Ο Απόλλων στα δρώμενα.

Ο Απόλλωνας σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη ήταν γιός του Διός και της Λητώς . Υπήρχε όμως και η άποψη ότι ήταν γιός του Όσιρη και της Ίσιδας και η Λητώ ήταν απλώς τροφός του . Άλλοι πάλι τον ήθελαν γιό του Ηφαίστου και άλλοι του Κορύβαντος . Τελικά αναφέρονται πέντε Απόλλωνες , από τους οποίους παλαιότερος θεωρείται ο Αιγύπτιος ο οποίος ήταν γιός του Όσιρη ή του Διονύσου και ταυτίζεται με τον Ώρο .

Ο δέυτερος γιός του Ηφαίστου και προστάτης της Αθήνας ,

Ο τρίτος του Κορύβαντος , ο οποίος γεννήθηκε στην Κρήτη και είχε διαμάχη με τον Δία για την κυριαρχία του νησιού .

Ο τέταρτος γιός του Διός και της Λητώς , ο οποίος ήλθε από την χώρα των Υπερβορείων στους Δελφούς .

Ο πέμπτος ήταν Αρκάς και πρώτος νομοθέτης των Αρκάδων , που τον αποκαλούσαν Νόμιον .

Ο πιό γνωστός όμως είναι ο γιός του Διός και της Λητώς , στον οποίο όπως συνήθιζότανε προθέσανε και τους μύθους των υπολοίπων , και γιαυτό αναφέρονται πολλά μέρη γεννήσεως του . Άλλοι τον ήθελαν να γεννιέται στην Αττική σε ένα μέρος που το έλεγαν Ζωστήρα , άλλοι στην Τεγύρα της Βοιωτίας , άλλοι στην Λυκία και άλλοι στην χώρα των Υπερβορείων . Η επικρατούσα άποψη ήταν βέβαια ότι γεννήθηκε στην Δήλο την εβδόμη ημέρα του μηνός Θαργηλίωνος , εφταμηνήτικος , οπότε κάθε μήνα η εβδόμη ημέρα ήταν αφιερωμένη σ’αυτόν και στην Άρτεμη .

Τροφός του Απόλλωνα ήταν η Νύμφη Αστερία που τον ανέθρεψε με γάλα , άλλοι όμως έλεγαν ότι τον ανέθρεψε η Θέμις με Νέκταρ και Αμβροσία .
Σύμφωνα με ένα από τους μύθους , όταν ο Απόλλων και η Άρτεμις μεγάλωσαν άφησαν την μητέρα τους Λητώ στην Δήλο και η μεν Άρτεμις πήγε στην Κρήτη και εγκαταστάθηκε στην Δίκτη , ο δε Απόλλων στην Λυκία , και από κει στους Δελφούς και έγινε βοσκός στα κοπάδια του Πύθωνα , τα οποία έκλεψε ο Ερμής . Αργότερα συμφιλιώθηκε με τον Ερμή και αντάλλαξαν δώρα , ο Ερμής του έδωσε την Λύρα και ο Απόλλωνας του έδωσε το Κηρύκειο . Ύστερα ο Απόλλων πήγε στον Πάνα στην Αρκαδία και αυτός του δίδαξε την μαντική τέχνη , εκεί ταιριαξε και την λύρα του με την Σύριγγα του Πάνα και την έκανε επτάχορδη , γι’αυτό για μερικούς και η αληγορία του εφταμηνήτη .

Ύστερα επέστρεψε στους Δεφούς και αφού σκότωσε τον Πύθωνα ο οποίος είχε τότε το δικαιωμα να χρησμοδοτεί , το πήρε αυτός . Μετά από αυτό πήγε στην Κρήτη όπου η Χρυσοθέμις τον καθάρισε από το μίασμα της δρακοφονίας και απο κει επέρασε στα Τέμπη , εκεί βλέποντας το φυτό Δάφνη το πήρε στους Δελφούς και αφού διοργάνωσε τον Πυθιακό αγώνα , έστεψε τους αθλητές με αυτό . Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο μύθο στον πρώτο αυτό αγώνα αγωνίστηκαν και νίκησαν , ο Κάστωρ στό Στάδιο , ο Πολυδεύκης στην Πυγμαχία , ο Κάλαϊς στον Δόλιχο , ο Ζήτης στον Οπλίτη δρόμο , ο Πηλέας στον Δίσκο , ο Τελαμώνας στην Πάλη και ο Ηρακλής στο Παγκράτιο . Όλους αυτούς τους στεφάνωσε με δάφνη , και από τότε καθιερώθηκε το φυτό σαν ιερό φυτό του και σαν σύββολο νίκης , γιατί τον αγώνα τον διοργάνωσε για να γιορτάση τα επινίκεια του κατά του Πύθωνα . Γιά πολλά χρόνια αργότερα την δάφνη με την οποία στεφάνωναν τους νικητές έστελναν να την φέρη απο τα Τέμπη ένας νέος του οποίου ζούσαν και οι δύο γονείς .

