα   περασματα  ανταριασμενων  θαλασσων ....
Αισθησεις  ,   πραγματι  σε   πολλα   εχεις   δικιο  σχετικα  με   αυτα   τα   εργαλεια  αγαπητε  μου   φιλε ,  ως  γνωστον   γνωριζουμε  πως  η  μεγιστη   ενεργοποιηση  και   αναπτυξη  τους  δινει   αναλογο  ποσο  νοητικης   συνδεσης   και   αντιληψης   σε   μια   οντοτητα  η   οποια   με  την   σειρα   της  αναπαραγει  και   ελκει   αναλογες    κραδασμικες  δονησεις  οπου   θα  αυτοτροφοδοτουνται   αμφοτερα,    μετασχηματιζωντας  και  μεταλλασωντας   ετσι  στο   μεγιστο  επιθυμητο  βαθμο  ολες  εκεινες   τις   αισθητηριακες   αποληξεις  που   ειναι  υπο   αναπτυξη   σε   ενα   πλασμα  το   οποιο   εν   τελει   μετατρεπεται  σε   ενα  αλλο   διαφορετικο   ειδος....            

Φίλοι μου, σήμερα θα σας δώσω πληροφορίες σχετικά με το διαχωρισμό που σας έχω μιλήσει εδώ και καιρό!

Tα ανώτερα ψυχικά μαθήματα της 3 ης πυκνότητας συνείδησης, οδηγούν στα χαμηλότερα της 4 ης πυκνότητας συνείδησης!

"Όλοι οι Σοφοί" των παλαιών χρόνων , έδωσαν "τροφή"-γνώση για όλα τα επίπεδα της 3 ης πυκνότητας συνείδησης!

"Εμείς" καλούμαστε να προσφέρουμε την "σύνδεση" των δύο τάξεων συνειδησιακών
πεδίων!

Ο καθένας βρίσκει μέσα του τις αντιστοιχίες και συντονίζεται ανάλογα!

Οι βασικές αλλαγές στα ψυχικά μαθήματα, συμβαίνουν συνειδησιακά στο "να μη δημιουργούμε χρόνου"(δηλαδή συντονισμός της συνείδησης, στο τώρα, μικρότερη διαδικασία) και στην δύναμη δημιουργίας πραγματικότητας (δηλαδή να πάρουμε την δύναμη δημιουργίας πίσω, με την αποδοχή της αιτίας και του αποτελέσματος των κραδασμών που εκπέμπουμε!

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα στους καιρούς που ζούμε, ότι θα διαχωριστεί η "μονάδα" από το σύνολο μέχρι να συνδεθεί συνειδητά!

Οι διαχωρισμοί θα υπάρξουν , για να βιώσει η μονάδα τη συνειδητή δύναμη δημιουργίας πραγματικότητας!

Σαν προσωπικότητες, θα πρέπει να γειωθούν ορισμένες αρετές, υψηλών συχνοτήτων, που θα είναι η πρόσβαση να κολλήσετε στην κάθε διάσταση που παρέχει η 4 πυκνότητα συνείδησης!

Μερικές από αυτές της αρετές είναι.... η συνειδητή επιλογή και ευθύνη, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η συνειδητή συντήρηση της ακεραιότητας σας, μέσα στις σχέσεις διαφορετικότητας, η αποδοχή του εαυτού σας και φυσικά η χειραγώγηση του συναισθηματισμού-πολικότητας!

Αυτό φίλοι μου, αν και θα φαίνεται καταστροφικό στις σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να βιωθεί!!

Ο λόγος είναι ότι θα πρέπει να δημιουργούμε την πραγματικότητα που θέλουμε σαν μονάδες πρώτα, και μετά σαν ομάδες!

Εδώ και τώρα ένιωσα την ροή να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου προσέγγιση πάνω στο κοσμικό κύκλο που διανύουμε!

Αυτός ο διαχωρισμός θα σας δείξει την επιλογή, βίαια για όποιους την άφησαν τελευταία στιγμή, που θα πρέπει να κάνετε, για να γειώσετε την ακεραιότητα σας!

Αυτός ο διαχωρισμός θα σπάσει της φαινομενικές γήινες ομάδες(φίλοι, συγγενείς, εργασία, κράτος, σχέσεις, δεσμοί, εταιρίες,κόμματα, κτλ, επειδή απλά θα φανεί η διαφορετική ψυχική οικογένεια που έχει ο καθένας, μόλις γειώσετε την ακεραιότητα σας , και τη συνειδητή δημιουργία πραγματικότητας!

Καταλαβαίνετε ότι θα μπορέσετε να δημιουργήσετε πιο εύκολα λόγω του αιθερικού πεδίου που εισχωρούμε μέσα, και αυτό θα φέρει πιο κοντά μας τις ψυχικές μας οικογένειες ομοικραδαστικά!

Μόλις ενωθεί μια ψυχική οικογένεια, αυτόματα πολλαπλασιάζεται η δύναμη της να δημιουργήσει πραγματικότητα λόγω συντονισμού κραδασμών!(αυτό προσπαθούν να μη γίνει οι "στατικοί", αναμιγνύοντας συνεχώς με διαφορετικές ψυχικές οικογένειες , για να σπάσει η συνοχή, ενώ διατηρούν τις δικές τους!

Έτσι θα υπάρξουν έντονες διάφορες ανάμεσα στις πραγματικότητες των ψυχικών οικογενειών, ακόμα και όταν θα μοιράζονται τον ίδιο χωροχρόνο θα λέγαμε στις διαστάσεις της 4ης πυκνότητας συνείδησης, , και ανάλογα την ομαδική θεραπεία που θα κάνουν , ώστε να αποκτήσουν την ελευθερία τους , από το σύστημα έλεγχου και κυριαρχίας που έχουν ποτιστεί για να το θεραπεύσουν,ανάλογα θα συσχετίζονται ξανά με άλλες ψυχικές οικογένειες και θα μοιράζονται την ίδια πραγματικότητα!

Το θέμα εδώ φίλοι μου, είναι οτι όσο διαλύεται από μέσα μας η ενέργεια της 3ης πυκνότητας, τόσο θα καταρρέουν τα ενεργειακά αρχέτυπα αρνητικής-ψεύτικης (ιερής γεωμετρίας) τόσο όλα τα συστήματα έλεγχου και κυριαρχίας θα εξαφανίζονται, επειδή δεν θα ενισχύονται!

Θα εξαφανίζονται άνθρωποι και συστήματα δίπλα μας κυριολεκτικά, επειδή δεν θα μπορούν να συγχρονιστούν με την νέα ενέργεια τόσο, ώστε να τρέφονται με αυτή, και θα "βγαίνουν" έξω από την πραγματικότητα της 4ης!

Αυτό συμβαίνει ήδη, όπως και ο διαχωρισμός ! όπως και η επανένωση ψυχικών οικογενειών, μόνο γι αυτούς που έχουν αποκτήσει την ακεραιότητα της ατομικότητας μέσα τους!

Οι υπόλοιποι, αυτοί που δεν ξέρουν τον εαυτό τους, είναι φυσικό ότι θα πρέπει να τον μάθουν, για να είναι συνειδητοί δημιουργοί και επιλεκτικά να ενωθούν με τα αληθινά μέρη της ψυχικής τάξης τους !

Αυτοί που εννοούν τι λέω, θα καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να αρχίσουν να τρέφονται με την νέα ενέργεια, και να αλλάξουν τις πεποιθήσεις όλων των σωστών αλλά για άλλη "εποχή" διδασκαλιών παράδοσης της δύναμης στο καθρέφτη των ειδώλων μας που ήμασταν ικανοί να δούμε τον εαυτό μας!

Έχουμε εξηγήσει, πολλά θέματα , και έχουμε δώσει πληροφορίες και στα δύο επίπεδα, ώστε να γίνει η ομαλή μεταφορά των πεποιθήσεων και να εισχωρήσουμε στη νέα πραγματικότητα της 4ης πυκνότητας συνείδησης μέσα σε ανθρώπινη μορφή!

Γειώνοντας και μένοντας στις υψηλές σας συχνότητες,
διαλύονται-αφομοιώνονται οι χαμηλές μέσα σας !!!!!!!!!!

