Η μαγεία του χάους!

Πηγή: Περιοδικό "ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ", τεύχος 126/Οκτώβριος 2004


Χάος... Η απόλυτη αταξία που τρομάζει αλλά και ο "ου τόπος" από τον οποίο καταγόμαστε. Η έννοια που περικλείει όλες τις έννοιες και ταυτόχρονα σκηνοθετεί την αποχώρησή τους, την απουσία τους.
Μαγεία... Ένα πανάρχαιο παιχνίδι "τακτοποίησης" των δυνάμεων της φύσης, προς όφελος του μάγου!

Στο κείμενο που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε όσα συμβαίνουν όταν συνδέεται η μαγεία με το χάος, όταν δηλαδή δύο αντίθετες τάσεις έρχονται να συναντηθούν.
Παράλληλα θα προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε τις καταβολές και τη συγκρότηση της ομάδας που εξασκεί τη μαγεία του χάους, των Ιλλουμινάτι του Θανάτου και του Έρωτα (Illuminati of Thanateros).


Ώστιν Όσμαν Σπέαρ: Ο πατέρας του χάους

Ο Σπέαρ ήταν καλλιτέχνης και μάγος. Η τέχνη και η μαγεία του ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με τη ζωή του. Γεννήθηκε τα μεσάνυχτα της 30ης Δεκεμβρίου 1886 και ήταν ο πρώτος γιος μιας οικογένειας με πέντε παιδιά. Αν και δεν ήταν πλούσιοι, οι γονείς του κατάφεραν να στείλουν στο Κολλέγιο Τέχνης του Λάμπεθ και από εκεί, μέσω μιας υποτροφίας, κατάφερε να εισαχθεί στο Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης του Λονδίνου. Μόλις στην ηλικία των 17 παρουσίασε την πρώτη του έκθεση στην Βασιλική Ακαδημία και κυκλοφόρησε το Earth Inferno, ένα βιβλίο που έκανε τεράστια αίσθηση και περιείχε παράξενα κείμενα και ζωγραφιές. Στον πρόλογο του βιβλίου εξηγούσε ότι "τα κείμενα που περιλαμβάνονται δεν σκοπεύουν να εξηγήσουν τις ζωγραφιές, για τις οποίες ο αναγνώστης θα πρέπει αφεθεί στις προσωπικές του απόψεις. Οι ζωγραφιές δεν περιέχουν το στοιχείο του γκροτέσκου για να εντυπωσιάσουν, αλλά γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να απεικονισθεί το στοιχείο της Κόλασης στην Τέχνη".

Στην πρώτη ζωγραφιά του βιβλίου, που έχει τίτλο "Πεπρωμένο, ανθρωπότητα και το χάος της Δημιουργίας", αναφέρεται η λέξη χάος. Η χρήση της λέξης αυτής εδώ, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η μαγεία του χάους συνίσταται στη δυνατότητα του μάγου να δώσει μορφή στη μη διαμορφωμένη ενέργεια που μας περιβάλλει. Το σημαντικότερο, ίσως, ζήτημα είναι να αντιλαμβάνεται τη σύσταση αυτής της ενέργειας, δηλαδή τον χαοτικό της χαρακτήρα. Ασφαλώς, η μεταφορά του απόλυτου χάους και της μορφοποίησής του, δεν είναι άλλη από το έργο της Δημιουργίας.

Ο Σπέαρ ήδη από την πρώτη εργασία του θέτει το ζήτημα του "Κία" και του "Ζος". Κία αποκαλεί τον κοσμικό εαυτό του, ο οποίος χρησιμοποιεί τον Ζος, την απεικόνιση/προβολή τού εαυτού ως σώμα, πνεύμα και ψυχή, σε συνδυασμό με τη μαγεία ως κεντρική απασχόληση της ύπαρξης.

Δεν είναι λίγα αυτά για ένα πρώτο βιβλίο. Ειδικά αν πρόκειται για βιβλίο τέχνης και όχι φιλοσοφίας. Βέβαια για τον Σπέαρ, δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην Τέχνη, τη Φιλοσοφία και τη Μαγεία. Είναι αλληλένδετα. Αποτελούν μια ιδιότυπη και αδιαχώριστη τριάδα.

Ακολούθησαν αρκετά ακόμη βιβλία τέχνης αλλά και αρκετά κείμενα ανάμεσα στα οποία ήταν και τα πολύ σημαντικά "Book of pleasure" και "The Anathema of Zos". Όλα περιείχαν την ιδιαίτερη αντίληψη του Σπέαρ για τον εαυτό, τον κόσμο και το χάος.

Όμως, ακόμη πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή του, παίζει η εμπλοκή του με τις δυνάμεις της μαγείας και τις οργανώσεις που κινούνταν γύρω της. Λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν μέρος της Άστρουμ Αρτζεντίνουμ, της ομάδας του περιβόητου Άλιστερ Κρόουλυ, ενώ λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, γνωρίστηκε με τον Κέννεθ Γκραντ, τον Μέγα Μάγιστρο της βρετανικής πτέρυγας του Ο.Τ.Ο.

