Επιστολή του Dr. Stanislaus Hinterstoisser

Επιστολή του Dr. Stanislaus Hinterstoisser

Διευθυντή του Ινστιτούτου του Salzburg για την Μελέτη των Μαγικών και Αποκρυφιστικών Φαινομένων, προς τον κ. Colin Wilson, και μεταφρασμένη με διορθώσεις από τον Dr. Carl Tausk
Franz-Kleingasse 315, Βιέννη 1190
Αγαπητέ Κύριε, Η μακρά γνωριμία με τον αξιότιμο συνάδελφό σας (ή θα έλεγα συνεργάτη σας;) Dr. Tausk, του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Βιέννης, καθώς και μία εμπεριστατωμένη γνώση των εκτεταμένων γραπτών σας, με έχουν πείσει ότι είστε το σωστό και κατάλληλο άτομο για να εμπιστευθώ πληροφορίες ιδιαίτερης σημασίας και βαρύτητας.
Όπως ήδη γνωρίζετε, εγώ και οι συνεργάτες μου έχουν περάσει πολλά χρόνια μελετώντας τα μαγικά φαινόμενα σε σύγχρονες βιβλιοθήκες της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, καθώς και σε παλιές βιβλιοθήκες και συλλογές χειρογράφων στη Βιέννη, τη Σαραγόσσα, την Οξφόρδη και την Καρμανία.
Και έχουμε ταξιδέψει ακόμα πιο μακριά ώστε να πάρουμε συνέντευξη από τους επαγγελματίες των αποκρυφιστικών τεχνών—ακόμα και σε καταστάσεις πραγματικού κινδύνου (δες τα Πρακτικά* της Εταιρείας μας, passim)
* Veröffentlichungen der Gesellschaft zur Untersuchung magischer und okkulter Erscheinungen (Vienna, 1911-38, 1945-77)
Σκεπτόμενος χωρίς αλαζονεία, μπορώ να συγκρίνω τον εαυτό μου με τον σπουδαίο Arminius Vámbéry, μία γνωριμία που έκανα μέσω του γάμου μου με τη σύζυγό μου, του οποίου τα ταξίδια στην κεντρική Ασία συναγωνίζονται εκείνα του Comte de Gobineau μερικά χρόνια πριν, και το γεγονός ότι ασπάστηκε τον Μπαχαϊσμό προκαλούσαν έκπληξη στους σύγχρονούς του.
Οι εμπεριστατωμένες και σε βάθος μελέτες του σχετικά με τις μαγικές παραδόσεις της Ανατολής είναι γνωστές μόνο σε μερικούς που γνωρίζουν να διαβάζουν Ουγγρικά, εφόσον ό,τι έγραψε σχετικά με το αντικείμενο είναι γραμμένο σε αυτή τη γλώσσα ώστε οι ανακαλύψεις του να μην πέσουν στα χέρια ανεύθυνων και ανώριμων ανθρώπων. Ούτε και αυτά τα χειρόγραφα έχουν ποτέ εκδοθεί ή μεταφραστεί.
Όπως διακρίνεται από τη λίστα με τις δημοσιεύσεις μου, ξεκίνησα σαν απλός αμιγώς ιστορικός σε συνεργασία με τους καθηγητές Dr. Lutz και Dr. Deak του παν/μίου της Βουδαπέστης, και η ενασχόλησή μου με τον αποκρυφισμό έγινε λίγο έως πολύ από τύχη.
Όμως, αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Αρκεί η διαπίστωση ότι όσο περισσότερο μελετούσα τη μαγεία, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμουν τα πρακτικά αποτελέσματα που έχουν απήχηση σε βάθος—σχετικά με όσα ανέφερα πριν, μπορώ να σκεφτώ ότι αυτά στράφηκαν εναντίον μου. Ή καλύτερα, θα έλεγα ότι απελευθερώθηκαν σε βάρος μου, με έναν τρόπο (ελπίζω να μην ακουστώ ιδιότροπος) καταπληκτικά ίδιο όπως αυτών στο έργο σου Mind Parasites (Νοητικά Παράσιτα), που επιτίθενται στις αντιλήψεις των θυμάτων τους.
Στην πραγματικότητα, όταν διάβασα το μυθιστόρημα για το οποίο συζητάμε (σ. Mind Parasites), συγκλονίστηκα από την ομοιότητα που είχε με τις προσωπικές μου εμπειρίες και από το βαθμό που συσχετίζεται με γνωστά ιστορικά και ψυχολογικά φαινόμενα. Η σχέση του με το έργο του Lovecraft (εκείνου του ακαλαίσθητου συγγραφέα σύμφωνα με την προσεκτική ματιά του Dr. Williams) θα γίνει προφανής στη συνέχεια.

