Η ΑΓΝΟΙΑ....

Όσοι είμαστε εδώ καλώς είμαστε...αλλά πληροφοριακά ...
θα ήθελα λίγο να εστιάσω την προσοχή σας λίγο πάνω...
Ναι πάνω....σε αυτούς που έχουν κάτσει κ παρατηρούν τι γίνεται στην Γή και απλά περιμένουν την σωστή στιγμή να δράσουν...
Μην ξεγιελέστε δεν είναι αυτό που πιστεύεται...δεν θα δράσουν για να "σώσουν" εσάς εδώ....αλλά για να ικανοποιήσουν την δίψα τους για εξουσία...
Και όσοι δεν γνωρίζετε θα τους υποδεχτείτε σαν σωτήρες σας...που σας βοήθησαν να δίωξετε το σκότος και καλά.....
Αυτούς να φοβάστε περισσότερο....
Θα έρθει η ώρα μας να αποκαλυφθούμε μερικοι...σύντομα...
τι είμαστε και τι δεν είμαστε...
Εγώ προσωπικά το πολυ φως δεν το μπορώ...ψεύτικο φαντάζει....
Αφυπνηστείτε και ανοίχτε το μυαλό σας όσο μπορείτε...
Για να είστε αντικειμενικοί.....

Η αφύπνιση είναι αλληλένδετη με τη αλήθεια. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ποιος σου λέει αλήθεια;

Κάποτε ρώτησα την Αιθηρόη περί εξωγήινων σωτήρων, για καλούς που θα θέλουν να βοηθήσουν, για κακούς που μπορεί να θέλουν να βλάψουν. Διάβαζα πολλά και διάφορα που κυκλοφορούσαν εκείνο το διάστημα.
Μου είπε τότε θυμάμαι, ότι αυτός ο πλανήτης είναι κατοικία των ανθρώπων της γης, και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι για την πορεία του, κι ότι μόνο αυτοί μπορούν να αποφασίσουν, να βοηθήσουν η να καταστρέψουν όσα έχουν.

"Ό,τι και να σου πω εγώ, θα σε προδιαθέσει προς μία κατεύθυνση, διότι γνωρίζω την εμπιστοσύνη σου προς εμένα.
Σε ευχαριστώ. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλω να σου δώσω μία απάντηση συγκεκριμένη.

Μπορώ όμως να σου πω αυτό...
Αυτός που θα σου πει... "Είμαι ο καλός" και αυτός που θα σου πει "Όχι! Εγώ είμαι ο καλός"... και οι δύο, την δική τους εκδοχή σου μαρτυρούν.
Εσύ οφείλεις να μην δώσεις σε κανέναν την σκέψη σου να την χειριστεί.

Παντού θα βρεις φίλους. Παντού μπορείς να βρεις εχθρούς.
Τι ψάχνεις... και τι δημιουργείς...

Μαριλένα μου, πάντα να θυμάσαι... οι δυνάμεις σου, οι ικανότητες σου, ο νους σου, η ψυχή σου, η καρδιά σου, τα όμορφα και αυθεντικά της ουσίας σου... αυτά ο σωτήρας σου, το παρών και το μέλλον σου."
Αυτά και άλλα πολλά, που δεν στα λένε εύκολα άνθρωποι. Και δεν στα λένε, γιατί όλοι προσπαθούν να κερδίσουν κάτι για τον εαυτό τους και την λάμψη τους.

Επομένως τι είναι ψηλά, προτιμώ να το δω και να το κρίνω μόνη μου. Και το φως είναι πάντα πιο έντονο, όταν ξεχωρίζει στο μαύρο σκοτάδι.
Δεν ξέρω ποιοι είστε εσείς που θα αποκαλυφτείτε, και δεν με νοιάζει.
Με νοιάζει οι συνάνθρωποι μου να καταλάβουν ότι και για το καλό και για το κακό, εμείς είμαστε η αιτία και το μέσο για να δρα και το ένα και το άλλο.
Αναγνωρίζω τους κόπους κάποιων ψυχών για μένα και τους συνανθρώπους μου. Αυτών των ψυχών που δεν προσπαθούν να καρπωθούν ούτε τις δικές τους θυσίες.
Αυτών των ψυχών που όταν πνίγομαι, έρχονται και με αρπάζουν και με βγάζουν από το νερό. Κι όταν τους λέω ευχαριστώ, μου λένε: Εσύ τα κατάφερες. Κούνησες λίγο τα πόδια σου και τα κατάφερες.
Σπάνιο πράγμα! Δυσεύρετο! Κι όμως αληθινό. Το γνώρισα και το έζησα εδώ μέσα.

