κήπος

Χρήστο μας πολύ σ εκτιμώ και σ αγαπάω. Πάντα έχεις να μας δώσεις κάτι πολύτιμο. Σ ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που είσαι μαζί μας. Απ τους καλούς ανέμουςηταν αυτός που σ έφερε κοντά μας. Και θα ομολογήσω κάτι τώρα. Κάθε φορά που γίνεται κάτι εδώ κι εμπλεκομαι κι εγω......ανησυχώ μη γίνω αιτία να απομακρυνθεί κάποιος που έχει δώσει και συνεχίζει να δίνει σπουδαία πραματα του μυαλού και της ψυχής του. Και σ ευχαριστώ που ούτε μια φορά δεν διστασες και δεν έφυγες απ το σκοπό σου. Κι ειλικρινά πιστεύω οτι είσαι ο καλύτερος φίλος του ναού. Μη το πάρει κανείς στραβά. Οσοι είμαστε εδώ αγαπάμε πολύ και το ναό και κάποιοι απο μας πολύ την Αιθηρόη. Εγω λέω για το τρόπο που έχει σταθεί ο Χρήστος σ αυτό το χώρο. Βάζει πλάτη γερή με το τρόπο του και δε έχει παρασυρθεί ούτε μια φορά απο κάτι που θα τον βγάλει απ το σκοπό. Και οτι ανεβάζει;;;;; ποτέ τυχαία. Εχει το τρόπο του να παίρνει θέση σ όλα όσα γίνονται κι εντός κι εκτος του ναού. Γι όλα αυτά είπα ευχαριστώ και χαίρομαι που είναι εδώ και παραμένει ακουραστα.

Κάθε μέλος δηλώνει την παρουσία του και την απουσία του με τον τρόπο που έχει επιλέξει.
Κι εδώ στον ναό,έχω αποφασίσει ότι αυτό οφείλω να το σεβαστώ αλλά όχι και να αποτελέσει δικό μου μέτρο κρίσης και απόφασης.
Έτσι,μπορώ να διαβάσω ή να ακούσω,αυτό που προβάλλεται,όπως είναι όμως,περισσότερα συμπεράσματα δεν θα βγάλω,αν δεν προσφέρονται.
Προσωπικά,είμαι της τριβής.
Ποτέ στ'αλήθεια δεν γνωρίζεις κάποιον αν δεν κυλιστείς στις λάσπες μαζί του,αν δεν δεις πως αντιδρά που και πότε.
Εκτιμώ τα γουρούνια που κάποιοι τα θεωρούν τόσο κατώτερα που δεν τα καταδέχονται ούτε ως τροφή.

Τα θεωρούμε βρώμικα και ευχαριστιούνται την λάσπη,αλλά στην πραγματικότητα;
Είναι τα πιο καθαρά ζώα.

Κι επειδή μιλάμε στο θέμα του christos 5d,έχω λάβει κάποια πράγματα,μια αίσθηση που,είναι οικεία,αλλά μου λείπει η διαδραστικότητα του στον χώρο,όπως μιλάμε και στην ζωή μας,εκτός υπολογιστή.

Μου λείπει η τριβή,αυτό σαν άποψη το δηλώνω και μόνο,δεν ζητώ τίποτα,γιατί αν το ήθελε θα το είχε κάνει,άρα;Οφείλω να συμβαδίσω με αυτήν την στάση,όλα όμως θα είναι ως ένα σημείο,παραπέρα δεν μπορώ να πάω.
Είναι μια έκφραση και μόνο που θα ήθελα να την γνωρίζει,τίποτε περισσότερο.

Πέρα από αυτό,δέχομαι την στάση και τον τρόπο και όσα αναρτά μου αρέσουν πολύ.

Για τη ψυχη ενος αγγελου ποτε μη θρηνεις μοναχα να χομογελας γιατι επιτελους λυτρωθηκε. Και εκεινος το ιδιο θα σου ελεγε, γυρισε εκει που ανηκει, στο σπιτι του. Μη τον κανεις να νιωθει τωρα ασχημα που εκεινος ειναι χαρουμενος και εσυ οχι.  

Κι εγω θα θελα να μπορουσε να μπαίνει πιο συχνά και να τον γνωρίσουμε κι αλλιώς. Αλλα έτσι ηταν απ την αρχή δεν άλλαξε στη πορεία. Συνεπης στο τρόπο του αλλά και στη παρουσία του. Αυτό το σέβομαι και το εκτιμώ. Γι αυτό δεν εχω παράπονο απ το Χρήστο μας. Αλλά και τη Χριστίνα μου καταλαβαίνω.