Παράθεση :

Έχω διαβάσει αρκετά από το έργο του H. P. Lovecraft, ώστε να αντιληφθώ ότι έχουμε να κάνουμε με ένα απλοϊκό άτομο, αμαθή και χωρίς να είναι πολύ καλά εξοικειωμένο με τις λεπτότητες του ύφους (αν και εγώ δεν θα το τραβούσα τόσο μακριά, όπως ο Dr. Williams που καταδικάζει το ύφος του). Ένα άτομο που αποτόλμησε αδιάκριτα να μπει σε περιοχές μελέτης και εμπειρίας οι οποίες προορίζονται για εκείνους που είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι για την αντιμετώπισή τους—ένα πρόσωπο που κατάφερε, ίσως και λόγω της έμφυτης τηλεπαθητικής του ικανότητας (για την οποία δεν υπάρχει αμφιβολία), να κάνει επαφή με δυνάμεις που ήταν πέρα από τον έλεγχό του. Αυτές τελικά τον κατέστρεψαν.

Φυσικά μου πήρε χρόνο να εκτιμήσω την σημαντικότητα, αν όχι του ίδιου του Lovecraft, τουλάχιστον των δυνάμεων που απελευθέρωσε. Αρχικά βρισκόμουν σε σύγχυση από την ανεπαρκή του κατανόηση σχετικά με την επιστήμη, τα βουνά του που ήταν ψηλότερα από τη θέση των Ιμαλάϊων, όχι στη σελήνη, αλλά στην ήπειρο της Ανταρκτικής – που είχε εξερευνηθεί ήδη στην εποχή που έγραφε, πριν τον πόλεμο. (Ήμουν στην πραγματικότητα μέλος της αποστολής που πήγε στην Ανταρκτική σταλμένο από τη Γερμανικό κράτος εκείνη την εποχή, για την οποία έχει γίνει πολύ συζήτηση).
Επίσης, δεν ήταν αναμενόμενο ότι ένας απλός και σχετικά αγράμματος ερευνητής θα μπορούσε ενδεχομένως να παράγει ένα τέτοιο έργο μόνος του, χωρίς βοήθεια. Ωστόσο, όπως ένας βιομηχανικός εργάτης που χειρίζεται πολύπλοκα μηχανήματα των οποίων η κατασκευή προέρχεται από την συσσωρευμένη εμπειρική γνώση πολλών γενεών τεχνολόγων, είναι ικανός—ακόμα και από τύχη—να ρίξει ολόκληρη πόλη στο σκοτάδι ή να την φωτίσει απλά τραβώντας έναν μοχλό, έτσι και ένα άτομο που φέρει την σφραγίδα του Lovecraft, βασιζόμενος στην συσσωρευμένη γνώση αιώνων (και πρέπει να θυμόμαστε ότι σχεδόν όσα έχουν ξεχαστεί τόσα έχουν γίνει γνωστά) θα ανακάλυπτε ότι κατέχει δυνάμεις, έστω και αν τις ελέγχει ατελώς, πολύ περισσότερες από ό,τι θα περίμενε από ένα ον του δικού του διαμετρήματος.
Ανεξάρτητα από τις ελλείψεις που παρουσιάζει, δεν είναι ότι τον περιφρονώ. Πόσοι «μεγάλοι άνδρες,» αν η επιτυχία τους μετρηθεί σωστά, οφείλουν περισσότερα στην τύχη τους σε ό,τι τους συμβαίνει από τις καλές πηγές ενέργειας, όπως πολλοί άνθρωποι που είναι ραβδοσκόποι, χωρίς να αντιλαμβάνονται με κανένα τρόπο ότι απλά καταφέρνουν να προκαλούν μία διέγερση σαν το ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς να χρειάζεται να έχουν κάποια ιδιαίτερη εξυπνάδα από μέρους τους.
Το μόνο που χρειάζεται να σκεφθεί κάποιος είναι η αδιαμφισβήτητη επίδραση που έχουν οι πλανήτες πάνω στον χαρακτήρα και τη μοίρα, ένα θέμα που σήμερα έχει ευρέως μελετηθεί από τον καθηγητή Hans Eysenck και μία ομάδα άλλων, για να καταλάβει σε ποιο βαθμό είμαστε πλάσματα του πεπρωμένου μας, για να το πούμε έξω από τα δόντια.