Οι καιροί που θα συγχρονιστείτε, είναι το αποτέλεσμα των δονήσεων του κάθε τώρα σας!

Η απόφαση έχει παρθεί , όσοι δεν έχουν ελευθερία επιλογής , θα επιλέξει ο Νόμος για αυτούς!

Όσοι έχουν τη συνειδητή επιλογή θα πρέπει να δράσουν και να γειώσουν τις νέες πεποιθήσεις!

Όλα αυτά φίλοι , σας τα λέω για να καταλάβουμε την δύναμη της εστίασης στο τώρα, και τη συνειδητή κατανόηση των "εκπομπών" μας,

ΏΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΝΩΔΥΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΦΑΣΗ, και όχι για να μείνουμε σε κάποια προφητεία ή να γεμίσουμε με άγχος!

Είναι μια πληροφορία για την εξέλιξη που θα συμβαίνει, κάτω από κοσμικούς Νόμους που διέπουν το παιχνίδι των ψυχών , φαινόμενα, όπως συμβαίνει με τη μέρα και τη νύχτα, το θάνατος και τη ζωή σε κάθε κοσμικό κύκλο εκδήλωσης με σκοπό την ΕΜΠΕΙΡΙΑ!


Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/08/blog-post_73.html#ixzz3XkkoheZp
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Οργόνη ...Η κοσμική ενέργεια

[url][/url]
« Η κοσμική ενέργεια που υπάρχει σε όλα τα πράγματα και λειτουργεί στις αισθήσεις και στις συγκινήσεις των ερευνητών και των στοχαστών , ποτέ δεν έγινε γνωστή με συγκεκριμένο τρόπο … λειτουργίες της όπως το φεγγοβόλημα τ΄ ουρανού , το σπινθήρισμα των αστέρων …το ενεργειακό πεδίο …το γαλάζιο χρώμα …οι φουσκάλες στους ιστούς …η κοσμική οργονική ενέργεια …»

“Ξέρω πολύ καλά ότι το ανθρώπινο είδος γνώριζε την ύπαρξη μιας παγκόσμιας ενέργειας σχετιζόμενης με τη ζωή εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, το κύριο έργο της φυσικής επιστήμης συνίσταται στο να κάνει αυτή την ενέργεια χρησιμοποιήσιμη. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά ανάμεσα στη δική μου δουλειά και όλη τη προηγούμενη γνώση.



”Wilhelm Reich, Archives of the Orgone Institute



Χρησιμοποιώντας ανθρώπινα υποκείμενα, ο Reich μπόρεσε να δείξει μια φόρτιση στην επιδερμίδα, απευθείας σχετιζόμενη με τα αισθήματα της ηδονής και του άγχους. Αυτή η φόρτιση αυξανόταν όταν το υποκείμενο ένιωθε ηδονή και μειωνόταν κατά τη διάρκεια αισθημάτων δυσαρέσκειας. Από αυτά, συμπέρανε ότι η ηδονή είναι η κίνηση της βιολογικής ενέργειας προς την περιφέρεια του οργανισμού, ενώ το άγχος είναι η κίνηση αυτής της ενέργειας προς το κέντρο. Αρχικά δέχτηκε ότι η βιολογική διέγερση του ζωντανού οργανισμού ίσως είναι ηλεκτρικής φύσης, αλλά τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων υποδείκνυαν κάτι άλλο. Για παράδειγμα, η βιολογική ενέργεια που μελετήθηκε από τον Reich, κινείται πολύ πιο αργά από την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Ο Reich αναρωτήθηκε αν παρόμοιες ενεργειακές διαδικασίες υπάρχουν σε πιο βασικές μορφές ζωής.



«Το γεγονός ότι υπάρχει κάτι ζωντανό , κάτι συναισθηματικά ζωογόνο , που πάλλεται και δίνει ζωή και που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα γύρω μας, αποτελεί μια ακόμα αυτονόητη αλήθεια , ανεξάρτητα αν το ονομάζουν Θεό ή Παγκόσμιο Πνεύμα ή Μεγάλο Πατέρα ή Βασιλεία του Ουρανού ή Οργονική Ενέργεια.»


Ανακαλύπτει λοιπόν την Ουσία της Ζωής; Τον Οργανικό Αιθέρα που ονομάζει Οργόνη ; Προφανώς , αφού τις πρώτες μορφές ύλης , τις ονομάζει Βιόνια . Χαρακτηριστικό γνώρισμα των βιονίων είναι η τάση για έλξη μεταξύ τους από όπου προκύπτει πλήθος μικροοργανισμών. Συμπεραίνει ότι αυτή η έλξη , που ονομάζει Πρωταρχικό Έρωτα , επεκτείνεται σε αναζήτηση μιας άλλης οντότητας , όπου με ένα «αγκάλιασμα» να «νοήσει» το «Είναι» της. Αυτό το «αγκάλιασμα» είναι η Αγάπη . Βλέπει μέσα στη «θάλασσα» της ζωής , το ηλεκτρομαγνητικό ρεύμα της δημιουργίας , την ζωντανή μήτρα των όντων , την « Αιτία των Αιτιών». Την κίνηση της Αγάπης . Αυτήν την κίνηση την ονομάζει «Γενετήσιο Αγκάλιασμα» και το βλέπει παντού σ΄ όλες τις μορφές ζωής .

Οι έρευνες του Reich άφησαν να φανεί ότι συγκεκριμένα βιόντα δείχνουν φαινόμενα μιας ισχυρής ακτινοβολίας, και ότι αυτά τα βιόντα μπορούν να σκοτώσουν βακτήρια και καρκινικά κύτταρα. Αυτή η ακτινοβολία επιβεβαίωνε την ύπαρξη μιας ενέργειας η οποία δεν υπακούει σε κανέναν από τους γνωστούς νόμους του ηλεκτρισμού ή του μαγνητισμού. Αποκάλεσε αυτή την ενέργεια “οργόνη”, επειδή η ανακάλυψή της αναπτύχθηκε από την διερεύνηση της λειτουργίας του οργασμού και επειδή αυτή η ενέργεια μπορούσε να φορτίσει οργανικά υλικά. Όταν ο Reich δημοσίευσε τις ανακαλύψεις του, η επιστημονική και η ψυχιατρική κοινότητα απάντησε με μια άγρια και πολύχρονη επίθεση στον Νορβηγικό τύπο.






«Ο Ωκεανός αυτός της αρχέγονης ενέργειας του σύμπαντος , είναι η πηγή κάθε νέας ζωής . Επομένως σωστά οι άνθρωποι , από αμνημονεύτων χρόνων τον αποκαλούσαν «ΘΕΟ» τους ή «ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΤΕΡΑ» τους , ή «ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ» τους , ή ένα από τα πολλά άλλα ονόματά του . Η επίγνωση αυτής της παγκόσμιας Ζωικής δύναμης και του απέραντου ουράνιου υπόβαθρού της , το οποίο είναι γεμάτο από αυτήν – η επίγνωση λοιπόν αυτή είναι ακατάλυτη μέσα στον άνθρωπο , γιατί αυτός την αισθάνεται . Αυτή αποτέλεσε την βάση όλων των ιδεών του ανθρώπου για όλα τα ουράνια ιδανικά , την βασική συναισθηματική καθαρότητα , την αγγελική υπομονή , την αιώνια αγάπη , καρτερία , ψυχική δύναμη , εργατικότητα , οικονομία και όλες τις άλλες αρετές που όλες οι θρησκείες έκαναν ιδανικά της ανθρωπότητας , από τότε που ο άνθρωπος έχασε την επαφή του με την εσωτερική του λάμψη εξαιτίας της βεβήλωσης του σωματικού έρωτα. Η Ζωική δύναμη παραμένει μέχρι τις μέρες μας το επίκεντρο όλων των κοσμικών επιθυμιών του ανθρώπου . Υπάρχει ακόμα και μέσα στον μανιασμένο φονιά της Ζωής , με την μορφή της δολοφονικής λύσσας .»