Όμως μια τόσο ιδιαίτερη προσωπικότητα, όσο αυτή του Σπέαρ, ήταν πολύ δύσκολο να περιοριστεί στα πλαίσια μιας οποιασδήποτε ομάδας. Έτσι, οι σχέσεις του με την "επίσημη μαγεία" δεν πήγαν πολύ μακριά. Προτιμούσε έναν εντελώς μοναχικό δρόμο. Έγραφε:

Παράθεση :

Ω Εαυτέ, προσωπικέ μου Θεέ, ξένο είναι το όνομά σου εκτός εν τη βλασφημεία, γιατί εγώ είμαι ο εικονοκλάστης... Κρυμμένο στον λαβύρινθο της αλφαβήτου είναι το ιερό μου όνομα, το γράφημα-σφραγίδα (sigil) όλων των άγνωστων πραγμάτων. Στη Γη το βασίλειό μου είναι η Αιωνιότητα της Επιθυμίας. Η ευχή μου ενσαρκώνεται στην πίστη και γίνεται σάρκα γιατί εγώ είμαι η Ζωντανή Αλήθεια. Ο παράδεισος είναι η έκσταση: η συνείδησή μου αλλάζει και κατακτά τον απόλυτο συσχετισμό. Είθε να έχω θάρρος να αντλώ από την υπεραφθονία μου. Είθε να ξεχάσω την Ηθική. Οδήγησέ με στον πειρασμό του Εαυτού μου γιατί εγώ είμαι το παραπαίον βασίλειο του Καλού και του Κακού. Είθε το μεγαλείο να κατακτηθεί μέσα από όλα όσα έχω απολαύσει. Είθε οι αμαρτίες μου να είναι μεγαλειώδεις. Δώσε μου τον θάνατο της ψυχής. Δηλητηρίασέ με με τον αυτοερωτισμό. Δίδαξέ με να διατηρώ την ελευθερία μου γιατί είμαι επαρκώς η Κόλαση. Άφησέ με να αμαρτάνω απέναντι στις μικρές πίστεις. Αμήν. (Anathema of Zos)

Στη μικρή αυτή προσευχή κρύβεται, όπως θα δούμε, ολόκληρη η ουσία της μαγείας του χάους. Εκείνο που θα πρέπει να σημειώσουμε για την ώρα είναι η έννοια του γραφήματος-σφραγίδας (sigil). Πρόκειται για ένα γράφημα που φτιάχνει ο μάγος του χάους προκειμένου να κωδικοποιήσει το αντικείμενο της επιθυμίας του. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει τα αρχικά των λέξεων που περιγράφουν το επιθυμητό αντικείμενο και κάποιο σχέδιο που κρυπτογραφεί την ουσία της επιθυμίας. Μπροστά σε αυτό, ο μάγος θα ασκήσει τεχνικές έκστασης, έτσι ώστε μέσω του υποσυνείδητου να επηρεαστεί η ενέργεια του Κόσμου και το χάος να μορφοποιηθεί σε "νησίδες τάξης" που να ικανοποιούν την επιθυμία αυτή. Ή αν θέλετε, το Σύμπαν να συνωμοτήσει έτσι ώστε να αποκτηθεί το αντικείμενο του πόθου...

Το φιλοσοφικό υπόβαθρο της μαγείας του χάους
Ας ξεκινήσουμε από την κλασσική ρήση του Άλιστερ Κρόουλυ:

Παράθεση :

Τίποτε δεν είναι αληθινό, όλα είναι επιτρεπτά.
(Nothing is true, everything is permitted.)

Ο Φιλ Χάιν, ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς της μαγείας του χάους, γράφει σχετικά:

Παράθεση :

Αν τίποτε δεν είναι αληθινό, τότε όλα θα μπορούσαν να είναι αληθινά, ακόμη και αυτά που είναι καταφανώς ψευδή.

Στην ουσία, η φράση "τίποτε δεν είναι αληθινό" δεν έχει νόημα, στο βαθμό που η έννοια της αλήθειας ορίζεται (αριστοτελικά) με βάση μια αντίστοιχη έννοια του ψέμματος. Αν λοιπόν τίποτε δεν είναι αληθινό, τότε και τίποτε δεν είναι ψευδές.

Παράθεση :

Σε μία εποχή που δεκάδες θεωρίες αναπτύσσονται κάνοντας θόρυβο για να επιβεβαιώσουν ότι κατέχουν τη μία και μοναδική αλήθεια "τα αριστοτελικά διαζεύγματα: είτε/είτε, αληθινό/ψευδές χάνουν το νόημά τους. Η αλήθεια, αλλά και τα κάθε λογής μυστήρια βρίσκονται δίπλα-δίπλα στα ράφια των βιβλιοπωλείων, σε εκλαϊκευμένες ή επιστημονικές εκδοχές, καθόλου μυστικά και καθόλου απόκρυφα πλέον. Αφού όλα, από τη μία ή από την άλλη πλευρά, είναι "αληθινά" και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποδείξει κανείς την αλήθεια τους, τότε τι άλλο μένει από το "Κάνε ό,τι επιθυμείς" ("Do What Thou Wilt") του Κρόουλυ;

Αν τίποτε δεν είναι αληθινό, αφού όλα διατείνονται ότι είναι αληθινά, τότε όλα γίνονται τέχνη, παιχνίδι. Αντί να προσπαθώ να αποδείξω την αλήθεια της πίστης μου απέναντι σε όλες τις άλλες, προτιμώ να απολαμβάνω τη χαρά της επιλογής μου. Άλλωστε, με ενδιαφέρει περισσότερο να προπαγανδίζω τη διαφορά των πεποιθήσεων, παρά να πείθω τις μάζες για τη δική μου αλήθεια.

Έτσι, το σημαντικότερο, ίσως, σημείο του φιλοσοφικού υπόβαθρου της μαγείας του χάους είναι η έλλειψη δόγματος. Πρόκειται για την αντίληψη που μας οδηγεί πίσω στις βάσεις της μαγείας, όπου δεν υπήρχαν σέχτες, διαφορετικές αντιλήψεις και διαχωρισμοί, ούτε καν αυτός της λευκής και της μαύρης μαγείας. Εκείνη την εποχή, η μαγεία δεν ήταν σύστημα, αλλά πρακτική, τρόπος ζωής κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων.