Παράθεση :

Η έρευνα που πραγματοποίησα κατά την επίσκεψή μου στο New England τον Μάρτιο, 1975 έδειξε χωρίς αμφιβολία ότι ο Winfield Lovecraft ήταν μέλος του Αιγυπτιακού Κλάδου του Ελευθεροτεκτονισμού που ιδρύθηκε ή τουλάχιστον εκδηλώθηκε από τον «Alexander, Count Cagliostro», ναι που ήταν μεν απατεώνας, αλλά παράλληλα και επικίνδυνος χειριστής των μυστικών δυνάμεων.

Στην πόλη Prov­idence, Rhode Island αυτή η κοιμισμένη πόλη που έχει προσφέρει τόσο στον πολιτισμό και σε θέματα που αφορούν το πνεύμα, μου δημιουργήθηκαν απορίες, οι οποίες με οδήγησαν σε αυτούς που ασκούν την σύγχρονη Αιγυπτιακή Μασονία. Όπως σου είναι γνωστό, αυτοί διατηρούν μία μεγάλη αποκρυφιστική γνώση που εκφράζεται σε τελετουργίες που εξηγούνται μόνο στους μυημένους, αν και διαδίδονται ως ένα βαθμό σαν απλά τελετουργικά από εκείνους που ασκούν την απλή Μασονία.
Καθώς ήδη γνωρίζεις, όλες οι Μασονικές τελετουργίες είναι λίγο έως πολύ μυστικές, αλλά όχι και τόσο μυστικές σαν εκείνες των σκοτεινών σεκτών—ή θα πρόσθετα, εκείνων των υψηλόβαθμων, των κατά τα άλλα κανονικών Στοών. Δεν είναι μυστικό, ότι κατά τη διάρκεια της μακριάς ζωής μου έχω συμμετάσχει σε διαφορετικές Μασονικές, μαγικές και σουφιστικές σέκτες ώστε να μεγαλώσω τον όγκο των πληροφοριών μου που είναι σχετικές με αυτές τις δραστηριότητες.
Δεν χρειάζεται να κατονομάσω ότι αυτές τις δραστηριότητες που υπαγορεύτηκαν περισσότερο από την επιστημονική μου περιέργεια, παρά από θαυμασμό και που επικεντρώνονταν στην συγκέντρωση υλικού, το οποίο—θεωρητικά τουλάχιστον—μπορεί να εκδοθεί, μου δημιούργησαν πολλούς εχθρούς. Αυτές οι σέκτες ήταν ποικίλου περιεχομένου, με τις περισσότερες να μην είναι τίποτα παραπάνω από ημι-ροταριανές ομάδες μαζί με μερικές αμπελοφιλοσοφίες, άλλες ήταν πραγματικές πολιτικές συνομωσίες, ιδιαιτέρως πετυχημένες γιατί λειτουργούσαν παρασκηνιακά, και άλλες ακόμα που είχαν αξιοσημείωτη εμπειρία στη μαγεία και μερικές φορές εξαιρετικά επικίνδυνης φύσεως.
Οι Αιγύπτιοι Μασόνοι ανήκουν στην τελευταία αυτή κατηγορία και έχουν επηρεάσει σε εκτεταμένο βαθμό και άλλα παρακλάδια της Μασονίας με τα πυραμιδοειδή τελετουργικά τους (δες παραπάνω). Στην πραγματικότητα, πολλά από τα μέλη τους, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα του Lovecraft έχουν υπάρξει μέλη και αμιγώς κανονικών Μασονικών στοών που έχουν σχέση με τη Μεγάλη Στοά του Λονδίνου (κάτι που ισχύει για τις περισσότερες Αμερικάνικες Μασονικές Στοές) και που δικαίως υποστήριξε, ο όχι κάτι λιγότερο από αυθεντία, Nesta Webster, ότι είναι εντελώς αβλαβείς.

Παράθεση :

Ωστόσο, οι Αιγύπτιοι Μασόνοι έχουν περισσότερη σχέση με τη Grand Orient Lodge of France, η οποία αρχικά είχε οργανωθεί από τους Weishaupt Illuminati και έχει σχέση με τη Society of Jaco­bins στην οποία και ανήκε καθένας από τους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης, και που σήμερα ανάμεσα στα μέλη της είναι και ο πρόεδρος Giscard D’Estaing και ο λεγόμενος αντίπαλός του Μ. Mitterand.