Η οργονοενέργεια είναι η κοσμική ζωική ενέργεια , η θεμελιώδης δημιουργική δύναμη γνωστή από μακρού σε ανθρώπους που είναι σ` επαφή με τη φύση , και για την οποία έχουν γίνει υποθέσεις από τους φυσικούς επιστήμονες , αλλά πλέον έχει μετρηθεί αντικειμενικά και έχει αποδειχθεί η ύπαρξη της . Η οργόνη ανακαλύφθηκε από το Δρ. Βίλχεμ Ράιχ , ο οποίος προσδιόρισε πολλές από τις βασικές της ιδιότητες . Για παράδειγμα η οργονοενέργεια φορτίζει κάθε ζωντανή και μη ζωντανή ύλη και ακτινοβολείται από αυτές . Επίσης , μπορεί εύκολα να διαπεράσει όλες τις μορφές ύλης αν και με διαφορετική ταχύτητα .Όλα τα υλικά επηρεάζουν την οργονοενέργεια, ελκύοντας και απορροφώντας την ή απωθώντας και αντανακλώντας την . Την οργόνη μπορούμε να τη δούμε , να τη φωτογραφήσουμε , να την αισθανθούμε και να τη μετρήσουμε . Είναι μια πραγματική , φυσική ενέργεια , και όχι μόνο κάποια μεταφορική , υποθετική δύναμη .

  Αυτο  που   ψαχνω  πρεπει  να   εμπεριεχει  το   Δικαιον ,  ενα  κοσμικο   δικαιο  εφ  ολης  της   υλης ....
 

Επι  παντος   επιστητων   δυναμεων

Κάθε πόνος είναι σπόρος φώτισης, επειδή ο πόνος σε σπρώχνει να αναζητήσεις τη σοφία. Μπορείς να πεις ότι ο πόνος σε οδηγεί στη φώτιση, μα δεν μπορείς να πεις ότι ο πόνος είναι η ίδια η φώτιση. 

Το σώμα και ο νους σου είναι το χωράφι. Ο πόνος είναι ο σπόρος, η σοφία είναι το κλαδί και η φώτιση ο καρπός. Ο Πόνος είναι Σπόρος Φώτισης, ο άνθρωπος που βλέπει τη ζωή σαν μια οργανική ενότητα αποδέχεται τον πόνο. Ο πόνος οού δημιουργεί την ανάγκη να αναζητήσεις την αλήθεια. Αλλιώς, θα βαριόσουν, θα κοιμόσουν, θα ήσουν σαν φυτό. Μην ανταγωνίζεσαι τον πόνο. Να νιώθεις ευγνωμοσύνη προς τον πόνο. Σε κρατάει σε εγρήγορση, σε κρατάει ξύπνιο και σε προκαλεί να βρεις τρόπο να τον ξεπεράσεις. «Bodhidharma, The Greatest Zen Master».

Σταμάτα πια με τις Αυταπάτες.

Ο πόνος, τα βάσανα, η δυσαρέσκεια, η ελλειψη ικανοποίησης είναι τόσο οδυνηρά, που ο νους δημιουργεί αυταπάτες ευχαρίστησης. Αυτές οι αυταπάτες βοηθούν τους ανθρώπους να συνεχίζουν να ζουν. Αν αφαιρέσεις όλες τις αυταπάτες από έναν άνθρωπο, τότε δεν θα έχει λόγο να ζήσει ούτε για μια στιγμή ακόμη. Όταν δεν είσαι συνειδητός, οι αυταπάτες χρειάζονται, επειδή δημιουργούν έστω και ψεύτικο νόημα στη ζωή. Kaι μέχρι να συμβεί το αληθινό, συνεχίζουμε να δημιουργούμε ψεύτικα νοήματα. Για να αποφευχθεί η δυσαρέσκεια, ο πόνος, η ζωή χωρίς νόημα, τη γεμίζουμε με μεγάλες αυταπάτες, που γίνονται πεποιθήσεις, αυτές όμως δεν κρατούν για πολύ. Όταν ένας άνθρωπος έχει μπουχτίσει από ένα ψεύτικο νόημα, δημιουργεί ένα άλλο. Μπουχτίζει με τα χρήματα, μετακινείται προς την πολιτική. Μπουχτίζει με την πολιτική, μετακινείται σε κάτι άλλο. Μπουχτίζεις με μια γυναίκα καιψάχνεις για άλλη κι ύστερα για άλλη και άλλη. Απλώς αντικαθιστούμε τις παλιές αυταπάτες με καινούριες κι αυτό το ονομάζουμε ζωή.Έτσι, δημιουργούμε έναν φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά.

Η αλήθεια όμως θρυμματίζει όλες τις αυταπάτες. Αλήθεια είναι το να ζήσείς τον βαθύ πόνο, τον υπέρτατο πόνο και να αναζητάς το πραγματικό. Η αναζήτηση είναι εφικτή μόνο όταν αναγνωρίσεις τον αληθινό πόνο τής ζωής και σταματήσεις να παίρνεις ηρεμιστικά.

Την ημέρα που θα δεις τι έχεις κάνει στη ζωή σου - την ημέρα που θα δεις πραγματικά τον πόνο και την αγωνία και δεν θα προσπαθήσεις να πάρεις κανένα παυσίπονο, την ημέρα που θα περάσεις μέσα από την αγωνία και τον πόνο - τότε και μόνο τότε θα μπορέσεις να κινηθείς προς το αληθινό. Μόνο ο πόνος μπορεί να σε οδηγήσει προς το αληθινό. Θα σε σπρώξει να ανακαλύψεις τι είναι εκείνο που μπορεί να διαλύσει τον πόνο και να σε οδηγήσει στην έκσταση.

Σταμάτα πια με τις αυταπάτες! Το μονοπάτι είναι γεμάτο από μεγάλο πόνο και μόνο ελάχιστοι φτάνουν. Και φτάνουν μόνο ελάχιστοι, επειδή οι άνθρωποι αρ-νούνται να δεχτούν τον πόνο τής ζωής. Αυτός ακριβώς ο πόνος όμως είναι η πηγή όλης τής ανάπτυξης.

Να βλέπεις την αλήθεια γυμνή, να μην την αποφεύγεις, μη δραπετεύεις, κοίταζε όλο και βαθύτερα μέσα της. Αυτό είναι το ξεκίνημα τής ευφυΐας, το ξεκίνημα τής επίγνωσης, το ξεκίνημα τής συνειδητότητας.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα — και το τελευταίο βήμα γίνεται η φώτιση. Όταν αρχίσεις να ζεις με αυτό που υπάρχει και ούτε για μια στιγμή δεν δημιουργείς όνειρα για να το αποφύγεις, τότε μια μέρα, συμβαίνει το άνοιγμα. Ο ίδιος ο πόνος τής ζωής γίνεται η αιτία για το άνοιγμα τής ζωής. Η επίγνωση είναι το μονοπάτι τού μεγάλου πόνου. Όσο μεγαλύτερος είναι όμως ο πόνος, τόσο μεγαλύτερη είναι και η δυνατότητα για έκσταση.

Η Μέθοδος τού Ατίσα

Ενας από τους μαθητές του βούδα· ο Ατίσα, βρήκε μια μέθοδο για να μετασχηματίζει τον πόνο. Όταν εισπνέεις, φαντάσου ότι εισπνέεις όλα τα βάσανα, όλο τον πόνο, όλων των ανθρώπων στον κόσμο. Εισπνέεις όλο το σκοτάδι, όλη την αρνητικότητα, όλη την κόλαση που υπάρχει παντού. Άφησε την καρδιά σου να τα απορροφήσει. Όταν εισπνέεις, να εισπέεις όλο τον πόνο και όλα τα βάσανα ολόκληρης τής ύπαρξης —τού παρελθόντος, τού παρόντος και τού μέλλοντος.

Όταν εκπνέεις, βγάλε προς τα έξω όλη τη χαρά που έχεις, όλη την ευτυχία, όλη την ευλογία. Να εκπνέεις αφήνοντας τον εαυτό σου να λιώσει μέσα στην ύπαρξη. Αυτή είναι η μέθοδος τής συμπόνιας. Πάρε μέσα οου όλο τον πόνο και δώσε προς τα έξω όλες τις ευλογίες.

Όταν το κάνεις, θα εκπλαγείς. Από τη στιγμή που θα πάρεις μέσα σου όλον τον πόνο του κόσμου, δεν θα είναι πια πόνος.