Ασφαλώς, με βάση την προαναφερθείσα άποψη του Χάιν, η έλλειψη συγκεκριμένου δόγματος, αφήνει όλα τα περιθώρια ανοιχτά για την ύπαρξη πολλαπλών συστημάτων ιδεών ανάμεσα στους μάγους του χάους. "Μην έχεις καμία θεωρία ή φτιάξε τη δική σου θεωρία", προπαγανδίζουν κάποιοι από τους μάγους.

Τέτοιες αντιλήψεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η μαγεία του χάους είναι μια μετα-παραδειγματική θεωρία (παράδειγμα - με την έννοια του συστήματος ιδεών), πράγμα που δημιουργεί μια τεράστια ελευθερία, όπου οι μαγικές δυνάμεις μπορούν να αναπτυχθούν.

Πως όμως θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε έναν Μάγο του Χάους από έναν οποιονδήποτε άλλο μάγο; Ο Φράτερ Ράτατοσκ, ένας από τους νεώτερους στο χώρο, γράφει:

Παράθεση :

Υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο τεστ για να τον αναγνωρίσεις. Κάνεις την εξής ερώτηση: πιστεύεις στον θεό; Οι λάθος απαντήσεις είναι: Ναι... Στον εαυτό... Στην πατρίδα... Στη Θεά... κλπ. Οι σωστές απαντήσεις είναι: ίσως, όχι σήμερα, σε λίγο και άλλα τέτοια!

Όμως υπάρχει και μια σημαντική διαφορά στις - ούτως ή άλλως πολυσχιδείς και συχνά αντικρουόμενες - θεωρίες του Κρόουλυ και στις αντιλήψεις των Μάγων του Χάους. Οι Θελημιτές Κροουλικοί θεωρούν ότι η απαγόρευση είναι αμαρτία. Για τους μάγους του χάους, όμως, είναι επιβεβλημένος ένας αυτοέλεγχος, ώστε να μπορούν να χαίρονται τη ζωή. Έτσι, ο αυτοέλεγχος είναι αυτός που τους εμποδίζει από το να σκοτώσουν, να βιάσουν ή να ληστέψουν. Εξάλλου, εξαιτίας του αυτοελέγχου των άλλων ξέρουν ότι ζουν, κάνουν έρωτα με τη θέλησή τους και έχουν χρήματα.

Τόσο η πιο πάνω περιγραφή, όσο και αρκετά άλλα που γράφονται από τους μάγους του χάους έχουν μια ιδιαίτερη και έντονη αίσθηση του χιούμορ. Ίσως αυτό να ξεκινάει από τη βρετανική καταγωγή τους, ίσως όμως και από την ιδιαίτερη σημασία που δίνουν στη χαρά της ζωής.

Το στοιχείο στο οποίο δίνεται ιδιαίτερη σημασία, είναι αυτό της Γνώσης (Gnosis) με την αρχαιοελληνική έννοια της μέθεξης στο θείο. Η Γνώση όμως, που αφορά βεβαίως στην απόκτηση πολλών επιστημονικών και εσωτερικών γνώσεων, θα πρέπει να συνοδεύεται από εκστατική άσκηση με σκοπό να "ανοίξει" το υποσυνείδητο.

Αυτό επιτυγχάνεται είτε μέσω εξωτερικής δράσης (χορός, παίξιμο κρουστών, εντονότατη έκφραση συναισθημάτων) είτε μέσω εσωτερικής (διαλογισμός). Αν λοιπόν η Γνώση είναι το πρώτο στοιχείο, η Έκσταση είναι το δεύτεροπου συναντάμε στη μαγεία του χάους.

Είναι πολύ σημαντικό να μην θεωρήσουμε τη συνύπαρξη των δύο αυτών σημαντικών εννοιών ως απόδειξη ύπαρξης παραδείγματος (δηλαδή συστήματος ιδεών) στη μαγεία του χάους. Κι αυτό γιατί στο Παράδειγμα, σημασία έχει κατά πρώτο λόγο ο σκοπός και κατά δεύτερο μόνο η μέθοδος. Εδώ, ο σκοπός είναι ανοικτός (το ζητούμενο είναι να υπάρχουν απλώς αποτελέσματα της μαγείας) και η μέθοδος είναι μόνο αυτή που καθορίζεται. Το γεγονός αυτό είναι που κάνει τη μαγεία του χάους μια μετα-παραδειγματική αντίληψη. (Βεβαίως, στο βαθμό που η Οργάνωση που στηρίζει τη μαγεία του χάους λέγεται Ιλλουμινάτι του... οτιδήποτε, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την έλλειψη σκοπού, αλλά αυτό το ζήτημα θα το θίξουμε αργότερα).

Θα μπορούσαμε σίγουρα να κατατάξουμε τη μαγεία του χάους στις μεταμοντέρνες θεωρίες. Όπως οι μεταμοντέρνοι αρνούνται τη μοντερνιστική γραμμή αντίληψης της προόδου και της ιστορικής συνέχειας και επιδίδονται σε κολλάζ ιδεών και τεχνοτροπιών που προέρχονται από άλλες κουλτούρες και όλες τις εποχές, έτσι και οι Μάγοι του Χάους δανείζονται αντιλήψεις και πρακτικές από κάθε θεωρία, θρησκεία ή σέχτα. Η πρακτική αυτή θα μπορούσε να οριστεί ως Εκλεκτική Συγκέντρωση, μάλιστα ιδιότυπη, στο βαθμό που επιλέγει μέρη συστημάτων γνώσης και τα συνενώνει κατά περίπτωση, μην παραλείποντας να διαγράψει κάποια άλλα που αργότερα μπορεί να χρησιμοποιήσει και ούτω καθ' εξής. Έτσι, ο Μάγος του Χάους είναι ένας ιδιότυπος αντιγραφέας-συρραφέας, ένας χρήστης πολλών και επιφανειακά ασύνδετων ή και αντίθετων μερών της ανθρώπινης γνώσης, στην οποία είναι πολύ σημαντικό να μετέχει.