Ένας μυστικός Illuminatus και Ιακωβίνος ήταν ο Giuseppe Balsamo, με το κωδικό όνομα Cagliostro, ο οποίος όπως και ο Rasputin στην Ρωσία, είχε ρόλο κλειδί στην Επανάσταση στην δυσφήμιση της βασιλικής οικογένειας (στην περίπτωση της Marie Antoinette και του διαμαντένιου κολιέ) και είχε διδαχθεί προσωπικά από τον ίδιο τον Weishaupt—αυτόν τον Ιησουίτη συνωμότη, του οποίου το ανέκδοτο έργο περιλαμβάνει ανάμεσα σε πολλά άλλα και το αρχικό κείμενο αυτού που αργότερα έγινε γνωστό σαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, όταν αυτό δημοσιεύτηκε τελικά το 1848.
Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο Cagliostro σε ό,τι αφορά εμάς παρουσιάζεται στο γεγονός ότι άφησε συγκεκριμένα χειρόγραφα στους ακολούθους τους στην Αιγυπτιακή Σέκτα, συμπεριλαμβανομένων και αποσπασμάτων από το αρχικό Necronomicon. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, ότι αυτό το σχεδόν άγνωστο πρόσωπο, ένας ταπεινός κάτοικος του Palermo θα είχε στην κατοχή του ένα τόσο σημαντικό έγγραφο.
Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι ο άμεσος πρόγονός του έβγαλε αρκετά χρήματα παρουσιαζόμενος σαν ο τελευταίος (αναχρονισμός) Σταυροφόρος, Sebastian of Portugal, ο οποίος πιθανόν πέθανε στο πεδίο της Μάχης του Alcazar το 1578. (Λέω πιθανόν, αφού αυτή η εκδοχή είναι αληθινή, αλλά η επιστημονική ειλικρίνεια με αναγκάζει να προσθέσω ότι από τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάζονται από τον σύγχρονό του Father Texeira και άλλους, φαίνεται ότι ο αυτός που ισχυριζόταν τα παραπάνω από Σικελία που παρουσιάστηκε είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του ήταν την πραγματικότητα ο χαμένος Βασιλιάς.)
Οι πληροφορίες μου (που δίνω με κάποια επιφύλαξη λόγω του φόβου να μην αποκαλύψω ακούσια για το πώς τις απέκτησα) λένε ότι ο πατέρας του Lovecraft διδάχθηκε την ανάγνωση αυτών των περικοπών από το Necronomicon από τον Tall Cedar (όπου η αποκάλυψη του «πραγματικού» του ονόματος ακόμα και τώρα συγκεντρώνει πολύ περισσότερο μίσος από όσο υπάρχει σε αυτήν την υπόθεση.)
Ο Tall Cedar με την σειρά του πήρε το κείμενο από το Innermost Shrine, στο οποίο δόθηκε από τον Fouquier Tinville, τον Dzherzhinsky της Γαλλικής Επανάστασης, ο οποίος με τη σειρά του το πήρε με χρήση βίας από τους οπαδούς του Cagliostro. Το Innermost Shrine, όπως γνωρίζεις έχει προέλευση Mingrelian και ήταν τουλάχιστον 140 ετών όταν αυτό πέθανε.
Δεν θα σε κουράσω περισσότερο με όλη τη μεγάλη ιστορία που ανακάλυψα για το πόσο πίσω στον αρχαίο κόσμο πηγαίνει το Necronomicon. Θα θυμάσαι το έργο μου με τον τίτλο Prolegomena zu einer Geschichte der Magie όπου και οι τρεις τόμοι καταστράφηκαν με το που βγήκαν στην κυκλοφορία, αν και νομίζω ότι ο Dr. Williams σαν μέλος της Εταιρείας έχει αντίγραφα και των τριών τόμων στην κατοχή του.
Αρκεί να προσθέσω ότι μπόρεσα να ανιχνεύσω τη γραμμή των μαγικών συσχετισμών προς τα πίσω, από την εποχή του Cagliostro έως τα μέλη της Χασσιδικής σέκτας και των προγενέστερών τους ανάμεσα στους Σεφαρντίμ της Ισπανίας. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν υπήρχε καθολική εκτίμηση του Necronomicon ανάμεσά τους. Όχι μόνο οι Εβραϊκές κοινότητες είχαν τις δικές τους μαγικές παραδόσεις που πηγαίνουν πίσω στην Cabbala, και τελικά έχουν τις ρίζες τους στην Ερμητική παράδοση της Αιγύπτου και στη Βαβυλωνιακή μαγεία, αλλά υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός ραβίνων με επιρροή που προβάλλουν αντιρρήσεις μπροστά σε κάθε μαγική έκφραση, και έχουν απόλυτη Ταλμουδική εξουσία που δικαιολογεί αυτή τη στάση τους.