Η καρδιά αυτόματα μεταμορφώνει την ενέργεια. Η καρδιά έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει το κάθε τι. Πιες τον πόνο και θα τον δεις να μεταμορφώνεται σε ευτυχία. Ύστερα, άφησε την ευτυχία να απλωθεί προς τα έξω.

ο Ατίσα λέει ότι ο πόνος προέρχεται από ψία δηλητήρια: Από την προσκόλληση, από
την αποστροφή ή από την αδιαφορία.

Πώς λοιπόν μπορείς να μην έχεις προσκολλήσεις, να μην αποστρέφεσαι τίποτα και να μην είσαι αδιάφορος; Με το να μάθεις να απορροφάς τον πόνο. Τότε χο δηλητήριο τού πόνου μεταμορφώνεται σε συμπόνια.

Και να θυμάσαι, μην απορροφάς μόνο τον ανθρώπινο πόνο, αλλά ολόκληρης τής ύπαρξης — των βράχων, των δέντρων, των ζώων και των ανθρώπων. Και όχι μόνο τον πόνο που υπάρχει οτο παρόν, αλλά ολόκληρο τον πόνο τού παρελθόντος, τού παρόντος και τού μέλλοντος.

Όταν εισπνέεις όλον αυτόν τον πόνο, δεν μπορείς να αποστρέφεσαι τίποτα πια και δεν μπορείς να είσαι αδιάφορος. Κι όταν βγάζεις προς τα έξω όλη τη χαρά, την ευτυχία και τη μακαριότητα, δεν μπορείς να είσαι άλλο πια προσκολλημένος.

Όταν απορροφάς τον πόνο κάποιου άλλου, ο πόνος μεταμορφώνεται. Η φυσική τάση είναι να αποφύγεις τον πόνο. Η φυσική τάση είναι να προστατέψεις τον εαυτό σου από τον πόνο, να απομακρυνθείς, να μη συμπονέσεις τον άλλο. Ol άνθρωποι δεν συμπονούν αληθινά, αλλά μόνο τυπικά, μόνο με τα χείλη. Αν συμπονούσαν αληθινά, θα έπαιρναν τον πόνο, θα βοηθούσαν τον άλλο άνθρωπο.

Συμβαίνει μερικές φορές και το γνωρίζεις. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που όταν τους συναντάς, νιώθεις ξαλαφρωμένος. Όταν φεύγουν, νιώθεις φωτείνός, νιώθεις να ρέεις, νιώθεις πιο ζωντανός, με εντονότερο παλμό — σαν να σου έχουν πάρει ένα μεγάλο βάρος από το κεφάλι σου, από το στήθος σου, σαν να έχυσαν κάποιο νέκταρ μέσα σου. Όταν φεύγουν, νιώθεις την καρδιά σου να χορεύει. Τους περιμένεις να ξανάρθουν, αναζητάς την παρέα τους, την απολαμβάνεις, επειδή τρέφεσαι από την παρουσία τους.

Επίσης υπάρχει και το αντίθετο είδος ανθρώπων. Όταν σε συναντούν, σε αφήνουν βαρύτερο από ό,τι ήσουν προηγουμένως. Σε αφήνουν σε ένα είδος απόγνωσης, αηδίας. Νιώθεις ότι σε έχουν ρουφήξει. Η ενέργειά σου είναι πεσμένη.Έχουν πάρει κάτι από την ενέργειά σου και δεν σου έχουν δώσει τίποτα. Αυτό είναι καθημερινή εμπειρία.

Αν οι άνθρωποι σε αποφεύγουν, να θυμάσαι ότι δεν φταίνε εκείνοι. Κάτι σ’εσένα τούς κάνει να σ’ αποφεύγουν. Αν oι άνθρωποι δεν θέλουν να οε συναντούν, αν βρίσκουν δικαιολογίες για να ξεφύγουν από σένα, να θυμάσαι ότι δεν είναι εκείνοι υπεύθυνοι. Εσύ κάνεις κάτι. κακό στην ενέργεια τους.

Αν oι άνθρωποι αναζητούν τη συντροφιά σου, αν γίνονται αμέσως φιλικοί, αν νιώθουν ένα είδος συμπάθειας καί ακόμη και οι ξένοι έρχονται και κάθονται δίπλα σου και σου κρατούν το χέρι, αυτό σημαίνει ότι με κάποιο τρόπο τους βοηθάς — είτε το ξέρεις είτε όχι.

Οι πάντες βρίσκονται κάτω από το βάρος μεγάλης δυστυχίας, οι πάντες βρίσκονται κάτω από μεγάλο πόνο, όλων των ανθρώπων η καρδιά πονάει. Υπάρχει πολύς πόνος. Ο Ατίσα όμως λέει και κάτι άλλο, που είναι το κλειδί για να βιώσεις τη μέθοδο και να μη μείνει θεωρητική, στα λόγια.

Λέει: Άρχισε την ανάπτυξη από τον εαυτό σου.

Πριν μπορέσεις να μεταμορφώσεις τον πόνο ολόκληρης τής ύπαρξης, πρέπει να αρχίσεις πρώτα από τον εαυτό σου. Αυτό είναι ένα από τα θεμελιώδη μυστικά τής εσωτερικής ανάπτυξης. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στους άλλους, που να μην το έχεις κάνει προηγουμένως στον εαυτό σου. Αν πονάς τον εαυτό σου, θα πονάς και τους άλλους. Αν είσαι πονοκέφαλος για τον εαυτό σου, θα είσαι πονοκέφαλος και για τους άλλους. Αν είσαι ευτυχία για τον εαυτό σου, θα είσαι ευτυχία και για τους άλλους.

Ό,τι μπορείς να κάνεις στους άλλους, πρέπει να το έχεις κάνει προηγουμένως στον εαυτό σου, επειδή αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μπορείς να μοιραστείς.

Άρχισε την ανάπτυξη από τον εαυτό σου.

Συνεχίζεις να αποφεύγεις τον ίδιο σου τον πόνο. Αν νιώθεις ότι πονάς, ανοίγεις το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και ξεχνιέσαι. Αρχίζεις να διαβάζεις εφημερίδα, ώστε να μπορέσεις να ξεχάσεις τα βάσανά σου ή πηγαίνεις στον κινηματογράφο ή στο φίλο σου ή στη φίλη σου. Πηγαίνεις γιαψώνια, πηγαίνεις στο κλαμπ, ώστε με κάποιο τρόπο να κρατάς τον εαυτό σου μακριά από τον εαυτό σου, ώστε να μην βλέπεις την πληγή, ώστε να μην χρειάζεται να παραδεχθείς πόσο πολύ πονάς μέσα σου.

Οι άνθρωποι κάνουν το κάθε τι για να αποφύγουν τον εαυτό τους. Δεν γνωρίζουν ούτε καν τον δικό τους πόνο. Πώς μπορούν να νιώσ ουν τον πόνο ολόκληρη ς τής ύπαρξης;
Πρώτα πρέπει να αρχίσεις με τον εαυτό σου. Αν νιώθεις πόνο, άφησε τον να γίνει διαλογισμός. Κλείσε τις πόρτες και κάθισε σιωπηλά. Πρώτα νιώσε τον πόνο, με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταοη που είναι εφικτό. Κάποιος σε πρόσβαλλε. Τώρα, ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις τον πόνο είναι να πας και να τον προσβάλλεις κι εσύ. Αυτό όμως δεν είναι διαλογισμός.

Αν κάποιος σε πρόσβαλλε, νιώσε ευγνωμοσύνη γι’ αυτόν, γιατί σού έδωσε την ευκαιρία να αισθανθείς μια βαθιά πληγή μέσα σου. Σού την άνοιξε εκείνη την πληγή. Η πληγή μπορείνα δημιουργήθηκε από πάμπολλες προσβολές, που έχεις υποφέρει σε όλη σου τη ζωή. Μπορεί αυτός που σε πρόσβαλλε να μην είναι η αιτία για όλο σου τον πόνο, οού τον έβγαλε όμως στην επιφάνεια.

Κλείσου λοιπόν στο δωμάτω σου και κάθισε σιωπηλά, χωρίς θυμό για τον άνθρωπο. Παρατήρησε το συναίσθημα που υπάρχει μέσα σου. Νιώσε τον πόνο που έχεις απωθήσει, νιώσε την προσβολή.