Βεβαίως, οι μάγοι δίνουν έμφαση τόσο στη μετάλλαξη της θεωρίας τους, όσο και στην ατομικότητα της κάθε οδού, από τις χιλιάδες που ανοίγονται. Ο Χάιν γράφει:

Παράθεση :

Η μαγεία του χάους είναι μια άσκηση κολλάζ, μια ανάμιξη στυλ και χρωμάτων. Βέβαια, οποιαδήποτε θεωρία προσπαθεί να αναμίξει πράγματα και να ξεπεράσει όρια, παρακολουθείται με καχυποψία. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μαγεία που αλλάζει, σ' έναν κόσμο που αλλάζει κι αυτός, πράγμα που πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπ' όψιν μας. Η μαγεία του χάους μεταλλάσσεται. Αν την ασκείς, δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα γραφήματα ή τα λόγια κάποιου άλλου. Αυτό που θα προκύψει ως αποτέλεσμα της μαγείας σου, θα είναι κάτι προσωπικό. Άρα και ο δρόμος που θα ακολουθήσεις, θα είναι προσωπικός. Αν θέλεις να τον κρύψεις κάτω από το κρεβάτι σου, να τον εκδώσεις ή να τον γράψεις με σπρέι στους τοίχους, είναι δικό σου θέμα.

Θεότητες του Χάους!
Με βάση τα όσα έχουμε αναφέρει πιο πάνω, είναι δεδομένο ότι δε θα μπορούσαμε να βρούμε μια συγκεκριμένη "λίστα θεών" που επικαλείται η μαγεία του χάους. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε μάγος του χάους επικαλείται θεότητες ευκαιριακά και με βάση τις ιδιότητες που ταιριάζουν στον εκάστοτε σκοπό του. Μάλιστα, οι πιο επιφανείς μάγοι παροτρύνουν τους μαθητευόμενους να δημιουργούν τις δικές τους θεότητες, όπως ακριβώς και τα δικά τους γραφήματα, προκειμένου να πετύχουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Άλλωστε, με βάση αυτά που είπαμε πιο πάνω, η πίστη στη δυνατότητα κάθε μάγου να βάλει σε τάξη το χάος προς όφελός του και ο σχετικισμός στην επιλογή των μεθόδων, δεν θα μπορούσε παρά να οδηγεί στην αντίληψη ότι κάθε θεότητα υπάρχει στο βαθμό που την πιστεύουμε (θυμηθείτε το "Nothing is true" του Κρόουλυ). Άρα και οι ιδιότητές της υπάρχουν στο βαθμό που τις πιστεύουμε και τις επικαλούμεθα για την επίτευξη των σκοπών μας. Είναι όμως πραγματικότητα ότι μέσα από την άσκηση της μαγείας του χάους, υπήρξαν κάποιες σκοτεινές θεότητες που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Η πιο διαδεδομένη αντίληψη, είναι ότι ζούμε σε μια εποχή Παν-δαιμονίου. Έτσι ο Μπάφομετ ως θεότητα της συνεχούς αλλαγής, είναι παρών. Από την άλλη πλευρά, ο δαίμονας Χόρονζον, από κάποιους μάγους του χάους, θεωρείται δύναμη της Αβύσσου των Ψευδαισθήσεων, όπως οι ψευδαισθήσεις αυτές αποκρυσταλλώνονται από τις δομές της σύγχρονης κοινωνίας και με την έννοια αυτή είναι εχθρός του χάους, καθώς αρνείται την κίνηση και την επανατακτοποίηση. Για άλλους, όμως, ως φύλακας της Πύλης της Αβύσσου, θεωρείται ιδιαίτερα χρήσιμος. Οι θεότητες της μυθολογίας Κθούλου δεν θα μπορούσαν να λείπουν, καθώς ο Χ.Φ. Λάβκραφτ έχει εφοδιάσει τα πλάσματα της φαντασίας του με κάθε πιθανή δυνατότητα.
Η Τιαμάτ, ερπετό και δρακοειδής μεσανατολική θεότητα, είναι επίσης ένα πανάρχαιο σύμβολο του χάους.

Συνήθως οι θεότητες του χάους κυριαρχούν στα πρώτα στάδια της παγκόσμιας μυθολογίας. Λίγο πριν, δηλαδή, δημιουργηθεί ο Κόσμος. Στη συνέχεια, ερχόταν κάποιος θεός, συνήθως απεικόνιση του Ήλιου για να "τακτοποιήσει" τον κόσμο και να εξοστρακίσει το χάος. Η επίκληση των δυνάμεων του χάους δεν σκοπεύει να επαναφέρει το χάος που κυριαρχούσε πριν την κοσμογονία, αλλά σκοπεύει στο να δημιουργήσει τις συνθήκες επανατακτοποίησης του κόσμου - καλύτερα:του μικρόκοσμου στον οποίο ζούμε - προς όφελος του μάγου.