Το κείμενο του Necronomicon, πιθανόν στην πληρέστερη μορφή του που υπάρχει σήμερα έφθασε στα χέρια τους μέσω των Αράβων της Ισπανίας, και περισσότεροι από ένας συνάδελφοί μού παρατήρησε τις ομοιότητες μεταξύ του Necronomicon και του Kitab-al-Ihud. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως όπως τόσα άλλα που έχουν σχέση με τη Μουσουλμανική κουλτούρα, αυτό το μαγικό χειρόγραφο χρονολογείται από την εποχή των Περσών, και η λέξη κλειδί για αυτή τη σύνδεση είναι το όνομα του Dariush al-Gabr (του Απίστου), ενός Ζωροάστρη που έζησε τον 9^ο αιώνα και έγραψε στα Αραβικά και τα Περσικά.
Στην Περσία είναι πιθανόν ότι το Necronomicon πήρε την σημερινή του μορφή, γιατί ο κωδικός σύμφωνα με τον οποίο είναι γραμμένο είναι βασισμένος στην γραφή Pahlavi. Ίσως δεν γνωρίζεις ότι αυτή η γραφή δεν χρησιμοποιήθηκε αρχικά μόνο για την Σημιτική Αραμαϊκή γραφή, η οποία έπρεπε να μεταφραστεί, να αναγνωσθεί και να ανασυνταχθεί στα Περσικά, όλα μαζί ταυτόχρονα. Δεν προκαλεί έτσι έκπληξη ότι η φωνολογία της Pahlavi έπρεπε να αναδιαμορφωθεί στη βάση του φωνολογικού κανόνα, προβάλλοντας τους ήχους των Αχαιμενιδών στο μέλλον και τους ήχους των Αραβοποιημένων Νέων Περσικών στο παρελθόν! Μόνο η ανακάλυψη των Οσσετικών κειμένων (γραμμένα στη γλώσσα των Ιρανών Αλανών του Καυκάσου) μας έχει επιτρέψει να επιβεβαιώσουμε αυτές τις προβολές.
Φυσικά, η Περσική παράδοση, με την σειρά της συνδέει την Βαβυλωνιακή μαγεία με την Ερμητική παράδοση του Αιγυπτιακού ιερατείου του Θωθ. Δεν είναι πιθανόν σε αυτό το σημείο να ακολουθήσουμε ακριβώς το πώς παραδόθηκε το κείμενο του Necronomicon μέσα στο χρόνο, αν και τα περισσότερα από τα πιο πιθανά ονόματα αναφέρονται στα Προλεγόμενά μου. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε σε θέση να συγκρίνουμε τις θέσεις των αρχαίων με εκείνες που συναντάμε στο ίδιο το Necronomicon.
Στον Τιμαίο του Πλάτωνα φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο ίδιος άντλησε τις πληροφορίες του σχετικά με την Ατλαντίδα από το ιερατείο του Θώθ, το οποίο του αποκάλυψε την ημερομηνία καταστροφής τόσο της πόλης όσο και του συγκεκριμένου πολιτισμού, 9.000 χρόνια πριν την εποχή του. Όχι μόνο οι ιερείς του Θώθ διατηρούσαν τις γραπτές παραδόσεις (τώρα, αλίμονο, αν ήταν γνωστές σε εμάς οι ιερογλυφικές επιγραφές μαζί με μερικά ημιτελή καλλιγραφικά χειρόγραφα), αλλά είχαν πρόσβαση και σε Σουμεριακές πηγές που προηγούνται αρκετά της Πρώτης Αιγυπτιακής Δυναστείας.
Αυτό που αποτέλεσε οδηγό μου σε αυτή την υπόθεση ήταν οι γνωστές μελέτες του Waddell, όπως το Makers of Civilisation κτλ., ο οποίος εφαρμόζει ανάλογες μεθόδους για τη διευκρίνιση των Σανσκριτικών, Κελτικών και άλλων αρχαίων πηγών για να ρίξει φως στους προγόνους των Σουμερίων. Η μέθοδος αυτή αποδείχθηκε ότι ήταν αρκετά επιτυχής, σε συνδυασμό με τα διαθέσιμα στοιχεία που αφορούν τη γλώσσα και είχα τη δυνατότητα έτσι να βασιστώ στις μελέτες του ώστε να πραγματοποιήσω την δική μου μερική μετάφραση του Necronomicon. Αποτέλεσε τον καρπό πολλών χρόνων «σκληρής δουλειάς,» και τώρα βρίσκεται σε ένα μέρος προστατευμένο όχι μόνο με φυσικά προστατευτικά μέσα, αλλά πίστεψέ το ή όχι και με μαγικά τελετουργικά.