Και τότε θα εκπλαγείς: Θα δεις ότι δεν βρίσκεται εκεί μόνο ο άνθρωπος που σε πρόσβαλλε, αλλά θα αρχίσουν να έρχονται στη μνλημη σου όλοι οι άνθρωποι που σε έχουν κατα καιρούς προσβάλλει.

Δεν θα αρχίσεις απλώς να τους θυμάσαι, αλλά θα αρχίσεις να ξαναζείς τις προσβολές. Θα μπεις σε ένα είδος πρωτογενούς θεραπείας - θα είναι σαν να κάνεις πράιμαλ.

Νιώσε τον πόνο, μην τον αποφεύγεις. Γι'αυτό, σε πολλές θεραπείες λένε στον ασθενή να μην παίρνει ναρκωτικά πριν αρχίσει η θεραπεία, για τον απλό λόγο ότι τα ναρκωτικά είναι ένας τρόπος για να αποφύγεις τον εσωτερικό σου πόνο. Δεν σου επιτρέπουν να δεις τις πληγές σου, τις καταπιέζουν, δεν σε αφήνουν να μπεις μέσα στον πόνο σου. Κι αν δεν μπεις μέσα στον πόνο σου, δεν μπορείς να τον ελευθερώσεις από τη φυλακή του.

Είναι απολύτως επιστημονικό το να αφήοείς όλα τα ναρκωτικά πριν μπεις οε ένα θεραπευτικό γκρουπ, ακόμη και ναρκωτικά όπως ο καφές, το τσάι, το κάπνισμα, επειδή και αυτά είναι τρόποι για να ξεφεύγεις.

Έχεις παρατηρήσει;Όποτε νιώθεις νευρικά, αμέσως αρχίζεις να καπνίζεις. Είναι ένας τρόπος για να απσφύγεις τη νευρικότητα, επειδή το κάπνισμα σε κρατάει απασχολημένο.

Στην πραγματικότητα, συμβαίνει μια παλινδρόμηση. Το κάπνισμα σε ξανακάνει να νιώθεις σαν παιδί, ανέμελος, χωρίς ευθύνες, επειδή το κάπνισμα είναι συμβολικό βύζαγμα. Ο ζεστός καπνός που μπαίνει μέσα σου, σε πηγαίνει πίσω στις μέρες που σε τάΐζε το στήθος τής μητέρας σου και έμπαινε μέσα σου το ζεστό γάλα. Η θηλή έχει γίνει τώρα τσιγάρο. Το τσιγάρο είναι μια συμβολική θηλή.

Μέσα από την παλινδρόμηση αποφεύγεις τις ευθύνες και τους πόνους τής ενήλικης ζωής σου. Καί αυτό συμβαίνει μέσα από πολλά και διάφορα ναρκωτικά. Ο σύγχρονος άνθρωπος παίρνει ναρκωτικά, όσο ποτέ άλλοτε, επειδή ο σύγχρονος άνθρωπος ζει μέσα σε τεράστιο πόνο. Χωρίς ναρκωτικά τού είναι ανέφικτο να ζήσει. Αυτά τα ναρκωτικά δημιουργούν ένα φράχτη. Σε κρατούν ναρκωμένο, δεν οε αφήνουν να είσαι αρκετά ευαίσθητος στον πόνο.

Το πρώτο πράγμα είναι να κλείσεις τις πόρτες και να σταματήσεις κάθε είδους ασχολία — να βλέπεις τηλεόραση, να ακούς ραδιόφωνο, να διαβάζεις εφημερίδα. Σταμάτα όλες τις ασχολίες, επειδή και αυτές είναι ναρκωτικά με μια έννοια. Απλώς μείνε μόνος και εντελώς στάσιμος.

Ο Aτίσα λέει: Απλώς να είσαι ο εαυτός που. Όποιος κι αν είναι ο πόνος και όσο μεγάλος κι αν είναι, άφησέ τον να βρίσκεται εκεί. Πρώτα βίωσέ τον σε όλη του την ένταση. Θα είναι δύσκολο, θα σου ξεριζώσει ι:ην καρδιά. Μπορεί να αρχίσεις να κλαις σαν παιδί, μπορεί να κυλιέσαι οτο πάτωμα ατιό τον βαθύ πόνο, μπορεί να παραμορφωθεί το σώμα σου, μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις ότι ο πόνος δεν είναι μόνο στην καρδιά, αλλά σ’ ολόκληρο το σώμα, ότι ολόκληρο το σώμα σου δεν είναι τίποτε άλλο παρά πόνος και μόνο πόνος.

Αν τον βιώσεις - και αυτό έχει τρομακτική σημασία - τότε άρχισε να τον απορροφάς. Μην τον πετάξεις μακριά. Είναι ιόοο πολύτιμη ενέργεια, μην τον πετάς.

Απορρόφησε τον, πιες τον, δεξου τον, καλωσόρισε τον, νιώσε ευγνωμοσύνη γι’ αυτόν. Και πες στον εαυτό σου: «Αυτή τη φορά, θα τον πιω και θα τον δεχτώ σαν επισκέπτη. Αυτή τη φορά θα τον καταπιώ.»

Μπορεί να σου πάρει μερικές μέρες, μέχρι να είσαι έτοιμος να τον καταπιείς, αλλά την ημέρα που θα συμβεί, θα έχεις περάσει από εκείνη την πόρτα που μπορεί να σε πάει πάρα πολύ μακριά.Έχει αρχίσει ένα καινούριο ταξίδι στη ζωή σου, κινείοαι προς ένα καινούριο είδος ύπαρξης, επειδή τη στιγμή που αποδέχεσαι τον πόνο, χωρίς να τον απορρίπτεις, αμέσως αλλάξει ολόκληρη η ποιότητά του. Δεν είναι άλλο πια πόνος — είναι καθαρή ενέργεια.

Στην πραγματικότητα, θα εκπλαγείς, δεν θα μπορείς να το πιστέψεις. Δεν μπο-ρείς να πιστέψεις ότι ο πόνος μπορεί να γίνει χαρά, ότι μπορεί να μεταμορφωθεί σε έκσταση. Στην καθημερινή ζωή όμως έχεις αντιληφθεί ότι τα αντίθετα πάντοτε ενώνονται, ότι δεν είναι αντίθετα, αλλά συμπληρωματικά.

Γνωρίζεις πολύ καλά ότι η αγάπη σου μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να γίνει μίσος κι ότι το μίοος σου μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να γίνει αγάπη. Στην πραγματικότητα, αν μισείς υπερβολικά, έντονα και ολοκληρωτικά, το μίσος γίνεται αγάπη. Όποτε κάτι συμβαίνει ολοκληρωτικά, γυρίζει στο αντίθετό του; Αυτό είναι ένα σπουδαίο μυστικό — να το θυμάσαι. Όποτε κάτι είναι ολοκληρωτικό, αλλάζει στο αντίθετό του, επειδή δεν μπορεί να πάει μακρύτερα.Έχει φτάσει σε αδιέξοδο.

Παρατήρησε ένα παλιό ρολόι με εκκρεμές. Το εκκρεμές πηγαίνει αριστερά, στο αριστερό άκρο κι όταν φτάσει στο σημείο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να πάει, τότε αρχίζει να κινείται προς τα δεξιά.

Τα αντίθετα είναι συμπληρωματικά. Αν μπορέσεις να υποφέρεις τον πόνο ολοκληρωτικά, με μεγάλη ένταση, θα εκπλαγείς. Την πρώτη φορά δεν θα το πιστεύεις — ότι ο πόνος σου απορροφάται με τη θέλησή σου, ότι τον καλωσορίζεις και μεταμορφώνεται στην υπέρτατη ευτυχία. Η ίδια ενέργεια που γινόταν πόνος, τώρα γίνεται ευτυχία. Η ίδια ενέργεια που γινόταν πόνος, τώρα μεταμορφώνεται στην υπέρτατη ευτυχία.