Ιλλουμινάτι του Θανάτου και του Έρωτα: Ιστορία και συγκρότηση της μυστικής εταιρείας
Το 1976 ήταν η χρονιά που για πρώτη φορά έγινε λόγος για τους Ιλλουμινάτι του Θανάτου και του Έρωτα. Η ίδρυσή τους ανακοινώθηκε από τον Πήτερ Τζ. Κάρολ, στο περιοδικό New Equinox και η εταιρεία έγινε γνωστή επίσης ως "Το Σύμφωνο" (The Pact). Όμως η χρονιά που το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή ήταν το 1978 με την επίσημη ίδρυση των Illuminati of Thanateros (IOT) στη Βρετανία. Από τότε έως σήμερα, υπάρχουν παραρτήματά τους σε 12 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο και φαίνεται ότι ο κατάλογος συνεχώς εμπλουτίζεται.
Ο Κάρολ γράφει χαρακτηριστικά:

Παράθεση :

Το βασικότερο που θέλω να αποφύγω, είναι τα λάθη του τάγματος της Χρυσής Αυγής και του Ο.Τ.Ο. Ασφαλώς θα πρέπει να υπάρχει μία κάποια επίβλεψη στο βαθμό που οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι χρειάζεται δουλειά για όλα όσα πρέπει να οργανωθούν. Κατά τα άλλα, μου φαίνεται ανώμαλο να θέλει να φτιάξει κανείς μια οργάνωση για να πάρει το ρόλο του παντοδύναμου αρχηγού. Τέτοιες οργανώσεις ξεκινούν και στη συνέχεια βλέπουν ότι στο πέρασμα του χρόνου δεν έχουν εξελιχθεί καθόλου. Ο Κρόουλυ έπρεπε να αποχωρήσει από το τάγμα της Χρυσής Αυγής για να προσφέρει πραγματικά στη μαγεία και ο Σπέαρ έπρεπε να απομακρυνθεί από τον Κρόουλυ. Τέτοιου είδους πρόοδος μέσα από σχίσματα αποτελεί ηλίθιο χάσιμο χρόνου και ενέργειας. Κάθε σύγχρονη οργάνωση που θέλει να παραμείνει ζωντανή, που θέλει να εξελίσσεται και να εμπνέει, χρειάζεται μία δομή ή τουλάχιστον ένα δίκτυο επικοινωνίας, όπου υπάρχουν όλα εκτός από δογματικές ιδέες, άκαμπτες ιεραρχίες και πίστεις που μπορούν να σκοτώσουν το δημιουργικό πνεύμα ακαριαία...

Δύο μόνο λόγοι θα είναι ικανοί να απομακρύνουν κάποιον από κοντά μας: το να επιδείξει αντιαδελφική συμπεριφορά και να θέσει σε κίνδυνο την αδελφότητα.

Είναι μάλλον δύσκολο να συναντήσει κανείς μια μυστική εταιρεία που να ξεκινάει με τέτοιες αντιλήψεις. Βεβαίως, τίποτα δεν αποκλείει να παρουσιάζεται έτσι στα επίσημα κείμενα, ενώ ανεπισήμως να λειτουργεί όπως κάθε μυστική εταιρεία. Ασφαλώς, η μύηση είναι οργανωμένη σε πέντε βαθμούς, ενώ από τον πέμπτο βαθμό, υπάρχει ένα εκλεγμένο συμβούλιο, το Συμβούλιο των Μάγων (Council of the Magi) που διοικεί το Σύμφωνο.

Οι ίδιοι διατείνονται ότι υπάρχει απεριόριστη ελευθερία στο κάθε μέλος ως προς τους τρόπους που διαχειρίζεται τη μαγεία του χάους. Ο πειραματισμός και η συνακόλουθη "χαρούμενη γνώση" των μηχανισμών του χάους, παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Ο Κάρολ, μιλάει για τη μαγεία του χάους με μια χαρακτηριστική φράση που χρησιμοποιούν στη Βρετανία για το σεξ:

Παράθεση :

Όποιος ασκεί τη μαγεία ξέρει ότι είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να κάνει.

Άλλωστε ο ερωτισμός και ειδικότερα μια μορφή ταντρικού έρωτα είναι πολύ διαδεδομένη για να επιτευχθεί η έκσταση μπροστά στο γράφημα.

Όπως κάθε μυστική εταιρεία, έτσι και οι Ιλλουμινάτοι του Θανάτου και του Έρωτα, έχουν κάποιο σκοπό. Κι αυτός είναι διπλός: "Αρχικά να εξασκεί τη μαγεία του χάους και να προσλαμβάνει τη χαρά και το κέρδος που προκύπτουν από αυτήν και κατά δεύτερον, να λειτουργεί σαν ψυχοκοινωνική δύναμη στη μάχη για την αιωνιότητα". Κι εδώ ακριβώς είναι που τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται περίεργα...

Το αέναο παιχνίδι των Μυστικών Εταιρειών
Υπάρχει μια γραμμή που συνδέει στο πέρασμα του χρόνου όλες ή τουλάχιστον τις περισσότερες μυστικές εταιρείες μεταξύ τους. Ο Πήτερ Κάρολ γνωρίζει αυτή τη γραμμή καλύτερα ίσως από τον καθένα. Στο "Liber Null" παραθέτει την καταγγή των IOT μέσω μιας γραμμικής εξέλιξης. Στην πορεία αυτή, οι Ιλλουμινάτοι και το Ο.Τ.Ο. του Κρόουλυ παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο. "Κάθε τάγμα διαδέχεται κάποιο άλλο, κληρονομεί τη γνώση του και την προωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι ΙΟΤ είναι οι "πεφωτισμένοι" της μεταμοντέρνας εποχής", γράφει.

Οι Ιλλουμινάτοι του Θανάτου και του Έρωτα δείχνουν να κάνουν μια αρκετά συνδυασμένη προσπάθεια να εμφανίζονται προς τα έξω ευχάριστοι και θετικοί. Μιλούν για τη χαρά της ζωής σαν να μην επικαλούνται παράξενες θεότητες για να πετύχουν τους στόχους τους. Ακόμη περισσότερο, σαν να μην είναι Ιλλουμινάτοι.