Σύμφωνα με άλλο μύθο η Λητώ κυνηγημένη από τη Ήρα , πήρε τα ηλικίας τεσσάρων ημερών παιδιά της αγκαλιά , και ήλθε στην Βοιωτία στούς Δελφούς , και όταν πλησίασε στην σπηλιά του Πύθωνα , που ήταν κοντά στον δρόμο , όρμησε ο Πύθωνας να τους φάη , όμως ο Απόλλωνας που εν τω μεταξύ είχε γυμναστεί στην τοξοβολία και είχε τόξο και βέλη κατασκευασμένα από τον Ήφαιστο , πήδησε απότην αγκαλιά της μάνας του στη γή και άρχισε να τοξοβολάει αδιάκοπα τον Πύθωνα , ρίχνοντάς του βροχή από βέλη , ενώ η Λητώ έντρομη με την Άρτεμη στην αγκαλιά ανέβηκε πάνω σε μιά πέτρα και από κεί ενθάρρυνε τον γιό της φωνάζοντας << ιή παί , ιή βέλος >> .

Την πέτρα αυτή την έβαλαν αργότερα κάτω από από τον Δελφικό πλάτανο και εστησαν απάνω άγαλμα της Λητως με αναπαράσταση της σκηνής . Τά ίδια ενθαρρυντικά λόγια φώναζαν και οι Παρνασσίδες Νύμφες , κόρες του Πλείστου από τον οποίο ονομάστηκε και ο Πλείστος ποταμός των Δελφών . Τέλος ο Απόλλωνας τοξέυοντας συνεχώς ,σκότωσε τον Πύθωνα αφού έριξε εναντίον του εκατό βέλη .

Αφου σκοτώθηκε ο Πύθωνας κατέβηκαν οι Παρνασσίδες κουβαλώντας φρούτα που τα πρόσφεραν στόν Απόλλωνα γιά να τον ευχαριστήσουν που τις γλύτωσε από τον Πύθωνα και άρχισαν να τραγουδάνε και να χορεύουν το << ιή παί , ιή παιήον >> σαν ύμνο και από αυτό από τότε ονομάστηκαν οι θριαμβευτικοί αυτοί ύμνοι Παιάνες και ο Απόλλων πηρε το επίθετο Παιήων μετά την νίκη του διοργάνωσε γυμναστικό αγώνα που τον ονόμασε Πύθιο από τον Πύθωνα και ονομάστηκε και αυτός Πύθιος .

Μετά από αυτό πήγε στην Κρήτη και καθαρίστηκε και τέλος στά Τέμπη απ’όπου πήρε την Δαφνη , ύστερα πήγε στην Αρκαδία και μαθήτευσε στην μαντική τέχνη , κατα την μαθητεία του όμως αγάπησε την κόρη του Λάδωνα ποταμού Δάφνη και την κυνήγησε για να την βιάση . Προσπαθώντας η Δάφνη να τον αποφύγη παρακάλεσε την μητέρα της Γη να την προστατέψη και τότε εκείνη άνοιξε και την κατάπιε και στην θέση της έβγαλε το ομώνυμο φυτό . Βλέποντας αυτό ο Απόλλωνας έκοψε κλαδιά , στεφάνωσε το κεφάλι του για να μετριάση την λύπη του και επέστρεψε στους Δελφούς περίλυπος . Γιά να τιμήση την αγαπημένη του Δάφνη καθιέρωσε να στέφονται οι άθλητές με τα κλαδιά του ομώνυμου φυτού .
Αν και ο Απόλλωνας ήταν ωραίος νέος και με πολλά προτερήματα , εν τούτοις ήταν πολύ άτυχος στήν ερωτική του ζωή γιατί δεν βέθηκε γυναίκα που να τον αγαπήση και όλες του οι ερωτικές σχέσεις ήταν σύντομες και είχαν άδοξο τέλος .