Άρχισε όμως με τον εαυτό οου. Κάνε ένα μικρό πείραμα με τους πόνους σου, με τα βάσανα και τις δυστυχίες σου. Και από τη στιγμή που θα βρεις το κλειδί, τότε μηορείς να το μοιραστείς και με ολόκληρη την ύπαρξη. Τότε μπορείς να πάρεις όλο τον πόνο, όλου τού κόσμου ή όλων των κόσμων.

Ακολούθησε την εισπνοή σου και θα έρθει η στιγμή που θα δεις ότι η μικρή σου καρδιά είναι μεγαλύτερη από ολόκληρο το σύμπαν — αν γνωρίζεις τι θαύματα μπορεί να κάνει. Και ανάβλυσε την ευτυχία σου. Είναι η ίδια ενέργεια που, περνώντας μέσα από την καρδιά σου, γίνεται ευτυχία. Τότε άφησε τη μακαριότητα να ακολουθήσει την εκπνοή και να φτάσει σε όλες τις απόμερες γωνιές τής ύπαρξης.

Ο Ατίσα λέει: Αυτό είναι συμπόνια. Συμπόνια είναι το να γίνεις δύναμη μεταμόρφωσης στην ύπαρξη, να μεταμορφώνεις το άσχημο σε όμορφο, να φιλάς το βάτραχο και να τον μεταμορφώνεις σε πρίγκιπα, να μεταμορφώνεις το σκοτάδι σε φως. Συμπόνια είναι το να γίνεις ένα τέτοιο μέσο μεταμόρφωσης.

Μεταμόρφωσε τον Πόνο σε Φώτιση

Η βουδιστική αλχημεία είναι η μεταμόρφωση του ού πόνου. Ο πόνος δεν είναι εναντίον σου, απλώς εσύ δεν ξέρεις πώς να τον χρησιμοποιήσεις.


Το δηλητήριο δεν είναι εχθρός σου, απλώς εσύ δεν ξέρεις πώς να φτιάξεις φάρμακο από αυτό. Σε σοφά χέρια, το δηλητήριο γίνεται γιατρικό. Σε ανόητα χέρια, το γιατρικό μπορεί να γίνει δηλητήριο. Όλα εξαρτώνται από σένα, από την επιδεξιότητά σου.

Αυτή είναι η βουδιστική οπτική και πυτή είναι η συνεισφορά τού βουδισμού οτον κόσμο, επειδή αυτή είναι μια εσωτερική αλχημεία: Αποδέξου τον πόνο. Μην αντιστέκεσαι, μην τον πολεμάς, μη θυμώνεις μαζί του. Απορρόφησέ τον — επειδή μόνο έτσι μπορεί να μεταμορφωθεί σε φώτιση.

Ή τέχνη τού να μεταμορφώνεις τον πόνο και τα βάσανα σε κάτι καλό είναι η τέχνη τού να βλέπεις την αναγκαιότητα τού αντίθετου. Το φως μπορεί να υπάρξει μόνο αν υπάρχει το σκοτάδι. Τότε γιατί μιοείς το σκοτάδι; Χωρίς το σκοτάδι δεν θα υπήρχε φως, οπότε εκείνοι που αγαπούν το φως και μισούν το σκοτάδι, βρίσκονται σε δίλημμα. Δεν ξέρουν τι κάνουν.

Η ζωή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το θάνατο. Τότε, γιατί μισείς το θάνατο; Ο θάνατος δημιουργεί το πλαίσιο για να υπάρξει η ζωή. Ο θάνατος είναι ο μαυροπίνακας, πάνω στον οποίο γράφεται η ζωή με άσπρη κιμωλία. Ο άγιος μπορεί να υπάρξει μόνο επειδή υπάρχει ο αμαρτωλός. Γι’ αυτό, ο Βούδας λέει να μη μισείς τον αμαρτωλό. Είναι ol δύο πλευρές τού ίδιου νομίσματος.

Πρέπει κανείς να δεχτεί και τις δύο όψεις σαν μέρος τού πακέτου τής ζωής. Με αυτή τη δεκτικότητα, μπορείς να μεταμορφώσεις τα πράγματα. Μόνο μέσα από αυτή τη δεκτικότητα είναι εφικτή η μεταμόρφωση.

Πριν μπορέσεις να μεταμορφώσεις τον πόνο, θα χρειαστεί να γίνει παρατηρητής. Αυτό όμως είναι το τρίτο σημείο. Το πρώτο είναι το να μην αντιστέκεσαι στον πόνο. Το δεύτερο είναι το να ξέρεις ότι τα αντίθετα δεν είναι αντίθετα, αλλά συμπληρωματικά και το τρίτο είναι το να είσαι παρατηρητής, επειδή αν είσαι παρατηρητής τού πόνου σου, θα μπορέσεις να τον απορροφήσεις.

Αν ταυτιστείς με τον πόνο, δεν θα μπορέσεις να τον απορροφήσεις. Τη στιγμή που ταυτίζεσαι με τον πόνο, θέλεις να τον ξεσκαρτάρεις, να τον πε-τάξείς, να τον ξεφορτωθείς, επειδή είναι οδυνηρός. Αν όμως είσαι παρατηρητής, τότε ο πόνος χάνει όλα του τα αγκάθια. Τότε ο πόνος υπάρχει και εσύ τον παρατηρείς. Εσύ είσαι απλώς ο καθρέφτης. Δεν έχεις καμία σχέση μαζί του.


Η ευτυχία έρχεται και φεύγει, η δυστυχία έρχεται και φεύγει, όμως εσύ βρίσκε-σαι πάντοτε εκεί — ένας καθρέφτης που καθρεφτίζει. Η ζωή έρχεται και φεύγει, ο θάνατος έρχεται και φεύγει, όμως ο καθρέφτης δεν επηρεάζεται από τίποτα.

Όταν είσαι παρατηρητής, δημιουργείται απόσταση. Και μόνο όταν υπάρχει απόσταση, μπορείς να παρατηρήσεις αυτό που συμβαίνει. Είναι μέσα από αυτή την παρατήρηση, μπορείς να μεταμορφώσεις τα κατώτερα μέταλλα σε χρυσό. Μόνο μέσα απ’ αυτή την παρατήρηση γίνεσαι επιστήμονας του εσώτερου, ενας ανεπηρέαστος παρατηρητής. Τώρα ξέρεις ότι τα αντίθετα δεν είναι αντίθετα και μπορούν να μετατρέπονται το ένα στο άλλο. Τότε δεν ασχολείσαι καθόλου με το πώς να απαλλαγείς από τον πόνο, αλλά με το πώς να τον μεταμορφώσεις σε κάτι ευεργετικό. Τότε μεταμορφώνεις το δηλητήριο σε νέκταρ.


Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/04/osho_21.html#ixzz3XyTLievY
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Ορισμενες  φορες  αισθανομαι  οτι   γινομαι  απειρα  μικρος , κατι  σαν   ενα   υποατομικο  σωματιδιο ,   μια   μικρη   ξεχωρη   μοναδα  η   οποια   διυσδυει   και   εξερευνα   το   συμπαν  που  φιλοξενειται   ρεοντας  μεσα   στους  νευρωνες  του  μυαλου  μου ,   αλλες   φορες   παλι  ξεγλυστρωντας  γινομαι   τεραστιος  τοσο   πολυ   που   ρεω  αναμεσα   σε  πολλους  γαλαξιες ,  επειτα  καθως  επανερχομαι  στα  ισια   η   αισθηση  παραμενει,    εστω  και   αναστραμενη.       

Κάθομαι μόνη κι απολαμβάνω τον καφέ μου.
Συχνά πυκνά το βλέμμα μου αποτραβιέται από το βιβλίο, το σύντροφο μου αυτή τη βροχερή μέρα, για να περιπλανηθεί στο χώρο.

Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου και το βλέμμα μου συναντάει το δικό τους. Άλλοι μου το ανταποδίδουν είτε από περιέργεια είτε από ενδιαφέρον ενώ άλλοι το προσπερνούν αδιάφορα γυρνώντας στην παρέα και στις κουβέντες τους.

Τους περιεργάζομαι.
Ψάχνω τις λεπτομέρειες πάνω τους, σημάδια που δε γίνονται αντιληπτά από την πρώτη επιδερμική ματιά.