Έχω δει πάρα πολύ καλά την αποτελεσματικότητα που έχουν αυτά ώστε να τα περιφρονώ.
Θα βασιστώ στο μερικώς μεταφρασμένο κείμενό μου μέχρι το θάνατό μου, για το οποίο έχω αφήσει εντολές να δοθεί σε πρόσωπα που σέβονται τη δουλειά μου και ξέρουν πώς να διατηρήσουν αυτά που είναι πολύτιμα σε αυτό, ενώ παράλληλα γνωρίζουν πώς να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις κακές επιρροές. Όμως, υπάρχουν ακόμα πολλά να μεταφραστούν, και πολλά εξαρτώνται στο πόσο ακόμα διάστημα η Αυστριακή κυβέρνηση έχει τα μέσα να χρηματοδοτεί τα υπολογιστικά μας προγράμματα.
Ο Dr. Williams έχοντας κάνει σπουδές στην Αγγλία, αντιλήφθηκε ότι τρεις πολύ διαφορετικοί συγγραφείς είχαν έρθει αντιμέτωποι με κομμάτια της αλήθειας. Η πρώτη ήταν η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Enid Nesbit, σύζυγος του ερωτύλου John Bland, μέλους της Fabian Society (Φαβιανή Εταιρεία). Ξεκίνησε απλά προσπαθώντας να προκαλέσει το ενδιαφέρον των παιδιών με τις ιστορίες της, αλλά σύντομα βρήκε ότι ο καλύτερος τρόπος ήταν να γράψει κάτι για τη μαγεία.
Χρησιμοποιεί πολλά από τα γνωστά στοιχεία όπως ένα χαλί ευχών, ένα φυλαχτό, και μία νεράιδα (αν και αρκετά περίεργη, μαλλιαρή με μάτια πάνω σε μακρούς μίσχους), αλλά και φανταστικά. Το χαλί συνήθως κινείται, είναι άκαμπτο και με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται τα χαλιά στο Χίλιες Και Μία Νύχτες. Οι ευχές που πραγματοποιούνται από αυτήν την νεράιδα γίνονται πραγματικότητα, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ζωντανές και αρκετά ανησυχητικές. Όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι το Φυλαχτό.
Πρόκειται για ένα μισό-φυλαχτό με τη δύναμη να μεγαλώνει σαν τόξο μέσα από το οποίο τα παιδιά περνούν σε διαφορετικούς χρόνους, ψάχνοντας να βρουν το άλλο μισό του φυλαχτού, ώστε να ολοκληρωθεί το φυλαχτό και να τους επιτρέψει να πραγματοποιήσουν αυτό που η καρδιά τους επιθυμεί. Στο άκουσμα της Λέξης Δυνάμεως, τόσο όμοια με την πραγματική που με κάνει να τρέμω, το μισό-φυλαχτό μεγάλωνε σε ένα μεγαλύτερο τόξο και τα παιδιά περνούσαν μέσα του. Αυτός είναι ο Δρόμος, και το έχεις γράψει. Ο μόνο τρόπος που μπορώ να χειριστώ αυτό το θέμα είναι με δέος που του αξίζει.
Άλλος ένας συγγραφέας που βοηθάει είναι ο Tolkien, όπου οι φανταστικές του ιστορίες για τον Sauron και τις δυνάμεις του σκότους της Mordor ταιριάζουν πολύ καλά σε ό,τι έχει να κάνει με τις σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις. Οι αλληγορίες του αφορούσαν κρυμμένες νύξεις για το τι πραγματικά γινόταν και αυτό αναπόφευκτα προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια.
Όμως, ο πιο σημαντικός ήταν ο Lovecraft όπου οι προφανείς εμμονές του αποκάλυψαν τον φόβο σχεδόν σε αρκετά μεγάλο βαθμό από αυτόν που το πεπερασμένο μυαλό μας είναι σε θέση να διαχειριστεί ή να παλέψει με αυτόν.