marilena συμφωνώ με αυτά που λες....δεν είπα κατι διαφορετικό...  
christos5d φίλε μου.... 

ilia έγραψε:

marilena συμφωνώ με αυτά που λες....δεν είπα κατι διαφορετικό...  
christos5d φίλε μου.... 

τελικο συμπερασμα σε ολλα αυτα που αναφερατε ειναι το αν οι αθρωποι θα συνεχησουμε να ημαστε δουλοι οι οχι... αν ημαστε δουλοι θα εχουμε αλαγη δυναστων αλλα παλι υποτελης
αν αφυπνηστουμε ολλη θα παψουμε να εχουμε δυναστες... και σε εμας εξαρταται οι δυνατοτητα αν θα ημαστε καλοι οι κακοι στο συνολο οπως ηταν και οι δυναστες μας
παντως ολλα δειχνουν πως οδευουμε προς το φως [καλο] και την ανοδο

marilena έγραψε:

Η αφύπνιση είναι αλληλένδετη με τη αλήθεια. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ποιος σου λέει αλήθεια;

Κάποτε ρώτησα την Αιθηρόη περί εξωγήινων σωτήρων, για καλούς που θα θέλουν να βοηθήσουν, για κακούς που μπορεί να θέλουν να βλάψουν. Διάβαζα πολλά και διάφορα που κυκλοφορούσαν εκείνο το διάστημα.
Μου είπε τότε θυμάμαι, ότι αυτός ο πλανήτης είναι κατοικία των ανθρώπων της γης, και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι για την πορεία του, κι ότι μόνο αυτοί μπορούν να αποφασίσουν, να βοηθήσουν η να καταστρέψουν όσα έχουν.

"Ό,τι και να σου πω εγώ, θα σε προδιαθέσει προς μία κατεύθυνση, διότι γνωρίζω την εμπιστοσύνη σου προς εμένα.
Σε ευχαριστώ. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλω να σου δώσω μία απάντηση συγκεκριμένη.

Μπορώ όμως να σου πω αυτό...
Αυτός που θα σου πει... "Είμαι ο καλός" και αυτός που θα σου πει "Όχι! Εγώ είμαι ο καλός"... και οι δύο, την δική τους εκδοχή σου μαρτυρούν.
Εσύ οφείλεις να μην δώσεις σε κανέναν την σκέψη σου να την χειριστεί.

Παντού θα βρεις φίλους. Παντού μπορείς να βρεις εχθρούς.
Τι ψάχνεις... και τι δημιουργείς...

Μαριλένα μου, πάντα να θυμάσαι... οι δυνάμεις σου, οι ικανότητες σου, ο νους σου, η ψυχή σου, η καρδιά σου, τα όμορφα και αυθεντικά της ουσίας σου... αυτά ο σωτήρας σου, το παρών και το μέλλον σου."
Αυτά και άλλα πολλά, που δεν στα λένε εύκολα άνθρωποι. Και δεν στα λένε, γιατί όλοι προσπαθούν να κερδίσουν κάτι για τον εαυτό τους και την λάμψη τους.

Επομένως τι είναι ψηλά, προτιμώ να το δω και να το κρίνω μόνη μου. Και το φως είναι πάντα πιο έντονο, όταν ξεχωρίζει στο μαύρο σκοτάδι.
Δεν ξέρω ποιοι είστε εσείς που θα αποκαλυφτείτε, και δεν με νοιάζει.
Με νοιάζει οι συνάνθρωποι μου να καταλάβουν ότι και για το καλό και για το κακό, εμείς είμαστε η αιτία και το μέσο για να δρα και το ένα και το άλλο.
Αναγνωρίζω τους κόπους κάποιων ψυχών για μένα και τους συνανθρώπους μου. Αυτών των ψυχών που δεν προσπαθούν να καρπωθούν ούτε τις δικές τους θυσίες.
Αυτών των ψυχών που όταν πνίγομαι, έρχονται και με αρπάζουν και με βγάζουν από το νερό. Κι όταν τους λέω ευχαριστώ, μου λένε: Εσύ τα κατάφερες. Κούνησες λίγο τα πόδια σου και τα κατάφερες.
Σπάνιο πράγμα! Δυσεύρετο! Κι όμως αληθινό. Το γνώρισα και το έζησα εδώ μέσα.

