Ο κόσμος μπάχαλο....αλλά εγώ χαμογελάω! (????)

Νιώθω μια αισιοδοξία άλλο πράμα! Βλέπω τι γίνεται γύρω μου και το νιώθω να ρχεται το εγκεφαλικό του κόσμου. Αλλά εγώ νιώθω σαν τον χορευτή της βροχής. Αυτή η πλαστή πραγματικότητα που ωραία ωραία σχεδίασαν και την ζω κανονικότατα σα να ναι η αλήθεια του αιώνα, δεν με ξεγελά. Οκ δε μπορώ να κάνω πολλά,γιατί τ ανταλακτικά των αισθήσεων μου είναι προσαρμοσμένα να βλέπουν και να φωτογραφίζουν το έργο της χαρτοκοπτικής τους. Αλλά όταν κλέινω τα μάτια και βλέπω ΑΛΗΘΙΝΑ τότε ξυπνάω. Ω γιες! Μ ανοιχτά τα μάτια δε βλέπω παρά καρικατούρες πλαστικές. Με κλειστά...............μπίνγκο! Aλλα σύνορα άλλοι ορίζοντες άλλα πρόσωπα άλλες μνήμες άλλες αισθήσεις κι όλα με γεύση χρώματα μυρωδιές. Κι όχι αυτή η χάρτινη γεύση, αυτή η γεύση από νάυλον κι αυτή η μυρωδιά η προσποιητή που μοιάζει αλλά δεν είναι και καταλήγεις σε ότι σου πουν οι άλλοι. 
Ξέρεις......αν από παιδί σου μαθαίνουν ότι αυτό που σου βρωμάει μυρίζει πολύυυυυυυυυυ ωραία............ε! Μαθαίνεις να τα βλέπεις όλα ανάποδα κι ας κλωτσάει η αλήθεια κι ο εαυτός σου μέσα σου. Και δε δίνεις ποτέ σημασία σ αυτές τις κλωτσιές! Βρίσκεις την βολική λύση που αρμόζει και δεν ταράζει την πλαστή πραγματικότητα γύρω σου..............Φταίει η Μαρία η Ρούλα ο Γιώργος ο Τάκης ο Σάκης η Λίτσα και πάει λέγοντας. 
Φταίει το μαυρόασπρο που θορούμε και νομίζουμε ως μόνη περιγραφή του κόσμου. 
Είχες δίκιο Αστροφερμένη μου! ο κόσμος δεν είναι όπως τον λενε. δεν είναι μάυρο άσπρο, ζεστό κρύο,καλό κακό. Δεν έχει το πεζό των δύο πλευρών η αντιθέσεων. ΠΟΙΟς ΕΙΣΑΙ; Αυτό και βλέπεις,αυτό και πιστεύεις, αυτό και θέλεις, αυτό και περιγράφεις. 
Τελικά δεν έχουμε να γκρεμίσουμε τίποτα εδώ έξω. Αλλά εδώ μέσα......μέσα...........κάτω και πίσω από τη σάρκα, τα νομίζω, ξέρω, βλέπω, πιστεύω γιατί μου έμαθαν................μέσα εκεί ακριβώς που κανένας δεν μπορεί να δει με τα φυσικά μέσα...........εκεί μέσα έχουμε να γκρεμίσουμε κάτι σημαντικό. έναν τοίχο που μας κρατάει έξω από την δυνατότητα να δούμε αυτά που είναι αλήθεια κι όχι εικονικά και πλαστά.