Μη με παρεξηγείτε! Δεν παρίστανα, ούτε πρόκειται ποτέ να το κάνω αυτό στη ζωή μου, τον πολύξερο, τον "μέντορα", τον παντογνώστη και πολύ περισσότερο δεν είμαι σνομπιστής! Το γεγονός ότι δεν συμμετέχω όσο θα θέλατε και θα ήθελα κι εγώ στη ζύμωση μέσω των συζητήσεων σε αυτό το χώρο είναι απλά η έλλειψη χρόνου. Ίσως στο μέλλον να μπορώ να συμμετέχω περισσότερο. Το γεγονός ότι έχω ανεβάσει όσα έχω(και μάλιστα θέματα που δεν τα πολυδιαπραγματεύομαι και στο δικό μου χώρο) είναι ότι θεωρώ αυτό το "έδαφος" ως πάρα πολύ γόνιμο και πρόσφορο για τη μετάδοση ιδεών-πληροφοριών και γνώσεων κι ερεθισμάτων που μπορούν να σας φανούν χρήσιμα ποικιλοτρόπως και να σας οδηγήσουν σε..μονοπάτια. Το πού βγάζουν αυτά; Α! Μα αυτό έγκειται στο να τα ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του και να τα ερμηνεύσει βάσει της ευφυίας του, της διαίσθησης, των γνώσεων και της Περιέργειας, της Ενεργούς Περιέργειας. Θεωρώ πως έχω να κάνω με πολύ ανοιχτόμυαλους ανθρώπους εδώ πέρα, με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και οξυμένα αισθητήρια. Μάλιστα με κάποιους θα'θελα να γνωριστώ και προσωπικά, έξω από την "ασφάλεια" και "γλυκειά αποστασιοποίηση" από την ορμή της ζωής που προσφέρει η οθόνη ενός υπολογιστή στην θαλπωρή του δωματίου. Τα εννοώ αυτά και το ξέρετε, όπως έχετε καταλάβει ότι σιχαίνομαι τις κολακείες, ότι μ'αρέσει να μοιράζομαι πράγματα με όσους νιώθω ότι καταλαβαίνουν και βλέπουν πέρα από τους ίσκιους της συμβατικότητας και προκατάληψης, είμαι νυχτερινός τύπος(βλέποντας και τις ώρες των περισσότερων αναρτήσεων), αρκετά μοναχικός ακόμα κι όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους οικείους και μη(που παραδόξως με θεωρούν κοινωνικό αν και κάπως παράξενο και έχουν δίκιο) και γενικά παλεύω διαρκώς να καταλάβω ποιος είμαι και γιατί είμαι εδώ και πώς μπορώ να χρησιμεύσω πραγματικά σε κάτι για τον Άλλον...Πιστεύω ότιο άνθρωπος είναι πιο κοντά στον πυρήνα του όταν μοιάζει με το τρεχούμενο γάργαρο νερό της πηγής (και καθάριο) και απομακρύνεται απ'αυτόν, σε σημείο εξαχρείωσης κι εκφυλισμού, όταν μοιάζει με γούρνα με στάσιμο γλιτσιασμένο και δύσοσμο νερό...

Αυτά για να έχετε μια καλύτερη ιδέα για εμένα. Ευχαριστώ τη μαγισσούλα (που είμαι σίγουρος για τα καλόβουλα ξόρκια που διαθέτει για να ομορφαίνει τον περίγυρό της) για όσα είπε για εμένα, αλλά ΔΕΝ θεωρώ τον εαυτό μου ως καλύτερο μέλος αυτής της παρέας. Δεν νομίζω ότι καν πρέπει να τίθονται τέτοιες συγκρίσεις. Ο καθένας λέει, πράττει, συμμετέχει στο βαθμό που μπορεί. Αφήνοντας και καταθέτοντας κι αυτά που μπορεί. Άλλοτε σαν "γουρούνι που κυλιέται στις λάσπες(οι οποίες έχουν και θεραπευτικές ιδιότητες!) της ζωής" κι άλλοτε σαν την κουκουβάγια που εμφανίζεται μέσα στη νύχτα συχνά από το πουθενά και "λέει με το δικό της τρόπο τα δικά της". Το γεγονός ότι μιλώ για κουκουβάγιες δεν σημαίνει ότι θεωρώ τον εαυτό μου σοφό. Περισσότερο με νιώθω ως "τυφλό"...που πασχίζει να δει το φως. Μέσα του!

Υπάρχουν δύο άνθρωποι εδώ, που μπορώ να κάτσω στην ποδιά τους και να τους ακούω με τις ώρες, με τις μέρες.. με τα χρόνια..και μπορούν να το κάνουν. Το λέω εγώ, ένας άνθρωπος που βαριέμαι πολύ εύκολα.

Τους σέβομαι πάρα πολύ. 
Όταν κουράζομαι , με αφήνουν να ξεκουραστώ, με αγαπάνε πολύ.
Και τους αγαπώ και εγώ.
Αυτά, "όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει"

Εφαρμόζω το παράδειγμα με το νερό που τρέχει και τα λιμνάζοντα νερά,πολύ,σε όλους τους τομείς της ζωής,μου έκανε εντύπωση αυτό που το διάβασα.

Χρήστο μας εγω είπα τι νιώθω και δε το παίρνω πίσω. Και σ εκτιμώ ολο και περισσότερο. Μακάρι μακάρι μακάρι να γράφεις πιο συχνά.