Μέσα στα χρόνια έχω διαβάσει αρκετά βιβλία που αφορούν στη μαγεία του χάους και που έχουν γραφεί από Ιλλουμινάτι. Έχω βρει αρκετές συνεντεύξεις τους στο internet. Τελικά, σε όλες αυτές τις σελίδες υπάρχει μία και μοναδική φράση, που ποτέ δεν επαναλαμβάνεται αλλά παραπέμπει ακριβώς στην ιστορία των Ιλλουμινάτι, όπως δημιουργήθηκαν εδώ και 230 χρόνια από τον Άνταμ Βάισχάουπτ: "...να λειτουργεί σαν ψυχοκοινωνική δύναμη στη μάχη για την αιωνιότητα". Για ποιό σκοπό; Ίσως για να χτιστεί και πάλι ο Ναός του Σολομώντα. Ή ίσως - και αυτό είναι πιθανότερο - για να επιτευχθεί επιτέλους αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση, ο κεντρικός στόχος των Ιλλουμινάτι όλως των εποχών.

Φανταστείτε τη σκηνή: Μπροστά σε τεράστια γραφήματα, μέσα από τελετές έκστασης, οι Ιλλουμινάτοι του Θανάτου και του Έρωτα προσπαθούν να κατευθύνουν τις δυνάμεις του χάους έτσι ώστε να κερδίσουν τη μάχη για την αιωνιότητα. Έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί το σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας. Υπάρχει κάποιος ανάμεσά μας που να το θεωρεί απίθανο;

Η θεωρία του χάους στις θετικές επιστήμες
Ο αιώνας που πέρασε, οδήγησε σε αρκετές σημαντικές ανακαλύψεις στο χώρο της επιστήμης. Η σημαντικότερη από αυτές ήταν η θεώρηση του χάους και η επιστήμη που προέκυψε από αυτήν. Είναι σημαντικό ότι πέρα από σημαντική ανακάλυψη, αποτέλεσε και ώθηση για προβληματισμό πάνω σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης σκέψης.

Η λέξη χάος μπορεί να χρησιμοποιηθεί με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με το χώρο στον οποίο τοποθετείται. Έτσι, άλλο σημαίνει χάος στη θρησκεία, άλλο στην αρχαία ελληνική πραγματικότητα και άλλο στην επιστήμη.

Παράθεση :

Στην επιστήμη, το χάος ορίζεται σαν την εξαιρετικά ευαίσθητη εξάρτηση της κίνησης από τις αρχικές συνθήκες. Η απρόσμενη μεταβολή στις αρχικές συνθήκες είναι το στοιχείο του χάους - της αταξίας - που εκδηλώνεται σε μια τακτική και σταθερή φυσική διαδικασία. Αναλυτικότερα, χάος είναι η χαοτική κατάσταση που προκύπτει, όταν μεταβληθούν έστω και κατ' ελάχιστο τα αρχικά δεδομένα ενός δυναμικού συστήματος. Αλλά στη νέα θέση που θα οδηγηθεί το σύστημα από έναν "ελκυστή", θα κατακαθήσει και θα παγιωθεί σε μία θέση που όμως πάλι η προβλεψιμότητά της θα είναι αδύνατον να εκφρασθεί με νόμους αιώνιους ή ντερμινιστικά. Έτσι όμως η λέξη χάος εκφράζει κάτι κοινό για όλους: την αστάθεια και την αταξία.

Τα παραδείγματα από την καθημερινή ζωή, είναι πολλά. Ο καπνός του τσιγάρου που στροβιλίζεται σε πολύπλοκες και απρόβλεπτες δίνες. Η ροή του νερού που στάζει από μία βρύση. Το νερό των κυμάτων σε μια ακτή. Το μελάνι που διαχέεται σε ένα ποτήρι νερού με απρόβλεπτο τρόπο.

Στη δεκαετία του 1970, οι επιστήμονες άρχισαν να προσεγγίζουν την έννοια της αταξίας. Οι μαθηματικοί, φυσικοί, φυσιολόγοι, βιολόγοι και χημικοί αναζητούσαν συνδέσεις ανάμεσα σε διαφορετικά είδη μη κανονικότητας. Μετά τις πρώτες εκπλήξεις από τη χαώδη συμπεριφορά πολλών μοντέλων, οι μαθηματικοί του χάους θέλησαν να κατανοήσουν τις χαοτικές κινήσεις της καθημερινής ζωής.

Παράθεση :

Έτσι, οι φυσιολόγοι βρήκαν μια εκπληκτική τάξη στο χάος που αναπτύσσεται στην ανθρώπινη καρδιά, την κύρια αιτία του απρόσμενου θανάτου. Οι οικολόγοι ερεύνησαν την εμφάνιση και εξαφάνιση νομαδικών πληθυσμών εντόμων. Οι οικονομολόγοι εξέτασαν τις τιμές κάποιων προϊόντων. Οι μετεωρολόγοι εξέτασαν το σχήμα των νεφών, τις διαδρομές των αστραπών στον αέρα. Και οι αστροφυσικοί το πως ομαδοποιούνται τα άστρα σε γαλαξίες.