Αρκετά, όμως, με όλα αυτά. Το να περιγράψουμε το πώς ακολουθήσαμε την πορεία τους, δεν νομίζω ότι είναι βαρετό, αλλά απλά δεν υπάρχει χρόνος. Το αισθάνομαι. Πρέπει να σου πω, έχοντας ένα συγκεκριμένο προαίσθημα, ότι τα νοητικά παράσιτα για οποία έχεις γράψει υπάρχουν όλα πραγματικά, έχουν επιρροή και ακόμα κάτω από διαφορετικές μορφές είναι ορατά.
Το να τα περιγράψω σαν διαβολικά, όπως και έκανα όταν αρχικά τα συνάντησα στην πορεία της έρευνάς μου είναι γελοιωδώς ανεπαρκές. Είναι σαν ένα μυρμήγκι να θεωρεί κακό έναν μυρμηγκοφάγο. Ακόμα καλύτερα, είναι σαν τα μυρμήγκια να θεωρούν έναν άνθρωπο κακό επειδή καταστρέφει τη φωλιά τους.
Γιατί τα νοητικά παράσιτα είναι μία πτυχή αυτών που ονόμαζε ο Lovecraft, Μεγάλοι Παλαιοί, οι οποίοι διατίθενται το κακό μόνο στο βαθμό που τα μεγάλα κενά του εσωτερικού νου μας τους ενδιαφέρουν, σαν μία σφαίρα πως εξερεύνηση (ή καλύτερα, θα έλεγα ότι είναι το μεγάλο συλλογικό ασυνείδητο που μοιραζόμαστε, το οποίο τους ενδιαφέρει), ενώ η μικροαστική οντότητα της ύπαρξής μας δεν τους ενδιαφέρει περισσότερο από ό,τι ενδιαφέρει εμάς η αντίστοιχη των μυρμηγκιών.
Είναι το ημι-αιώνιο (θα τολμούσα να πω «αιώνιο) πνεύμα το οποίο τους ενδιαφέρει. Είναι, όμως, κουραστικό να είναι κάποιος το παιχνιδάκι των δυνάμεων που είναι ταυτόχρονα στοιχειώδεις και με γνώση. Κουράστηκα, όπως ένα γατάκι κουράζεται στα παιχνίδια στα χέρια των αμείλικτων παιδιών. Οι πονοκέφαλοί μου που ήταν συχνά η αιτία για να παραπονιέμαι γίνονται όλο και περισσότερο πιο δυνατοί, και τώρα μπορώ να εργαστώ μόνο για μερικές ώρες. Παραμένει, όμως, ο τρόμος που πριν ήταν απλά μία συνειδητή περιέργεια. Σε προειδοποιώ μία φορά και δύο φορές. Πρέπει να είσαι προσεκτικός, τολμηρός, αλλά μετρημένος.
Ο Δρόμος οδηγεί προς τα μέσα …
Τις ευχές μου, και θα επιστρέψω στο ζήτημα αυτό όταν νιώσω καλύτερα.
Με μεγάλη εκτίμηση,
Dr. Stanislaus Hinterstoisser
ΥΓ. από τον Dr. Carl Tausk: όπως πληροφορηθήκατε από το τηλεγράφημά μου, ο Dr. Hinterstoisser πέθανε λίγο καιρό μετά αφού έγραψε τα παραπάνω. Ευτυχώς, έχω το κυριότερο μέρος των σημειώσεών του και τη μερική μετάφρασή του στο Necronomicon.
Ο Colin Wilson που στην εισαγωγή του έργου της έκδοσης του George Hay edition of The Necronomicon αναφέρει:
Ο Dr. Stanislaus Hinterstoisser… έγραψε σε μένα μέσω του Carl [Tausk], αναφέροντας ότι δεν μπορούσε να μου πει λεπτομέρειες για τις πηγές του σχετικά με την πληροφορία που είχε για τον πατέρα του Lovecraft, αλλά ήταν κατηγορηματικός ότι όχι μόνο ο Winfield Lovecraft ανήκε στην Αιγυπτιακή Μασονία, αλλά και ότι είχε στην κατοχή του δύο μαγικά βιβλία, το περίφημο Picatrix του Maslama ibn Ahma al-Magritit και το the Essence of the Soul του Godziher.
Ο Wilson αναφέρει ότι το Necronomicon, στο οποίο αναφέρεται ο Lovecraft στο “The Dunwich Horror” έχει τουλάχιστον 751 σελίδες και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του έργου Book of the Essence of the Soul! Μερικοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο πατέρας του Lovecraft ήταν Μασόνος, (λες και θα το διαφήμιζε) αλλά ακόμα και αν δεν υπάρχουν αποδείξεις για αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι ο παππούς του, ο Whipple Van Buren Phillips, ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα πολύ ενεργό μέλος της Μασονίας.