Προσπαθώ να φανταστώ τις ζωές τους, τι αγαπάνε, με τι παθιάζονται, τι φοβούνται, τι τους απασχολεί, αν είναι ή όχι ευτυχισμένοι.

Γι’ αυτό αγάπησα την ψυχολογία. Γι’ αυτό κι επέλεξα να τη σπουδάσω. Με θυμάμαι να το δηλώνω κατηγορηματικά στους γονείς μου: «Εγώ θα σπουδάσω τους ανθρώπους. Θα ταξιδέψω στην ψυχή τους».

Μου αρέσουν οι άνθρωποι!
Πάντα είχα μια ευχέρεια να επικοινωνώ μαζί τους, να ακούω πίσω από αυτά που λένε και να τους βλέπω με όλη τη σημασία της λέξης.

Δεν έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να τους κρίνω.
Ποια είμαι εγώ άλλωστε να κρίνω τον οποιονδήποτε;
Ποιος είναι ο καθένας για να το κάνει;

Με συναρπάζει η σκέψη πως ο καθένας μας είναι διαφορετικός και όμως όλοι κατά κάποιο τρόπο ίδιοι.

Και αυτό γιατί έχουμε έναν μεγάλο συνδετικό κρίκο: Είμαστε πρώτα και πάνω από όλα άνθρωποι.
Αγαπάμε, ερωτευόμαστε, εμπιστευόμαστε, πληγωνόμαστε, απογοητευόμαστε, φοβόμαστε, πέφτουμε, σηκωνόμαστε, ονειρευόμαστε, ελπίζουμε.

Όλοι έχουμε τόσο βιολογικές όσο και ψυχικές και πνευματικές ανάγκες. Ζούμε μόνοι μας αλλά και με άλλους. Μοιραζόμαστε ένα κομμάτι του εαυτού μας και συμπορευόμαστε με άλλους στο ταξίδι της ζωής, ξεγελώντας τη μοναξιά μας.

Μου αρέσουν όσοι έχουν το θάρρος να κοιτάξουν μέσα τους για να βρουν το μεγαλείο που κρύβουν. Οι άνθρωποι που αποδέχονται με στωικότητα τις αδυναμίες τους και δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους. Δεν παίζουν ρόλους, δεν αναλώνονται σε καθωσπρεπισμούς αλλά ακολουθούν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους χωρίς να προσπαθούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες κανενός.

Ζούμε δυστυχώς στον κόσμο του «φαίνεσθαι».
Δημιουργούμε σχέσεις επιφανειακές, που και το παραμικρό αεράκι είναι ικανό να γκρεμίσει.Δε γνωρίζουμε ουσιαστικά τον άνθρωπο απέναντι μας.

Φτιάχνουμε στο μυαλό μας σενάρια, φαντασιώσεις και με την πρώτη ευκαιρία τις προβάλλουμε στον άλλον, ο οποίος όχι μόνο είναι ανυποψίαστος για τις δικές μας αξιώσεις αλλά κουβαλάει κι αυτός τις δικές του αποσκευές γεμάτες από όνειρα, ανάγκες κι επιθυμίες.

Αναρωτιέμαι αν όντως βλέπουμε αυτόν απέναντι μας ή βλέπουμε αυτόν που εμείς θέλουμε να δούμε.

Υπάρχει αγάπη χωρίς αποδοχή;
Μπορείς να αγαπάς κάποιον χωρίς να τον δέχεσαι για αυτό που είναι;
Για τα ελαττώματα και τα προτερήματα του, τις φωτεινές και σκοτεινές πλευρές του;
Κι όταν σε ρωτάνε τι θα άλλαζες σε αυτόν, να απαντάς « Τίποτα, γιατί αν άλλαζα κάτι θα έπαυε να είναι αυτός». Πώς όμως να το κάνεις αυτό για κάποιον άλλον, αν πρώτα δεν ξεκινήσεις από την αποδοχή του εαυτού σου;

Ο κόσμος θα ήταν ένα πιο όμορφο μέρος αν όλοι ταξιδεύαμε λίγο παραπάνω εντός μας, αν ακούγαμε τη φωνούλα μέσα μας.

Ναι, πάω μόνη μου σινεμά ή σε συναυλίες κι ας με κοιτούν όσοι το μαθαίνουν λες και είμαι προβληματική. Δεν μπορούν να καταλάβουν την ανάγκη μου να μείνω λίγο μόνη μου.
Να κάνω μια κουβέντα με τον εαυτό μου, να του πω δυο λόγια, να μου πει κι αυτός. Μπορεί να με εκνευρίζει ώρες ώρες, να με απογοητεύει ή να με διαψεύδει, μπορεί κι εγώ να είμαι λίγο πιο αυστηρή κι επικριτική μαζί του αλλά είναι ο πιο αληθινός φίλος που έχω και που θα παραμείνει μαζί μου ως το τέλος.

Με εφαλτήριο αυτό, γοητεύομαι πάντα να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, να μιλώ μαζί τους, να τους ρωτάω για τη ζωή τους.

Όλοι έχουν κάτι να μου δώσουν, όλοι κάτι να μου μάθουν.
Άλλοι μου δείχνουν πως θέλω να είμαι , άλλοι πως δε θέλω να γίνω.
Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι θα προσπεράσουν.
Ίσως απλώς να αγγίξουν, ίσως πάλι να μείνει το σημάδι τους.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι άνθρωποι, αυτά τα όμορφα πλάσματα, θα μου αφήσουν κάτι σημαντικό.

Ένα στίγμα που θα ενωθεί με το προηγούμενο και θα πάει να συναντήσει το επόμενο. Αυτή θα είναι η γραμμή της ζωής μου.

 Μαρίζα Νταραγιάννη.

Επι  παντος   επιστητων  δυναμεων


Η πραγματικότητα στην πραγματικότητα (!) είναι μόνο μέσα μας. Ζούμε μέσα μας. Ό,τι ξέρεις είναι μέσα σου, ό,τι βλέπεις είναι μέσα σου, όλοι οι άλλοι άνθρωποι και όλα τα πράγματα του κόσμου, και ο ίδιος ο κόσμος ολόκληρος είναι μέσα σου. Έξω σου, για σένα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτε. Όλα τα βλέπεις με τα δικά σου μάτια, ταυτόχρονα τα επεξεργάζεσαι σύμφωνα με ό,τι ξέρεις (γι' αυτό και είναι τόσο σημαντικό το τι ξέρεις), και παίρνεις το αποτέλεσμα που είναι η αποκλειστικά δική σου αντίληψη.

Παντού εκεί έξω βλέπεις τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου ανθρωπότητα, τον εαυτό σου κόσμο, τον εαυτό σου σύμπαν. Τον εαυτό σου αλήθεια, τον εαυτό σου ψέματα, τον εαυτό σου σωστά, τον εαυτό σου λάθος, τον εαυτό σου εικόνες μέσα σε εικόνες και γνώμες μέσα σε γνώμες, όλα δικά σου. Όταν βλέπεις κάτι κακό «εκεί έξω», αυτό το κακό απλώς είναι μέσα σου, γι' αυτό το βλέπεις, αλλιώς δεν θα το έβλεπες καθόλου. Δεν γνωρίζεις αληθινά τίποτε, μονάχα αναγνωρίζεις, αυτά που ήδη έχεις μέσα σου. Όλοι οι άνθρωποι που ξέρεις, για παράδειγμα, ζουν και υπάρχουν μόνο μέσα σου, διότι δεν είναι παρά μεταμφιέσεις του εαυτού σου, αντικατοπτρισμοί του δικού σου εαυτού, και κατά τα άλλα δεν υπάρχουν στ' αλήθεια για σένα. Δηλαδή, υπάρχουν, αλλά εσύ δεν ξέρεις σχεδόν τίποτε γι' αυτήν τους την ύπαρξη, παρά μόνο ένα καθρέφτισμά τους που είναι μέσα σου, απόλυτα ταυτισμένο και ερμηνευμένο από σένα όπως είσαι.