Όλες οι κοσμογονίες της παγκόσμιας μυθολογίας χρησιμοποίησαν την έννοια του χάους ως αυτό που προϋπάρχει της δημιουργίας του Κόσμου, άρα της τάξης. Το χάος χαρακτήριζε τα πάντα. Σήμερα, φαίνεται απλώς να χαρακτηρίζει ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κόσμου μας. Στην πραγματικότητα, σχεδόν τα πάντα γύρω μας είναι χαοτικά. Εμείς, απλώς ζούμε σε μια νησίδα τάξης.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα κύματα της θάλασσας. Φαίνονται να είναι απολύτως ακανόνιστα. Όμως "καταλήγουν να έχουν μια μορφή, μια υποτυπώδη γεωμετρική μορφή που οι μαθηματικοί του χάους ονομάζουν παράξενος ελκυστής (strange attractor). Ένα άλλο παράδειγμα είναι το παιχνίδι φλιπεράκι, όπου οι κινήσεις της μπάλας προσδιορίζονται ακριβώς από τους νόμους της κύλισης υπό την επίδραση της βαρύτητας και της ελαστικής κρούσης - και οι δύο πλήρως κατανοητοί - αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι μη προβλέψιμο".

Ο Poincare ήταν αυτός που ανακάλυψε ότι το ίδιο το ηλιακό σύστημα υπόκειται στους νόμους του χάους. Μάλιστα, απειροελάχιστες μεταβολές μπορούν να προκαλέσουν τεράστιες διαφοροποιήσεις: "Μια ελάχιστη αιτία που διαφεύγει της προσοχής μπορεί να προκαλέσει ένα σημαντικό αποτέλεσμα".

Στον Έντουαρντ Λόρεντς "οφείλεται και η θεωρία για την πεταλούδα που πετάει στο Χονγκ Κονγκ και μπορεί να δημιουργήσει καταιγίδα στην Νέα Υόρκη. Ξαφνικά οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν πως σε αιτιοκρατικά δυναμικά συστήματα, η δυνατότητα γέννησης χάους (μη προβλεψιμότητας) παραμονεύει σε κάθε λεπτομέρεια. Η ονομασία όμως "Θεωρία του Χάους" οφείλεται στον μαθηματικό του Πανεπιστημίου του Maryland Jim York, μόλις το 1975. Μια θεωρία που συνεχώς εξελίσσεται κυριεύοντας όλους τους τομείς της επιστημονικής έρευνας: από τη διαστημική έως τη δυναμική των υγρών, τις ακτίνες laser έως τις χημικές αντιδράσεις, από τις τηλεπικοινωνίες (λευκός θόρυβος της γραμμής) έως την καρδιολογία, από την οικονομία έως την νευροφυσιολογία. Αλλά ενδιαφέρει τελευταία και τους μουσικούς, τους συγγραφείς, τους ψυχαναλυτές και άλλους πολλούς. Η μελέτη του χάους προϋποθέτει τη χρήση της "γλώσσας" των μαθηματικών".

http://www.katohika.gr/2013/08/mageia-tou-xaous.html




Ποιές είναι οι βάσεις μιας μαγείας που είναι τόσο θαμπή όσο είναι η ίδια η έννοια του ονοματός της; . Υπάρχει άραγε σταθερότητα στο Χάος;