                     

Μπράβο marilena! Σε θαυμάζω γιατί όταν σε αυτή την ηλικία σκέφτεσαι έτσι, βλέπω ένα εξαιρετικό όν μπροστά μου με ξεχωριστές προοπτικές! πραγματικά τα λόγια της Αιθηρόης βρήκαν κι έπεσαν σε ένα πλούσιο και ξεχωριστό χώμα. Γιατί δεν φτάνει να είναι καλός μόνο ο σπόρος. Αν και της Αιθηρόης είναι μαγικός και φτιαγμένος από φως. Χρειάζεται όμως και χώμα καλό, ζωντανό, και δημιουργικό.

Είμαι ήσυχη για το πλανήτη και τους ανθρώπους. Εχουν καλούς σπόρους και αξια πνευματα. Βλέπουν καλά!

"Το ξέρεις πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα"
Γιάννης Αγγελάκας, "ο χαμένος τα παίρνει όλα"



Τα σύννεφα αυτά βρέχουν οξύ και μέταλλο κάτω στη ρημαγμένη γη. Μανιτάρια φωτιάς, αέρια και δηλητήρια μετάλλαξης, συχνότητες παράλυσης, ραδιενεργά μοιρολόγια αντικαθιστούν τα τραγούδια και τα θροΐσματα των ανέμων, των φύλλων, των πουλιών και των παιδιών. Οι ερινύες, από μισάνθρωπα ιερατεία πληρωμένες κι ορμηνεμένες, χιμάνε πάνω στον άνθρωπο. Τα φίδια έχουν ξεχυθεί στους δρόμους με κροταλίσματα υπουλίας και συρίγματα μίσους, ουδείς θα μείνει αλώβητος!

 Οι σφαίρες των robocops σφυρίζουν απαίσια κι εξοστρακίζονται από σώμα σε σώμα. Μια ψυχρόαιμη παγωμένη φοβέρα, σαν απροσπέλαστη τάφρος γεμάτη έχιδνες και σκορπιούς, απλώνεται απειλητικά ανάμεσα στα βήματα και τους πιο αληθινούς πόθους των ανθρώπων. Μια ανέραστη γεροντοκόρη-δεσμοφύλακας κοινωνία, όλο βρώμικα κόλπα και τα ιερά αντικείμενα και γραφές της στα χέρια, αλυσοδένει και μαστιγώνει παραδειγματικά κάθε αυθεντικό σκίρτημα. Τα ίδια τα ένστικτα, τις χαρές, τους λογισμούς, την αρμονία, την αρμονία με τη φύση.

 Μια ταλαντούχα  σκοτεινή Μηχανή. Γεμάτη τεχνολογικά λαμπιόνια, οφθαλμολάγνες οθόνες και υψηλής ευκρίνειας μάτια και ακόμα και στους τοίχους στημένα αυτιά. Θωπεύει, ρουφιανεύει, οσμίζεται, δικάζει και καταδικάζει, κατασκευάζει ενόχους κι αποδιοπομπαίους τράγους.

 Μια επιδημία πυορραγουσών αληθειών και μοχθηρής λήθης, με κίβδηλες εξηγήσεις κι ερμηνείες, που δηλητηριάζει το μυαλό και την ψυχή από την πρώιμη ηλικία ως τον τάφο. Και μέσα στους κουρελήδες μύθους της θάβει κάθε μνήμη του γενναίου και θαυμαστού της ανθρώπινης φύσης.