Επειδή στην Γιγαντομαχία ήταν σύμμαχος των θεών και βοήθησε στην εξόντωση των Γιγάντων τοξέυοντας το μάτι του Εφιάλτη , γιά να τον τιμήση ο Δίας τον αναβάθμισε και τον ανέβασε στην τάξη των δώδεκα Θεών . Αργότερα όμως τον εξόρισε από τον ουρανό , συμφωνα με μία εκδοχή επειδή σκότωσε τους Κύκλωπες Βρόντη , Στερόπη και Άργη οι οποίοι κατασκεύασαν τον κεραυνό με τον οποίο σκότωσε ο Δίας τον γιό του Ασκληπιό , σύμφωνα με άλλη εκδοχή επειδή σκότωσε τον Πύθωνα και με μιά τρίτη εκδοχή επειδή συμφώνησε κι’αυτός στην συνομωσία της Ήρας κατά του Δία .

Το συμβούλιο των θεών λοιπόν αποφάσισε με ψήφισμα την τιμωρία του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα , να γίνουν δούλοι του Λαομέδοντα .
Σύμφωνα με άλλους όμως η τιμωρία του Απόλλωνα ήταν αρχικά να ριχτή στον Τάρταρο , ύστερα όμως από παράκληση της Λητώς στον Δία , άλλαξε την απόφασή του και τον έστειλε στην γη , δίχως την θεϊκή του ιδιότητα , να γίνη για ένα χρόνο δούλος του Αδμήτου . Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο Απόλλωνας πήγε οικειοθελώς σαν δούλος του Αδμήτου επειδή ο τελευταίος τον ενδιέφερε ερωτικά .
Πάντως ή έτσι ή αλοιώς , επήγε στον Άδμητο και έγινε μισθωτός βοσκός των κοπαδιών του , τον βοήθησε στόν γάμο του και έκανε τις αγελάδες του να γεννάνε δίδυμα μοσχάρια . Αυτά πίστευε η πλειοψηφία των Ελλήνων που ήθελε τον Απόλλωνα να είναι βοσκός του Αδμήτου στί Φέρες της Θεσσαλίας και όχι του Πύθωνα .

Επειδή όμως ο Απόλλωνας ήταν απασχολημένος πότε με την τοξοβολία και πότε με τις ερωτικές του περιπέτειες , κάποια στιγμή που βρισκότανε συνεχώς στην Μαγνησία στο σπίτι του Μάγνητος , επειδή ήταν ερωτευμένος με τον γιό του Υμέναιο , ο Ερμής βρήκε την ευκαιρία και έκλεψε τα βόδια του Αδμήτου και τα πήγε στην Πύλο . Έτρεξε ο Απόλλωνας στην Πύλο και όταν δεν μπόρεσε να πάρη πληροφορίες από τους κατοίκους , πήγε και πήρε χρησμό , και τότε έμαθε ότι τα βόδια τα είχε κλέψει ο Ερμής . Μετά από αυτό πήγε στο σπήλαιο της Κυλλήνης και εκεί βρήκε τον Ερμή μωρό στην κούνια του , και ενώ λυπημένος ρωτούσε τη μητέρα του Ερμή γιά τα Βόδια , ο Ερμής σηκώθηκε και του έκλεψε την φαρέτρα από τους ώμους του . Όταν ο Απόλλωνας το αντιλήφθηκε εκνευρίστηκε με το απίστευτο αυτό γεγονός και ξέσπασε σε υστερικά γέλια .

Σύμφωνα όμως με άλλο μύθο , αφού μάλωσε γιά αρκετή ώρα με τον Ερμή , φοβερίζοντάς τον ότι θα τον ρίξη στον Τάρταρο επειδή δεν ήθελε να μαρτυρήση που είχε τα βόδια , τον πήρε μαζί του και τον πήγε στόν Δία , και επειδή και εκεί ο Ερμής δεν μαρτυρούσε , κατέβηκε ο ίδιος ο Δίας στην Πύλο και επέστρεψε τα βόδια στον Απόλλωνα . Άλλη εκδοχή όμως θέλει τον Ερμή στην Πύλο να επιστρέφη τα βόδια στον Απόλλωνα , εκείνος όμως σαν άκουσε τον Ερμή να παίζει με την Λύρα του έδωσε τα βόδια προκειμένου να την αποκτήση . Ύστερα ο Ερμής κατασκεύασε την Σύριγγα και ο Απόλλων του έδωσε το χρυσό του ραβδί που είχε σαν βοσκός και του δίδαξε και την ψηφομαντεία , προκειμένου να την αποκτήση κι’αυτήν , το ραβδί αυτό έγινε το Κηρυκείο του Ερμή .