Όλα αυτά που έζησες φτιάχνουν τη ζωή για σένα, όλα αυτά που έμαθες φτιάχνουν τη γνώση για σένα, όλες σου οι εμπειρίες είναι μνήμες που συμμετέχουν στις επόμενες εμπειρίες. Καμία εικόνα δεν είναι καθαρή για σένα, όλες σε περιέχουν. Για σένα τα πάντα λειτουργούν σε σχέση με σένα. Κι ο κόσμος όλος είναι σχεδιασμένος από σένα για σένα, είναι απόλυτα φανταστικός. Η μεγαλύτερη δύναμή σου είναι η φαντασία σου. Τα πάντα τα έχεις φτιάξει για σένα με τη φαντασία σου -και με τις εμπειρίες σου (δηλαδή τις μνήμες σου, δηλαδή αυτά που φαντάζεσαι γι' αυτά που συνέβησαν).

Όλα αυτά είναι το πνεύμα μας, διότι είμαστε πνεύματα, και ανάλογα με το πώς είναι το πνεύμα σου έτσι είναι και ο κόσμος, έτσι είναι τα πάντα. Για να κάνεις κάποια ζητήματα πράξη, πρέπει να γίνει μια επέμβαση του πνεύματος πάνω στην «πραγματικότητα», και αυτή θα γίνει, αν γίνει, όπως ακριβώς είναι το πνεύμα. Κι έπειτα το πνεύμα θα την παρατηρήσει και θα την κάνει πάλι δική του, δηλαδή: η υλική επέμβασή σου θα ξαναγίνει πνευματική.

Αυτό κάνουμε συνεχώς: υλοποιούμε το πνεύμα, και έπειτα πνευματοποιούμε την ύλη, και πάλι από την αρχή, ώσπου όλα καταλήγουν πάλι στο πνεύμα. Αυτό που κάποτε φανταζόσουν, τώρα το έκανες πράξη, και μετά απλώς το θυμάσαι και το φαντάζεσαι πάλι, και θέλεις να το ξανακάνεις, κλπ. Και συνεχώς οι πράξεις των άλλων γίνονται πνεύμα μέσα στο πνεύμα μας, το ίδιο και οι δικές μας μέσα στους άλλους. Το πιο όμορφο από όλα, όμως, είναι εκείνο το καθαρό πνεύμα, που ταξιδεύει απευθείας από πνεύμα σε πνεύμα, και δεν παύει ποτέ να είναι πνεύμα, και ταξιδεύει στον χρόνο, αθάνατο και αιώνιο.


Το πραγματικό, προκύπτει από το πράγμα, που είναι το προϊόν της πράξης. Το πνευματικό, πρόκυπτει από το πνεύμα, που είναι το προϊόν της πνοής (της πνοής που μας ζωογονεί, που οξυγονώνει τον εγκέφαλο μας). Εν προκειμένω, της έμπνευσης (εν-πνεύση), της πνοής που φυσάει μέσα μας από αλλού (;). Το «φάντασμα» είναι το προϊόν της φαντασίας. Ζούμε ανάμεσα σε φαντάσματα. Το πνεύμα μας πράττει το πραγματικό ανάμεσα σε φαντάσματα, κι όλα στο τέλος γίνονται πνευματικά. Τον πραγματικό κόσμο τον παρακολουθεί το πνεύμα μας και τον αφομοιώνει, άρα ο πραγματικός κόσμος είναι κομμάτι του πνευματικού κόσμου. Τον πνευματικό κόσμο στον οποίο συμμετέχει το πνεύμα μας, τον επηρεάζει καθημερινά ο πραγματικός κόσμος με τρόπους ανεξιχνίαστους από εμάς, άρα ο πνευματικός κόσμος είναι κομμάτι του πραγματικού κόσμου. Το «μέσα» και το «έξω» συνδέονται, αλλά αυτή η σύνδεση είναι «μέσα».

Η φαντασία είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπει το πνεύμα την πραγματικότητα. Δεν μπορεί να τη δει αλλιώς. Λένε πώς ο κόσμος μας είναι μια φυλακή, στην οποία είμαστε φυλακισμένοι, (μεγάλος είναι ο πόθος μας να αποδράσουμε από την τυραννική καθημερινή πραγματικότητα του κόσμου). Ναι, είμαστε «πραγματικά» φυλακισμένοι, αλλά δεν είμαστε «πνευματικά» φυλακισμένοι. Κι αφού είμαστε πνεύματα, τότε δεν είμαστε στ' αλήθεια φυλακισμένοι, είμαστε ελεύθερα πνεύματα.



Η Ουτοπία υπάρχει μόνο μέσα στα όνειρα μας (το λέει η λέξη: ου-τοπία, ο ου τόπος, ο τόπος που δεν είναι τόπος, ο τόπος που δεν υπάρχει, ο τόπος που δεν είναι τοπικός), και η δύναμή της είναι ότι μπορεί να αλλάξει τον ίδιο μας τον εαυτό, όχι τον κόσμο, αλλά ίσως και τα πνεύματα που έρχονται σε επαφή με το δικό μας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, διότι δεν τον γνωρίζουμε, και ο κόσμος δεν μας δίνει και καμία σημασία. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τα πνεύματα, που δημιουργούν τον κόσμο μέσα τους, και τότε, κατά κάποιο τρόπο, θα έχουμε αλλάξει τον κόσμο, όταν αυτά υλοποιήσουν το πνεύμα όπως το συνηθίζουν. Οι αλλαγές του κόσμου γίνονται μέσω του πνεύματος, όχι μέσω της πραγματικότητας. Αν θέλεις να γίνουν τα όνειρα σου πραγματικότητα, τότε προδίδεις τα όνειρα σου, τα ξεγελάς. Κράτα τα όνειρα σου, σαν όνειρα, μεγάλα και όμορφα, και άσε τα, ως όνειρα, να αλλάξουν τα πνεύματα των άλλων ανθρώπων γύρω σου. Αν θέλεις να βοηθήσεις τον κόσμο να εξελιχθεί, να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι, τότε πρέπει να γίνεις εσύ καλύτερος, να βοηθήσεις τον εαυτό σου να εξελιχθεί, και τότε, ως δια μαγείας, ο κόσμος θα εξελιχθεί, οι άλλοι θα γίνουν καλύτεροι, απλά διότι όλα και όλοι είναι μέσα σου και θα έχεις γίνει εσύ καλύτερος και άρα θα το βλέπεις αυτό και γύρω σου. Αυτή είναι η Αλήθεια, γι' αυτό και είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό σε όλες του τις προεκτάσεις.

Γινόμαστε καλύτεροι για να αποκτήσουμε αληθινή όραση, αληθινά μάτια, όσο πιο αληθινά γίνεται. Κι όταν θα δεις τον κόσμο με τα αληθινά μάτια (σου), τότε θα δεις παντού τον μεγάλο μυστικό πόλεμο του πνεύματος, που δημιουργεί αναλόγως τον κόσμο, και τότε θα μπορέσεις να συμμετέχεις δυναμικά σε αυτόν τον πόλεμο, για να αλλάξουμε τον κόσμο, δηλαδή το μεγάλο πνεύμα, με τη βοήθεια του μεγάλου πνεύματος στο οποίο όλοι μας συμμετέχουμε και από το οποίο όλοι μας προερχόμαστε μαζί με τα πάντα, διότι, στην πιο υψηλή εικόνα -όπως όλα βρίσκονται μέσα στο πνεύμα μας- όλα βρίσκονται μέσα σε ένα μεγάλο πνεύμα, μαζί με όλα μας τα πνεύματα.


Πιστεύω ότι η ώρα της ανατροπής, αργά ή γρήγορα, έρχεται. Της ανατροπής του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Είναι μια προσωπική ανατροπή, μια πνευματική ανατροπή, αλλά ταυτόχρονα είναι μια πραγματική ανατροπή, μια παγκόσμια ανατροπή. Ολοι οι καλύτεροι άνθρωποι ανάμεσα στους ανθρώπους, εργάζονται αφοσιωμένα γι' αυτό, και δεν εργάζονται μόνοι τους αλλά και κάτι άλλο ανώτερο εργάζεται μαζί τους. Δεν θέλουμε να κάνουμε τη φαντασία πράξη, θέλουμε να κάνουμε την πράξη, φαντασία...

Ακούγεται τρελό, ίσως, αλλά το Πνεύμα κάνει όλα αυτά τα τρελά πράγματα, δεν φταίω εγώ...