Ο Whipple Phillips είχε στην ιδιοκτησία του μεγάλο μέρος γης στην περιοχή του Greene, Rhode Island, όπου και ίδρυσε την Ionic Lodge No. 28 εκεί το 1870. Η αίθουσα της στοάς που υπάρχει ακόμα και σήμερα και χρησιμοποιείται από τους μασόνους από το 1886, φιλοξενεί ένα πορτραίτο του Phillips.
Ακόμη και οι “αμύητοι” μπορούν να κάνουν τους συνειρμούς έπειτα από αυτό το κείμενο και με δεδομένο το σημερινό  κοινωνικό-πολιτικό-θρησκευτικό σκηνικό. Το λιγότερο που μπορούμε να αντιληφθούμε είναι το μέλλον που ετοιμάζουν για τους ανθρώπους-μαϊμούδες, μιας και απλώς το ΞΑΝΑ Επαναλαμβάνουν.
Σχετικά με τους αμαθείς που υποστηρίζουν ό,τι ο αξιοσέβαστος ντόκτορας είναι επινόηση του Colin Wilson, τους αντιπαραθέτω πως τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ και τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ τους διαψεύδουν.
Επιγραμματικά προτείνω και χρησιμοποιώ … παστουρμά από την Τρελή γκαμήλα του Τρελού Άραβα Αμπντούλλλ Αααλαρρρζέντ με Τρελή Κρητική ρακί, Τριπλής αποστάξεως του Τρελού Χωματερού … και συνέρχομαι ακαριαία, ειδικά όταν πέφτουν στην αντίληψη μου οι αδαείς, που έχουν το Copyright στα πλοκάμια του Κθούλου.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Howard Phillips Lovecraft “Κάλεσμα του Κθούλου”
Φυσικός εξηγεί την «Μη Ευκλείδεια Γεωμετρία» στο «Κάλεσμα του Κθούλου»
“Η σκιά πάνω από το Ίνσμουθ” (Χ. Φ. Λάβκραφτ)
Ο Χ.Φ. Λάβκραφτ, ο Α. Μάχεν, η Χρυσή Αυγή…και Μη Πραγματικές, Πραγματικότητες
Είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ και απολύτως ΔΙΑΚΡΙΤΗ μια έντονη δραστηριότητα στους “μεταφυσικούς” και “αποκρυφιστικούς” κύκλους σε σχέση με την μυθολογία Κθούλου. Μια δραστηριότητα που έχει ξεφύγει πλέον απ’ τα πλαίσια της έρευνας για την κατανόηση κάποιων αρχέγονων τρομαχτικών μυστικών και αγγίζει τα όρια της λατρείας και της εμμονής. Η σκιά κάποιων ξεχασμένων όντων που φωτίστηκε αρκετά ώστε να μετατραπεί σε άλλο ένα είδωλο “αυτογνωσίας”.
Μια μέθοδο που χρησιμοποιούν κάποιοι σύγχρονοι “μάγοι της ψυχανάλυσης” ως αυτοσκοπό, κρύβοντάς την πίσω απ’ ένα μανδύα τελετουργικής αφύπνισης, ώστε να ελεγχθεί και να εκδηλωθεί στην πραγματικότητά μας κάτι που δεν έχει σχέση με τον άνθρωπο, παρά μόνο διατροφική. Ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν στην κορυφή της διατροφικής πυραμίδας, άσχετα αν ένιωθε έτσι μέσα στα δεσμά του ανθρωπομορφισμού του. Κάτι άλλο διεκδικούσε και διεκδικεί κυριαρχία πάνω στην ψυχή του.
Ο Κθούλου ζει, φαντάζομαι, κι αυτός, καλά κλεισμένος μέσα στον πέτρινο τάφο που τον κράτησε κλεισμένο τόσους και τόσους αιώνες, από τότε που κι ο ήλιος ακόμα ήταν νέος. Η καταραμένη πόλη του έχει σίγουρα βυθιστεί πίσω στα βάθη του ωκεανού, γιατί το Βίτζιλαντ πέρασε ανενόχλητο από την ίδια ακριβώς περιοχή μετά τη θύελλα του Απρίλη. Οι ιερείς κι οι πιστοί του πάντως, πάνω στη γη, υπάρχουν πάντα, ουρλιάζουν, αλαλάζουν και σφάζουν αθώους, χορεύοντας γύρω από μονόλιθους με είδωλα στην κορυφή τους, σε μακρινά κι ερημικά μέρη σ’ όλο τον κόσμο.