 Πολυεθνικοί δράκοι καταβροχθίζουν βουλιμικά τις σάρκες της φύσης κι αρρωσταίνουν τα δώρα της προς τα παιδιά της, μετατρέποντας ό,τι βάζουν στο χέρι και στα σαγόνια σε ξόρκια αποδόμησης και υβρίδια καταστροφής.
 Σιχαμεροί άρπαγες-αφέντες με γαμψά νύχια και με ορδές από βουλιμικά γουρούνια κι αρουραίους των πιο βρωμερών ανήλιαγων στοών και υπογείων, επιδράμουν στη ζωή και το βιος των ανθρώπων. Και τους στραγγίζουν το αίμα, τους απομυζούν από κάθε ζωτικό χυμό, τους παρατάνε ζωντανούς-νεκρούς με το βλέμμα, το μυαλό και το κορμί άδειο, απλανές, σκεβρωμένο.

Κι εγώ; Εγώ...Δεν το κρύβω πως φοβάμαι. Κι όταν φοβάμαι, βρίσκω καταφύγιο και θαλπωρή μέσα σε μια αρυτίδωτη, απερίσπαστη στιγμή.
Όπου της πληρώνω το νοίκι για μια απάνεμη ευκαιρία να δω! Να καταλάβω. Να πετάξω. Να δω και να πετάξω μέσα και πάνω από την ομίχλη της μεγάλης νύχτας και πέρα από τις γαμημένες νόρμες και τα τείχη των γιγάντων με τα πήλινα πόδια και των τεράτων με την ηλίθια θωριά. Κι αυτό που βλέπω, που ψυχανεμίζομαι, που κάνει ό,τι νόμιζα πως μου απέμεινε απ'το χαμόγελό μου να ανθίζει ξανά, είναι τούτο:
Το σπινθήρισμα της γνώσης που πασχίζει να τραφεί από την τόλμη του πιο ευγενούς πειρατή, του πιο θαρραλέα κατεργάρη-φόβητρο για τους αμετροεπείς κατεργάρηδες βασιλιάδες, φεουδάρχες και βρώνους. Και την αστρική μαγιά των πιο ζωντανών ονείρων του πιο αμετανόητου ονειροπόλου.

 Η γνώση πως μέσα απ'όλα τα υπολείμματα και μνήματα της πιο μεγαλεπήβολης φτήνειας...θα γεννηθεί και θα φωτίσει εκείνη η μέρα!

Θα έρθει αδέλφι μου εκείνη η μέρα, θα έρθει, θα έρθει, θα έρθει!
Που οι άνθρωποι θα κοιτιούνται στα μάτια σαν αδέλφια κι όχι σαν αιμοβόρα σκυλιά.
Που τα φριχτά στοιχειά και οι αλαζόνες δράκοι της συμφοράς θα σκούζουν σαν ψωριάρικα κουτάβια στα τάρταρα, εξόριστοι από το φως, γεμάτοι πληγές, ξεχασμένοι από κάθε ζωντανό πλάσμα.
Που οι απαντήσεις δεν θα ξεγελούν και θα ντροπιάζουν τις ερωτήσεις αλλά θα τις τιμούν.
Που όλοι οι θεοί θα φαντάζουν μικρότατοι νάνοι μπροστά στη μεγαλοσύνη του ανθρώπου.
Που η Κατανόηση θα καταστήσει άχρηστο βάρος κάθε δόγμα.
Και η ελευθερία κάθε ανθρώπινου πόρου θα βρίσκεται σε αγαπημένη συμφωνία με τη Φύση και συνάμα θα γενεί η γέφυρα για τα άστρα.

Θα'ρθει εκείνη η μέρα, πίστεψέ με! Κι ας χρειαστεί εκείνοι να ματώσουν, να γείρουν στο χώμα με λαβωμένα τα φτερά, να χάσει η ανάσα την πνοή της.
 Γιατί οι δονήσεις, είτε των πιο ευγενών πειρατών είτε των πιο φευγάτων ονειροπόλων, είναι αλεξίσφαιρες! Και ταξιδιάρες μέσα στις δίνες του χρόνου.
Ακόμα κι όταν εκείνοι πετιούνται και θάβονται κάτω από μπάζα ψεμάτων και παραχάραξης, ακόμα κι αν βρεθούν με κλειστά τα μάτια στο χώμα...

Θα έρθει εκείνη η μέρα αδέλφι μου! Και όλη η ύπαρξη σαν ένα πρώην μαραμένο αγριολούλουδο θα ορθωθεί στο μίσχο της ξανά.