Ή μηπως το ίδιο το χάος γεννά απο μέσα του την πιο σταθερή έννοια της μαγείας που έχουμε ποτέ συναντήσει;… Τι είναι η Μαγεία του Χάους…
Από την στιγμή που εμφανίστηκε ανάμεσα στις τάξεις της Μαγείας στα τέλη του 70, ξέσπασε πλήθος ερωτήσεων οσον αφορά τί είναι η μαγεία του Χάους, τι δεν είναι και ποιός την εξασκεί σωστά. Σε αυτό το σημείο, θα ήταν ενδιαφέρον να ξεκινήσουμε μια μακροσκελή συζήτηση πάνω στην ιστορία της Μαγείας που μας οδήγησε τελικά στην Μαγεία του Χάους, αλλά αντ ‘ αυτού θα περιοριστώ στο να αναλύσω τί είναι ένα μαγικό σύστημα.
Τί είναι ένα μαγικό σύστημα λοιπόν; Τα μαγικά συστήματα συνδυάζουν τις πρακτικές ασκήσεις για να επιφέρουν αλλαγή στις πεποιθήσεις, τις συμπεριφορές, να υποδείξουν ένα μοντέλο για το σύμπαν (αν όχι πολλά), την ηθική αρχή, και κάποια πράγματα που δεν είναι φανερά. Παραδείγματα μαγικών συστημάτων είναι η Καμπάλα, οι διαφορετικές παραδόσεις της Γουίκα, το μαγικό σύστημα της Χρυσής Αυγής με όλους τους βαθμούς του, τα κουστούμια του και τα λοιπά, και ο αυξανόμενος αριθμός των Δυτικών Σαμανικών μονοπατιών που πολλαπλασιάζονται στις μέρες μας.
Αυτό που ισχύει στα περισσότερα μαγικά συστήματα είναι πως προτού ξεκινήσετε να κουνάτε το ραβδί σας ωσπου να φτάσετε στην Θεία Ολοκλήρωση θα πρέπει να διαβάσετε αρκετά βιβλία που να αφορούν τις πεποιθήσεις που ακολουθεί το σύστημα, να μάθετε τα ¨πρέπει¨ και τα ¨δεν πρέπει¨, να αποστηθίσετε τα σύμβολα του συστήματος, να μάθετε πως να μιλάτε στον διπλανό μάγο και σε μερικές περιπτώσεις πως να ντύνεστε, να κινήστε κ.λπ.
Η γέννηση της Μαγείας του Χάους ήρθε γύρω στα τέλη του 1970, την στιγμή που η επιστήμη του Χάους ξεκίνησε να αντιμετωπίζεται σοβαρά από τους Μαθηματικούς αλλά και τους Φυσικούς. Τα δύο ονόματα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την Μαγεία του Χάους είναι αυτά του Πήτ Κάρρολ και του Ρέι Σέργουιν. Μερικά από τα πρώιμα γραπτά του Κάρρολ υπάρχουν στο βιβλίο¨Νέα Ισημερία¨ (Τhe New Equinox) που δημοσίευσε ο ίδιος ο Σέργουιν, συμφωνα με το οποίο το τάγμα ¨Illuminates of Thanateros¨ εμφανίστηκε τότε. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως δεν εμφανίζεται πουθενά στο υλικό του Τάγματος ο όρος Χάος.
Ο εκδοτικός οίκος του Σέργουιν εξέδωσε το βιβλίο του Κάρολλ ¨Liber Null¨ και το βιβλίο του ιδίου ¨The Book of Results¨, τα οποία εξήγησαν την πρακτική μέθοδο με όνομα ¨Sigilisation¨ όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον Όστιν Όσμαν Σπέαρ, και που έγινε μια απο τις τεχνικές που ανήκουν στον πυρήνα της Μαγείας του Χάους.
Η γρήγορη ανάπτυξη της Μαγείας του Χάους χαρακτηρίστηκε από ένα κίνημα από άτυπα γκρούπ ανθρώπων που μαζεύτηκαν για να πειραματιστούν με την νέα τάση. Με τον θάνατο του βιβλίου ¨The New Equinox¨ τα ¨παιδιά του Χάους¨ ανέφεραν τα αποτελέσματά τους στις σελίδες του περιοδικού του Κρις Μπρέι ¨The Lamp of Thoth¨. Μετά τα πρώιμα βιβλία του Χάους ακολούθησαν δύο κασέτες με όνομα ¨The Chaos Concept¨, που ανέλυαν τις βασικές Αρχές της Μαγείας του Χάους και ύστερα ακολούθησε μια εργασία επιστημονικής Φαντασίας με όνομα ¨The Chaochamber ¨ με αναφορές στο Σταρ τρέκ, στον Michael Moorcock και τον Η. G. Wells. Αργότερα ο εκδοτικός οίκος του Μπρέι επανέκδοσε το Liber Null, το The Book of Results αλλά και δύο νέα βιβλία, το Psychonaut του Πήτ Κάρρολ και το έργο του Σέργουιν The Theatre of Magic . Όλα αυτά τα βιβλία μαζί με κάποια άρθρα από το εξελισσόμενο κίνημα του Χάους, έκανε περισσότερο κόσμο να πειραματιστεί με το νέο μαγικό σύστημα. Επίσης χάρη στις προσπάθειες του Ραλφ Τεγκτμάιερ η Ευρώπη έστρεφε την προσοχή της στο νέο κίνημα…
Το βασικό μήνυμα της μαγείας του Χάους είναι πως οτιδήποτε είναι θεμελιώδες στην Μαγεία και στην χρήση του, οπως το Σέξ, η εμπειρία της ίδιας της πράξης δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανενός είδους θεωρητικής προσσέγισης. Για αυτό, το Liber Null του Κάρρολ παρουσίασε την γυμνή δομή των μαγικών τεχνικών που μπορούν να χρησιμιποιηθούν για να αλλάξουν τις συνθήκες ενός ατόμου. Το Liber Null επικεντρώθηκε σε τεχνικές, λέγοντας πως οι μεθόδοι της μαγείας είναι ίδιοι σε πολλά μαγικά συστήματα, παρά τα διαφορετικά σύμβολα, τις διαφορετικές πεποιθήσεις και τα δόγματα που το κάθε σύστημα χρησιμοποιεί. Το σύστημα των συμβόλων που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί είναι καθαρά θέμα επιλογής…
Μια σημαντική επιρροή στην ανάπτυξη της Μαγείας του Χάους ήταν η γραφή του Ρόμπερτ άντον Γουίλσον και της Εταιρίας του, και είδικότερα της λεγόμενης ¨Discordian Society¨, που τιμούσαν την Έρις, την Ελληνίδα Θεά του Χάους. Η κοινότητα αυτή υποστήριξε πως το χιούμορ ήταν συνωμοσιολογικά απών από την Μαγεία που είχε την τάση να γίνεται πολύ σοβαροφανής.
Αντίθετα με τα πιο πολλά μαγικά συστήματα που βασίζονται στο μυθολογικό ή ιστορικό παρελθόν (Ατλαντίς, Λεμουρία, κ.λ.π), η Μαγεία του Χάους δανείστηκε ελεύθερα από την Επιστημονική Φαντασία, την Κβαντική Φυσική και οτιδήποτε άλλο επιλέγουν οι ερευνητές της. Αντί να προσπαθούν να ανακτήσουν και να διατηρήσουν μια παράδοση που συνδέεται με το παρελθόν, η μαγεία του χάους είναι ένα σύστημα που δίνει την δυνατότητα στο άτομο να χρησιμοποιήσει ότι θεωρεί πως ανταπεξέρχεται στις ανάγκες μιας προσωρινής πεποίθησης ή ενος Συστήματος Συμβόλων.
Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα που έχουμε και όχι η αυθεντικότητα του σηστήματος που χρησιμοποιούμε. Οπότε η Μαγεία του Χάους δεν είναι μαγικό σύστημα, χρησιμοποιεί άλλα συστήματα και παροτρύνει εκείνον που θα ασχοληθεί να επινοήσει το δικό του, δίνοντας στην μαγεία μια γεύση εκμπντερνισμού.
Τα μέσα της δεκαετίας του 80 έδωσαν ζωή σε ένα δεύτερο κύμα της μαγείας του Χάους. Το 1985 δημοσιεύτηκε το βιβλίο ¨The Cardinal Rites of Chaos¨ υπό το ψευδώνυμο Paula Pagani δινοντας το εναύσμα για μια σειρά από δημοσιεύσεις ανάλογων βιβλίων αλλά και μιας μάχης μεταξύ ερευνητών της Μαγείας του Χάους με διαφορετικές πεποιθήσεις